“กลับยัง.....”ไอ้อัฐเดินมาถามผมดูท่าทางมันเพลียๆวันนี้
“ยัง....ทำโอต่อ....”ผมตอบมันกลับไปทั้งที่ตายังจดจ่ออยู่
ที่คอมพิวเตอร์....
"งั้นกรูกลับก่อนนะ.......".มันบอกก่อนจะเดินดุ่มๆออกไป
น่าแปลกแฮะปกติ...ทุกวันมันจะต้องนั้งรอผมหรือไม่ก็ทำ
นั้นทำนี่แทนจนผมกลับมันถึงจะยอมกลับไปพร้อมๆกัน
แต่มาวันนี้มันมาแปลก.....แต่ก็ดีแล้วละ..
.ที่จริงผมเองก็ไม่ได้งานเยอะอะไรหรอกมาทำพรุ่งนี้ก็ทัน
แต่ถ้าจะให้เลือกระหว่างฝ่าฝูงชนช่วงเลิกงานแบบนี้
ให้ผมนั้งตากแอร์เย็นๆรอที่บริษัทดีกว่าแถมยังได้โอด้วย
(อิอิใครจะเอาไปใช้ก็ไม่ว่านะ)....อีกอย่างผมก่ะจะชิ่งไอ้
อัฐมันด้วย....เบื่ออ่ะกลับด้วยกันทุกวัน......
ใครที่ทำงานแถวนี้คงจะรู้ดี(จริงไหมคุณ@....)
แถวนี้พอได้เวลา18.00น.ปุ๊บ....เหมือนกับนัดหมายกัน
ยังกะผึ้งแตกรัง.....คนแน่นเต็มสถานีรถไฟฟ้าไปหมด
ผมชอบกลับช่วงเย็นๆกว่านี้สักหน่อยรอให้ฟ้ามืด.....
ถนนเส้นสุขุมวิทยามค่ำคืนได้บรรยากาศดีไปอีกแบบ
อีกอย่างที่พักของผมต้องนั้งรถไฟฟ้าไปลงสถานีสุขุมวิท
และเดินไปต่อเรือที่เพชรบุรีอีก....ตอนรถไฟฟ้ายังไม่
เท่าไหร่เพราะแอร์เย็นสบาย....แต่ตอนเรื่อนี่สิครับไม่ไหว
ทั้งกลิ่นน้ำ...ทั้งกลิ่นตัวแต่ละคน....ยิ่งร้อนๆแบบนี้ด้วย
แล้ว....เฮ้อ...เหนื่อยนี่ละน้าชีวิตคนกรุงเทพเมืองฟ้าอมรฯ
พูดแล้วก็คิดถึงที่บ้านอกชะมัด..........จะว่าไป
ช่วงสงกรานต์ที่ผ่านมาเป็นช่วงเวลาที่ผมมีความสุขมาก
จากที่ปีก่อนๆที่ผ่านมาพยายามจะกลับบ้านแต่ไม่สำเร็จ
แต่ปีนี้ได้ฉลองสงกรานต์ที่บ้านสักที...อันนี้ต้องยกความ
ดีให้ไอ้พี่อัฐอีกตามเคย.......
.................................................................
"เอ้ย.....มรึงแน่ใจนะว่าใช้วิธีนี้ได้ผล"
ผมถามมัน.....มือหนึ่งก็ถือสัมภาระไหนจะกีตาร์
ไหนจะกระเป๋าเเสื้อผ้าเต็มไม้เต็มมือไปหมด
ขณะที่เราเดินผ่านชานชาลาที่พักผู้โดยสาร
ในหมอชิตใหม่.....
"ตามมาเถอะน่ามรึงเชื่อกรู.....แล้วจะดีเอง
อย่าถามมาก.”มันตอบกลับมาแบบนี้จะทำไงได้ละครับ
นอกจากถือกระเป่าเดินตามมันไป....เอาวะกรู
“ท่านผู้โดยสารที่มีความประสงค์จะเดินทางไปภาค......”
“เฮ้ย...เร็วๆชักช้าเดี๋ยวอดไม่รู้ด้วยนะ”
ไอ้อัฐมันหันมาเร่งผม..เมื่อมันได้ยินประกาศ....
“เออ...ก็เร็วอยู่เนี่ย.....เห็นรึป่าวว่าของเยอะเนี่ย.......
มรึงแค่กระเป๋าเป้ไปเดียว...มรึงนี่....”.ผมด่ามันไปเคืองๆ
“มานี่....กรูถือเอง.”ไอ้อัฐมันคงรำคาญเลยตัดปัญหาด้วย
การมาแย่งเอากระเป๋าเสื้อผ้าผมไปถือเองซะเลย
เออค่อยยังชั่ว..แล้วทำไมไม่ช่วยตรูตั้งแต่ทีแรกว่ะ
“ไม่รู้จะขนเอาอะไรมากันนักกันหนา..”แนะดูมันบ่น
หนอยยยแนะ...ถือแค่นี้....ทำบ่นไอ้นี่ชักกำเริบเสิบสาร
แบบนี้ต้องจัดการ....ว่าแล้วก็......
“ขอบจายยย...เมิงจะเอาน้ำไหมเดี๋ยวกรูไปซื้ออมาให้”
“เอา....เออมรึงซื้อหมากฝรั่งให้กรูด้วย....เอานี่ตังอยู่ใน
กระเป๋ากางเกง...”มันบอกก่อนที่จะยืนแอ่นกระเป๋ามาให้
“ผมล้วง....”เพราะมือสองข้างของมันยังติดถือสัมภาระ
........สาดดดมรึงมีแผนไรป่าวเนี่ยเผื่อกรูล้วงไป
เจอหนอนดักแด้กรูตกใจบีบมันเละตายคามือทำไง.....
(อะนะก็รู้ว่าเขียนแบบนี้ต้องมีคนแซวแต่ก็จะเขียนอะ)
ผมทำท่าชั้งใจอยู่นานกก่อนจะตอบเลี่ยงมันไป
“ไม่เปงไรเดี๋ยวกรูออกให้ก่อน.........”
“เออ..มรึงจะเรื่องมากทำไมเนี่ย..กรูเลี้ยง..เนี่ยล้วงไป”
อ้าวอั้ยสัดนี่....มรึงจะบังคับขู่เข็ญกรูให้ล้วงมรึงทำไมเนี่ย
“เอามานี่.....”.ผมแย่งกระเป๋าของผมมาแล้ววางมันลงกับ
พื้น...ก่อนจะบอก..... “นี่....มรึงวางกระเป๋าลงนะยังงี้นะ
.....เอา....ที่นี้มรึงล้วงเองได้ยัง....นี่ก็แค่เนี้ย..........
ทำเป็นนะมรึง.......” .ผมด่ามัน.......
เหมือนจะได้ผลมันยิ้มแหยๆก่อนจะล้วงเอากระเป๋าตังใน
กางเกงออกมา
“....ก็กรูกลัวของหายคนมันเยอะมรึงเห็นป่าวเนี่ย.....”
ดูมัน...ยัง...ยัง...ไปได้น้ำขุ่นๆนะมรึง.....
เราเดินแบกสัมภาระฝ่าคลื่นมหาชน..แสงแฟรช...
เออ...ไม่ใช่แระเอาใหม่......
เราเดินแบกสัมภาระฝ่าคลื่นมหาชนกันมาเรื่อยๆจนถึง
ชานชราที่เศษ3/4...(อิอิ)....ซึ่งเป็นท่าเทียบจอดรถโดยสาร
ที่ออกเดินทางจากกรุงเทพฯไปยังจังหวัดของเรา
“ใครจะเดินทางไปจังหวัด.... .วีไอพี ปอ.1 รอบ.......
มีตั๋วแล้วขึ้นรถได้เลยค่า.......”เสียงพนักงานบริษัทรถ
ตะโกนบอกเป็นระยะ
“เฮ้ย...ไอ้อัฐ..มรึงจะไปยังไงบัตรก็ไม่มี...จองก็ไม่ได้จอง
“มรึงเคยทำหรอหา.....แน่ใจนะว่าจะไปได้....”ผมยังไม่
แน่ใจกับแผนการที่มันได้บอกไว้แล้วก่อนหน้านั้น
“เอออ....มรึงนี่ถามกรูจังเลย....กรูบอกไปได้ก็ได้ดิ.....”
มันตอบแบบหงุดหงิดเช่นเดิมเป็นรอบที่38
(มันคงรำคาญผมน่าดู.....)
“เอานี่..มรึงถือไว้”มันยืนสัมภาระคืนมาให้ผม...
“เดี๋ยวมรึงรอกรูอยู่นี่ก่อนแป๋บนึงนะเดี๋ยวกรูมา.....”
“เฮ้ยมรึงจะไปไหน....”ผมถามมันไปกลัวๆเพราะทำ
อะไรต่อไม่ถูก
“เอออ...เดี่ยวกรูมากรูไม่ทิ้งมรึงหรอก..มันบอกยิ้มๆ....”.
ก่อนจะเดินเบียดคนที่ยืนเข้าแถวอยู่ด้านหน้าไปคุยอะไร
ก็ไม่รู้กะเด็กขนของรถทัวร์คันเดิมที่เพิ่งยกลังขวดน้ำดื่ม
ขึ้นไปเก็บไว้บนรถแล้วกลับลงมายกขนมขึ้นไปอีกรอบ
มันคุยกะเค้าอยู่สักครู่ผมมองไม่ถนัดเห็นมันชูมือบอกเค้า
สองนิ้วคงจะหมายถึงผมกะมัน...ก่อนจะพยักหน้าหงึกๆ
งักๆ....แล้วยื่นตังค์ให้....เหมือนจะได้ความแหะ....
“ปะ...ไปกันเถอะ..”มันบอกหน้าตาดีใจ.....
“โหเก่งว่ะ...มรึงไปคุยอะไรก่ะเค้าอ่ะ.....
บอกกรูมั้งดิ.....”ผมถามไปขณะที่มือก็ช่วยมันยกเอาข้าว
ของที่วางกองอยู่....
“ไม่บอก...เดี๋ยวมรึงแอบกลับบ้านคนเดียวไม่บอกกรู...”
ไอ้สาดนี่หัวหมอเสือกทะลึ่งรู้ทันกรูอีก...
เด็กรถคนเดิมช่วยเราเอาของสัมภาระใส่ไว้ที่ช่องเก็บของ
จนเสร็จ...ยกเว้นกีตาร์ที่ผมจะถือไว้เอง.....
“เฮ้ยยยย.โจทางนี้..”ไอ้พี่อัฐร้องบอกเมื่อมันเห็นผมกำลัง
จะเดินขึ้นบันไดไปข้างบนรถ....
“อ้าวทางไหนอะจะไปไหนไม่ได้ไปคันนี้หรอ...”
ผมถามมันงงๆก็นะทางขึ้นมันมีทางเดียวนี่นา....
.มันจะให้กรูไปขึ้นไหนวะ..
.ผมถามตัวเองในใจอย่างงงๆแต่ก็ยังเดิมตาม
ก้นมันกะเด็กรถคนนั้นไป.....
มันพาผมออ้มมาทางด้านคนขับครับจากนั้นก็มองซ้าย....
มองขวาก่อนจะเปิดประตูแล้วก็ยกเบาะรถขึ้น....
เอา...เข้าไปได้..ถอดรองเท้าด้วยนะเพ่.....มันบอก...
ไอ้อัฐิมันนำเข้าไปก่อนส่วนผมยังยื่นหน้าเข้าไปมองอย่าง
กล้าๆกลัว.....ข้างในค่อนข้างมืดครับถ้าไม่ได้แสงไฟฟ้า
ในชานชาลาช่วยคงจะแทบมองกันไม่เห็นยิ่งช่วงกลางคืน
แบบนี้ด้วยแล้วเท่าที่มองเห็นในตอนนั้นในนั้นมีคนกึ่ง
นั้งกึ่งนอนอยู่แล้วประมาณ7-8คน.....รวมผมกะไอ้อับก็คง
เกือบๆ10คนเห็นจะได้
ตอนนั้นผมรู้สึกเหมือนตัวเองเป็นแรงงานต่างด้าว
หนีเข้าเมืองยังไงไม่รู้ครับ..... เอาวะกรูเป็นไงเป็น
กันไหนก็มีเพื่อนรวมชะตากรรมอย่างน้อยไอ้อัฐคงไม่ได้
หลอกกรูมาขาย...ผมปลอบตัวเอง.....ก่อนจะถอดรองเท้า
แล้วเดินตามมันเข้าไป.........แม่รงกลิ่นทีนนนนใครวะ
เหม็นชิหาย........เซ็งสาดเลยตรู......
ผมกอดกีตาร์ไว้แนบอกแทบจะขยับตัวไม่ได้มาก.....ข้าง
ในไม่สูงมากทำให้คนที่ส่วนสูงอย่างเราทั้งสองคนลุกนั้ง
กันเต็มตัวกันไม่ได้.....ยังดีที่พื้นยังบรุด้วยเบาะนวมนุ่ม
หนาน่านอนหน่อย....เออ..อย่างนี้นี่เอง..ที่ไอ้พี่อัฐมันบอก
ว่า...รถปรับอากาศนอนพิเศษ.....เฮอะๆๆไอ้สาดดดด.....
มรึงนะมรึง.....แต่ก็ดีวะเวลาดึกขนาดนี้แถมยัง
ช่วงเทศกาลแบบนี้ได้ขนาดนี้ก็ยังดีกว่าต้องไปนั้ง
หรือยืนอยู่แถวกลางข้างบนอย่างน้อยก็ได้นอนไป.....
จะติดอยู่นิดหน่อยก็ไอ้กลิ่นทีนนนนนี่แหละ...T T
“นอน...เชื่อกรู......”ไอ้อัฐมันกระซิบบอกผม....
อืมกรูว่ามันก็คงเป็นทางเดียวละมั้งที่กรูจะทำได้เวลานี้....
แต่เอะ...มรึงบอกกรูเฉยๆก็ได้ไม่ต้องเอามือมากอด.....
อัยสัดนี่อาศัยความมืดนะมรึง...:ซวยสิครับทั่นตอนนั้น
จะดิ้นจะขัดมันก็ไม่ได้.....คนเยอะแบบนั้นขืนโวยวายไป
มีแต่เสียกะเสีย....T T..ใครก็ได้ช่วยกรูที
กรูรู้แล้วทำไมมรึงถึงชวนกรูเหยงๆให้กลับแบบนี้....
ชิหายล้ำลึกเหลือเกินนะแผนมรึงแต่ละแผน...T T
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
