หุหุ กราบขอโทษที่เมื่อคืนไม่ได้มาต่อให้ครับ มันง่วงอะ
กะจะมาต่อให้แต่เช้า ดันตื่นสายอีก ต้องรีบไปทำงาน เดี๋ยววันนี้จะเดินทางละครับ เลยต้องรีบมาลงให้ก่อน
ต้นสนหนอต้นสน อิอิอิ
------------------------------------------------------------
ตอนที่ 4
“ พี่แชมป์ๆ พี่อยู่เฝ้าผมไม่ได้เหรอ ” ผมคิดว่าไม่ปลอดภัยแน่ๆ ถ้าให้ต้นสนมันอยู่ด้วย
“ เอาน่า แกอย่าอคติมากไปสิ ถึงไม่รักมันแล้ว แต่ก็ก็ไม่จำเป็นต้องผลักไสมันนี่ เมื่อคืนมันก็เฝ้าเราทั้งคืน พี่เมาอ้วกตลอดเลยไม่ได้เฝ้า ก็ได้มันแหละช่วยพี่เหมือนกัน ” ไอต้นสน เดี๋ยวนี้มันแผนสูงจังวะ
“ พี่คุยอะไรกับมันเหรอ ” พี่แชมป์ก็เล่าว่า มันบอกว่าเคยคบกับผมแล้วก็รักกันดี จนมาช่วง ม.6 ตอนปลายๆ ผมเหินห่างจากมัน มันทนไม่ได้ถ้าต้องเสียผมไป ผมฟังแล้วโมโหจนพูดไม่ออกเลย หรือว่าที่เพื่อนๆของผมทำท่าให้มันเข้าหาผมได้สะดวก เพราะมันก็ทำแบบนี้เหมือนกัน
“ เอาเถอะน่า นอนพักก่อนก็ได้ เอาไว้เดี๋ยวพี่ปลุกกินข้าว กินยา เอ้อ ... มันฝากให้แกกินยาอันนี้ด้วยอะ พี่ว่าเม็ดมันสีแปลกๆ แต่มันบอกว่าแกเป็นแบบนี้บ่อย มันคือยาอะไรวะ ” เห็นถุงผมตกใจเลยครับ มันเป็นยาแก้ระบม หรือแผลฉีกขาด มันเคยให้ผมกินตอนที่ผมมีอะไรกับมันน่ะครับ
“ เอ่อ ๆ มัน ... มัน เป็นยาแก้ปวด เอ้ย ... ยาแก้อักเสบน่ะพี่ พวกที่ช่วยให้เจ็บคอน้อยลงอะพี่ ” แกก็ผงกหัวเข้าใจ ก่อนจะวางถุงยาเอาไว้ที่เดิม
ผมนอนหลับตาโดยนึกอะไรไปเรื่อยๆ ทำไมมันถึงเป็นแบบนี้ มันเปลี่ยนไปขนาดนี้เลยเหรอ
เมื่อก่อนมันไม่เคยพูดจาหยาบคายกับผมขนาดนี้ มีบ้างที่พูดหนักๆ คงเพราะเป็นผู้ชายด้วยกัน เรื่องหวานๆ เลยไม่ค่อยจะมี (ไม่จริงหรอกมึงต้นสนหลอกมึงละข้าวปุ้น 5555 - นุ ^^”) อีกเรื่องคือเรื่องยาถุงนั้น มันไปซื้อมาให้ผมงั้นเหรอ ช่างเถอะง่วงละ นอนก่อนดีกว่า
ตื่นมาอีกที ไม่รู้ว่ากี่โมงแล้ว แต่รู้สึกหิวน้ำมากๆ
“ พี่แชมป์ ผมหิวน้ำ ”
“ อืม ” ห้วนๆ ได้ใจ นี่แหละพี่ผม เอ๋ ... พี่แชมป์ไม่ได้ไปหารุ่นพี่เหรอ
“ ยื่นมือมาสิ จะให้จับกรอกหรือไง ” โอ้ ... ไม่นะ นี่ผมอยู่กับมารร้ายต้นสนนี่หว่า ตายละกูๆ
“ วะ ... วางไว้ตรงนั้นก็ได้ เดี๋ยวกินเอง ”
“ ต้องให้ทำแบบนี้ทุกที หึ ... ” มันวางแก้วน้ำตรงหัวเตียง แล้วก็กลับไปนั่งดูทีวีต่อ ... นี่มันอะไรกันเนี่ย มันมาเฝ้าผม โดยที่ไม่มีอะไรเกิดขึ้นเลย
“ แล้วจะมองทำไม หิวก็กินซะสิ ” จี๊ดดด นี่ถ้ากูดีๆกว่านี้นะ กูจะเตะขาดครึ่งเลย (กล้าพูดเนอะ)
“ เรื่องยาแก้ระบม ... ”
“ ยา ... เอ่อ .. อ๋อ ของเมียกูเองแหละ ทำไม มีอะไร ” มันชิงตอบก่อนครับ แต่หน้ายังนิ่งๆเหมือนเดิม
“ จะถามว่ายาแก้ระบมอยู่ไหน ไม่ได้อยากรู้ว่าของใคร บอกทำไมเหรอ ” เอาแล้วไงกู ทำไมไม่เจียมสังขารเลยวะ มันหันควับมามองแบบแค้นจัด แต่ก็หัวเราะ หึหึ แล้วก็หันกลับไปเหมือนเดิม
“ ข้าวต้มน่ะ พี่แชมป์ซื้อมาให้ ก็กินๆซะ ” ผมมองหาถุงข้าวต้ม ก็เห็นแขวนอยู่ตรงประตูแต่ผมขยับไม่ค่อยได้อะ
“ ต้น ... ” ลืมตัว กะจะให้มันช่วยหยินแกะใส่ถ้วยให้ แต่มันคงไม่ทำให้ผมแน่ๆ มันก็หันมาหา ผมเลยนั่งก้มหน้างุดๆ กะให้มันเลิกสนใจก่อน แล้วค่อยหยิบ
“ จะให้ทำอะไรให้ก็บอก ” มันเดินไปหยิบถุงข้าวต้ม แล้วก็แกะให้ผมเสร็จสรรพ ก่อนจะหยิบมาวางๆไว้ที่โต๊ะข้างๆเตียง ... ทำไมมีแต่ของที่ผมชอบ พี่แชมป์ไม่เคยถาม ไม่เคยไปกินอะไรกับผมนี่ หรือว่า ...
“ มองอะไร ” ผิดอีกกู ผมพยายามจะไม่ยิ้ม แต่มันอดไม่ได้ครับ กับข้าวทั้งหมดเนี่ยต้นสนซื้อมาแน่นอน แล้วมันจะโกหกผมทำไม
“ ... ” ผมกับมันมองหน้ากันอยู่นาน ในที่สุดผมตัดสินใจละสายตา ไม่อยากจะรื้อฟื้นอะไรแล้ว ตอนนี้ไม่ได้กลัวมัน แต่ผมกลัวใจตัวเอง
ผมก็นั่งกินไปจนอิ่ม ก็หมดไปนิดเดียวตามประสาคนป่วย เสร็จแล้วก็กินยา จากนั้นก็นั่งดูทีวีไป
“ เฮ้ย จะกินทำไม ” ไอต้นสนมันกำลังจะกินของเหลือของผมครับ
“ ยังไม่อิ่มหรือไง ถึงให้คนอื่นกินไม่ได้ ”
“ ไม่ใช่ เดี๋ยวมึงก็ติดหวัด ติดไข้กู ”
“ เฉยๆไว้เถอะ ” แล้วมันก็ไม่สนใจผมอีก ไม่นานผมก็ง่วงครับ เลยพยายามพลิกตัวเพื่อจะนอนพัก ขณะที่ผมกำลังกึ่งๆจะหลับ
“ รอหน่อยนะ ” ใครพูดกับกูวะ ต้องเป็นต้นสนสิ พอนึกได้ดังนั้น ผมก็เกร็งทันที กลัวมันจะทำร้ายผมอีก เหงื่อเริ่มไหลละครับ โอย ทำไมถึงกลัวมันแบบนี้วะ
แล้วมันก็เดินออกไปจากห้องครับ ผมค่อยๆขยับซ้ายขยับขวา มองไปรอบๆ มันไปแล้ว
โชคดีจริงๆ คิดไปคิดมา อาบน้ำดีกว่า เหนียวตัวสุดๆอะครับ ผมเข้าไปอาบน้ำจนสบายตัว แต่ ...
“ เฮ้ย ข้าวปุ้น ทำไมเนื้อตัวแกเป็นแบบนั้น ” แจ็คพ็อต สุด ๆ พี่แชมป์เห็นซะงั้น กลับมาตอนไหนวะ
“ แพ้ ๆ ยุงครับ ”
“ ข้าวปุ้น !!! บอกความจริงมาเร็ว ” ซวยแล้วกู
“ ไอต้นสน เมื่อคืนแกอยู่กับมัน มันเป็นคนทำใช่ไหม ” น่ากลัวว่ะ นี่กูอยู่ในสังคมอะไรวะเนี่ย
“ พี่แชมป์ ผมขอโทษ ”
“ ช่างมันเถอะ แกไม่ได้ทำอะไรผิดนี่ เอาเถอะ ... พี่กูก็ไม่น่าจะพากูไปต่อเล้ย แกนอนอยู่ที่นี่ห้ามเปิดประตูให้ใคร โดยเฉพาะไอนรกนั่น ” ผมก็รับแต่โดยดี แล้วก็กลับมานั่งเฉยๆ
“ สวัสดีครับ (พลั่กก) อะไรกันครับพี่ ” มึงก็ไม่น่ามาตอนนี้
“ มึงทำน้องกูขนาดนี้ ... มึงยังกล้ามาหลอกกูอีก ... วันนี้กูจะทำให้มึงเจ็บเท่าๆกับน้องกู ” ที่พูดไปหยุดไปเนี่ย แกค่อมแล้วก็กระทืบ ย้ำกระทืบ ตอนนี้เลือดเริ่มซึมแล้วครับ ... ภาพเก่าๆ ภาพตอนที่มันยอมถูกซ้อมเพื่อช่วยผม แต่ตอนนี้ …
“ เฮ้ย ... พี่แชมป์ นี่มันอะไรกันครับ หยุดก่อนพี่ หยุดก่อน ” พวกเพื่อนๆของผม มากันได้ยังไง แล้วผู้หญิงที่ยืนทำตาโต เอามือปิดปากอยู่ข้างๆนั้นใครวะ
“ พวกมึงก็ด้วยนะ นี่พวกมึงรู้กันใช่ไหม ถึงไม่ห้ามเพื่อนหมาๆของมึงน่ะ ” ตอนนี้ไอกีหนีไปซุกหลังสามีมันเรียบร้อย
“ พี่ครับ พวกผมไม่รู้เรื่องอะไรเลยนะ เนี่ยก็เพิ่งมาพร้อมกับต้นสน มันบอกว่าข้าวปุ้นป่วย พี่แชมป์ไม่อยู่ ผมเลยกะจะมาอยู่เป็นเพื่อน ” อ้าว งั้นก็แสดงว่า
“ งั้นมึงก็รู้ไว้เลยว่าเพื่อนมึงน่ะ หลอกมึงแล้ว ตอนนี้ข้าวปุ้นสภาพแย่มาก โดนไอ .... เนี่ยข่มขืน ไปเลยนะ มึงพาเพื่อนมึงไปไกลๆ เร็ว ! ” ไอนุก็เข้ามาประคองแต่ต้นสนดิ้นครับ ท่าทางจะไม่ยอม
“ มึงจะลุกดีๆหรือจะลุกด้วยน้ำตา ” ไอต้าครับขู่ต้นสนซะงั้น
“ กูขออยู่ที่นี่ก่อนเถอะนะ ”
“ เพี๊ยะ .... ” ใครตบใครวะ ผมทนไม่ไหวครับ เลยต้องเดินออกมาดูใกล้ๆ
“ นี่ต้นสนเป็นเกย์จริงๆ เหรอ ทำไม ... ทำไม ถึงไม่บอกกันล่ะ ” นี่แฟนใหม่ต้นสนเหรอเนี่ย
จะว่าสาวก็โอนะ ท่าทางก็เรียบร้อย
“ ก็ดีเหมือนกัน จบแบบนี้ก็ดีแล้ว เราจะบอกอะไรให้ก็ได้ ที่จริงวันนั้น เราไม่ได้มีอะไรกับเธอ ” ไปกันใหญ่แล้วครับ ต้นสนมันเปิดศึกหมดทุกด้านเลย
“ แล้ว ... แล้วทำไมถึงต้องทำแบบนี้กับเราด้วย ” ทำท่าไหน เอ้ย แบบไหนวะ *-*
“ หึ ถามจากพี่ชายขาใหญ่ของเธอดีกว่ามั้ย ไม่นานก็คงจะมาแล้ว ” นี่มันเรื่องอะไรกันวะ
ผมสับสนไปหมดแล้ว
------------------------------------------------------------
พี่เธอเขาของใหญ่ *-* ขาใหญ่ครับขาใหญ่ เหอะๆ ผมว่าเบาลงแล้วล่ะเนอะ แต่คงยังค้างอยู่กับหลายๆเรื่อง เอาเป็นว่าไม่ลึกเกินไปครับ ไม่ต้องจิ้นกันไกลมากน้า ตอนนั้นก็ยังเด็กๆกันอยู่ไม่มีอะไรซับซ้อนหรอกครับ อิอิ ... สบายใจกันขึ้นไหมเนี่ย
ปล.ใครหาว่าผมลงสั้น ไม่เห็นสั้นเลย ว่าปะ
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
