แต่แล้วก็ได้ยินเสียงเดินเข้ามา ผมรีบปล่อยมือจากKของเอกแล้วรีบขยับตัวขึ้นมานอนเอกหันหลังกลับไปนอน ระฆังช่วยชีวิต แม็กเข้ามาสวมกอดผมไว้
“ไม่ไปอาบน้ำเหรอ”
“อือ” ผมลุกขึ้นไปอาบน้ำโดยในหัวมีแต่เรื่องเมื่อกี้ โอ๊ยปวดหัวๆๆ อาบน้ำเสร็จผมก็กลับเข้ามานอน จนเช้า ผมตื่นขึ้นมา แม็กกับเอกหายไปไหนแล้ว ผมลุกเดินออกไปข้างนอกเห็นแม็กกับเอกคุยกันที่หน้าบ้าน ผมเดินออกไปหา แต่ไม่กล้าสบตาเอก
“อยากกลับบ้านหรือยัง” แม็กพูด
“ตามใจแม็กสิ” ไม่นานผมกับแม็กก็มาถึงบ้าน
”ไปไหนมาเมื่อคืนไม่กลับบ้านนะ” แม่ทัก
“ขอโทษครับแม่เมื่อคืนเจอเอกนะครับก็เลยไปนอนค้างบ้านมันมา
“อ๋อ เอกคนที่น่าตาเหมือนลูกนะเหรอ”
“ครับ”
“มากินข้าวกันก่อนเร็ว แม่ทำกับข้าวไว้ให้เยอะแยะเลย” หลังจากที่เรากินข้าวเสร็จก็ขอตัวกลับไม่นานเราก็มาถึงคอนโด กริ๊งๆๆ เสียงโทรศัพท์ผมดังขึ้น เบอร์ใครนะดูไม่คุ้นเลย
“ครับ”
“ว่าไงครับ”
“ไม่ไงครับ แล้วใครพูดครับ”
“แม้คนเราคืนเดียวก็จำกันไม่ได้นะ ผมเอกไง”
“อ๋อ แต่เอาเบอร์ผมจากที่ไหนครับ”
“5555 ก็เมื่อคืนตอนเจตหลับผมแอบกดเบอร์ไว้ในเครื่องผมแล้วครับ” ฉลาดกว่าที่คิด
“จะคุยกับแม็กเหรอ”
“ไม่ครับโทรมาเจตก็ต้องคุยกับเจตสิครับ”
“ ผมชอบเจตนะ” อึ้ง
“ถึงแม้ว่าจะเจอกันแค่ครั้งเดียว แต่ผมก็รูสึกเหมือนว่าผมเคยเจอเจตมานานหรือบางทีเราจะเคยเป็นคนรักกันมาตั้งแต่ชาติปางก่อน” วิญญาณลิเกเข้าสิงชัวร์
“ผมรู้ว่าเจตเป็นแฟนแม็ก แต่อย่างที่พูด ผมกับแม็กเหมือนกันมาก มากจนแม้แต่คนที่ชอบก็คงจะต้องเหมือนกัน” ก็ดี...แต่ยังไม่อยากมีสามีแฝด ไม่รู้จะแบ่งกันยังไง
“.................” ผมนิ่งเงียบเพราะไม่รู้จะพูดอะไร
“เอาเป็นว่า ไว้เจอกันนะครับ ซักวันผมจะทำให้เจตรักผมเหมือนกับที่เจตรักแม็ก” สรุปแล้วเป็นเพื่อนรักกันจริงเหรอนี้มันจะเพื่อนรักหักเหลี่ยมโหดแล้วนะเนี๊ยะ กลุ้ม