วันนี้ฝนตกหนักมากๆๆ กว่าจะได้กลับนี้นั่งรออยูสนาม นานเลยครับ ต่อเลย
จางจากที่ผม ออฟไลน์ ไปแล้ว ในใจก็รู้สึกดีขึ้นมานิดๆอย่างบอกไม่ถูกเอาเสียเลย เออดีจังว่ะ อย่างน้อย เราก็พอได้มีโอกาส เดินตลาดมอ กะมันสองคน หรือ นั่งกินข้าวกะมัน ที่ตลาด ผมจัดการเก็บข้าวเก็บของที่โต๊ะทำงาน เพราะสภาพแล้วไม่น่ารอด เพราะรกไงครับ แล้วก็แสตนบาย คอมเอาไว้ เพราะจะมาเล่นอีกอยู่ ดึกๆนุ่นล่ะครับ ขี้เกียจจะเปิดใหม่มันช้า เทื้อเทียบกะเมื่อเราต้องแสตนบายไว้รอเลย ผมขับรถมาจอดที่ลายจอดรถครับ แต่ไม่ใช่ลานจอดที่ตลาด แต่เป็นลายจอดรถแถวๆสนาม แล้วผมเดินไปเอา คือกะว่าจะเดินรอน่ะครับ ให้พอดีกะเวาลที่ไอ้ขุน มาถึง
ผมยืนรออยู่แปปนึงหน้าทางเข้าตลาด และนานขึ้นอีก 5-10 นาที่ ล่ะ โดยส่วนตัวไม่ค่อยชอบการรอคอยเท่าไหร่ครับ แต่พอดีเปนคนใจเย็นรอได้ แต่ก็กลับตัดสินใจแบบไหนไม่รู้ เออ เดินรอมันดีกว่าเดินดูของด้วย ตลาดมอครับ ขออธิบาย นิดนึง เป็นตลาดที่อยู่ถายในมหาวิทยาลัยครับ อยู้แถวๆหอพักหญิง หลังศูนย์อาหารกลางของมหาวิทยาลัย เป็นตลาดตอนเย็นๆ ครับ เข้าจะเริ่มเอาของมาวางขายซัก สี่ ห้า โมงเย็นครับ ในตลาดก็จะมีทั้งของกิน เสื้อผ้ารองเท้า เหมือนๆกะเปิดท้ายน่ะครับ พอเดินเข้าไปทางฝั่งซ้ายจะเป็นร้านขายของกิน ที่ซื้อไปกินไม่ได้นั่งโตะกินครับ ส่วนฝั่งขวานี้เป็น พวกขายเสื้อผ้า รองเท้ากระเป๋า ครีม ไรงี้ชะส่วนใหญ่ เข้าไปข้างในอีกเป็นโรงอาหารครับ สั่งกับข้าวมานั่งทาน ได้ ด้านหลังสุดเป็นห้องน้ำ (แล้วจะพูดถึงห้องน้ำทะไมเนี้ย) ตลาดจะวายยประมาน 4 ทุ่มครัย ที่จริงถ้าเดินสามทุ่มครึงก้เริ่มๆจัเหนมีเก็บๆของกันแล้ว
ผมเดินเข้าไปข้างในครับ เดินโซนของกินก่อนเลยดูว่าจะซื้ออะไรมากินบ้าง ของกินเพียบครับ น่าทานทั้งนั้น ร้านแรกที่ผมเจอคือเปาะเปี๊ยะทอด น่ากินๆ เก็บไว้ก่อนค่อซื้อ เดินมาอีก ขนมไทย ขนมปังเพิงทำสุขมาใหม่ๆ น่ากินอีกละ ผลไม้ อีก เยอะแยะสงสัยตอนนั้นคงหิว เห็นอะไรก้อยากกินหมดเลยครับ เขาว่ากันว่า อย่าช์้อของกินจากตลาดนี้ตอนหิว เพราะมันสามารถละลายทรัพย์ได้ดีทีเดียวครับ ผมเลยอดใจไว้ดีกว่า ไปเดินดูของ ใช้ เสื้อ ผ้างี้ดีกว่า อ้าวเกิดกิเลสอีกกรู เหนเกงยีนสวยก็อยากได้ อยากได้รองเท้าใหม่ อยากได้กระเป๋าพายใบใหม่ แต่ตังไม่มีเฮ้อ ชีวิต
เลยเลยรีบๆเดินๆดูไม่นานแล้วมารอ เจ้าขุนใหม่หน้าตลาดดีกว่า
ผมหยิบโทรศัพท์ เพื่อที่จะโทรหามัน ว่ามันอยู่ที่ไหนแล้วมาถึงหรือยัง ให้ผมเดินได้ตั้งรอบนึงแล้วไม่เหนโทรมาหรือมาถึงเลย
ผม-- ขุน ถึงไหนแล้ว --
ขุน - ถึงแล้วพี่อยู่ลายจอดรถ -
ผม -- เออเดินเข้ามาเลย พี่รออยู่ด้านหน้านี้ล่ะ --
-ครับๆ-
ผมเหนมันเดินเข้ามาแต่ไกลครับ แต่ผมก้ทำท่ามอง ที่อื่นอยู่ วันนี้มันใส่เสื้อสีฟ้า เกงเทา รองเท้าสีขาว (แนะจำได้หมดเลย 55+) และก้สพาย ซองแรคเกตสีขาวๆมอมๆ ของมันมาด้วย มันเดินมาที่ผม แล้วยกมือขึ้น สวัสดี ตามมารยาท คนไทยงามๆ
ขุน -ดีพี่-เดินไปไหนก่อนดีเรา --
ผม-- เดินหาของกินเหอะ พี่จะไปสั่งข้าวมากินน่ะ กินข้างใน อยากกินน้ำเต้าหู้ด้วย -- (ปรกติชอบกินน้ำเต็าหู้ด้วยครับผม แต่นี่นี่อร่อยมาก)
ผมเดินคู่ไปกะมันแปปเดียวก็ถึงโรงอาหารละ เดินเงียบๆไม่ได้คุยอะไรกัน ผมเดินมาที่ร้านข้าวมันไก่ มันก้เดินหาที่นั่งก่อนเลย คนเยอะต้องจองที่ก่อนนะครับ ผมสั่งข้าวมันไก่ สั่งเสร็จก็เหลียว มองหามันว่ามันจองโตะที่ไหน อ้อเห็นละ พอดีเลย นั่งหน้าร้านน้ำเต้าหู้ ผมจ่ายตังค์เสร็จก้เดินไปที่โตะเหนมันยังนั่งอยู่ แต่ไม่มีข้าว ผมสงสัยนิดนึง
--อ้าว ไม่กินไรหรอ --
-สั่งแล้วพี่ รอเอา อยู่- แล้วมันก้เดินไปเอาข้าวที่มันสั่ง แล้วเดินกลับมา ของที่อยู่บนจานมันน่ากินมากเลย ผัดซีอิ้ว ทำไมวะ จานคนอื่นมักน่ากินกว่าจานของเราเสมอเน๊ยะ
-เฮ้ย น่ากินจัง -- ผมบอกมัน ไม่ทันจะกินคำแรกเสียงโทรสัพท์ดังขึ้นมา น้องหญิงนี่เอง
ผม -- ว่าไง อยูไหน มาตีแบทป่าว--
หญิง-- ไปอยู่ค่ะ แต่เดียว หญิงจะไปที่ตลาดมอก่อน ว่าจะไปหาซื้อยางมัดผม ไม่ก้ที่คาดผมอันใหม่--
ผม -- มาเลย ตอนนี้กะลังอยู่ที่นี่ละ กินข้าวอยู่ แต่อาหารเพิ่งได้ มาตอนนี้ก้ยังทัน พี่นั่งอยู่กะขุน น่ะ--
หญิง --ค่ะ แล้วเดี๋ยวเจอกันค่ะ--
ง่ะ อดอยู่ด้วยกันสองคนเลย แต่ก็ดีมันจะได้ไม่รู้ตัว ไม่สงสัย
ขุน-- เออพี่ พี่มีไม้กี่อัน มีให้ผมยืมมั้ยชักอัน-
ผม - สอง ไม้เราล่ะ-
ขุน -ไม้ผมหักแล้วพี่ อันนี้เอาแต่ซองเปล่าๆมา อันที่เหนผมเล่นน่ะผมยืมไม้น้องเล่น-
ผม- อ้าวหรอ เออเดี๋ยวพี่เอาไม้ไปสองอัน -
ขุน -ขอบคุณครับพี่-
ผม--จิบๆๆ-- (ทริปให้ความช่วยเหลือเรียกคะแนน 55+)
ผมมองไปไกลๆเห็นน้องหญิงกะลังเดินมาพอดีเลย
--สวัสดีค่ะ พี่พล---ขอใช้ชื่อตัวเองว่าพลละกันะครับ (จะใช้แฝงทำไมเค้ารู้ชื่อมึง กันหมดละ)
ผม-อืมสั่งอะไรยัง-
ขุน-สวัสดีพี่หญิง-
หญิง--ไม่ค่ะพี่พล พอดีว่าจะซื้อของกินเข้าไปทานในสนามค่ะ ยังไม่หิวเท่าไหร่ --
ผม -อ้าวๆ หรอๆๆ อยากกินอไรอร่อยๆๆมั้ย พี่จะแนะนำ -- อิอิ
หญิง- อะไรคะ-
ผม -ปอเปี๊ยะ ทอด อยุข้างหน้าอะ อร่อยๆ คือพี่อยากกินตั้งแต่เดินเข้ามาแล้ว เลยแนะนำให้ซื้อเฉยๆ 55-- (555+)
หญิง-- โอ็ย พี่พล นึกว่าอะไร เดี๋ยวขอพิจารณาดูก่อนนะคะ--
ผมกินเสร็จเดินไปสั่งเต้าฮวยนมสด ถ้วยนึง 15 บาท แต่ความอร่อยยนี้เกินราคาครับ เต้าฮวยที่ใส่เครื่อง แต่น้ำที่ใส่ไม่ใช่น้ำขิงแต่เป็นนมสดครับ เลยเรียกเต้าฮวยนมสด ระหว่างนั้นสองคนที่อยู่บนโตะก้คุยกันเพื่อไม่ให้ความเงียบครอบงำ แล้วผมก้เดินถือมากิน โอ้ยอิ่มครับ
ผม--ปะ ไปกันเถอะ --
พวกผมเดินออกจากโรงอาหารแล้วเดินเล่นไปทางฝั่งที่ขายเสื่อผ้า พาน้องหญิงไปชื้อที่คาดผม หรือจะซื้อยางรัดผมเนี่ยล่ะครับ พอไปถึงร้าน น้องหญิงเข้าไปข้างในผมกะขุนรออยู่ข้างนอก
แล้วมันก้เดินไปไหนก็ไม่รู้ให้ผมยืนรอหน้าร้านอยุคนเดียว ระหว่างรอ ใช่จะรอเฉยๆที่ไหนละ ผมแอบดึงที่คาดผมที่โชวอยูหนเาร้านเอามาลองมั่งหยิบดูมั่ง โดยไม่ได้สนในครอบข้าง 555
เอ้าก้ทำไมล่ะ ผมของผมตอนนี้มันยาวพอที่จะใช้ที่คาดผมเวลาตี่แบทมันจะได้ไม่บังตา แต่ผมก้ไปหยิบอันที่มีเพชรประดับมาดูน่ะ 555 แต่ไม่กล้าใส่ อายอยู่ๆ
พอน้องหญิงเลือกซื้อ เสร็จแล้วเดินออกมา ผมก้บอกว่า เจ้าขุนมันหายไปไหนก็ไม่รุ้ (เอ้าแล้วมันหายไปไหนล่ะ)