สวัสดีค่ะ... ตอนนี้เอามาลงอีกรอบเพราะหายไปนะคะ
ใครอ่านแล้วก็ไม่เป็นไรค่ะ ใครเม้นท์แล้วแล้วหายไป อยากเม้นท์ใหม่ ก็ยินดีนะจ๊ะ
ขอบคุณทุกๆ คนที่แวะเวียนเข้ามาอ่านค่ะ ทั้งที่เม้นท์และไม่เม้นท์ แค่มาอ่านแล้วชอบ ก็ดีใจแล้วค่ะ ^^ 
++++++++++++++++++++++++++
ตอนที่ 35.1 “ก่อนที่พายจะออฟไลน์ไปนะครับ พายก็มีบางอย่างมามอบให้ทุกๆ คน และโดยเฉพาะ…นักร้องนำวงนี้...” ผมเบิกตากว้างใส่กล้องที่กำลังถ่ายผมออนไลน์ไปถึงไอ้พาย นี่มึงยังมีเซอร์ไพร์ซอีกเหรอเนี่ย ในใจลึกๆ แอบคิดเล็กๆ ว่าเซอร์ไพร์ซครั้งนี้คือการปรากฏตัวของมันบนเวทีนี้ แล้วออกมาร้องเพลงด้วยกันกับผม
“พายรู้ว่า คอนเสิร์ตครั้งนี้ริวกับเพื่อนๆ ในวงตั้งใจทำขนาดไหน ซ้อมหนัก เหนื่อยทุกๆ วัน บางวันพายก็เห็นริวฟุบหลับไปทั้งๆ ที่มือยังกอดกีตาร์อยู่เลย… ริวบอกพายว่า ริวอยากให้พายได้ฟัง ได้เห็น และได้ร้องเพลงไปพร้อมๆ กับริวในคอนเสิร์ตนี้ ตอนแรกพายสัญญาว่า พายจะเป็นแขกรับเชิญพิเศษขึ้นมาร้องเพลงกับริว แต่ก็ต้องผิดสัญญา… พายขอโทษนะ พายรู้ว่าริวเสียดายแค่ไหน แต่ริวก็น่ารักมากเหมือนกันที่ยอมให้พายไป เพราะริวก็รู้ใช่ไหมว่าสำหรับพาย ถ้าริวบอกมาคำเดียวว่าไม่ให้ไป พายก็จะไม่ไป…”
“งั้น… เรามาร้องเพลงด้วยกันนะ… แม้มันจะไม่ใช่การร้องสดจากพาย แต่พายก็จะร้องคลอตามไปแล้วกัน… ทีมงานครับขอคุยกับริวทางโทรศัพท์ส่วนตัวหน่อยฮะ”
เฮ้ยยยย ยังไงวะเนี่ย ตื่นเต้นใจเต้นรัวไปหมดเลยครับ ไอ้พายมันจะร้องเพลงกับผม แล้วยังไงล่ะเนี่ย ไม่ใช่ร้องสดคืออะไร แล้วร้องคลอตามไปด้วยคืออะไร ยังไง กูงงกับเมียกูจริง
“ฮัลโหล พาย…” ผมเดินเข้ามาด้านหลังเวที ซึ่งตอนนี้ด้านหน้าปล่อยเป็นหน้าที่ไอ้แจ็คเอนเตอร์เทนคนดูไปก่อน
“ฟังกูก่อน อย่าเพิ่งซัก ริวจำเพลงล่าสุดที่ครูเลิฟให้เราร้องคู่ประสานกันได้ไหม”
“จำได้ ทำไมเหรอ”
“ร้องเพลงนี้กันนะ… กูแอบอัดไว้ก่อนไปน่ะ ให้พวกพี่แชมป์ เซย์แล้วก็แจ็คช่วย กูอัดเป็นวิดีโอ กูร้องท่อนของกู แล้วเว้นดนตรีว่างๆ เอาไว้ให้มึงร้องท่อนของมึงนะ…”
“อะ เออ ก็ได้… ว่าแต่ทำไมต้องอัดไว้อะ ทำไมไม่ร้องสด” แอบงงๆ แต่ก็ดีใจที่จะได้ร้องเพลงกับมัน
“ไอ้โง่!!!! โทรศัพท์น่ะ ปกติอยู่ประเทศเดียวกันมันก็มีดีเลย์อยู่แล้ว แล้วยิ่งอยู่ข้ามโลกอย่างนี้ ดีเลย์กันตายห่า ร้องยังไงก็คร่อมดนตรี แบบนี้แหละกูเตรียมการไว้หมดแล้วไปๆ ไปแสตนด์บายได้แล้ว ส่งโทรศัพท์ให้พี่ทีมงานด้วย”
ผมก็เอ๋อๆ งงๆ เดินออกมาหน้าเวที แล้วก็ได้ยินเสียงไอ้แจ็คที่ตอนนี้ผันตัวเองไปเป็นพิธีกรเรียบร้อย
“เอาล่ะครับพระเอกของเราเดินกลับมาแล้ว ขอเสียงปรบมือหน่อยฮะ… อ้าวพอฮะๆ ผมให้ปรบมือไม่ได้ให้กรี๊ดกันซะขนาดนี้ เข้าใจครับว่าคนมันหล่อ แต่มันมีแฟนแล้วครับ อย่าไปกรี๊ดให้มันมาก…ทีมงานครับวิดีโอพร้อมไหมครับ… พร้อมใช่ไหมฮะ งั้นเดี๋ยวขอเสียงน้องพายกลับมาพูดอะไรซะหน่อยก่อนนะครับ น้องพายคร๊าบบบ เชิญครับ” ไอ้ห่านี่คล่องจริง แถมยังเสือกงุ๊บงิ๊บกับเมียกูเตรียมเซอร์ไพร์ซอีก
“สวัสดีอีกครั้งนะครับทุกคน” เสียงกรี๊ดลั่นอีกระลอกเมื่อไอ้พายปรากฏภาพและเสียงบนจอ
“อย่างที่บอกไปนะครับ พายมีเพลงพิเศษมอบให้คนพิเศษของพายทุกคน โดยเฉพาะคนนี้” ไอ้พายชี้มือมาที่ผม
“เพลงนี้พายเตรียมเอาไว้ตั้งแต่ก่อนไปแล้ว พายรู้ว่าอยู่ห่างกัน ยังไงซะก็หนีไม่พ้นคำว่าคิดถึง… เมื่อกี้ริวร้องเพลงบอกพายไปแล้วว่าริวคิดถึงพาย พายก็อยากจะบอกริวเหมือนกันว่า… พายก็คิดถึงไม่ได้น้อยไปกว่าริวเลย มาร้องเพลงนี้ถ่ายเทความคิดถึงด้วยกันนะ… ไปฟังกันเลยครับ”
แล้วภาพไอ้พายก็หายไป เปลี่ยนมาเป็นภาพไอ้พายที่นั่งอยู่บนโซฟาตัวคุ้นเคย ภายในห้องที่คุ้นตาของเราสองคน โซฟาตัวนี้เป็นโซฟาตัวยาวที่เราชอบมานั่งดูหนังด้วยกัน ไอ้พายนั่งด้านซ้าย ผมนั่งด้านขวา และตอนนี้มันก็เป็นแบบนั้น ไอ้พายนั่งอยู่ด้านซ้าย และเว้นที่ด้านขวาว่างๆ เอาไว้… ภาพในจอ ไอ้พายเริ่มขยับตัวเล็กน้อย ส่งยิ้มมาให้ ก่อนจะกวักมือ และตบมือลงที่ว่างข้างๆ เหมือนกำลังจะชวนให้ไปนั่งด้วยกัน ผมอดที่จะยิ้มตามมันไม่ได้ ปกติไอ้พายไม่ใช่คนชอบทำอะไรแบบนี้ โอ๊ย ไม่ใช่แค่ยิ้มธรรมดา ตอนนี้ยิ้มปากจะฉีก แก้มจะแตกอยู่แล้วครับ… แล้วอินโทรของเพลงก็ขึ้นมาเป็นกีตาร์โปร่งใสๆ และก็เป็นผมที่เริ่มต้นร้องเพลงนี้ก่อน…
http://www.youtube.com/v/CcalMEd_tpMอยู่ตรงนี้ ฉันคิดถึงเธอ
อยู่ตรงนั้น ไม่รู้ว่าเป็นยังไง
อยู่ตรงนี้ ฉันเหงาเหลือเกิน
ได้แต่คิด ถึงวันที่มีเธอใกล้ (ไอ้พายก็ร้องตอบ)
ในวันนี้ ที่เธอนั้นไม่อยู่
อยากให้รู้ ว่าคิดถึงเธอเท่าไหร่
ในวันนี้ ที่เราสองคนต้องไกล
ในใจฉันยังมีแต่เธอ
(ผมร้องไปก็ส่งยิ้มให้กล้องที่ทีมงานเดินเข้ามากระซิบบอกว่า พายจะเห็นผมจากกล้องนี้)
แค่เพียงได้รู้ ว่าคิดถึงกัน
แค่เพียงเท่านั้น ที่ฉันต้องการ
แค่เพียงได้รู้ ว่าคืนและวันที่ฉันนั้นต้องพ้นผ่าน
ยังมีหนึ่งคนที่รอฉันอยู่อากาศหนาว ฉันคิดถึงเธอ (ที่นั่นคงจะหนาวมากๆ เพราะไอ้พายโทรมาบ่นประจำว่าปีนี้หนาวสุดๆ อากาศหนาวๆ ยิ่งทำให้เราเหงาและคิดถึงคนที่อยู่ไกล)
อากาศร้อนๆ ฉันคิดถึงเธอเช่นกัน (บ้านเราก็ยังคงอบอุ่นจนร้อนเหมือนเดิม และแม้อากาศจะร้อน หรือมีเรื่องมากมายที่ต้องทำ ผมก็ยังคงคิดถึงมันเสมอเหมือนกัน)
ตื่นเช้า ฉันคิดถึงเธอ(ไปอยู่นู่นไอ้พายมันต้องตื่นเช้าไปดูงานทุกๆ วัน)
ก่อนนอน ฉันคิดถึงเธอ ทุกวัน(ผมเองก็ต้องไปซ้อมกลับมาบ้านดึกดื่น กว่าจะได้นอนก็ล่วงเลยวันใหม่ไปหลายชั่วโมง แต่ก็ยังต้องโทรไปคุยกับคนไกลอยู่เสมอ)
ในวันนี้ ที่เธอนั้นไม่อยู่
อยากให้รู้ ว่าคิดถึงเธอเท่าไหร่
ในวันนี้ ที่เราสองคนต้องไกล
ในใจฉันยังมีแต่เธอ
แค่เพียงได้รู้ ว่าคิดถึงกัน
แค่เพียงเท่านั้น ที่ฉันต้องการ
แค่เพียงได้รู้ ว่าคืนและวันที่ฉันนั้นต้องพ้นผ่าน
ยังมีหนึ่งคนที่รอฉันอยู่
(ผมนั่งนับทุกๆ วันทุกๆ คืนที่มันค่อยๆ ผ่านไปอย่างช้าๆ ความคิดถึงมันทรมาน แต่มันไม่ได้ทุรนทุรายจะเป็นจะตาย เพราะเรารู้ว่า ยังไงซะ เราก็ไม่ได้คิดถึงฝ่ายเดียว ยังคงมีอีกคนที่คิดถึงเราเหมือนกัน แล้วก็รอวันที่จะได้กอดมันอีกครั้ง การรอแบบมีจุดหมาย บางทีก็ทำให้ตื่นเต้น และเพิ่มประสบการณ์ชีวิตดีๆ ให้กับเราเหมือนกัน เพราะเรารู้ว่า… จุดจบปลายทางแห่งการรอคอย คือคนที่เรารัก แค่นี้ก็ทำให้ทุกๆ วันของคุณมีคุณค่า แม้จะค่อยๆ ผ่านไปช้าๆ ก็ตามครับ)
ทำให้ฉันรู้และเข้าใจ
ในวันนี้ที่สองเรานั้นต้อง ห่างกันไกล
แต่มันไม่ใช่ตลอดไป
แค่เพียงได้รู้ ว่าคิดถึงกัน
แค่เพียงเท่านั้น ที่ฉันต้องการ
แค่เพียงได้รู้ ว่าคืนและวันที่ฉันนั้นต้องพ้นผ่าน
ยังมีหนึ่งคนที่รอฉันอยู่
แค่เพียงได้รู้ ว่าคิดถึงกัน
แค่เพียงเท่านั้น ที่ฉันต้องการ
แค่เพียงได้รู้ ว่าคืนและวันที่ฉันนั้นต้องพ้นผ่าน
ยังมีหนึ่งคนที่รอฉันอยู่
ไม่ว่าจะนานแสนนานเท่าไหร่
“ขอบคุณทุกคนมากครับที่รอ และฟังเราสองคนร้องเพลง แม้จะไม่ได้ร้องด้วยกันสดๆ ก็ตาม… สัญญาว่าคอนเสิร์ตของพาย ทุกคนได้ฟังสดๆ แน่ๆ ฮะ… ก่อนจะจากกัน พายขอขอบคุณพี่แชมป์ เซย์ ฟี่ แจ็ค ทุกคนเป็นเพื่อนที่ดีจริงๆ ครับ ถ้าไม่มีทุกคนพายก็คงทำวิดีโอนี้ขึ้นมาไม่ได้ ขอบคุณครับ”
“สุดท้าย ริว... ขอบคุณที่ร้องเพลงด้วยกันนะ… ชอบเซอร์ไพร์ซนี้ไหม” ผมยืนยิ้มแบบอื้อๆ หาเสียงหาปากตัวเองไม่เจอ รู้แต่ยืนมองภาพไอ้พายผ่านจอแล้วก็ยิ้มอย่างเดียว มันดีใจจนไม่รู้จะพูดอะไรดี ร้องเพลงได้จนจบ โดยไม่ร้องไห้ออกมาอีกรอบก็บุญนักหนาแล้ว
“อืม!! ชอบมากที่สุด… กลับมาแล้ว เรามาร้องเพลงนี้ด้วยกันอีกนะ… สัญญาว่าครั้งนี้ ที่นั่งข้างๆ จะไม่ว่างแบบนี้แน่นอน”
“อืม คิดถึงนะ… พายไปก่อนล่ะ แล้วเจอกัน… ไปก่อนนะครับทุกคน แล้วเจอกันครับ บาย!!!”
วันนี้ผมมีความสุขมากที่สุด… นี่สินะที่เรียกว่า ตัวห่างแต่ใจใกล้ชิด
รักมันจัง…
++++++++++++++++++++++
+ ตอนนี้เป็นตอนที่ตั้งใจจะให้สั้นนะคะ เพราะฟังเพลงนี้แล้วคิดว่าน่าจะเหมาะกับไอ้สองตัวนี้อะค่ะ มันก็มีพล๊อตขึ้นมาซะงั้น
+ ไปทะเลมาค่ะ กลับมาก็ป่วยนิดหน่อย แล้วก็มีปัญหาเรื่องงานถาโถมหลายอย่าง บางที อาจจะหายๆ ไปบ้างนะคะ แต่ในเฟสยังคงอยู่ค่ะ ใครคิดถึงก็แวะไปที่เฟสนะคะ เผื่อจะมีบทสนทนาสั้นๆ ของไอ้สองผัวเมียนี่ให้อ่านกันค่ะ
+ ขอบคุณเพลง แค่เพียงได้รู้ ของลุลา ค่ะ
+ แล้วเจอกันที่บ้านน้องรันค่ะ ^^
หัวข้อ: เออ...ก็คนมันแรด VS. แต่ผมดันชอบ : ตอนพิเศษ Valentine : เมียหาย! 22/02/14 P.165 (อ่าน 1520306 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก