เข้ามาเชียร์ข้างอาทิตย์ให้จัดการผู้กองธงรบให้หนัก ๆ เลย เจ้าชู้กะล่อนมากมาย
เหมือนคนแต่งรึเปล่าเนี่ย เหมือนเขียนมาจากชีวิตจริงเลย เพราะตำรวจส่วนมาก
เจ้าชู้มากจริง ๆ อาทิตย์ต้องเล่นตัวให้หนัก ๆ ทำให้ผู้กองธงรบหงอ ๆ หน่อยจะดีมาก
ไม่ชอบคนเจ้าชู้+กะล่อนแบบผู้กองธงรบเลย จะรอตอนต่อไปนะ.... 
....
มีอคติกับคนเจ้าชู้เกินไปหรือเปล่าคร้าบบ
เรื่องนี้เป็นนิยายครับ นิยายก็คือนิยายนะ คนแต่งไม่เกี่ยว
บทที่ 3 ครับ
- 3 -
บ่ายวันหนึ่ง ขณะที่รชานนท์และอาทิตย์คุยกันเรื่องงาน ฝ่ายหลังกลับเผลอตัวนั่งเหม่อลอย จนเพื่อนที่เอาแต่พูดและก้มหน้าพิมพ์คอมพิวเตอร์ต้องหยุดเงยหน้าขึ้นมองเพราะไม่ได้ยินเสียงตอบจากคนที่เขาพูดด้วย
"คิดอะไรอยู่อาทิตย์ เหม่ออีกแล้ว" รชานนท์เคาะมือเพื่อนสนิทที่นั่งนิ่งอยู่บนเก้าอี้ติดกับหน้าต่าง "มองอยู่ได้ ไม่เห็นรถบีเอ็มมาจอดคอยแล้วรู้สึกชีวิตขาดอะไรไปเหรอ"
"ไอ้บ้า" อาทิตย์ด่ารชานนท์ "ทำไมชอบเคาะมืออยู่เรื่อย"
"เอ๊ะ ไอ้นี่ พูดหยาบขึ้นทุกวันนะ แต่ก่อนไม่เคยเห็นกล้าพูดอะไรแบบนี้ คุณหญิงแม่ได้ยินเข้าระวังโดนดุนะคุณหนู" รชานนท์พูดยิ้มๆ
"ตกลงจะเอายังไงนนท์ อย่าออกนอกเรื่อง" อาทิตย์โยนปากกาในมือลงบนโต๊ะประชุม
"นายนั่นล่ะจะเอายังไง เราถาม แต่นายไม่ตอบ เอาแต่เหม่อลอย อยากรู้ว่าเขาหายไปไหนก็โทรไปหาเขาสิ"
"พูดใหม่ซิ" อาทิตย์ไม่สนใจที่รชานนท์พูดถึง "เขา" คนนั้น บอกให้เพื่อนพูดเรื่องงานใหม่อีกครั้ง
"อยากรู้ว่าเขาหายไปไหน ก็โทรไปหาเขาซะ จะได้เลิกเหม่อซะที" รชานนท์พูดย้ำช้าๆ
อาทิตย์ถอนหายใจ แสดงท่าทางให้เพื่อนรู้ว่า ไม่ใช่ให้พูดซ้ำประโยคนี้ แต่ให้พูดซ้ำเรื่องงาน "ไอ้นนท์ อย่ายุ่ง ไม่ต้องมาทำเป็นแนะนำ"
"ก็เป็นห่วง กลัวเสียงาน" รชานนท์ยักไหล่ "เมื่อกี้เราบอกว่าเราโอเคกับข้อเสนอของ Shrine นายแบบก็ตกลงตามที่เขาเสนอมา แพงหน่อยแต่ก็คุ้ม เขากำลังดัง ส่วนเรื่องไทม์ไลน์ให้ปรับสั้นลงอีกหน่อย พจน์เขาก็เห็นด้วย เราอาจต้องเร่งทำงานหนักขึ้นกว่าเดิม ถ้าไม่ไหวจริง พี่นุบอกว่าจะช่วย อันนี้พจน์เขาพูดเอง"
...พี่นุ...
อาทิตย์ตาลุกวาว สดชื่นขึ้นมาทันตาเห็น รชานนท์ส่ายหน้า ไม่เข้าใจเพื่อนที่ยังคงฝังใจกับอนุภาพไม่ยอมเลิก
"ตกลงเรื่องนายแบบนี่ไฟนอลแล้วนะ แต่ถ้านายอยากประหยัดเงิน เอาผู้กองธงรบก็ได้ ท่าทางหุ่นดี ว่าแต่ว่าผู้กองเขายอมเปลือยหรือเปล่าแค่นั้นล่ะ" รชานนท์แนะ
"ไม่" อาทิตย์ตอบสั้นๆ แล้วบอกว่าเขาจะรีบไปคุยเรื่องรายละเอียดกับ Shrine น้ำหอมที่เปิดตัวใหม่ในประเทศไทยให้บริษัทของเขาทำโฆษณาให้
...หัวเด็ดตีนขาดก็ไม่เอาผู้กองธงรบเป็นพรีเซ็นเตอร์ แม้บุคลิกจะตรงกับที่ลูกค้าแจ้งความประสงค์ --- ผู้ชายอารมณ์ดีที่ดูเจ้าชู้ ยั่วยวน มีเสน่ห์ หน้าตาหล่อคม หุ่นเนี๊ยบไม่มีที่ติ สะท้อนความเซ็กซี่ตามแนวคิดที่วางไว้ของน้ำหอม...
...ผู้กองธงรบนั่นหรือ...ทะเล้นทะลึ่ง กวนประสาท ให้ไปโฆษณาขายแบตเตอรี่รถยนต์หรือน้ำมันเครื่องดีกว่า...ยังไงเขาก็ไม่ขอทำงานร่วมกับธงรบ แค่ที่เจอแทบทุกวันนี้ก็สุดจะทน
---แต่ทำไมธงรบหายหน้าไปเป็นอาทิตย์แล้ว นี่เกือบเจ็ดวันที่เขาไม่เคยเห็นหน้าหรือได้ยินเสียงเลย...
...สงบสุขมาได้เจ็ดวัน...
...แต่สงบสุขจริงหรือ...ทำไมเขารู้สึกเซ็งๆ แบบนี้ที่อะไรๆ ก็เงียบเหลือเกิน
ธงรบผงกหัวเข้ากับเสียงเพลง มือยกแก้วเหล้าขึ้นมาดื่มพรวดเดียวหมดแก้ว ก่อนจะหันไปคว้าอีกแก้วหนึ่งมาถือไว้
คืนนี้เขาดื่มเหล้าเป็นน้ำ รู้สึกเบื่อสุดๆ กว่าหนึ่งสัปดาห์ที่เขายอมปล่อยให้อาทิตย์หนุ่มน้อยที่เขาเฝ้าตื๊อมาตลอดได้หายใจโล่งสะดวก แต่เขากลับรู้สึกอึดอัดเหลือประมาณ...พอไม่ได้ไปตื๊อตี๋หนุ่มคิ้วเข้มแล้วรู้สึกว่าชีวิตมันขาดอะไรไปบางอย่าง
"ผู้กอง เขาจะไปต่อกันที่คอนโดของโตโต้ ผู้กองไปด้วยกันนะครับ เพนท์เฮ้าส์เลยนะ มีสระน้ำ ปาร์ตี้กันข้ามคืนเลย" ธีรยุทธ นายแบบหนุ่มดาวรุ่งเบียดกายเข้ามาใกล้ ตะโกนใส่หูของธงรบเพราเสียงเพลงในคลับ JET SET ดังมาก แต่นายตำรวจหนุ่มส่ายหน้า ทำให้อีกฝ่ายหน้ามุ่ย
"ไปเถอะผู้กอง" ธีรยุทธคะยั้นคะยอ "เผลอๆ พอสนุกได้ที่ มีการแก้ผ้ากระโดดน้ำกัน สวิงกิ้งกันให้สนุกไปเลย"
...แต่ก่อนนะสนุก...เดี๋ยวนี้ชักจะเบื่อๆ...อะไรแบบนี้เขากับอธิคมเคยมาหมดแล้ว---ปาร์ตี้ส่วนตัวกับหนุ่มๆ แวดวงไฮโซ ดารานักร้องนายแบบที่พร้อมจะสนุกกับเขาและเพื่อนคู่หูรูปหล่อ แม้แต่บทรักเร่าร้อนในรถที่ตระเวนท่องราตรีกรุงเทพฯ แทบทุกคืน...
ตั้งแต่อธิคมเริ่มจีบอนุภาพ เพื่อนทิ้งเขาให้สนุกคนเดียวกับหนุ่มๆ หน้าตาดีที่เปลี่ยนหน้าไปเรื่อยๆ เขาพอจะทนได้ แต่นี่เกือบปีแล้วที่ฉายเดี่ยว ตอนนี้รู้สึกอย่างเดียวคืออยากจะกลับบ้านนอน...
"ยุทธไปเถอะ พี่ต้องกลับก่อน พรุ่งนี้เข้าต้องเข้ากรม" ธงรบปฏิเสธ
"เข้ากรมอะไรกันเช้าวันเสาร์" ธีรยุทธขยับตัวเต้นตามจังหวะเพลง
"คดีพิเศษสำคัญสุดๆ"
"จริงเร๊อ" ธีรยุทธทำหน้าไม่เชื่อ "หรือว่าจะแอบไปต่อที่ไหนกับเด็กใหม่"
ธงรบไม่ตอบ เพียงแต่ยิ้มมุมปาก ลดมืออีกข้างลงไปคว้าหมับที่ก้นของนายแบบหน้าหล่อที่เต้นเบียดเขาอยู่
ธีรยุทธไม่ขัดขืน กลับหัวเราะชอบใจ "ผู้กอง น่า นะ ไปด้วยกัน คืนนี้ผมเป็นของผู้กองแล้ว จะยอมผู้กองทุกอย่าง จะถ่างขาให้ไม่บ่นเลย ในสระ ในรถ ที่ไหนก็ได้" ธีรยุทธเลียริมฝีปาก เปิดเผยความต้องการเต็มที่
"ที่นี่เลยดีไหมล่ะ" ธงรบแกล้งล้อ
"เอาสิ ถ้ากล้า" ธีรยุทธหัวเราะ กระดกแก้วเหล้าเทน้ำสีอำพันลงคอ
ธงรบยกเหล้าของตัวเองขึ้นดื่มพรวดเดียวหมดอีกครัง แล้วหันมาคลอเคลียธีรยุทธ จนอีกฝ่ายทนไม่ไหว เอื้อมมือไปเกาะกุมเป้าตุงของนายตำรวจ
"ผู้กอง ไปข้างนอกกันเถอะ" ธรียุทธชวนธงรบ แล้วดึงมือนายตำรวจให้เดินตาม
"ไปไหนกัน" ธงรบถามเสียงเบาเมื่อพ้นจากห้องที่อัดแน่นไปด้วยสมาชิกคลับ JET SET คลับหรูราคาแพงที่เฉพาะสมาชิกเท่านั้นที่จะเข้าไปหาความสำราญได้
"ไปสวรรค์ชั่วคราวของเราไง" ธรียุทธหัวเราะ แล้วเร่งผีเท้าเดินน้ำหน้า เมื่อเหลือบไปเห็นคนเดินสวนมาจึงปล่อยมือธงรบ จุดหมายปลายทางของชายหนุ่มทั้งสองคือชั้น P2 ของอาคารจอดรถที่อยู่ตึกติดกัน
ธีรยุทธขับรถ SUV คันใหญ่ กว้างพอที่เขาสองคนจะ "ทำ" อะไรกันได้อย่างไม่อึดอัดนัก ลานจอดรถที่นี่เงียบ และไฟไม่ค่อยสว่างเท่าใดนัก ธงรบเคย "ทำ" อะไรกับใครอยู่หลายครั้งเหมือนกัน อธิคมก็เคย คราวนั้น ต่างคนต่างอยู่กับ "คู่" ของตัวเองในรถคนละคันที่จอดอยู่ชั้นเดียวกัน
ธงรบยิ้มบางๆ ให้ธีรยุทธที่หันมายิ้มให้เขาเป็นครั้งคราว นายแบบหนุ่มรักษาระยะห่างเพราะไม่ต้องการให้ใครผิดสังเกต แต่เริ่มจะเดินเซไปเซมาเพราะดื่มเหล้าไปเยอะ แต่เขาสบายมาก คืนนี้เขาดื่มน้อยกว่าที่เคย คนคอแข็งอย่างเขาแค่เหล้าสิบกว่าแก้วไม่ทำให้เขาเมาได้
ลานจอดรถชั้น P2 รถจอดเต็มไปหมด แต่เงียบมาก ผู้คนคงสนุกกันอยู่ในตึกที่อยู่ติดกัน อาคารที่เป็นเพียงลานจอดจึงเงียบอย่างที่เห็น
...เงียบจนได้ยินเสียงส้นรองเท้ากระทบพื้นดังก้องกังวาน
...เขากับธีรยุทธ...
ธงรบอมยิ้ม คิดอยู่ในใจว่า...เงียบขนาดนี้คงได้ยินเสียงช่วงล่างรถดังเอี๊ยดอ๊าดกันบ้างล่ะ...แต่ไม่มีใครกวนใจ ยามที่นี่ไม่มีใครกล้าเพราะลูกค้าของคลับแต่ละคน "ร้ายๆ" กันทั้งนั้น หรือบางที ยามขี้เกียจมาสนใจ จะให้เดินคอยสอดส่องว่าใครมาทำอะไรกันในรถ คงเหนื่อยกันน่าดูเพราะที่นี่ ลานจอดรถแทบทุกชั้น จะมีกันเป็นคู่ๆ เป็นระยะๆ แต่ชั้นนี้เงียบกว่าปรกติ สงสัยเพราะเป็นชั้นที่สงวนเอาไว้สำหรับรถกลุ่มวีไอพี ตอนนี้จึงมีเพียงเขากับธีรยุทธเพียงสองคน
...และ...เสียงรองเท้ากระทบพื้นอีกคู่หนึ่ง!...
ธงรบมองไปทางด้านขวาเยื้องไปข้างหน้า ตามเสียงรองเท้าคู่ใหม่ที่เพิ่งได้ยิน จึงเบิกตาขึ้นด้วยความแปลกใจ
...อาทิตย์!...
ธงรบเพ่งตามองร่างที่กำลังเดินอยู่ระหว่างแถวรถที่จอดเรียงรายอยู่อีกฟากหนึ่งของลานจอดรถด้านที่ใกล้กับทางออก
อาทิตย์หัวยุ่ง เสื้อยับยู่ยี่ ราวกับสนุกสุดเหวี่ยง
...สงสัยเป็น Pariner Club วัยรุ่นไฮโซมักจะไปรวมตัวกันที่นั่น เขาเคยเข้าไปแต่ไม่บ่อย สาวๆ ที่ Pariner เปรี้ยวมาก ใจกล้าเข้ามาจีบเขาอยู่เหมือนกัน ส่วนหนุ่มๆ ก็ใช่ย่อย เข้าไปทีไรได้ติดไม้ติดมือออกมาด้วยทุกที ผับนั้นมีทั้งชายหญิงปนกัน แต่ก็มีกลุ่ม "แอบแฝง" อยู่ไม่ใช่น้อย พอๆ กับที่ JET SET...
ธีรยุทธเดินนำธงรบห่างออกไปพอสมควรเพราะนายตำรวจหนุ่มชะลอความเร็ว หากธงรบเรียกนายแบบขาซ่าประจำวงการให้หยุดรอ เสียงก้องๆ ในลานจอดรถจะทำให้อาทิตย์ได้ยินแน่นอน
ธงรบเปลี่ยนเส้นทางเดินทันที เขาเลี้ยวขวาหลังรถวอลโว่ S80 สีดำ แล้วตัดผ่านไปอีกสองแถว ก้าวเท้ายาวๆ เร่งความเร็วตรงไปยัง "เป้าหมาย" ใหม่ที่กำลังใกล้จะถึงรถ
อาทิตย์เดินตัวตรง...แสดงว่าไม่เมา...กางเกงสแล็คสีเบจพอดีตัวที่ชายหนุ่มสวมอยู่เผยให้เห็นบั้นท้ายแน่นแกร่งที่ธงรบชอบจ้องมองทุกครั้งที่เจอกัน ชายเสื้อของอาทิตย์หลุดลุ่ย มือซ้ายถือกุญแจ กำลังจะยกขึ้นกดล๊อคประตูเบนซ์สีดำที่จอดอยู่สุดแถวของรถที่จอดฝั่งติดผนัง
อีกประมาณสี่ห้าก้าวธงรบก็จะถึงตัวอาทิตย์ แต่ตี๋หนุ่มของเขารู้สึกตัวว่ามีคนเดินอยู่ไม่ห่างจึงหันหน้ามามอง
คิ้วเข้มเหนือตาเรียวเล็กคู่นั้นเลิกขึ้นเพราะแปลกใจ ปากพึมพำชื่อธงรบเบาๆ นายตำรวจยิ้มกว้างแล้ววิ่งเหยาะๆ เข้าไปใกล้...
...กลัวอาทิตย์จะรีบกระโดดขึ้นรถขับหนีไป...ธงรบอดคิดในใจแล้วรีบไปหยุดยืนที่อีกด้านหนึ่งของรถ
"ขอกลับด้วย" ธงรบรีบพูด...เสียงเบา...กลัวว่าธีรยุทธที่อยู่ในลานจอดรถจะได้ยิน ทั้งที่ไม่รู้แน่นอนว่าตอนนี้นายแบบหนุ่มอยู่ที่ไหน...ป่านนี้คงกำลังเดินหาเขาอยู่กระมัง...
"ผู้กองมาทำอะไรที่นี"
"มาจับผู้ร้ายมั๊ง" ธงรบเล่นลิ้น "แล้วอาทิตย์ล่ะ ออกจากออฟฟิสแล้วทำไมไม่กลับบ้าน"
"มาหาลูกค้ามั๊งครับ" อาทิตย์ "กวน" คืนบ้างเหมือนกันแล้วพูดต่อว่า "ผมจะกลับแล้ว"
"ถึงได้ขอติดรถกลับด้วยไงล่ะ" ธงรบเอื้อมมือจับที่เปิดประตู เตรียมตัวขึ้นรถเต็มที่
"ผู้กองคงมาแท็กซี่ตามเคย"
...จอดค้างคืนเสียห้าร้อยบาท...ธงรบรู้ดี...จ่ายมาหลายครั้งแล้วด้วย สมัยก่อน ตอนที่ธนาวุฒิมีหน้าที่มาแบกเขากับอธิคมกลับบ้าน เขากับเพื่อนทิ้งรถไว้ที่นี่จนเป็นเรื่องธรรมดา
"รถเสีย" ธงรบให้เหตุผล "อาทิตย์ เปิดรถซะทีสิ"
ชายหนุ่มหน้าตี๋ถอนหายใจ ยังยืนจ้องหน้าธงรบอยู่ไม่วางตา กำลังตัดสินใจว่าจะทำอย่างไรดี
...หนึ่งสัปดาห์ที่ธงรบหายไปเฉยๆ เขายังฉุนอยู่ทั้งๆ ที่ใจหนึ่งก็บอกตัวเองว่าดีแล้ว...ได้พักสมองถึงเจ็ดวัน สงบสุขยิ่งนัก
แต่อยู่เฉยๆ หายหน้าไปไม่บอกกันแบบนี้ มันน่าชกนัก...แล้วนี่ยังยืนทำหน้ากรุ้มกริ่มอยู่เหมือนเคย
ธงรบพยักหน้า อ้าปากหาว แล้วพูดว่า "เถอะ ง่วงแล้ว"
"ผมจะขับวนซักสองสามรอบ ถ้าเจอรถผู้กอง ผมจะให้ผู้กองลง" อาทิตย์เสียงเข้ม
ธงรบไม่ตอบ...ยิ้มหวานให้เจ้าของรถ
...ฝันไปเถอะ ถ้าไม่ยกเท้าขึ้นถีบลงจากรถ อย่าได้หวังว่าธงรบจะยอม แต่ถึงถีบ เขาก็จะจับขาอาทิตย์ไว้ ลูบไล้ให้หายอยาก แล้วก็ปล้ำในรถซะเลย...ธงรบคิดสนุกแล้วเปิดประตูรถออกเมื่อได้ยินเสียงปลดล๊อค
นายตำรวจหนุ่มปรับเบาะให้เอนลงครึ่งหนึ่งแล้วเอนตัวพิงพนัก หลับตาทันทีราวกับเหนื่อยล้ายิ่งนัก ทิ้งให้คนขับหันไปมองตาขวาง
"ง๊วง ง่วง" ธงรบพูดเบาๆ ตาหลับพริ้ม แล้วนั่งนิ่งเงียบ
...คิดผิดหรือคิดถูกนะเนี่ยที่ยอมให้ธงรบขึ้นมาบนรถ แล้วกว่าจะยอมลงจากรถนี่ต้องเถียงกันอีกนานแค่ไหน...อาทิตย์คิดในใจแล้วเคลื่อนรถออกจากช่องจอดช้าๆ เมื่อใกล้ถึงทางลงชั้นถัดไป ชายหนุ่มชะลอรถชั่วครู่เมื่อมีคนเดินตัดผ่านทางเดินรถ ท่าทางเหมือนกำลังมองหารถของตัวเอง
เสี้ยวหน้าด้านข้างดูคุ้นๆ เหมือนนายแบบที่กำลังดัง หากเมื่อชายหนุ่มรูปร่างดีคนนั้นหันหน้ามาให้เห็นใบหน้าตรงๆ เขาจึงนึกออกว่าเป็นใคร
ใจหนึ่งอยากจะเปิดประจกไปทักนายแบบชื่อดัง พรีเซนเตอร์น้ำหอมที่เขากำลังทำโฆษณาอยู่ แต่พอเห็นว่าดึกขนาดนี้แล้วและดูเหมือนอีกฝ่ายอาจไม่อยู่ในอารมณ์ที่ไม่อยากจะคุยกับใครเพราะท่าทางโกรธจัด อาทิตย์จึงขับรถผ่านไป
ธงรบขอให้อาทิตย์แวะปั๊มน้ำมัน บอกว่าอยากดื่มกาแฟ อาทิตย์แย้งว่าดึกแล้ว แต่นายตำรวจยืนกรานว่าจะดื่มให้ได้ โดยให้เหตุผลว่าเขาไม่ไหวแล้ว หากไม่ได้กาแฟสักแก้วคงต้องตายเพราะฤทธิเหล้าแน่ๆ
"อย่างผู้กองนั่นหรือจะเมา คอแข็งซะขนาดนั้น เมาเป็นด้วยหรือ" อาทิตย์กระทบกระเทียบ เบรกรถกึกหน้าร้านกาแฟเล็กๆ ในปั้มที่ยังเปิดอยู่
"โชคดีอะไรอย่างนี้" ธงรบพูดเบาๆ มองไปยังร้านกาแฟ ทำเป็นไม่สนใจที่โดนอาทิตย์ประชด
อาทิตย์เห็นด้วยกับธงรบเป็นครั้งแรก โชคดีจริงๆ หากไม่มีร้านกาแฟร้านนี้ ในปั้มน้ำมันแห่งนี้ที่ยังเปิดอยู่แม้เป็นเวลาดึกมากแล้ว เขาก็คงต้องฟังธงรบบ่นไปอีกนาน
แต่ครั้นทั้งสองลงจากรถและเดินเคียงข้างกันขึ้นบันไดร้านกาแฟ (เพราะนายตำรวจที่กำลังจะขาดใจตายเพราะต้องการดื่มกาแฟรบเร้าให้ลงไปด้วยกัน ทั้งๆ ที่อาทิตย์ยืนยันว่าจะนั่งคอยในรถ) ธงรบก็กระซิบอาทิตย์เบาๆ ว่า "จำคืนแรกของเราไม่ได้หรือจ๊ะ ไม่ใช่เพราะเมากันหรอกหรือ เราถึงได้มาคู่กัน"
อาทิตย์หยุดเดิน หันมาทำตาขวาง นึกถึง "ครั้งแรก" ที่เจอกับธงรบได้ ครั้งที่เขาถูกมอมเหล้าจนเมา ครั้งที่ธงรบฉวยโอกาสเขา ครั้งที่เขาโดนนายตำรวจทำมิดีมิร้ายแบบ "ชุดเล็ก"
...นึกถึงครั้งนั้นแล้วยังเจ็บใจไม่หาย...
"ยังรอชุดใหญ่อยู่นะ" ธงรบกระซิบอีก ยักคิ้วหลิ่วตา อมยิ้ม แล้วเดินเข้าไปในร้านกาแฟ
อาทิตย์ขบกรามแน่น รู้สึกหมั่นใส้นายตำรวจขึ้นมาทันใด ลืมโทษตัวเองที่เผลอเปิดช่องให้คนช่างยั่วได้ขุดเรื่องในอดีตขึ้นมาล้อ
...หันหลังกลับ ขึ้นรถขับออกไป ทิ้งให้ธงรบอยู่ในร้านกาแฟซะเลยดีไหม กวนโมโหดีนัก...
อาทิตย์ยืนคิด มองเข้าในร้าน เห็นคนตัวโตสวมเสื้อรัดรูปสีขาว กางเกงยีนส์สีน้ำเงินเข้มยืนสั่งกาแฟอยู่ ใบหน้ายิ้มแย้มแต่กวนอารมณ์กำลังคุยหยอกล้อกับพนักงานท่าทางมีความสุข ออกลายเจ้าชู้เต็มที่ แล้วยังมีหน้าหันมาทำปากส่งจุ๊บให้เขาหน้าไม่อาย
เท่านั้นเอง อาทิตย์ก็หันหลังกลับ ก้าวลงบันได ตรงไปที่รถ เปิดประตูขึ้นไปนั่งแล้วสตาร์ทเครื่อง ถอยรถออกไปอย่างรวดเร็ว แล้วทะยานตรงยังทางออกของปั๊มน้ำมัน ธงรบตาเหลือก ผละจากเค้าท์เตอร์ขายกาแฟ วิ่งออกมาจากประตูร้านแทบไม่ทัน ยกไม้ยกมือโบกเรียกให้อาทิตย์หยุด
"อาทิ๊ตย์" ธงรบตะโกนเรียกเสียงหลง หน้ามุ่ยที่โดนทิ้ง กระโดดพรวดเดียวจากระเบียงเตี้ยๆ หน้าร้านกาแฟถึงพื้นคอนกรีต แล้ววิ่งตามเบนซ์เอสแอลเคสีดำที่ใช้ความหน้าด้านขออาศัยรถมาด้วย
นายตำรวจผู้ไล่ตามสันติราษฏร์วิ่งกวดรถผู้ร้ายหน้าตี๋ได้เจ็ดแปดก้าวแล้วก็หยุดเมื่อรถคันงามที่แกล้งขับหนีเขาหยุดจ่ออยู่ที่ใกล้ป้ายทางออกของปั๊ม ไฟเบรกสีแดงสว่างโร่
"เข้าใจเล่นนะ" ธงรบทำตาค้อนประหลับประเหลือกเมื่อเปิดประตูรถ หอบหายใจแฮกๆ อาทิตย์เอียงหน้าท้าทาย นิ่งเงียบ หากแววตาเอาเรื่อง
"ยังไม่ได้จ่ายเงินเขาเลย กาแฟก็ยังไม่ได้ นี่จะทิ้งผมจริงๆ เหรอ กระเป๋าตังค์ก็ไม่มี จะกลับบ้านยังไง ใจคอจะให้ผมนอนหน้าปั๊มเลยเหรอเนี่ยคุณชายอาทิตย์" นายตำรวจหนุ่มตัดพ้อ
"รีบๆ เข้าสิครับ" อาทิตย์พูดสั้นๆ
"รอแน่นะ" ธงรบยกนิ้วขึ้นชี้หน้าตี๋หนุ่ม ขมวดคิ้ว ทำตาคาดคั้น
อาทิตย์พยักหน้าช้าๆ ใบหน้ายังนิ่งเรียบ
"จริงนะ" ธงรบยังไม่ยอมเชื่อ ลังเลว่าจะปิดประตูรถดีหรือไม่
อาทิตย์ไม่พูดอะไร นั่งมองธงรบนิ่ง นายตำรวจยังกวนไม่เลิก บอกว่าไม่มีเงินย่อยจ่ายค่ากาแฟ
"ขอร้อยนึง" ธงรบทำหน้าอ้อนวอน "เดี๋ยวใช้คืน"
อาทิตย์ถอนหายใจเบาๆ แต่ก็หยิบเงินส่งให้ ใบหน้าเรียบเฉย ไม่พูดอะไรเช่นเคย
ธงรบตัดสินใจปิดประตูรถ ยืดตัวขึ้น กำลังจะหันกลับไปยังร้านกาแฟ รถเบนซ์สปอร์ตคันหรูของตี๋เข้มของเขาก็ขยับเคลื่อนที่ นายตำรวจหนุ่มรีบยกมือขั้นตบหลังคารถ
"เฮ่ย เฮ่ย อย่าเล่นแบบนี้สิ"
ธงรบก้มหน้าลงมาแนบกระจก ยกนิ้วขึ้นปรามอาทิตย์ว่า "อย่า" เด็ดขาด ก่อนจะรีบหันหลังวิ่งกลับไปที่ร้านกาแฟ สลับหันการหันมามองรถสปอร์ตคันหรูที่เจ้าของใจร้อนกำลังจอดรออยู่
...โล่งอก ไฟเบรกยังแดงโร่ รถไม่ขยับ อาทิตย์นะอาทิตย์ ร้ายจริงๆ...
ธงรบกระโดดพรวดเดียวขึ้นถึงระเบียงของร้านกาแฟ เปิดประตูเข้าไปในร้าน ถามพนักงานเสียงหอบว่า "เสร็จหรือยังน้อง เร็วเข้า เดี๋ยวไม่มีรถกลับบ้าน"
"เสร็จแล้วครับ หกสิบเก้าบาทครับพี่" หนุ่มน้อยพนักงานประจำร้านอมยิ้ม เพราะเห็นเหตุการณ์ที่เพิ่งเกิดขึ้น
"เลขดีซะด้วย" ธงรบยักคิ้ว "กาแฟคงอร่อยน่าดูที่ได้คนน่ารักทำให้" ธงรบรับแก้วกาแฟ อดยิ้มเจ้าชู้ให้หนุ่มน้อยหน้ามนไม่ได้ บอกว่าไม่รับเงินทอน แล้วรีบหันหลังวิ่งออกจากร้าน ก่อนที่ตี๋หนุ่มที่พยายามทำหน้าดุจะเปลี่ยนใจทิ้งเขาไว้ที่นี่จริงๆ
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
