สวัสดีครับ
หาไม่เจออะโนแนะ ไว้ผมหาใหม่อีกรอบเน๊าะ 55555 วันนี้มาต่อก่อนใกล้จบละ
....
ตั้งแต่หลุยส์กลับไปก็ไม่ได้กลับมาอีกเลย เพราะต้องเป็นทำงานหนักมากขึ้นตอนนั้นมันก็ยี่สิบสามเอง ต้องเลี้ยงน้องอีกห้าคนเล็กๆทั้งนั้นอนิจจังแท้ๆชีวิต ผมโทรไปหาไม่บ่อยครั้งนัก ได้คุยจริงๆเพียงสองครั้ง ครั้งละไม่นานก็ถามไถ่สารทุกข์สุกดิบกันธรรมดา ยอมรับว่ามันก็ยังเหมือนเดิมคือเห็นผมเป็นเพื่อนมั้ง 555
หลังจากที่พ่อหลุยส์เสียได้ปีนึงหลุยส์ก็แต่งงาน ตอนนี้มีลูกแล้วคนนึง มันตั้งชื่อว่า หลุยส์จูเนีย น่าจะน่ารักเพราะผมก็ยังไม่เคยเห็นรูปเลย ส่วนฝาแฝดผมก็ฝากราฟาร์ส่งตังค์ไปให้หลุยส์บ้างไม่มาก บอกมันว่าผมให้ซื้อนมให้ฝาแฝด หลุยส์มันฝากขอบคุณมาด้วย จะว่าไปแล้วมันก็มีเรื่องน่าดีใจอยู่ตรงที่ราฟาร์บอกว่าทุกครั้งที่ได้คุยกับหลุยส์มันจะถามว่า โกโมสตัสลากุกะรัชชา ไอ้แมงสาบเป็นยังไงมั่งเสมอ
ผมยังจะต้องการอะไรอีกใช่มั้ยหละครับ ผมเองก็มักย้ำกับราฟาร์ให้บอกหลุยส์มันว่า ถ้ามันมีความสุขผมก็มีความสุข...
ผมก็ขอจบเรื่องของหลุยส์ไว้ตรงนี้ละกันไม่รู้จะเล่าอะไรแล้วครับ