สวัสดีครับ
แฟนผม เด็กไซด์ไลน์ ตอนที่ 3.2
“ไม่หรอกวิน
คุณมีอย่างหนึ่งที่คุณจะไม่มี...”
ชายที่มองหน้าผมอยู่ตรงนี้นิ่ง เงียบ และพร้อมที่จะฟังในสิ่งที่ผมกำลังจะพูดอะไรออกไป
“คุณจะไม่มี....
คุณจะไม่มีผม ในชีวิตคุณอีกต่อไป...”
เอาวะ ตายเป็นตาย จะเอาผมไปเป็นอย่างเขา ผมไม่ต้องการหรอก ผมยังมีพ่อ มีแม่ มีเพื่อนๆ ที่พร้อมที่จะช่วยเหลือให้กำลังใจผมในเวลาที่ผมท้อ เวลาที่ผมเศร้า พวกเขาเหล่านั้นก็ช่วยมาปลอบ เรื่องเงินมันไม่สำคัญ สำคัญที่ผมจะใช้มันอย่างไรให้ตัวเองอยู่รอดได้ด้วยเงินที่ผมมีอยู่ ผมก็สามารถสร้างอนาคตได้โดยไม่ต้องไปทำงานอย่างนี้เลยแม้แต่นิด
ผมยอมเอาหัวโขกกำแพงตายเสียอีกกว่า (เหมือนหนังจีน) ให้โลกได้รู้ว่า คนอย่างไอ้โอม มันไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากนี้แล้ว
บรรยกาศในห้อง
เงียบ
อึดอัด
สีหน้าของนายวิน เจือนไปบ้าง
แต่
“อุ๊ก!!!!!.......” เอาอีกละ ไอ้อาการกลั้นหัวเราะของนายวิน
“ผมพูดจริง” ผมย้ำอีกครั้ง
ตอนนี้นายวินทำท่าเหมือพยายามกลั้นหัวเราะ ส่ายหัว แต่ก็พยายามที่จะไม่ยิ้มให้เห็น
“ถ้างั้น ถ้าหากผม เด็กไซด์ไลน์อย่างผม จะรักพนักงานบริษัทธรรมดาๆ คนนึง จะได้ไหมครับ”
อ้าว เปลี่ยนอารมณ์เร็วจริง
“ถ้าคุณเลิกขายตัวได้ ก็ค่อยมาว่ากัน”
ผมพูดจริงนะครับ ใครบ้างล่ะจะยอมรับว่าแฟนตัวเองขายตัว
แต่
เอะ...
ใครขอเป็นแฟนกับผมนะ...
สุดหล่อคนเนี้ยเหรอ
เหอ.....
ขอเวลาทำใจก่อน....
“เอ.... งั้น ผมก็เป็นได้ตั้งนานแล้วนะสิครับ เพราะผมไม่เคยขายตัว....”
“แล้ว งานที่คุณทำอยู่นี่ล่ะ เค้าไม่เรียกขายตัวเหรอ”
ใช่ ไซด์ไลน์ ภาษาชาวบ้านเค้าก็เรียกขายตัวน่ะสิ
“ผมไม่เคยขายตัวครับ” นายวินพูดแล้วยิ้ม
“ผมแค่ รับรองลูกค้าให้กับเพื่อนคุณพ่อเท่านั้นเอง...”
หือ.... เพื่อนคุณพ่อ.... พ่อเล้า เจ้าพ่อซ่อง หรือว่าอะไรวะ
“โอมจำผมไม่ได้จริงเหรอครับ...”
ก็จำได้ไง นายวิน เด็กไซด์ไลน์ที่อีปิงจ้างมาให้มาเที่ยวกับผม
ว่าแล้วนายวินก็เดินเข้าไปตรงส่วนที่เป็นห้องนอน แล้วหยับอะไรบางอย่างมาใส่ แล้วก็เดินออกมา
เอ... นายวินนี่ ใส่แว่นด้วยเหรอ แว่นกลมๆนี่นะ ตลกดีว่ะ แต่ว่าไปนี่ หน้าตาคุ้นๆ
“จำไม่ได้เหรอครับ ว่าเราสองคนแต่งงานกันแล้ว”
“แต่งงานกัน?!?!?!”
นี่เคยไปจดทะเบียนกับใครที่ไหนหว่า จำได้ว่าไม่เคยนะ
“พี่ปิงเป็นคนจัดงานแต่งให้เราสองคนไงครับ ตอนปิดเทอมม.ต้น”
เดี๋ยวนะ แต่งงาน ตอนม.ต้น เอ๋......... อะไรหว่า ทำไมผมจำไม่ได้หว่า
“บอกตัวเองทู๊กกกวานนนน ห้ายหานนไปทางอื่นนนนน......”
เสียงริงโทนมือถือผมดังมา ใครวะโทรมาตอนนี้เนี่ย อ่อ อีตัวการใหญ่นี่เอง
“อีโอ๊มมมมม แกอยู่ไหน พวกชั้นตามหาแกให้ควั๊กเลย”
“อยู่ในโรงแรมนี่ล่ะ กับวิน”
“อยู่กับใครยะ”
“วิน วินน่ะ เด็กไซด์ไลน์ที่แกส่งมาให้พาชั้นเที่ยวตอนวันเกิด”
“อ่อ น้องวิน อ้าว วันนี้น้องวินอยู่เหรอ แสดงว่าอยู่ที่ห้องพักของวินน่ะสิ”
“อะไรวะ ห้องพัก??”
“อ้าวนี่ยังจำไม่ได้เหรอแก คิก คิก คิก
นั่นน่ะ น้องวินไง ลูกของอาเจ็กชั้นเจ้าของโรงแรมนี้ไงคะ
แต่ที่จริงอายุเท่าชั้นแหละ แต่อ่อนเดือน...”
“อะไรนะ?!?!?! พูดอีกทีซิ!!!” ผมรู้นะว่าที่อีปุ๊กมาแต่งโรงแรมนี้เพราะได้ราคาพิเศษจากอีปิงแนะนำ แต่ไม่คิดว่ามันจะเป็นญาติเจ้าของโรงแรม
“น้องวินไง อีนี่ปลาทองจริง ก็ที่ตอนเด็กๆ เรายังเล่นพ่อแม่ลูกกันอยู่เลยไง ที่แกเป็นแม่ น้องวินเป็นพ่อ ชั้นเป็นนางฟ้า ที่เสกให้แกสองคนรักกัน....” พูดซะหวานเชียว เลี่ยนมากอีปิง เกือบลืม อีนี่มันสาวตั้งแต่ม.สอง
“กูเคยเล่นอะไรปัญญาอ่อนอย่างนั้นด้วยเหรอวะ”
“อ้าวอีนี่ แกน่ะตัวดีเลย เล่นซะน้องวินหลง เพราะจูบแรกในชีวิตให้กับแกนั่นล่ะ”
“อะไรนะ!!!!”
ผมมองไปที่นายวินทีนึง นายวินนี่ยิ้มพร้อมทั้งหัวเราะอย่างสบายใจ
“เออ งั้นก็อยู่กับน้องวินไปก่อนละกันนะ ชั้นกะพวกไอ้แว่นจะไปต่อที่อื่น โชคดีนะจ้ะ”
ตู้ด... ตู้ด... ตู้ด.... เสียงเหมือนด่าคนที่วางหูใส่ผมไป ตกลงเรื่องมันยังไงแน่เนี่ย??? ควายงง???
“วิน....
มีอะไร
บอกมาให้หมด...”
“ได้ครับ....” ดีมาก พูดง่ายดี
แล้วสุดหล่อในแว่นสุดเห่ย ก็เริ่มเล่านิยายสวาท เอ้ย..... ความเป็นมาว่าอะไรเป็นไง
แต่ก่อนอื่น ถอดแว่นได้ป่ะ ความหล่อมันหายไปกับแว่นกลมๆ นั่นน่ะ (ตอนนี้วินไส่คอนแทคเลนส์ละ)
นายวินบอกว่า เค้าก็เรียกว่ารู้จักผมนานตั้งแต่ตอนปิดเทอมแล้วเค้ามาเที่ยวบ้านอาแปะ (ลุง) ก็คือป๊าของอีปิงนี่ล่ะ แล้ววันนั้นผมก็มาเล่นที่บ้านอีปิงพอดี ประมาณว่าเล่นพ่อแม่ลูก (แต่ไม่เห็นมีใครเป็นลูกวะ) แล้วมีให้แต่งงาน นางฟ้า (อีปิง) บอกให้วินจูบผม มันก็จูบไง
เออ.... สงสัย นั่นก็จูบแรกของผมเหมือนกันนะนี่.... กับผู้ชายด้วยสิ.... งุงิ.....
แล้วทำไมผมถึงจำไม่ได้น่ะเหรอ ก็เพราะผมไม่ได้คุย ไม่ได้ติดต่อกับนายวินคนนี้อีกเลยน่ะสิ เพราะพ่อของวินส่งวินไปเรียนต่อที่อังกฤษ เป็นการเจอแค่ครั้งเดียวจริงๆ จนบัดชะนี้เวลากว่าสิบปี เป็นใครจะไปจำวะ แต่วินบอกว่า จำผมได้แม่น เพราะผมเป็นจูบแรกของเขา (แล้วไมกูไม่จำวะ ว่าเคยจูบกะคนหล่ออย่างงี้ หรือตอนนั้นความหล่อยังไม่ปรากฏ เพราะจำไว้ว่าจูบกับไอ้ตี๋แว่นหน้าจืดๆ น้องอีปิง)
เขาก็พยายามหาข่าวติดต่อผมผ่านอีปิงเหมือนกันนะ แต่มันก็ไม่ค่อยได้คุยกับอีปิงเท่าไหร่ จนอีปิงไปเรียนต่อโทที่อังกฤษ ถึงได้เจอกัน เรียนจบก็กลับมาพร้อมกัน แถมอีปิงก็อัพเดรตเรื่องของผมให้นายวินฟังตลอด (ผมมีอะไรก็บ่นให้อีปิงฟังหมดนั่นล่ะ) กลับมาเมืองไทย นายวินก็ทำงานในกิจการโรงแรมของครอบครัว และก็ออกไปช่วยรับรองแขกสำคัญของโรงแรมบ้าง ของเพื่อนพ่อเขาบ้าง
ตอนแรกนายวินเค้าอยากจะมาเจอผมในวันเกิดจะตาย แต่ติดลูกค้า เอาเข้าจริงแล้วอีปิงกะจะจ้างเด็กไซด์ไลน์จริงๆ ให้ผมนะ แต่ความคิดอีนี่มันบรรเจิดกว่านั้น บอกให้นายวินมาหลอกว่าเป็นเด็กไซด์ไลน์ที่มันจ้างมา (ที่จริงอีนี่มันงก ไม่อยากเสียเงินจ้างเด็กมาให้ผมมากกว่า)
เรื่องก็เป็นชะนี้แล.....
“ตกลงว่า ทั้งหมดนี่ คุณล้อผมเล่น?”
“ครับ”
“เหรอ....”
งั้น ที่บอกว่ารักผม ชอบผม ก็คงล้อเล่นด้วยเหมือนกันสินะ ควายโอมเอ้ย เตรียมหาหนองน้ำใหม่ได้แล้ว
เศร้า
เศร้า
เศร้า
หน้าผมมันคงสลดลงให้นายวินได้เห็นบ้างล่ะมั้ง ผมไม่อยากจะมองหน้าวินเลย ความผิดหวังมันเข้ามาอีกแล้ว
เข้ามาทำไมวะ
นายวินตอนนี้ กลับยิ้มอย่างเดียว เหมือนจะรู้ว่าผมคิดอะไรอยู่ แล้วก็ถอนหายใจยาวๆ ส่ายหัวนิดนึง ผมหันหน้าหนี ไม่เอาละ ไม่อยากเห็นหน้าอีก นี่มาหลอกกันอีกแล้วเหรอ
ผม
เป็นควาย
ที่โดนหลอก
ให้เล่นในหนองน้ำ
ที่กำลังจะแห้งไปเรื่อยๆ
จนมันไม่เหลือน้ำสักหยดเดียว
แต่.....
ชีวิตต้องมีหวังดิวะ
ใช่ไหม
ต้องมีหวัง
ต้องมี......
“แต่ที่ผมบอกว่ารักนี่ ผมไม่ได้ล้อเล่นนะครับ...”
ผมหันหน้าไปมองสุดหล่อวิน ที่ตอนนี้จ้องหน้าผมตรงๆ ให้ตายเถอะ อยากจะมุดพื้นหนีจริงๆ
แต่
เห่ย
เมื่อกี้ว่าอะไรนะ
ควายตกใจ
จริงดิ
“แล้ว... ผมมีอะไรดีเหรอ คุณถึงรัก?”
ช่าย ‘เธอรักที่ตรงไหน จะรักที่ตัวหรือหัวจายยยย’ รีวิวเพลงของเจ๊คิ้ม
“ดีที่สุดเท่าที่ผมเคยมีมา
และก็
ดีสุดตลอดของผมไปครับ”
คุณพระคุณเจ้าช่วย มีผู้ชายหล่อขั้นเทพมาขอเป็นแฟนว่ะ
กี๊ด
กี๊ด
กี๊ด
ไม่ได้ๆ รักษาภาพๆ
"แต่ คุณยังไม่รู้จักผมดีเลยนินา"
ใช่ๆ เจอกันจริงๆ แค่วันเดียวเอง จะรักกันง่ายขนาดนั้นเลยเหรอ (ควายป้องกันตัวเอง)
"ผมรู้จักโอมดีแน่นอนครับ ไม่เชื่อลองถามพี่ปิงได้"
เออนั่นสิ อีปิงคงบอกหมดทุกความเคลื่อนไหว ดีมากอีปิง
"แต่ว่าต่อไป โอมต้องเป็นฝ่ายรู้จักกับผมบ้างนะครับ"
แน่นอนสิ ก็ผมรู้เรื่องนายคนนี้มากมายแค่ไหนเชียว
“แล้วที่ชวนผมทำไซด์ไลน์นี่ หมายความว่าไง?”
“ผมแค่ชวนให้โอมมาเป็นไกด์ พาแขกผมไปเที่ยวเท่านั้นล่ะครับ”
“ผมพูดภาษาอังกฤษได้นิดเดียวเองอ่ะ”
“แล้วจะมีแฟนอย่างผมไว้ทำไมล่ะครับ” เออวว่ะ แฟนผมจบนอก เอ้ย.... ยังๆ ยังไม่ใช่แฟน
คำก็แฟน สองคำก็แฟน นี่ผมยังไม่ได้ตกลงเลยนะนี่ งุงิ
“ใครแฟนคุณ...”
นี่ เอาสิ เล่นบทงอนนิดนึง
“ตอนแรกผมก็แค่ว่าจะเล่นตามที่พี่ปิงว่านะ
แต่เล่นไปแล้ว ทำไมผมคิดถึงแต่โอมทุกวันก็ไม่รู้”
“ติดใจล่ะสิ”
นั่น ปากดีอีกกู
“ฮ่ะ ฮ่ะ ฮ่ะ ครับ
ผมชอบตอนที่โอมทำท่าอายๆ น่ารักดี แล้วก็ตอนที่ถามผมเรื่องเงินค่าอาหารมื้อค่ำอีก”
ว่าแล้วสุดหล่อก็หัวเราะ อะไรวะ น่าหัวเราะตรงไหน คนออกจะทำท่าอายได้น่ารักขนาดนั้น
“ผมมันคนไม่ดีหรอก ถ้าดีจริง คงไม่มีคนทิ้งผมไป...” ฉันไม่ใช่ถังขยะ ฉันไม่ใช่ถังขยะ น๊ะ
“ถ้าตกลงเป็นแฟนผม ผมสัญญาว่าจะไม่เอาโอมไปลงถังขยะที่ไหนครับ”
นั่น สุดหล่อมีกวนด้วยวุ้ย แต่เอะ พูดงี้หมายความว่าไง
เอาผมไปทิ้งถังขยะ เอ... นี่ว่าผมเป็นขยะเหรอเนี่ย....
“นี่ไม่ใช่ขยะนะเว่ย....”
งอน
งอน
งอน
“แต่ผมจะเอาโอมไปทิ้ง
ทิ้งที่กลางใจผมครับ”
อึ้ง
อึ้ง
อึ้ง
“ตกลงไหมครับ?”
อึ้ง
อึ้ง
อึ้ง
“ก็ได้”
นายวินยิ้มกว้าง.....
“แต่.....” นี่ๆ ผมยังมีเงื่อนไขอีกนะ
“สัญญานะ ว่าระหว่างเรา ไม่ใช่แค่เพื่อน”
“สัญญาครับ”
จากคำตอบคำนั้นแล้ว ผมยังไม่เข้าใจตัวเองอีกอยู่ดีว่ายังไม่เข็ดอีกหรือไง แต่หัวใจมันเรียกร้อง ก็ต้องทำตามที่มันบอกเสียหน่อย ถ้าเกิดอะไรขึ้น แน่นอนผมก็ย่อมเสียใจตามปกติ แต่ผมเชื่อว่า ชีวิต มันคงมีดีกว่านี้แน่ ใครจะไปรู้
ที่แน่ๆ ตอนนี้ ผมมีแฟนแล้ว และก็เป็นเด็กไซด์ไลน์ จริงๆด้วย ค่าตัวสูงซะด้วยสิ ผมแทบจะจ่ายไม่ไหว คงต้องใช้ตัวจ่ายมั้งถึงจะพอ....
ผมเองก็ รักเด็กไซด์ไลน์ของผมคนนี้ ผูกขาดอยู่คนเดียว (คนอื่นห้ามยุ่ง ห้ามไปขายต่อให้ใครด้วย) ตลอดไป เท่าที่ชีวิตนี้จะเป็นไปได้
บอกแล้ว ว่าเรื่องนี้ เดาง่ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
ขอบคุณที่ติดตามตลอดมาครับ ผลงานของไอ้นายเส้นฯ ครั้งต่อไปนั้น...
ยังไม่รู้ เพราะมันยังไม่ได้คิด
ชอบไม่ชอบอะไรฝากด่าได้นะครับ
ขอบคุณอีกครั้งหนึ่งครับ
หัวข้อ: {{{เรื่องสั้น}}} แฟนผม "เด็กไซด์ไลน์" โดย นายเส้นกราฟ (อ่าน 112622 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก