แถม.. ก่อนนอน..
ใครสอบพรุ่งนี้ เอ้ย วันนี้ หรือวันไหน ขอให้โชคดี
พรุ่งนี้ตื่นมาเจออะไรแย่ๆ ขอให้เกรียนใส่เข้าไว้ แล้วเตะแม่งเลย
ขอบคุณทุกการติดตาม ทั้งหน้าเก่าหน้าใหม่ ซาบซึ้งครับ
“แหะๆ..”
.
.
“แหะๆ..”
.
.
“แหะ..แหะ..”
ผมก็ได้แต่หัวเราะแบบนี้แหละครับหลังจากหายบ้า..
นั่น..ดูไอ้ทัศน์ดิ มันนั่งกอดอกมองผมเข้มๆจากบนเก้าอี้อยู่นานพักใหญ่แล้ว
แม่ง มันนึกว่ามันเป็น God Father รึไงนะ
ผมนั่งตัวลีบจะหายเข้าไปในเตียงแล้วเนี่ย.. -*-
“มึงจะนั่งจ้องกูอีกนานมะ?”
ผมถามอย่างงอนๆ แก้มป่องขึ้น
“อย่ามาสะบัดเสียงใส่กู ยังไม่ได้คิดบัญชี”
ไอ้ทัศน์ตอบกลับเข้มๆ
“แหงะ..”
ผมก้มหน้า เอานิ้วจิ้มขี้ เอ๊ย จิ้มผ้าปูที่นอน
“ขอโทษ..”
ผมบอกเสียงค่อย
“หึ..”
มันแค่นหัวเราะ “ทำกูเกือบบ้าตาย วันหลังถ้ามึงบอกเลิกกูอีกนะ กูจะเตะโด่งกลับไปยุคธนบุรีโน่นเลย”
อุ่ย..
ดีนะ ไม่เตะกลับไปถึงยุคที่อพยพมาจากมณฑลยูนนาน - -
“ทัศน์”
ผมคลานต้วมเตี้ยมไปถึงเก้าอี้ข้างเตียงที่มันนั่งอยู่ วางมือผมลงบนมือมัน..
“กู..เกรียนอะ”
ผมบอกกับมัน แล้วมันก็พ่นลมหายใจ
“ข้อนั้นกูบรรลุแล้วเว้ย”
“กูหมายถึง..กูเกรียนมาก”
ผมบอก
ไอ้ทัศน์พยักหน้าเห็นด้วย “โคตรเลยล่ะ”
แม่ม..ไอ้นี่ก็ตรงเกิ๊น -*-
ผมเม้มปาก
ก้มหน้าลง..
“มึงโชคร้ายแล้วที่มารักกู”
“เออ กูก็ว่างั้นแหละ”
ไอ้ทัศน์พูดอย่างมะนาวไม่มีน้ำ มันโมโหผมไม่น้อย แน่ละ..ผมไปบอกเลิกมันนี่
“ถ้ามึงจะถอยห่างกูไปตอนนี้..”
ผมเริ่ม
“ถ้ามึงพูดต่อได้จนจบประโยคเหี้ยนั่นโดยไม่โดนกูปล้ำ กูยอมวิ่งแก้ผ้ารอบหอสามชาย”
.
.
!!
เท่านั้นแหละครับ ผมหุบปากสนิทเลย
ไอ้นี่ เล่นแรงขึ้นทุกวัน!
“แม่ง..”
ผมแยกเขี้ยว “กูอุตส่าห์หวังดีกับมึงนะ”
ไอ้ทัศน์ลากคอผมไปนั่งตักมันบนเก้าอี้
“อ้อเหรอ ขอบใจเกรียนน้อย แต่ทีหลังช่วยไม่ต้องหวังดีกับกูนะ ไม่ต้องเลย”
มันมะเหงกผมเบาๆ
“เรามีเรื่องที่จะต้องไปคุยกับพ่อมึงให้ต้องปวดหัวอยู่แล้ว นั่นเรื่องอนาคต มึงอย่าเอาอดีตมาแบกให้หนักกบาลอีกเลย”
ผมเหม่อมองไปในที่ไกลแสนไกล
“มันเจ็บปวดเกินไป..มันเป็นแค่ความรู้สึก..แต่มันก็แย่ ที่กูรู้สึกว่ากูจะไม่มีวัน..แบบว่า..”
“หมดจด?”
ไอ้ทัศน์ขึ้นเสียงสูง ผมยักไหล่ “ทำนองนั้นมั้ง”
“ถ้ามึงหมดจดก็ไม่ต้องเกิดมาใช้กรรมเป็นมนุษย์แล้ว นู่น ไปบนสวรรค์โน่น กูล่ะรำคาญมึงจริงๆ มึงนึกว่ากูเป็นเทพบุตรรึไง รักกับกูถึงต้องหมดจดเนี่ยห๊า มันไม่ได้ล้างด้วยซันไลได้นะเว้ย”
ไอ้ทัศน์เริ่มจะว๊ากผม
“ถ้าวันนึงมึงทิ้งกูไป..”
ก็ผมกลัวนี่ครับ..
มันมากเกินไป..หลายครั้งเกินไป..จนผมไม่อยากเจ็บปวดอีก
ถึงจะยังไม่มีใครแตะต้องตัวผมนอกจากทัศน์ก็เถอะ..แต่ใจผม..มันไม่เหลือแล้วนะ
“กูไม่สัญญาว่าจะไม่ทิ้ง ไม่สัญญาว่าจะรักมึงตลอดไป ไม่สัญญาอะไรเลย”
ไอ้ทัศน์ยักไหล่ “กูรู้แค่ว่า ถ้าเป็นกู กูจะรักใครกูก็จะรัก และไม่สนเมื่อวาน ไม่สนพรุ่งนี้ กูอาจได้อยู่แค่วันนี้ก็ได้ เพราะงั้น ถ้ากูรักใคร กูก็จะใช้เวลาอยู่เคียงข้างคนนั้นในตอนที่กูยังทำได้ ไม่ใช่ทำบุญให้เขาตอนเขาตายห่า หรือคอยวนเวียนคุ้มครองเขาตอนกูเป็นวิญญาณ ตอนที่กูมีชีวิตเนี่ยแหละ กูจะทำให้เขารู้..ว่ากูรักเขา”
..แล้วจะให้ผมพูดอะไรอีกล่ะครับ?
ผมซุกตัวลงในโอบกอดทัศน์ รู้สึกถึงความรักที่แผ่ซ่านเต็มหัวใจ..
..ฝันดีเกรียนทั้งหลาย
หัวข้อ: INDY in love เกรียนนัก..แต่ก็รักละวะ! 2/4/59 ::Special Idylle:: Final P.289 (อ่าน 2426562 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก