หัวข้อ: ...จะคนนี้หรือคนไหนก็รักนายคนเดียว...

[LingNERD*]

ยังไม่มาต่ออีกหรอ

[tagloveX-Mark]

โหย ทำมัยพี่กัททำแบบนี้นะ นิสัยมะดีอ่ะ มะแคร์วานเลย หรือต้องการพูดให้วานหึงเหรอ เหอ ๆ
รอตอนต่อไปอะค้าบ อยากอ่าน ๆๆๆๆ มาต่อไว ๆ ยาว ๆ นะค้าบ ^^

[nana]

่รอตอนต่อไป    

[LEO]

...วันวานครับ...วันนี้จะมาต่อหรือป่าว?
...รอตอนต่อไป 

[ribbon]

หวัดดีครับ

เอ่อ...ขอโทษด้วยครับที่วันนี้มาลงให้ช้า
ไม่ใช่สิ ลงซะดึกเลย เกือบหมดวันแน่ะครับ

ก็ยุ่งๆ แถมไม่ค่อยสบายด้วย ก็เลยเบลอๆเขียนไม่ค่อยออกน่ะครับ
คงไม่ว่าผมนะครับ...

ยังไงมาช้าก็ดีกว่าไม่มานะ...แฮะแฮะ

..............................

~~12~~

" พูดอะไรนะ "

" จอดตรงนี้ก็ได้ เดี๋ยวผมกลับเอง พี่จะได้ไม่เสียเวลาไปส่งผม "
ผมพูดออกไปแบบนั้น

" อยากให้จอดจริงๆเหรอ "  พี่กัทถามยํ้าอีกครั้ง

" ...ครับ... "

" เออ ก็ดีกูจะได้ไม่เสียเวลา "
พี่กัทพูดจบ ก็มองหาทางที่ว่างแล้วจอดรถ
ผมก็เปิดประตูลงไป

แค่ปิดประตู ไอ้พี่กัทมันก็ขับรถออกไปอย่างเร็วเลยครับ
พี่เค้าคงอยากรีบไปหาแฟนคนที่โทรมาหาใจจะขาดมั้งครับ
พอคิดแล้วก็เจ็บแปล๊บข้างในเลยครับ

แล้วทีนี้ผมล่ะ จะไปไหนดี ก็คงมีแต่ห้องที่คอนโดให้ผมกลับ
คิดได้แค่ตรงนี้ ผมก็ต้องตกใจ
เมื่อนึกขึ้นได้ว่า
ทั้งกระเป๋าเป้ กับมือถือของผมมันก็อยู่ในรถของพี่กัท
แล้วที่สำคัญ กระเป๋าตังค์มันก็อยู่ในเป้ด้วย

ผมรีบล้วงมือลงในกระเป๋ากางเกงทันที
หวังว่าอาจจะยังมีเศษเงินหลงเหลือติดกระเป๋าได้บ้าง
แต่ก็เปล่าครับ

ผมรู้อยู่แล้วแหล่ะว่ามันคงไม่มีหรอก
เพราะที่บ้านของผมสอนตั้งแต่เป็นเด็กมาแล้วว่า
ไม่ควรเอาเงินไม่ว่าจะเป็นแบงค์หรือว่าเหรียญต่างๆใส่กระเป๋ากางเกง
เพราะว่าที่เงินนั้นมีรูปของพระเจ้าอยู่หัวอยู่ซึ่งเป็นของสูง
ผมก็จำและก็ทำมาตลอดด้วย

ก็ไม่เป็นไรครับ
ทำอะไรไม่ได้ ก็คงต้องเดินไปเท่านั้น

ก็โชคดีอยู่ ตรงที่อีกไม่ไกลสักเท่าไหร่ก็ถึงคอนโดที่ผมอยู่
แต่ถึงอย่างนั้นก็เถอะ
เหมือนผมถูกกลั่นแกล้ง ฝนก็ดันตกลงมาซะอีก
ตามทางที่เดิน ที่หลบฝนก็ไม่ค่อยมี

ผมมองเห็นข้างหน้ามีป้ายรถเมล์ ก็เลยวิ่งเข้าไปหลบฝน
นานเกือบชั่วโมงครับกว่าฝนจะซา
ตอนนั้นที่ผมอยู่ มันไม่มีคนแล้วครับ
กลัวก็กลัวแต่ทำไงได้ล่ะครับ

ผมรีบเดิน
ทั้งวิ่งไปด้วยกว่าจะมาถึงที่คอนโดที่ผมอยู่
ผมก็แทบไม่มีแรงเหลือแล้วครับ

พอเดินเข้าเขตคอนโด
ผมเห็นพี่เมืองนั่งอยู่ที่นั่งพักแขกด้านล่างของคอนโด
ตอนแรกผมก็จะเดินเข้าไปเลย
แต่เพราะอะไรไม่รู้เหมือนกัน ผมกลับไม่เดินเข้าไป
ยังไม่อยากเจอใครน่ะครับ

แล้วผมก็นึกได้
ก็เลยแอบเข้าไปด้านหลังที่เชื่อมต่อกับห้องครัวร้านป้าภางค์แม่พี่วุฒิน่ะครับ

" อ้าว พี่วานมาทำอะไรตรงนี้ล่ะคะ "  เด็กในร้านถามผม

" จุ๊ จุ๊ เบาๆ ป้าภางค์อยู่หรือเปล่าครับ "

" อยู่ค่ะพี่ "

" งั้นช่วยตามมาหาพี่ที่ครัวนี่หน่อยสิครับ พูดเบาๆนะ "

" ได้ค่ะ เดี๋ยวหนูจัดการให้นะ "  
พูดแล้วน้องหนูก็เดินออกไปหาป้าภางค์ทันที
แค่แป๊บเดียว ป้าภางค์ก็เดินมาหาผม

" อ้าว น้องวานทำไมมาอยู่ที่นี่ได้ล่ะจ๊ะ แล้วไปทำอะไรมาตัวถึงได้เปียกแบบนั้นน่ะ "
ป้าภางค์ถามผมทันทีที่เห็นสภาพผม

" ไอ้หนู ไปหยิบผ้าเช็ดตัวที่ตู้ในห้องมาให้หน่อยสิ เร็วๆด้วย "
ป้าภางค์หันไปสั่งน้องคนนั้นที่ยืนมองอยู่

" ค่ะ "  พูดแล้วก็รีบเดินออกไปเลยครับ

" ป้าครับ วานขอรบกวนยืมมือถือของป้าสักหน่อยสิครับ วานจะโทรไปหาเพื่อนน่ะครับ "

" อ้อ ได้จ๊ะ งั้นเดี๋ยวป้าไปหยิบให้ก่อนนะ "
ป้าภางค์ก็เดินออกไป
สักครู่ก็กลับมาพร้อมมือถือ แล้วก็ผ้าเช็ดตัวใหม่อีกผืนหนึ่ง

" เอ้านี่ เช็ดเนื้อเช็ดตัวซะก่อนเถอะ เดี๋ยวจะป่วยขึ้นมาอีก "
ป้าภางค์พูดแล้วก็ส่งผ้ามาให้ผม
ผมก็เอามาเช็ดหน้า รวมทั้งหัวของตัวเอง

" ขอบคุณมากครับป้า "  
ผมบอก
ป้าภางค์ก็ยิ้มให้ผมด้วย

" เดี๋ยวป้าออกไปดูหน้าร้านก่อนนะ "

" ครับป้า เอ่อ ป้าครับ ถ้าเกิดมีใครมาถามป้าหรือมาหาวาน ป้าช่วยบอกว่าไม่เห็นนะครับ "

" ได้จ๊ะน้องวาน "

" แล้วป้าจะไม่ถามเหรอครับว่าเกิดอะไรขึ้น "

" ไม่หรอก ถ้าน้องวานอยากบอกป้า เดี๋ยวน้องวานก็คงจะเล่าเองน่ะ "
ป้าภางค์บอกผม
ป้าภางค์น่ารักจังเลยครับ

" ครับป้า งั้นวานขอโทรศัพท์ไปหาเพื่อนก่อนนะครับ "

" ตามสบายจ๊ะ "  ป้าภางค์ตอบผม แล้วก็เดินออกไปด้านหน้าร้าน

แล้วพอป้าภางค์เดินออกไปแล้ว
ผมก็กดมือถือไปหาไอ้เพื่อนสาวทันที

" เฮ้ยไอ้แหวน มึงว่างหรือเปล่าวะ "  ผมถามมันทันที ที่มันกดรับสาย

"  ว่าง...มึงมีอะไรเหรอวะ "

" มารับกูหน่อยสิวะ กูจะไปค้างด้วย "

" ก็มาค้างสิ แล้วให้กูไปรับตอนนี้เลยเหรอวะ "  ไอ้แหวนมันถามผมอีกเพื่อความแน่ใจมั้งครับ

" เออ เดี๋ยวกูจะออกไปรอที่ป้ายรถเมล์นะมึง "

" ได้ คงอีกเกือบชั่วโมงนะมึง "

" อื้อ รู้แล้ว ขอบใจมึงว่ะกูรอนะ "  
ผมบอกมันไปครับ
เสร็จแล้วมันก็วางสายผม

หลังจากนั้น
ผมก็นั่งอยู่ในห้องครัวนั่นแหล่ะครับ แต่ก็ไม่นานมากนัก
ฝากมือถือให้น้องหนูไปคืนป้าภางค์แล้ว
สักพักผมก็เดินออกไปทางเก่าที่เข้ามาน่ะแหล่ะครับ
ไปถึงป้ายรถเมล์
ก็ยืนคอยอีกครู่ใหญ่ รถเก๋งคันหรู ก็ขับมาจอด
ไอ้แหวนมันเปิดกระจกเรียกผม

" เฮ้ยไอ้วานขึ้นรถมาเร็ว "

" อื้อ "  แล้วผมก็เข้าไปนั่งด้านหลัง
ตอนนั้นก็ไม่ได้สังเกตุอะไรหรอกครับว่าไอ้แหวนมันมากับใคร
มันรู้สึกเหนื่อยจนไม่อยากคิดไม่อยากทำอะไรแล้ว

ตอนแรกที่ผมจะโทรหาไอ้แหวนนั้น
ผมเองก็คิดจะโทรไปหาไอ้ติมันนะ  แต่ก็เปลี่ยนใจ
เพราะว่า ถ้าโทรไปหาไอ้ติ รับรองได้เลยว่า พี่เมืองก็ต้องรู้เรื่อง
ไอ้ติมันก็คงจะต้องบอกพี่เมือง
ซึ่งมันต้องทำให้ชีวิตของผมวุ่นวายมากขึ้นกว่าเดิมแน่นอน

" เป็นไงบ้างวะมึง มีปัญหาอะไรก็ปรึกษากูได้นะ "

" ก็ไม่มีอะไร แค่กระเป๋าเงินกูหาย มือถือก็ด้วย "

" เหรอวะ....... "
ผมคิดว่ามันคงจะสงสัยผม ก็มันมีเรื่องให้น่าสงสัยเยอะนี่ครับ
แต่มันก็ไม่ถามอะไรออกมา
คงจะรอให้ผมเล่าให้มันฟังเองมั้งครับ

พอไอ้แหวนมันเงียบ
ผมเองก็เงียบตาม  หลับตาลงกะว่าจะพักสักครู่
แต่ว่าก็ดันหลับไปซะนี่  อาจจะเป็นเพราะว่าร่างกายมันอ่อนเพลียน่ะครับ
มารู้สึกตัวอีกครั้งตอนที่ไอ้แหวนมันปลุกผม

" เฮ้ย ไอ้วานตื่นก่อนว่ะมึง "
มันปลุกผม แล้วก็เขย่าตัวด้วย ผมก็ลืมตามองมัน
แล้วมองไปข้างนอกรถ
ก็เห็นว่ารถจอดอยู่ที่หน้าบ้านไอ้แหวนเองน่ะครับ

" ถึงบ้านกูแล้วว่ะ "

" เออ โทดทีว่ะดันเผลอหลับไปซะได้ "  ผมบอกมัน

" ไม่เป็นไรหรอกมึง  แต่ว่า......คือ "

" อะไรเหรอวะ มีอะไรมึงก็บอกมาเถอะ "  

" คือค้างบ้านกูคืนนี้มันไม่สะดวกว่ะ "  ไอ้แหวนมันบอกผม

" อ้าว พ่อแม่มึงมาเหรอวะ "

" เออ โทดทีนะเว้ย "
มันไม่ตอบ ผมก็รู้แหล่ะครับ  ก็มันเคยบอกผมบ่อยๆว่าพ่อมันน่ะดุมากๆ

" เฮ้ย ไม่เป็นไร เดี๋ยวกูไปค้างบ้านไอ้ติมันก็ได้ ไม่มีปัญหาหรอก "
ผมบอกมันไปแบบนั้น
แต่จริงๆแล้วผมก็ไม่ได้คิดที่จะไปหาไอ้ติมันจริงๆหรอกครับ
ก็เพื่อความสบายใจของไอ้แหวนมันน่ะ

ปกติแล้ว ผมก็เคยมานอนบ้านมันหลายครั้งนะ
สนิทกับแม่บ้านที่ดูแลมันด้วย
แต่ทุกๆครั้งที่มา พ่อกับแม่ของมันไม่อยู่บ้าน
ผมก็เลยไม่รู้จักน่ะครับ

แล้วจะให้ผมมาค้างตอนพ่อกับแม่มันอยู่
ถึงผมจะเป็นเพื่อนที่สนิทมาก
แต่ผมก็เป็นผู้ชายนี่ครับ  มาค้างแล้วมันดูไม่เหมาะสม

" ไม่ต้องไปหามันเลยไอ้ติน่ะ บ้านมันก็อยู่ไกลจะตายไป เออ...กูนึกออกแล้วว่ามึงไปนอนที่ไหนได้ "
ไอ้แหวนมันพูดแล้วยิ้มออกมา

" ที่ไหนเหรอวะ "

" ก็บ้านไอ้นั่นไงล่ะ "
ไอ้แหวนมันบอกผม
แล้วหันหน้าไปที่คนขับรถ ซึ่งนั่งเงียบมาตลอดทาง

ผมเองคงจะเพราะความที่มึนๆเบลอๆด้วยมั้งครับ
ก็เลยไม่ทันได้สังเกตุ ว่าเป็นใครที่ขับรถพาไอ้แหวนมา
เพราะไอ้แหวนมันขับรถยนต์ไม่เป็นนี่ครับ

" หวัดดีครับวาน "
เอ่ยทักทายผมแล้วก็หันมามองผมด้วยครับ
๐
๐
๐
...............................

จบตอนนี้แล้วครับ พรุ่งนี้มาต่อนะ......แฮะแฮะ

วันวานครับผม...^_^...

[4559]

คนแรกอ่า



เย้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

[gboy]

ใครอ่า
 

[pukpra]

โห เดินเล่นมิวสิคท่ามกลางสายฝน แถมตังค์ก็ไม่มี   น่าสงสารน้องวันวานเป็นที่สุด
พี่กัท -10 ไปเลย จะแกล้งน้องวานไปไหน สงสารน้อง
เอ....น้องวันวานจะไปค้างบ้านใครน้า

[manami1155]

วันวานไปค้รางบ้านใครนั่น
เป็นคำถามที่ต้องการคำตอบอย่างด่วนค่า

พี่กัทนะพี่กัทเราสุดส่าห์เชียร์
ทำกะวานงี้ได้งัยเนี้ย

[mecon]

อะไรกันแหวนไม่ได้มาคนเดียวแล้วพ่วงใครมาด้วยอ่ะ
ไอ่พี่กัทเลวมาก ปล่อยให้น้องเดินตากฝน
แล้วแหวนอ่ะนัดกันมาชิิมิพาเพื่อนไปนอนที่บ้านไมไ่ด้
เลยจะโบ้ยให้คนอื่นเนี่ย สาธุลูกช้างไม่อยากแทงหวงถูกนะเจ้าคะ อิพี่กัทรึป่าว ชิส์

+1 จัดให้คะ สงสารน้องวันวาน สงสารพี่เมืองด้วยอ่ะรอตั้งนาน

[Karas_YMMT]

ไม่บายเหรอ...ค๊าฟฟฟฟ

ไงก้ออย่าลืมดูแลตัวเองด้วยนะค๊าฟฟ

แล้ววันวานเราจะเลือกใคร...ละเนี้ย

 

[StillLoveThem]

...มีชายหนุ่ม มาให้คนอ่านลุ้นกันทุกตอนนะ..คนนี้ใครอีกล่ะ...
...ที่หลังก็สังเกตุก่อนนะ ว่ารอบๆๆตัวเรามีใครอยู่บ้างอย่างนี้โดนลักพาตัวง่ายๆๆนะเนี่ย
... ขึ้นรถมายังไม่รู้เลยใครขับ...รักษาสุขภาพนะจ๊ะ เดี๋ยวฝนตก เดี๋ยวแดดออกก็งี้แหละจ้า  

[Forever_ever]

ใครล่ะเนี่ย
สงสารน้องวันวานจัง
เดี๋ยวต้องป่วยแน่ๆ เลยใช่มั้ยเนี่ย



หายไวไวนะคะ พักผ่อนเยอะๆ น้า

[~NeMeSiS_PURE~]

เหอ ๆๆ ไอ้พี่กัทมันแกล้งแรงมากมายย 

ปกติเค้าต้องขับกลับมารับดิ แล้วนี่คือน้องของแหวนคนนั้นใช่มะที่คุยกวน ๆ

[maxtorpis]

 

[LingNERD*]

เค้าเป็นใครหนอออออออออออ

[Vesi]

เล่นแรงนะเนี่ย ปล่อยทิ้งเลย
เคยเดินจากเซนทรัลลาดพร้าวกลับเกษตรนะ เนื่องจากว่าวันนั้นเป็นเชี่ยไรไม่รู้รถติดโคตๆ แต่มาถึงก่อนไอ้รถเมล์ที่กดลงมาก่อนอีก 
เล่นเอาเหงื่อซ่ก
ส่วนคนในรถ ไม่อยากให้ตัวเองซื้อหวยถูกหรอกนะ
ไม่ค่อยชอบ กัท เท่าไหร่ เพราะยังไม่เคลียร์ตัวเอง

[ifwedo]

ใครน๊าๆๆ

[Nichdia]

ใครหนอ ขับรถมา

[namtaan]

คนที่มากับหนูแหวนคือธรรณ์หรือเปล่านะ น่าจะใช่
และถ้าใช่ แบบนี้สงสัยงานเข้าเพิ่มขึ้นอีก
เหอๆๆๆ เสน่ห์แรงจริงๆเลย
บวก 1 แต้มนะจ๊ะ รออ่านต่อจ้า

[BeeRY]

คนนี้ใช่ที่เป็นญาติแหวนป่ะคะ
หรือว่าพี่จำผิดคนหว่า
55 ก้อน้องวานเสน่ห์แรงเกิ๊น อิอิ

[zensaki]

ใครหว่า~ อยากรู้จริง นั่งรอดีกว่า...

[LEO]

...มีหนุ่มๆให้เลือกมากมายเลยน่ะน้องวาน
...แต่ไอ่พี่กัทมันใจดำจังว่ะ

[christmas]

ไอ้พี่กัทใจร้ายสุดๆ มาทำอย่างนี้กับวานได้ยังไง...

แล้วใครมาอีกละเนี่ย...

อยากรู้จังเลย รอคับรอ...

[nana]

พี่กัทใจร้าย

[ever-never]

เรื่องน่าติดตามมากเลย คับ
จะรออ่าน ต่อไปนะ

[bixzz]

เหนื่อยแทนน้องวานจริงๆ...
เรื่องสนุกน่าติดตาม แถมชุลมุนดีจริงๆ
พี่กัทนี่ใจคอจะไม่ตามมาง้อเลยหรือไงเนี่ย ส่วนพี่เมืองและพี่วุฒิก็น่าสงสารเหมือนกัน
...รออ่านต่อนะครับ

[tagloveX-Mark]

คำเดียวเลย "ใจดำสุด ๆ"

[ribbon]

หวัดดีครับ

เย้ๆๆ
วันนี้มาทันกลางวัน ไม่คํ่านะครับ 555

...............................................

~~13~~

" อะ เอ่อ...เอ่อ...หวัดดีครับ "  ผมก็ทักทายตอบ
รู้สึกอายเหมือนกัน ที่นั่งรถเค้ามาแล้วดันไม่ได้ทักทายตั้งแต่แรกน่ะครับ

" ผมธรรณ์ จำได้มั๊ยครับ " 
พูดจบก็ยิ้มให้ผม
ส่วนผมน่ะเหรอ ก็หันไปมองหน้าไอ้แหวนสิครับ

" ก็วันนั้นที่คุยโทรศัพท์กันไง แล้วมันถามกูว่า มึงน่ารักมั๊ยไงล่ะ จำได้หรือยังวะ "

" อ้อ ที่มึงบอกว่าเป็นญาติเป็นลูกพี่ลูกน้องของมึงน่ะเหรอวะ "

" เออ นั่นแหล่ะ "

" อ้อ... "  ผมน่ะพูดไม่ออกเลย
จำที่ไอ้แหวนมันตอบลูกพี่ลูกน้องมันไปสิว่า ผมน่ะน่ารัก แล้วพอมาเจอกัน
สงสัยว่าไอ้ที่บอกว่าผมน่ารักน่ะ คงหายแว๊บไปแล้วแน่ๆ
ก็ผมน่ะ ยังกับลูกหมาตกนํ้าเลยนี่ครับ

แล้วก็มานึกได้อีกเรื่องก็คือ มันพูดจากวนๆใส่ผมตอนที่ผมโทรไปหาไอ้แหวนครั้งแรก
ไอ้คนนี้นี่เอง
มองหน้าตา ก็หล่อดีนะ สูงด้วย แต่ปากก็เสียด้วยเหมือนกัน
แปลกใจเหมือนกันว่าทำไมวันนี้
พูดจากับผมนี่ก็พูดดีไม่กวนประสาทแบบวันนั้นนะ

" ตกลงนะ ไปนอนบ้านเราได้ ไม่มีใครรบกวนหรอก "
เสียงพูดดังขึ้น ทำเอาผมหลุดจากความคิด

" แต่ว่า มันจะดีเหรอ เพิ่งรู้จักกันมันจะไม่รบกวนนะ เอ่อ...นายเหรอ "

" เรียกเรายังไงก็ได้ "

" เอ่องั้นจะไม่รบกวนนายเหรอ "

" ไม่รบกวนอะไรเลย ดีซะอีกจะได้มีเพื่อนนอนคุยกัน "

" งั้นก็ได้ เราขอไปนอนค้างคืนนึงแล้วกันนะ "

" ได้เลยห้องเรายินดีต้อนรับนาย "  ไอ้ธรรณ์มันพูด เสียงขี้เล่นด้วย

" ขอบใจนายแล้วกันนะ " 
ผมบอกมัน แล้วหันไปเห็นไอ้แหวนมันมองไอ้ธรรณ์อยู่ครับ

" ไม่เป็นไรว่ะ เรื่องแค่นี้เอง "
ได้ยินไอ้ธรรณ์มันตอบผมครับ  ผมก็เลยหันไปยิ้มให้มัน

" งั้นไปได้แล้วโว้ย เดี๋ยวพ่อแม่กูออกมาเห็นละจะยุ่ง "
ไอ้แหวนมันพูดแทรกครับ
รวมทั้งมันก็เปิดประตูรถลงไป

" เออไอ้แหวน มึงห้ามบอกไอ้ติมันนะโว้ยว่ากูไปไหน "
ผมนึกได้พอดี ก็เลยบอกไอ้แหวนมันน่ะครับ

" เออ กูไม่บอกใครหรอกวะ ไปเถอะ พักผ่อนเยอะๆด้วยนะมึงเดี๋ยวมึงจะป่วยเอาอีก "

" ขอบใจมึงนะไอ้แหวน "

" อื้อ ไม่เป็นไรหรอกวะ ไอ้ธรรณ์คืนนี้ฝากดูแลเพื่อนกูด้วยนะมึง ห้ามนะ....... "
ไอ้แหวนมันหันไปพูดกับไอ้ธรรณ์
เห็นไอ้ธรรร์มันยักคิ้วแล้วก็ยิ้มกวนๆให้ไอ้แหวนมันด้วยครับ

" รับรองจะดูแลอย่างดีเลยมึง ไม่ต้องเป็นห่วงหรอกวะ "                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                       
มันก็รับปากไอ้แหวนครับ

แล้วผมก็ไม่ลืมย้ายมานั่งที่ด้านหน้ารถคู่กับไอ้ธรรณ์
เสร็จแล้วไอ้ธรรร์ก็ขับรถออกไปจากบ้านไอ้แหวนครับ
๐
๐
ตลอดทางที่นั่งอยู่ในรถ
ผมกับไอ้ธรรณ์ก็ไม่ได้คุยอะไรกันเลยครับ

อย่างหนึ่งก็คงเป็นเพราะว่า ไม่รู้จะคุยอะไร
อีกส่วนหนึ่งก็เป็นเพราะผมเหนื่อย เลยยังไม่อยากจะนึกหรือคิดอะไร
แต่ถึงจะเป็นแบบนั้น
ส่วนลึกๆก็นึกถึงเรื่องพี่กัทอยู่ตลอด
อยากจะรู้ว่า ถ้าพี่กัทรู้ว่าผมไม่มีเงินติดตัว พี่เค้าจะตามหาผมมั๊ย
หรือว่าไม่ห่วงไม่ได้สนใจอะไรเลยสักนิด

ตอนนั้นที่ผมเดินเข้าไปที่คอนโด แล้วเห็นพี่เมืองนั่งอยู่นั้น
ผมยังแอบหวังว่าจะเห็นพี่กัทอยู่ที่นั่นด้วย
แต่ก็ไม่มี
นี่พี่เค้าไม่ได้คิดอะไรมั่งเลยเหรอครับ
พอคิดถึงตอนนี้แล้ว นํ้าตามันก็เอ่อคลอ
แต่ก็ไม่ได้ไหลออกมา
เพราะไอ้ธรรณ์มันพูดขึ้นมาทำลายความเงียบ

" เงียบจัง ขอเปิดเพลงฟังนะจะได้ร่าเริงหน่อย "
ไอ้ธรรณ์บอกผมเบาๆ ผมเองก็หันไปมองมัน

" อื้อ ตามใจนายเถอะ "
พอผมพุดจบ ไอ้ธรรณ์มันก็กดเปิดเพลงจากเครื่องเล่น
เป็นเพลงช้าๆ ซึ้งๆ
ผมก็ฟังเพลินๆนะ แต่ไม่นานหรอก
ผมก็หลับไปเลยครับ
๐
๐
" เอ้า นี่ผ้าเช็ดตัว แล้วก็รีบไปอาบนํ้าซะ "
ไอ้ธรรณ์มันยื่นผ้าเช็ดตัวส่งให้  ผมก็รับมานะ ถึงจะง่วงมากก็เถอะ
ไม่อยากอาบนํ้า อยากจะนอนมากกว่า

" อื้อ ขอบใจนายนะ "  ผมบอกมัน

" ไม่เป็นไรหรอกว่ะ "

" อ้อ เราขอรบกวนนายอีกเรื่องนึงสิ "

" เรื่องอะไรวะ บอกมาได้เลย "

" ก็เราขอยืมเสื้อผ้าของนายหน่อยนะ จะใส่นอนน่ะ "

" อ้อ ได้ นายไม่บอกเราก็ว่าจะไปหาให้อยู่แล้ว "

" งั้นก็ขอบใจนะ เราไปอาบนํ้าก่อนแล้วกัน ง่วงมากเลยว่ะ "
ผมบอกไอ้ธรรณ์  แล้วก็เดินเข้าห้องนํ้าที่อยู่ในห้องนอนนั่นแหล่ะครับ

ที่ห้องไอ้ธรรณ์นี่ก็กว้างใหญ่ดีครับ
อุปกรณ์ รวมทั้งเฟอร์นิเจอร์ต่างๆก็มีพร้อม ทั้งเป็นของใหม่ด้วย

ผมอาบนํ้าร่วมครึ่งชั่วโมงก็เสร็จถือเสื้อผ้าของผมออกมาด้วย
เห็นไอ้ธรรณ์นอนเงียบบนเตียง
มันก็คงง่วงล่ะครับ
ก็นี่มันตี 1 เข้าไปแล้วนี่

ซึ้งในนํ้าใจของมันนะครับ
เป็นคนที่แทบจะบอกว่าคนนอกด้วยซํ้าไป
แต่ก็ยังยื่นมือมาช่วยเหลือผมเป็นอย่างดี

ผมมองหาเสื้อผ้าของไอ้ธรรณ์ที่มันบอกว่าจะหาให้ แต่ก็ไม่เจอ
เห็นตู้เสื้อผ้าอยู่ ไอ้จะไปเปิดหาเอง ก็ไม่ดี
ผมก็เลยจำใจปลุกไอ้ธรรณ์ให้ตื่นครับ

" เฮ้ย...นายตื่นมาเอาเสื้อผ้าให้เราก่อน "  ผมเอามือแตะๆตัวมันด้วยครับ

" อืม อืม อ้าวโทดทีว่ะ นอนพักสายตาดันเผลอหลับไปซะได้ "
ไอ้ธรรณ์มันบอกผมครับ
แต่ว่า ตามันก็มองผมสำรวจทั่วตัวเลย
ผมนี่ก็ไม่ได้คิดอะไรน่ะครับ
ออกมาจากห้องนํ้าก็นุ่งแต่ผ้าเช็ดตัวมาแค่ผืนเดียว

" ไม่เป็นไร "
บอกมันไป
ก็เห็นมันลุกขึ้น แล้วไปเปิดตู้เสื้อผ้าใหญ่ที่อยู่มุมห้อง
มันเลือกหยิบออกมา แล้วเดินมาให้ผม

" เอ้า เราไม่มีเสื้อผ้าตัวเล็กๆเลยว่ะ ใส่เสื้อนี่ของเราไปก่อนนะ "
มันพูดแล้วยื่นเสื้อเชิ้ตแขนยาวสีขาวส่งให้ผม
กางออกดู ก็คิดว่ามันใส่ได้นะ
แค่มันใหญ่ไปหน่อยเท่านั้นเองครับ

" โอเค เราใส่ได้ ไม่มีปัญหาหรอก แล้วอีกอย่างนึงล่ะ "

" อะไรเหรอวะ "

" ก็กางเกงน่ะ ขาสั้นพวกกางเกงกีฬาก็ได้ นายคงไม่อยากให้เราใส่แต่เสื้ออย่างเดียวนอนหรอกนะ "
ผมถามมันแบบขำๆน่ะครับ

" เออเราอยากว่ะ "
ไม่พูดเปล่าด้วย มันมองตัวผมอีก

" ฮะ ว่าไงนะ "
ผมรีบถามอีกครั้งทันที  ที่ได้ยินมันคงหูแว่วไปเองน่ะครับ

" เปล่า ไม่มีอะไร เดี๋ยวเราไปหาให้แล้วกัน " 
ไอ้ธรรณ์มันพูด
แล้วก็เดินไปเปิดตู้ดูอีกครั้ง
สักพักก็หยิบกางเกงกีฬาเดินมาส่งให้ผม

" ขอบใจนะ "
ผมกางออกดู ไอ้กางเกงมันก็ใหญ่ไม่ต่างจากเสื้อหรอกครับ
แต่อย่างน้อยมันก็ดีกว่าที่จะไม่มีอะไรให้ใส่นอนน่ะ

แล้วผมก็เดินไปที่โต๊ะเครื่องแป้ง ติดกับตู้เสื้อผ้า
เอาเสื้อใส่  ติดกระดุม แล้วก็พับแขนเสื้อขึ้นนิดนึง
หยิบกางเกงขึ้นมาใส่ด้วย
มันใหญ่มาก ถ้าปล่อยมือออกมันก็จะล่วงไปกองกับพื้นเลยน่ะครับ

" เฮ้ยธรรณ์ นายมียางมั๊ยวะ ขอเราเส้นนึงสิ "
ผมหันมาบอกมัน
ก็เห็นมันจ้องมองผมอยู่แล้ว

" เออมี รอเดี๋ยวว่ะ "
ไอ้ธรรณ์มันบอกผม
แล้วเดินหายไปห้องเล็กๆด้านข้างซึ่งผมคิดว่าน่าจะเป็นห้องครัวน่ะครับ
ไม่นานมันก็ออกมาพร้อมกับส่งยางมาให้

" เอามาทำอะไรวะ "

" ก็นี่ไง " 
ผมบอกมัน
แล้วก็มัดปมกางเกงไว้ไม่ให้กางเกงหลุด

" 555 "  มันหัวเราะผมครับ

" หัวเราะอะไรวะ "  ผมถามมัน
แล้วก็ก้มมองสำรวจตัวเองว่ามีอะไรที่มันตลกจนไอ้ธรรณ์มันหัวเราะผมน่ะ
ก็เห็นเสื้อที่ใส่ ตัวมันใหญ่ยาวคลุมจนมองกางเกงไม่เห็นเลยครับ

" เปล่าว่ะ 555 "

" บอกเปล่า แต่มาหัวเราะเรานี่นะ "

" ก็นายน่ารักนี่ เป็นอย่างที่ไอ้แหวนมันบอกเลยว่ะ " 
มันบอกผม
ทำเอาผมอายหน้าแดงเลยล่ะครับ

" อ่า  เอ่อ....."  พูดไม่ออกครับ

" น่ารักจริงๆ มากด้วยนะรู้ตัวบ้างมั๊ยวะเนี่ย "

" บ้าแล้วนาย มาชมบ้าอะไรวะ ไม่เอาแล้วเราง่วงนอน "
บอกมันแล้วก็ไปเอาหมอนที่เตียง เดินมาที่โซฟา
ก็มันเขินน่ะครับ

" อย่าบอกนะว่านายจะนอนที่โซฟานั่นน่ะ "

" เออสิวะ "

" ไม่ต้องเลย นายมานอนที่เตียงนี่แหล่ะ เตียงก็กว้างขนาดนี้ "

" แต่ว่ากลัวเราไปนอนด้วยแล้วจะเกะกะนายน่ะสิวะ "
ผมบอกมันครับ  ก็เกรงใจมันด้วย

" เกะกะอะไรล่ะ มานอนด้วยกันนี่เลย "
พูดแล้ว มันก็เดินมาที่ผม คว้าหมอนไปถือแล้วเดินมาวางที่เตียงนอนเหมือนเดิม

" เฮ้ย เรานอนที่โซฟาน่ะดีแล้ว "

" นอนด้วยกัน หรือที่ไม่นอนนี่เพราะว่านายกลัวเราวะ "
มันหันมาถามผมครับ

" ไม่ได้กลัวซะหน่อย ทำไมเราจะต้องกลัวนายด้วยล่ะ "

" ไม่รู้สิ นายอาจกลัวเราปลํ้านายมั้ง "

" พูดบ้าๆอีกแล้ว เราผู้ชายนะโว้ย " 
บอกมันครับ
แต่จริงแล้วก็ไม่ไว้ใจมันนั่นแหล่ะ 555

" เออผู้ชาย งั้นถ้าไม่กลัวก็มานอนซะดีๆ ถ้าไม่มานอนบนเตียงด้วยกัน ก็ไม่ต้องนอนกันทั้ง 2 คนนั่นแหล่ะ "
ไอ้ธรรณ์มันขู่ผมครับ
เสียงดุเลย  แล้วทำไมถึงเปลี่ยนจากเดิมไปล่ะครับ
ได้ยินมันทำเสียงดุแบบนี้ กับสายตาที่มองมา
ผมก็รีบขึ้นที่นอน ดึงผ้าห่มมาห่มทันที

" นอนก็ได้ ไม่เห็นต้องมาขู่เลย "

" ก็พูดดีไม่รู้เรื่องเองนี่หว่า ถ้ามานอนแต่ทีแรกก็ไม่ต้องขู่หรอก "

" ............. " 
ผมไม่ตอบมันหรอก เริ่มจะกลัวมันแล้วสิครับ
อย่าบอกนะว่าจะหนีเสือมาเจอจรเข้น่ะ

ไอ้ธรรร์มันก็เข้าไปอาบนํ้าครับ
ผมหลับตานอน แต่ก็นอนไม่หลับหรอก
รอจนไอ้ธรรณ์มันอาบนํ้าเสร็จนั่นแหล่ะครับ

ได้ยินเสียงมันเปิดประตูห้องนํ้าออกมา
ก็แค่นั้นครับ
ง่วงจนผมฝืนไม่ไหวแล้ว
รู้สึกที่นอนข้างๆมันยุบตัวลง แล้วผมก็ไม่รู้สึกตัวอีกเลยครับ...
๐
๐
๐
.......................................

จบตอนแค่นี้ละครับ
เจอกันอีกครั้งวันจันทร์นะ
หรือไม่ถ้าไม่ไปไหนก็อาจจะเป็นพรุ่งนี้นะครับ...แฮะแฮะ


ขอบคุณทุกๆคนครับ

วันวานครับผม...^_^...

[LEO]

...หลับไม่รู้ตัวเลยหรอ
...ไม่มีอะไนเกิดขึ้นใช่มะ?
...รอตอนต่อไปน่ะ