หัวข้อ: We Belong Together & Don't Forget About Us (เรื่องยาว)

[*SparklinG*]

เกลียดเด็กนี่อย่างมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก

[heavenly**yaoi]

ดราม่าตั้งเค้า ภาด สาม โอ้ว!
คราวนี่ถ้าจะแรงกว่าภาคอื่นๆใช่มั้ยค่ะ^^?

[MaeMoo]

มั่นใจว่าทีมจะจัดการกับปัญหาในครั้งนี้ได้อย่างแน่นอน

แต่ลองมองอีกด้านนึง ...
จริงๆแล้ว เทมส์ต้องการอะไร
ถ้าทีมเข้าใจ ก็จะสามารถจัดการได้นะคะ


ปล. เสียใจด้วยเรื่องน้องหมานะคะคุณเป้

[ปลาทองสีชมพู]

กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด พอนังน้องเทมมาก็เริ่มมันแระ
เห็นแววความสุข สนุก ระดับโลกรออยู่ ๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕


เสียใจเรื่องน้องหมาด้วยนะคะ

[mapi]

เหมือนจะมันส์กว่าภาคที่แล้ว

สู้ต่อไปค่ะ น้องทีม.......

[aekporamai2]

ถึงเวลาที่พี่ยอดควรได้รับบทเรียนใหม่ๆบ้างได้แล้วนะ
พระเดชพระคุณใช้ไม่เป็นแล้วจะดูแลคนสำคัญในชีวิตยังไงล่ะเนี่ย
เฮออออออออ....

[Ultramann]

น้องคนนี้ แรง อ่าๆๆ
เหมือนพี่ยอดจะเข้าข้างมันด้วย ชิส์
ทีมรีบจัดการโดยด่วน นะคร้าบบบ

เปนกำลังใจให้เป้ๆๆนะครับ

[aojroonra]

จะจิกจะกัดโดนทุกเม็ดเลย

[DexTunG]

 

[uknowvry]

เสียใจด้วยนะครับ...

แล้วก็จัดไปหนึ่งดอกสำหรับน้องเทมส์

[K2KARN]

เข้ามากด +1 รอค่ะ

[maew189870]

อ่านจน่ครบทุกตอนแล้วคาบบบบพี่เป้


อ่านแล้วผมว่าน่ารักมากๆเลยคับต่อไปผมก็จะติดตามเรื่องนี้ไปจนจบคาบบบบผม


รักทั้งคนเขียนและคนอ่านนะคับ


...ขอให้ทีมและพี่ยอดมีความสุขในตอนจบนะคับ



รัก รัก รัก รัก รัก รัก รัก รัก รัก รัก รัก รัก รัก รัก รัก รัก รัก รัก รัก รัก รัก รัก รัก รัก รัก รัก รัก รัก

[mma419109]

    พี่ยอดนี่ทีตัวเองมีคนมาชอบไม่ค่อยรู้ตัวหรอก แต่ถ้ามีคนมาแค่เล็งน้องทีมรู้ก่อนทุกทีสิน่า เด็กสมัยนี้
 แรงๆทั้งนั้น

           :man1:น้องเป้ เสียใจเรื่องน้องชับบี้ด้วยนะ เขาไปสบายแล้วป่านนี้คงได้ไปวิ่งเล่นอยู่บน
 สวนสวรรค์แล้ว ที่สำหรับหมาดีๆจะได้ไปน่ะ (จำมาจากหนังสือของฝรั่งอ่ะ)

[mascot]

เสียใจกับคุณเป้ด้วยนะ
ก็ว่าทำไมคุณเป้หายไปนาน...

[RemySexyCool]

We belong together (Season III) ตอนที่ 6
...ในที่สุดเราก็มาถึงปากทางเข้าร้านมิ้นท์...พี่ยอดชะลอรถ ผมขยับตัวนิดนึง เพื่อจะบอกกู๊ดไนท์น้องเทมส์...แต่...
“...กินข้าวด้วยกันนะเทมส์...”  ผมหันออกไปมองนอกรถ ไม่อยากให้พี่ยอดเห็นอาการไม่พอใจ
“...กำลังหิวพอดีเลยครับ...นึกว่าพี่ยอดจะไม่ชวนซะแล้ว...ทานข้าวหลาย ๆ คนคงสนุกดีนะครับคุณทีม...”  เด็กนั่นกระดี๊กระด๊าอยู่ที่เบาะหลัง
“...ยังไม่ค่อยรู้สึกหิวเท่าไหร่เลย...”
“...เดี๋ยวพอเห็นพี่ยอดกับเทมส์ทานข้าวกัน คุณทีมก็หิวเองแหละ...”  มันยังยั่วผมไม่หยุด
“...เหรอ...”  ผมหันไปมองน้องมันด้วยสายตาว่างเปล่า
*
*
...ตอนนี้โปรเจคธุรกิจของผมกับเพื่อน ๆ ถูกปิดเป็นความลับ...คุณวาดะมากับแก้ว มิ้นท์นั่งเม้าท์อยู่ที่โต๊ะปล่อยให้ฟิลิปทำอาหารในครัวตามเคย...เด็กในร้านจัดเก้าอี้มาเพิ่มให้ เพราะเรามีแขกที่ผมไม่เต็มใจชวนตามมาด้วยอีกหนึ่งคนโดยไม่ได้บอกล่วงหน้า...ผมมัวแต่ทักทายกับคุณวาดะ หันมาอีกทีอีเด็กเวรนั่นมันนั่งเก้าอี้ตัวกลาง หมายความว่า ผมกับพี่ยอดต้องนั่งแยกกัน...มิ้นท์มองเขม่น แก้วเองก็มองหน้าผมสลับกับเทมส์เช่นกัน...
“...คุณน้อง...นั่งผิดที่หรือเปล่า...”  มิ้นท์พูดพลางจ้องหน้าเทมส์
“...ไม่เป็นไรหรอกมิ้นท์...นั่งตรงไหนก็เหมือนกัน...”  พี่ยอดพูดยิ้ม ๆ
“...อืม...น้องเค้าอยากนั่งตรงไหนก็ตามใจเค้าเถอะ...”  ผมเห็นด้วย เพราะอย่างน้อยตอนนี้เทมส์อาจจะรู้ แต่ยังไม่แน่ใจในความสัมพันธ์ของผมกับพี่ยอด ถ้าหลับหูหลับตาหึงมันจะไม่ดีต่อภาพพจน์ของพี่ยอดแน่ ๆ
“...แหม...ถ้าน้องเค้าอยากนั่งกับพื้นล่ะ...จะตามใจเค้ามั้ย...”  มิ้นท์พูดขำ ๆ
“...มิ้นท์...”  แก้วเรียกเพื่อนเป็นเชิงปรามไม่ให้แซวน้องมันต่อ
“...ปกติพี่นั่งทานข้าวกับพื้นเหรอครับ...”  เทมส์ถามกวน ๆ
“...เอ่อ...พี่ว่าเราสั่งอะไรมากินกันเถอะ...” พี่ยอดห้ามศึก
*
*
...รู้สึกว่าเด็กคนนี้จะมีมนุษย์สัมพันธ์ที่ดีกับสามีชาวบ้านซะจริง ๆ ชวนพี่ยอดกับคุณวาดะคุยไม่หยุดปาก...เรียนเอกภาษาญี่ปุ่น แต่ไม่ยอมพูดญี่ปุ่น น้องเค้าบอกว่าเขิน กลัวพูดผิดแล้วอายพี่ ๆ...กลวิธีรู้เขารู้เรา รบร้อยครั้งชนะร้อยครั้ง อาจจะต้องถูกนำกลับมาใช้อีกครั้ง...หลังอาหารเย็นบรรดาแม่บ้านทั้งสามคนก็พากันแยกตัวออกมานั่งกินขนมกันที่โต๊ะด้านนอก ปล่อยให้หนุ่ม ๆ นั่งดริ้งค์และคุยแลกเปลี่ยนความคิดเรื่องงานกันต่อไป โดยที่ผมไม่ลืมกำชับคุณวาดะและฟิลิปว่าห้ามหลุดปากพูดเรื่องธุรกิจของเราเด็ดขาด...
“...อ้าว...น้องเทมส์...ออกมาคุยข้างนอกด้วยกันสิจ๊ะ...”
“...ข้างนอกร้อนอ่ะพี่มิ้นท์...” เด็กนั่นบ่ายเบี่ยง
“...ผู้ใหญ่เค้าอาจจะต้องการคุยเรื่องของผู้ใหญ่นะเทมส์...”  ผมพูดเสียงเรียบเน้นคำว่าผู้ใหญ่พลางมองหน้าเชิงบังคับให้ลุกจากโต๊ะ
“...ก็ได้...เทมส์ขอตัวก่อนนะครับ...”  เด็กนั่นกระแทกเสียงตอบ แล้วหันไปพูดเสียงหวานกับบรรดาผัว ๆ ของเรา
“...อี....ก...”   มิ้นท์แอบขยับปากด่าแต่ไม่ออกเสียง
*
*
...พวกเราออกมานั่งที่โต๊ะด้านนอกตัวที่ไกลที่สุดจากโต๊ะพี่ยอด...แอบชมเทมส์อยู่ในใจถึงความกล้าที่เดินตามพวกผมมาอย่างเชิด ๆ ไม่กลัวอีมิ้นท์ที่ค้อนแล้วค้อนอีกหลายตลบ...
“...บ้านเทมส์อยู่ไหนเหรอ...”  แก้วเริ่มหาเรื่องคุย
“...แถวนี้แหละพี่...” 
“...อยากกลับบ้านหรือยังล่ะ...เดี๋ยวเรียกแท็กซี่ให้...”  มิ้นท์ถามขำ ๆ
“...ยัง...รอพี่ยอดไปส่ง...” เทมส์ตอบห้วน ๆ
“...โห...เป็นเด็กฝึกงาน แต่จะให้กรรมการบริษัทขับรถไปส่งบ้านเนี่ยนะ...คิดได้ยังไงน้อง...”  มิ้นท์เอามือทาบอก
“...ทำไมล่ะ...เมื่อเช้าคุณวัฒนาที่เป็นกรรมการก็เป็นคนมาส่งเทมส์ที่ออฟฟิศด้วยตัวเอง...ตอนเย็นจะให้กรรมการอีกคนไปส่งบ้านมันก็อลังการดีออก มีใครทำได้อย่างเทมส์มั่งล่ะ...”  เทมส์ลอยหน้าลอยตาพูดยั่วประสาท
“...ไม่มีใครเค้าคิดจะทำอย่างนั้นต่างหาก...ไม่ใช่เรื่องอลังการอะไรเลย...เข้าใจผิดไปหรือเปล่า...”  ผมพูดเสียงเรียบ มองเทมส์ด้วยสายตาเย็นชา หางตาผมแอบเห็นมิ้นท์สะกิดแก้ว
“...เอ่อ...ทีม...กินขนมอะไรดี...เทมส์ล่ะ...กินอะไรมั้ย...”  แก้วตัดบทเมื่อเห็นสายตาผม
“...ขอเตกิล่าซักช็อตนึงดีกว่า...”  เทมส์ตอบ
“...กินน้ำส้ม หรือน้ำผลไม้อย่างอื่นแทนดีกว่ามั้ย...”  แก้วถาม
“...เทมส์ไม่ใช่นางเอก...น้ำส้มคงไม่เหมาะกับเทมส์ซักเท่าไหร่หรอกพี่...”  เทมส์พูดพลางมองผมแล้วยิ้มมุมปากนิด ๆ
“...เอ่อ...”  แก้วอึ้ง
“...แล้วน้ำอะไรจะเหมาะล่ะ...น้ำใต้ศอกดีมั้ย...”  ผมกัดเบา ๆ
“...แหย่กันน่ารักดีเนอะพี่น้องคู่นี้...”  แก้วพูดให้บรรยากาศดีขึ้น แต่เปล่าเลย
“...เทมส์เป็นลูกคนเดียว ไม่มีพี่ไม่มีน้อง...” เทมส์พูดเสียงแข็ง
“...แก้วเค้าพูดเล่น เห็นชื่อคล้าย ๆ กันไง...”  มิ้นท์อธิบาย
“...เออ...ชื่อเทมส์มาจากไหนเหรอ...”  แก้วหาเรื่องคุย
“...พ่อกับแม่ไปฮันนีมูนกันที่อังกฤษ...เค้าชอบแม่น้ำเทมส์...”  ชีพูดด้วยท่าทางยืดนิด ๆ
“...โห...ดีนะที่ไม่ได้ฮันนีมูนกันที่ริมแม่น้ำมูล ไม่งั้นคงชื่อน้องมูล...”  มิ้นท์กัด ผมอมยิ้ม อยากจะขำแต่กลัวหาว่าเราหัวเราะเยาะน้องมัน
“...แหม...พี่มิ้นท์ก็ชื่อไม่เข้ากับหน้าเลยนะ...”  เทมส์กัดคืน
“...จริง ๆ พี่ชื่อแมน...บอกได้อย่างไม่อายเลยด้วย...”  มิ้นท์พูดเชิด ๆ
“...หา...ชื่อแมนเหรอ...โอ๊ย...อันนี้สิ เข้ากับพี่ที่สุด...”  เทมส์ปล่อยก๊าก อีมิ้นท์อ้าปากค้าง ไม่เคยมีเด็กที่ไหนกล้าทำอย่างนี้กับมันมาก่อน
“...ขำอะไรเหรอ...ตอนแรกที่เทมส์เข้ามา ถ้าไม่ได้ยินเทมส์พูดชื่อตัวเองมีตัวเอส พี่ยังคิดว่าชื่อเทมย่อมาจาก เทมโพรารี่เลย...”  ผมกัดแทนเพื่อนสาว
“...เทมโพรารี่คืออะไรเหรอ...”  อีมิ้นท์แกล้งโง่
“...ก็ชั่วคราวไง...อะไรที่มันเป็นเรื่องชั่วคราว ไม่ใช่ตลอดไป...”  ผมขยายความ มองเทมส์ด้วยสายตาที่สามารถสื่อสารว่าผมต้องการพูดถึงอะไร
“...เทมส์ขอตัวกลับบ้านก่อนนะฮะ...”  อยู่ดี ๆ เด็กนั่นก็ลุกพรวดพราดออกไป ไม่ไหว้ลาใครแม้แต่ผม
*
*
...พวกเรามองตามเทมส์เรียกรถแท็กซี่หน้าร้าน ภาพของเด็กวีน ๆ เมื่อหลายปีก่อนลอยเข้ามาในหัว...แอบคิดว่าเมื่อก่อนเราไปแรงใส่ใครอย่างนี้หรือเปล่าวะ...ตอนนั้นถ้าได้มีโอกาสยั่วโมโหคนที่เราไม่ชอบผมก็ยิ่งทำ...กับเทมส์ผมยังไม่แน่ใจว่าเด็กคนนี้ต้องการจะลองดีกับผมแบบไหน...แต่ถ้าเป็นเรื่องพี่ยอดผมคงต้องเจอศึกหนัก...และคิดว่าหนักกว่าทุกครั้งซะด้วยสิ...
“...อีเด็กเวรนี่มันแรงจริง ๆ นะ...”  มิ้นท์ยังค้อนไม่เลิกทั้งที่คนถูกพูดถึงขึ้นรถแท็กซี่ไปแล้ว
“...กรรมตามสนองกูมั้ง...เมื่อก่อนกูก็เคยถอนหงอกคนมาเยอะ...”  ผมพูดพลางถอนหายใจ
“...ไม่เหมือนกันซักหน่อย...ตอนนั้นทีมโดนรักแก โดนรุกรานก่อนทุกครั้ง...”  แก้วปลอบ
“...แล้วทำไมเราต้องโดนรังแกด้วยล่ะ...เราว่าเราก็อยู่เฉย ๆ นะ...”  ผมเองก็สงสัย
“...อย่างแรกเลยนะ...อยู่ดี ๆ มึงก็ได้พี่ยอดสุดที่รักของใครหลายคนไปง่าย ๆ...อีกอย่างก็ดูหน้า ดูมาดมึงสิ...ถ้ามึงมองดีก็ดีไป แต่ถ้ามึงมองเหยียดใครเมื่อไหร่ เหมือนมึงนั่งมองลงมาจากหลังม้าเลย...”  มิ้นท์พูดขำ ๆ
“...จริงดิ...แล้วตอนนี้ยังเป็นอยู่หรือเปล่าวะ...”  ผมถามพลางมองหน้ามิ้นท์กับแก้วสลับกัน
“...ไม่ค่อยเป็นแล้วนะ...แต่เมื่อกี้กูเห็นมึงมองเด็กนั่น กูยังเสียวสันหลังวาบเลย...เวลามึงทำหน้าเฉยนี่โคตรเย็นชาเลยว่ะ...”
“...นั่นสิ...ถ้าเราโดนทีมมองเหมือนที่เทมส์โดน เราคงเสียความมั่นใจแน่ ๆ..”  แก้วสมทบ
“...ถ้างั้นเราต้องยิ้มให้น้องเค้าดีกว่าเนอะ...แบบนี้อ่ะ...”  ผมแกล้งแสยะยิ้มแบบนางมารร้าย
“...ตกลงมึงเป็นนางเอกป่าววะเนี่ย...ทั้งสายตา ทั้งรอยยิ้ม...เห็นแล้วขนหัวลุกเลย...”
“...กูไม่ใช่ผีนะอีเวร...”  ผมค้อนอีมิ้นท์
“...ทีม...กลับบ้าน...”  พี่ยอดเดินมาตามผม
“...ทำไมกลับเร็วจัง...”  ผมสงสัย
“...พี่มีเรื่องจะคุยด้วยนิดนึง...”  ผมยอดตอบเสียงเรียบ ผมใจหายวาบ กลัวว่าใครซักคนจะหลุดปากบอกเรื่องธุรกิจของผม
“...แป๊บนึง...ขอเข้าห้องน้ำก่อน...”  ผมลุกขึ้นจากเก้าอี้
“...เออ...พี่ยอด...น้องเทมส์ขอตัวกลับบ้านไปแล้วนะ...”  มิ้นท์บอก
“...พี่รู้แล้ว...”  พี่ยอดตอบ ผมชะงัก
“...รู้ได้ยังไงอ่ะ...”
“...เดี๋ยวเราไปคุยกันที่บ้าน...”   พี่ยอดพูดเสียงขรึม
*
*
...ฟังจากเสียงแค่นี้ก็รู้แล้วว่าพี่ยอดอยู่ในอารมณ์ไม่ปกติ...ผมตัดสินใจไม่เข้าห้องน้ำ แต่เดินนำพี่ยอดมาที่ลานจอดรถทันที...
“...มีอะไรคุยกันที่นี่ก็ได้...”  ผมยืนพิงรถถามพี่ยอด
“...พวกเราไปรุมแกล้งน้องมันทำไม...”  พี่ยอดกัดฟันถาม หน้าแดงนิด ๆ ไม่รู้เพราะโกรธ หรือเพราะแอลกอฮอล์
“...พี่ยอดหมายความว่ายังไง...” 
“...เทมส์มันโทรมาร้องไห้บอกว่าโดนพวกทีมแกล้ง...ตกลงมันเกิดอะไรขึ้น...”
“...แกล้งอะไรล่ะ...แค่มีปากเสียงกันนิดหน่อย...”
“...เฮ้ย...เราโตกว่าเค้านะ...ทะเลาะกับเด็กใครรู้เข้าไม่อายเค้าเหรอ...”
“...อยู่ดี ๆ ทีมจะไปทะเลาะกับมันทำไมล่ะ...เด็กมันปีนเกลียวอ่ะ...ถ้ารุ่นเดียวกันจะโดนยิ่งกว่านี้อีก...”
“...พี่ขอร้อง...พี่ไม่อยากมีปัญหากับทางโรงงาน...”  พี่ยอดถอนหายใจเฮือกใหญ่ก่อนจะพูดเสียงเหนื่อย ๆ
“...ทีมก็ขอร้องพี่ยอดนะ...ช่วยเอาเด็กคนนี้ไปฝึกงานกับแผนกอื่นทีเถอะ...”
“...พี่บอกจริง ๆ เลยนะ...ทางโรงงานเค้าเจาะจงให้เทมส์มาฝึกงานกับทีม...เค้าเป็นหลานคุณนภา...”  พี่ยอดพูดไม่เต็มเสียง
“...โอ้โห...เข้าทาง...มารชีวิต...”  ผมเผลอพูดความคิดออกไป
“...ขนาดนั้นเลยเหรอ...”  พี่ยอดส่ายหน้าแล้วเดินขึ้นประจำที่คนขับ
*
*
...ผมยืนอึ้งกับท่าทางพี่ยอด...เค้าควรจะแคร์เรามากกว่าเด็กคนนั้นสิ...เกิดอะไรขึ้น ทำอะไรก็ผิดไปหมด...ถ้ากลับไปด้วยกันตอนนี้ ถึงบ้านก็ทะเลาะกันอีกแน่ ๆ...
“...ทีม...ขึ้นรถสิ...”  พี่ยอดเปิดกระจกส่งเสียงเรียก หลังจากที่กดแตรเรียกแล้วผมไม่หันมามอง
“...พี่ยอดกลับไปก่อนเถอะ...ทีมจะอยู่คุยธุระกับเพื่อน ๆ ต่ออีกซักพัก...”  ผมพูดเสียงเรียบแล้วเดินกลับเข้าร้าน ไม่สนใจกับเสียงเรียกของพี่ยอดอีกเลย
“...เฮ้ย...ทีม...เป็นอะไร ทำไมทำหน้าอย่างนั้นอ่ะ...”  แก้วถามด้วยความเป็นห่วงเมื่อเห็นผมเดินหน้าเครียดกลับโต๊ะที่ตอนนี้พวกเราเข้ามานั่งรวมกันในร้านพร้อมคุณวาดะและฟิลิป
“...เครียดเรื่องงานนิดหน่อยอ่ะ...พี่ยอดกลับไปแล้ว เรามาคุยเรื่องของเรากันเถอะ...”  ผมเปลี่ยนอารมณ์ เอาเรื่องงานมาคิด จะได้ไม่ปวดหัวกับเรื่องพี่ยอด
“...มึงไม่เป็นไรแน่นะ...”  มิ้นท์ถามเพื่อความแน่ใจ
“...เออ ไม่เป็นไร...แต่ขอไปเข้าห้องน้ำก่อนนะ มิ้นท์มึงเล่าเรื่องที่คุยกับธนาคารเมื่อเช้าไปพลาง ๆ ก่อนละกัน...”  ผมรีบเดินไปเข้าห้องน้ำหลังร้าน
*
*
...ผมใช้โอกาสนี้โทรบอกพนักงานต้อนรับที่คอนโดเอาไว้ว่าถ้าเห็นพี่ยอดเข้ามาเมื่อไหร่ให้รีบแอบโทรบอกทันที กำชับว่าอย่าให้พี่ยอดรู้ว่าน้องเค้าโทรบอกผมเด็ดขาด...ช่วงสามทุ่มกว่าขับรถจากร้านมิ้นท์กลับห้องมันควรจะใช้เวลาไม่เกิน 15 นาที...รีบโทร รีบออกไปคุยกับพวกนั้นดีกว่า...เรามีอะไรให้คิดอีกเยอะ อย่าให้เรื่องเด็กนั่นมาป่วนจนเสียสุขภาพจิตเลย...
“...ทีม...กูว่ามึงกลับบ้านเหอะ...รู้สึกมึงจะกระสับกระส่ายจนกูรำคาญแล้วนะเนี่ย...”  มิ้นท์พูดขำ ๆ
“...อืม...ดึกแล้ว...เดี๋ยวเราไปส่ง...”  แก้วพูดพลางมองคุณวาดะ
“...โอเค...ไปกันเถอะ...”  ผมรีบลุกไปรอที่รถ
“...น่าสงสารมันจัง โดนศึกนอกศึกใน ถ้าเป็นกูคงเครียดหัวระเบิดไปแล้ว...”  เสียงมิ้นท์เม้าท์ไล่หลัง
“...ฮัลโหล...คุณยอดกลับมาถึงหรือยังน้อง...โอเค...ถ้าเห็นเค้ามารีบโทรบอกพี่เลยนะ...ขอบใจจ้ะ...บาย...” ผมวางสายด้วยอาการร้อนรน ก่อนจะค่อย ๆ สงบ เพราะนึกได้ว่าโกรธไปก็ไม่มีประโยชน์ ทั้ง ๆ ที่ควรจะโกรธ นี่มันผ่านไปเกือบชั่วโมงแล้ว พี่ยอดยังไม่ถึงคอนโดอีก

****************************************************************************
…ขอบคุณทุกกำลังใจ ทุกความคิดเห็น ทุกคอมเม้นท์นะครับ...ดีใจจังที่เห็นคนอ่านอินไปกับเรื่องที่ผมเขียน แค่คำขอบคุณผมก็ปลื้มมากแล้ว แต่ผู้อ่านที่อินจัดยิ่งทำให้ผมมีกำลังใจเขียนเรื่องนี้ต่ออย่างมีความสุข...
...ขอบคุณสำหรับกำลังใจเรื่องลูกสาวของผมนะครับ...วันแรกที่น้องจากไป ผมพล่านอยู่ไม่ติดบ้านเลย...มันหวิว ๆ บอกไม่ถูก...พออีกวันนึงกลับบ้านมาไม่มีน้องมารอรับที่ประตูก็ยิ่งเศร้า...คืนนั้นลงมือพิมพ์เรื่องเล่าเกี่ยวกับน้องไปได้ครึ่งหน้าก็ต้องหยุด เพราะพิมพ์ต่อไม่ได้...ต้องรีบกลับเข้าสู่โลกแห่งความจริง ต้องทำใจยอมรับการสูญเสียครั้งนี้...และจะเก็บชับบี้ไว้ในใจตลอดไป...
...แล้วพบกับตอนต่อไปเร็ว ๆ นี้ครับ...
...เป้...

[Simply Blue]

เฮ้อ พี่ยอดก็แบบนี้ตลอดอ่ะ

คนใกล้ไม่เห็นค่า อย่างงัยก็ของตาย เลยไม่ใส่ใจ ไม่รู้หรืองั้ย ว่ายิ่งใกล้ ก็ยิ่งเจ็บกว่าใคร

[wowhaha]

เป็นกำลังใจให้ครับ
แล้วมาต่ออีกนะครับ กำลังสนุกเลย

[Seoul In Love]

ประกาศจาก ศอฉ (ศูนย์อ้วนฉุ) 

ขอปลดคุณยอดออกจากการเป็นพระเอก(ในใจคนอ่าน) ตั้งแต่วันนี้ไป (จนกว่าจะทำตัวดีขึ้น) 

และขอประกาศแต่งตั้งคุณต้าเป็นพระเอก (ชั่วคราว) ตั้งแต่วันนี้ไปเช่นกัน

...แบบว่ามันอิน...เกลียดอีเด็กเทมส์ แก๊ ไปตายซะ!! 

คุณเป้คะ เอาตอนหน้ามาไวๆ นะ 

[kazhiki]

เซ็งพี่ยอด พ่อคนดี!!!  หึ 

[spok1234]

โห! คุณ เป้ มา ต่อ เร็ว จริง ๆ

ขอบ คุณ มาก ๆ ครับ

ผม อ่าน ไป ใจ เต้น ไป (อิน จัด)

ฮ่า ๆ

วัน นี้ ขอ ระ บาย เยอะ หน่อย หละ กัน

แบบ ว่า เทมส์ แรง เกิน ไป แล้ว

มี การ มา โอด ครวญ กับ พี่ ยอด อีก

พี่ ยอด ก็ เอา ใจ เข้า ไป

ไม่ สน ใจ ทีม เลย

เฮ้อ! แก่ แล้ว แก่ เลย พี่ ยอด

555ๆ ซะ ใจ ขอ สัก หน่อย ไม่ ว่า กัน นะ ครับ

ยัง ไง ตอน หน้า ขอ แบบ อ่าน ที ไม่ อยาก นั่ง กับ ที่ เลย นะ ครับ

เอิ๊ก ๆ

^^

[huimei]

  จัดให้เทมส์1ดอก
พี่ยอดนี่ขัดใจตลอดเลยอ้ะ 
สงสารทีม ปัญหารุมเร้า
  พี่เป้

[-N-]

โอยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย ปวดกบาลมากกกกกกกกกกกกกกกกกก

อ่านเรื่องนี้แล้วอินที่สุดในเล้าแล้ว T_T

[Nichdia]

ตัวร้ายแต่ละตัวนี่ก็แรงขึ้นตามลำดับ

หมั่นไส้มันจิงๆ

พี่ยอดก้อไปเข้าข้างมันอีก  

อารมเสีย อิ๊

[P★RiTŸ]

โหยยยยยยยย คุณพี่ยอดดดดดดดดดดดด
พ่อคนดี ดีเหลือเกิน แต่จะดี"เกิน"ไปไหม
มีผัวเป็นคนดี"เกิน"แม่งรู้สึกอย่างนี้นี่เอง
แคร์แม่งมันได้ทุกคน ไม่ว่าจะอีเทมส์ อีนภา โรงงาน
และเมียมึงหละ แคร์บางไหม ว่าเค้าจะรู้สึกยังไง
เชื่อ"คนอื่นนนน" แต่ไม่เชื่อเมียตัวเอง เจริญล่ะ!!!!! แม่งเซ็งว่ะ
เคืองมาหลายตอนและ อยากให้รู้

อีดอกเทมส์ แหมพูดมาได้ไม่มีใครทำได้อย่างมึง
ก็เพราะเค้าไม่หน้าด้าน ไร้ยางอายแบบมึงไงเค้าถึงไม่ทำกัน อีดร๊วกกกกกก!!!!!!

[aekporamai2]

แรงดีมากครับพี่ยอด
รักอาชีพการงานมาก....แล้วทำงานเพื่อตัวเองหรือเพื่อคนที่รัก...หมั่นใส้นะ..
ทีมครับ...ยังปล่อยให้ลอยนวลได้อีก...ผ่านมาเท่านี้ดูไม่ออก..เศร้า..

[i3igM]

อีตายอดเอ้ย...

[bigbeeboom]

พี่ยอดเปลี่ยนไปอ่ะรู้สึกได้เลย เฮ้ยพี่ ต้องแคร์คนอื่นขนาดนั้นอ่ะ แต่ก่อนไม่เห็นเคยเป็นอย่างงี้อ่ะ เคืองแทนหนูทีม

[iiดาวพระสุขლii]

ปวดตับ..ปวดไต....
นิ่งไว้...ทีม.....
ให้พี่ยอดรู้ตัวอีกที..ก็สายเสียแล้วไปเลย...55+

[dp]

เอ่อ สงสัยคุณยอดเค้าถือคติ ฟามเกรงใจเป็นสมบัติของผู้ดี55

[nine-poo]

เออพี่ยอดนี่เค้าเป็นผู้บริหารจริงเหรอ ดูแล้วไม่น่ามีวุฒิภาวะถึงนะ
ศักดิ์ศรีของผู้บริหารและคนทำงานก้ไม่มี (ทีมคงไม่โกรธนะ) ใครให้ทำอะไรก็ทำ...ไม่อยากคิดเล้ย

หรือว่าเฮียแกจะมีซัมติงกะเด็กฝึกงานไปแล้วว   ทีมกลับอังกฤษซักพักดีไหมจะได้รู้เฮียยอดยังแคร์ทีมอยู่รึเปล่า ห่วย....ไปกันใหญ่แว้วว  รอตอนต่อไป

คราวหน้าคุณเป้ขอยาวๆ นะคร้าบ  ขอบคุณครับ