หัวข้อ: รอยยิ้ม ของ กึกก้อง จบ ตอนพิเศษ จบแล้ว หวานมดขึ้นเลย

[NewYearzz]

มันเกิดอะไรขึ้นฮะ? คุณผู้แต่งที่น่ารักยิ่ง

ผมอยากรู้มากกกกกกกกกกกกกกกกกกก

น้องยิ้ม? รอยนั่น? อะไร อะไร และอะไร

คิดถึงก้อง ที่ครั้งนึงเคยเป็นพี่ชายที่แสนดีของการ

เค้าหายไปไหนฮะ ยังไงใครช่วยตามเค้ากลับมาที


 

รอตอนต่อไปฮะ

[yayee2]

ถึงจะมีถ้อยคำ และหลักฐานเชิงประจักษ์หลายอย่างที่ส่อไปในทางชวนคิดว่า
รอยยิ้มกับคุณพ่อของก้องน่าจะมีอะไรกัน แต่ขอให้เป็นแค่เรื่องเข้าใจผิดเหอะ
เอาเป็นว่าน้องโดนคนอื่นกระทำ แล้วพ่อเป็นคนช่วยล่ะกัน

[golove2]

ตอนต่อไปด่วนเลยค่ะ


 

[SuSaya]

ตกลงว่าพ่อของก้องทำอย่างนั้นจริง ๆ หรอ...ถ้าจริงยิ้มก็น่าสงสารมากเลย
แต่ถ้าเราเป็นก้องก็คงรับไม่ได้เหมือนกันแหละ...คงย้ายออกไปอยู่คอนโดมากกว่า(ถ้าไม่อยากทำร้ายกันไปมากกว่านี้น่ะนะ)

[knightofbabylon]

ยังคงไม่อยากปักใจเชื่อ
มันต้องมีจุดหักเหสิ

 




รอตอนต่อไป

[merisahlsd]

3

(ฮัลโหล)

"เออ โรม นี่กูเอง ก้อง"

(เฮ้ยยยยย มึงหายตายห่าไปไหนวะเนี่ย คอนโดก็ไม่มี โรงเรียนก็ไม่มา โทรไปก็ไม่รับ)

"มาเป็นชุดเลย กูกลับมาบ้าน พอดีที่บ้านมีเรื่อง"

(เรื่อง..เรื่องไรวะ? ใหญ่มั้ย)

"ไม่ใหญ่หรอก แค่กูมี 'น้อง'"
ผมบอกกับปลายสายแล้วเหลือบตาไปมองประตูห้องน้ำที่ขังคนร่างเล็กไว้

(หา น้อง น้องเหรอวะ คุณป้าท้องเหรอวะ เอาแม่ง พ่อมึงแม่งมีน้ำยาตอนแก่ เจ๋งว่ะๆ)

"ไม่ใช่น้องแบบนั้น เว้ย คุยกับมึงแล้วกูปวดหัว ฝากลาเรียนด้วยละกัน พรุ่งนี้กูค่อยเข้าไปจัดการเรื่องเรียนของน้องกูที่พ่อฝากไว้"

(น้องมึงยังอยู่ในท้องก็เรียนเลยเหรอวะ เฮ้ย ไมเคิล แจคสันมาเกิดในท้องแม่ม...)
ผมกดตักสายก่อนที่มันจะพล่ามเรื่องอะไรที่ผมไม่รู้เรื่องจบ รู้งี้โทรไปบอกน้ำดีกว่า ไม่สิ โทรไปหาไอ้ฝาแฝดเรื่องอาจจะยิ่งแย่กว่าบอกไอ้โรมก็ได้

ผมค่อยๆเอามือกุมหัวตัวเองแล้วบีบแรงๆไล่อาการปวดหัวแล้วพยายามเรียบเรียงลำดับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น ถึงแม้ผมจะพยายามจะทำให้ทุกอย่างที่เกิดขึ้นเป็นความฝันแต่หลักฐานมันก็เด่นชัดเกินกว่าที่ผมจะหลอกตัวเองได้

"ฮึก"
เสียงใสสะอื้นดังมาจากห้องน้ำเบา ทำให้ผมอดตะโกนถามไม่ได้

"ร้องทำไม ยิ้ม ใกล้ตายแล้วเหรอ"

"อย่ามายุ่งกับผม พี่ก้องนั่นแหละไปตายไกลๆเลย"
เสียงอู้อี้ตะโกนกลับมาทำเอาผมเดือดจนฉุดไม่อยู่ ปลดล็อคกระชากประตูให้เปิดออกทำให้เห็นร่างบางขาวซีดกลืนกับสีห้องน้ำนั่งคุดคู้อยู่ที่มุมห้อง ดวงหน้าหวานมีคราบน้ำตาที่ยังคงไหลมาอยู่ต่อเนื่อง

ผมเดินเข้าไปกระชากแขนแล้วผลักคนตัวเล็กที่ไม่ค่อยมีอาการต่อต้านลงบนเตียงแล้วตรึงแขนไว้แน่น

"ผ..ผมไม่ได้ตั้งใจจะว่า ฮึก"

"ทำไมฮะ ห้องน้ำมันหรูไปสำหรับคนอย่างยิ้มรึไงถึงต้องส่งเสียง"

"..."

"เงียบทำไม ปากมีไว้ครางกับเพื่อนที่ไปหามาเมื่อคืนอย่างเดียวรึไง"

"เมื่อคืนผม.."

"หมดเวลาอธิบายของนายแล้วรอยยิ้ม ต่อไปนี้ก็มาครางกับพี่ชายคนนี้แทนแล้วกัน"

ผมประกบปากลงไปกับปากบางแดงที่กำลังจะพูดอะไรสักอย่าง ร่างบางเม้มปากไว้แน่น แต่พอผมขบที่ปากล่างก็ร้องออกมาทำให้ผมสอดลิ้นหนาเข้าไปภายในได้อย่างง่ายดาย

...หอม..หวาน......

และก็เป็นปากบางน่าหลงใหลที่พ่อใช้ร่วมกันกับผม!!!

ผมเปลี่ยนจากปากไปเป็นซอกคอขาวนวลหอมกลิ่นแป้งเด็กที่มีรอบแดงจางๆ ก่อนจะเม้มและเลียจนรอยของผมทับรอยของพวกนั้นจนหมด

"อ้า..ฮืออ อ้ะ จ..เจ็บ อย่า..กัด พ..พี่ก้อง"

ผมลากลิ้นจากลำคอมาจนถึงยอดอกสีแดงสดทั้งสองข้างแล้วจัดการดูดกินมันเข้าไปจนไปรอยแดงช้ำยิ่งกว่ารอยเดิมที่กำลังจะหาย ผมเหลือบไปมองหน้ายิ้มที่กัดริมฝีปากบางไว้แน่นเพื่อกลั้นเสียงครางไว้

หึ ดีจริงๆ กับพ่อร้องครางลั่นโทรศัพท์ พอกับผมรังเกียจจนต้องกัดปาก

ผมกัดลงไปที่ยอดอดอีกข้างจนเป็นรอยฟัน

"อ้าาา...พี่..ฮืออ พี่ก้อง...ยิ้ม..เ้จ็บ"

ผมเจ็บแปลบเล็กน้อยกับเสียงร้องดังลั่นของเด็กคนนี้ ก่อนจะขจัดมันไปให้หมดสิ้นแล้วสั่งสอนเด็กคนนี้ต่อ แต่จู่ๆหัวผมก็ปวดร้าวเหมือนมีอะไรมาทุบจนแตกออกเป็นเสี่ยง เดาว่าเพราะความแฮงค์จากเมื่อเช้าและ เรื่องที่สะสมกันมาจากเมื่อคืน

ผมหมดแรงที่จะทำอะไร ค่อยๆพยุงตัวไปนั่งที่โซฟาแต่ก็ต้องล้มลงกับพื้น

"พ..พี่ก้อง พี่ก้องเป็นอะไรครับ..."

ผมเห็นเรียวขาบางเดินมาใกล้ๆผมอย่างลังเล

"อ..อย่าเข้ามาใกล้พี่ หนีไปเลยสิ ได้โอกาสแล้วนี่ โอ้ยย"

"ฮึก พี่จะด่าอะไรผมก็ได้ แต่พี่ให้ผมจับตัวพี่ดูหน่อยเถอะนะครับ"
ผมไม่ตอบอะไรเด็กคนนั้น เพราะรู้สึกอุ่นวาบในใจกับคำพูดที่เด็กคนนี้ใช้พูด

มือบางซีดค่อยๆทาบมือมาที่หน้าผากผมแล้วผละออกไป

...แอบมีวูบหนึ่งที่ผมเสียดายลึกๆ...........

"พี่ก้องตัวร้อน มาฮะ เดี๋ยวยิ้มพยุงไปนอน"
ยังไม่ทันที่ผมจะตอบ ร่างบางปราศจากเสื้อและมีรอยแดงทั้งเก่าและใหม่เต็มตัวก็เข้ามาพยุงผมอย่างทุลักทะเลไปที่ที่นอน


"เสร็จแล้วก็ออกไปสักที ขยะแขยง"
ร่างบางก้มหน้าเล็กน้อยกับคำต่อว่าของผมแล้วบีบมือซีดของตัวเองแรงๆก่อนจะพูดกับผมต่อ

"พ..พี่ก้องนอนก่อนนะ ด..เดี๋ยวยิ้มเช็ดตัวให้ แล้วพอตื่นมาจะเอาข้าวให้กิน"

"ไม่.."

"อย่าดื้อเลยครับ ผมขอร้อง ถึงตอนที่มีแรงแล้วจะดื้อผมก็ไม่ว่า แต่ตอนนี้พี่ไม่สบาย ถึงจะไม่ห่วงตัวเอง...แต่ผมห่วงพี่นะ.."
ผมพยักหน้าส่งๆแล้วหลับตาลง ไม่ได้ยินนักว่ารอยยิ้มพูดอะไร แต่ก็ช่างเถอะ ตอนนี้ผมปวดหัวจนไม่มีแรงจะเถียงรอยยิ้มอยู่แล้ว



ผมตื่นมาอีกครั้งตอนเย็นๆ รู้สึกดีขึ้นเล็หน้อยหลังจากได้นอนและสบายตัวขึ้นด้วย ผมเบนหน้าหันไปมองยังร่างเล็กๆที่นอนคู้ในเสื้อของผมที่ใส่จนยาวมาคลุมเข่า ในมือยังคงมีผ้าเช็ดตัวที่บิดหมาดๆอยู่เลย

ผมยิ้มกับตัวเองเล็กน้อยที่ได้รับความใส่ใจจากเด็กคนนี้ ถึงแม้จะเป้นแค่เวลานิดหน่อยเท่านั้นก็เถอะ

"อ้ะ..พี่ก้อง ตื่นแล้วเหรอฮะ"
ร่างขาวซีดขยี้ตาตัวเองแล้วเดินมาใกล้ๆผมแต่ก็ยังทิ้งระยะห่างไว้

"อืม ขอบใจที่..เปลี่ยนเสื้อผ้าให้ แล้วก็นั่งเฝ้า"

"ครับ...ผมจะไป.."

"จะไปไหน..."

"ไป.."

"จะไปหาเพื่อนเมื่อคืนอีกงั้นสิ"

"......เรื่องเมื่อคืนผม"

"หยุด ไม่อยากฟัง จะไปเอากับใครก็เรื่องของนาย"

"งั้น..ผมลงไปเอาข้าวต้มก่อนนะครับ"

"..อืม"
ผมรู้สึกผิดเล็กน้อยที่ด่าร่างบางไปทั้งๆที่เด็กมันจะไปเอาข้าวให้ผมกิน เฮ้อ ช่างมันเถอะ ขนาดรอยยิ้มโกหกผมเขายังไม่รู้สึกผิดอะไรเลย

ร่างบางเดินกลับมาอีกครั้งพร้อมถ้วยโจ๊กส่งกลิ่นหอมกลุ่นออกมา แล้วค่อยๆยื่นมาให้ผม

"พี่ก้องกินก่อนกินยานะครับ"

"..ไม่มีแรงกิน นายจะไม่ป้อนพี่รึไง ทำหน้าที่ 'น้อง' ที่ดีหน่อยสิ"

ร่างเล็กสะอึกไปกับคำที่ผมเน้นแล้วค่อยๆเดินไปเลื่อนเก้าอี้มาใกล้ๆกับเตียงผมแล้วตักข้าวมาไม่พูนช้อนเข้าหาตัวเองก่อนจะเป่าแล้วค่อยยื่นยื่นมาให้ผมทาน

เป็นช่วงเวลาสั้นๆที่ผมทิ้งอคติที่มีต่อเด็กตัวเล็กๆคนนี้ไปแล้วกินข้าวต้มปลาที่รอยยิ้มทำให้อย่างเอร็ดอร่อย ร่างเล็กขาวซีดก้ยิ้มดีใจเหมือนเด็กๆเมื่อผมกินมันแล้วไม่ต่อว่าเขาไปสักพัก ปฏิเสธไม่ได้เลยว่าผมกำลังรู้สึกอบอุ่นในใจ ....ผมกำลังมีความสุข........ทั้งๆที่ผมพยายามหักห้ามใจตัวเองอยู่แท้ๆ

.........ทำไมใจคนเราช่างบังคับยากเหลือเกินครับ........................



...

เฮ้อ ผ่านไปแล้วกับตอนสาม มาอย่างละนิดละหน่อย ขอให้ทุกคนชอบนะ แล้วจะ(พยายาม)มาต่อตอนสี่ให้เร็วๆ ขอบคุนมากๆทุกคอมเม้นและกำลังใจ

[rellachulla]

น้องยิ้ม เมื่อไรจะได้ยิ้มจากหัวใจ สักที
น่าสงสารจริงๆ

ว่าแต่อ้ำๆ อึ้งๆ ไม่ได้อธิบายสักที
ปัดโถ่!!!!

[bobie]

ตกลงเรื่องมเอคืนมันเป็นยังไงกันแน่เนี่ย
ก้องก็ไม่ยอมฟังน้องสักที

[knightofbabylon]

คนอ่านก็รอใจจดจ่อเหมือนกันแหละ
ข้องใจมากกกกกกกกกกกกก
ว่าเกิดอะไรกับรอยยิ้มกันแน่?!


 

[lovevva]

ก้องนี่ดูยังสับสนกับความรู้สึกและการกระทำของตัวเองอยู่นะ

[BEN*_*MOS]

ก้องอย่าบ้าให้มากนักได้มะ สงสารน้องยิ้มจัง อยากรู้เรื่องที่เกิดขึ้นระหว่างพ่อกับยิ้มเร็วๆอ่าค่ะ

เป็นกำลังใจให้  มาต่อเร็วๆนะคะ~~~

[beamJ]

ไม่อยากให้จบเศร้าเลยอ่า

มาต่อไวๆนะ

เป็นกำลังใจให้

+1

[yeyong]

ใจหนึ่งก็รัก ใจหนึ่งก็อยากจะเกลียด

[litlittledragon]

อยากฟังคำอธิบาย แต่ก้องเปิดใจพอท่ีจะรับฟังแล้วหรือยัง

[พี่วันเสาร์]

หนูรอยยิ้มน่าสงสาร
หวังว่าทุกอย่างก้องเข้าใจผิดไปเองนะ
ถ้าเกิดเป็นเรื่องจริงขึ้นมาไม่อยากจะคิดเลย

[fuku]

อ่านแล้วเหมือนถ่ายไม่สุด(นี่หยาบไปมั้ย)
มันอึดอัดพะวักพะวง


อ๊ากกกกกกกกกกกกกกก  รีบๆ เคลียร์กันทีเหอะ

[✪PATTY✪]

แอบหวานนะคะ


สงสารรอยยิ้ม  

[golove2]

ก้องเข้าใจน้องยิ้มผิดอยู่ใช่ไหม คุณพ่อคงไม่ทำแบบนั้น

[tegonata]

ไอ่คุณก้องบ้าไม่ยอมฟังน้อง
คนอ่านอยากรู้อ่าาาาา

[SuSaya]

ยิ่งปล่อยให้ยืดเยื้อก็ยิ่งเจ็บกันทุกฝ่ายนะ...แค่กล้าฟัง กล้าพูด ยากหน่อยแต่ก็พยายามหน่อยนะ
เบื่อมาม่า

[jiki]

เอ อ้ำอึ้งๆ หรือว่าคืนนั้น ผึ้งต่อย บุ้งไต่ แพ้อาหารทะเล หรือ สะเก็ดพลุกระเด็นใส่ น้ำร้อนกระเด็นใส่
คิดออกแค่นี้อ่ะ

[crazy_jum]

คืออยากรู้มากว่ารอยบนตัวรอยยิ้มมาได้ยังไง
ค้างคาใจมาหลายคืนแล้ว

ก้องอย่ารุนแรงกับน้อง สงสารน้องมัน

รอๆๆ  จ้า

[MiSS-U]

น้องก้องไม่ฟังน้องยิ้มเลย จะได้รู้ความจริงมั้ยเนี่น
เดี๋ยวตอนหลังจะสำนึก ให้ง้อนานๆไปเลย
ปล.ต่อแบบนิดหน่อยก็ยังดีค่ะ

[debubly]

ต้องเข้าใจผิดแน่ๆๆ มันต้องมีอะไรผิดพลาด

สู้ๆๆนะน้องยิ้ม

[YELLOWSTAR]

ยิ้มก็พยามอธิบายเรื่องเมื่อคืนแล้วก้องก็ไม่ฟังอ่าา

มันอาจจะไม่ใช่สิ่งที่ก้องได้ยินก็ได้ 

[NewYearzz]

ก้อง  ทำไมไม่ฟังน้องเค้าวะ?

อุ๊ยส์ รมณ์ขึ้นเลยแฮ่ะ

มานิดเดียวเองอ่า

แล้วมาต่ออีกนะครับ เป็นกำลังใจให้ 

[zombi]

 ขออนุญาต:z6:ก้อง สักที
ไม่ฟังน้องยิ้มอธิบายแล้วจะเข้าใจกันตอนไหน
ถ้าเกิดอะไรขึ้นแล้วมาเสียใจทีหลัง  อย่ามาขอความเห็นใจนะ

[uaeb]

  พี่ก้อง

ทำไมไม่ยอมให้น้องพูเรื่องเมื่อคืน มานอาจจะไม่ใช่อย่างที่เราคิดก้อได้นะ

ไม่งั้นน้องก้อไปกับผุชายในห้องน้ำแล้วสิ

[pita]

พี่ก้อง 
อย่ามาม่านะ 

[YunNie]

ตกลงเมื่อคืนมันเกิดอะไรขึ้นกับน้องยิ้มกันแน่ ? อยากจิบ้าตายยยยยย 

ขอบคุณสำหรับความดราม่าและอยากรู้อยากเห็นจะแย่แล้วค่ะ