หวัดดีครับ
ช้าอีกแล้ว
ไม่อยากแก้ตัวว่าไม่สบาย แต่มันก็ไม่สบายจริงๆ
ขอบคุณทุกคนที่เป็นห่วงนะ
ตอนนี้ยังทั้งไอ ทั้งเจ็บคอเลยล่ะครับ
นี่ก็ใกล้ x' mas แล้ว แต่ว่าผมยังไม่อวยพรหรอก
เพราะว่า จะเอาตอนใหม่มาลงในวันนั้นแหล่ะ ค่อยอวยพรนะครับ.......
..........................................
จะคนนี้หรือคนไหนก็รักนายคนเดียว
~~45~~
หลังจากที่ผมหายป่วย
ผมก็ไปเรียน มีเพื่อนๆมาถามผมเรื่องการป่วยของผมกันหลายคน
ผมก็บอกแค่ว่าเป็นหวัดธรรมดาแค่นั้นเอง พวกมันก็ไม่สนใจอะไรแล้วล่ะครับ
เพราะปกติ ผมก็ป่วยแบบนี้บ่อยๆ
ชีวิตในแต่ละวันก็เหมือนปกติ
พี่กัทมานอนที่ห้องของผมบ้าง ผมไปนอนที่ห้องพี่กัทบ้าง
แต่ถึงจะนอนที่ไหน ทั้งผมกับพี่กัทก็จะอยู่ด้วยกันตลอด แทบจะทุกเวลา
" เฮ้ย ไอ้วานวันนี้ทำไมยังไม่กลับล่ะวะ "
ไอ้ติมันถามผม เมื่อเห็นผมยังคงนั่งอ่านหนังสืออยู่ที่โต๊ะหน้าตึกคณะ
" ก็รอพี่กัทน่ะ วันนี้บอกว่ามารับช้าว่ะ "
" เหรอ แล้วมึงกินอะไรหรือยังล่ะ "
" ก็ยังเลย รอพี่กัทมารับแล้วค่อยไปกินกันน่ะ ไปกับกูมั๊ยวะ " ถามมันครับ
" ไม่ดีกว่าว่ะ เดี๋ยวกูไปกินกับเด็กกู เออไอ้วาน พี่เมืองฝากบอกว่าคิดถึงมึงนะ "
" อือ แล้วทำไมพี่เมืองไม่โทรมาหาล่ะ กูก็คิดถึงพี่เค้าเหมือนกัน ไม่ได้เจอกันนานแล้วด้วย "
" พี่เค้าคงกลัวมึงกับแฟนมึงทะเลาะกันมั้งวะ "
" งั้นเหรอวะ ไม่เป็นไร เดี๋ยวกูโทรไปหาพี่เค้าเองก็ได้ว่ะ ขอบใจมึงนะ "
" เออ แล้วให้กูนั่งเป็นเพื่อนมั๊ยล่ะ " มันถามผมครับ
" ไม่เป็นไรหรอก ก็มึงว่าจะไปกินข้าวกับเด็กมึงไม่ใช่เหรอ "
ผมบอก เมื่อนึกได้ที่มันพูดไว้
" ก็ถ้ามึงไม่มีเพื่อนนั่ง เดี๋ยวกูก็นั่งเป็นเพื่อนมึงก็ได้ เด็กกูไม่เป็นไรหรอก กูบอกได้ว่ะ "
ได้ยินมันพูดแล้วซึ้งใจจัง
ถึงมันจะชอบผมหรือไม่ที่ไปคบกับพี่กัท แทนที่จะเป็นพี่เมือง
แต่ไอ้ความรักเพื่อนมันก็ยังมีเหมือนเดิม
" ขอบใจมึงนะ แต่มึงไปกินข้าวกับเด็กมึงเถอะ กูอยู่เองได้ เดี๋ยวพี่เค้าก็มาแล้วล่ะ "
" อืม งั้นก็ตามใจมึง กูไปก่อนแล้วกันนะ แต่ถ้ามีอะไรก็บอกกูได้โว้ย "
" เออ... " ผมก็ยิ้มให้มัน
แล้วมันก็เดินออกไป ดีใจจังที่มีเพื่อนอย่างมันน่ะครับ
พอมันเดินออกไปแล้ว
ผมพูดไปก็นึกถึงครั้งสุดท้ายที่ได้เจอพี่เมืองก็ร่วมเดือนแล้ว
และที่ไปเจอกันก็ไม่ใช่ว่านัดกัน แต่เป็นเพราะไปเจอโดยบังเอิญน่ะครับ
วันนั้น ผมมาซื้อของคนเดียว เพราะพี่กัทติดงานกลุ่ม
แล้วตอนที่จะขึ้นไปหาอะไรกิน ก็เจอพี่เมืองนั่งกินข้าว กับสาวน้อยน่ารัก ที่ผมคิดว่าคงจะเป็นแฟนพี่เค้าน่ะ
ตอนแรกก็ว่าจะไม่ไปทัก ก็กลัวจะไปขัดความสุขของพี่เมือง
แต่พี่เมืองหันมาเห็นผม ก็เลยจำใจเดินเข้าไปทัก
สรุปวันนั้น ผมก็เลยต้องนั่งกินข้าวกับพี่เมือง และก็สาวน้อยคนนั้น
น้องเค้าก็น่ารักดีด้วย
ผมนึกได้ว่าจะโทรไปหาพี่เมือง
ก็เลยหยิบมือถือออกมากดหาเบอร์ แล้วโทรออกไป
" หวัดดีครับพี่เมือง " ผมพูดเมื่อพี่เมืองรับสายแล้ว
" หวัดดีครับน้องวาน วันนี้สงสัยพี่จะโชคดีมากที่น้องวานโทรมาหาพี่ได้ "
" ...555 ก็เห็นไอ้ติมันบอกนี่ว่าพี่เมืองไม่กล้าโทรมาหาผมน่ะ " ผมบอก
" ครับ พี่ก็กลัวว่าพี่โทรไปหา แล้วน้องวานจะมีปัญหากับแฟนน่ะ "
" ไม่เป็นไรหรอกครับ พี่กัทเค้าไม่ว่า " ผมบอกพี่เมืองไป
โดยที่ก็ไม่ได้พูดให้หมด
แล้วที่ผมไม่พูดหมดก็คือ พี่กัทบอกว่าคุยได้ แต่พี่กัทต้องอยู่ด้วย และที่สำคัญคือ
เวลาที่คุยต้องเปิดลำโพงให้พี่เค้าได้ยินว่าคุยอะไรกัน
" โอเค งั้นไว้พี่โทรไปหานะครับ "
" ครับ "
" แล้วนี่หายป่วยหรือยัง เห็นไอ้ติมันบอกว่าน้องวานป่วยหยุดเรียนไปหลายวัน "
นี่แสดงว่า ไอ้ติมันก็เล่าเรื่องผมให้พี่เมืองรู้ตลอดเลยล่ะสิเนี่ย
" ก็หายดีแล้วล่ะครับ "
" น้องวานนี่ป่วยบ่อยจังนะ ต้องพักผ่อนเยอะๆรู้มั๊ยครับ พี่เป็นห่วงนะ "
พี่เมืองพูดเป็นห่วงผม
แต่ผมกำลังจะบอกขอบคุณพี่กัท ก็พอดีได้ยินเสียงคนตะโกนเรียก ผมก็เลยหันไปมอง
" อ๊ะ พะ พี่กัทเป็นอะไรน่ะครับ พี่ครับพี่เป็นอะไร "
ผมร้องอุทาน แล้ววิ่งเข้าไปหาพี่กัทที่เดินกระเผลกมาที่ผม
" ไม่เป็นไร แค่ข้อเท้าแพลงเท่านั้นเอง เดี๋ยวก็หายครับ " พี่กัทบอกผม
" แล้วนี่ล่ะครับ ที่ข้อมืออ่ะ เป็นอะไร " ผมชี้ไปที่ข้อมือที่มีผ้าพันเอาไว้
" อ้อ นี่ก็ข้อมือเคล็ดนิดเดียวไม่เป็นอะไรมากหรอก "
พี่กัทบอกผม แต่ผมก็ยังไม่เชื่อเลยต้องถามยํ้าอีกครั้ง
" ข้อมือเคล็ดแน่นะครับ "
" จริงสิ " พี่กัทก็ยืนยันเหมือนเดิม
" พี่ไปทำอะไรมา ถึงเจ็บแบบนี้น่ะ ไหนว่าจะเล่นบาสไงครับ "
" ก็เล่นบาสนั่นแหล่ะ อุบัติเหตุนิดหน่อย "
" นิดหน่อยเหรอเนี่ย เจ็บทั้งมือ เจ็บทั้งขา แล้วพี่เจ็บมากมั๊ยล่ะครับ "
ผมถามอย่างนึกเป็นห่วง
ก็ไม่คิดนี่นะว่า แค่เล่นบาสแค่นั้นจะทำให้เจ็บอย่างนี้ได้
" ก็ไม่เจ็บแล้วล่ะ แค่นี้สบายมาก "
พี่กัทบอกผม หน้าตาก็ไม่ได้บ่งบอกว่าจะรู้สึกเจ็บด้วย พอเห็นแบบนั้นแล้วก็สบายใจขึ้นมาหน่อย
" อ๊ะ พะพี่เมือง ขอโทษครับ ผมลืมไปเลย " ผมนึกได้ เลยยกมือถือมาพูด
" 555 ไม่เป็นไรพี่เข้าใจ ไปดูแลไอ้นั่นมันเถอะ แล้วค่อยคุยกันใหม่นะครับ " พี่เมืองบอกผม
" ครับพี่ หวัดดีครับ "
ผมบอก แล้วก็กดตัดสาย แต่พอหันมามองพี่กัทก็ต้องสะดุ้ง
พี่กัทมองจ้องผม หน้าตาก็ดูดุด้วยจนผมกลัว
" เอ่อ พะ พี่เค้าวางสายไปแล้วครับ แฮะแฮะ... " ผมบอกแล้วยิ้มแห้งๆ
" คุยอะไรกัน บอกพี่มา "
พี่กัทยังทำเสียงดุใส่ผมอีกด้วย
" กะ ก็มะไม่ได้คุยอะไรมากเลย คุยเรื่องทั่วๆไปน่ะครับ พี่ครับวานว่าเรากลับห้องดีกว่านะ พี่จะได้พัก "
ผมพูดเปลี่ยนเรื่องทันที
ก็รู้ว่าที่คุยกับพี่เมือง มันก็ไม่ได้มีอะไรเป็นพิเศษ
แต่ว่าก็อย่างที่รู้ คนตรงหน้าผมนี่ ขี้หวงแล้วก็ขี้หึงมากๆ
ผมก็ไม่อยากจะพูดออกไปแล้วก็ต้องมาเถียงๆกัน มันไม่เห็นว่าจะสนุกอะไรตรงไหนเลย
" รีบเปลี่ยนเรื่องเลยนะ "
พี่กัทบอกผม แล้วหันหลังเดินไปที่รถ ผมเห็นก็วิ่งตามครับ
ขนาดพี่กัทขาแพลงเดินกระเผลก แต่ก็ยังเดินเร็วกว่าผมเลยล่ะ
พอขึ้นรถได้ พี่กัทก็ออกรถโดยที่ไม่ได้พูดอะไรอีกสักคำ
แค่ไม่นานก็ถึงที่คอนโดของพี่กัทครับ
" เป็นไงบ้างครับ เจ็บมือ เจ็บขามากมั๊ย "
ผมถามเมื่อเข้ามาในห้องกันแล้ว
นึกถึงตอนที่พี่กัทขับรถ ถึงจะไม่มีอะไรเกิดขึ้น แต่ก็รู้ว่าพี่กัทต้องเจ็บแน่นอน
เพราะผมเห็นพี่กัท เอามือมาแตะที่ข้อมือบ่อยๆ
ดีนะที่คอนโดอยู่แค่ด้านหลังมหาวิทยาลัย ถ้าอยู่ไกล ผมว่าพี่กัทคงจะออกอาการมากกว่านี้แน่ๆเลยครับ
" แค่นี้ไม่ตายหรอก "
พี่กัทพูดเสียงดุเดินไปที่โซฟา แล้วเอนตัวลงนอนเหยียดยาว ใช้อีกมือที่ไม่เจ็บบีบนวดไปด้วย
" พี่กินยาหรือยังครับ " ผมถามอย่างเอาใจ
" ไม่อยากคุย อยากจะนอน " พี่กัทพูดเสียงเข้มแล้วหลับตาลง
" ง่วงเหรอครับ วานว่าพี่ลุกเข้าไปนอนในห้องดีกว่านะ จะได้นอนสบายๆ "
ผมพยายามชวนคุยอีก
พอรู้หรอกว่า พี่กัทคงจะโกรธที่ผมคุยกับพี่เมืองน่ะ
" ........... "
พี่กัทไม่ตอบครับ ใช้มือยันตัวเองจะลุกขึ้น
แต่พี่เค้าคงจะลืมไปว่ามือข้างที่ดันตัวเองขึ้นนั้นมันเจ็บอยู่
ผลที่ได้คือเสียงร้อง " โอ๊ย " ให้ผมได้ยิน
พี่กัทดูจะเจ็บมากพอควร หน้าตอนนี้มันบ่งบอกให้ผมเห็นเลยล่ะครับ
" เป็นไงบ้างครับ มาให้วานช่วยนะ "
ผมพูดแล้วไปจับแขนพี่กัท ช่วยพยุงให้ลุกขึ้นยืน
พี่กัทเองก็ไม่ว่าอะไร แล้วผมก็พยุงพี่กัทเดินเข้าไปในห้อง
" .........ไม่เป็นไร ไม่ต้องมาดูแลก็ได้ "
พี่กัทพูด แล้วหลับตาจะนอนพัก
ผมก็หันไปมอง ทำเป็นไม่สนใจที่พี่กัทพูดแบบนั้น
เดินไปยกโทรศัพท์ที่โต๊ะ แล้วกดโทรออกไปสั่งอาหารเสร็จก็วางสาย
" พี่กัทเป็นอะไรครับ หรือว่ายังโกรธวานอยู่อีก ที่คุยกับพี่เมืองน่ะ " ผมถามเมื่อเดินมานั่งที่ข้างพี่กัทแล้ว
" ไม่โกรธแต่ไม่อยากคุย " ลืมตามอง แล้วพูดกับผม
" อย่างนี้เหรอไม่โกรธน่ะ "
" ...................... "
พี่กัทก็เงียบครับไม่พูดอะไร แล้วก็หลับตานอนอีกครั้ง
" พี่ครับ ที่คุยกับพี่เมืองน่ะไม่มีอะไรนะ พี่ไม่เชื่อใจวานเหรอครับ "
" ..........พี่เชื่อใจวานแต่ไม่เชื่อใจมัน "
" ก็แค่คุยโทรศัพท์กันธรรมดาเองนะ "
" ก็นั่นแหล่ะ พี่ไม่ชอบ พี่ไม่อยากให้วานคุยอะไรกับมัน " พี่กัทยังยืนกราน
" ..............ก็ได้ครับ ไม่คุยก็ไม่คุย "
ผมก็เงียบไปพักนึงครับ แล้วก็ยอมตามที่พี่กัทบอก
ก็ไม่อยากทะเลาะ ไม่อยากให้พี่กัทโกรธผมด้วย
" ................... "
พี่กัทมองหน้าผม หลังจากที่ผมพูดจบ ผมเห็นก็ยิ้มให้
" ยิ้มอะไรล่ะ " พี่กัททำหน้าเป็นถามผม
" ก็มองคนหล่อไง "
" ไม่ต้องมาพูดดีเลยนะ " พี่กัทบอก
" ชมก็ไม่ได้ อะไรก็ไม่ได้ งั้นวานไม่พูดก็ได้ "
ผมพูดไป ก็ไม่ได้งอนอะไรหรอก
แค่แกล้งแหย่พี่กัทน่ะครับ อยากรู้ว่าถ้าเป็นแบบนี้แล้ว พี่กัทจะทำยังไง
แล้วพี่กัทก็เงียบไปครับ ไม่พูดอะไร
ผมเองก็เงียบ ไม่พูดอะไรเช่นกัน
จนสักพัก ก็มีเสียงเคาะห้อง ผมก็ลุกออกไป
เป็นน้องข้างล่างเอาอาหารที่สั่งไปขึ้นมาส่งครับ
หลังจากที่เอาของมาวางที่โต๊ะแล้ว
ผมก็ไปเปิดทีวีดู ทำเป็นไม่สนใจพี่กัทที่ยังคงนั่งมองผมอยู่
" น้องวาน พี่หิวแล้วครับ "
เสียงพี่กัทเรียกผมอย่างเพราะเลยแหล่ะ
" .................. " ผมก็ไม่ตอบ ทำไม่สนใจเหมือนเดิม
" วานครับ พี่หิวแล้วล่ะ "
" หิวก็พี่ก็ลุกมากินเองสิ เดี๋ยววานยกไปให้ก็ถูกดุอีก " ผมบอกไป
" ไม่เอา พี่ไม่ดุหรอกพี่อยากให้วานป้อนให้พี่นะ "
" ไม่ป้อน "
" น่า มาป้อนพี่หน่อยนะ "
" ไม่เอา " ผมก็ยังไม่ยอมอีก
พี่กัทก็เงียบไป สักพักก็มีเสียงร้องดัง
" โอ๊ย...โอ๊ย...เจ็บ อูย..."
ผมรีบหันไปมอง เห็นพี่กัทนั่งอยู่ข้างเตียง
ยกมือมากุมไว้ที่ข้อมือที่เจ็บด้วย แล้วสีหน้าก็บ่งบอกว่าเจ็บที่ข้อมือมาก
" พี่กัทเป็นอะไรครับ ไหนให้วานดูหน่อยนะ "
ผมบอกรีบวิ่งไปนั่งข้างพี่กัทค่อยๆคว้ามือข้างที่เจ็บขึ้นมาดู
" โอ้ย...เจ็บจัง " พี่กัทยังร้องต่ออีก
" พี่อยู่เฉยๆสิครับ อย่าเคลื่อนไหวข้อมือมาก เดี๋ยวมันจะอักเสบมากขึ้นอีก "
" เป็นห่วงพี่แล้วเหรอ " พี่กัทจ้องหน้าถามผมครับ
" ก็ห่วงสิครับ " ผมบอกจริงๆ
" แล้วเมื่อครู่ ทำไมไม่เห็นสนใจพี่เลยล่ะ "
" วานเอ่อ วานขอโทษครับ วานแค่แกล้งพี่กัทเองน่ะ หายโกรธวานนะครับ "
" ................ " พี่กัทไม่พูด
" ตะกี้พี่กัทหิวข้าวไม่ใช่เหรอ มาเดี๋ยววานป้อนให้นะ "
ผมรีบบอกไปทันที
แล้วเดินไปยกถาดอาหารมาวางที่โต๊ะข้างเตียงนอน
แล้วผมก็ตักข้าวป้อนพี่กัท
ตอนแรกพี่กัทก็นั่งเฉยๆ แต่พอโดนผมพูดหวานๆ อ้อนๆไปหน่อยพี่กัทก็ยอมกินข้าวที่ผมป้อนให้
" หายโกรธวานแล้วเหรอ " ผมถามครับ
" เปล่า ใครว่าพี่โกรธล่ะ "
" อ้าว ก็ตะกี้ที่พี่ทำท่าโกรธวานล่ะ "
" นั่นพี่ก็แกล้งวานเหมือนกันกับที่วานแกล้งพี่นั่นแหล่ะ "
" โห.....ไอ้พี่บ้า "
" 555 ไม่ต้องมาว่าพี่เลย เป็นอันว่าเราก็พอๆกันนะ " พี่กัทยักคิ้วให้ผมด้วย
" คร้าบบบบบบบบไอ้พี่บ้า "
" แน่ะ มาว่าพี่อีกแล้ว "
" โอ๊ย....เจ็บนะ มือเจ็บยังจะมาแกล้งเค้าได้อีก "
พูดไปก็ยกมือคลำจมูกตัวเอง ที่ถูกบีบซะแดงเลย
" 555 ก็หมั่นเขี้ยวนี่นา "
" เอ้า กินต่อได้แล้ว เดี๋ยวข้าวเย็นหมดพอดี " ผมบอกเมื่อนึกขึ้นได้พอดี
" วานก็กินกับพี่ด้วยสิ " พี่กัทบอกผมครับ
" ไม่เป็นไรครับ พี่กินอิ่มก่อน แล้ววานค่อยกิน " ผมบอก
" ไม่เอา มากินกับพี่นี่แหล่ะ กินสองคนอร่อยดี " พูดไปก็ยิ้มไปครับ
" งั้นก็ได้ "
ผมบอกแล้วตักข้าวป้อนพี่กัท เสร็จก็ตักให้ตัวเองด้วย
ผลัดกันคนละคำกับพี่กัทครับ
กินกันจนหมดจานแรก แล้วก็จานที่สอง ก็อิ่ม
ไม่ลืมเอานํ้าให้พี่กัทดื่ม
" พี่เหนียวตัวจังอยากอาบนํ้า " พี่กัทพูดหลังจากที่กินข้าวเสร็จไปได้พักใหญ่
" ก็อาบสิครับ "
" แต่พี่อาบเองได้ยังไงล่ะ วานต้องอาบให้พี่นะ "
พี่กัทพูดไปก็ยกมือมาให้ผมดูด้วยว่าเจ็บข้อมืออยู่ ผมเห็นก็เข้าใจครับ พี่กัทคงอาบเองลำบากจริงๆ
" ก็ได้ครับ "
" งั้นดึงพี่ลุกขึ้นหน่อยสิ "
พี่กัทพูดแล้วยื่นมือข้างที่ไม่เจ็บมาให้ผมดึงขึ้น
ผมก็ดึงครับ แล้วพอพี่กัทยืนก็กางแขนกางขาออก
" ทำอะไรน่ะ " ผมถามทันที
" อ้าว ก็ถอดเสื้อผ้าให้พี่สิ หรือจะให้พี่เข้าไปอาบทั้งอย่างนี้ "
" กะ ก็ได้ "
พูดจบผมก็ลงมือปลดกระดุมเสื้อพี่กัทออกไปทีละเม็ด จนหมด
ผมถอดเสื้อออกไปจากตัวพี่กัท เผยให้เห็นร่างกายที่สมบูรณ์แข็งแรง
" กางเกงด้วย " พี่กัทบอกอีก
" รู้แล้วคร้าบ "
ผมบอกแล้วลอบถอนหายใจ กลั้นใจรูดซิปกางเกงลง
เสร็จแล้วก็ค่อยๆดึงกางเกงออกไป
ไม่อยากมอง แต่ก็ต้องมอง
ถึงจะเห็นแล้ว แต่ก็ยังไม่ชินน่ะครับ
ผมลุกขึ้น แล้วจะพยุงพาพี่กัทไปที่ห้องนํ้า
แต่พี่กัทก็ฝืนตัวเอาไว้
" เดี๋ยวสิ แล้วกางเกงในล่ะ ไม่ถอดให้พี่ล่ะ "
" เอ่อ... "
ก็แค่มีกางเกงในอยู่ ผมเองยังแทบแย่เลย
แล้วถ้าให้ถอดกางเกงในอีก ผมไม่ตายไปเหรอครับ แฮะแฮะ...
" 555 อายอะไรล่ะ พี่เองยังไม่เห็นอายเลย "
" ก็วานไม่ใช่หน้าหนาเหมือนพี่กัทนี่ " ผมว่าไปครับ
" 555 เอาน่า ไม่เห็นจะเป็นอะไรเลย มันก็เป็นของวานอยู่แล้วนี่นะ "
เจอคำพูดแบบนี้อีกแล้ว ละผมจะทำยังไงได้ล่ะ น่าจะดีใจด้วยซํ้า 555
" เฮ้อ...ก็ได้ ถอดก็ได้ "
แต่คิดอีกที มันก็จริงแหล่ะครับ
ก็มันเป็นของผมนี่นะ ถ้าผมไม่เป็นคนถอดแล้วจะให้ใครมาถอดให้ล่ะ
แล้วผมก็ถอดกางเกงชั้นในของพี่กัทออกไป
เห็นแล้วก็ต้องหน้าแดง ก็มันอายนี่ครับ
ผมลุกขึ้นยืน แล้วค่อยพยุงพี่กัทเดินเข้าห้องนํ้า
หยุดยืนใต้ฝักบัว
" แล้ววานล่ะ ทำไมไม่ถอดเสื้อผ้าออกไปล่ะ เดี๋ยวก็เปียกหมดหรอก "
" อ้าว... " อ้าปาก แต่พูดไม่ออกครับ
" ไม่ต้องมาอ้าวเลย เร็วๆรีบถอดซะ จะได้มาถูตัวให้พี่ด้วย " พี่กัทสั่งผมครับ
" แต่.......ครับ รอเดี๋ยว "
ผมก็จะแย้งหรอก แต่คิดตามเหตุผลแล้ว ผมก็ยอมครับ
พอถอดเสร็จ มองพี่กัท ก็เห็นพี่กัทมองจ้องผมอยู่
อดหน้าแดงไม่ได้
" มาเร็วๆสิ ยืนเฉยๆแบบนี้มันหนาวนะ "
พี่กัทบอก ผมก็เดินเข้าไป แล้วพี่กัทก็เปิดฝักบัวให้
หลังจากนั้นก็ถูตัวพี่กัท
ฟอกสบู่ แล้วก็สระผมให้พี่กัทด้วย
ผมรู้นะว่าพี่กัทน่ะรู้สึกยังไงเวลาที่ผมสัมผัสตัว
เพราะบางสิ่งที่เห็น
มันก็บ่งบอกว่าเป็นแบบนั้น
ยิ่งตอนที่ผมถูตัวถูสบู่ตํ่าลงมาแถวนั้นที่กลางตัว พี่กัทยังมีเสียงครางเบาๆลอดออกมาให้ผมได้ยินด้วย
ผมก็สงสารพี่กัทนะ
แต่ไม่รู้จะทำยังไง ก็เลยได้แค่บอกพี่กัทว่า " ให้หายเจ็บก่อนนะ "
พี่กัทก็พยักหน้ายิ้มให้ผม แล้วก็ได้แค่จูบผม หอมแก้มผมเท่านั้นเอง
พักใหญ่พออาบนํ้าเสร็จออกมา
หาเสื้อผ้าใส่ให้พี่กัทเรียบร้อย รวมทั้งตัวผมเองด้วย
แล้ว เราก็มานอนเล่นบนเตียงนอน เปิดทีวีดูกันไป คุยกันไป
คืนนั้นผมก็หลับ โดยที่เป็นฝ่ายกอดพี่กัท
ฝันอะไรนักก็ไม่รู้ จำไม่ค่อยได้
แต่มีเรื่องหนึ่งที่จำได้คือ พี่กัทมีอะไรกับผม...
แล้วพอตื่นขึ้นมาอีกครั้งในตอนเช้า
จากที่ผมกอดพี่กัทก็กลายเป็นพี่กัทมากอดผมแทน โดยที่ทั้งผมและพี่กัทไม่มีเสื้อผ้าติดตัวเลยสักชิ้น
ที่สำคัญ ตัวผมมีรอยแดงเป็นจํ้าๆอีกหลายที่ ทั้งยังรู้สึกเจ็บที่ข้างล่างด้วยครับ...
นึกดูแล้ว ที่ผมฝันเมื่อคืนนี้มันจริงงั้นเหรอ...
แล้วก็อดแปลกใจตัวเองที่ขี้เซาจนไม่รู้เรื่องน่ะสิ หรือว่าจะละเมอก็ไม่รู้ แฮะแฮะ...
มองคนข้างๆ ที่นอนหลับสนิทแล้วอยากทุบแรงๆซะหนึ่งที
พี่กัทนะพี่กัท นี่ขนาดเจ็บนะเนี่ย.....>_<.....
๐
๐
๐
....................................
จบตอนที่ยาวๆอีกตอนแล้วครับ...
มีความสุขทุกๆคนนะ
ขอบคุณครับ และก็สุขภาพแข็งแรงกันทุกๆคนด้วย...
วันวานครับผม...^_^...
ปอลอ...ขอบคุณพี่ๆด้วยนะครับ ที่บอกข้อผิดพลาด ผมไปแก้แล้วครับ คือกดเซฟไม่ครบน่ะครับ แฮะแฮะ...
หัวข้อ: ...จะคนนี้หรือคนไหนก็รักนายคนเดียว... (อ่าน 445713 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก