หัวข้อ: [เรื่องสั้น] X-ตอนพิเศษ-เมื่อผมเป็นเมียเด็ก-Xเมื่อผมรักเพื่อนพ่อ-X(12.04.54){จบ}

[ronlbb]

แอบเพ่งกระแสจิต อยากให้มีอีกตอน

[พี่วันเสาร์]

หนูฟอนต์ข่มขื่นผู้เฒ่าก็ติดคุกนะเออ
+1จ้า ขำมากๆขอบอก

[Margarin_Butter]

 
ผู้ใหญ่โดนเด็กกิน
อย่างนี้ใครผิดอ่ะ
รอ ร๊อ คนเขียนเปลี่ยนใจเป็นเรื่องยาวนะคะ 

[samsoon@doll]

แอร๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย ขอคุณพ่อได้มั้ยคะ ?

[SoN]

^^

[filmybutter]

อายุเป็นเพียงแค่สายลมผ่านพัดไป...

 

[4life]

เอิ๊กกก ชอบคนมีอายุเหมือนกัน 

[papa]

ชอบจังเลย โดนเด็กกินเนี่ย  ฮี่ๆๆๆ

[｡◕rainfall◕｡]

เปิดเรื่องมาก็พลาดท่าเลยอะอาเมธ 

แล้วธิรู้ไหมว่าเมธเป็นอะ

เป็นกำลังใจให้ค่ะ

รอคอยตอนต่อไป ^o^

[ไอ้หัวแห้ว]

ค้างมากๆ

T^T

[nomo9]

ค้างมากๆๆ ขอตอนต่อไปด้วยเลย >_<

[lolilo]

คือ ... ทำไมข้นหัวว่าเป็นแค่เรื่องสั้น ล่ะ !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

[Wordslinger]

ตายแล้วคุณขา จัดหนักไปให้เด็กเลยค่ะ รู้สึกฮีจะว้อนท์เหลือเกิน

[O[]OVampire]

เสียท่าโดนเด็กกินซะแล้ว

สมยอมเด็กไปเถอะนะ 555

[pita]

มาต่อเถอะ หนุกดีอ่า 

[NONSENSE]

ฟอนท์ไม่กลัวพ่อ กะเพื่อนพ่อ ผิดใจกันมั่งเลยเนาะ

เรื่องแบบนี้ยังไงผู้ใหญ่ก็ผิดเต็มๆ เอิ๊กๆ

-------------------------------------
มาต่อนะคะ รออ่านค่ะ

เรื่องนี้แนวดี   

[kyoya11]

และแล้ววันที่ผมต้องตกนรกทั้งเป็นก็มาถึง......



“ดีจังเลยนะครับที่ได้มาด้วยกัน คุณอา......”หึ มันจะมีมากถ้าไม่มีนาย เจ้าบ้าเอ๊ย! แทนที่จะไปนั่งกับพ่อมัน กลับมานั่งเบาะหลังกับผม ไอ้ผมจะไปนั่งเบาะหน้าก็ไม่ได้ มันให้เหตุผลว่ายังไงรู้มั้ยครับ



“ข้างหน้ามีไว้ให้แฟนของพ่อนั่งน่ะครับ คุณอาก็มานั่งกับผมน่ะดีแล้ว”ดูมันสิครับ


 
ระหว่างทางมันก็ชวนพ่อมันคุยไปพลาง แต๊ะอั๋งผมไปพลาง จะว่าก็ไม่ได้ เพราะพ่อมันอยู่ ก็ได้แต่นั่งให้เจ้าฟอนต์มันจับ ๆ ลูบ ๆ ต่อไป



พอถึงภูเก็ตผมรีบดิ่งออกจากรถทันที ให้มันนั่งจับมาหลายชั่วโมงแล้ว ให้ตายสิ ไม่คิดว่าอายุปูนนี้จะเจอเด็กลวนลามได้



ผมจัดการเรื่องที่พักไว้เรียบร้อยแล้ว ก็รีบมาที่ห้องทันที แต่แล้วก็มีมาร (ตัวเดิม) มาขัดความสุขของผมอีกครั้ง



“ห้องสวยดีนะครับคุณ..อา”แล้วมันก็ถือวิสาสะเข้ามาในห้องของผม มานั่งบนเตียงอีกต่างหาก



ผมถอยไปตั้งหลักก่อน จึงทำการขับไล่ปรสิต (ถ้ายังอยู่นานกว่านี้จะเริ่มกลายพันธุ์ไปมากกว่าเดิมนะ)



“นี่นายฟอนต์ ทำไมไม่ไปอยู่กับพ่อฮะ จะมาอยู่ตรงนี้ทำไม”



“ก็เมียผมอยู่ตรงนี้นี่ครับ”



“ฉันบอกแล้วว่าไม่ใช่ นายเลิกเรียกฉันแบบนั้นได้แล้วนะ”



“เหรอครับ ผมว่าผมทำให้คุณเป็นเมียของผมแล้วนะ เอ....สงสัยต้องทำอีกครั้ง”



“ไม่! ออกไปจากห้องนี้ซะนายฟอนต์ อย่าให้ฉันต้องโมโหนะ”



“คุณจะทำอะไรผมล่ะคุณก็น่าจะรู้จากพ่อผมนะ ว่าผมน่ะ เล่นคาราเต้”ครับ มันเล่นคาราเต้ ก็ถูกอย่างที่มันว่า ผมจะไปทำอะไรมันได้ ชกต่อยผมก็พอได้แหละครับ แต่ผมอายุปูนนี้แล้ว แถมไม่ค่อยได้ชกต่อยเหมือนวัยรุ่น มันก็ต้องอ่อนกว่าเดิมเป็นธรรมดา



“อืม.....”ในเมื่อไม่มีทางสู้ ผมจึงต้องหาอาวุธ ซึ่งนั่นก็คือ.....โทรศัพท์มือถือ -*-



“คุณจะเอาโทรศัพท์มาให้ผมเมมเบอร์ของคุณเหรอครับ ไม่ต้องหรอก ผมมีเบอร์ของคุณแล้ว”ไม่ได้จะเอามาให้เมม แต่เอ๊ะ!มันมีเบอร์ของผม....ได้ไง!



“ทำหน้าตาตลกจังนะครับ คุณอย่าคิดว่าผมกับคุณเพิ่งรู้จักกันเลย ผมน่ะมองคุณมานานแล้วนะ เพียงแต่คุณไม่ได้มองมาที่ผมเลย ก็แค่นั้นเอง”ยิ่งพูดยิ่งงง มันมองผมมานานแล้ว แล้วทำไม...ผมถึงไม่เคยเจอมันล่ะ



“เอาเป็นว่า ผมมาสำรวจห้องของเมียผม เมื่อผมสำรวจห้องเสร็จแล้ว ผมมีความคิดที่อยากจะ.....ออกจากห้องไปเตรียมทำพิธีต้อนรับเมียผม ไปก่อนนะครับ ที่รัก”พูดเสร็จมันก็ไป ปล่อยให้ผมหงุดหงิดกับคำพูดที่ไม่เคลียร์ของมันอยู่คนเดียว




“นี่ธิ มึงเคยพาฟอนต์มาหากูหรือเปล่า”



“อืม...ก็ไม่เคยให้คุยกันนะ แต่กูคิดว่าน่าจะเคยเห็นกัน เพราะตอนนั้นกูยังไปรับไปส่งฟอนต์อยู่ ตอนนั้นมึงก็อยู่นะ”งั้นเหรอ.....แล้วทำไมผมถึงจำไม่ได้ล่ะ



“มึงนี่แก่แล้วจริง ๆ สินะ มึงไม่เคยเห็นฟอนต์หรอก กูติดฟิล์มทึบ มองไม่เห็นในรถ”ว่าแล้ว แสดงว่ามันก็เห็นผมตลอดเวลาเลยอ่ะดิ แต่ประโยคนี้กับเมื่อกี้มันขัด ๆ กันอยู่นะ ผมน่าจะเห็น แต่ประโยคนี้บอกไม่เห็น ใครแก่จนเลอะเลือนกันแน่วะ



“เออ แล้วทำไมตอนนั้นถึงไม่แนะนำกูรู้จักลูกบังเกิดเกล้าของมึงวะ”ผมอดสงสัยไม่ได้ ทั้งที่ผมกับธิเป็นเพื่อนสนิทกัน แต่ไม่เคยเห็นหน้าลูกของมันเลย เคยเห็นแค่ตอนยังเป็นทารกอยู่



“ก็เจ้าฟอนต์น่ะสิ มันบอกว่ามันอาย มันไม่กล้า ขอร้องกูยกใหญ่ว่าอย่าเพิ่งให้คุยกับมึง แต่เมื่อวานซืนน่ะ มันบอกว่าอยากคุยกับมึง กูเลยพามึงไปที่บ้านกู”สมองของผมกำลังประมวลหลักการและเหตุผลทั้งหมดอยู่ ซึ่งได้ใจความว่า ที่มันบอกว่ามองผมมานานแล้ว ก็คงจะตั้งแต่ตอนเด็ก ๆ แล้วที่มันทำแบบนี้ก็เพราะมันแอบรักผมตั้งแต่เด็ก ผมคงจะเข้าใจถูกสินะ



เมื่อได้บทสรุปของเรื่องนี้แล้ว ผมจึงไปหาเจ้าฟอนต์เพื่อเคลียร์ให้รู้เรื่อง เมื่อผมไปถึงที่หน้าห้องของมัน ก็เกิดอาการลังเลขึ้นมากะทันหัน แต่ยังไงก็ต้องเคลียร์ให้รู้เรื่องกันวันนี้ล่ะนะ




ก๊อก ๆ




“ครับผม”มันเปิดประตูออกมาพร้อมกับร่างกายที่ได้สัดส่วน บ่งบอกให้รู้ว่าเจ้าของเรือนร่างนี้ต้องหมั่นออกกำลังอย่างสม่ำเสมอ



“ว่าไงครับที่รัก”มันคงรู้ว่าผมมองร่างกายมันอยู่ ถึงได้ทำหน้าตาทะเล้นใส่ผมแบบนี้



“ฉันจะมาเคลียร์ ตอนนี้ฉัน...”



“หยุดครับหยุด จะไม่เข้ามาในห้องหน่อยหรอครับ ผมแก้ผ้าอยู่นะ เดี๋ยวคนอื่นเห็นจะแย่เอานะครับ”ก็จริงอย่างที่มันพูด



ผมก้าวเท้าเข้าไปในห้อง แต่แล้วผมก็เพิ่งคิดได้ว่า ‘เข้ามาในถ้ำของเสือชัด ๆ’ ฉะนั้น ผมต้องรีบพูดให้จบโดยเร็วที่สุด เพื่อจะได้ไม่เสียเอกราชซ้ำสอง



“นี่ฟอนต์ ฉันรู้แล้วว่านายมองฉันต้องแต่นายยังเด็กถูกมั้ย”มันก็พยักหน้า 1 ที



“แล้วนายก็แอบชอบฉันอยู่ใช่มั้ย”มันก็พยักหน้าอีก 1 ที



“เพราะนายชอบฉันเลยทำแบบนี้กับฉันใช่มั้ย”มันก็พยักหน้าอีก 1 ที



“งั้นเข้าใจไว้ด้วย ว่าฉันไม่นิยมเด็ก แล้วที่นายถามฉันน่ะ ว่าฉันเป็นเกย์หรือเปล่า จริง ๆ แล้วฉันเป็น แต่ไม่นิยมเด็ก หวังว่าจะเข้าใจนะ”พูดเสร็จผมก็รีบเดินไปที่ประตูทางออกทันที แต่.....



“ทำไมล่ะ ทำไมเป็นผมไม่ได้ ผมมองคุณมากี่ปีรู้มั้ย ผมมองคุณมา 11 ปี คุณคิดว่าผมจะลืมได้ง่าย ๆ เหรอ ไม่รู้ล่ะ ผมได้คุณมาแล้ว ถึงคุณจะไม่นิยมเด็กอย่างผม แต่แค่ผมนิยมผู้ใหญ่อย่างคุณก็เพียงพอแล้ว” แล้วเหตุการณ์ข่มขืนก็เกิดขึ้นอีกครั้ง......



หลังจากที่เสร็จกิจแล้ว ผมก็ได้แต่เมินมัน ผมจะทำอะไรได้ล่ะครับ ทำได้เท่านี้จริง ๆ พ่อมันก็เป็นเพื่อนของผม จะให้ผมทำอะไรได้อีก



“ผม....รักคุณจริง ๆ นะ ทำไม ฮึก ทำไมเป็นผม..ไม่ได้”ฟอนต์ร้องไห้ออกมาอย่างไม่อายคนแก่อย่างผม



“ไม่ได้ก็คือไม่ได้ฟอนต์ ขอตัวก่อนนะ”ผมลุกไปใส่เสื้อผ้า และเดินไปที่ประตู




หมับ!




ฟอนต์กอดผมพร้อมกับสะอื้น ถามผมว่าทำไม ทำไม ซ้ำแล้วซ้ำเล่า ผมทำได้แต่ผละออกจากฟอนต์ และไม่หันกลับไปมอง ผมไม่รู้ว่าฟอนต์เป็นยังไงบ้าง กี่ปีแล้วนะที่ผมไม่ได้รู้สึกแบบนี้ กี่ปีแล้วที่ผมอยู่ห่างจากคำว่า “รัก” กี่ปีแล้วที่ผมใช้ชีวิตอยู่คนเดียวโดยปราศจากคู่ชีวิต มันจะผิดมั้ยถ้าผมอยากจะให้เด็กคนนี้ดูและหัวใจผม มันจะผิดมั้ยถ้าผมเกิดรักเด็กคนนี้ขึ้นมา มันจะผิดมั้ยที่ผมอยากจะเป็นคนรักของเด็กคนนี้ จะผิดมั้ยนะ........




ผมเที่ยวตามปกติ ทำตัวเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นมาก่อน ฟอนต์ก็ดูจะหลบหน้าผม ทุกอย่างปกติดีจนกระทั่ง.....



“มึงทำอะไรลูกกูหรือเปล่าวะ”ประโยคนั้นทำเอาผมสะดุ้งโหยง


 
“กูจะไปทำอะไรลูกมึงล่ะ”ผมถามซื่อ ๆ ทำหน้าเอ๋อ ๆ ไว้



“ไม่หรอก กูไม่รู้ว่าฟอนต์บอกมึงไปหรือยัง ว่าฟอนต์น่ะมันรักมึง จริง ๆ ตอนแรกกูก็ห้ามนะเว้ย กูเสียใจ ผิดหวังที่ลูกกูเป็นเกย์ แต่มันบอกว่า ถึงมันจะเป็นเกย์ ชอบผู้ชาย แต่มันเคยทำให้กูต้องเครียดเรื่องมันมาก่อนมั้ย มันเคยไปทะเลาะวิวาทกับใครมั้ย มันไปด่าทอใครมั้ย กูก็เลยมานึกได้ ว่าลูกกูแค่ชอบผู้ชาย มันไม่ได้ไปฆ่าแกงใคร ไม่ได้ทำให้คนอื่นเดือดร้อน กูเป็นพ่อ กูต้องยอมรับในสิ่งที่ลูกเป็น มึงว่าอย่างงั้นมั้ย กูนะ ตอนที่รู้ว่าฟอนต์ชอบมึง กูแทบบ้า กูไม่ได้รังเกียจมึงที่มึงเป็นเกย์ มึงก็รู้ แต่ตอนนั้นกูทำใจไม่ได้จริง ๆ แต่มาวันนี้ กูพร้อมแล้ว กูทำใจได้แล้ว ถึงลูกกูจะเป็นแบบนี้ แต่มันก็เป็นลูกของกูตลอดไป ส่วนมึง ไม่ต้องคิดมากหรอกเรื่องอายุ กูไม่ถือ กูจะพยายามคิดว่ามึงคือลูกสะใภ้กูละกันนะ แต่มึงน่ะ อย่าหลบซ่อนความรู้สึกตัวเองเลย มันจะมีแต่ทุกข์กับทุกข์”พูดเสร็จมันก็ไปตามแบบฉบับพ่อลูกคู่นี้ อย่าหลบซ่อนงั้นเหรอ แปลว่าให้ยอมรับสินะ ผมเชื่อแล้วล่ะ ว่ามันเป็นพ่อที่ดีของลูกจริง ๆ



“ฟอนต์ ว่างหรือเปล่า”ผมไปหาฟอนต์ที่นั่งเป็นพระเอกมิวสิคอยู่ริมสระน้ำ



“ครับ ก็เห็นอยู่”



“อืม......ฟอนต์ พ่อของนายน่ะ ดีจริง ๆ เลยนะ”เท่านั้นล่ะครับ หันมามองผมแล้วอยู่ ๆ มันก็เข้ามาจับแขนผม



“คุณอย่าบอกนะว่าคุณชอบพ่อ ไม่จริงใช่มั้ย คุณ....คุณ....”จะบ้าตายกับไอ้พ่อลูกคู่นี้



“ฟังก่อนได้มั้ยฟอนต์ ฉันเจ็บแขน ปล่อยแขนด้วย ฉันบอกว่าพ่อนายเป็นพ่อที่ดี ที่เข้าใจลูก แล้วยังมาเตือนให้ฉันอย่าซ่อนความรู้สึกตัวเอง แล้วที่ฉันจะบอกนายก็คือ ฉันยอมนายแล้ว เข้าใจมั้ย”หยุดทันทีครับ ทุกอย่างที่มันทำ


 
“ยอมผม.....ยอม.....จริงนะ คุณยอมเป็นคนรักของผมแล้วนะ ห้ามกลับคำนะ คุณ....คุณเป็นคนรักของผมนะ ไชโย ผมรักคุณมากเลยนะ”ตั้งแต่นี้เป็นต้นไป ผมคงต้องตั้งรับกับไอ้อาการเด็ก ๆ ของแฟนผมซะแล้วสิครับ



“แล้วคุณล่ะ รักผมหรือเปล่า คุณยังไม่ได้บอกผมเลยนะ”



“อืม....ฉันก็ยังไม่รู้นะ แต่ฉันน่ะรู้สึกดีกับนาย บอกเท่านี้ก่อนได้มั้ย ส่วนคำว่ารัก ขอให้ฉันแน่ใจจริง ๆ ก่อนนะ”



“ครับ ผมรอได้”ผมคิดว่าคืนนี้เป็นคืนที่ดีที่สุดของผมเลยล่ะครับ



“.........”ผมกระซิบข้างหูของฟอนต์ ก่อนที่จะวิ่งหนี นี่ผมจะทำตัวเป็นนางเอกมิวสิคอีกคนแล้วสินะ คืนนี้ผมมีความสุขที่สุดในโลกเลยยยยยยยยย







................. “ชอบนายนะ นายฟอนต์เด็กดื้อของฉัน”.....................

[kyoya11]

สวัสดีจ้าทุกคน
ก่อนอื่นก็ต้องขอบคุณทุกคน :pig4:มาก ๆ เลยที่ติดตามเรื่องสั้นเรื่องนี้
โดยส่วนตัวแล้วเป็นคนที่ชอบรวบรัดมาก ๆ จึงอาจจะไม่เหมาะกับการแต่งเรื่องยาว แต่ถ้ามีประสบการณ์ในเรื่องเขียนมากพอ ก็อาจจะได้เห็นเรื่องยาวกันนะ (จะมีวันนั้นหรือเปล่าน้อ~ )

ตอนนี้เรื่องสั้นเรื่องนี้ก็ได้ดำเนินมาถึงตอนจบแล้ว ไม่รู้ว่าจะถูกใจกันหรือเปล่า

แต่ว่า!!! นี่เป็นเพียงภาคแรกเท่านั้น
เรายังมีอีกภาคนึงน้า ถ้าชื่นชอบเรื่องนี้ ก็ติดตามภาคต่อได้เลย แต่คงจะเป็นวันพรุ่งนี้
ส่วนใครไม่ชอบเรื่องนี้ก็......

ขอบคุณทุกคนอีกครั้ง
 

[iforgive]

รู้มั๊ยว่าเรื่องนี้ยังขาดอะไรบางอย่างอยู่







มันขาด NC

[jasmin]

กด like รีบนได้ป่ะ
ถูกใจสุดๆ 

[kyoya11]

รู้มั๊ยว่าเรื่องนี้ยังขาดอะไรบางอย่างอยู่







มันขาด NC

ตอนแรกก็นึกว่าจะขาดมาม่า
พอมาอ่านข้างล่าง อ่อ รู้และ 55+
อดใจรอหน่อยนะ เดี๋ยวมันก็จะนำพามาเองแหละ^^

[kun]

ใช่เลยมันยังขาด NC
มันหายไปรสหนึ่งเลยน่ะ สำคัญด้วยแระ

ชอบจริงๆๆๆๆผู้ใหญ่โดนเด็กกิน แอบสะใจนิดๆๆๆ อิอิ

[seaz]

อิจฉาคนมีแฟนเด็ก ^^

[พี่วันเสาร์]

มาม่าไม่ต้องก็ได้นะ คือ...แบบว่าเกรงใจมากอะ

[ChiOln]

รอภาคสอง ต่อไป

[badcow]

ขาดNCจริงๆ เรื่องกะลังไปได้ดีอยากอ่านแบบนี้ ถ้า"จบ"แบบมาม่าก็ไม่อ่านต่อครับ

[mamaUM]

นั้นสิคะ มาม่า ไม่ต้องก็ได้นะ ...

รอภาค 2 ค่ะ ^^

[Chocolate108]

น่ารักอ่าาาา

รอภาคสองอยุ่นะ

รอสิ่งที่ขาดไป 5555

[samsoon@doll]

แอร๊ยๆๆเปิดใจแล้ว

[pinkky_kiku]

อยากได้น่ารักอ่ะ กรี๊ดๆๆ เริ่มต้นแล้ว รอต่อไปจ้า