หัวข้อ: INDY in love เกรียนนัก..แต่ก็รักละวะ! 2/4/59 ::Special Idylle:: Final P.289

[หัวเเม่มือ]

ขอเกรียนแล้วกัน

[m_pop91]

ทัศน์ฉันยอมเกรียนเพื่อแกเลยนะ ฮ่าาาาา
ผมว่าคำว่าเกรียนมันจะเป็นคำยอกฮิตของห้องนี้ไปแล้ว แง่มๆๆๆ

[litlittledragon]

เอ่อ ไม่ใช่ว่าเพราะเกรียนถึงได้อ่านเหรอ ทัศน์จะทำให้เกรย์อดกินไก่ทอดยังไงล่ะเนี่ย
ไม่รู้สองคนนี่ใครเกรียนกว่าใคร มาต่อเร็วๆ นะครับ

[lazewcielo]

เกรียนทั้งคู่ 5555555555
มันโกรธกันเรื่องอะไรยังไม่เข้าใจเลย = =

[numay]

 

[nunam]

เกรียนทั้งคู่ (คนเขียนก็เกรียน คนอ่านยิ่งเกรียน คิคิ)
มาต่ออีกน๊า ดึกๆ อ่ะ

[crazy_jum]

อยากได้เกรียนแบบหวานๆบ้างอ่ะ

รอดึกๆนะจ๊ะ

[ชินจัง]

เกรียนอย่างเกรย์ ต้องเจอเกรียนอย่างทัศน์ ฮ่าๆ

มาต่อไวไวนะคะ อยากรู้ว่าได้กินไก่ทอดป่ะ  

คนอ่านอยากกินไปด้วยเลยเนี่ย ปีกไก่ทอดดดดดด

 

[THiiCHA]

เกรียนจ๋า

เกรียนรออยู่ 555555+

[pattybluet]

อ่านแล้วยิ้มจะบ้า อร๊ายยยยย  เขินอ่ะ
จะรอดูว่าเกรย์จะได้กินไก่รึป่าว เอ๊ะ รึจะรอเปลี่ยนชื่อทัศน์เลยดี

[INDY-POET]

ต่อ Who are really you..?

ผมเดินตามมันออกมาจากห้อง
ไอ้เกรียนเดินนำหน้าผมห่างไปโข ขณะผมเดินลงบันได ผมก็เจอโจทก์

“อ้าว คุณทัศน์มาแล้วเหรอ น้องชายเป็นยังไงบ้างคะ?”

เอ่อ
แหะๆ..

ก็ ปกติ หอในแบบนี้ จะมียามประจำหอคอยดูแลไม่ให้คนที่ไม่ได้อยู่หอขึ้นไปยุ่มย่าม
โชคดีที่ผมรู้จักกับป้าคนนี้ครับ เขาเคยมาเป็นแม่บ้านที่บ้าน
ผมเลยจัดการบอกว่า น้องชายห่างๆป่วยหนัก ขอขึ้นไปดูน้องหน่อยเถอะคุณป้า นะครับ นะครับ นะครับคุณป้า - -
ผมอ้อนวอนจนเกือบจะต้องบอกว่าไอ้เกรียนเป็นฝีดาษแล้ว เธอถึงยอมให้ขึ้นไป -*-

“เอ่อ ก็ดีขึ้นแล้วครับ”
ไอ้เกรียนที่เดินลิ่วๆไปแล้ว หยุดชะงักและหันหลังกลับมามองผมที มองคุณป้าที

ผมยิ้มเหยๆให้คุณป้าและเดินไปเรื่อยๆจนทันมันที่ประตูหอ
ไอ้เกรียนหัวเราะหึหึ
“กราบสวัสดีขอรับเจ้าคุณพี่”

มึงกวนตีนกู --

“แต่ผมไม่คุ้นเลยว่ามีพี่ชายหน้าตาแบบนี้ว่ะครับ บางทีเราอาจเป็นพี่น้องที่พลัดพรากกันไปนานแสนนาน ก๊าก”

ขอผมกระโดดถีบมันซักทีนึงได้มั๊ยครับ ?

.
.
ไอ้เกรียนเดินลิ่วๆตากลมไปเรื่อยๆ จนผมต้องรีบสาวเท้าไปดึงไหล่มันไว้

“ ’ไรมึงวะ ”
มันฮึดฮัดถาม

“ไปไหน?”
“หลังมอดิ หาไก่ทอดแดก”
“เดินไปเนี่ยนะ”
มันไกลพอใช้อยู่ ลมแรงด้วย

“ก็เออดิ”
มันตอบง่ายๆ มองผมประหลาดๆ เหมือนจะถามว่า แล้วมึงมีตีนไว้ทำไม

“ป่วยอยู่ก็เจียมซะมั่งเหอะ”
ผมลากมันไปทางมาสด้าสองที่จอดอยู่ มันหัวเราะหึมองผม

“กูไปของกูได้ มึงจะไปไหนก็ไปซะไป”

ไอ้หอกนี่ พอไล่กูได้ทีนึงก็ไล่จังนะมึง

ผมเริ่มเข้าใจแล้วว่าไอ้เกรียนรู้สึกยังไง ตอนที่ผมไล่มันบ่อยๆ ..มันเหมือนบทกวีห่วยๆ ที่ขับขานซ้ำซาก

“ไป”
ผมรำคาญจนต้องเผด็จการ ผลักมันไปใกล้รถ
ไอ้เกรียนหันมาจ้องหน้า แววตาดุดัน “อย่าบังคับกูได้มั๊ย กูไม่ชอบโดนบังคับ”

อ่า..

“กูชอบมอ’ไซค์มากกว่า แต่เมื่อไม่มี เดินไปก็ได้ แค่หลังมอเอง มึงจะเอารถยนต์ไปให้เปลืองน้ำมันทำไม แล้วก็ไม่ใช่ว่าป่านนี้จะมีที่จอด”
ผมยืนเกาหัวงงๆ
เออ อยู่ดีๆซีเรียสขึ้นมาทำไมเนี่ยมึง

ปกติใกล้ไกลแค่ไหน เราก็ไม่ปฏิเสธรถยนต์กัน เฮ่อ ก็อย่างว่า ไอ้เกรย์มันเกรียน
แต่ผมก็เดินตามหลังมันไป ซักพักมันจึงหันกลับมาถลึงตาใส่ “แล้วมึงมาทำไมเนี่ย”

อ่าว ไอ้เวร
“กูก็ไปหา’ไรแดกเหมือนกันดิ”

มันมองผมอย่างเคลือบแคลง
“แล้วไป อย่าให้รู้ว่าจะไปเป็นก้างขวางคอกูกับน้องไก่ทอดนะมึง”

โอ๊ย ฮ่าๆ
ผมกลั้นขำ พยักหน้าขึงขังว่าจะไม่ทำให้รักระหว่างมันกับน้องไก่ทอดร้าวฉาน
มันจึงเดินต่อไป แต่ก็ไม่วายเหลือบกลับมามองผมเป็นระยะๆ จนผมต้องแอบหัวเราะกับตัวเอง

ผมงงนิดๆเมื่อมาถึงหลังมอด้วยสองติงตัวเอง ซึ่งมันนานมากแล้วที่ไม่ได้เดินมาแบบนี้
ไอ้เกรียนข้ามถนนไปร้านนม ซึ่งดูดีมาก หากแต่มันไม่ได้ซื้อนม แต่ฉวยน้ำอัดลมออกมาจากตู้
ไอ้นี่..

ผมก้าวยาวๆ ไปแย่งขวดนั่นจากมือมัน

“ไรมึงเนี่ย”
มันไม่พอใจ ยื้อแย่งกลับไป
แล้วสงครามแย่งขวดน้ำก็เกิดขึ้นหลังมอ
พนักงานร้านนมมองเราทั้งคู่สลับไปมา

“เอามาเซ่ไอ้เหี้ยนิ”
“ไม่ให้เว้ย”

ในที่สุดผมก็แย่งชนะ เย้เย้ ผมเก็บขวดน้ำอัดลมเข้าที่ได้ทันเวลา
ผมยิ้มร่า ไอ้เกรียนมองผมแบบ มึงปัญญาอ่อนเหรอ

เออว่ะ ผมเพิ่งสำนึกได้ นี่คงติดเชื้อต๊องจากมันมาบ้างแล้วละ
ว่าแล้วผมก็ปรับสีหน้าให้เคร่งขรึมดังเดิม
มันไม่สนผม เอื้อมมือจะเปิดตู้อีกรอบ ผมจึงมะเหงกมันไปทีนึง

“ในขวดนั่นมันไม่ใช่อะไรนอกจากกากน้ำตาลที่กัดกระเพาะมึงรู้มั๊ย”
เออ ให้กูสอนมึงมั่งไอ้เกรียน
แล้วผมก็ลากมันมาจากตรงนั้น

“ก็กูอยากกินน้ำแข็งนี่หว่า ไอ้ มึง แม่ง!!”
มันบ่นกระปอดกระแปดไปตามทาง
และอึดใจต่อมาเท่านั้นที่มันเห็นร้านไก่ทอดอยู่ฝั่งตรงข้าม มันเลยวิ่งแจ๊นข้ามถนนไปเลยครับ
ดูมัน -*-

“เกรย์! ให้ตายสิ กลับมานี่”
ผมเผลอเรียกชื่อมันอีกแล้ว เอ่อ..
 “กูบอกว่าอย่าแดกไง!”
แล้วทำไมผมต้องมาเล่นไล่จับกับมันหลังมอด้วยวะ!?

“อย่ามาขวางทางกูนะ กูหิวจะตายแล้ว”
มันหยิบที่คีบไก่มาชี้ใส่ผม แล้วหันกลับไปคีบไก่ในถาด

เราโดนมองสลับไปมาอีกครั้งโดยแม่ค้าไก่ทอด ผมจับคอเสื้อคลุมมันแล้วลากออกมา
“อย่ายุ่งงงงงงงงงงงงงงงงเด้”
“กูทำ  เพราะไม่อยากให้เมทมึงเสียเวลามาดูแลมึง ถ้าพรุ่งนี้มึงยังป่วย”
ผมพูดขรึมๆ ไอ้เกรียนจึงหยุดดิ้น เดินเคียงข้างผมไปแต่โดยดี

ให้ตายเถอะ อ้างคนอื่นแล้วได้ผลทุกทีกับไอ้นี่ ก๊ากๆ

“แล้วกูแดกอะไรได้”
มันถามฝืนๆเมื่อเดินมาซักพัก
ผมกลั้นขำไว้
“เดี๋ยวพาไปกินข้าวต้ม มีจ้าวอร่อยด้วย”
มันทำหน้าแหยะๆกับคำว่าข้าวต้ม แต่ก็ไม่เดินหนีผมไป

“ทัศน์”
เสียงผู้หญิงเรียกเบาๆเมื่อเดินสวนกัน ผมหันไปมอง จำได้ว่าเป็นเพื่อนที่คณะ จึงยิ้ม ทักกลับไป “เฮ้”
เพื่อนมองผมอย่างแปลกใจ แล้วก็มองไอ้ตัวดีข้างๆ แต่ก็ไม่พูดอะไร แล้วเราจึงต่างคนต่างเดินต่อ

ผมเพิ่งรู้สึกตอนนี้เองว่า
ผมไม่ค่อยจะเดินหลังมอนักหรอก
ถ้าจะเดินกับใครสองคน อีกคนมักจะเป็นสาวสวยหรือน่ารัก ที่แต่งตัวน่ารักด้วย
ผมหันมองไอ้เกรียนที่ทำหน้าเอ๋อๆ ผมเผ้ายุ่งเหยิงชี้โด่เด่
มันใส่บ็อกเซอร์ลายสก็อตอยู่เลย -*-

“อะไร?”
ไอ้เกรียนหยุดเดิน เอ่ยถามงงๆ

“เปล่า”
ผมตอบ
“มาเร็ว กูหิว”
ผมว่า แล้วรีบลากแขนมันมา แต่ลากอย่างเบามือลงกว่าครั้งก่อนๆ
ถ้าเบากว่านี้ก็เรียกจูงแล้ว ==

ผมมาถึงร้านข้าวต้มจ้าวอร่อย มันเป็นร้านเล็กๆ แต่อร่อยสุด ไอ้โกเป็นคนแนะนำผมมา
“ข้าวต้มเห็ดหอมสองถ้วยครับ”
ผมสั่ง แล้วก็นั่งรอเพียงไม่นาน ข้าวต้มหอมฉุยก็ถูกยกมาวางตรงหน้า

“ลองดูน่า”
ผมบอกมันที่นั่งเบ้หน้า

“ป่านนี้น้องไก่ทอดงอนกูแล้ว”
มันว่า
“เออน่า ค่อยไปง้อน้องเค้าวันหลัง วันนี้หากิ๊กไปก่อน”
ผมพยักพเยิดไปที่ถ้วยข้าวต้ม แล้วตักกินให้ดูเป็นตัวอย่าง  ไอ้เกรียนจึงค่อยๆตักกินตาม

“อร่อยดี”
มันบอก แต่สุดท้ายก็กินไม่หมด
ผมจึงจ่ายเงิน แล้วมันก็ควักตังค์มาจ่ายด้วย

“เดี๋ยวเลี้ยง”
ผมบอกตามปกติ ที่มักจะจ่ายเองกับค่าอาหารแค่นี้

“เลี้ยงทำไม กูเป็นลูกมึงเหรอวะ”
มันตอกกลับ จ่ายตังค์ส่วนของมันแล้วลุกขึ้น

แม่ง
“กูเลี้ยง เพราะมึงเป็นเมทน้องรหัสกู ถ้ามึงไปบอกมันว่ากินข้าวกะกูแล้วต้องจ่ายเอง แอร์จะมองกูยังไง”
ผมใช้ไม้เดิม แล้วมันก็ถลึงตาใส่ผม
“แม่งดี ไม่เปลือง”
มันเก็บตังยัดใส่กระเป๋าเสื้อคลุม เดินกระฟัดกระเฟียดออกจากร้านไป

“มึง กูขอพูดจริงจังนะ”
ไอ้เกรียนทำหน้าซีเรียสจนผมชักกังวลใจว่ามันมีอะไรอีก
“กูต้องกินน้ำแข็งให้ได้ซักแก้ว กูชอบน้ำแข็ง มึงจะห้ามกูไม่ได้นะ TT”

เย้ย นึกว่าอะไร อยากแดกน้ำแข็ง แม่งทำหน้าเครียดอย่างกับต้องไปหยุดวันสิ้นโลก
ผมหัวเราะเบาๆ
“เออ งั้นเอาน้ำปั่นละกัน ไป”
แล้วผมก็ลากมันข้ามถนนมา

“นี่ ไมโลดิบ เด็กปีหนึ่งชอบกิน”
“อะไรดิบๆนะ”
“นมปั่นใส่ไมโล แค่นั้นแหละ”
“แต่กูไม่ชอบนม”

“ไมโลดิบปั่นเล็กแก้วนึงครับ”
ผมตัดบทมัน หันไปสั่ง ไอ้เกรียนทำหน้าเหมือนกางเกงในยับ
ผมจึงอดไม่ไหวเอามือไปยีหัวยุ่งๆของมันเล่นเบาๆ

เอ่อ..
วินาทีเดียวที่ดวงตาสีน้ำตาลคู่นั่นดูประหลาดใจ ผมชักมือกลับทันที
กูทำบ้าอะไรเนี่ย..
สถานการณ์แบบตอนที่อยู่บนเตียงกับมันเมื่อตอนเย็นวกกลับมาเล่นซ้ำอีกรอบ
แล้วราก็ยืนเงียบรอไมโลดิบกันไป

“ใส่ท้อปปิ้งอะไรคะ?”

“ใส่อะไร”
ผมหันไปถามมัน เหล่มองกระปุกขนม เยลลี่หลากหลายที่เรียงรายอยู่ตรงหน้าเรา
“มีแต่อะไรแต๋วๆทั้งนั้นเลย”
มันบ่น

“ฟังดูไม่ค่อยน่าออกมาจากปากคนที่ชอบแดกป๊อกกี้เลยนะ”
ผมล้อ แล้วมันก็กระทืบเท้าใส่ผมเบาๆ
ผมหัวเราะ ขณะที่จู่ๆมันก็ทำหน้าประหลาดเหมือนนึกขึ้นได้

“มึงจำได้ด้วย?”

“จำอะไร”
ผมงง

“ก็มึงจำได้ว่ากูชอบป๊อกกี้”
มันชี้ให้เห็น

แล้วไง??
“กูจำได้ มึงชอบป๊อกกี้รสสตอเบอรี่”
ผมเสริม แปลกตรงไหนวะที่จำได้

“มึงจำขนมที่กูชอบได้ด้วยอะ”
มันทำตาโต จนผมชักเสียความมั่นใจ
“ก็แหงละ กูต้องจำได้อยู่แล้ว เพราะเท่าที่กูรู้จัก ไม่มีใครแดกหนมแต๋วๆแบบมึงน่ะไม่ใช่อะไร”

พอผมพูดแบบนั้น ตาโตๆนั่นก็กลับสู่ขนาดปกติ “อ้อ อืม”

“ตกลง ท๊อปปิ้งอะไรคะ???”

เย้ย เราลืมไมโลดิบซะสนิท
ไอ้เกรียนจึงชี้มั่วๆไปที่กระปุกไหนก็ไม่รู้ แล้วถือแก้วไมโลดิบเดินดูดตามหลังผมมา

“ขี้เกียจเดินแล้ว นั่งรถม่วงกลับนะ”
มันบอกผม

เอาอีกละ เหมือนกลับไปอยู่ปีหนึ่งเลยวุ้ย
ผมไม่นั่งรถฟรีของมอมานาน ตั้งแต่เอารถยนต์มาใช้ เอาเหอะ ไหนๆวันนี้ก็ย้อนวัยแล้ว มันว่าไง ผมก็จะว่าตามมันแล้วกัน

เราเดินเข้าประตูมอไปรอรถม่วงอยู่ซักพัก รถก็ออก

ผมนั่งเขินๆ
คนมันโตแล้วนี่ครับ แถมยังนั่งกับไอ้เกรียนที่ดูดไมโลดิบใส่เยลลี่อยู่นี่อีก ว่าแล้วก็เริ่มอยากมุดหน้าเข้าในรถ
รถวิ่งผ่านคณะวิศวะด้วยนี่หว่า ตายห่า..
ป่านนี้พวกปีสองปล่อยน้องจากซ้อมวิ่งรึยังวะ ถ้าไปเจอรุ่นน้องพอดีไม่ซวยเรอะเนี่ย ผมเป็นพี่ว๊ากนะเฮ้ย

“มึงเป็นอะไร”
ผมเห็นไอ้เกรียนกลั้นยิ้มกับหน้าตาประหลาดๆของผม
“เอ่อ เปล่า”

ไอ้เกรียนเหล่ตาแบบแสนรู้
“นั่งครั้งสุดท้ายเมื่อไหร่มึงน่ะ”

“ตอน ..ตอนกูอยู่ปีหนึ่ง”
ผมงุบงิบตอบ ไอ้ห่านั่นหัวเราะแล้วคว้าแขนผมไป
“งั้นเปลี่ยนที่นั่งดีกว่าครับพี่ทัศน์”

ไอ้เกรย์หัวเราะเบาๆ แต่เนื่องจากผมเพิ่งได้ยินคำว่า “พี่ทัศน์” จากปากมัน  จึงมึนงงไปชั่วขณะ

รู้ตัวอีกทีเมื่อมันพาผมย้ายมานั่งเบาะหลังสุด ซึ่งเป็นเบาะเดียวที่หันหน้าไปด้านหลัง  เหมือนเวลาซ้อนมอเตอไซค์หรือจักรยานแล้วเอาหลังคุณชนหลังคนขี่น่ะ 
หลบไม่ได้ มุดไปไหนไม่ได้ หน้าคุณจะโชว์หราให้รถหลังที่ตามมายลถนัดถนี่ทีเดียว

“ไม่เอาๆ”
ผมรีบลุกขึ้น แต่ไม่ทันเสียแล้ว เมื่อมีสาวกลุ่มใหม่ขึ้นมานั่งเบาะที่ไอ้ตัวแสบเพิ่งพาผมลุกสละมา
มันหัวเราะชอบใจ
“ผ่านคณะพี่ทัศน์ด้วยนะครับ ถ้าโชคดีพี่คงได้เจอรุ่นน้องเยอะแยะเลย”

ไอ้แสบเกรย์!

แล้วก็เป็นโชคดีตามที่มันว่า เพราะเด็กปีหนึ่งยังคงวิ่งอยู่แถวๆคณะ
ผมได้แต่นั่งหน้าแป้นแล้นเมื่อรถวิ่งผ่านอย่างเชื่องช้า

“พี่ทัศน์หนิ พี่ว๊ากเรานี่หว่า”
ผมนั่งทำหน้าไม่ถูกขณะน้องปีหนึ่งบางคนไม่รู้จะยิ้มให้หรือจะยกมือไหว้ผมดี

อย่า อย่า มึงอย่าไหว้กูตอนนี้ !


แต่มันก็ไหว้ครับ แล้วเมื่อคนนึงไหว้ ทุกคนก็ไหว้กันเป็นขบวน

ไอ้เกรย์หัวเราะคิกคัก “พี่ทัศน์จะโบกมือให้น้องๆก็ได้นะครับ แบบนางสาวไทยไง ผมไม่ห้าม อ๊ากก ฮ่าๆๆ”
แล้วผมก็มะเหงกมันเบาๆอีกที

ช่วงเวลาทรมานหมดไปเมื่อรถมาจอดข้างหอสามชาย ผมกับมันกล่าวขอบคุณลุงคนขับ
ไอ้เกรย์ยังยิ้มอย่างสุขใจจนผมหมั่นไส้ กูอยากเตะมึงจริงๆ
[แต่ตอนนี้ทำไม่ค่อยลงแล้ว อย่างดีก็มะเหงกเบาๆ แฮ่ ทำไมวะ ฮึ่ย !]

ก่อนกลับขึ้นหอ มันยื่นเงินมาให้ผม
“เอาไป ค่าไมโลดิบ”

ผมส่ายหน้า และมันก็ส่ายบ้าง
“กูไม่บอกแอร์หรอก มึงกังวล’ไรมากมาย กูแดกเอง กูก็จ่ายเอง ไม่ต้องเลี้ยง กูใช่ลูกมึงม๊ายย??”
มันยัดเงินใส่มือผม
ผมรับมา แล้วยัดกลับใส่กระเป๋าเสื้อคลุมของมัน
จับมือเจ้ากี้เจ้าการทั้งคู่นั้นไว้โดยไม่ทันคิดหรอกว่าตัวเองทำอะไรอยู่ และจะพูดอะไรออกไป

“ไม่ได้เกี่ยวกับแอร์แล้ว”
ผมละมือมาจับมันหันหน้าเข้าหอ
..ลืมคำถาม ลืมข้อสงสัย ว่าตกลง ไอ้เกรย์คนนี้มันเป็นคนแบบไหนกันแน่.. แต่ผมไม่อยากจะคิดตอนนี้ ช่างมันก่อนเถอะ..

ผมรุนหลังมันเข้าประตูหอไปเบาๆ
“ไม่ต้องคืน กูเลี้ยง..มึง จะให้..มึง  อย่ามีปัญหามาก  ขึ้นห้องไปได้แล้ว  ลมแรง”

……………………………………………………………………………………

[THiiCHA]

จิ้ม ก่อนอ่าน หุหุหุ

 

[m_pop91]

ทั้งเก่งทั้งเกรียน  รักตายเลย  แว๊กกกกกกกกกกกกก

[yeyong]

เริ่มมีสายใยบางๆระหว่างไอ้สองเกรียน

[donutnoi]

ถึงจะเกรียนทั้งทัศน์ทั้งเกรย์ แต่ก็รักละวะ! 

[Supermimt]

แบบว่า ห่วงปบบเกรียนๆๆ

ให้ตายเห่อะ

ไรว๊าาาาาา 
อ่านไปยิ้มไป ^^

พอจะหวานก๊ไม่ถึง จุดสุดยอด วุ้วๆๆ

ต้องกลับไปอ่านตอนแรกที่เจอกันไช่มะ?
5555555555555555555555

[crazy_jum]

   อร๊ายยยยยยยยย  น่ารักว่ะ
หวานที่สุดแล้ว  แน่ะ มีแอบเขื่อฟังพี่ทัศน์ด้วยนะน้องเกรย์
พี่ทัศน์เองก็ใช่ย่อยนะ มีแอบจำได้ด้วยว่าเกรย์ชอบกินป๊อกกี้

 

[gogo_jk]

  ปรบมือให้คนเขียนก่อน เก่งจ้ะ..มาไวมาก
เดี๋ยวซื้อไก่ทอดให้กินเลย..เหอๆๆ

เกรย์จ๋าจะเกรียน & ฮาไปไหนเนี่ย  

[litlittledragon]

เกรียนสลับกันไปมา งานนี้คงมีการพัฒนาความสัมพันธ์ไปโลดแน่

[lazewcielo]

เหมือนเดทกันเลย ฮิ้วววววววววววววว
ถึงจะเป็นแค่ตลาดหลังม.ก้เถอะนะ
น่ารักจริงๆ ถึงจะเกรียนก้เหอะ

[pattybluet]

อ๊ากกก น่ารักสุด สองคนนี้อยู่ด้วยกันแล้วฮาดี ชอบๆ
จัดบวกให้เกรียนนัมเบอร์วัน วันนี้ขยันมาก     

[lasom]

หุ หุ

[uaeb]

อ่านไปเขินไปนะเนี่ยตอนนี้ 
พี่ทัศน์เริ่มรุใจตัวเองบางแล้วสิ
แต่น้องเกรย์ทำพี่ว๊ากหมดมาดเลย 

[chai235]

เก่งมากๆเลยครับ. 
55 ชมซะหน่อยจะได้มาต่อถี่ๆ

สนุกมากครับ บรรยายซะเห็นภาพ พอดีเคยเรียนวิดวะ มอชอ แต่อยู่หอ1ชาย แต่ก็ไปหอ 3,4 ชายบ่อยๆสมัยนั้น
  อายจัง ไม่อยากแก่ แต่อ่นที่บรรยายมา ก็คิดถึงมอชอ เลยทีเดียว

ปรัชญาก็เคยเลือกเรียนเหมือนนายเอก แต่แค่วิชาเลือกเสรี พอเข้าใจฟีลลิ่งมั่ง

[lambosan]

 :L2:ต่ออีกๆกำลังสนุกเลย

[fuku]

ผลัดกันเกรียนวันละนิดจิตแจ่มใส

รักเกรียนต้องหมั่นเกี้ยว

รักเกรย์ให้ผูก รักทัศน์ให้ตี  

[Loin_diciz]

ต่อแล้วเรียบร้อย เก่งมะ << นี่มันประโยคแสดงความเกรียน ชิมิ    แต่คนอ่านจะบอกว่าเก่งที่สุดเลย อิอิ  

อ่านไปแล้วแอบเขิล    น่ารักเนอะคู่นี้อะ อ่านแล้วหยุดไม่ได้ มาต่อบ่อยๆนะเคอะ  


อ่านแล้วอยากไป มช อีก สมัยปีหนึ่งเคยขึ้นเชียงใหม่ แล้วไปนอนหอแปดหญิงเพื่อนอยู่ เลยได้ซึมซับบรรยากาศ มช มาเยอะเลย
ต้นไม้มากมาย มหาลัยกว้างขวาง หอนาฬากาสวย รถม่วง อ่างแก้ว(ชอบให้เพื่อนขับมอไซด์ลงจากเนินตรงนั้นตอนกลางคืนแล้วตะโกนปลดปล่อย)

ชอบเชียงใหม่ ชอบ มช มากๆ บรรยากาศดี อาหารอร่อยและถูก อ่านเรื่องนี้แล้วมีความสุข ว่างๆเด๋วขึ้นเหนือไปตามรอยเรื่องนี้ที่ มช อิอิ

 

[J_Dargon]

เกรียนวันละนิดจิตแจ่มใส

[TONG]

เกรียนแบบนี้ยังมีคนตามใจ อิจฉาเกรย์วะ

[popeye]

เกรียนแบบ เบา เบา