ขอบคุณทุกกำลังใจนะครับ วันพรุ่งนี้ไม่ได้หน้ากลัวอย่างที่คิดแฮะ
แต่ก็แอบเสียวๆตอนลงจากเครื่อง ได้ยินเสียงคนตะโกนไล่หลัง "เป็ดๆ"
ไม่กล้าหันหลังกลับกลัว
มองน้องใหม่ตอนOJT แล้วนึกย้อนถึงตัวเองวันที่ทำงานวันแรก
ตื่นเต้นมือสั่น คีบน้ำแข็ง แต่น้ำแข็งมันยังไม่ตาย มันดิ้นไปตรงไหนไม่หล่น
ดันไปหล่นลงตรงหัวเข็มขัดผู้โดยสาร ดังกิ๊งงงงง ก่อนจะค่อยๆเคลื่อนตัวลงไป
กองอยู่ที่เป้า แล้วก็แน่นิ่งไป สงสัยจะตายสนิท
ผู้โดยสารก็ดีใจหาย อุกาบาตหล่นชนโลกยังไม่ตื่น หลับตาพริ้มสงสัยเคริ้มที่น้ำแข็งละลาย
ผมมองหน้าพี่ใหญ่ แกยักไล่บอก "ไม่รุ
" เง้ออออ
ตอนแรกกะจะปล่อยไว้เฉยๆ แต่ก็กลัวน้ำจะท่วมโลก ไม่ทันคิด เอื้อมมือไปจะหยิบอุกาบาตก้อนนั้น
โชคดี
ที่พี่แกกระซิบแกมตะโกน :angry2:จะบ้าเหรอ เดี๋ยวเค้าก็ตื่นหรอก คิดได้ เดี๋ยวเค้าจะหาว่าลวนลามเค้า
ก็เลยคว้าที่คีบน้ำแข็ง หนีบก้อนอุกาบาตก่อนเดินหายลับไปหลังครัว พร้อมกับปล่อยก๊าก :laugh:แล้วเอาที่คีฟน้ำแข็ง
แช่น้ำร้อนฆ่าเชื้อ ร่องรอยแห่งความอัปยศค่อยๆจางหาย(หรือซึม)ไปจาก กางเกงผู้โดย แต่ความทรงจำครั้งนี้จะตราตรึงผม
เกือบจะแช่แข็งเด็กที่ไม่รู้อิโหน่อิเหน่ ผมเกือบจะได้ชื่อว่า ฆาตกรเลือดเย็นซะแล้ว..................
มาวันนี้ผมชำนาญขึ้น สามารถคีบน้ำแข็งสองก่อนในคราวเดียว เก่งป่าว o8แต่น้องๆกะลังเผชิญภาวะกดดันเหมือนผม
มาเล่าขำๆนะครับ คิดถึงแต่พูดไม่ออก รักหรอก แต่บอกไม่ได้ นะ บายๆ
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
