เรื่อยๆมาเรียงๆ เดินตัวเอียงขาสั่นๆ
เพียงดินภูตะวัน แล้วนังนั่นมันคือใคร
เรียกพี่ภูดูแสร้งว่า ไม่เจอหน้านานไฉน
เรื่องราวจะเช่นไร รอไรท์เตอร์มาต่อตอน-
ต่อไปใครจะรู้ กิ๊กพี่ภูชูคอสลอน
แก๊กกะก้านก็ต่อกร ต๋องมาก่อนแต่ยังไกล
จากกรซบดินอุ่น ภูเขาขุนยังสั่นไหว
ตะวันร้อนแรงไซร้ ยังเย็นได้ใต้โพรงดิน
ดินเอ๋ยที่เคยมั่น ยังมีวันทลายสิ้น
ภูผาเหนือปฐพิน ยังพังพ่ายทลายไป
ภูภมรรายร่อนรุ้ง รื่นจรุงฤๅต้านไหว
ผกาหอมยอมเอื้อมใจ ไคล้บุปผาเสพอารมณ์
ดอกดินแรกกลีบแย้ม ผึ้งภู่แซมแย้มยลโฉม
ภู่ภูยังหลงโจม ผึ้งอื่นไฉนบ่ใคร่ปอง
ภู่ภูแมลงผู้แกร่ง ฉิวต้านแรงลมพายผยอง
หมู่ผกาเริงร่าร้อง หวังครองภู่สู่สมพรรณ
เพียงดินดอกนี้อยู่ หวังภูภู่รู้รักมั่น-
คงเพียงดินนี้นิรันดร์ ดอกอื่นนั้นอย่าปันใจ
หมื่นภมรที่วอนเว้า ดอกดินเจ้าอย่าหวั่นไหว
งามหอมพยอมใด ใจอย่าอ่อนนะภูเอย....