มาแล๊ววววค่า ขออภัยตอนที่แล้วสั้นๆ นะคะ ตอนนี้มาแบบยาวๆ (รึเปล่า) แล้วค่ะ
ตอนที่แล้วหลายคนเกลียดพี่เซฟกันเลยทีเดียว แถมนังน้องบูมโดนตบซะช้ำในตายคาเล้าไปเลย ฮ่าๆๆ
บางทีเขียนเองยังอยากตบนังน้องบูมเองเลย กร๊ากกก
ถ้าพรุ่งนี้เขาประกาศให้หยุดงาน เขาจะมาต่อให้อีกตอนนะคะ+++++++++++++++++++++++
InDY_Sky : เกลียดพระเอกกันซะแล้วหละสิเนี่ย ใจเย็นๆ นะคะ มาต่อแล้วๆ 
น่ารักจริงคนนี้ มาเม้นท์ตลอด
wan2055 : แทนน้องเลิฟค่ะ ที่เข้าใจอารมณ์น้องนะคะ
JJHJJH : แพะหรือแกะอีกไม่นานได้รู้กันค่ะ อิอิ
maxtorpis : ขอบคุณค่าที่ชอบ แต่จะพยายามมาต่อทุกวันนะ แต่ช่วงนี้งานเค้าเยอะมากมายเลยค่ะ
yunjaejoong : โอเคเดี๋ยวเค้าไปบอกให้น้องลองคิดแบบคุณ yunjaejoong นะคะ คิดบวกๆ
Otaku : อ๊ากกก ถีบเขาไมอะตัวเอง มาแล้วๆ ลองสั้นสักตอนเห็นคนอื่นชอบมาแบบสั้นๆ เลยลองบ้างไง สรุปว่าจะให้พี่เซฟแกงอนทั้งเรื่องจริงเหรอ จัดให้ได้นะ อิอิ
lune : มาแล้วค่า ขอบคุณที่มารออ่านทุกวันนะคะ
KIMKUNG : งอนกันงี้แหละค่ะ แต่ไม่รู้ว่าจะนานขนาดไหนนะ อิอิ
OhJa : เซ็งเนอะๆ น้องมันก็คงคิดจะเลิกสนแล้วแหละ
jantaro : ใช่ค่ะ เอาให้เข็ดเนอะ (เป็นเม้นท์ที่มีอีโมเยอะที่สุดเท่าที่เคยเห็นมา กร๊ากกกกก)
tutu : แง่ๆๆๆ มาแล้วๆ ไม่สั้น และ ไม่ค้าง (มั้ง) แล้วค่ะ
jadezii : ใจเย็นค่ามาแล้วๆ โหด มากๆ ป่านนี้พี่เซฟกับน้องบูมตายไปแล้วค่ะ อิอิ
Zhenelle[♥] : โอ๋ๆๆ ใจเย็นๆ นะคะ อนุญาติให้กระทืบนังบูมแทนน้องเลิฟได้เลยค่ะคุณซิน
icyblue : มีแต่คนเชียร์แชมป์อะ น้องมันไม่เอาอะดิ
jjuboy : มาต่อแล้ว เขาไปมัวอ่านคุณหมอกรอยู่น่ะดิ อิอิ
*SparklinG* : ที่สุดแล้วนังน้องบูมเนี่ย เขียนไปยังหมันไส้มันไปเลย
PeeYaR : พี่เซฟโดนเกลียดเยอะเลยงวดนี้ แบร่ๆๆๆๆๆ
upzdate : ครบแล้วค่ะ สั้นไปหน่อย เผอิญรีบปั่นที่ทำงานน่ะค่ะเจ้านายไม่อยู่ เลยรีบตัดลงมาก่อน
jiBtar : น้องเลิฟมันไม่อยากเหวี่ยงอะดิ มันอยากกระทืบไอ้น้องบูมใจจะขาด
sayhi11 : มาแล้วค่ะๆ
zingiber : โป้งมันไปเลยไอ้พี่เซฟเนี่ยเนอะ
yunchun : นั่นสิมาคอยดูว่าอิพี่เซฟมันจะกลืนน้ำลายตัวเองไหม
Jellio : น้องกำลังพยายามอยู่ค่ะ
bbyuqin : ดีเหมือนกันค่ะ แช่งให้เป็นขันที แล้วให้เลิฟไปจับกดซะให้เข็ด เปลี่ยนตำแหน่งกันไปเลยเนอะ ขอบคุณสำหรับกำลังใจค่าาาาาา
CorNnE PRiNCeS : เข้าใจน้องหน่อยนะคะ น้องมันรักจริงๆ ค่ะ แต่อีกซักพักจะดีเองค่ะ ว่าแต่ เขาอยากอ่านที่รักกะน้องฟานต่อแล้วน้าาาาาา
vvivy : มีแต่คนยุให้น้องหาใหม่ทั้งนั้นเลยเนอะ หรือจะเปลี่ยนพระเอกกันดี ตอนนี้ไม่ค้างแล้ว (มั้ง) ค่ะ ขอบคุณนะคะสำหรับกำลังใจ รักษาสุขภาพเช่นกันค่ะ ได้หยุดรึเปล่าคะ ปิดถนนเพียบเลย เราก็ไม่รู้ว่าจะได้หยุดไหม
Aon : มาแล้วจ้า มาแล้ว
Little Devil : มาต่อแล้วค่ะ ตอนนี้ไม่ค้างแล้วแหละ
ปลาทองสีชมพู : นั่นสิกระแทกอะไรแรงๆ เอาให้เครียๆ ด่วน!!!
IRIS : ตอนนี้ให้กระทืบน้องบูมกับพี่เซฟได้ตามสบายเลยค่ะ น้องมันอารมณ์ร้อนไปหน่อยตามสไตล์เด็กที่ถูกตามใจน่ะค่ะ แต่น้องเป็นเด็กดีนะ
Protester : มาต่อแล้วค่ะ (แอบชอบคำว่า รถไฟฟ้ามาหากูที!!! ขอยืมไปขึ้นหัว MSN หน่อย ฮ่าๆๆ)
j3llnlyza : ทุกอย่างเดี๋ยวมีคำตอบค่ะ รอหน่อยนะ
*-*คาเมะ*-* : คนนี้มาแปลก ชอบบูมซะงั้น ฮ่าๆๆ
krappom : น้องมันขี้วีนไปหน่อยค่ะ สงสารมันเต๊อะ
สมุนไพร : คอยดูกันค่ะว่าใครจะเอาไม่เอาใคร หุหุ
J๐ly : วันสองวันเองค่ะ คอยหน่อยนะ จะพยายามทุกวันค่ะ งานเขาเยอะจริงอะไรจริงค่ะ
lawnicon : เย้ มีคนคิดต่างด้วย จริงๆ ค่ะถ้ากล้าซะแต่แรกก็ดีไปและเนอะ
Rinze : น้องมันเสียใจไปแล้วหละค่ะ เสียใจตลอดเวลาเลย
Serin : ยินดีต้อนรับค่า มาตามอ่านต่อไปนะคะ ++++++++++++++++++++
ตอนที่ 11 บางทีเราอาจต้องหยุดหลายคนอาจจะคิดว่าผมนิสัยไม่ดีนะครับ ที่ทำตัวร้ายๆ ต่อหน้าพี่เซฟ แต่ผมเป็นคนแบบนี้แหละครับ ผมปิดบังต่อพี่เซฟมามากแล้ว นี่คือตัวตนของผม ผมเอาแต่ใจ ขี้งอน ขี้น้อยใจ อารมณ์แปรปรวน อาจจะเพราะผมเป็นนักดนตรี เป็นพวกศิลปิน อารมณ์ผมเลยอ่อนไหวง่าย ขึ้นง่าย ลงเร็ว เปลี่ยนไปเปลี่ยนมา และที่สำคัญ ผมเป็นคน ‘หวงของ’ มาก
ผมเรียนวิชาเปียโนพื้นฐานเสร็จ ก็รีบสวัสดีอาจารย์และรีบตรงไปยังคณะของคู่กรณีทันที ไม่ต้องหาให้เมื่อย ก็เจอไอ้เด็กหน้าขาวนั่งอยู่กับกลุ่มเพื่อน ผมไม่กลัว และไม่แคร์หรอกครับ คนที่ผมกลัวและผมแคร์ คือคนที่ผมรักเท่านั้น ไอ้เด็กนี่ไม่ได้อยู่ในลิสต์ที่ผมจะต้องเกรง
“ขอคุยด้วยหน่อย” ผมพยายามข่มอารมณ์นะครับ อยากจะวี๊ดว๊ายตายห่า เหมือนนางร้ายในละครเหมือนกัน แต่อย่างน้อยก็ยังรักษาศักดิ์ศรี และนี่ก็มหาวิทยาลัยครับ ผมก็ปัญญาชน ถ้าออกนอกมหาฯลัยค่อยว่ากัน
“อ๋อ นึกว่าใคร มาจริงๆ ด้วยแหะ อยากคุยไรครับ คุยเลยดิ บูมไม่มีความลับกับเพื่อนอยู่แล้ว” ไอ้เด็กเวรรรรรรรร มันลอยหน้าลอยตาตอบ แถมยังทำหน้าแบบกูเหนือกว่ามึงนะ เดี๋ยวกระทืบแม่งโชว์เพื่อนมันเลย
“ไม่กล้าไปคุยกันแบบตัวตัวหรือไง” กลัวโดนลากไปกระทืบอะดิ
“ก็ด๊ายยยยยยย!!! ไม่เคยกลัวอยู่แล้ว หน้าไหนก็มาเถอะ” เออดี กรูให้เพื่อนมาลุมโทรมมึงเลยนี่ แรดนัก
ผมกับมันก็เดินไปที่ลานจอดรถที่อยู่ด้านหลังมหาฯลัย ตรงนี้ไม่ค่อยมีคนมาจอดนักเพราะมันไกล และไม่มีหลังคากันแดด
“มายุ่งกับพี่เซฟทำไม” ผมเปิดฉากแบบไม่รอช้าครับ
“ใครยุ่ง พี่เขามายุ่งกับบูมก่อนต่างหาก เข้ามาคุยด้วยก่อน บูมก็คุย น่ารักๆ แบบนี้ใครไม่คบด้วยก็บ้าแล้ว ว่าแต่พี่เถอะ ยุ่งอะไรด้วย เป็นอะไรกับพี่เขาหรือไง เที่ยวมาทำท่าหวงก้างแบบนี้” อีนี่ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ อยากตบมึงเว้ยยย!!!!!! เย็นไว้ไอ้เลิฟ เย็นไว้คุยให้มันรู้เรื่องก่อน
“พี่เซฟ เป็นของฉัน ชัดไหม เค้าเป็นของฉัน เลิกยุ่งกับเขาซะ เราเคยคบกัน ฉันมาทวงของๆ ฉันคืน มาทางไหนไปทางนั้นไป ผู้ชายหล่อๆ ดีๆ ในมหาฯลัยมีอีกเยอะ เชิญไปหาเอาดาบหน้าเถอะนะ” นี่ผมพยายามควบคุมสติ และอารมณ์แล้วนะครับ
“เคยคบกันเหรอ เอาอะไรมาพูด ตลกอะ ปลอมตัวเป็นผู้หญิง สวมลอยเป็นน้องสาวตัวเอง ละค๊อน ละครเนอะ คิดว่าตัวเองเป็น สุวนัน คงยิ่งเหรอ หรือว่ากำลังสวมบททัดดาว บุษยา ตามหารักแท้ ฮ่าๆ เขาโกรธมันก็สมควรแล้ว อย่ามาพูดว่าเคยคบกันเลย คนที่โกหกคนอื่นน่ะไม่มีใครเขาอยากจริงใจด้วยหรอก อย่ามาใช้คำว่าความรักเป็นตัวหักล้างความผิดเลย ยังไงก็คนขี้โกหกวันยังค่ำ พี่นั่นแหละเลิกยุ่งกับพี่เซฟซะเถอะ เขารำคาญจะตาย บ่นทุกวัน ส่งของมาให้เขาอยู่ได้ เขาเบื่อจะตาย โยนทิ้งตลอด ผู้ชายหล่อๆ ดีๆ ในมหาฯลัยมีอีกเยอะ เชิญไปหาเอาดาบหน้าเถอะนะฮะ”
นี่พี่เซฟเล่าให้มันฟังเหรอ นี่พี่เซฟรำคาญผมขนาดนี้เลยเหรอ
“เธอคบกับเค้าเหรอตอนนี้ เป็นแฟนเขาเหรอ” ขอฟังจากปากมันชัดๆ หน่อยเถอะครับ ว่าสถานะตอนนี้มันกับพี่เซฟเป็นอะไรกันแน่
“ก็ยังหรอกนะ แต่คนที่เริ่มก่อนน่ะไม่ใช่บูม บอกแล้วว่าพี่เซฟเขาเข้ามาทำความรู้จักก่อน มารับมาส่ง กินข้าวด้วยกันทุกวัน ตอนเย็นเลิกเรียนก็มารอที่คณะแล้วก็ไปหาอะไรอร่อยๆ กินกันเนี่ยเมื่อวานก็เพิ่งไปกินเนื้อย่างแถวเอกมัย พี่เซฟบอกว่าเป็นร้านประจำอร๊อย อร่อย บางทีก็ไปดูหนังกัน ไปช็อปปิ่งกัน พี่เซฟเอาใจ ตามใจทุกอย่าง น่ารักมากเลย เดี๋ยวอีกแป๊บก็คงมารอแล้วหละ ไม่รู้สินะว่าตอนนี้สถานะเรียกว่าอะไร แต่เท่าที่เล่ามาเนี่ย ก็คงเอาไปคิดเองได้นะ ไปก่อนนะเดี๋ยวพี่เซฟรอ”
แล้วมันก็สบัดตูดไปเลยครับ นี่พี่เซฟทำกับมัน เหมือนตอนที่เราเคยไปไหนมาไหนด้วยกัน พาไปกินร้านที่เราเคยไปกินด้วยกัน ทำกิจกรรมเหมือนที่เราทำร่วมกัน พี่ชอบมันจริงๆ ใช่ไหม พี่จะคบกับมันจริงๆ ใช่ไหม ทำไมเป็นเลิฟไม่ได้ เพราะเลิฟโกหกพี่ก่อนเหรอ ทำไม
ผมรีบเดินตามไอ้น้องบูมไปติด ๆ มันเดินกลับไปที่คณะครับ เอ๊ะ นั่น!! พี่เซฟ มารอมันจริงๆ ด้วย
“พี่เซฟรอบูมนานไหม” รีบเข้าไปออเซาะเลยนะมึง
“ไม่นานครับ บูมไปไหนมาเหรอ อ๊ะ...แล้ว” พี่เซฟหันมาเห็นผมเดินตามไอ้บูมมาครับ แกทำหน้าแปลกใจนิดนึง
“ก็พี่คนเนี้ยอะ เขามาเรียกบูมไปคุยด้วย แล้วก็บอกว่าเขาเป็นแฟนพี่เซฟฮะ บูมก็งงๆ ว่ามาบอกบูมทำไม” รีบฟ้องเลยนะมึง
“พี่เซฟคบกับน้องคนนี้เหรอครับ” ผมอยากได้ยินจากปากพี่เขา
“ผมไม่จำเป็นต้องบอกคุณ ว่าผมทำอะไรอยู่ แล้วอย่ามาวุ่นวายกับบูมอีก” พี่เซฟพูดแค่นั้น แล้วก็จูงมือไอ้น้องบูมลากออกไปอย่างเร็ว
ปกป้องกันขนาดนี้เลยเหรอ คบกับมันแล้วใช่ไหม ทำไมหละ ทำไม
ผมขับรถกลับบ้านไม่ไหวแน่ครับ ไม่ไหวจริงๆ ผมตัดสินใจโทรหาไอ้โรส ให้วนรถมารับผมกลับไปที ขอกลับไปตั้งหลักที่บ้านก่อนครับ
ในรถไอ้โรส ไม่ถาม ไม่พูดอะไรทั้งสิ้น เพลงร็อคๆ ที่มันชอบเปิดเวลาขับรถมันก็ไม่เปิด มันคงอยากให้ผมได้อยู่เงียบๆ กับตัวเอง ขอบคุณนะ
พอถึงบ้าน ผมก็เดินเลื่อนลอยกลับห้องตัวเอง ไอ้โรสมันก็เดินตามมาติดๆ ครับ
“เลิฟ เกิดอะไรขึ้น” ผมโผเข้าหาไอ้โรสทันทีครับ ไม่ไหวแล้วครับ กี่ครั้งกี่หนแล้วนะ ที่ผมกอดไอ้โรสแล้วร้องไห้
“ฮือ..ฮึก...ฮือ พี่...ฮือ เซฟ...มีแฟน ฮืออแล้ว” แล้วผมก็เล่าเรื่องของไอ้บูมและคำพูดต่างๆ ของพี่เซฟให้ไอ้โรสฟัง
“พอเหอะหวะ ครั้งนี้ถ้าแกไม่เลิกตื๊อพี่เซฟ ฉันจะบังคับแก ฉันโกรธจริงๆ นะเลิฟ พี่เซฟแม่งเหี้ยหวะ แม่งทำกับแกอย่างนี้ได้ยังไงวะ”
“พี่เขาไม่ได้เหี้ยหรอก เราคงผิดเองที่ไปโกหกเขาตั้งแต่แรก” ไม่อยากให้ใครว่าพี่เขาเหี้ยอะครับ ยังไงผมก็ยังรักพี่เขาอยู่
“ปกป้องมันทำไม ทีมันมันยังปกป้องคนอื่นไม่สนใจแกเลย ฟังนะเลิฟ บางทีเราก็ต้องมีศักดิ์ศรีบ้าง แกทำทุกอย่างมาหมดแล้ว แกทำเพื่อความรักของแกมาหมดแล้วเลิฟ ถ้าผลที่ได้มันไม่โอเค บางทีแกต้องหยุด เพื่อตัวแกเอง ถ้ามันฝืนไม่ไหวแล้วก็พอ จะทนให้เขาเฉือนหัวใจแกด้วยคำพูดอีกทำไมวะ โอเคแกอาจจะผิดที่ไปเริ่มโกหกเขาก่อน แล้วยังไงหละ คนรักกัน แค่นี้อภัยให้กันไม่ได้เหรอ ลืมไม่ได้เหรอความผิดนี้ แล้วโทษของแกมันจะหนักหนาอะไร จะต้องมีไปถึงเมื่อไหร่ ตลอดชีวิตงั้นเหรอ ฉันว่ามันไม่แฟร์ พอเถอะนะเลิฟ”
ก็จริงอย่างที่ไอ้โรสพูดนะครับ บางทีพี่เขาคงจะไม่ได้ชอบผม บางทีเยื่อใยที่ผมเคยคิดว่าเคยมี มันอาจจะเป็นแค่การที่ผมหลอกตัวเองมาตลอดว่าพี่เขาคงจะยังผูกพันกับผมบ้าง ผมคิดผิดเองสินะ
ผมเจ็บจังเลยครับ เจ็บที่หัวใจมากๆ เจ็บเหมือนหัวใจมันจะหยุดเต้นนะครับ น้ำตาผมไหลตลอด ซับยังไงเช็ดยังไงก็ไม่หยุด ทำไมความรักของผมถึงต้องมาลงเอยแบบนี้ตลอด ผมแค่รักผู้ชายคนหนึ่ง รักด้วยหัวใจของผม มันผิดมากเหรอครับ ไหนใครเคยบอกว่าถ้าเราอยากจะได้อะไรเราต้องให้เขาก่อน ผมยังให้ไม่พออีกเหรอครับ ผมยังทุ่มเทไม่พออีกเหรอ บางทีผมอาจต้องหยุดแค่นี้ หยุดจริงๆ ซักที
โรสปล่อยให้ผมนอนร้องไห้เงียบๆ คนเดียว ตอนนี้น้ำตาผมก็ยังไม่หยุดไหลเลยครับ พรุ่งนี้ตาบวม แน่ๆ ผมไม่อยากไปเรียนเลยครับ ผมกลัวเจอพี่เซฟ ตอนนี้ผมอ่อนแอเกินไป ผมกำลังจะตัดใจ ผมไม่อยากเจอหน้าพี่เขา ถ้าผมเห็นเขา ผมก็จะใจอ่อนตามไปตื๊อเขาอีก ผมนี่นิสัยเสียนะฮะ จะเอาอะไรก็จะเอาให้ได้อย่างใจ ครั้งนี้เป็นครั้งแรกที่ผมยอมตัดใจจากของที่ผมรักจริงๆ
อาทิตย์หน้าก็จะสอบแล้วครับ ผมจะมามัววุ่นวายกับเรื่องหัวใจอยู่ไม่ได้ ผมจะอดทนครับ ได้แต่หวังว่าจะไม่บังเอิญมาเจอกันที่มหาฯลัยบ่อยๆ หรอกนะ ปิดเทอมใหญ่นี้ผมคงไม่ลงซัมเมอร์ครับ เพราะผมคิดว่าพี่เซฟคงลงซัมเมอร์ แล้วก็มาซ้อมบอลที่มหาฯลัย ไม่อยากเจอครับ ตัดก็ต้องตัดให้ขาดครับ เปิดเทอมใหม่มา ผมจะต้องเข้มแข็งครับ
+
+
+
+
+
สามวันมาแล้วครับ ที่ผมพยายามหลีกเลี่ยงสถานที่เสี่ยงที่จะเจอพีเซฟ แล้วก็เป็นโชคดีของผมครับที่ไม่ได้เจอ ผมยอมไปจอดรถที่ไกลๆ หน่อย จะได้ไม่บังเอิญมาเจอพี่เขาที่ลานจอดรถอีก เดี๋ยวนี้ผมไม่ต้องตื่นเช้าไปซื้อปาท่องโก๋มาให้พี่เขาแล้ว กลางวันผมก็ไม่ต้องรีบวิ่งไปโรงอาหารซื้อนมกับขนมปังให้ใครอีก ซุปไก่สกัดที่ซื้อไว้เป็นลังที่บ้าน ก็เปิดกินมันทุกวันเลยครับ บำรุงคนอื่นมาเยอะแล้ว บำรุงตัวเองบ้างดีกว่ากรู เผื่อตับไตไส้พุง ปอดม๊าม และ ‘หัวใจ’ มันจะได้แข็งแรง
ผ่านไปอาทิตย์นึงแล้วครับ ผมไม่ได้เจอพี่เซฟเลย จะว่าไม่ได้เจอก็ไม่ได้ ผมเห็นพี่เซฟแว๊บๆ แถวๆ คณะ แล้วก็ที่จอดรถบ้าง นี่อุตส่าห์ไม่จอดที่พี่เซฟจอดประจำแล้วนะ ยังบังเอิญมาเจอกันอีก แต่พีเขาไม่เห็นผมหรอกครับ ผมตาไวกว่า หลบทันครับ ขอหลบก่อนฮะ ถ้าเผชิญหน้ากันตรงๆ ผมได้น้ำตาแตกอีกแน่ครับ แต่ช่วงที่ผมเห็นพี่เซฟ ผมก็เห็นเขาคนเดียวนะครับ ไม่ได้เห็นไอ้เด็กหน้าขาวนั่นอยู่ด้วย สงสัยจะเป็นช่วงสอบ
วันนี้สอบเสร็จแล้วครับ เย็นนี้แก๊งค์ผม แก๊งค์ไอ้โรสนัดกันไปฉลองสอบเสร็จกันที่ร้านเนื้อย่างที่เอกมัย แม่งต้องเป็นร้านนี้อีกและ กรูยังเจ็บอยู่นะเว้ยเฮ้ย เปลี่ยนร้านก็ไม่ได้แม่งลงมติเป็นเอกฉัน เพราะว่ามันกะไปต่อกันที่นั่งเล่นครับ ผมเลยต้องจำใจจำยอมแหละครับ
“เลิฟ ชิ้นนี้สุกแล้วกินเลยครับ” ไอ้แชมป์คีบให้ครับ ไอ้นี่ก็มาแบบเนียนๆ มานั่งข้างกรูเฉยเลย
“ไม่เอาอะ เอาให้โรสเหอะมันสุขเกินไปอะ เรากินแบบมีเดี่ยม น่ะ โรสมันชอบสุกๆ” ผมรีบคีบให้ไอ้โรสทันที รายนี้ก็บ่นนะครับมันไม่ชอบเนื้อย่าง แต่ก็ต้องมา
“อ๋อ ได้ครับ เดี๋ยวแชมป์ย่างให้ใหม่” แดกเองอะไรเองบ้างไหมมึง กูพิการความรักแต่มือตีนไม่ด้วนนะเว้ย
“กินเองเหอะแชมป์ เราย่างเองดีกว่า ถูกใจกว่า” อย่าเซ้าซี้ครับขอร้อง ช่วงนี้กูอารมณ์แปรปรวนเหมือนคนตั้งครรภ์อยู่ เดี๋ยวได้วากกลางวง
“เฮ้ยเลิฟ เมื่อวานเราคุยกับแทนอะ แทนมันถามเรื่องแกกับพี่เซฟด้วย” เออโม เลิกพูดชื่อนี้เหอะ กูตัดใจอยู่
“ไอ้แทนถามว่ามึงเลิกชอบพี่เซฟแล้วเหรอ เพราะว่าไม่เห็นฝากอะไรให้พี่เขาแล้ว แถมพี่เขายังมาถามมันว่า ไม่มีใครฝากของให้เขาแล้วเหรอ สรุปว่าเรื่องราวมันเป็นยังไงวะ” อ้าวไอ้นี่ไม่จบเว้ย แม่งพูดอยู่นั่น แต่...เอ๊ะ!!! อะไรนะ พี่เซฟถามหาของฝากเหรอ ถามทำไมอะ
“ไอ้เหี้ยโม ถามเหี้ยไรเปลี่ยนเรื่องๆ” ไอ้โรสหันไปตบหัวเพื่อนมันครับ
“ไม่เป็นไรหรอกโรส โม เรากำลังตัดใจหวะ พี่เขาไม่มีทีท่าอะไรเลย เราคงต้องพอแล้วหละ แล้วเขาก็คงมีแฟนใหม่ไปแล้วด้วย ส่วนเรื่องของ เขาก็คงถามเพื่อความแน่ใจมั้งว่าต่อไปนี้จะไม่มีอะไรมาให้เขากวนใจอีก” เฮ้อออ!!! ช่างมันเถอะ ผมเหนื่อยที่จะคิดอะไรแล้วครับ
“รักคนที่เขารักเราดีกว่านะครับ” มาเชียวมึง เนียนมาเลยนะไอ้แชมป์ เดี๋ยวกูอวกรดหน้าเลยนี่ยิ่งอิ่มๆ อยู่
“แล้วมึงไม่ลงซัมเมอร์เหรอวะ” ไอ้น๊อตถามผมครับ พวกมันลงซัมเมอร์กันทุกตัว
“ไม่อะ ค่อยลงครั้งหน้า ขอหลบไปเลียแผลใจหน่อย” ผมพูดขำๆ ครับ ผมว่าจะไปช่วยงานที่โรงแรมของคุณป้าที่หัวหินครับ จริงๆ ป๊าชวนไปญี่ปุ่น ไปดูของที่จะสั่งเข้ามาครับ แต่ไม่เอาดีกว่าอยากไปทะเล
บ้านผมทำกิจการร้านขายเครื่องดนตรีครับ นำเข้าจากต่างประเทศ ร้านใหญ่ที่สุดในประเทศไทยครับ มีหลายสาขาตามห้างใหญ่ แต่สาขาแรกอยู่ที่เวิ้งฯครับเป็นกิจการตกทอดมาตั้งแต่รุ่นอากงแล้วครับ ส่วนตระกูลฝั่งแม่ผมทำธุรกิจด้านโรงแรม รีสอร์ทครับ มีทั้งเชียงใหม่ ภูเก็ต หัวหิน สมุย แต่ผมชอบที่หัวหินที่สุด เงียบสงบ ร่มรื่น ผมไปนอนเล่นบ่อยๆ ครับ
“ไปที่ไหนครับ” กูไม่บอกมึงหรอก กูรู้มึงตามกูไปจริงแน่นอน
“เออ เรายังไม่รู้หวะแชมป์ ว่าจะไปไหนดี อาจจะไปญี่ปุ่นกับป๊า” โม้ไปก่อน หันไปสบตาไอ้โรส มันก็รู้ครับว่าผมจะไปไหน แล้วมันก็รู้ครับว่าไม่ควรบอกให้ไอ้แชมป์รู้
ผมกะว่าจะไม่บอกใครครับ คงจะมีแต่ไอ้โรสคนเดียวที่รู้ว่าผมไปไหน ไอ้ตาลกับไอ้น๊อตเพื่อนซี้ผมมันก็เข้าใจครับว่าผมคงอยากอยู่คนเดียวเงียบๆ ถึงผมไม่บอกว่าไปอยู่ไหน แต่ผมเชื่อว่ามันสองตัวก็พอจะเดาได้
ขอเวลานอกให้เราซักแป๊บนะทุกคน แล้วเราจะกลับมาเข้มแข็งเหมือนเดิม...
++++++++++++++++++++++++
ไม่ค้างกันแล้วเนอะ โหะๆ
น้องมันก็พยายามตัดใจนะคะ เอาใจช่วยด้วยนะ
ส่วนคนที่เชียร์แชมป์สงสัยจะยากนะเนี่ย น้องมันออกแนวรำคาญแชมป์อยู่บ้าง
รักษาสุขภาพกันด้วยนะคะ อากาศแปลกๆ
บ้านเมืองก็แปลกๆ เดินทางไปไหนก็ดูเส้นทางกันด้วยนะคะ ทุกคนเลยค่ะ
หัวข้อ: Valentine Love เมื่อไหร่จะรักผมสักที ประกาศจอง P.1 (12/11/13) (อ่าน 816443 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก