We Belong Together & Don't Forget About Us (เรื่องยาว)
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

ผู้เขียน หัวข้อ: We Belong Together & Don't Forget About Us (เรื่องยาว)  (อ่าน 1948607 ครั้ง)

ออฟไลน์ akihito

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 243
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +7/-0
ใช้เวลา3-4วันอ่านเรื่องนี้
อยากรู้เหลือเกิ๊นว่าทีมทำบุญยังไง
ศัตรูเยอะสุดๆ แต่ละนางเห็นแล้วแทบกระอัก
ว่าแต่ตั้งแต่เจอมานังแซนนี่แรงสุดแล้วนะเนี่ย
เกลียดมานนนนนนนนนน :fire: :angry2: :fire: :angry2: :fire: :angry2:
ทำไมรู้สึกเหมือนเรื่องนี้มีแต่ทีมที่ต้องคอยสู้รบตบมือกันคนอื่น
พี่ยอดไม่เห็นต้องมาคอยกันให้ออกจากทีมเลย
อิคุณกรณ์นั้นลำพังแค่ทีมยังจัดการได้เลย
สู้เขานะทีม เป็นกำลังใจให้
พี่เป้ก็สู้ๆนะค่ะ รักพี่เป้มากมายค่ะ

ปล.ฆ่ามัน! o18 o18 o18  :m31: :m31: :m31:

กะทิน้อย

  • บุคคลทั่วไป
อย่านะพี่ยอด ห้ามใจอ่อน เด็ดขาด
อย่าเป็นพระเอกละครหลังข่าวเรย
ได้โปรด...........................

เชียร์ทีมสุดใจขาดดิ้น

สู้ สู้ พี่เป้ รออ่านน๊า

scouser

  • บุคคลทั่วไป
โอย
ไม่ไหวจะเคลียร์
พี่ยอดก็รู้ทั้งรู้น่าจะพูดกะอดีตให้เคลียร์บ้าง
สู้สู้เค้านะทีม
ไม่มีใครชนะเราหรอก ชิ

ออฟไลน์ tomodaging

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 215
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +16/-0
นังแซนดี้ทำตัวเป็นแผลเก่าเก็บ ตกสะเก็ดคันยิบๆ คงอยากได้ไม้เท้า"ยอด"ทองไปเกาจนตัวสั่น

ทิมมี่เลยต้องลุกขึ้นมาแผลงเดช สำแดงอิทธิฤทธิ์ ปลิดชีพนังแซนดี้เสียที

นี่คงเป็นเพียงแค่ปฐมบทแห่งศึกใหญ่ในครั้งนี้

ยังต้องตั้งตารอคอยกันต่อไปในศึก "แซนดี้ศิษย์สำนักคัมภีร์ไฮโซวววว ปะทะ ทิมมี่ผู้ครอบครองไม้เท้ายอดทอง ตะบองฝังมุก"

กรี๊สสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสส~

ออฟไลน์ PEENAT1972

  • Red Rhino
  • เป็ดArtemis
  • *
  • กระทู้: 4698
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +563/-106
 :เฮ้อ:

มาสะทีสิคะ ป้าแก่ๆ รออ่านอยู่เน้อ
 :call: :call: :call:

kanda53

  • บุคคลทั่วไป

Chi@ki

  • บุคคลทั่วไป
มารอเหมือนกันค่ะะะะะะะะ :z2:

ออฟไลน์ IIMisssoMII

  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2030
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +114/-2

ออฟไลน์ « ‡± ÚêKí ±‡ »

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 481
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +23/-0
หลังจากผ่านมินิบอส "ชัช" มาแล้ว  :a2:
                 คราวนี้ก็ต้องมาเจอบอสใหญ่ของด่านนี้ "แซนดี้"  :a5:
                                                    หุหุ เอาท์ดอร์นิ *.* น่า ...  :m25:  ... มากๆเลยอ่ะพี่เป้

ออฟไลน์ thaitanoi

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1451
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +70/-2
มาติดตามครับ เดือนเมษาแล้วนะครับ

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

ประกาศที่สำคัญ


ตั้งบอร์ดเรื่องสั้น ขึ้นมาใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดนี้ ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.msg2894432#msg2894432



รวบรวมปรับปรุงกฏของเล้าและการลงนิยาย กรุณาเข้ามาอ่านก่อนลงนิยายนะครับ
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0



สิ่งที่ "นักเขียน" ควรตรวจสอบเมื่อรวมเล่มกับสำนักพิมพ์
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37631.0






mini

  • บุคคลทั่วไป
รอเป้เอาหุ่นมาโชว์ อยู่คับ

สงกรานมีโปรแกรมหลบร้อนแล้วเหรอคับ

อิจฉาจัง  ยังไงสนุกเผื่อด้วยนะคับ

ที่แน่ ๆ  วันนี้เข้ามาอ้อนขอตอน 11 คับ o11

ออฟไลน์ ლїЯдςLΣϛlθTtεR

  • มิราเคิ้น
  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 729
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +355/-3
เอา 11 กะ 12 เลยได้ป่ะ
เอิ๊กๆ

ขอหารอนาน
555

ออฟไลน์ kitty

  • เป็ดEros
  • *
  • กระทู้: 3289
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +258/-7
 :call:มารอจ้าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ :call:

ออฟไลน์ JJHJJH

  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดEros
  • *
  • กระทู้: 3472
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +293/-2
คิดถึงพี่เป้ คิดถึงพี่ยอด คิดถึงทีมมมมม ^^

RomeO_C_Leng

  • บุคคลทั่วไป
อยากกกอ่านต่ออะคร้าบบบบบบบ


 :mc4:

ออฟไลน์ RemySexyCool

  • เป็ดนักเขียน
  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 313
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1090/-2
    • RemySexyCool
We belong together (Season II) ตอนที่ 11
...ถึงแม้คุณแซนจะพยายามเข้ามาป่วนผมกับพี่ยอดโดยเอาเรื่องงานมาอ้าง แต่ผมก็จัดการป้องกันไว้ได้ทุกทาง...จนพี่ยอดต้องบอกว่าคุณแซนอาจจะไม่เลือกบริษัทพี่ยอดและบริษัทผมดูแลการก่อสร้างกิจการใหม่ของเค้า...ผมรู้สึกแย่ที่ทำให้พี่ยอดเดือดร้อนเพราะดันเอาเรื่องส่วนตัวไปทำให้เรื่องงานหยุดชะงัก...
“...กูคิดว่าจะยอมให้พี่ยอดตามใจคุณแซนว่ะ...”  ผมพูดกับเพื่อนสาวด้วยสีหน้าเหนื่อย ๆ ในร้านมิ้นท์
“...แกจะบ้าเหรอ...”
“...ไม่ได้นะ...ยอมง่าย ๆ แบบนี้มันไม่ใช่มึงเลย...”
“...แต่ถ้าเค้าไม่ทำสัญญาบริษัทก็เสียลูกค้าไปเลยนะ...”
“...ปล่อยไปรายเดียวไม่เสียหายหรอก...”  คิมพูดหน้าตาซีเรียส
“...แต่พี่ยอดกำลังจะได้ผลงานอ่ะ...”
“...เดี๋ยวเราพูดให้...พี่ยอดเค้าอยู่ในส่วนปฏิบัติการ...เค้าไม่จำเป็นต้องหาลูกค้านี่นา...ถ้าเค้าปล่อยวาง ให้ฝ่ายการตลาดดูแลทุกอย่างก็จบ...”  แก้วนั่งฟังมานาน ออกความเห็น
“...เอ่อ...พี่ยอดกับกรรมการอีกคนเค้าไม่ค่อยถูกกันเท่าไหร่อ่ะ...”  ผมพูดเบา ๆ เพราะมันเป็นความลับของบริษัทพี่ยอด
“...อ๋อ...พี่ยอดก็เลยอยากทำผลงานมั่ง...ว่างั้น...”  มิ้นท์พูดแล้วถอนหายใจ
“...ทีมบอกว่ารู้เขารู้เรา...รบร้อยครั้ง ชนะร้อยครั้ง...ทีมรู้จักคุณแซนดีแล้วเหรอ...”  แก้วพูดให้ผมคิด
*
*
...ใช่สิ...ผมได้รู้เรื่องราวของคุณแซนจากแวดวงก็อสซิปทั้งนั้น...ยังไม่ได้ตามสืบด้วยตัวเองเลยนี่นา...กลับถึงห้องยิ่งเห็นพี่ยอดซึมและเครียดกับเรื่องงาน ผมยิ่งรู้สึกผิด...ยามที่พี่ยอดล้มตัวลงนอน เค้าพลิกไปพลิกมา ผมมองฝ่าความมืด เห็นเค้านอนเอามือก่ายหน้าผาก ลืมตามองเพดาน...เค้าคงหนักใจที่ต้องเลือกระหว่างงานกับผม...
“...คิดอะไรอยู่พี่...” ผมถามพลางพลิกตัวเขยิบเข้าไปใกล้มากขึ้น
“...เปล่า...”
“...ถ้าเป็นเรื่องงานพี่ยอดจะพาคุณแซนไปกินข้าวบ้างก็ได้นะ...ทีมไม่ว่าอะไรหรอก...”
“...ทีม...ละเมอหรือเปล่า...”  พี่ยอดเขย่าคางผมเบา ๆ
“...เดี๋ยวเหอะ...พอเราใจดีก็กวนนะ...”  ผมหลบมือพี่ยอดโดยซุกหน้าลงไปที่อกเค้า
“...นึกยังไง ถึงปล่อยพี่ไปหาแซนได้อ่ะ...ไม่กลัวเหรอ...”
“...เชื่อใจ มั่นใจ และเข้าใจ...ทีมเชื่อใจว่าพี่ยอดรู้ว่าอะไรควรอะไรไม่ควร...ทีมมั่นใจว่าพี่ยอดไม่มีทางกลับไปคบคุณแซน...ทีมเข้าใจว่าพี่ยอดต้องการทำผลงาน เพราะเรื่องนี้ไม่ใช่พี่ยอดจะได้ประโยขน์คนเดียว...ในฐานะลูกจ้างอย่างทีม...ถ้าบริษัทมีลูกค้ามากขึ้น ปลายปีลูกจ้างก็อาจจะได้โบนัสไปด้วย...ทีมไม่อยากเห็นแก่ตัวทำให้พี่ยอดและคนอื่นเดือดร้อนเพราะทีมคนเดียว...”
“...ดักพี่ไว้หมดแบบนี้พี่จะออกนอกลู่นอกได้ยังไงล่ะเนี่ย...”  พี่ยอดพูดยิ้ม ๆ แล้วหอมแก้มผมฟอดใหญ่
“...พี่ยอดรีบ ๆ จบงานนี้ให้เร็วที่สุดละกัน...ไม่งั้นทีมจะไปตามทางของทีมมั่งแล้ว...”  ผมพูดทีเล่นทีจริง
*
*
…เมื่อพี่ยอดต้องคุยงานกับคุณแซนจนไม่มีเวลาให้ เราสองคนแทบไม่ได้เจอกันเลยหลังจากผมปล่อยให้เค้ามีอิสระเต็มที่ เช้าก็ออกไปทำงานพร้อมคุณวาดะ เย็นก็ไปกินข้าวกับเพื่อนเก่าสมัยเรียนบ้าง ไปช็อปปิ้งคนเดียวบ้าง...อยู่ห้องก็เซ็ง มิ้นท์งก็ไม่มีเวลาออกจากครัวมาเม้าท์ได้บ่อย  ๆ...เพื่อนสาวแก้วกว่าจะเลิกงานก็สี่ทุ่มครึ่ง...คิมเองก็เข้าคอร์สเรียนภาษาตอนหัวค่ำ และมารอกลับบ้านพร้อมต้อมตอนดึก ๆ ทุกวัน...มองในแง่ดีผมจะได้ฉายเดี่ยวไปไหนมาไหนคนเดียวบ้าง...
“...เข้ามาทำอะไรอ่ะ...”  ผมถามชัชที่มาป้วนเปี้ยนแถวโต๊ะทำงานของผม
“...เอ่อ...เอาหนังสือมาให้อ่าน...”  ชัชทำตัวมีพิรุธ แต่ก็เอานิตยสารไฮโซยื่นให้ผม
“...ขอบใจ...แต่เราไม่ชอบอ่านหนังสือประเภทนี้...”  ผมไม่รับ และเดินไปนั่งประจำที่
“...ไม่ได้ให้อ่าน จะให้ดูรูป...พี่ยอดกับคุณแซนนี่เหมาะสมกันจังเนอะ...”  ชัชเปิดหน้าที่คั่นไว้ให้ผมดู
“...โห เหมาะสมกันมากเลย...พี่ยอดทำหน้าเบื่อ ส่วนคุณแซนยิ้มระรื่น...ถ้าเธอมีแฟนแล้วแฟนทำหน้าซักกะตายแบบนี้เวลาถ่ายรูปคู่กัน เธอคงภูมิใจน่าดูเลยเนอะ...”  ผมหัวเราะเสียงดัง
“...แหม...ชั้นก็รู้ว่าเธอน่ะมันพวกปากแข็งใจแข็ง...เอารูปพวกนี้มาให้ดูเธอคงไม่รู้สึกอะไร...แต่ระวังไว้เถอะ...เธอรู้จักคุณแซนน้อยไป...”
“...อืม...ที่ผ่านมารู้จักน้อยไป แต่อีกสักพักคงได้รู้จักกันมากขึ้น...ว่าแต่เธอมายุ่งอะไรกับพวกเราอ่ะ...อย่าคิดว่าจะเสี้ยมชั้นกับคุณแซนให้ตีกันแล้วเป็นตาอยู่มาคว้าพี่ยอดไปกินนะ...ฝันไปเถอะ...”  ผมยิ้มมุมปาก ได้ผลชัชสะบัดหน้าเดินกลับเค้าท์เตอร์ทันที
*
*
...ที่ผ่านมาคุณวาดะเคยชวนผมไปออกงานสังคมหลายครั้ง แต่ผมก็ปฏิเสธทุกครั้งเพราะเป็นช่วงข้าวใหม่ปลามันระหว่างผมกับพี่ยอด...เย็นนี้ผมเป็นฝ่ายขอเจ้านายไปงานเปิดตัวสินค้าใหม่ที่ห้างดังใจกลางกรุงเทพฯ...โชคดีที่เราสองคนพักอยู่ตึกเดียวกัน เลิกงานคุณวาดะพาผมแวะอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อน...ค่อยมั่นใจขึ้นมาหน่อย...
“...โห...ทีม...ถ้าคุณแต่งตัวอย่างนี้ไปทำงาน คนอื่นคงคิดว่าคุณเป็นกรรมการบริษัทอีกคนมั้ง...”  เจ้านายผมพูดยิ้ม ๆ เมื่อเราออกมาเจอกันอีกครั้งหลังแปลงโฉม
“...นาน ๆ ได้ใส่ที...พี่ยอดไม่ชอบให้แต่งตัวเยอะ...”  ผมพูดแก้เขิน
“...อ้าว...แก้ว...เดี๋ยวผมไปงานกับทีมแล้วจะรีบกลับมารับไปส่งบ้านนะครับ...”  เจ้านายผมหันไปเห็นแก้วที่กำลังเดินตรวจฟลอร์พอดี
“...ไม่ต้องหรอกครับ...แก้วกลับเองได้...”  แก้วพูดเสียงเศร้า...ปกติมันก็ดูเศร้าอยู่แล้ว นี่มันคงคิดถึงเรื่องความแตกต่างทางฐานะอีกแน่นอน
*
*
...ภายในงานเป็นเหมือนที่ผมเคยเห็นในโทรทัศน์...มองไปทางไหนก็มีแต่คนดังในแวดวงต่าง ๆ...แต่ละคนโหมประโคมเครื่องประดับแวววาว เสื้อผ้า กระเป๋าแบรนด์เนม เสียงพูดคุยดังอื้ออึง...คุณวาดะพาผมไปที่นั่งริงไซด์เพื่อดูการเปิดงาน และแฟชั่นโชว์...คนอื่นอาจจะชอบกัน แต่ผมรู้สึกเบื่อมากที่ต้องนั่งเก๊กเพราะไม่รู้จักใครซักคน...
...พิธีกรเริ่มพูดไปเรื่อย ๆ ตามสคริปต์ ผมมองข้ามรันเวย์เตี้ย ๆ กั้นอยู่เพื่อนายแบบนางแบบทั้งหลายได้เดินแฟชั่นโชว์...ทันใดนั้นผมก็ต้องอึ้งเมื่อเห็นพี่ยอดกับคุณแซนเดินเคียงคู่กันมานั่งตรงที่ว่างอยู่สองที่เยื้อง ๆ กับที่ผมนั่ง...เราสบตากัน พี่ยอดทำหน้าไม่ถูก ต่างจากคุณแซนที่ยิ้มระรื่นมองผมเหมือนเป็นผู้ชนะ...
“...ทีม...ยูโอเคมั้ย...”  คุณวาดะกระซิบถามผม
“...อืม...ไม่ต้องห่วง ไอสบายดี...”  ผมตอบและยิ้มให้ก่อนจะหันไปสนใจกับการแสดงบนเวทีต่อ
“...ผมกำลังคิดว่าเราอาจจะพลาดลูกค้าอย่างคุณแซนนะ...”
“...ทำไมอ่ะ...”
“...ไม่รู้สิ...ผมว่าคุณแซนแปลก ๆ...ตอนที่ผมต้องเทคแคร์เค้า ผมมีความรู้สึกว่า เค้าไม่ได้จริงจังกับธุรกิจใหม่ที่เราจะร่วมงานกัน...”  เจ้านายผมพูดเบา ๆ ตามองบนเวที คุณแซนจะได้ไม่รู้ว่าเราคุยเรื่องเค้า
“...เดี๋ยวนี้เค้าไม่ค่อยเข้ามาคุยกับคุณเลยนี่...”  ผมถามยิ้ม ๆ
“...นี่ไง ผมถึงว่าบริษัทเราต้องพลาดลูกค้ารายนี้แน่ ๆ...”  เจ้านายผมพูดหน้าเฉย ไม่มีเดือดร้อนเลย
“...แล้วคุณไม่เสียดายเหรอ...ลูกค้าหายไปรายนึงเลยนะ...”
“...ไม่เห็นจะเป็นอะไรเลย...หาลูกค้ามันไม่ใช่หน้าที่ผม...เรามีฝ่ายการตลาดไว้อยู่แล้วนี่...แต่ถ้าระหว่างที่ผมมาออกงานเจอคนเยอะ ๆ อย่างนี้แล้วได้ลูกค้าก็ถือว่าเป็นผลพลอยได้...”
*
*
...อยากให้พี่ยอดคิดอย่างเจ้านายผมจัง...แต่พี่ยอดเป็นคนเข้าหาคนไม่เก่งเค้าจึงไม่เคยทำผลงานในเรื่องหาลูกค้าเข้าบริษัท...แต่ในส่วนงานที่เค้าดูแลอยู่ก็ไม่เคยมีปัญหาทุกอย่างราบรื่นดี...ปัจจัยที่ทำให้พี่ยอดอยากได้ลูกค้าคือกรรมการบริษัทอีกคนเป็นหุ้นส่วนที่คอยทานอำนาจกันอยู่ เพราะเค้ารู้ว่าพี่ยอดเป็นแค่ตัวแทนของครอบครัวคนญี่ปุ่นที่พี่ยอดเคยช่วยชีวิตสมัยสึนามิ หรือเรียกง่าย ๆ ว่าเป็นกรรมการผู้มีอำนาจแต่ในนาม เจ้าของบริษัทจริง ๆ คือคนญี่ปุ่นที่ไม่สามารถเป็นหุ้นใหญ่ที่สุดของบริษัทในประเทศไทยได้...ดังนั้นตำแหน่งกรรมการบริษัทที่พี่ยอดได้มาเป็นแค่คนคอยเซ็นเอกสารและดูแลเรื่องปฏิบัติการที่พี่ยอดถนัด ส่วนด้านบริหารพี่ยอดยังเป็นรองเค้าอยู่เรื่องประสบการณ์...เพราะเหตุนี้เอง พี่ยอดถึงได้อยากมีลูกค้าในไลน์ของตัวเองให้บริษัทมีผลกำไรมากขึ้น...
“...ถ้าคุณอยากกลับเมื่อไหร่ก็บอกนะ...”  คุณวาดะกระซิบบอกผม
“...ขอดูแฟชั่นโชว์จบก่อนนะครับ...”  ผมพูดยิ้ม ๆ ก็นายแบบแต่ละคนถอดเสื้ออวดกล้ามเป็นมัด กางเกงเอวต่ำจนเห็นไปถึงไหนต่อไหน
“...คุณยอดมองอยู่นะ...คงหึงอ่ะ...ตาคุณนี่มันเจ้าชู้จริง ๆ...ถ้าผมเป็นนายแบบบนเวทีแล้วมีคุณมองอยู่แบบนี้ ผมคงเขินน่าดู...” 
“...โห...เกินไป...”  ผมขยับตัว ทำท่าทางให้ดูเป็นการเป็นงานมากขึ้น แต่....
“...อ้าว...เป็นอะไร...ตาค้างเชียว...คนนี้เป็นพระเอกละครไง...คุณอยู่โน่นได้ดูละครไทยมั่งหรือเปล่า...”
“...หน้าคุ้น ๆ...”  ผมพูดและปรับสีหน้าให้เป็นปกติก่อนจะเหลือบตามองพี่ยอดที่จ้องผมเขม็ง
*
*
...จะไม่ให้พี่ยอดจ้องได้ยังไง ก็ผู้ชายที่เดินบนเวทีเรียกเสียงฮือฮาจากบรรดาเกย์และชะนีในงานก็คือต้าแฟนเก่าของผมนั่นเอง...เค้ามองผมและยิ้มให้ แต่ผมกลับทำหน้านิ่งเหมือนคนไม่รู้จัก...ไม่ได้เห็นหน้าต้ามานานเพราะไม่อยากยุ่งด้วยอีก แต่พอได้มาเจอแบบบังเอิญในงานนี้ ต้องยอมรับว่าเค้าดูดีกว่าเดิมมาก ไม่ใช่วัยรุ่นหน้าใส แต่เป็นชายหนุ่มหุ่นล่ำ ผิวเด้งมาแต่ไกล รัศมีดาราจับแม้ว่าจะมีแววตาเหนื่อยล้า แต่เค้าก็ยังยิ้มได้อยู่ และเค้ายิ้มให้ผมได้แบบที่ไม่เคยเห็นอย่างนี้มาก่อน...
“...ทำไมมางานนี้ได้ล่ะ...”  พี่ยอดเดินมาคุยกับผมหลังงานเลิกด้วยน้ำเสียงห้วน ๆ คุณแซนมัวแต่เม้าท์กับเพื่อนไฮโซทำให้พี่ยอดปลีกตัวออกมาได้ ส่วนผมก็รอคุณวาดะเข้าห้องน้ำก่อนจะกลับบ้านกัน
“...ว่าง ๆ เบื่อ ๆ ก็เลยมาเล่น ๆ...”  ผมกวน
“...มางานแรกก็เจอแฟนเก่าเลยนะ...”  พี่ยอดกวนกลับ
“...แล้วไงอ่ะ...”  ผมยักไหล่
“...ทีม...พี่มาเรื่องงานนะ...ทีมทนอีกนิดนึงได้มั้ย...”  พี่ยอดเริ่มโมโห
“...อะไรของพี่อ่ะ...ทีมไม่ได้ว่าอะไรนี่...ทีมเบื่อก็เลยขอคุณวาดะมาเปิดหูเปิดตา...ไม่ได้มาจับผิดอะไรพี่ยอดซักหน่อย...อีกอย่างต้าน่ะ...ทีมก็ไม่รู้มาก่อนว่าเค้าจะมางานนี้ด้วยซ้ำ...”
“...แต่พี่เห็นเค้ามองทีมนะ...”  พี่ยอดยังไม่หายหงุดหงิด
“...อ้าว...ก็คนเคยรู้จักกันมองกันแล้วทำไมอ่ะ...”  ผมยิ่งกวนโมโห แล้วเดินหนี พี่ยอดเดินตาม แต่...
“...ทีม...ดีใจจัง...ไม่ได้เจอกันนานเลยนะ...สบายดีหรือเปล่า...”  ต้าวิ่งมาทักผมด้วยสีหน้ายิ้มแย้มเหมือนเค้าลืมเรื่องบาดหมางระหว่างเราไปหมดแล้ว พี่ยอดชะงัก
“...ก็โอเคอ่ะ...ต้าล่ะสบายดีมั้ย...”  ผมพูดดีด้วย
“...ช่วงนี้งานน้อยลง เด็กใหม่ ๆ เข้าวงการกันเยอะ...”  ต้าสลดลง
“...ดาราอย่างต้ารับแค่งานอีเว้นท์แบบนี้ก็สบายแล้ว ไม่เหนื่อยด้วย...”
“...ใช่...ตอนนี้มีงานอะไร ต้าก็รับหมดแหละ...เอ่อ...ทีมมากับแฟนเหรอ...”  ต้าคงหมายถึงคุณวาดะที่ผมนั่งอยู่ด้วยในงาน
“...เปล่า...เรามากับเจ้านาย...ช่วงนี้เราโสดชั่วคราว...แฟนไม่ค่อยมีเวลาให้อ่ะ...”  ผมแหย่พี่ยอดที่ยืนฟังอยู่ใกล้ ๆ
“...จริงดิ...แล้วทีมกำลังจะไปไหนต่อเหรอ...”  ต้าถามยิ้ม ๆ
“...ไม่รู้...กลับบ้านเลยมั้ง...หรือว่าไปหาอะไรกินต่อดี...” 
“...งั้นเราไปกินข้าวกันนะ...เดี๋ยวต้าไปเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อน...”
“...เอาไว้วันหลังดีกว่า...”  ผมรีบพูดเมื่อเห็นพี่ยอดกำลังจะเดินหน้าบึ้งเข้ามา
“...โอเค ไม่เป็นไร...แต่ขอเบอร์ทีมหน่อยดิ...”  ต้าหยิบมือถือขึ้นมาเตรียมเมม
“...เบอร์......................”  ผมตัดสินใจบอกต้าไป และเค้าก็โทรมาให้ผมเมมเบอร์เค้าด้วย
*
*
...ดูจากแววตาแล้วผมกล้าให้เบอร์ต้าไป เพราะเค้าดูเป็นผู้ใหญ่ขึ้น นิสัยแย่ ๆ แบบวัยรุ่นคงหายไปแล้ว...ถ้าเป็นเมื่อก่อนเค้าคงไม่มายืนคุยกับผมในที่สาธารณะชนอย่างนี้หรอก...ให้เบอร์ไปคงไม่มีอะไรเสียหายมั้ง...แอบสะใจที่เห็นพี่ยอดตะลึง ไม่คิดว่าผมจะกล้าให้เบอร์กับแฟนเก่าต่อหน้าเค้า...
“...ทีม...”  พี่ยอดเรียกผม
“...ยอด...”  คุณแซนส่งเสียงมาแต่ไกลเช่นกัน
“...ไปทำงานต่อเถอะพี่...ทีมจะไปหาอะไรกินตามประสาคนโสด...”  ผมยิ้มยั่ว แล้วเดินไปหาเจ้านายผมที่พยักหน้าเรียกให้กลับบ้าน...ใกล้เวลาเลิกงานของแก้วแล้วนี่ มิน่าล่ะรีบเชียว
“...คุณไปแกล้งคุณยอดอย่างนั้นไม่กลัวเค้าโกรธเหรอ...”  คุณวาดะถามผมในรถหลังจากฟังผมเม้าท์ขำ ๆ
“...ไม่กลัวอ่ะ...อยากโกรธก็โกรธไป...ทีมเหนื่อยแล้ว...ทุกวันนี้เราแทบไม่ได้เจอกันเลย...ทีมไม่คิดว่าเค้าจะจริงจังกับงานขนาดนี้...ถ้าเค้าคิดว่าการทำงานมันทำให้เค้ามีความสุขก็ปล่อยเค้าทำไป...ทีมจะหาความสุขในแบบของทีมบ้าง...”
“...ถ้าแก้วดื้อแบบคุณผมคงปวดหัวแน่ ๆ...”
“...คุณวาดะ...คุณคิดดูสิ...ตั้งแต่ที่ทีมรู้ว่าพี่ยอดตาย ทีมเสียใจแค่ไหน...ทีมต้องก้มหน้าก้มตาเรียน ทำงานหนักเพื่อไม่ให้มีเวลาว่างที่จะไปคิดถึงเค้า...ทีมเสียโอกาส เสียช่วงเวลาสนุกกับชีวิตไปห้าปี...แล้วนี่พอพี่ยอดยังไม่ตาย แต่ทุกวันนี้มีเค้าก็เหมือนไม่มี...จะให้ทีมนั่งเกาข้างฝา นอนกอดหมอนข้างคนเดียวอย่างนั้นเหรอ...”  ผมระบายความรู้สึกบ้าง เราไม่ใช่นางเอกหนังไทยนะ
“...แต่คุณก็ไม่ควรทำให้เค้าเสียใจนะ...เค้าเครียดเรื่องงานแล้ว คุณควรเป็นกำลังใจให้เค้ามากกว่าเป็นปัญหาทำให้เค้าเครียดเพิ่ม...”
“...พี่ยอดจะหายเครียดเรื่องทีมและเรื่องงานทันทีที่เค้าดีลกับคุณแซนจบ...”  ผมพูดด้วยเสียงจริงจัง
*
*
...ผมให้คนขับรถของคุณวาดะมาส่งที่ถนนสีลมก่อนจะแยกย้ายกันไป...เจ้านายผมไปรับแก้วกลับบ้านตามปกติ...ส่วนผมก็เดินซื้อของคนเดียวแอบแวะไปดูโชว์ฆ่าเวลา...ถึงแม้วันรุ่งขึ้นผมต้องไปทำงาน แต่ไม่อยากกลับบ้านเลย...เมื่อก่อนรู้แค่ว่าพี่ยอดต้องไปงานพวกนี้กับคุณแซน แต่ยังไม่เคยเห็นด้วยตาตัวเองอย่างนี้...ปากก็บอกว่ารับได้ ยิ้มระรื่นแต่จริง ๆ แล้วมันเรียกว่า หน้าชื่นอกตรมมากกว่า...


*****************************************************************************
...ขอบคุณสำหรับทุกกำลังใจ ทุกคำติชม และต้องขอโทษที่ทำให้รอนานนะครับ...ช่วงนี้ไม่ว่างเลย ทั้งเรื่องงาน และเรื่องส่วนตัว...วันนี้มาต่อให้หัวค่ำเพราะพรุ่งนี้ต้องรีบตื่นไปธุระแต่เช้า...อยากจะเขียนให้ยาวกว่านี้ แต่เวลาไม่เอื้ออำนวย...ตอนนี้จึงเป็นแค่การปูเรื่องไปตอนหน้าที่รับรองว่าจะพยายามมาแบบยาว ๆ...แล้วเจอกันอีกครั้งเร็ว ๆ นี้นะครับ...
...เมื่อวานไม่ได้มาต่อ เพราะกลับดึกมาก...ขอโทษอีกครั้งนะครับ...
...เป้...

ออฟไลน์ ï_Kiss_U♥

  • รักไม่ได้
  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 1132
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +97/-2
มาแล้วเหรออออ :กอด1:

ออฟไลน์ tutu

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1453
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +132/-2
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 01-04-2010 23:17:01 โดย tutu »

ออฟไลน์ เกริด้า(๐-*-๐)v

  • ไม่อยากคิดอะไรทั้งนั้นแหละ
  • เป็ดEros
  • *
  • กระทู้: 3191
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +349/-29
 :m11: เฮ้ยยยยยย~ มาแล้วๆๆๆๆ ดีค่ะพี่เป้ :กอด1:   :pig4:

ออฟไลน์ PEENAT1972

  • Red Rhino
  • เป็ดArtemis
  • *
  • กระทู้: 4698
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +563/-106
ป้าไม่โกรธ หนูเป้ก็ได้ค่ะ แต่ต้องเอามาลงอีกนะ 55555 :pig4:

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE






Jinkle

  • บุคคลทั่วไป
 :m1: รอมานาน เม้นท์ก่อนเดี๋ยวไปอ่าน

ออฟไลน์ sweetener

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 751
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +33/-1

ออฟไลน์ IIMisssoMII

  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2030
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +114/-2
มาช้ายังดีกว่าไม่มานะคะ พี่เป้ คิดฮอดหลาย ๆ

ชัชนี่ หวังหยิบชิ้นปลามันใช่ป่ะ รึแค่หมั่นไส้ทีม

รอตอนหน้าค่ะ

ขอให้เคลียเรื่องยุ่งได้เร็ว ๆ
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 01-04-2010 23:25:45 โดย IIMisssoMII »

ออฟไลน์ M@nfaNG

  • ชีวิตคือการตรวจสอบ...
  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4453
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +847/-18
เป็นกำลังใจให้เรื่องงานนะคะ ขอบคุณที่มาต่อทั้งที่ภาระมากมาย   :impress2:
ตอนนี้ลุ้นอย่างเดียวให้นังแซนมันออกไปจากชีวิตของพี่ยอด  :m16:

NUKWUN

  • บุคคลทั่วไป
มาเเล้วๆ ได้อ่านสักที เมื่อไหร่พี่ยอดจะเลิกบ้างานอ่ะ
 o13

กระต่ายชมจันทร์

  • บุคคลทั่วไป
 :L2:  เย้ๆ

เข้าทั้งพี่ยอดและทีม...ต่างคนก็พยายามแต่ ณ จุดๆหนึ่งมันก็ไม่เข้ากันอยู่ดี...

แล้วไอ้คุณชัชจะมายุ่งกับคู่นี้เขาทำไม ไปเฝ้าบ้านต่อไป๊!

ออฟไลน์ iiดาวพระสุขლii

  • คิดการใหญ่ ใจต้องเหี้ย(ม),,
  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1690
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +746/-3
หอบ  :L2:  มาให้กำลังใจ คุณเป้  ค๊าบบบบบ



อืม แฟนเราไปกับแฟนเก่า เป็นใครก็ต้องรู้สึกแหละ...   :z3:
ทีม พยายามเข้าใจพี่ยอดนะ แต่บางครั้ง พี่ยอด พยายามเข้าใจในสิ่งที่ทีมเสียสละให้รึเปล่า...

gneuhp

  • บุคคลทั่วไป
สงสาร ทีม อ่ะ
พี่ยอด ก็เครียดเรื่องงานเกินไป ระวังจะเสีย ทีม ไปนะ

 :pig4:

ออฟไลน์ อนันตกาล

  • กาลเวลา ไม่อาจทำให้คนเปลี่ยน แต่ทำให้ความคิดเปลี่ยน
  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 1129
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +931/-14
 :L2: เป็นกำลังใจให้คะ ไม่รู้จะเม้นอะไรดี

ออฟไลน์ n2

  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1777
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +113/-4
แวะเข้ามาอ่านก่อน เดี๋ยวจะนอนแล้ว
 :กอด1: คุณเป้

 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด