น่ารัก(ว่ะ)
30...กลับมารักกัน
.
.
.
>...ฟ้า...<
“ไปไหนกันมา พี่มารอตั้งนานแน่ะ”
“ไปทานข้าวกันมาฮะ พี่แดนไม่ยอมโทรมาบอกก่อนว่าจะมาหา จะได้ออกไปทานด้วยกัน” ผมว่าพลางกอดทักทายกับพี่แดน ช่วงนี้เราไม่ค่อยได้เจอกันเลยฮะ พี่แดนมีธุระยุ่งตลอดเลย เหมือนจะหลบหน้าใครบางคนอยู่ด้วย แต่นั่นก็เป็นเรื่องของผู้ใหญ่ละนะ
“กอดผิดคนแล้วครับน้องฟ้า”
...ผมได้ยินไม่ผิดใช่มั้ย...ผมผละจากอ้อมกอดของพี่แดนพลางจ้องไปด้านหลังที่ซึ่งเสียงทุ้มๆ นั่นดังมาให้ได้ยิน...ไม่อยากจะเชื่อเลย... ผมเฝ้าบอกตัวเองอย่างนั้นก่อนที่จะถูกดึงเข้าไปกอด
“คิดถึงจังครับ”
ประโยคนี้ทำให้ร้องไห้แล้วนะ ผมไม่สนใจแล้วว่าพี่ฟิล์มจะทำหน้าดุแค่ไหน หรือกายกับพี่ฟางจะพากันยิ้มกว้าง พี่แดนที่หลิ่วตาน้อยๆ ใส่เหมือนจะล้อ หรือแม้แต่พี่ฟาที่หัวเราะเบาๆ ตอนนี้ นาทีนี้ ผมสนใจแค่คนๆ เดียวเท่านั้น คนที่กอดผมเอาไว้ด้วยอ้อมแขนแน่นหนา
“คิดถึงพี่มั้ย บอกให้ชื่นใจหน่อยสิครับ”
“...ฮะ...ฟ้าก็คิดถึงพี่คริส” ผมบอกด้วยรอยยิ้มก่อนจะถูกพี่คริสหอมแก้มฟอดใหญ่เลย ได้ยินเสียงดุๆ ของพี่ฟิล์มดังมาด้วย แต่พี่คริสดูจะไม่สน
“หรือจะให้กูหอมน้องกายแทนล่ะ”
ประโยคนี้ทำเอาพวกผมหลุดหัวเราะเลย พี่คริสก็ยังคงนิสัยกวนๆ อยู่ดีล่ะนะ ยิ่งได้ยินเสียงโวยกลับมาของพี่ฟิล์มพร้อมกับอาการตวัดเอากายเข้าไปกอดอย่างหวงๆ ก็ยิ่งทำให้พี่คริสหัวเราะใหญ่ ผมชอบเสียงหัวเราะแบบนี้ของพี่คริสจัง อยากฟังตลอดไปเลยฮะ
“เข้าบ้านก่อนเถอะค่ะ”
ทุกคนดูจะเห็นดีด้วยกับคำชวนของพี่ฟาง แม้พี่ฟิล์มจะส่งตาดุๆ มาให้แต่พี่คริสก็ยังกุมมือผมไว้แน่นและพาเดินเข้าบ้านไป ผมเองก็ไม่อยากปล่อยมือจากมือใหญ่นี้เหมือนกันล่ะฮะ>///<
.
.
.
คืนนี้ตอนจบค่ะ ขอบคุณมากที่ติดตาม