^
^
^
แล้วแต่นะพี่มาร์โค่ แต่ว่าบอกชื่อกับอายุมาก่อนด้วยเน้ออ
เอาล่ะได้เวลาเล่าเรื่องของผม (?)
มันเริ่มจาก จริง ๆ แล้วผมชอบผู้หญิง เป็นแบบปกติเลย แต่นิสัยจะค่อนข้างเหมือนผู้หญิง เพราะตอนเด็ก ๆ จะอยู่แต่กับญาติที่เป็นผู้หญิง
(ชีวิตมีแต่ผู้หญิงเกี่ยวพัน = =) พอตอน ม 2 เพื่อนในห้องเขาเกิดอาการที่เรียกว่า "บ้าห้อง x (สมมติ)" มันจะมีผู้ชายกลุ่มหนึ่ง
หน้าตาดีเกือบหมด (แต่ผมเฉย ๆ เฟ้ย

) แล้วกลุ่มเพื่อนผมก็ล้อกันไปมาว่าคนนี้ชอบคนนี้ ผมก็โดนนะ แต่ผมไม่สน
เพราะเพื่อนทั้งกลุ่มรู้ว่าผมชอบผู้หญิงคนหนึ่งอยู่
แล้วเวลาก็ผ่านไป ผมก็ล้อไปเรื่อย ๆ พอมาถึงตอน ม 2 เทอม 2 เนี่ยแหละ เวลาเราล้อเค้าเราก็มองเค้าด้วยใช่มะ แล้วทีนี้ วันนึงก็เกิดใจเต้นเวลามองเค้า
ทั้ง ๆ ที่ไม่เคยคิดว่าไอพี่บ้าคนนี้หล่อแต่วันนี้กลับมองว่าหล่อ เออดูดี น่ากอด(ไม่ได้หื่นนะ)
แล้วสุดท้าย ผมก็ชอบเค้าจนได้
มีเหตุการณ์ครั้งนึงที่ยืนยันได้เลยคือ มีครั้งนึงที่พี่เค้ามายืมของผม (เขินมาก) ผมก็ให้เค้าไป เค้าก็เอาไปดู ๆ
แล้วตอนมาคืนของเค้าทำกล่องดินสอเพื่อนกระจาย เลยนั่งลงเก็บให้ คือเค้ามานั่งข้างหลังผม หายใจรดต้นคอผม
ขนลุกซู่ทั้งตัวเลย โคตรเขิน ตอนแรกว่าจะช่วยเพื่อนเก็บ ช่วยไม่ลงเลย
แล้วพอพี่เขาจบ ม สาม เค้าก็ย้ายไปโรงเรียนอื่น (เซ็ง เพราะตอน ม สาม ผมก็ไปสอบตามแต่ไม่ติด เพราะปีนั้นมี accident = =)
พวกเพื่อน ๆ ของพี่เค้าก็รู้ว่าผมชอบ น่าแปลกที่เค้าเชียร์ผม ฮ่า ๆ ผมให้ของเค้าเยอะมาก
วันเกิดก็ให้ แต่เค้าไม่เคยรู้เลยว่าใครให้ เพื่อนพี่เค้าก็จะเล่าให้ฟัง มันก็ถาม ใครให้ ๆ ไรเงี้ย
ผมก็ชอบเค้ามาจนถึง ม 6 (เร็ว ๆ นี้เอง) ข่าวไม่ดีก็มีเข้าหูมั่ง
อย่างพี่เค้ามีแฟนแล้ว พี่เค้าเป็นเกย์ (อันนี้มันร้ายแรงเพราะมีคนบอกเค้าเสร็จคอื่นไปแล้ว แต่ผมไม่เชื่อ)
มีอยู่พักนึง อยู่ ๆ ผมก็เริ่มทำใจได้ คือคิดว่าเค้ามีแฟนจริง ๆ
แต่เค้าก็เป็นแรงบันดาลใจให้ผมตั้งใจเรียนนะ (ไม่มากก็น้อย ก็มีส่วนน่ะแหละคับ) ตอนผมอยู่ ม 6 พี่เค้าก็ไปคณะ ๆ นึง (คณะเดียวกับที่ผมสอบได้
แต่คนละมหาลัย นั่นแหละถึงบอกไงเป็นแรงบันดาลใจ 55)
แต่ตอนนี้ก็ไม่ได้รักเค้าแล้ว ก็เฉย ๆ ระหว่างที่ไม่เจอเค้ามาสามสี่ปีผมก็ยังชอบเค้าอยู่จนเมื่อเร็ว ๆ นี้เพิ่งเลิกชอบ (ฮ่า ๆ แปลกเนอะ)
ที่ผ่านมาก็มีแอบชอบ ๆ คนอื่นมั่งนะ แต่ไม่เคยรู้สึกเท่าคนนี้มาก่อนเลย
ตอนนี้หรอ ? ว่าง

เอวัง จบ (อาจจะงงไปหน่อยนะ ถามได้ ๆ)