มันคงเป็นโชคชะตา
เพิ่งหายจากอาการหมาง่อยมาไม่กี่วัน พยายามใช้ชีวิตไปตามปกติ ไม่อาจละทิ้งหน้าที่ได้ แต่ข้างในว่างยิ่งกว่าตัวเลขในบัญชีธนาคารอีก (เศร้านะ แต่ยังฮา)
เอาเป็นว่ามีเวลาจะมาเล่าว่าเกิดอะไรขึ้น
หลังจากใช้ชีวิตวนเวียนเป็นสัมพะเวสีลอยไปลอยมา เข้ากระทู้นั้น ออกกระทู้นี้ อ่านเรื่องราวของคนนั้นคนนี้เผื่อจะมีอะไรสะกิดต่อมความเป็นคนปกติให้กลับคืนมา
วนอ่านจนจะครบรอบที่ต้องเอาขึ้นเผาแล้วมาสะดุดข้อความต้อนรับของพี่นพ ... เห้ย มีคนทักผมด้วย
แต่ถึงจะเข้าหลายกระทู้ แต่ก็ดูผ่าน ๆ ไม่ได้อ่านอะไรมาก จน..............วันนี้
ณ เวลาสี่โมงเย็นของวันที่ 30 มค.2554 ถึง เวลา ณ ตอนเริ่มพิมพ์ข้อความนี้คือ 4.30 วันที่ 31.01.2011
กี่ชั่วโมงไม่รู้ ลืมนับ รู้แต่ว่าเหมือนวิญญาบ้าเข้าสิ่ง ตั้งสตินั่งอ่านตั้งแต่หน้าแรกของกระทู้จนหน้า 48
ตอนแรกอ่านดี ๆ เป็นเรื่องราวของความเหงาของผู้ชายคนหนึ่ง ที่ใช้เวลาว่างจากการเข้าเวรบ้าง รอตรวจคนไข้บ้าง ไปเมืองนอกมั่ง
จากนั้นก็มีคนสี่คนมาร่วมขบวนการถ่ายทอดความรู้สึกสุข เศร้า เหงา เฮฮา
บุคคลต้นเรื่องเป็นพี่พีทที่แรก ๆ เหมือนหน้าที่หลักจะอยู่ที่หมอ แต่เวลาผ่านไปหมอไม่ว่าง หน้าที่ moderator เลยกลายมาเป็นของเฮียนพซะงั้น
เรื่องราวชีวิตรักในอดีตของพี่พจน์ถูกถ่ายทอดออกมาทีละนิด ๆ โดยมีกับแกลมเป็นเรื่องปัจจุบันแทรกตลอด
แต่จู่ ๆ มาวันหนึ่งหมอพีทต้องจากไปต่างแดน ประจวบกับสมาชิกใหม่คนหนึ่งเข้ามาได้จังหวะ เลยได้หน้าที่เสมือนผู้สำเร็จราชการของห้องไปโดยอัตโนมัติ นายมาร์ค...ดีเจห้องเด็กเหงา
ดีเจฝีปากกล้า โดยมีสาวกตัวพ่อคือพี่นพเป็นคนเย้ว ๆ อยู่คนเดียว (ในบางเวลา) สมาชิกที่เหลือก็ผลุบ ๆ โผล่ ๆ ตามชะตากรรมและหน้าที่ในชีวิต โดยมี จขกท เป็นหัวโจกในการทำพี่น้องผลุบ ๆ โผล่ ๆ
จากเรื่องราวความเหงา กลายมาเป็นเรื่องราวคลินิกสุขภาพ ต่อมาด้วยมิวสิค(ผู้มีอายุ)คลับ มาจบลงตรงเมนูอาหารหลากสไตล์ของพี่พจน์
อ่านไปก็ขำไป บางครั้งก็แอบเศร้า เพราะทั้งเจ้าของกระทู้และผู้สมรู้ร่วมคิดทั้งหลายชอบบิ้วอารมณ์ผู้อ่าน (บาป บาป บาป)
บ้างครั้งอ่านไปก็อดเป็นห่วงคนไม่สบายไม่ได้ ถึงแม้จะเล็กน้อย บางครั้งเป็นแค่หวัดธรรมดา มันก็ตายได้ถ้าขาดกำลังใจ(เวอร์เนาะ)
อ่านไปใจก็ไม่สบายใจ เด๋วคนนั้นป่วย คนนี้ไอ คนนั้นเป็นไข้ คนนั้นไวรัสตับอักเสบ (เป็นห่วงนะเนี๊ยะ รู้ไหม)
ถ้าอยู่ใกล้จะไปตามดูแลทุกคนเลย แต่ก็ลืมไปว่าเรื่องมันเกิดและจบไปแล้วเหมือน past simple ( กร๊าก ๆๆ แบบว่าอินเกินไป )
อันที่จริงวันนี้ปวดท้องมาก สงสัยไม่ส่งข่าวหาความไม่สบายนาน โรคกระเพราะเลยมาเยี่ยมซะหน่อย เล่นเอาท้องบิดเหมือนผ้าที่พร้อมจะตากซะงั้น
นอนกลิ้ง ๆ บนที่นอนสักพักแล้วก็กลับมาอ่านกระทู้จนจบ ( ฮู้เรรรรรรรรรรรรรรรรรร พรุ่งนี้จะไปรับโล่จากหมอพีท)
สวัสดีครับพี่พีท พี่นพ พี่พจน์ พี่ติ๊ก พี่กวาง พี่หนิง พี่มาร์ค พี่เอ็ม พี่อิฐ พี่คิวบิ พี่... พี่... แล้วก็พี่....
เข้ามาช้าไปปีหนึ่ง คนอื่นเป็นแสงแดด สายลม สายน้ำ สายไหม สายใยรัก สายนักนะเธอ สาย สาย สาย
ผมเป็นขั้วโลกเหนือละกัน
ผมเคยบอกเหตุผลกับเพื่อนที่สนิทไปว่าทำไมถึงชอบขั้วโลกเหนือ ถ้ามาตามมาอ่านเจอ มันต้องเดาออกแน่ว่าเป็นผม
1.ผมชอบที่เย็น ๆ
2.ผมชอบสีของฟ้าปนเขียว (สีฟ้าอ่อนๆ วันหลังจะเอารูปมาให้ดู)
อายุผมก็ราว ๆ ... ฮึ ๆ ยังไม่บอก แต่ผมเดาอายุของทุกท่านออกแล้ว
รุ่นใหญ่ก็พี่คิวบิ พี่พจน์ พี่นพ
รุ่นกลางก็ พี่พีท พี่หนิง พี่กวาง พี่ติ๊ก พี่แซ็ก
รุ่นเล็กก็พี่ซ่า (คริ คริ เขิลเรียก อายปากจัง)
เอาเป็นว่าวันไหนอารมณ์ดีจะเอารูปมาลงให้ดูกันนะครับ
แต่อย่าคาดหวังอะไรมากมาย หน้าผมก็บ้าน ๆ บาน ๆ ตัวอ้วน ๆ สั้น ๆ เตี้ย ๆ พุงโย้ว ดำ ๆ สิวเครอะ (ดูทุเรศจัง)
พี่ ๆ คนไหนไปงานวันที่ 12 ที่ตักสุรา (งานตอนเย็น) คงได้ปะกัน
งานนนี้ไม่รู้จักใคร ไปลุยเดียว ใครไปหิ้วผมไปด้วยนะ กลัวไปไม่ถึงที่
หมายเหตุ.สุราเป็นบ่อเกิดแห่งการเสียตัว เช่น เบาแล้วอาจเต้น ตับๆๆๆๆ (ลอกพี่คิวบิมา) หรือจะเต้น
(ท่าพี่นพ) ฉะนั้นงานนี้ผมขั้วโลกจะเซฟตัวเองสุด ๆ เพราะได้ข่าวมีถ่ายคลิปรั่วกัน แต่ถ้ารั่ว ก็ฝากชีวิตด้วยละกัน
ทฤษฎีความรักวันนี้ เสนอ... ถ้าเขาอยากจะไป ใครจะห้ามเขาได้นอกจากใจเขาเอง
หมุนตัวรอบแล้วกอดทุกคน ก่อนจะไปอาบน้ำเตรียมไปเรียนหนังสือ
จากน้องใหม่...ไอ้ขั้วโลกเหนือ
หัวข้อ: ทฤษฎีความรัก จาก เด็กเหงา + ปรึกษาปัญหาสุขภาพ (กระทู้กลายพันธ์) (อ่าน 432981 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก