หัวข้อ: เสื้อกาวน์เก่าๆ กับเราสองคน(Dr.Mike) จากนี้ จนนิรันดร์ [+อวสาน+] P.218

[kanda53]

ความเคยชินที่มี....คือความผูกพันที่เหนียวแน่น....
สมควรแล้วที่น้องหมอติ๊บ...จะเชื่อใจหมอไม้......
ระยะทางกับเวลาไม่ใช่อุปสรรคจริง ๆ..สำหรับคู่นี้...
 เป็นปลื้มมมมม....ค่ะขอบอก...

  คุณหมอ ๆ กะ น้อง hackz 
กด + ให้กำลังใจนะคะ

[โดดเดี่ยวแต่ไม่]

สบายดีไหมครับ เข้ามาทักทายในช่วงสายๆขแงวันหยุดครับ

เอากำลังใจมาฝากและบอกว่าห่วงใยเสมอ ดูแลตัวเองดีๆด้วยนะ

[zandwizz]

คิดถึงจัง

[8X]

หมอไม้ก็บอกว่า แฟนผมๆ ยังตื๊อขอเบอร์หมอติ๊บอยู่ได้
ชายคนนี้เนี๊ยหน้าไม่ธรรมดาจริงๆ หน้า....มาก  

[aim]

น้องแฮคจ๋า เอา 142 เลยหรอ งั้นจัดไป

[gtower]

สงสัยจะมาตอน 142 ซะละ -0- ถ้าเกินนี่จับ  ละก็  เลย

[pukpra]

เฮ่อ ทำใจหน่อยนะหมอไม้ มีแฟนน่ารักอย่างหมอติ๊บ สงสัยต้องไว้หนวดให้ดูเข้มๆ ซะละมั้ง 55

[mimilove]

ตามอ่านนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนหมดแล้ววววววววววววววววววววววว
สนุกมาก ตาแฉะเลยอ่ะ ๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕
ตื๊บเป็นคนนครหรอ เราก็คนนครเหมือนกันนะ ๕๕๕๕
พี่ไม้ สู้ ๆ คนอัพก็สู้ ๆ นะ ฮ่าๆๆ ชอบๆๆ
เข้มแข็งเข้าไว้นะทั้งสองคน ๆ

[Giserzzz]

เคยไปแถวสะพานควายนะ

ว่าแต่ คงขายกันเยอะจริงละครับ

นึกไปพี่หมอไม้ คงเจอจนชิน เป็นเรื่องปกติ

แต่หมอติ๊บอาจจะพึ่งเคยเจอ
 
สนนราคา 50 บาท เอง 

ปล.พี่หมอๆหายกันไปไหนหมดคับ 

[darling]

+1 เพื่ออนาคตของหมอไม้ กะ หมอติ๊บ

[Panda-Ba]

อ่านมาหลายวันแล้ว
แต่เม้นไม่ติดสักที 

ถึงเวลาที่พี่ไม้จะต้องไปแล้ว ใจหายสมชื่อ

[myxname]

ได้อ่านแล้วก็ปลื่ม ครับ
ขอบคุณครับ

อยากน้อยก็เป็นเรื่องราว ที่ทำให้คนอ่านได้เก็บไว้จินตนาการว่า อนาคต อยากให้มีแฟนที่เข้าใจเรา และรักเราแบบนี้
ขอบคุณ....ที่ทำให้เราได้ยิ้ม เมื่อกำลังอ่านในบท สวีท
แต่อาจจะเศร้า บ้างในบทน้ำตา

[โดดเดี่ยวแต่ไม่]

 :z2:มาเต้นรอพี่ไม้และน้องติ๊บ เผื่อจะมาลงให้อ่านตอนต่อไป ถ้าครบ 120 ตอน

เมื่อไหร่ วันนั้นจะมีความสุขมากมาย ความทรงจำจากใครคนหนึ่งที่มีให้กันนั้นคือสิ่งดีงาม

ความรักของทั้งสองนี้คงเป็นตัวอย่างที่ดี สำหรับใครหลายๆคน รักคือการให้อภัยและมอบสิ่งดีงาม

ให้กันเสมอ เหมือนหมอไม้ที่จะต้องรักชายคนนี้ไปตลอด ตราบนานเท่านาน และน้องติ๊บก้อคง

ปฎิเสธไม่ได้ ว่า คงไม่สามารถหาใครมาแทนที่หมอไม้ได้อีกแล้วครับ ใก้ลเรียนจบหรือยังครับ

หมอไม้ ยังไงก้อดูแลสุขภาพด้วยนะครับ น้อติ๊บ สบายดีไหมเอ่ย ช่วงนี้ฝนตกหนักบ่อยมากๆ

ออกจากบ้านก้ออย่าลืมพกร่มไปด้วยละ

ปล.น้องแฮค สบายดีไหมเอ่ย เอากำลังใจมาฝากและบอกว่าห่วงใยเสมอครับ 

[pikkiz]

โอ้ว!!!!!! พระเจ้า.......ใช้เวลาอ่านเกือบ เดือนครึ่ง.........ยาวไปมั้ยคร้าบบบบพี่น้องงง


กะว่าอ่านให้ทันก่อนแล้วค่อยเม้นท์.......แต่รู้สึกว่า  ทุกอย่างที่ดำเนินเรื่องมา เป็นคำตอบสำหรับทุกๆคนที่อยากรู้

แต่แบบว่า สุดยอดอ่ะ น่ารักมากกกกกกกกกกกกกกกกก.......สำหรับหมอติ๊บ (คิดว่ารุ่นเดียวกันนะครับ)
หล่อโฮกกกกกกกกกกกกกกก..........แต่โค-ต-ร หลงตัวเองเลยอ่ะ  ........ สำหรับพี่หมอไม้
น่ารักเหมือนกันนนนนนนนนนนนนนนน.......สำหรับนาย แฮ็กซ์.......


ยังติดตาม ติดหนึบ    ต่อไปนะคร้าบบบบบ


ps. นายแฮ็กซ์ ถ้าไม่มีใครสนใจ..........หัวใจ..........เดี๋ยวผมยินดี รับดูแลเอง   

[thehackzzi]

โอ้ว!!!!!! พระเจ้า.......ใช้เวลาอ่านเกือบ เดือนครึ่ง.........ยาวไปมั้ยคร้าบบบบพี่น้องงง


กะว่าอ่านให้ทันก่อนแล้วค่อยเม้นท์.......แต่รู้สึกว่า  ทุกอย่างที่ดำเนินเรื่องมา เป็นคำตอบสำหรับทุกๆคนที่อยากรู้

แต่แบบว่า สุดยอดอ่ะ น่ารักมากกกกกกกกกกกกกกกกก.......สำหรับหมอติ๊บ (คิดว่ารุ่นเดียวกันนะครับ)
หล่อโฮกกกกกกกกกกกกกกก..........แต่โค-ต-ร หลงตัวเองเลยอ่ะ  ........ สำหรับพี่หมอไม้    // เห็นด้วยเป็นอย่างยิ่ง(พูดเบาๆนะ)
น่ารักเหมือนกันนนนนนนนนนนนนนนน.......สำหรับนาย แฮ็กซ์....... // บ้า...


ยังติดตาม ติดหนึบ    ต่อไปนะคร้าบบบบบ


ps. นายแฮ็กซ์ ถ้าไม่มีใครสนใจ..........หัวใจ..........เดี๋ยวผมยินดี รับดูแลเอง   

+1 ให้ทันควัน เลยครับ ยินดีต้อนรับ นักอ่านหน้าใหม่นะครับ

มาเต้นรอพี่ไม้และน้องติ๊บ เผื่อจะมาลงให้อ่านตอนต่อไป ถ้าครบ 120 ตอน

เมื่อไหร่ วันนั้นจะมีความสุขมากมาย ความทรงจำจากใครคนหนึ่งที่มีให้กันนั้นคือสิ่งดีงาม

ความรักของทั้งสองนี้คงเป็นตัวอย่างที่ดี สำหรับใครหลายๆคน รักคือการให้อภัยและมอบสิ่งดีงาม

ให้กันเสมอ เหมือนหมอไม้ที่จะต้องรักชายคนนี้ไปตลอด ตราบนานเท่านาน และน้องติ๊บก้อคง

ปฎิเสธไม่ได้ ว่า คงไม่สามารถหาใครมาแทนที่หมอไม้ได้อีกแล้วครับ ใก้ลเรียนจบหรือยังครับ

หมอไม้ ยังไงก้อดูแลสุขภาพด้วยนะครับ น้อติ๊บ สบายดีไหมเอ่ย ช่วงนี้ฝนตกหนักบ่อยมากๆ

ออกจากบ้านก้ออย่าลืมพกร่มไปด้วยละ

ปล.น้องแฮค สบายดีไหมเอ่ย เอากำลังใจมาฝากและบอกว่าห่วงใยเสมอครับ 

+1 ให้นะ

ผมสบายดีครับ แต่เพลียนิดหน่อยครับ นอนดึกทุกวัน เฝ้าหน้าจอคอมทุกวัน จนติดเป็นนิสัย

@myxname  -- ได้แต่ตาร้อนเป็นเพื่อนกันต่อไป
@Panda-Ba  -- โอ่... ไม่ร้องนะคนดี แฮกค์อยู่ทั้งคน บรื๋ออออ...
@mimilove -- คนอ่านก็สู้ๆ ครับ ตามให้ทันนะ

+1 จัดไปทุกคน

ปล. มาแก้ตอบเม้นท์

[dr.mike]

ได้เวลาเลิกงานแล้วหนอออ  หมอไม้หน้าหล่อก็เข้ามารายงานตัว

ขอโทษทีที่หายเงียบไปนานพอดีมีงานต้องสะสางเยอะแยะมากมายยย

แต่อัพเดทตอนต่อไปไว้ให้นายแฮคหลายตอนแล้ว

ไงเป็นกำลังใจให้คนเขียน  และคนโพสต่อไปด้วยแล้วกันน่ะคับ

pikkiz ......ไม่แปลกหรอกคับที่น้องจะใช้เวลาอ่านเดือนครึ่ง   เพราะพี่เองก็ใช้เวลาเขียนหลายปีเหมือนกัน

               จนตอนนี้ยังเขียนไม่จบเลย  และไม่รู้จะจบยังไงด้วย   คงต้องติดตามกันต่อไปนะคับ  อย่าเบื่อกันซะก่อน

ปล.แฟนคลับหมอติ๊บช่วงนี้คงคิดถึงกันน่าดู  เพราะเจ้าตัวเล่นหายเงียบไปเลย  ใครพบเจอตัวที่สเวนเซ่นสาขาไหนนำตัวกลับมาส่งด่วนนนนนนน

[thehackzzi]

เสื้อกาวน์เก่าๆ.......กับเราสองคน ตอนที่ 119 ซ้อมเป็นโสด
โดย Dr.Mike ณ วันที่ 7 กันยายน 2010 เวลา 15:49 น.

หลังจากกลับบ้านไปเติมพลังรักจากพ่อแม่และน้องชายของผมแล้ว คราวนี้ก็ถึงคราวที่เจ้าตัวเล็กจะกลับไปเติมพลังรักจากป้าบ้างหลังจากที่ไม่ได้ กลับบ้านมาเสียนาน จึงมาขออนุญาตผมกลับบ้านในช่วงที่ยังไม่มีการเรียนการสอน

คืนนี้ผมขับรถออกจากหอพักในช่วงค่ำๆเพราะรถที่เจ้าตัวเล็กจะเดินทางกลับนครพนม นั้นจะเข้ามาเทียบท่ารถเอาในตอนห้าทุ่ม  ผมจัดการพาเจ้าตัวเล็กซื้อของฝากไปฝากป้าเป็นจำพวกขนมพื้นเมืองอย่างเช่น กล้วยตาก กล้วยม้วน ซึ่งเป็นขนมขึ้นชื่อของพิษณุโลกทั้งนั้น

“กลับบ้านไปคราวนี้พี่คงคิดถึงติ๊บแย่เลยเนอะ” ผมเอ่ยขึ้นในขณะนั่งรอรถในบริเวณขนส่งจังหวัด

“ติ๊บกลับบ้านแค่ไม่กี่วันเอง  เดี๋ยวก็กลับมาแล้วครับ” เจ้าตัวเล็กตอบยิ้มๆ

“ทุกทีพี่รู้ว่าติ๊บกลับบ้านไม่นานก็จะกลับมาหาพี่เหมือนเดิม  แต่คราวนี้มันทำให้พี่ได้คิดว่าถ้าเราต้องห่างกันนานๆจริง  มันจะเป็นยังไง”

“ก็ถือโอกาสนี้ซ้อมใช้ชีวิตอยู่คนเดียวไง  เมื่อตอนไปเรียนต่อเมืองนอกจะได้คุ้นเคย”

“ก็คงจะเป็นแบบนั้น  แต่พี่คงคิดถึงเราน่าดูเลยเนอะ” ผมลดมือลงไปกุมมือเจ้าตัวเล็กไว้แน่น

“แต่พี่ไม้ก็มั่นใจได้อยู่แล้วนี่ครับว่าวันนึงติ๊บก็ต้องกลับมาเหมือนที่ ติ๊บรู้ว่าวันนึงข้างหน้าพี่ไม้ก็จะกลับมาหาติ๊บเหมือนกัน” เจ้าตัวกุมมือผมแน่นและหันมายิ้มหวานให้ผมหนึ่งที

“กลับบ้านแล้วก็โทรหาพี่มั่งนะ  เพราะพี่คงคิดถึงเราน่าดู  ดูแลตัวเองมากๆรู้มั้ย” ผมสั่งกำชับพร้อมขยี้หัวฟูนั้นเบาๆ

“ครับ  แล้วติ๊บจะรีบกลับมาอย่าเถลไถลที่ไหนละ” เจ้าตัวสั่งกำชับผมบ้างพร้อมกับหันมาทำหน้าดุๆที่มันดูแล้วน่าขำซะมากกว่า

“ยังคิดว่าพี่จะไปเถลไถลที่ไหนได้อีกเหรอติ๊บ  ไม่รู้เหรอว่าทุกวันนี้พี่รักเรามากแค่ไหน”    ผมตอบแบบลืมไว้ท่าเลยแฮะ

“ไม่รู้ครับ  เพราะพี่ไม้ไม่เคยบอกติ๊บว่ารักติ๊บแค่ไหน” เจ้าตัวหันมาทำหน้าล้อเลียนใส่ผมซะงั้น

“เออ บอกก็ได้  รัก  รักมาก  รักมากที่สุด  รักมากที่สุดในโลก  พอใจยัง” ผมตอบไปแบบไม่เหลือท่าให้เต๊ะอีกต่อไปในขณะที่อีกคนยิ้มหน้าบานแฉ่งกับคำ สารภาพของผม

“เพราะฉะนั้นติ๊บต้องดูแลตัวเองให้ดีน่ะรู้มั้ย  เพราะติ๊บไม่ใช่ตัวคนเดียวแล้ว  แต่ติ๊บเป็นดวงใจเป็นอีกครึ่งของชีวิตพี่ด้วยเข้าใจมั้ย” ผมกำชับไปอีกหนึ่งที

“ครับ ติ๊บจะดูแลตัวเองให้ดีที่สุดให้สมกับที่พี่ไม้รัก  ให้สมกับที่พี่ไม้เป็นห่วง” ติ๊บพูดจบรถเชียงราย- นครพนมก็เข้ามาเทียบท่ารถพอดี
ผมช่วยเจ้าตัวเล็กหิ้วกระเป๋าของฝากขึ้นไปหา ที่นั่งได้ก็ล่ำลากันอีกนิดหน่อย ก่อนลงมาโบกไม้โบกมือให้เจ้าตัวเล็กข้างล่างรถเพราะได้เวลารถออกเดินทางมุ่งหน้าสู่นครพนม  และหายลับไปจากสายตาผมในที่สุด…

เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นในตอนเช้าของวัน ขณะที่ผมดูตารางงานในวันนี้ของตัวเองทำไมมันยุ่งเหยิงวุ่นวายขนาดนี้ละเนี่ย

“อรุณสวัสดิ์คร้าบบ  ตื่นไปทำงานยังเนี่ย” เสียงคุ้นหูจากเจ้าตัวเล็กดังมาตามสาย

“ตื่นแล้วอยู่ที่ทำงานแล้ว  ทำงานได้ซักพักแล้ว  แต่คิดถึงตัวเองนานแล้ว” ฮิ้ววว  ผมหยอดไปตามสาย

“อะน่ะ จะบอกว่ามาถึงบ้านโดยปลอดภัยเรียบร้อยแล้วคับ”

“ถึงบ้านปลอดภัยก็ดีแล้ว  ฝากไหว้ป้าด้วยละ” ผมตอบไปตามสาย

“คร้าบบบ  งั้นเดี๋ยวติ๊บขอทานข้าวก่อนน่ะ  เดี่ยวว่างๆโทรไปหาใหม่คิดถึงเหมือนกันบะบาย” เจ้าตัวเล็กหวานมาตามสายและทำให้ผมมีแรงใจทำงานในตอนเช้าขึ้นอีกเยอะเลย

หลังจากเติมพลังให้ตัวเองด้วยเสียงทักทายจากคนที่ผมอยากได้ยินแล้ว เสียงที่ผมคุ้นหูเหมือนกัน แต่บางทีอยากได้ยินบ้างไม่อยากได้ยินบ้างก็ดังขึ้นเบื้องหลัง

“สวัสดีค่ะหมอไม้  ยิ้มหน้าบานแต่เช้าแบบนี้อารมณ์ดีมาจากไหนค่ะ” เสียงหมอกิ๊กเพื่อนรวมงานคนสวยของผมเอ่ยถามขึ้นเมื่อเธอก้าวเข้ามาในห้องทำ งานผม

“ไม่ได้อารมณ์ดีมาจากไหนก็ตอนแรกคิดว่ากิ๊กไม่มาทำงานไง เลยคิดว่าจะหูจะไม่ต้องทำงานหนักเลยอารมณ์ดี  แต่พอกิ๊กเข้ามาอารมณ์ดีหายไปหมดละ” ผมตอบขำๆ

“หน้าตาก็ดี  ปากคอเราะร้าย แล้วอย่ามาง้อขอฟังเสียงเพราะๆ หน้าสวยๆ ของชั้นแล้วกัน”

“อะ  มีอะไรว่ามาเลย  ไม่งั้นคงไม่มาส่งเสียงแปร๋นๆแบบนี้แต่เช้า” ผมถามถึงสาเหตุที่หมอกิ๊กเข้ามาเอ่ยทักทายผมในตอนเช้า

“ได้ข่าวว่าช่วงนี้เป็นโสดเหรอยะ”  หมอกิ๊กตอบเอ๊ะ  หรือมันถามวะ

“ไม่ได้โสดเว้ย  น้องเขาแค่กลับบ้านไม่กี่วัน”  ผมตอบเพื่อนสาวคนสวยไป

“นั่นแหละแฟนไม่อยู่ก็ถือว่าโสด  เย็นนี้ไปหาไรกินกันน่ะและแกก็ห้ามปฏิเสธด้วยไม่งั้นคนสวยมีเคือง” เอากับเธอซิ  พูดจบก็เดินสะบัดงวงสะบัดงากลับไปห้องทำงานของตัวเองปล่อยให้ผมกลับไปง่วน กับการจัดตารางเวรของตัวเองในวันนี้ต่อไป  ก่อนจะได้ลงมือทำคนไข้ก็เริ่มในตอนสายๆของวัน

ช่วงเที่ยงของ วันเดียวกัน  ในขณะที่ผมกำลังเอร็ดอร่อยและเร่งรีบกับอาหารเที่ยงก่อนกลับไปทำคนไข้ที่ยัง รอคิวยาวเหยียดอยู่ที่หน้าประตู  เสียงโทรศัพท์ผมก็ดังขึ้นอีกครั้ง  ทำไมวันนี้ขายดีจังวะ  นายไม้

“เออ ไอ้ไม้กูเอง  เย็นนี้ว่างมั้ยมึง” เสียงเข้มๆ คุ้นหูและพูดจาภาษาพ่อขุนแบบนี้มีเพื่อนผมอยู่ไม่กี่คนหรอกคับ  นายวิทย์นั่นเอง

“เย็นนี้มีนัดกับเพื่อนๆแล้ววะแกจะชวนไปไหน” ผมตอบและถามกลับไปยังนายวิทย์เพื่อนตัวดี

“ก็ไม่มีไรว่าจะชวนมึงไปหาไรกินกันซักหน่อยพอดีกูมีข่าวดีจะบอกมึง”

“แล้วมึงนัดกับใครไปมั่งยังนี่” ผมเอ่ยถามถึงแผนการณ์ของมันในตอนเย็นนี้

“ยังไม่มีวะ  ก็เพื่อนกูที่นี่ก็มีแต่มึงกับเพื่อนที่คณะเลยไม่ได้ชวนใครชวนมึงคนแรกเลย”

“งั้นเอางี้เย็นนี้มึงมาแจมกะกูพอดีกูจะไปกินข้าวกะเพื่อนที่ทำงานนี่แหละแต่ ไม่มีพิธีรีตองไรแค่กินข้าวกันเฉยๆ” ผมชวนไอ่วิทย์เปลี่ยนแผนการณ์

“งั้นเดี๋ยวตอนเย็นมึงโทรหากูอีกทีนะ  เผื่อเพื่อนมึงไปกันหลายคนกูฟังภาษาหมอไม่รู้เรื่องวะ” เจ้าวิทย์ตอบมาขำปลายสายก่อนวางสายไป ให้ผมได้กลับไปทำงานต่อในช่วงบ่ายที่แสนวุ่นวายของผม

ช่วงบ่ายที่แสนวุ่นวายจบลงเมื่อคนไข้คนสุดท้ายถูกผมถอนฟันคุตให้ไปเป็นที่เรียบร้อย  เล่นเอาเหงื่อตกกันเลยทีเดียวเพราะเด็กๆสมัยนี้คงกินนมกินแคลเซียมกันเยอะนะ  ฟันถึงได้แข็งแรงและรากฟันลงลึกซะขนาดนี้กว่าจะถอนได้ผ่าแล้วผ่าอีก  ดึงแล้วดึงอีก  กลับไปคงระบมน่าดู (Hackz T-T’)

หลังจากทำคนไข้คนสุดท้าย ผ่านไปในช่วงค่ำของวัน  ผมเดินมาถอดเสื้อกาวน์ ถอดหมวก และล้างมือตามธรรมเนียมปฏิบัติพร้อมๆกับที่หมอกิ๊กเดินตามมาติดๆเช่นกัน

“หมอไม้คนไข้แกเยอะขนาดนั้นทำไมไม่ส่งต่อน้องปุ้มมันมั่งวะ  เห็นนั่งอ่านการ์ตูนทั้งวัน” เสียงหมอกิ๊กเอ่ยขึ้นด้วยความเวทนาผมละมั้ง

“ไม่เป็นไรหรอกกิ๊ก  แค่นี้เองยังไหว  รายนั้นน่ะอย่าไปรบกวนเขาเลยให้เขาอยู่ของเขาแหละดีแล้ว” ผมตอบพลางส่งยิ้มเจื่อนๆ ด้วยความอ่อนล้าให้เพื่อนสาวคนสวย

“แล้ววันนี้จะไปหาไรกินกับชั้นไหวมั้ยอ่ะนี่” หมอกิ๊กเอ่ยถามขึ้นพร้อมกับเดินมาจ้องหน้าผมอย่างเอาจริงเอาจัง

“ไปซิ  ว่าแต่จะชวนไปไหน  ไปกันกี่คนอ่ะเมื่อเช้าไม่เห็นบอกรายละเอียดอะไรเลย” ผมตอบยิ้มๆ กลับไปให้เพื่อนสาวพอยิ้มออก

“ก็ไปกันสองคนนี่แหละ  แค่อยากไปหาไรกิน  ไปนั่งร้านอาหารที่อยู่ตรงข้ามมหาลัยก็ได้” หมอกิ๊กเสนอแผนการร้านอาหารที่อยู่ตรงข้ามกับหน้ามหาลัยนี่เป็นร้านอาหารที่ใหญ่และเป็นร้านนั่งกินนั่งดื่มแบบผู้ใหญ่หน่อย

“งั้นเราขอเอาเพื่อนไปด้วยคนนึงแล้วกันนะ” ผมขออนุญาตหมอกิ๊ก

“เพื่อนผู้หญิงหรือผู้ชายละ”  กิ๊กถามอย่างคนต้องการคำตอบเอาเรื่องทีเดียวแฮะแม่สาวคนนี้

“ผู้ชาย พอใจยัง” ผมตอบห้วนๆ

“บ้า แกก็รู้ใจชั้นไปหมดทุกสิ่งอย่าง งานนี้มีเคืองถ้าแกชวนผู้หญิงไปเพราะความงามจะบังเบียดกัน  แต่ถ้าเป็นเพื่อนผู้ชายนี่ถึงไหนถึงกัน  เดี๋ยวมอมเหล้าพาเข้าห้องเลย” กิ๊กตอบอย่างอารมณ์ดีตามประสาของเธอที่ดูลั้นลาทะลึ่งตึงตัง  แต่ก็ไม่ได้อะไรมากมายอย่างที่พูด

ผมยกมือถือกดหานายวิทย์ ก่อนบอกนัดหมายเวลาและสถานที่ก่อนที่ผมกับหมอกิ๊กจะขับรถไปยังร้านอาหารหน้า มหาวิทยาลัยทันทีโดยมีความหิวของหมอกิ๊กเป็นตัวเร่ง

อาหารหลายอย่าง แต่เน้นไปที่เป็นกับข้าวและกับแกล้มในตัวเสียมากกว่า   เบียร์เย็นๆก็ช่วยให้ผมหายเหนื่อยไปได้ระดับนึง  ไม่นานเกินรอนายวิทย์เพื่อนสนิทของผมก็จอดมอเตอร์ไซด์หน้าร้านเดินตรงดิ่ง เข้ามายังผมกับหมอกิ๊กที่นั่งอยู่ตรงด้านหน้าของร้านพอดีจึงมองหาไม่ยากนัก

เนื่อง จากหมอกิ๊กกับเจ้าวิทย์เคยรู้จักกันมาก่อนหน้านี้แล้วผมจึงไม่จำเป็นต้องแนะนำให้ทั้งสองคนรู้จักกันแต่อย่างใด   ตอนนี้จึงคุยกันสามคนอย่างออกรสออกชาติไม่แพ้อาหารที่จัดจ้านในแต่ละจานแต่อย่างใด  และแน่นอนมีเบียร์เย็นๆ เป็นตัวเร่งให้ความสนุกสนานจากการสนทนามันเกิดขึ้น อย่างรวดเร็วเช่นกัน

“อ้าว ไอ้วิทย์ว่าไงวะที่บอกว่ามีข่าวดีมาบอก  มีไรบอกมาได้ยัง” ผมเอ่ยถามถึงข่าวดีที่มันคุยโวไว้เมื่อตอนเที่ยงที่คุยกันทางโทรศัพท์

“ไม้  กู….เอ่อออ” ไอ้วิทย์อ้ำอึ้ง

“กิ๊กอยู่ขัดจังหวะประสาผู้ชายป่าวคับ บอกกันได้นะ” กิ๊กเอ่ยขึ้นมาราวกับตัวเองเป็นส่วนเกิน  แต่ไหงกลับชะโงกหน้าเข้ามารอฟังคำตอบจากไอ้วิทย์มากกว่าผมซะอีก (Hackz - -*)

“กู จะไปเป็นสจ๊วตวะ” ไอ้วิทย์พูดจบก็เล่นเอาผมนิ่งอึ้งทันที

“แกสอบได้แล้วเหรอวะ” ผมย้อนถามกลับไป

“สอบเสร็จแล้วผ่านหมดทุกอย่างแล้วเว้ย” ไอ้วิทย์ตอบแต่ทีท่ามันยังเขินไม่น้อย

“แล้วมึงจะมาเขินทำซากไรวะ ได้ก็ต้องฉลองดิ” ผมตอบไปก่อนยกแก้วขึ้นชนกันทั้งสามคน

“ว่าแต่คุณวิทย์เรียนจบปริญญาโท  ทางด้านการแพทย์มาไม่ใช่เหรอค่ะ  แล้วไงไปเป็นสจ๊วตได้อะ”

“มันเป็นความฝันแต่เด็กแล้วละหมอกิ๊ก  แต่ที่มาเรียนต่อนี่ก็เพราะจบตรีไปแล้วยังไม่อยากทำงานเลยเรียนต่อโทมันซะเลย”

“อ๋อ  เข้าใจแล้วคะ  ดีใจซะทีจะมีแฟนเป็นสจ๊วต” หมอกิ๊กได้ทีเอ่ยติดตลก

“เอ่อ  ยินดีด้วยวะ  จะมีเพื่อนเป็นสจ๊วต  ไว้เมื่อไหร่ขาดแอร์ก็มาติดต่อหมอกิ๊กไปเป็นให้แล้วกัน” ผมเอ่ยติดตลกไปบ้าง  แต่ยังแพ้ให้กับความมั่นของหมอกิ๊กอยู่ดี

“ใช่ค่ะ  สวยๆ อย่างกิ๊กนี่ สายการบินคงแย่งกันตรึมเลยนะคะ หน้าสวย  หุ่นดี  ภาษาเริ่ด  อ้อที่สำคัญเอาใจลูกค้าผู้ชายได้มากเป็นพิเศษค่ะ” กิ๊กพูดจบก็เรียกเสียงหัวเราะจากผมและเจ้าวิทย์ได้มากโข  เย็นนั้นเราสามคนจึงคุยกันอย่างออกรสออกชาติและสบายใจกันเป็นที่สุด…

ราวสี่ทุ่มเศษหลังจากที่ผมกลับมาถึงห้องอาบน้ำอาบท่าเตรียมพร้อมเข้านอนเพราะ มึนจากฤทธิ์ของเบียร์เมื่อตอนหัวค่ำ แล้วก็ยกมือถือขึ้นมา กดโทรหาเจ้าตัวเล็ก พร้อมเล่าเรื่องราวระหว่างวันตลอดจนสารทุกข์สุกดิบให้ฟัง ทั้งที่เขาก็ไม่เคยเรียกร้องให้ผมเล่าให้ฟังเพราะบอกว่าเป็นเรื่องส่วนตัว  แต่ผมก็มีความสุขที่จะเล่าเพราะผมรู้ว่ามันทำให้อีกฝ่ายสบายใจมากกว่า...

มิสเตอร์ไม้ เขียน
แฮกค์ พิสูจน์

ปล. พี่ไม้ก็แซวเพื่อนพี่ซะเสียพิกเจอร์หมดเลย หุหุ แต่ก็ชอบพี่กิ๊กนะครับ เท่าที่อ่านๆ มาแกก็ตลกไม่ใช่น้อย ยิง-รับมุขกันได้ดี

[Kfc_Pizza]

 

 

ดีใจจังคนแรกเลย

แต่ไปอ่านก่อนนะ

 

[aim]

หมอกิ๊ก เป็นเพื่อนที่น่ารักจริง ๆ
หมอไม้ คำว่ารัก บอกไปเถอะใครก้อยากฟังบ่อย ๆ

หมอไม้ พาน้องหมอติ๊บมาด้วยคนแถวนี้คิดถึงกันแย่แล้ว
ส่วนน้องแฮคขอบใจนะที่มาต่อให้ แบบไม่ต้องรอหน้า 142 ทนไม่ไหวใช่ม๊า มันไม่ถึงสักกะที
+1 ให้หมอไม้ กับน้องแฮค หวังว่าคงมาบ่อย ๆ นะ

[Kfc_Pizza]

 

“เพราะฉะนั้นติ๊บต้องดูแลตัวเองให้ดีน่ะรู้มั้ย  เพราะติ๊บไม่ใช่ตัวคนเดียวแล้ว  แต่ติ๊บเป็นดวงใจเป็นอีกครึ่งของชีวิตพี่ด้วยเข้าใจมั้ย”

อยากให้มีคนมาพูดอย่างนี้บ้างจัง

ชอบหมอกิ๊กอะตลกดี

หมอไม้กับหมอติ๊บยังหวานและน่ารักเหมือนเดิมเลย

ปล.ขอบคุณแฮกค์ที่เอามาลงให้อ่าน

 

[DraCo_SLa13]

พี่กิ๊กน่ารัจังค่ะ  พี่หมอไม้

พี่กิ๊กเค้ายังอยู่ที่ รพ. มอ หรือเปล่าอ่ะค่ะ  :-[อยากรู้

[roseen]

น่ารักจังเลยนะครับพี่หมอ

[gtower]

พี่กิ๊กดูร่าเริงจังเลย คุยด้วยคงมีความสุขเนอะ มีเพื่อนดีชีวิตดีก็เงี้ยะครับ อิจฉาๆ

  กอดพี่หมอไม้ กะ  พี่แฮค

[แอบซุ่ม]

อิจฉาตาร้อน...เป็นโสดแบบไม่ต้องซ้อม เครียดดดด

[deadman]

เข้ามาอ่านตอนใหม่  ขอบคุณคับ 
    

[Pra2]

'รัก  รักมาก  รักมากที่สุด  รักมากที่สุดในโลก'

  ชอบประโยคนี้มากอ่่าค่ะ เหมือนกับในหนังสือเรื่องโปรดของหนูเลย
เป็นตอนที่พระเอกพูดในตอนจบ เพียงแต่ไม่มีคำว่า "รักมากที่สุดในโลก" อ๊ายยยๆ เขิลแทน ๕๕๕

หรือว่าพี่หมอไม้เป็นพระเอกปลอมตัวมาจริงๆ อิอิ   

[taroni]

ชอบหมอกิ๊กอะ เฮฮาดี

[pukpra]

หมอกิ๊กน่ารักจังเลย เป็นผู้หญิงอารมณ์ดีน่ารักมากๆ ปัจจุบันมีแฟนไปรึยังน้า
หมอไม้ หมอติ๊บไม่อยู่ไม่นอกลู่ นอกทางเลย น่ารักมากๆๆๆๆๆ
ขอบคุณแฮคมากค่าที่มาลงเรืองให้อ่าน ช่วงนี้อากาศเปลี่ยนบ่อยรักษาสุขภาพนะจ๊ะ

[thehackzzi]

'รัก  รักมาก  รักมากที่สุด  รักมากที่สุดในโลก'

  ชอบประโยคนี้มากอ่่าค่ะ เหมือนกับในหนังสือเรื่องโปรดของหนูเลย
เป็นตอนที่พระเอกพูดในตอนจบ เพียงแต่ไม่มีคำว่า "รักมากที่สุดในโลก" อ๊ายยยๆ เขิลแทน ๕๕๕

หรือว่าพี่หมอไม้เป็นพระเอกปลอมตัวมาจริงๆ อิอิ   

อย่าพูดเสียงดังไปครับ

เด๋ยวพี่ไม้แกมาอ่านเข้า แกจะได้ใจ

เด๋ยวแกเหลิงมาทำไง ฮ่าๆๆๆ(ขำขำ)

แว๊บๆ ฝากยุงหอมแก้มเพื่อนทู๊กกกก คนนนน

หลับฝันดีนะครับ นักอ่านที่น่ารักทุกท่าน

[puenfriend]

ฮ่าๆๆๆๆ ขำพี่หมอกิ๊ก เป็นคนที่อารมณ์ดีจัง

อุอิ มีซ้อมเป็นโสดด้วย ขนาดห่างกันเเค่เเป้บเดียว

ยังหวานขนาดนี้เลย   อ๊ายยยยย  เขิลลลล

Hackzไม่ค่อยสบายเหรอ มากอด มากอด

จะได้หายไวไวน่ะ จะได้รีบมาต่อไวไวด้วย อิอิ

ช่วงนี้คงงานยุ่ง พี่หมอไม้ พี่หมอติ๊บ เเละHackz ดูเเลสุขภาพกันด้วยน่ะ