หัวข้อ: เสื้อกาวน์เก่าๆ กับเราสองคน(Dr.Mike) จากนี้ จนนิรันดร์ [+อวสาน+] P.218

[lomekung]

น่ารักอะ

 

[WinterLove]

อ่านตอนนี้แล้ว น่ารักมากกกกกกก หวานได้อีก >//<
ให้ความรู้สึกสำนึกรักบ้านเกิดดีค่ะ ^^
รูปใหม่พี่หมอไม้อีกแล้วหล่อจัง

[dr.mike]

รูปใหม่พี่หมอไม้อีกแล้วหล่อจัง

เถียงไม่ออกเลย   หลักฐานบนใบหน้ามันฟ้องอยู่ทนโท่

อิอิ   บอกแล้วหมอไม้  หล่อทุกมุมมองงงง

[u-only-one]

อืม....เหตุการณ์คลี่คลาย คำบอกรักของหมอไม้ก็ไหลลื่น ทั้งรักและผูกพัน ยิ่งจะยึดเราไว้ให้เหนียวแน่น
หมอจ๊ะโอ๋ 
...พอมานั่งคิดอีกครั้ง ก็นึกได้ว่าตอนนั้นหมอติ๊บอายุ 19 อืม..ก็เลยเข้าใจในหลายๆอารมณ์ และความต้องการของน้องติ๊บมากขึ้น
คนเราต่อให้จะเป็นผู้ใหญ่เกินตัวแค่ไหน แต่ในส่วนมุมที่เราต้องการจากคนรักนั้นไม่ว่าอายุเท่าไหร่ก็คงไม่ต่างกัน (พี่ก็ยังเป็นอยู่)
...........
บางครั้ง....การอ่านเรื่องเล่า ซึ่งเป็นเรื่องจริงทุกอย่าง มันก็ยากที่จะคอมเม้นท์นะ
เพราะเราไม่รู้ว่า ความคิดเห็นของเราจะเป็นที่พึงใจหรือเปล่า
แต่ก็อดไม่ได้ที่จะใส่ความรู้สึกตัวเองไปด้วยในตอนที่เราโดนใจมากๆ
ถ้าตอนไหนที่ไม่เข้าตา ก็ต้องขอโทษไว้ก่อนนะคะ 

[dr.mike]

Uonlii_I   ไม่เป็นไรครับไม่โกรธไม่ว่า  ( ผู้สูงอายุ ) 

เดี่ยวจะเป็นบาป เป็นกรรมซะเปล่า  อิอิ  ใส่คอมเม้นท์ได้เต็มที่คร้าบบบบ

[sweetener]

หมอติ๊บน่ารักเนาะ

คิดถึงบ้านนอกที่สุด

อยากกินข้าวต้มจิ้มน้ำตาล

รูปใหม่พี่หมอไม้อีกแล้วหล่อจัง

เถียงไม่ออกเลย   หลักฐานบนใบหน้ามันฟ้องอยู่ทนโท่

อิอิ   บอกแล้วหมอไม้  หล่อทุกมุมมองงงง

เหอะๆ ทำเอาซิ่มอึ้งเลยนะหมอ ไปต่อไม่เป็นเลย

[dr.mike]

เหอะๆ ทำเอาซิ่มอึ้งเลยนะหมอ ไปต่อไม่เป็นเลย
[/quote]

จะเถียงทำไมละซิ่ม   หล่อประจักษ์ซะขนาดนี้

ถ้าเคน ธีรเดชหล่อทะลุแป้งนะ

อย่างหมอไม้นี่  หล่อทะลุ แมส ( mask )มาเลยแหละ

[tgs]

พี่ไม้รีเควสรูปคู่

[Loidelohm]

เห็นควรด้วย ครับ  หมอไม้..........อิอิ

หล่อเกินห้ามใจ


เอ่อ...อ................อ......................อ
หมอไม้ครับ รูปเสื้อกล้ามดำ นั่งมองโทรฯมือถืออ่ะ ถ่ายที่ใหนครับ
แฟนคลับจะทนไม่ไหวแล้วน๊ะ
ทั้งหล่อ ทั้งเอ็กซ์ ฮือ ฮือ............ไปเปลี่ยนชื่อเป็นกะติ๊บมั่งดีกว่า  เผื่อได้เจอคล้ายๆแบบนี้ ฮี่ ฮี่

[Pra2]

ไม่ค่อยอยากจะชมหมอไม้เท่าไหร่
เด๋วจะลอย  ๕๕๕
อ่ะๆ ลืมไปลอยขึ้นอ่าป่าว  ได้ข่าวว่าเป็นวัตถุทรงกลม 

[dr.mike]

รูปใส่เสื้อกล้ามดำ  โดนแอบถ่ายที่ไหนไม่รู้เหมือนกันจำไม่ค่อยได้

แต่รูปนี้ที่ใส่ถุงมือดำจำได้แม่น

เพราะทอดปลาเมื่อคราวก่อน  น้ำมันกระเด็นใส่

ปล.เพราะปลามันยังไม่ตายย    พูดแล้วก็อายยยได้อีก

[u-only-one]

Uonlii_I   ไม่เป็นไรครับไม่โกรธไม่ว่า  ( ผู้สูงอายุ )  

ประโยคแรกก็ดูดีนะ ถ้าจะไม่มี "วงเล็บ"  
ถ้างั้น...พี่ก็ว่าไปตามเนื้อผ้าละกันนะ  

เห็นภาพแล้วขอมาดิทหน่อยเหอะค่ะ

... โห้!!!!!! ทอดปลาต้องหล่อด้วยเหรอ หล่อทุกมุมจริงๆ  555+

[Loidelohm]

หมอไม้ครับ หมอติ๊บใบ้หวยยัง งวดนี้
แพลมๆหน่อยสิค้าบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบ

เผื่อมีเฮ...

[evilheart]

ท่าทอดปลากินขาดจริงๆ แต่จะให้ดีใส่หมวกกันน็อคด้วยดีไหม
เด๋วน้ำมันกระเด็นโดนหน้าหล่อๆ สู้เคนไม่ได้เน้อ
สงสารก้อแต่ปลาเนี่ยแหละ มันยังไม่ตายสนิท
...แต่หมอไม้ทำให้มันตายด้วยอุบัติเหตุ "ตกกะทะ"

[dr.mike]

ก่อนจะเข้าใจผิดกันไปใหญ่

อันนี้ถ่ายที่คลินิคคับไม่ใช่ในครัว

ผมหมายถึงว่าหลังจากทอดปลาแล้วน้ำมันมันกระเด็นใส่มือ   มือเลยได้แผลพุพอง

เลยเป็นอันต้องใส่ถุงมือสีดำนั่นแหละ  เพราะว่าอายคนเวลาต้องตอบคำถามว่าไปโดนไรมา

เพราะต้องเก๊กหน้าขรึมก่อนตอบไปว่า
.
.
.
.
.
.
.
.
แฟนใช้ให้ทอดปลา  ผมทอดปลาไม่เป็นน้ำมันเลยกระเด็นใส่มือ  ได้แผลมา

อายชาวบ้านเค้าตายเลยยยย

[sweetener]

น่ารักดีออกค่ะ

ซิ่มเคยบอกป๊าว่าถ้าไม่ได้แฟนแบบป๊าจะไม่มีแฟน

แต่ก็เหมือนถ่มน้ำลายขึ้นฟ้าแล้วมันรดหน้าตัวเอง

เพราะอิลุง มันชายไทยสมัยโบราณ  ก้นถึงฟากปากถึงท้อง

ไม่มีความเป็นพ่อบ้านเอาซะเลย

[patee]

นานๆมาเม้นท์ซะที

ขอรูปคู่แบบชัดๆได้ป่าวคะคุณหมอทั้งสอง

มารูปเดี่ยวตลอด

[dr.mike]

เพราะอิลุง มันชายไทยสมัยโบราณ  ก้นถึงฟากปากถึงท้อง


ไม่เกทสำนวนนี้อย่างแรง  อธิบายหน่อยได้มั้ยครับซิ่ม

ผมเกิดไม่ทันนนนน   ไม่เข้าใจอย่างแรง

อธิบายเป็นวิทยาทานหน่อยนะ

[konthai1978]

หมอไม้ ใน 1 วัน หมอไม้เข้ากระทู้นี้ กีรอบ  ผมก็สงสัยเหมือนกัน ว่า ก้นถึงฟากปากถึงท้อง
 แปลว่า อะไร เหรอ ครับ 
 ปล. ผมว่า ผู้ชาย กลัวแฟนเนี่ย น่ารัก ดี เพราะมันแสดงให้เห็นว่ารักมาก ก็เลยยอม อิอิ

[Loidelohm]

น่ารักดีออกค่ะ

ซิ่มเคยบอกป๊าว่าถ้าไม่ได้แฟนแบบป๊าจะไม่มีแฟน

แต่ก็เหมือนถ่มน้ำลายขึ้นฟ้าแล้วมันรดหน้าตัวเอง

เพราะอิลุง มันชายไทยสมัยโบราณ  ก้นถึงฟากปากถึงท้อง

ไม่มีความเป็นพ่อบ้านเอาซะเลย

น่าจะแปลว่า นั่งรอกินอย่างเดียวมั้งครับ ไม่ทำไรเลย

ฮึ  ผัวใครเนี่ยะ


ถ้าเดาผิดก้อขอพระอภัยมณี ศรีสุวรรณ  ด้วยเด้อออออออออออออออออออ



โอ๊ววววววววววววววววววววววววววววววววว..............................

รีล่างสเป็คมากครับ  ชอบๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

หึ หึ

[dr.mike]

หมอไม้ ใน 1 วัน หมอไม้เข้ากระทู้นี้ กีรอบ   ปล. ผมว่า ผู้ชาย กลัวแฟนเนี่ย น่ารัก ดี เพราะมันแสดงให้เห็นว่ารักมาก ก็เลยยอม อิอิ

ในหนึ่งวัน  เข้ากระทู้นี้ครั้งเดียวก็ออนทิ้งไว้ตลอด   รีเฟรชเมื่อว่าง

มีคนไข้มาทำฟันก็ทำงาน

เสร็จจากคนไข้ก็มานั่งอ่านไปเรื่อยอ่ะคับ   ตอบกระทู้บ้าง  อัพเดทบ้างง

 
 
 
 

[badcow]

ประเด็น"เกรงใจ"แฟนเนี่ย เข้าตัวตลอดอ่ะนะ หมอไม้
.
อะ เปลี่ยนรูปอีกแระ เอ๊ะ ในรูปนี่ใช่หมอไม้รึ หรือหมอติ๊บ งง
.
คิดถึงนาย hackz เหมือนกันแหะ

[dr.mike]

หัวเรือใหญ่  ผู้กุมชะตาชีวิตของคนในเรือ
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
เพราะในเรือมีผมนั่งอยู่คนเดียว   เค้าเลยเป็นคนกุมชะตาชีวิตผมแต่เพียงผู้เดียว

[evilheart]

ให้หัวเรือใหญ่เค้าคุมชะตาชีวิตไว้เหอะหมอไม้
เพราะหมอติ๊บคือ "ทุกสิ่ง" ไม่ใช่หรอ
กลับบ้านดีกว่า หมอเวลางานแระ

[fanfic2010]

หมอไม้คร้าบบ
แฟน ๆ เขาอยากเห็นรูปคู่อ่ะ หมอช่วยสงเคราะห์หน่อยนะครับ
เอามาลงตอนเย็นหลังเลิกงานก็ได้
เห็นแก่ลูกเป็ดตาดำ ๆ หลายตัวในนี้เท้อออ 

[badcow]

ตลกหมอไม้อ่ะ "กลัว"หมอติ๊บจนเพ้อไปแร้ววว หมอติ๊บมาให้ยาด่วนๆๆ 555
.
อยากอ่านต่อแล้วครับหมอ

[badcow]

มาต่อแร้ววว ขอบคุณค้าบบ
แต่..เอ ตอนที่แล้วก็ตอนที่ 84 ไม่ใช่รึ

[sweetener]

เพิ่งพลัดจากกรรมกรมานั่งหน้าคอมม

เฮ้อ  อย่างอิดดดด

เกิดไม่ทัน ช่างกล้าพูดเนาะหมออออ

แปะโป้งไว้ก่อน  ยังไม่ได้อ่าน

ตอนนี้ต้องเปลี่ยนจากกรรมกร ไปเป็นช่างเสริมสวยก่อน

หมอไม้ จัดฟันแปดปีนี่มันนานเกินไปมั้ยคะ มีใครนานกว่านี้มั้ย

[dr.mike]

เสื้อกาวน์เก่าๆ.....กับเราสองคน

ตอนที่ 85

เพื่อนเก่า....เพื่อนเกลอ




เกือบจะเที่ยงฝนหยุดแล้ว   ข้าวต้มมัดฝีมือย่าก็ออกมาจากหม้อต้มร้อนๆให้ผมกับติ๊บได้ลิ้มลอง
 
ย่าบอกให้ติ๊บไปขูดมะพร้าวและน้ำตาลโรยจึงจะอร่อย  ก่อนผมจะทำหน้าที่ขูดมะพร้าวแบบทุลักทุเลเล่นเอาย่าหัวเราะ

จนน้ำตาไหลกันเลยทีเดียว   ในขณะที่เรากำลังกินข้าวต้มมัดกันอยู่ก็มีเสียงรถมอเตอร์ไซด์มาจอดหน้าบ้าน   

ติ๊บรีบวิ่งออกไปหน้าบ้าน  ก่อนร้องทักเพื่อนคนสนิทเสียงหลง

'' ปุ๋ม  ไปไงมาไงนี่แก  ''   เสียงติ๊บทักทายเพื่อนก่อนเดินนำเพื่อนมานั่งลงข้างๆผมกับย่า

'' ย่า หวัดดีค่ะ ''  ปุ๋มก้มลงกราบย่าของติ๊บด้วยความสนิทสนม

'' ไปไงมาไงละนี่   โห  โตเป็นสาวแล้วสวยจนย่าจำไม่ได้เลยแฮะ  ''  ย่าเอ่ยทักทายน้องปุ๋ม

'' พี่ไม้หวัดดีค่ะ  เจอกันอีกแล้วนะค่ะ ''  ปุ๋มหันมาทักทายและสวัสดีผมบ้าง

'' พอดีวันนี้ปุ๋มกลับมาถึงบ้านเมื่อเช้าค่ะ   พอดีพาแม่มาซื้อขนมจีนเห็นหน้าบ้านมีรถจอดอยู่เลยแวะมาดูซะหน่อย  ''

'' ไม่รู้เหมือนกันว่าแกจะกลับบ้าน  พอดีเค้าก็มาถึงเมื่อวานเหมือนกัน มาแบบไม่ทันได้ตั้งตัวด้วยเลยไม่ได้บอก ''

'' ไม่เป็นไร  ว่าแต่อะนี่ซื้อขนมจีนมาฝากไม่รู้จะพอกันรึเปล่านะ  พอดีคิดว่าซื้อมาฝากย่ากับป้าเท่านั้นไม่คิดว่าแกกลับมาด้วย ''

'' ไม่เป็นไร  ว่าแต่นี่กินข้าวกินปลามายัง ''  ติ๊บเอ่ยถามเพื่อน

'' งั้นเที่ยงนี้ชั้นฝากท้องไว้บ้านแกด้วยน่ะ  ''

'' ได้เลยตามสบาย  กินส้มตำมั้ยละกำลังเปรี้ยวปากอยู่พอดี  '' ติ๊บวางแผนการ

'' ได้เลยแต่แกตำน่ะ  หรือว่าอยากเปลี่ยนใจกินฝีมือชั้นก็ได้นะ  ''

ติ๊บรีบส่ายหัวก่อนเดินนำถุงขนมจีนเข้าครัว

ตอนนี้ผมคุยกับย่าอยู่ที่หน้าบ้าน  ย่าก็เลยถือโอกาสเล่าเรื่องราวต่างๆเมื่อตอนที่ติ๊บเป็นเด็กให้ผมฟังหลายเรื่องเลยทีเดียว

เริ่มจากไอ้น้องปุ๋มคนนี้คงจำกันได้นะครับคราวก่อนที่บังเอิญไปเจอกันที่จตุจักร 

แล้วเล่นโซ้ยส้มตำกันแบบไม่กลัวเสียภาพพจน์ 

ตอนนี้กลับมาถึงบ้านเกิดทั้งทีคงไม่ต้องถามนะว่าทั้งสองคนจะยังรักษาภาพพจน์กันอยู่มั้ย



หมอติ๊บกับเพื่อนคนสนิทเดินลงไปยังสวนหลังบ้าน 

ก่อนตะโกนเรียกผมมาจากสวนเพราะเจ้าตัวเล็กและเพื่อนสอยมะละกอไม่ถึงนั่นเอง 

จึงเรียกให้ผมไปสอยมะละกอลูกที่กำลังพอดีได้ที่สำหรับการทำส้มตำเที่ยงนี้ 

นอกจากนั้นยังให้ผมค่อยสอยมะละกอลูกที่สุกอยู่ลงมาด้วย





ตอนนี้ผมทำหน้าที่ในการย่างปลาย่างที่กำลังส่งกลิ่นหอม 

ส่วนติ๊บก็กำลังจัดการตำส้มตำสูตรเด็ดที่ผมไม่เคยกินเพราะเล่นไส้เส้นขนมจีนลงไปในส้มตำนั่นด้วย   

ส่วนน้องปุ๋มก็กำลังขูดมะพร้าวเพื่อใช้โรยหน้าข้าวต้มมัดสูตรคุณย่าอยู่   

เสร็จเรียบร้อยเราจึงจัดการมื้อเที่ยงกันอย่างเอร็ดอร่อย  โดยที่ผมก็ยังคงต้องหัวเราะให้กับภาพสองว่าที่คุณหมอกับการโซ้ยข้าวเหนียวส้มตำอยู่เป็นระยะๆ

'' ติ๊บ  เขาทำกับข้าวอร่อยมาแต่ไหนแต่ไรแล้วละ  สมัยเรียนเวลาเที่ยงๆที่กินข้าวร่วมกันกับข้าวในปิ่นโตของติ๊บจะหมดไว
เสมอเพราะปุ๋มชอบกับข้าวที่ย่าทำให้ติ๊บ  บางวันถึงขั้นแลกปิ่นโตกันเลยก็มีเพราะติ๊บเขาจะชอบกินไก่ทอด  หมูทอด  ไข่พะโล้  ที่ปุ๋มซื้อมาจากตลาดมากกว่า   แล้ววันเสาร์  อาทิตย์ ว่างๆปุ๋มก็จะมุดรั้วข้ามมาบ้านติ๊บเพื่อหาผลไม้พวกนี้กินจนคุ้นเคยกับย่าและป้าไปโดยปริยาย ''

ปุ๋มเล่าเรื่องสมัยเด็กๆให้ผมฟังอีกหลายเรื่อง   

จึงทำให้ผมเข้าใจได้ไม่ยากว่าทำไมสองคนนี้จึงสนิทสนมกันมากมายขนาดนี้เพราะเรียนด้วยกันมาตั้งแต่ ป.1 แล้วนี่เอง

'' แล้วนี่พี่ไม้จะมาอยู่ที่นี่กันกี่วันเหรอค่ะ ''   ปุ๋มเอ่ยถามหลังจากจัดการส้มตำจนเกลี้ยงแล้ว

'' ก็มาพักอาทิตย์นึงครับ  พอดีหมอติ๊บเขาเพิ่งหายป่วยพี่เลยพามาพักฟื้นที่บ้าน ''  ผมตอบ

'' แบบนี้ก็อยู่กันนานเลยซิ  ปุ๋มก็มาพักอาทิตย์นึงเหมือนกัน  พอดีแม่ตามให้กลับมาบ้านเพราะตั้งแต่ปีที่แล้วก็ยังไม่มีโอกาสได้กลับบ้านเลย  นี่มีขู่ว่าถ้าไม่กลับบ้านจะไม่โอนตังค์ไปให้แล้วเลยต้องกลับมานี่แหละค่ะ ''   

ปุ๋มตอบและบอกถึงสาเหตุหลักของการกลับบ้าน

'' แล้วพรุ่งนี้มีโปรแกรมไปไหนกันรึยังละนี่ ''   ปุ๋มเอ่ยถามติ๊บก่อนหันมาจัดการข้าวต้มมัดแก้เผ็ด

'' ยังเลย  ก็ไม่รู้จะไปไหนกลับมาพักผ่อนอยู่บ้านเฉยๆ  จะชวนไปไหนเหรอ ''  ติ๊บถามกลับ

'' ว่าจะชวนไปตลาดลาว ''  ปุ๋มตอบก่อนหันมามองหน้าผมที่ทำท่าสนใจ

'' อ่อพี่ไม้งง  ตลาดลาวนี่เขาจะมีสินค้าจากประเทศเพื่อนบ้านข้ามมาขายของด้วย  ก็เหมือนตลาดนัดทั่วไปแหละค่ะพี่ไม้  แต่ว่าสินค้าก็จะเป็นพวกอาหารพื้นเมือง  สินค้าพื้นเมืองอะไรประมาณนี้ ''

'' สมัยเรียนปุ๋มกับติ๊บแอบแวะไปเดินตลาดลาวนี่บ่อย  ก่อนจะไปโรงเรียน  บางทีไปสายก็มี ''

'' อื้อ  น่าสนแฮะ  ว่าแต่ไกลมั้ยอ่ะคับ ''

'' อ้อ  ไม่ไกลค่ะ  ก็อยู่ในตัวอำเภอนี่แหละ  พรุ่งนี้พี่ไม้สนใจไปป่าวละ ''

'' คับ  ไปดิ  ผมตอบ ''

'' อ้าว  ไม่ถามความคิดเห็นกันมั่งเลย ''  ติ๊บตอบจ๋อยๆ

'' แหม  ไม่ต้องเลยแกแต่ไหนแต่ไรเวลาชั้นชวนไปก็ไม่เคยเห็นแกจะปฏิเสธซักที ''  ปุ๋มหันมาแซวเพื่อนบ้าง

'' โอเค  ไปก็ไปเดี๋ยวพรุ่งนี้แกก็มุดลอดรั้วมาแต่เช้าแล้วกัน  จะได้ไปแต่เช้า ''

'' มุดมาทำไม   อ้อ  ลืมไปคุณเพื่อนมีรถแล้วนี่หว่าไม้ต้องโหนรถเมล์เข้าเมืองเหมือนเมื่อก่อนแล้ว ''

ติ๊บกับปุ๋มนั่งคุยกันเรื่อยเปื่อยเรียกเสียงหัวเราะเป็นระยะๆ 

จนตกบ่ายเจ้าตัวจึงถือถุงข้าวต้มมัดที่ย่าฝากไปให้แม่ของปุ๋มลอดรั้วกลับไป





รุ่งเช้าผมตื่นแต่เช้าตรู่อาบน้ำอาบท่าแต่งตัว 

ก่อนเดินลงมาใส่บาตรพระที่หน้าบ้านกับย่าก่อนเดินกลับเข้าไปในบ้านที่ตอนนี้มีปุ๋มและติ๊บนั่งรออยู่เรียบร้อยแล้ว 

เราสามคนจึงนั่งรถออกจากบ้านโดยมีผมรับหน้าที่เป็นพลขับเช่นเดิม

ผมขับรถออกมาตามถนนคอนกรีตของหมู่บ้าน 

ปุ๋มเล่าให้ผมฟังว่าจากตรงนี้ไปถึงปากทางที่รถเมล์วิ่งผ่านระยะทางก็ประมาณหนึ่งกิโลเมตรเห็นจะได้ 

สมัยที่เรียนประถมก็ไม่เท่าไหร่เพราะโรงเรียนอยู่หน้าบ้านปุ๋มพอดี  ส่วนติ๊บก็แค่เดินอ้อมสวนมาก็เจอโรงเรียนแล้ว 

แต่พอสมัยมัธยมนี่ซิปุ๋มเห็นแล้วก็อดสงสารเพื่อนไม่ได้ 

เพราะตอนเช้าปุ๋มจะมีพ่อขับรถมอเตอร์ไซด์มาส่งที่หน้าตลาดในทุกเช้า 

ส่วนติ๊บก็ต้องเดินออกมาจากบ้านกว่าจะถึงหน้าตลาดก็ใช้เวลาเดินเกือบครึ่งชั่วโมงเหมือนกัน 

วันไหนฝนตกนะ  เห็นสภาพติ๊บแล้วก็อดสงสารไม่ได้ 

ส่วนในตอนเย็นเลิกเรียนแล้วสองคนจะนั่งรถเมล์จากตัวเมืองมาลงที่ตลาดแล้วเดินกลับบ้านพร้อมกันทุกวัน

'' สมัยนั้นน่ะมีไอ้หนุ่มในหมู่บ้านมาจีบปุ๋มด้วยน่ะพี่  เขาจะขอไปส่งที่บ้านก็ไม่ได้ เพราะหนูเป็นห่วงคุณเพื่อนคนเดียวของหนูนี่แหละว่าจะต้องเดินกลับบ้านคนเดียว  เลยไม่เคยมีใครได้ไปส่งหนูซักกะที ''  ปุ๋มฟ้องผมก่อนหัวเราะคิกคัก

'' แหม  แกก็เว่อร์ ''   ติ๊บปรามเพื่อนแต่ดูท่าจะไม่เป็นผล

'' จะเว่อร์อะไรละถ้าตอนนั้นรู้แบบนี้นะชั้นจะกระโจนขึ้นมอร์ไซด์ผู้บ่าวไทบ้านไปเรียบร้อยละ  ''

'' ทำไมละ ''  ติ๊บถามด้วยหน้าตาสงสัย

'' จะไม่ให้คิดแบบนั้นได้ไงก็ตั้งแต่วันนั้นมาจนวันนี้ยังไม่มีใครมาขายขนมจีบชั้นเลยนะแก  ''

'' โอ๋ๆ  ไม่เป็นไรๆ  อยู่เป็นโสดแหละดีแล้วสบายใจดี  ''  ติ๊บปลอบเพื่อน

'' แกก็มาเป็นโสดแบบชั้นดูมั่งซิแล้วจะรู้ว่ามันไม่สนุกเลยน่ะ  ''  ปุ๋มตอบเพื่อนขำๆ

'' มาทำทีบอกให้ชั้นเป็นโสด  ดูแกซิ  เล่นพาแฟนมาเปิดตัวซะขนาดนี้ยังมีหน้ามาบอกว่าเป็นโสดสบายใจดี   ร้ายนะนี่คุณเพื่อนของชั้นนน ''  ปุ๋มกัดติ๊บเข้าหนึ่งดอก

'' ไม่ได้พามาเปิดตัว  แค่ให้ขับรถมาส่งเฉยๆ ''

'' อ้าวๆ  ไหงเปลี่ยนสถานะให้พี่ไวจัง  ''  ผมแกล้งทำเสียงน้อยใจ

'' ให้เชื่อมั้ยติ๊บดูหน้าแกซะก่อนดูไม่ออกเลยว่าชอบพี่ไม้   แถมสร้อยคอที่ชั้นเห็นตั้งแต่เมื่อวานละไม่ได้แสดงความเป็นเจ้าของกันเท่าไหร่เลย  ''  ปุ๋มบอกพลางส่ายหัวให้เพื่อนรัก  ก่อนจะชวนติ๊บคุยถึงเพื่อนคนอื่นๆเมื่อผมขับรถผ่านไปยังละแวกบ้านเพื่อนคนนั้นๆ

'' สมัยก่อนที่เรียนมัธยม  ติ๊บนี่เป็นดาวโรงเรียนเลยนะพี่ไม้   ''

'' โห  ขนาดนั้นเชียว  ''   ผมแอบหันไปมองติ๊บที่นั่งข้างๆคนขับอยู่ตอนนี้นิดนึง

'' ติ๊บเขาเป็นนักพูด  เป็นนักกิจกรรม  เป็นนักกีฬา   เป็นเชียร์  เป็นเด็กนักเรียนทุน  สารพัดอย่างติ๊บมันเป็นได้หมดแหละพี่ ''

'' แล้วน้องปุ๋มอะคับ  เป็นอะไรมั่งละสมัยเรียน ''

'' หนูเหรอพี่ทำได้ทุกอย่าง  แต่ไม่ดีซักกะอย่างเลยเป็นประเภทกองหลังคอยสนับสนุนชาวบ้านเค้ามากกว่า  ''

'' แต่มีครั้งนึงนะพี่วีรกรรมของหนูสองคน ''

'' ยังไงเหรอ ''  ผมถามต่อด้วยความสงสัย

'' ก็วันนั้นมิได้นัดหมายกันอ่ะค่ะปุ๋มก็บอกแม่ว่าไปนอนค้างบ้านไอ้ติ๊บ   ไอ้นี่ก็ดันบอกที่บ้านว่าไปนอนค้างบ้านหนู   พอดีคืนนั้นป้ามันใจดีเอาผลไม้มาให้แม่หนูที่บ้าน  ความลับเลยแตก  กลับมาบ้านอ่วมกันทั้งสองคน  ไปนั่งร้องไห้ขี้มูกโป่งจิ้มกับมะม่วงกันสองคนใต้ต้นมะม่วงนั่นแหละ  พอร้องไห้เสร็จตั้งสติได้ขี้แตกกันซะอีก   เลยโดนทั้งขึ้นทั้งล่อง  ''


ผมถึงกับหัวเราะก๊ากออกมา 

เพราะนึกภาพที่ปุ๋มเล่าให้ฟังแล้วก็อดขำไม่ได้เพราะสองเพื่อนซี้โดนที่บ้านทำโทษเลยมาพบกันครึ่งทางตรงใต้ต้นมะม่วงใน

สวน  แล้วก็กินมะม่วงกันไป ร้องไห้กันไป  พอทำใจได้ก็ท้องเสียอีกซะงั้น  โดนทำโทษแบบนี้จะน่าสงสารดีมั้ยนี่

.............................................

ก่อนที่จะทันได้เผาเพื่อนซี้ไปมากกว่านี้  รถผมก็มาจอดหน้าตลาดเรียบร้อยแล้วซึ่งตอนนี้ผู้คนเจอแจหนาตาเอาเสียมากๆ

ตลาดสดเช้าวันจันทร์

มีพ่อค้าแม่ค้าจากทั้งฝั่งไทยและฝั่งลาววางขายสินค้ากันเป็นทางยาวตลอดตามแนวถนนเลียบฝั่งแม่น้ำโขง 

เป็นภาพที่สวยงามจริงๆ  ของใช้ที่นี่ก็มีตั้งแต่เสื้อผ้าเหมือนตลาดนัดทั่วไป  แต่ก็มีอาการพื้นเมืองแปลกมาวางขายอยู่ด้วย

แม้กระทั่งเนื้อสัตว์แปลกๆที่ผมไม่ค่อยมีโอกาสได้เห็นบ่อยๆนักก็มีให้เห็นกันเช่น กระรอก  เก้ง  กวาง 

แต่เป็นเนื้อที่เขาชำแหละมาเรียบร้อยแล้วน่ะไม่มีโอกาสได้เห็นเป็นตัวๆ  ตลอดจนต้นไม้ดอกไม้หน้าตาแปลกๆก็มีมาวางขายในราคาไม่กี่บาท

'' พี่ไม้ลองนี่มั้ยเคยกินมั้ยค่ะ ''  ปุ๋มยื่นข้าวสีเขียวคลุกมะพร้าวน้ำตาลยี่นมาทางผม

'' อันนี้เค้าเรียกว่าข้าวเม่า   ไม่เคยกินละซิ ''   ติ๊บหันมาบอกผม  ก่อนที่ผมจะรับหน้าที่ผู้ชิมที่ดี

'' แล้วนี่คุณเพื่อนจะซื้ออะไรมั่งอะ ''  ปุ๋มหันไปถามทางเพื่อนของเธอ

'' ไม่รู้อะ  ก็แกเป็นคนชวนชั้นมา  ก็มาเดินๆดูของเท่านั้นไม่มีอะไรอยากได้เป็นพิเศษ ''

'' งั้นซื้ออะไรไปทำกับข้าวมื้อเที่ยงมื้อเย็นกันดีกว่า '' ปุ๋มแสดงความคิดเห็น

'' พี่ไม้กินไข่มดแดงเป็นมั้ย ''  ปุ๋มหันมาถามแนวร่วมอย่างผม

'' รายนั้นไม่ต้องถามไรเลยแก  เอาอะไรเข้าปากก็กินได้หมดแหละ ''

ติ๊บตอบให้เสร็จสรรพโดยไม่ต้องรอคำตอบจากผม

'' งั้นชั้นอยากกินไข่เจียวใส่ไข่มดแดง  แล้วก็แกงคั่วปูแดงเนี่ยยย  จำได้แกเคยทำให้กินอร่อยมากกก  ''

'' แล้วมันหน้าที่ชั้นต้องทำให้แกกินมั้ยนี่  ''  ติ๊บค้อนเพื่อนสาวคนสนิทก่อนหันไปเลือกซื้อของที่ต้องการ

หลังจากที่เราสามคนได้ของกินกันหลายถุงแล้ว 

ติ๊บก็เดินไปซื้อของให้ย่าก็จำพวกหมาก พลู ยาเส้น   ก่อนเลือกซื้อของใช้จำเป็นในบ้านอีกสองสามอย่าง 

เพราะที่นี่เป็นเพียงอำเภอเล็กๆจึงไม่มีซุปเปอร์มาร์เก๊ตให้เลือกซื้อ 

จึงอาศัยมาซื้อของในตลาดแบบนี้แทนแต่ผมว่ามันก็ได้รสชาติไปอีกแบบนึงเหมือนกันนะ



ผม  ติ๊บ  และปุ๋ม  กลับมาถึงบ้านในตอนสายๆของวัน  ก่อนผมจะทำหน้าที่หลานที่ดีวิ่งเอาหมากพลู ไปให้ย่าก่อนเลยยย

'' โห  ขอบใจมากลูกไม่ต้องซื้อมาเยอะแยะก็ได้  เดี๋ยวย่าเคี้ยวไม่ทันก็เสียทิ้งเปล่าๆ  ''

ผมหันมาพยักหน้าให้ติ๊บหนึ่งที  ก่อนเห็นติ๊บค้อนขวับเข้าให้เพราะติ๊บต่างหากที่เป็นคนซื้อมา 

เอาน่ะ  ขอเอาหน้านิดนึงแล้วกันน

ส่วนติ๊บกับปุ๋มก็จัดการขนของกินที่ซื้อกันมาเต็มหลังรถออกมา

'' ย่า  เดี่ยววันนี้ปุ๋มฝากท้องไว้อีกวันนึงน่ะค่ะ ''   ปุ๋มออกอาการออดอ้อนบ้าง

'' โอยย  ตามสบายเลยถ้าแม่เราเค้าไม่มาตามน่ะ  ''

'' ไม่มาตามหรอกค่ะ  บอกแม่ไว้แล้วว่าไอ้ติ๊บกลับมาแม่ยังบอกหนูเลยว่าจะนอนที่นี่ก็เชิญ ''

'' งั้นก็ตามสบายเลยจ้า  จัดการกันเองแล้วกันน่ะ ''  ย่าบอกก่อนถือสำรับหมากพลู  เดินออกไปนั่งที่แคร่ใต้ต้นมะปราง

'' ติ๊บเดี๋ยวชั้นกลับบ้านนิดนึงนะแก  เดี๋ยวมา  ''  ปุ๋มบอกก่อนเดินลิ่วๆลอดรั้วข้ามไป

'' ดูท่าติ๊บกับปุ๋มนี่สนิทกันมากเลยนะ   ''

'' มากจนไม่รู้จะบอกว่ามากยังไงแล้วละพี่ไม้  จะมาห่างกันก็ตอนเรียนมหาวิทยาลัยนี่แหละดีน่ะที่อยากเป็นหมอกันคนละอย่างเลยเรียนกันคนละที่  ไม่งั้นมีหวังอยู่ด้วยกันจนเหม็นขี้หน้ากันแน่ๆ  ''

'' แล้วปุ๋มเขาไม่มีแฟนเหรอ  ''

'' ทำไม  จะจีบเขาเหรอ  คงไม่มีหรอกมั้ง ''  ติ๊บตอบก่อนจัดการเอาผักที่ซื้อมาออกไปล้าง

'' เปล่า  จะให้พี่จีบเขาทำไมละ  ก็คนที่พี่รักอยู่ตรงหน้าพี่ตอนนี้แล้วนิ ''  ผมบอกก่อนจ้องหน้าติ๊บ  และก็รู้ด้วยว่าตอนนี้หน้าแดงก่ำเป็นลูกตำลึงเชียว

'' แล้วนี่จะทำไรให้พี่กินนี่  '' ผมถามติ๊บเพราะเห็นซื้อเครื่องมาเยอะเหลือเกิน

'' ติ๊บก็ทำไม่ค่อยเป็นต้องรอป้ามาทำอะ    แต่ไข่เจียวใส่ไข่มดแดงนี่เดี๋ยวไอ้ปุ๋มมันก็มาจัดการเองแหละ  ''

ผมก็เลยได้ทำหน้าที่เป็นผู้ช่วยติ๊บล้างผักจนเสร็จเรียบร้อย   ก่อนเดินลงไปช่วยติ๊บเก็บผักในสวนขึ้นมาเตรียมรอป้าทำกับข้าวในช่วงเที่ยงๆ



ครู่ใหญ่ๆปุ๋มก็มุดรั้วข้างสวนเข้ามาพร้อมตะกร้าผลไม้ในมือเยอะแยะไปหมดทั้งลำไย  ขนุน

และผลไม้อย่างอื่นอีกพอสมควร  สืบถามจนรู้ความว่าพ่อปุ๋มปลูกผลไม้ไว้ในสวนหลายอย่างเลยที่กลับไปก็เพราะเจ้าตัวลืม

เอาตะกร้าผลไม้ที่แม่บอกให้เอามาฝากย่าตั้งแต่เช้ามาด้วยนั่นแหละ  เลยต้องกลับไปเอาในตอนสายๆ   

และนี่คงเป็นเสน่ห์ของคนต่างจังหวัดที่ผมหลงใหลเอามากๆเสียทีเดียว  กับความมีน้ำใจพึ่งพาอาศัยซึ่งกันและกัน มันน่า

หลงใหลจริงๆนะ ผมคิดแบบนั้น

[thehackzzi]

ขอแปะชื่อไว้ก่อนนะ

เด๋ยวมาเม้นท์อีกที

ปล. โทษทีวันนี้ไม่ได้มาอัพให้เลยจ่ะ เพราะไฟฟ้าที่ ร.ร.ดับ แถมทั้ง คัตเอาท์อีกห้องคอม 2 มันก็ตัดอัตโนมัติ ทำให้คอม 3(ที่ผมใช้เรียนวันนี้) ก็ไม่สามารถเปิดใช้งานคอมได้(ทั้งๆ ที่ไฟมาแล้ว แต่ไม่สามารถเข้าไปยกคัตเอาท์ขึ้นได้ เพราะอาจารย์แกไม่มาสอน)
ทำให้คอม 3 ผม ก็เลยไม่ได้เปิดคอม เวรเลย...(อารมณ์บ่จอย...)

แต่ตอนนี้ พี่ไม้สุดหล่อเรามาอัพให้แล้ว เด๋ยวเปลี่ยนชื่อเรื่องให้ทันที คริคริ

แปะๆๆ