เราคือของกันและกัน>>>ตอนที่ 2: การจากที่ไม่อาจหลีกเลี่ยง
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

ผู้เขียน หัวข้อ: เราคือของกันและกัน>>>ตอนที่ 2: การจากที่ไม่อาจหลีกเลี่ยง  (อ่าน 872 ครั้ง)

ออฟไลน์ guy993

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 5
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +0/-0
ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ


ติดตามกฎเพิ่มเติมที่กระทู้นี้บ่อยๆ เมื่อมีการแก้ไขกฎจะแก้ไขที่กระทู้นี้นะครับ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0

ประกาศทั่วไปติดตามอัพเดทกันที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.0

ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่

1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิ์ส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
การสนใจและชื่นชอบนิยายและเรื่องเล่าของคนในเรื่องควรมีขอบเขตที่จะไม่สร้างความเดือดร้อนให้เจ้าของเรื่อง เช่นเดียวกับเป็ดที่ตอนนี้ถูกรังควานตามหาตัวจากคนด้านต่างๆ จนตัดสินใจไม่เล่าเรื่องต่อ.........เนื่องจากบางเรื่องเป็นเรื่องเล่า.....................บางคนไม่ได้เปิดเผยตัวตน  เขาพอใจจะมีความสุขในที่เล็กๆแห่งนี้โดยไม่ได้ตั้งใจให้คนภายนอกได้รับรู้เรื่องราวแล้วนำไปพูดต่อ   เพราะปฎิเสธไม่ได้ว่าสังคมไม่ได้ยอมรับพวกเราสักเท่าไหร่

2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรูปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ
หมิ่นประมาท,
หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง
หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสต์กระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง  ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์
และสถาบันต่าง ๆ  รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก  ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
การกระทำเช่นนั้นอาจทำให้คุณแบนทันที และถาวร . หมายเลข IP ของทุกโพสต์จะถูกบันทึกเพื่อใช้เป็นหลักฐาน
ในความเป็นจริงเป็นไปได้ยากมากที่จะให้แต่ละคนมีความคิดเห็นตรงกันทั้งหมด   คนเรามากมายต่างความคิดต่างความเห็น เติบโตมาภายใต้ภาวะแวดล้อมต่างกันการแสดงความคิดเห็นที่แตกต่าง   จึงควรทำเพื่อให้เกิดความเข้าใจกัน แบ่งปันประสบการณ์และมิตรภาพเพื่ออาจเป็นประโยชน์ในการใช้ชีวิต  และไม่ว่าจะอย่างไรก็ควรเคารพในความคิดเห็นที่แตกต่างของบุคคลอื่นช่วยกันสร้างให้บอร์ดนี้มีแต่ความรักนะครับ   

เรื่องบางเรื่องอาจจะเป็นทั้งเรื่องแต่งหรือเรื่องเล่าใดๆก็ขอให้ระลึกเสมอว่า  อ่านเพื่อความบันเทิงและเก็บประสบการณ์ชีวิตที่คุณไม่ต้องไปเจอความเจ็บปวดเล่านั้นเองเพื่อเป็นข้อเตือนใจ สอนใจในการตัดสินใจใช้ชีวิต   จึงไม่ต้องพยายามสืบหาว่าเรื่องจริงหรือเรื่องแต่งส่วนการพูดคุยนั้น   ก็ประมาณอย่าทำให้กระทู้กลายพันธุ์ห้ามเอาเรื่องส่วนตัวมาปรึกษาพูดคุยกันโดยที่ไม่เกี่ยวพันกับเรื่องในกระทู้นิยาย  ถ้าจะวิจารณ์หรือแสดงความคิดเห็นทุกคนมีสิทธิแต่ขอให้ไปตั้งกระทู้ที่บอร์ดอื่นที่ไม่ใช่ที่นี่นะครับ

3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพสต์ หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะครับ  เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรักชายเข้ามารับรู้  ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเว็บแห่งนี้นะครับ

4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล์ บอกเมล์ แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอมให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะปลอดภัยกว่าแล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ดเป็นเรื่องส่วนตัวของแต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ

5.ห้ามจั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียวให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตาม
เพราะแม้จะเป็นเรื่องที่เขียนจากเรื่องจริง เมื่อนำมาพิมพ์เป็นเรื่องผ่านตัวอักษร ย่อมเลี่ยงไม่ได้ที่จะมีการเพิ่มเติมเพื่อให้เกิดสีสันในเนื้อเรื่อง ทางเล้าถือว่านั่นคือการเพิ่มเติมเนื้อเรื่อง จึงไม่อนุญาตให้จั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” แต่สามารถแจ้งว่าเป็น “นิยายที่อ้างอิงมาจากชีวิตจริง” ได้  มีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว

6.การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย  ทำได้  แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสต์นิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว  โดยสามารถใช้ปุ่ม Insert quote ได้    ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน

7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
      7.1 นิยาย 1 ตอน  จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
      7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
      7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
            - 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ

8.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง).

9.คุณยินยอมให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ

10.ห้ามลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป  โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ในเมื่อแนะนำเวปอื่นที่บอร์ดเรา ก็ช่วยแนะนำบอร์ดเราโดยลงลิงค์บอร์ดเรา เว็บ http://www.thaiboyslove.com  ในบอร์ดที่ท่านแนะนำมาให้เราด้วย  เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับจะสะดวกกว่า ส่วนในกรณีอยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนๆได้อ่านจริงๆนั้นพยายามลงให้ห้องซื้อขายซะ หรือถ้าม้อดเดอเรเตอร์จะพิจารณาเป็นกรณีๆไป ถ้ารู้สึกว่าไม่ได้โปรโมทเว็บ แต่อยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนด้วยใจจริงจะให้กระทู้นั้นคงอยู่ต่อไป

11.บอร์ดนิยายที่โพสต์จนจบแล้วมีไว้สำหรับนิยายที่โพสต์ในบอร์ด boy's love จนจบแล้วเท่านั้น จึงจะถูกย้ายมาเก็บไว้ที่นี่ หาอ่านนิยายที่จบแล้ว หรือคนเขียนไม่ได้เขียนต่อ แต่โดยนัยแล้วถือว่าพล็อตเรื่องโดยรวมสมควรแก่การจบแล้ว หากนักเขียนท่านใดได้พิมพ์เล่มกับสำนักพิมพ์ ต้องการลบเรื่องบางส่วนออก โดยเฉพาะไคลแม๊ก หรือตอนจบที่สำคัญ ให้แจ้ง moderator ย้ายนิยายของท่านสู่ห้องนิยายไม่จบ เพื่อที่หากระยะเวลาเกินหกเดือนแล้ว เราจะได้ทำการลบทิ้ง หรือท่านจะลบนิยายดังกล่าวทิ้งเสียก็ได้ เนื่องจากบอร์ดนี้เก็บเฉพาะนิยายที่จบแล้ว

บอร์ดนิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบไว้สำหรับ
นิยายที่คนเขียนไม่ได้มาต่อนาน หายไปโดยไม่มีเหตุผลสมควร ไม่ได้แจ้งไว้หรือแจ้งแล้วก็ไม่มาต่อ 3 เดือน จะย้ายมาเก็บในนี้เมื่อครบหกเดือนจะทำการลบทิ้ง ส่วนเรื่องไหนที่จะต่อก็ต่อในนี้จนกว่าจะจบ แล้วถึงจะทำการย้ายไปสู่บอร์ดนิยายจบแล้วต่อไป

12.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด

13.ผู้โพสต์นิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสต์ให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ

14.ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน  ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ

15. การนำรูปภาพ บทความ ฯลฯ มาลงในเว็บบอร์ด  ควรจะให้เครดิตกับ...
(1) ผู้ที่เป็นต้นตอเจ้าของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ
(2) เว็บไซต์ต้นตอที่อ้างอิงถึง
....ในกรณีที่เป็นบทความที่ถูกอ้างอิงต่อมาจากเวปไซต์อื่นๆ
- ถ้ามีแหล่งต้นตอของเจ้าของบทความ  ให้โพสต์ชื่อเจ้าของต้นตอของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ  พร้อมทั้งเว็บไซต์ที่อ้างอิง
  (กรณีนี้จะโพสต์อ้างอิงชื่อผู้โพสต์หรือเว็บไซต์ที่เรานำมาหรือไม่ก็ได้ แต่ควรมั่นใจว่าชื่อต้นตอของที่มาถูกต้อง)
- ถ้าไม่สามารถหาชื่อต้นตอของรูปภาพหรือเว็บไซต์ที่นำมาได้ ควรอ้างอิงชื่อผู้โพสต์และเว็บไซต์จากแหล่งที่เรานำมาเสมอ
- ควรขออนุญาติเจ้าของภาพหรือเจ้าของบทความก่อนนำมาโพสต์ค่ะ(ถ้าเป็นไปได้) ยกเว้นพวกเว็บไซต์สาธารณะ เช่น  หนังสือพิมพ์ออนไลน์ ฯลฯ ที่เปิดให้คนทั่วไปได้อ่านเป็นสาธารณะ ก็นำมาโพสต์ได้ แต่ให้อ้างอิงเจ้าของชื่อและแหล่งที่มาค่ะ
- ไม่ควรดัดแปลงหรือแก้ไขเครดิตที่ติดมากับรูปหรือบทความก่อนนำมาโพสต์
- ถ้าเป็น FW mail  ก็บอกไปเลยว่าเอามาจาก FW mail

16.นิยายเรื่องไหนที่คิดว่าเมื่อมีการรวมเล่มขายแล้วจะลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออก กรุณาอย่าเอามาลงที่นี่ หรือสำหรับผู้ที่ขอนิยายจากนักเขียนอื่นมาลง ต้องมั่นใจว่าเรื่องนั้นจะไม่มีการลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออกเมื่อมีการรวมเล่มขาย อนึ่ง เล้าไม่ได้ห้ามให้มีการรวมเล่มแต่อย่างใด สามารถรวมเล่มขายกันได้ แต่อยากให้เคารพกฎของเล้าด้วย เล้าเปิดโอกาสให้ทุกคน จะทำมาหากิน หรืออะไรก็ตามแต่ขอความร่วมมือด้วย เผื่อที่ทุกคนจะได้อยู่อย่างมีความสุข

17.ห้ามแจ้งที่หัวกระทู้เกี่ยวกับการจองหรือจัดพิมพ์หนังสือ แต่อนุโลมให้ขึ้นหัวกระทู้ว่า “แจ้งข่าวหน้า...” และลงลิงค์ที่ได้ตั้งเอาไว้ในแล้วในห้องซื้อขายลงในกระทู้นิยายแทน  ถ้านักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้นิยายของตนเอง  นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้ (ศึกษากฎการซื้อขายของเล้าก่อน ด้วยนะคะ)
ว่าด้วยเรื่องการจะรวมเล่มนิยายขายในเล้า จะต้องมี ID ซื้อขายก่อน ถึงจะสามารถประกาศ ..แจ้งข่าว.. ที่บนหัวกระทู้ของนิยายได้ ในกรณีที่ รวมเล่มกับ สนพ. ที่มี  ID ซื้อขายของเล้าแล้ว นักเขียนก็สามารถใช้ หมายเลข  ID ของ สนพ. ลงแจ้งในหน้าที่มีเนื้อหารายละเอียดการสั่งจองนิยายได้

18.ใครจะโพสต์เรื่องสั้นให้มาโพสต์ที่บอร์ดเรื่องสั้น ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที  ส่วนเรื่องสั้นที่จบแล้วให้แก้ไขโพสต์แรก และต่อท้ายว่าจบแล้วจะได้ไม่ถูกลบทิ้งและจะเก็บไว้ที่บอร์ดเรื่องสั้นไม่ย้ายไปไหน   เช่นเดียวกับนิยายทุกเรื่องเมื่อจบให้แก้ไขโพสต์แรก และต่อท้ายว่าจบแล้ว จะได้ย้ายเข้าสู่บอร์ดนิยายจบแล้ว ไม่เช่นนั้นม๊อดอาจเข้าใจว่าไม่มาต่อนิยายนานเกินจะโดนลบทิ้งครับ

เอาข้อสำคัญก่อนนะครับเด่วอื่นๆจะทำมาเพิ่มครับเอิ้กๆหุหุ
admin
thaiboyslove.com.......................................                                                           

วันที่ 3 ธ.ค. 2551วันที่ 16 ก.ย. 2554 ได้เพิ่มกฎ ข้อที่ 7
วันที่ 21 ต.ค.2556 ได้ปรับปรุงกฎทั้งหมดเพื่อให้แก้ไข และติดตามได้ง่าย
วันที่ 11 พ.ย. 2557 เพิ่มเติมการลงเรื่องสั้นและการแจ้งว่านิยายจบแล้ว
วันที่ 4 ธ.ค. 2557 เพิ่มบอร์ดเรื่องสั้นจึงปรับปรุงกฎข้อ 18 เกี่ยวกับเรื่องสั้น และ เพิ่มเติมส่วนขยายของกฎข้อ 17



เว็บไซต์แห่งนี้เป็นเว็บไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฎหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเว็บไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง

ข้อความใดๆก็ตามบนเว็บไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเว็บไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ  โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม





***********************************************
ในคืนฝนพรำ…หัวใจสองดวงกลับเต้นแรงกว่าที่เคย

ฟิวส์ — เด็กหนุ่มผู้ไม่เคยคิดว่ามิตรภาพจะสั่นคลอนเพราะระยะห่างเพียงไม่กี่เซนติเมตร
คิน — เพื่อนสนิทที่เก็บซ่อนความรู้สึกลึกเกินกว่าจะเอ่ยออกมา

เมื่อไออุ่นจากร่างกายและเสียงหัวใจใกล้ชิดเกินไป
ความลับที่ซ่อนอยู่ในสายตา…อาจหลุดลอดออกมาในคืนฝนตกคืนนั้น

และหลังจากนี้…เราอาจไม่มีทางกลับไปเป็นเพื่อนแบบเดิมอีกต่อไป
Share This Topic To FaceBook
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 19-08-2025 12:35:11 โดย guy993 »

ออฟไลน์ guy993

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 5
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +0/-0
ตอนที่ 1: ความลับในคืนฝนตก
ฝนโปรยลงมาเบา ๆ บนหลังคากระเบื้องของบ้านพักนักเรียน เสียงหยดน้ำดังกรุ๊งกริ๊งคล้ายจะขับกล่อมให้ทุกคนในห้องพักรวมหลับใหล
แต่อีกมุมหนึ่งของห้อง…
ฟิวส์ยังนอนไม่หลับ
ร่างโปร่งพิงผนัง ใส่เสื้อยืดคอกลมตัวโคร่งและกางเกงขาสั้นนักเรียน หัวใจเต้นเร็วเพราะคนข้าง ๆ กำลังหายใจเบา ๆ อยู่ในระยะประชิด — คิน
คินเป็นเพื่อนสนิทที่เขารู้จักมาตั้งแต่ม.4
เป็นคนเงียบ ๆ ไม่สุงสิงกับใคร แต่กลับชอบอยู่ใกล้เขาเสมอ
คืนนี้นอนติดกันแบบไม่มีฟูกกั้น ฟิวส์รู้สึกได้ถึงไออุ่นจากร่างของอีกฝ่ายจนต้องข่มใจ
"...ยังไม่นอนเหรอ" คินถามเสียงเบา กลิ่นหอมสะอาดจากร่างเขาแตะจมูก
"นอนไม่หลับ มึงล่ะ?"
"เหมือนกัน"
ทั้งสองเงียบกันไปครู่หนึ่ง ก่อนฟิวส์จะเอ่ยขึ้นอย่างไม่กลั้นใจอีกต่อไป
"มึงเคย...แบบ อยากกอดใครมาก ๆ มั้ยวะ จนแม่ง...ใจเต้นไม่หยุด"
คินไม่ตอบทันที แต่หันหน้ามาหา ดวงตาใต้แสงสลัวสบกับตาของฟิวส์ — แช่ค้างอยู่แบบนั้น
แล้วคินก็ขยับตัวเข้ามาใกล้...ใกล้จนปลายจมูกแตะกัน
ลมหายใจอุ่นกระทบกันชัดเจน
“กูรู้สึกแบบนั้นกับมึง...ทุกคืน” คินกระซิบ
และทันทีที่คำพูดนั้นหลุดออกมา —
ริมฝีปากก็ประกบลงมาโดยไม่มีคำเตือน
ริมฝีปากของคินนุ่มร้อน แทรกเข้ามาทำลายพื้นที่ปลอดภัยทุกตารางนิ้ว
ฟิวส์เผลอเผยอปากรับสัมผัสนั้นโดยอัตโนมัติ
ลิ้นร้อนของคินแทรกเข้ามาเกี่ยวกระหวัด ลิ้นของทั้งสองสอดประสานกันแบบไร้คำพูด
เสียงจูบดังเฉอะแฉะในห้องเงียบสนิท มีเพียงเสียงฝนเป็นจังหวะพื้นหลัง
“อืมม…”
เสียงครางต่ำ ๆ ของคินดังขึ้นเมื่อเขาสอดมือเข้าใต้ชายเสื้อของฟิวส์
มือร้อนลากผ่านหน้าท้อง สะกิดยอดอกเบา ๆ
ฟิวส์สะดุ้ง แต่ไม่ได้ห้าม
คินพลิกตัวขึ้นคร่อมร่างของฟิวส์ไว้ใต้ตัว
สองมือของเขารั้งแขนฟิวส์ขึ้นเหนือหัว ปากยังไม่ยอมผละ
“มึงไม่ผลักกูเหรอ…” คินถามเสียงพร่า
“…กูไม่ได้อยากผลักเลยสักนิด” ฟิวส์ตอบ
สายตาเต็มไปด้วยความต้องการที่ไม่มีทางปฏิเสธอีกต่อไป
เสียงจูบดังเฉอะแฉะยังไม่จางหาย คินถอนริมฝีปากช้า ๆ แต่กลับเลียริมฝีปากฟิวส์เบา ๆ ที่มุมปาก ก่อนจะกระซิบเสียงแหบ
"คืนนี้…กูอยากรู้ว่า มึงรู้สึกเหมือนกันมั้ย"
เขาไม่รอคำตอบ มือร้อนสอดเข้าใต้ชายเสื้อฟิวส์ ลูบขึ้นจากเอวจนถึงหน้าอก หยุดที่ยอดอกซ้าย ใช้นิ้วโป้งวนเป็นวงช้า ๆ
ยอดอกแข็งชูชัน ตอบสนองต่อการสัมผัสราวกับร่างกายพูดแทนใจ
ฟิวส์หลับตาแน่น สูดลมหายใจ
“อื้อ… คิน…” เขาเรียกชื่ออีกฝ่ายอย่างลืมตัว
คินก้มลง ขบเบา ๆ ที่ยอดอกหนึ่งข้าง
เสียงฟิวส์ครางหลุดปากอย่างห้ามไม่อยู่ มือจิกลงกับผ้าห่มบาง ๆ ใต้ร่าง
ปากของคินยังไม่หยุด เขาไล้เลียจากอกลงมาถึงหน้าท้อง สะกิดลิ้นเลียตามแนวกล้ามท้องอ่อน ๆ อย่างตั้งใจ
มืออีกข้างลูบต้นขาของฟิวส์ที่สั่นน้อย ๆ
จนกระทั่งไปแตะเข้าที่เป้ากางเกงขาสั้น
ตรงนั้น…แข็งตัวเต็มที่แล้ว
“มึงแข็งให้กูเหรอ”
คินแกล้งถามเหมือนกระซิบลงกลางลำตัวที่กำลังเต้นตุ้บ ๆ
ก่อนจะค่อย ๆ ล้วงเข้าไปใต้กางเกง…
ฟิวส์สะดุ้งเฮือก เมื่อมือหยาบใหญ่กอบกุมแก่นกายของเขาไว้เต็มฝ่ามือ
“ซี๊ด… อ๊า… อย่าบีบแรง…”
ฟิวส์ตัวเกร็ง สะโพกกระตุกเบา ๆ
คินไม่ฟัง เขากลับเพิ่มแรงบีบ แล้วรูดขึ้นลงอย่างเชื่องช้า
นิ้วโป้งวนที่ส่วนหัว — ไล้ของเหลวที่เริ่มซึมออกมาเป็นมันแวววาว
เสียงฝนกลบเสียงหายใจไม่ได้อีกแล้ว
ห้องทั้งห้องเหลือเพียงลมหายใจหนัก ๆ และเสียงเนื้อกระทบเนื้อจากฝ่ามือที่ขยับรัวขึ้น
“จะ...แตกแล้ว…คิน…กู…อื้อออออ…”
ยังไม่ทันสิ้นเสียง ฟิวส์ก็ฉีดพ่นน้ำขุ่นขาวออกมาจนเปรอะมือของคินและหน้าท้องตัวเอง
คินก้มลง…และใช้ลิ้นเลียจากปลายยอดของมัน
ฟิวส์ตัวสั่นพร่า ขาแทบเกร็งหุบไม่อยู่
“ไม่ต้องกลั้นหรอก…คืนนี้เป็นของกูแล้ว”
คินพูด ก่อนจะถอดกางเกงของตัวเองออก
แก่นกายของเขาก็แข็งเต็มที่ พาดอยู่เหนือหน้าท้องของฟิวส์
ใหญ่ หนัก และมีเส้นเลือดปูดชัด
เขาใช้ปลายมันเสียดไถกับช่องขาของฟิวส์
และ...ไม่ใช่แค่ภายนอกที่เขาต้องการอีกต่อไป
คิน โน้มตัวลงแนบชิด สะโพกเขาถูกันกับของของฟิวส์ที่ยังไม่อ่อนตัวลงเท่าไหร่
ความร้อนและแรงเต้นที่เสียดสีกันส่งผ่านเข้าร่างกายทั้งสองคน
“กูจะใส่เข้าไปนะ…”
เสียงแหบพร่าของคินกระซิบข้างหู ขณะใช้ปลายนิ้วแตะบริเวณรอยแยกระหว่างแก้มก้นของฟิวส์
ค่อย ๆ ลูบวนเบา ๆ แล้วจึงแตะที่ปากทางนั้น
ฟิวส์เกร็งเฮือก...
เขาไม่เคย
แต่ไม่ขัดขืน
เขาแยกขาออกเล็กน้อยโดยอัตโนมัติ เหมือนร่างกายยอมรับมันด้วยความต้องการที่เก็บไว้มานาน
“ซี๊ด...ค่อย ๆ…” ฟิวส์กัดฟัน
คินกดนิ้วช้า ๆ
เริ่มจากหนึ่งนิ้ว…
สองนิ้ว…
ขยับเข้าออกด้วยจังหวะช้าแต่ลึก
“อ๊ะ…อื้อ… มึง…แม่ง…”
ฟิวส์ครางเสียงแตกพร่า มือขยุ้มผ้าห่มแน่น
คินมองใบหน้าบิดเบี้ยวเพราะความเจ็บปนเสียวแล้วทนไม่ไหว
เขาถอดกางเกงตัวเองทิ้ง เหลือเพียงความแข็งขึงที่ชุ่มไปด้วยน้ำหล่อลื่นธรรมชาติ
เขาจับขาฟิวส์พาดขึ้น
ใช้หัวถูเบา ๆ ที่ปากทาง ก่อนจะค่อย ๆ ดันเข้าไป
ช้า ๆ…ลึกขึ้น…และลึกขึ้นอีก
“อ๊าาาา… คิน…!”
เสียงฟิวส์ดังในคอ มือทั้งสองข้างกำบั้นแน่น ร่างเกร็ง สะโพกสะท้าน
“แน่นฉิบหาย… กูจะทนไม่ไหวแล้วนะ…”
คินกัดฟัน เขาเริ่มขยับสะโพกช้า ๆ จากจังหวะสั้นเป็นยาว
จากตื้นเป็นลึก จากเนิบเป็นกระแทก
เสียงเนื้อกระทบกันดังก้อง
เสียงครางของฟิวส์แผ่วสั่นสอดประสาน
“อื้อ… อ๊า… ชน…ตรงนั้นอีก…อีก…”
คินเล็งมุมให้พุ่งเข้าไปชนจุดนั้นซ้ำ ๆ
เสียงฟิวส์กลายเป็นเสียงหอบหายใจติดขัด มือเขาเอื้อมมาจับแก่นกายตัวเองรูดตามจังหวะการกระแทก
“จะ…อีกแล้ว…คิน กูจะเสร็จอีกแล้ว…อ๊าาาาา…”
พรวด!!
ของฟิวส์กระตุกปล่อยอีกครั้ง ขณะคินกระแทกแรงขึ้น
คินกดสะโพกลึกสุดท้าย
แล้วปล่อยน้ำรักอุ่น ๆ ไหลเข้าร่างฟิวส์จนสุดลำ
เสียงครางในลำคอดังพร้อมกัน —
ความเงียบตามมา
ร่างของทั้งคู่แนบกัน หายใจหอบหนัก
คินก้มลงจูบหน้าผากของฟิวส์เบา ๆ
"...กูไม่ควรทำแบบนี้กับเพื่อน" คินพูดเบา ๆ
แต่ฟิวส์ลืมตามองเขาในความมืด
"กูไม่อยากเป็นแค่เพื่อนกับมึง ตั้งแต่ตอนนั้นแล้ว"
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 08-08-2025 22:14:09 โดย guy993 »

ออฟไลน์ guy993

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 5
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +0/-0
ตอนที่ 2: การจากที่ไม่อาจหลีกเลี่ยง

ฟิวส์ยืนมองทางที่คินเดินจากไป ภาพของคินที่ก้าวไปข้างหน้าด้วยท่าทางมั่นใจแต่ก็มีความเศร้าแฝงอยู่ ทำให้หัวใจของฟิวส์เต้นรัวอย่างไม่อาจควบคุมได้ เขาหยุดยืนอยู่ตรงนั้นโดยที่ฝนยังคงตกลงมาไม่หยุด หยาดน้ำที่ค่อยๆ ไหลลงบนใบหน้าเขาเหมือนจะกลบความรู้สึกที่ไม่อาจอธิบายออกมาได้

"คิน..." ฟิวส์กระซิบออกมาเบาๆ ท่ามกลางเสียงฝนที่ดังซ่า

คินหันกลับมาเพียงแค่ครู่หนึ่ง ท่ามกลางฝนที่ตกหนักจนแทบมองไม่เห็นใบหน้า ฟิวส์สามารถเห็นแค่เงาของเขาเท่านั้น ร่างของคินยังคงยืนอยู่ที่ระยะหนึ่ง ท่าทางที่ดูเหมือนจะอยากพูดอะไรบางอย่าง แต่ก็ไม่สามารถพูดออกมาได้

ฟิวส์รู้สึกถึงความห่างเหินที่เกิดขึ้นอย่างรวดเร็ว การจากกันมันเป็นสิ่งที่ยากเกินกว่าจะหลีกเลี่ยง แต่มันก็เป็นสิ่งที่เราทั้งคู่ต้องเผชิญ คินจะต้องเดินไปทางของเขา และฟิวส์เองก็ไม่สามารถเดินตามเขาไปได้อีกต่อไป

"ฟิวส์..." คินพูดขึ้นเสียงเบา แต่ยังพอให้ฟิวส์ได้ยิน

"ฉันขอโทษ..." คินยังคงยืนนิ่ง ไม่กล้าเดินกลับไปหาฟิวส์

ฟิวส์ไม่สามารถกลั้นน้ำตาได้อีกต่อไป เขาเงยหน้าขึ้นเพื่อให้ฝนที่ตกใส่หน้าเขาแทนความเศร้าที่กดทับหัวใจ "ทำไม...ทำไมมันต้องเป็นแบบนี้ คิน"

คินหลับตาลง เขารู้ดีว่าทั้งสองคงไม่สามารถอยู่ด้วยกันได้อย่างที่เคยเป็น เขารู้ว่าเขาทำให้ฟิวส์ต้องเจ็บปวด และมันเป็นสิ่งที่เขาไม่สามารถหลีกเลี่ยงได้

"ฟิวส์...บางครั้งคนเราก็ต้องเดินไปตามทางของตัวเอง ถึงแม้จะยากแค่ไหน แต่ฉันก็ไม่อยากให้เราทุกข์ไปด้วยกัน...ในเมื่อมันไม่มีทางเป็นไปได้"

ฟิวส์ยืนนิ่ง เหมือนเวลาหยุดลง ในความเงียบของค่ำคืนฝนตก เขารู้ว่าแม้จะพูดอะไรออกไป ก็ไม่มีอะไรจะสามารถเปลี่ยนแปลงความจริงที่อยู่ตรงหน้าได้

คินยิ้มให้เขา แม้จะเป็นรอยยิ้มที่เศร้าและเจ็บปวด แต่ก็เต็มไปด้วยความห่วงใย

"เราคือของกันและกัน...แต่ในตอนนี้...เราอาจจะต้องจากกันไปก่อน..." คินพูดเสียงเบา ก่อนจะหันหลังเดินจากไป

ฟิวส์ยืนนิ่งมองเขาจนลับตาไป ภายในใจของเขาหวั่นไหวมากจนไม่สามารถบรรยายเป็นคำพูดได้ เขารู้ว่าการจากครั้งนี้มันจะเป็นการจากที่ไม่สามารถกลับมาเหมือนเดิมได้อีกแล้ว

ฝนยังคงตกลงมา ไม่ต่างอะไรจากความรู้สึกในหัวใจของฟิวส์ ที่เหมือนกับฝนที่ไม่มีวันหยุดตก...

ออฟไลน์ guy993

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 5
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +0/-0
ตอนที่ 3: การเปลี่ยนแปลงที่ไม่คาดคิด
ฟิวส์พยายามทำใจยอมรับการจากลาของคินหลังฝนตกในวันนั้น ทุกอย่างดูเหมือนจะค่อยๆ ดีขึ้น เขาเข้ามหาวิทยาลัยและเริ่มพบเจอเพื่อนใหม่ๆ การเรียนก็ไม่ยากเกินไป ในที่สุดเขาก็เริ่มเชื่อว่าชีวิตของเขาจะสามารถเดินไปข้างหน้าได้ แม้ว่าในบางครั้งภาพของคินจะยังคงวนเวียนอยู่ในหัวใจเขา แต่ฟิวส์ก็รู้ดีว่าเขาต้องยอมรับความจริงว่าเขาและคินคงไม่มีทางกลับมารักกันอีกแล้ว

ทางด้านคินในช่วงเวลานั้นเขากลับกลายเป็นคนที่แตกต่างจากที่ฟิวส์เคยรู้จักอย่างสิ้นเชิง เมื่อถึงเวลาที่คินเข้ามหาวิทยาลัย เขากลายเป็นคนที่พร้อมจะหลีกหนีจากอดีตและเริ่มต้นใหม่ ทุกๆ ครั้งที่ฟิวส์พยายามมองเขาผ่านสายตาในห้องเรียน คินก็ไม่เคยแสดงออกอะไรเลย ไม่เคยแม้แต่จะทักทายหรือส่งยิ้มเหมือนเมื่อก่อน สิ่งที่ฟิวส์เห็นกลับเป็นคินที่ใช้ชีวิตเหมือนกับว่าเขาไม่เคยมีฟิวส์อยู่ในชีวิตของเขามาก่อน

คินเริ่มใช้ชีวิตอย่างเต็มที่กับเพื่อนๆ ที่คบกันในมหาวิทยาลัย เขาเริ่มไปเที่ยวกลางคืนไปดื่มเหล้ากับเพื่อนในทุกๆ สัปดาห์ ถึงแม้จะรู้สึกเหนื่อยจากการเรียนบ้าง แต่การหาความสุขจากการปาร์ตี้กลับทำให้เขาหลงใหล เขาใช้เวลาไปกับการลืมเรื่องในอดีต และมุ่งมั่นที่จะสนุกกับชีวิตใหม่

คืนหนึ่งหลังจากการปาร์ตี้ที่คินไปกับเพื่อนๆ เขากลับมาที่หอพักด้วยสภาพที่ไม่ค่อยดีนัก เหล้าหมดไปแล้วจากการดื่มอย่างหนัก สภาพของคินไม่ต่างจากคนที่ไม่มีจุดหมายในชีวิตอีกต่อไป เขาหลับบนโซฟาโดยไม่สนใจว่ารอบตัวจะเกิดอะไรขึ้นบ้าง เพื่อนๆ ของเขาที่เห็นสถานการณ์นี้ก็เริ่มพูดกับเขาด้วยน้ำเสียงล้อเลียน

"เฮ้ คิน ดูแกสิ กลายเป็นคนสุดเหวี่ยงไปแล้วนะ!" เพื่อนคนหนึ่งพูดพร้อมหัวเราะ

"ก็มันสนุกดีไง" คินตอบกลับด้วยรอยยิ้มแบบที่เคยเห็นกันในคืนที่ไม่มีความกังวล

คินยิ้มออกมาเหมือนไม่มีอะไรที่ต้องห่วง เขากลับลืมทุกสิ่งที่เคยเกิดขึ้น และยังคงมองชีวิตในมุมมองใหม่ที่เต็มไปด้วยความสนุกสนาน เขาไม่รู้สึกผิดที่ทิ้งฟิวส์ไป และไม่เคยพยายามกลับไปทำความเข้าใจกับสิ่งที่เคยเกิดขึ้น

ในขณะที่เขาลืมทุกสิ่ง ฟิวส์กลับยังคงเดินตามทางของตัวเอง เขาพยายามหลีกเลี่ยงการคิดถึงคิน แต่ความทรงจำบางอย่างมันฝังลึกในหัวใจ ฟิวส์ไม่ได้ต้องการให้คินกลับมา เขาแค่ไม่อยากเห็นคินเปลี่ยนไปแบบนี้

ออฟไลน์ guy993

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 5
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +0/-0
ตอนที่ 4: การสูญเสียที่เห็นด้วยตา
ฟิวส์เดินผ่านบริเวณห้องสมุดที่มุมหนึ่งของมหาวิทยาลัย เขาเพียงตั้งใจจะไปหาที่นั่งอ่านหนังสือ แต่ทันใดนั้น สายตาของเขาก็จับเข้ากับคินที่นั่งอยู่ข้างๆ กับผู้หญิงคนใหม่ ซึ่งดูเหมือนจะสนิทสนมกันมากเกินไป พวกเขานั่งใกล้กันมากจนฟิวส์รู้สึกเหมือนมีอะไรกระแทกใจของเขา

ผู้หญิงคนนั้นนั่งยิ้มและหัวเราะอย่างสนุกสนาน ขณะที่คินยิ้มตอบ เขาทั้งสองมีท่าทางที่สนิทสนมเกินกว่าที่ฟิวส์เคยเห็น คินที่เคยเป็นคนที่แสดงออกถึงความรักและการห่วงใย แต่ตอนนี้กลับกลายเป็นคนที่เต็มไปด้วยความสุขกับสาวคนใหม่

"ไม่จริง...ไม่ใช่แบบนี้..." ฟิวส์กระซิบด้วยเสียงสั่น เขารู้สึกเหมือนโลกกำลังจะพังทลาย

สายตาของฟิวส์จับไปที่มือของคินที่เคลื่อนไหวไปบนแขนของหญิงสาว ทำให้ฟิวส์ไม่สามารถควบคุมอารมณ์ของตัวเองได้ น้ำตาเริ่มไหลออกมาโดยที่เขาไม่สามารถห้ามมันได้ เขาก้าวถอยหลังช้าๆ แต่ไม่อาจหยุดการไหลของน้ำตาได้

“คิน…ทำไม?” ฟิวส์กระซิบทั้งน้ำตา เขากำลังรู้สึกว่าทุกสิ่งที่เขาเคยมีในชีวิตกับคินมันสูญเสียไปหมดแล้ว

เขาไม่ได้เจ็บจากการที่คินมีความรักใหม่ แต่การที่คินลืมทุกสิ่งที่พวกเขาเคยมีมันทำให้ฟิวส์รู้สึกแย่มากกว่าที่จะได้เห็นภาพนั้นในตอนนี้

ฟิวส์เดินออกไปจากห้องสมุดช้าๆ แต่ความรู้สึกในใจกลับหนักอึ้งเกินจะรับมือ เขาหยุดตรงที่มุมมืดของมหาวิทยาลัย มือที่ยังคงเย็นเฉียบจากการถูกพัดจากลมในค่ำคืน เขาพยายามหายใจให้ลึกขึ้น แต่ความรู้สึกเศร้าทุกข์ก็ยังคงแผ่ซ่านอยู่ในทุกอณูของหัวใจ

 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด