คือเค้ามาอ่านแล้วงง ฮ่าๆ ต่อไม่ติด ต้องสปาค (ล้อเล้วววว

)
อ่านแล้วร้องไห้คะ ยอมรับเลยร้องไห้ตรงคำพี่ทัศน์พูดว่า
“ดวงอาทิตย์ทอแสงทุกวันใช่มั๊ย?” อ่านแล้วยิ้มๆ
แล้วน้องเกร์แกตอบใช่ แล้วพี่แกก็ถามต่อ
“มันบอกอะไรได้รู้มั๊ย?” พอน้องตอบไม่รู้พี่แกก็สวนขึ้นมา
“มันบอกว่าชีวิตเริ่มใหม่ได้ทุกวัน”
น้องก็เถียง “ทุกครั้งกูก็พยายามเริ่มใหม่ แต่มันก็ยิ่งผิดพลาดมากขึ้น เดินแล้วก็ล้ม ล้มจนกูเหนื่อย”
“งั้นก็ให้เหนื่อยจนตายไปเลย” แอบน้ำตาซึมคำนี้
“มึงล้มกี่ครั้ง มึงก็ลุกเท่านั้นครั้ง” ถึงพี่แกจะพูดห่ามๆ แต่คำนี้พี่แกแผงความห่วงใยไว้มากมาย
“ถ้าถึงวันที่มึงลุกขึ้นเองไม่ไหวอีกแล้ว..กูจะอุ้มขึ้นมา เข้าใจมั๊ย..” น้ำตาไหลคะประโยคนี้
แล้วพอพี่แกบอกน้องว่า“สู้มันสิเกรย์!” น้องก็ตอบไปว่า“ถ้าสู้แล้วกูตายอะ”
“
เออ ถ้ามึงสู้สุดฤทธิ์แล้วตาย กูฝังเอง!” ประโยคนี้โดนมาก น้ำตาไหลฮักๆเลย T^T
มันเป็นเรื่องจริงๆของใครหลายๆคนนะ (....) อ่าไงก็

ที่แต่งเรื่องราวดีๆมาแบ่งปันกันนะค