(รีไรท์) รักวุ่นวายผู้ชายเขารักกัน(่รุ่นพี่เขารักกัน )EP.10.1มียน้อย No.1 NC
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

ผู้เขียน หัวข้อ: (รีไรท์) รักวุ่นวายผู้ชายเขารักกัน(่รุ่นพี่เขารักกัน )EP.10.1มียน้อย No.1 NC  (อ่าน 5400 ครั้ง)

ออฟไลน์ PFlove

  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 942
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +43/-1
ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ


ติดตามกฎเพิ่มเติมที่กระทู้นี้บ่อยๆ เมื่อมีการแก้ไขกฎจะแก้ไขที่กระทู้นี้นะครับ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0

ประกาศทั่วไปติดตามอัพเดทกันที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.0

ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่

1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิ์ส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
การสนใจและชื่นชอบนิยายและเรื่องเล่าของคนในเรื่องควรมีขอบเขตที่จะไม่สร้างความเดือดร้อนให้เจ้าของเรื่อง เช่นเดียวกับเป็ดที่ตอนนี้ถูกรังควานตามหาตัวจากคนด้านต่างๆ จนตัดสินใจไม่เล่าเรื่องต่อ.........เนื่องจากบางเรื่องเป็นเรื่องเล่า.....................บางคนไม่ได้เปิดเผยตัวตน  เขาพอใจจะมีความสุขในที่เล็กๆแห่งนี้โดยไม่ได้ตั้งใจให้คนภายนอกได้รับรู้เรื่องราวแล้วนำไปพูดต่อ   เพราะปฎิเสธไม่ได้ว่าสังคมไม่ได้ยอมรับพวกเราสักเท่าไหร่

2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรูปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ
หมิ่นประมาท,
หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง
หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสต์กระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง  ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์
และสถาบันต่าง ๆ  รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก  ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
การกระทำเช่นนั้นอาจทำให้คุณแบนทันที และถาวร . หมายเลข IP ของทุกโพสต์จะถูกบันทึกเพื่อใช้เป็นหลักฐาน
ในความเป็นจริงเป็นไปได้ยากมากที่จะให้แต่ละคนมีความคิดเห็นตรงกันทั้งหมด   คนเรามากมายต่างความคิดต่างความเห็น เติบโตมาภายใต้ภาวะแวดล้อมต่างกันการแสดงความคิดเห็นที่แตกต่าง   จึงควรทำเพื่อให้เกิดความเข้าใจกัน แบ่งปันประสบการณ์และมิตรภาพเพื่ออาจเป็นประโยชน์ในการใช้ชีวิต  และไม่ว่าจะอย่างไรก็ควรเคารพในความคิดเห็นที่แตกต่างของบุคคลอื่นช่วยกันสร้างให้บอร์ดนี้มีแต่ความรักนะครับ   

เรื่องบางเรื่องอาจจะเป็นทั้งเรื่องแต่งหรือเรื่องเล่าใดๆก็ขอให้ระลึกเสมอว่า  อ่านเพื่อความบันเทิงและเก็บประสบการณ์ชีวิตที่คุณไม่ต้องไปเจอความเจ็บปวดเล่านั้นเองเพื่อเป็นข้อเตือนใจ สอนใจในการตัดสินใจใช้ชีวิต   จึงไม่ต้องพยายามสืบหาว่าเรื่องจริงหรือเรื่องแต่งส่วนการพูดคุยนั้น   ก็ประมาณอย่าทำให้กระทู้กลายพันธุ์ห้ามเอาเรื่องส่วนตัวมาปรึกษาพูดคุยกันโดยที่ไม่เกี่ยวพันกับเรื่องในกระทู้นิยาย  ถ้าจะวิจารณ์หรือแสดงความคิดเห็นทุกคนมีสิทธิแต่ขอให้ไปตั้งกระทู้ที่บอร์ดอื่นที่ไม่ใช่ที่นี่นะครับ

3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพสต์ หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะครับ  เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรักชายเข้ามารับรู้  ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเว็บแห่งนี้นะครับ

4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล์ บอกเมล์ แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอมให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะปลอดภัยกว่าแล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ดเป็นเรื่องส่วนตัวของแต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ

5.ห้ามจั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียวให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตาม
เพราะแม้จะเป็นเรื่องที่เขียนจากเรื่องจริง เมื่อนำมาพิมพ์เป็นเรื่องผ่านตัวอักษร ย่อมเลี่ยงไม่ได้ที่จะมีการเพิ่มเติมเพื่อให้เกิดสีสันในเนื้อเรื่อง ทางเล้าถือว่านั่นคือการเพิ่มเติมเนื้อเรื่อง จึงไม่อนุญาตให้จั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” แต่สามารถแจ้งว่าเป็น “นิยายที่อ้างอิงมาจากชีวิตจริง” ได้  มีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว

6.การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย  ทำได้  แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสต์นิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว  โดยสามารถใช้ปุ่ม Insert quote ได้    ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน

7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
      7.1 นิยาย 1 ตอน  จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
      7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
      7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
            - 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ

8.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง).

9.คุณยินยอมให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ

10.ห้ามลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป  โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ในเมื่อแนะนำเวปอื่นที่บอร์ดเรา ก็ช่วยแนะนำบอร์ดเราโดยลงลิงค์บอร์ดเรา เว็บ http://www.thaiboyslove.com  ในบอร์ดที่ท่านแนะนำมาให้เราด้วย  เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับจะสะดวกกว่า ส่วนในกรณีอยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนๆได้อ่านจริงๆนั้นพยายามลงให้ห้องซื้อขายซะ หรือถ้าม้อดเดอเรเตอร์จะพิจารณาเป็นกรณีๆไป ถ้ารู้สึกว่าไม่ได้โปรโมทเว็บ แต่อยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนด้วยใจจริงจะให้กระทู้นั้นคงอยู่ต่อไป

11.บอร์ดนิยายที่โพสต์จนจบแล้วมีไว้สำหรับนิยายที่โพสต์ในบอร์ด boy's love จนจบแล้วเท่านั้น จึงจะถูกย้ายมาเก็บไว้ที่นี่ หาอ่านนิยายที่จบแล้ว หรือคนเขียนไม่ได้เขียนต่อ แต่โดยนัยแล้วถือว่าพล็อตเรื่องโดยรวมสมควรแก่การจบแล้ว หากนักเขียนท่านใดได้พิมพ์เล่มกับสำนักพิมพ์ ต้องการลบเรื่องบางส่วนออก โดยเฉพาะไคลแม๊ก หรือตอนจบที่สำคัญ ให้แจ้ง moderator ย้ายนิยายของท่านสู่ห้องนิยายไม่จบ เพื่อที่หากระยะเวลาเกินหกเดือนแล้ว เราจะได้ทำการลบทิ้ง หรือท่านจะลบนิยายดังกล่าวทิ้งเสียก็ได้ เนื่องจากบอร์ดนี้เก็บเฉพาะนิยายที่จบแล้ว

บอร์ดนิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบไว้สำหรับ
นิยายที่คนเขียนไม่ได้มาต่อนาน หายไปโดยไม่มีเหตุผลสมควร ไม่ได้แจ้งไว้หรือแจ้งแล้วก็ไม่มาต่อ 3 เดือน จะย้ายมาเก็บในนี้เมื่อครบหกเดือนจะทำการลบทิ้ง ส่วนเรื่องไหนที่จะต่อก็ต่อในนี้จนกว่าจะจบ แล้วถึงจะทำการย้ายไปสู่บอร์ดนิยายจบแล้วต่อไป

12.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด

13.ผู้โพสต์นิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสต์ให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ

14.ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน  ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ

15. การนำรูปภาพ บทความ ฯลฯ มาลงในเว็บบอร์ด  ควรจะให้เครดิตกับ...
(1) ผู้ที่เป็นต้นตอเจ้าของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ
(2) เว็บไซต์ต้นตอที่อ้างอิงถึง
....ในกรณีที่เป็นบทความที่ถูกอ้างอิงต่อมาจากเวปไซต์อื่นๆ
- ถ้ามีแหล่งต้นตอของเจ้าของบทความ  ให้โพสต์ชื่อเจ้าของต้นตอของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ  พร้อมทั้งเว็บไซต์ที่อ้างอิง
  (กรณีนี้จะโพสต์อ้างอิงชื่อผู้โพสต์หรือเว็บไซต์ที่เรานำมาหรือไม่ก็ได้ แต่ควรมั่นใจว่าชื่อต้นตอของที่มาถูกต้อง)
- ถ้าไม่สามารถหาชื่อต้นตอของรูปภาพหรือเว็บไซต์ที่นำมาได้ ควรอ้างอิงชื่อผู้โพสต์และเว็บไซต์จากแหล่งที่เรานำมาเสมอ
- ควรขออนุญาติเจ้าของภาพหรือเจ้าของบทความก่อนนำมาโพสต์ค่ะ(ถ้าเป็นไปได้) ยกเว้นพวกเว็บไซต์สาธารณะ เช่น  หนังสือพิมพ์ออนไลน์ ฯลฯ ที่เปิดให้คนทั่วไปได้อ่านเป็นสาธารณะ ก็นำมาโพสต์ได้ แต่ให้อ้างอิงเจ้าของชื่อและแหล่งที่มาค่ะ
- ไม่ควรดัดแปลงหรือแก้ไขเครดิตที่ติดมากับรูปหรือบทความก่อนนำมาโพสต์
- ถ้าเป็น FW mail  ก็บอกไปเลยว่าเอามาจาก FW mail

16.นิยายเรื่องไหนที่คิดว่าเมื่อมีการรวมเล่มขายแล้วจะลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออก กรุณาอย่าเอามาลงที่นี่ หรือสำหรับผู้ที่ขอนิยายจากนักเขียนอื่นมาลง ต้องมั่นใจว่าเรื่องนั้นจะไม่มีการลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออกเมื่อมีการรวมเล่มขาย อนึ่ง เล้าไม่ได้ห้ามให้มีการรวมเล่มแต่อย่างใด สามารถรวมเล่มขายกันได้ แต่อยากให้เคารพกฎของเล้าด้วย เล้าเปิดโอกาสให้ทุกคน จะทำมาหากิน หรืออะไรก็ตามแต่ขอความร่วมมือด้วย เผื่อที่ทุกคนจะได้อยู่อย่างมีความสุข

17.ห้ามแจ้งที่หัวกระทู้เกี่ยวกับการจองหรือจัดพิมพ์หนังสือ แต่อนุโลมให้ขึ้นหัวกระทู้ว่า “แจ้งข่าวหน้า...” และลงลิงค์ที่ได้ตั้งเอาไว้ในแล้วในห้องซื้อขายลงในกระทู้นิยายแทน  ถ้านักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้นิยายของตนเอง  นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้ (ศึกษากฎการซื้อขายของเล้าก่อน ด้วยนะคะ)
ว่าด้วยเรื่องการจะรวมเล่มนิยายขายในเล้า จะต้องมี ID ซื้อขายก่อน ถึงจะสามารถประกาศ ..แจ้งข่าว.. ที่บนหัวกระทู้ของนิยายได้ ในกรณีที่ รวมเล่มกับ สนพ. ที่มี  ID ซื้อขายของเล้าแล้ว นักเขียนก็สามารถใช้ หมายเลข  ID ของ สนพ. ลงแจ้งในหน้าที่มีเนื้อหารายละเอียดการสั่งจองนิยายได้

18.ใครจะโพสต์เรื่องสั้นให้มาโพสต์ที่บอร์ดเรื่องสั้น ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที  ส่วนเรื่องสั้นที่จบแล้วให้แก้ไขโพสต์แรก และต่อท้ายว่าจบแล้วจะได้ไม่ถูกลบทิ้งและจะเก็บไว้ที่บอร์ดเรื่องสั้นไม่ย้ายไปไหน   เช่นเดียวกับนิยายทุกเรื่องเมื่อจบให้แก้ไขโพสต์แรก และต่อท้ายว่าจบแล้ว จะได้ย้ายเข้าสู่บอร์ดนิยายจบแล้ว ไม่เช่นนั้นม๊อดอาจเข้าใจว่าไม่มาต่อนิยายนานเกินจะโดนลบทิ้งครับ
Share This Topic To FaceBook
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 04-05-2024 13:12:14 โดย PFlove »

ออฟไลน์ PFlove

  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 942
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +43/-1

ออฟไลน์ PFlove

  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 942
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +43/-1
   
EP.1 พี่ดิมสะดุดรักน้องแพท
          Part’ s พี่อ้น     Part’ s พี่ดิม ผมชื่อพี่หมอดิม ผมเป็นแพทย์ทหารติดยศ ร้อยโทนายแพทย์ ศาสตราวุธ ผมเป็นลูกชายคนโตของคุณหมอที่เก่งเรื่องการทำคลอดและเก่งเรื่องการตัดต่อพันธุกรรม นั้นคือหนึ่งผู้คิดค้นผู้ชายท้องได้ในอนาคตแต่ว่าโครงการนี่ถูกยุติลงไปเสียก่อน ผมเป็นลูกชายคนที่เดินตามพ่อแต่ว่าผมเลือกไปเป็นแพทย์ทหารสายลุย ออกรบเยี่ยงทหารกล้า ฝึกมาหลายหลักสูตรมากกับเพื่อนคู่หู ผู้กองอ้น ผู้กองสายบ้าระห่ำ ใครก็รู้ทุกหน่วยงาน หลักสูตรล่าสุดผมพึ่งไปฝึกกับหน่วยซีลมาเพราะว่าเขาเปิดให้ทุกหมู่เหล่าเข้าร่วมได้

   ผมเป็นพี่ชายของบ้านดอเด็ก มีสมาชิกไม่น้อยเลย พ่อผมขยัน ไม่ได้ขยันทำเขาท้องแต่ขยันที่จะทำให้มีทายาท พวกผมไม่ได้เกิดมาแบบที่ธรรมชาติเขาสร้างมากับคู่รักแต่พ่อผมก็มีคู่รักแค่เป็นผู้ชายและเป็นพ่อของบ้านอออ่าง ซึ่งเป็นน้องชายที่พ่อผมรักมาตั้งแต่แรกพบเป็นน้องชายที่ไม่ได้เกิดจากพ่อแม่เดียวกันแต่ประสบเหตุการณ์เดียวกันคือ พ่อพวกผมพบเจอเหตุการณ์ที่เหมือนฝันร้ายมาตั้งแต่อายุพ่อผมพึ่งจะอายุได้15ปี ตอนนี้พ่อผมได้กลับมาเป็นใหญ่ เป็นคนดูแลค่ายทหารและโรงพยาบาลในค่ายทหารแถมยังมีโรงพยาบาลเอกชนหลายแห่งแน่นอน ลูกๆ ของพ่อต้องเดินตามพ่อ พ่อผมเป็นแพทย์ทหาร ผมก็เดินตามพ่อผมเช่นกัน

   ผมมีน้องชายที่จะเรียกว่าเพื่อนกันเลยก็ได้ 'ชื่อหมออดรีม เป็นน้องคนที่สองอายุห่างกันไม่ถึงปีเพราะว่าเป็นลูกหัวปีท้ายปี ดรีมตอนนี้เป็นหมอเด็กที่เก่งมาก ทำให้มีพ่อแม่ที่พาลูกมาหาหมอดรีมทุกวันยกเว้นเสาร์อาทิตย์ แต่ยังไงดรีมก็ต้องเป็นพี่เลี้ยงเด็กวันเสาร์อาทิตย์อยู่ดี นั้นคือหลานตัวแสบของผมที่มีพ่อที่อายุน้อยมาก นั้นคือไอ้ดิวน้องชายเกือบคนเล็กของผม

   คนที่สามก็คือหมอโดม อันที่จริงโดมเลือกเป็นแพทย์ทหารแต่ว่าพ่ออยากให้หมอโดมไปเรียนแพทย์เฉพาะทางหมอโดมจึงเลือกเรียนแพทย์สาขาออร์โธปิดิกส์ (Orthopedics) และยังได้ไปเรียนต่อยอดที่อังกฤษ พ่อผมมีโรงพยาบาลที่ต่างประเทศด้วย ที่ร่วมลงทุนกับต่างชาติ

   และคนที่ สี่ หมอด้า ตอนนี้เป็นหมอเอ็กเทิร์นปีสุดท้าย หมอด้าจบสาขาเกี่ยวกับโรคเลือดมาโดยตรง

   คนที่ห้า หมอเดฟ แพทย์ทหาร ตอนนี้ไปฝึกรีคอนอยู่คนนี้ไปทางทหารเต็มตัว เดฟมันมีความสามารถด้านยุทธวิธีและออกสายโหดเหมือนผม

   คนที่ หก ว่าที่คุณหมอแดน แดนยังเรียนปีที่4 กำลังจะเข้าเป็นหมอเอ็กเทิร์นปี1 เร็วๆ นี้

   คนเจ็ด ว่าที่คุณหมอเดย์เรียนแพทย์ปี 3กำลังจะขึ้นปี 4 เดย์มันอยากเป็นหมอบ้านมากกว่าตอนนี้เดย์กำลังเลือกสาขาว่าจะไปเรียนเกี่ยวกับภูมิแพ้หรือไม่

   คนที่แปด ว่าที่คุณหมอดิ๊บ ตอนนี้เข้าเรียนแพทย์ปี2 ยังลังเลอยู่ว่าจะไปทางไหนดี แพทย์บ้านหรือแพทย์ทหารมันว่าจะซิวไปแพทย์ทหารอยู่น่ะ

   คนที่เก้าคือดิว กำลังเป็นว่าที่คุณหมอเหมือนกันผมเชื่อว่าดิว ดิวสอบติดแพทย์ทหารเรียบร้อยแล้วแต่เพราะว่าซ่ามากเลยต้องพักที่จะไปฝึกเอาไว้เพื่อไปทำภารกิจพิเศษ เป็นการชดเชยที่ทำให้ลุงหนี่งปวดหัว

   และคนสุดท้องน้องเดียร์ แต่เดียร์ไม่ใช่ลูกของพ่อไม่มีส่วนของพ่อผมเลยใน พ่อผมรับเดียร์มาอุปการะเพราะว่าคนสนิทของพ่อผมถูกรอบสังหารจากกองกำลังติดอาวุธ พวกผมเห็นไอ้เดียร์มาตั้งแต่แบเบาะเลยกลายเป็นน้องแท้ๆไปโดยปริยาย เดียร์บอกอยากเป็นหมอทันตกรรม ตอนนี้เรียนอยู่ที่กรุงเทพจะกลับมาบ้านทุกเสาร์อาทิตย์มาทำหน้าที่อาเลี้ยงหลานๆ

   “ก๊อกๆ” เสียงเคาะประตู โดยน้องชายคนที่ห้าของผม น้องเดฟ เมื่อวานมันพาเพื่อนรักที่ชื่อไอ้เอ็กซ์น้องชายของไอ้อ้นเพื่อนคู่หูคู่ฮาของผม มันสองคนแอบไปกินกันและก็ไปเมาแล้วรั่ว แต่ตอนที่เมาแล้วรั่วนี้ชาวบ้านเขารู้กันทั่วไปเลยครับ เลยเป็นเหตุทำให้ผมต้องอดเสียน้ำเลยเมื่อวาน วันนี้กะว่าจะแก้ตัวใหม่ต้องเสียน้ำให้ได้ เอาใหม่ไอ้อ้นมันบอกว่าเด็กๆ บอกว่าเสียดายเหมือนกัน วันนี้แหละที่ผมกับไอ้อ้นจะต้องจัดการพาเด็กไปทำโทษ ผมหันไปเหลียวมองน้องชายที่เข้ามายืนมองผมจัดแต่งทรงผมอยู่

   “เสร็จหรือยังอ่ะพี่ดิม พี่อ้นเขาให้ผมขึ้นมาตามแล้วเนี่ย” ไอ้เดฟถามผม ผมหันไปมองหน้ามัน ยังแต่งทรงผมอยู่ไม่เห็นหรือไง

   “หล่อแล้วครับพี่ดิม” ไอ้เดฟ ผมหันไปหยักคิ้วและยังจัดผมต่อ กูทราบครับชมอยู่ได้ จะชมอะไรหนักหนา

   “ไปเถอะพี่ดิม” สุดท้ายมันไม่ได้มาแค่ชมมันมาเร่งผมนี่เอง

   “ไอ้ดิม!!!...มึงนี้มันช้าตลอดเลย ...ช้าทุกเรื่อง!! เรื่องอย่างว่ามึงก็ช้า เสร็จช้า!!!!.” เสียงไอ้อ้นพูด อันหลังนี่หูผึ่งมากครับ มันไม่ถูกต้อง ผมใช้เวลาในช่วงที่พอเหมาะครับ ไม่เร็วเกินไปและไม่ช้าจนน้องเขาเซ็งครับมึงและมันก็ทำให้ผมต้องรีบเดินลงมาชั้นล่างของบ้าน มายืนมองไอ้คนที่ว่าผมเสร็จช้า

   “กูน่ะเสร็จตามเวลาครับมึงครับ ไม้ช้าไปและไม่เร็วไปเหมือนมึงอ่ะ แบบนั้นเขาเรียกนกกระจอกยังไม่ทันกินน้ำเลยเสร็จแล้ว เด็กมันเซ็งครับมึง” ผมพูดไอ้อ้นมันสะบัดหน้ามามองหน้าผม

   “พูดแบบนี้ขึ้นเลยมึงครับ” ไอ้อ้นมันยืนครับมึง

   “หยุด!!! พี่อ้นพี่ดิม ผมว่าเราไปขึ้นที่ผับกันดีกว่าไหมพี่ มากขึ้นอะไรตรงนี้ เดี๋ยวก็ไม่ทันหรอก ไม่มีใครได้ขึ้นชกสักคนเพราะว่าคู่ต่อสู้พี่โดนเขาสอยไปเรียบร้อยแล้ว” ไอ้เดฟมันเข้ามาห้าม คือว่ามันกลัวไม่ได้ไปเที่ยวผับซิน่ะ ไอ้อ้นหันมาชี้หน้าผมและมันก็เดินออกไปรอผมทันที วันนี้ไปรถสองคันไปรถไอ้อ้นหนึ่งคันและรถของผมหนึ่งคัน ผมหันไปเจอไอ้แดนนั่งดูทีวีและอ่านหนังสือไปด้วย มันบอกมันไม่ไปเพราะว่ามันจะเตรียมตัวสอบทำคะแนนให้ได้ท๊อปทำมาเป็นขยันแต่ที่มันทำเพราะว่ามันจะได้กลับบ้านไปหาหมอด้าพี่ชายสุดที่รักของมัน รักมากเกิ้นทั้งที่พ่อเดียวกันและนี้แหละถึงทำให้มันถูกส่งมาอยู่กรุงเทพ เพราะว่ามันดันรักหมอด้าเกินพี่น้องไป

   “พี่ดิม พรุ่งนี้พี่ไปบ้านที่ค่ายไหม.... คือว่า... ผมว่าจะ”

   “อ้าวไอ้แดน พ่อให้มึงกลับไปได้แล้วเหรอ” ผมถามไอ้แดน ไอ้เดฟมันหันมามองหน้าผมเช่นกัน ผมก็มองหน้าไอ้ตัวดีไอ้แดนอีกทีว่ายังไง

   “พ่อบอกไปได้แล้ว ถ้าพี่ไม่กลับผมจะขับรถไปเอง” ไอ้แดนมันเงยหน้ามองผม

   “พี่จะกลับ. ถ้าพ่อบอกให้กลับได้ก็กลับพร้อมกันเลย ไม่ต้องขับไปเองเข้าใจไหม” ผมบอกไอ้แดน สาเหตุที่พวกผมทำหน้าตกใจที่มันขอกลับเพราะว่ามันทำเรื่องไม่ดีไว้กับน้องชายคนที่ 4 ผม ไม่ได้ทำซิ มันเกือบจะปล้ำน้องหมอด้าผมทั้งที่เขาเป็นพี่มันแท้ๆ มันบอกว่ามันรักหมอด้าเกินพี่ชายและนี้มันถึงได้ต้องมาอยู่กรุงเทพ สมน้ำหน้ามัน

   “ไปเถอะพี่เดี๋ยวไม่ทัน” ไอ้เดฟมันบอกผม ผมพยักหน้า

   “พี่จะกลับมานอนบ้านไหมอ่ะ” ไอ้แดนมันถามผม ก่อนที่ผมจะก้าวขาออกจากบ้าน

   “กลับว่ะแต่พี่มีกุญแจ แดนล๊อกบ้านเลยน่ะ “ผมบอกน้องชายผมไอ้แดน ระหว่างที่ผมกำลังเดินออกไปที่รถคันหรูของพ่อผมที่จอดไว้ที่บ้านเพื่อให้พวกผมได้ใช้กันเวลามากรุงเทพฯ

   “ไอ้ดิมช้ามากสาด ช้าตลอด” ไอ้อ้น ผมยกนิ้วกลางส่งให้และเข้าไปทำหน้าที่คนขับรถให้ไอ้เดฟ ไอ้อ้นมันออกรถไปก่อนผมและผมก็เป็นคันต่อไปที่ขับตามหลังมันไปติดๆ ติดมากติดจนเกือบชนท้าย ไอ้อ้นมันก็เปิดกระจกและชูนิ้วกลางให้ผมทันที มันรักรถมันมาก

   “พี่ดิมพี่จะไว้ใจไอ้แดนได้เหรอมันจะไม่ทำแบบนั้นกับพี่ด้าอีกเหรอพี่” ไอ้เดฟมันถามผม ผมหันมามองหน้ามัน ทุกคนแหละที่กังวลเรื่องนี้ ไอ้ดรีมก็จะมากหน่อยมันห่วงหมอด้ามาก ผมก็ถอนหายใจออกมา ผมคิดว่าพ่อคงรับมือกับความเจ้าเล่ห์ของไอ้แดนได้ ถึงให้มันกลับไปที่ค่ายฯ ได้แบบนี้

   “พ่อคงรู้วิธีรับมือกับมันวะเดฟ” ผมหันมาบอกน้องชายผม

   “แต่ตอนนี้พวกเราก็อยู่กันเกือบครบแล้วเหลือไอ้หมอโดม มันคงกลับเร็วๆ นี้” ผมพูดกับไอ้เดฟ

   “กลับมาเป็นหมอซะที ท้อเหมือนกันนะพี่ดิมเวลาไปฝึกอ่ะ โคตรโหด.... โคตรเหนื่อยอ่ะ พอหยุดพักที นอนเหมือนคนไม่ได้หลับได้นอนเลยอ่ะ” ไอ้เดฟมันเริ่มจะบ่นแล้วซิ ผมหันมายิ้มๆ ผมนะผ่านมาเยอะกว่ามันอีกเพราะว่าผมนะหมอทหารโหดเต็มตัว มีเพื่อนที่โหดและบ้าระห่ำมากๆ อย่างไอ้อ้นด้วย ตอนนี้ผมขับรถเข้ามาจอดที่หน้าผับเหมือนทุกทีแต่รอบนี้มากันคนละคันสี่คนผมลงจากรถและส่งกุญแจให้เด็กรับรถเอารถพวกผมไปจอดในที่ปลอดภัยเพราะว่ารถของผมสองคนหรูและแพงมาก แบบว่ากลัวไม่สมฐานะคาสโนว่าที่เขามอบให้กัน

   “ตามมาเร็วๆ นะโว้ย!!! พวกกูมาถึงแล้ว เออๆ ก็มาตามโลเคชั่นที่ให้ไปไง แค่นี้น่ะ” ได้ยินไอ้เดฟมันบอกใครก็ไม่รู้ สงสัยมันจะนัดเพื่อนมันมาอีกแน่ๆ แต่ก็ดี หลายๆ คนสนุกดี เวลามีเรื่องก็มีพวกไม่น่ากลัวเท่าไหร่

   “ใครจะมาวะ”

   “เพื่อนผมพี่ เซอไพรส์!!” ไอ้เดฟมันบอกผม ผมก็หยักไหล่ให้จริงเถอะ

   “ไอ้เอ็กซ์ กูห้ามมึงแตะต้อง ช็อร์ตดริ่งเด็ดขาดนะมึงเพราะว่าพี่มึงนี่พร้อมมาก “ไอ้อ้นมันสั่งน้องชายมัน

   “พร้อม..?”

   “พร้อมจะพาเด็กไปเชยชมไง เมื่อวานพลาดวันนี้ต้องไม่พลาดเพราะมึงอีก เข้าใจไหม!!!” ไอ้อ้นมันทำข้อตกลงกับน้องชายมัน

   “รับทราบครับพี่อ้น!! “ไอ้เอ็กซ์มันตะเบ๊ะรับคำสั่งพี่มันด้วย

   “ดีมาก!!” และไอ้พี่มันก็ทำยังกับว่ากำลังออกคำสั่งทหารใหม่อย่างนั้นแหละ

   “แหมแต่เมื่อวานนี่ มึงนี้รูดปื้ด รูดปื้ดเลยนะ ......รูดซะสาวๆ เขาเกือบตกงาน” ผมแซวไอ้เอ็กซ์

   “ก็ไอ้เดฟนะซิพี่ มันไม่ยอมห้ามผมอ่ะ ดูซิอุตส่าห์ปกปิดพรสวรรค์ที่ผมมีมาตั้งนาน” ไอ้เอ็กซ์พูดแต่ไอ้อ้นหันขวับมามองตรงพรสวรรค์ของมันนี่แหละ

   “มึงอยากได้พรจากพี่มึงไหมล่ะ เดี๋ยวกูก็จัดให้เลยไอ้นี่นิ เดี๋ยวกูก็ด่าชุดใหญ่ไฟกะพริบรัวๆ ยิ่งกว่าไฟเทค” ไอ้อ้นหันมาพูดกับน้องชายมัน

   “พี่อ้นไปด่าไอ้เดฟมันเลย” ไอ้เอ็กซ์มันหันมาบอกให้ไอ้อ้นมันด่าน้องผมครับ ไอ้เดฟมันสะบัดหน้าไปมองทันที

   “ไอ้เวร! มาด่าอะไรกูล่ะ กูนี่ห้ามมึงตั้งแต่ช็อร์ตที่สามแล้วแต่มึงแม่งไม่ฟัง..ซ่าส์ไง ไปกี่ช็อร์ตก็ไม่รู้กูเผลอไปคุยกับโต๊ะข้างๆ แค่ไม่ถึง 10 นาที” ไอ้เดฟมันพูด

   “เฮ้ย! ไงว่ะพวกมึง “เพื่อนของผมสอง นั้นคนไอ้กฤษณ์ เจ้าของผับและหุ้นส่วนของผมกับไอ้ดิมและไอ้โจอีกคนแต่โจมันแทบจะไม่เคยโผ่หัวมาเลยแต่ทุนน่ะมาสม่ำเสมอ พวกผมรวมทุนกัน แต่จริงๆ ก็ช่วยไอ้กฤษณ์มันด้วยนั่นแหละ ครอบครัวมันโดนโกงล้มละลายและผมก็เลยรวมกันเป็นนักลงทุนให้ไอ้กฤษณ์ดูแลและพวกผมก็จะได้เที่ยวกันอย่างปลอดภัยด้วย

   “ปึก!” ผมมันตรงมาทักทายพวกผมทันทีกระแทกไหล่ชนกันและกำปั้นชนกัน ส่วนน้องๆ พวกผมยกมือไหว้มัน

   “เห็นจองโต๊ะไว้ มีคนมาเพิ่มเหรอวะ” ไอ้กฤษณ์มันถามผม ผมหันไปมองไอ้เดฟ ไอ้เดฟมันก็พยักหน้าว่าใช่

   “ไงครับอ้น” ไอ้กฤษณ์มันถามไอ้อ้น ไอ้อ้นมันเหมือนกำลังโทรหาใครสักคนแต่ดูมันทำหน้าตาหัวเสียมาแสดงว่าแห้วมาแน่ๆ

   “ดีวะ กฤษณ์ “ไอ้อ้นทักทายกันเหมือนที่ทักกับผมเช่นกัน

   “เป็นอะไรของมึงวะ” ผมถามไอ้อ้น

   “ก็กูรู้มาว่าไอ้โจมาแต่โทรไปชวนแล้ว.... มันบอกมาไม่ได้ พ่อมันพามันไปทานอาหารกับลุงณะและมันจะไปหาน้องบีม “ไอ้อ้นมันพูดด้วยท่าทางเหมือนคนหึงหวงยังไงก็ไม่รู้

   “อิจฉามันล่ะซิที่ได้ทานอาหารกับน้องบีม เจ้าชายน้ำแข็ง” ผมถามไอ้อ้น

   “กูนี่น่ะจะอิจฉาน้องเจ้าชายน้ำแข็ง จะโกรธจะเคือง ดูแล้วน่าจะรวมถึงเวลาดีใจและเสียใจด้วย หน้าน้องแกนิ่งราวกับรูปปั้นขนาดนั้น ไม่ต้องถามถึงตอน..จุด จุด จุดนะมึง เซ้งตายเลย” ไอ้อ้นพูด ผมยักไหล่

   “พี่อ้นสวัสดีครับ.... พี่ดิม.....สวัสดีครับ “น้องๆ กลุ่มเมื่อวานผมก็ยิ้มให้พวกผมและตรงปรี่มาหาพวกผมทันที คนที่ผมดูดปากอย่างดูดดื่มอยู่เลย เขาก็รู้งานตรงปรี่มาหาผมทันที สงสัยจะค้างตั้งแต่เมื่อวาน กอดผมและทำท่าจะจูบแต่ผมห้ามไว้ก่อน คนเยอะเกินไป ควรจะไปหามุมที่พวกผมชอบนั่งกัน

   “เออ. กูต้องขึ้นไปดูบัญชีวะ มีอะไรขาดเหลือบอกน้องๆ ได้เลยวะอ้นดิม ตอนนี้ลูกค้าเยอะ งานก็เลยยุ่งว่ะ แต่จะให้จ้างคนเพิ่มก็ไม่ค่อยไว้ใจ “ไอ้กฤษณ์มันบอกพวกผม ผมก็พยักหน้าและโบกมือให้มันกลับไปทำงานมันต่อ ผมเดินที่โต๊ะที่เด็กในผับพาพวกผมไปโต๊ะประจำ

   “เชิญครับพี่ เดี๋ยวพวกผมจะเข้ามารับออเดอร์นะครับ” น้องเขาบอกพวกผม ผมก็พยักหน้าและไม่รอช้า ช้าไม่ได้ดูท่าน้องที่กอดผมจะรีบเช่นกัน เผยอปากรอนานแล้ว ผมก็ประจบปากจูบกันเลย

   “มึงนี่ออกตัวก่อนตลอด ไอ้หมอหมาดิมครับ” ไอ้อ้น ผมก็หยักคิ้วให้ ต่างคนต่างรีบครับกลัวอดเหมือนเมื่อวานไง น้องเด็กใหม่วันก่อนก็เข้ามานั่งกอดไอ้อ้น ตอนนี้เพลงยังเบาๆคลอๆ ไอ้อ้นก็เลยเลือกที่จะนั่งและน้องเขาก็ขึ้นมานั่งตักคลอเคลียไอ้อ้นเช่นกัน เด็กคนอื่นๆ ก็ทำหน้าที่ดูแลไอ้เอ็กซ์กับไอ้เดฟกันวันนี้มากันหกคน ไอ้เดฟและไอ้เอ็กซ์ก็เลยได้กันไปคนละสอง แต่รู้สึกว่าไอ้เอ็กซ์จะเสน่ห์แรงน่ะมีน้องโต๊ะข้างๆ ส่งยิ้มให้ตลอดเลย

   “ไหวไหมวะมึงสองคน คืนนี้จัดไปสี่” ไอ้อ้นมันถาม

   “วิ่งผลัดสี่คูณร้อยแน่คืนนี้ “ผมแอบแซวไอ้สองคนนั้น

   “นั่งกับป๋านี้...คืนนี้ขอแบบให้ห้องข้างๆ ไม่ได้หลับไม่ได้นอนไปด้วยเลยนะจ๊ะ” ไอ้เอ็กซ์พูด ผมสองคนหันไปยกนิ้วกลางข้างห้องที่มันพูดถึงคือห้องพวกผมแน่ๆ ไอ้ห้องข้างๆ มันเนี่ย

   “พี่ดิมครับ พี่ดิมยังไม่มีแฟนใช่ไหมครับ” น้องเขาถามผม ผมก็ส่ายหัวว่ายัง แต่ผมนะไม่คิดจะเอาเด็กแบบนี้มาเป็นแฟนผมแน่นอน ผมมองเขายิ้มๆ เขิน เอียงอายแต่ก็นะ ถ้าบอกตอนนี้ดิมจะได้ฟันเหรอครับระหว่างที่พวกผมกำลังนั่งโยกฟังเพลงและแก้วเหล้าก็มาเสิร์ฟแล้วด้วย มีคนชงให้พร้อมกับกับแกล้ม น้องๆ ก็ทำหน้าที่เอ็นเตอร์เทรนได้ดี ป้อนทั้งเหล้าและของว่าง ใครเห็นก็อิจฉามองกันใหญ่เลยและทำหน้าเลี่ยนๆ ใส่พวกผม พวกผมก็ยกแก้วเหล้าถือว่ามันอิจฉาครับ ฮาๆ

   “ทางนี้วะ ตรงมาเลย” ไอ้เอ็กซ์มันกดรับสายใครไม่รู้ ผมก็คิดว่าเพื่อนที่มันบอกนั่นแหละ ผมก็นัวเนียน้องเขาต่อจนกระทั่งมีคนมายืนที่โต๊ะผมสองคน ผมก็คุ้นๆ หน้าอยู่นะ อ้อน้องไอ้ตุ๊แต่อีกคนซิ ผมไม่เคยเห็นมาก่อน หน้าหวานแบบนี้มันคุ้นมาก ผมนี้ถึงกับผลักน้องที่กำลังไซ้ด์ผมอยู่ออก ไม่อยากออกก็ต้องออกครับ ยังไม่ยอมอีกผมต้องเอามือผมนี้ดันหน้าน้องเขาเอาไว้

   “พี่ดิมเป็นอะไรอ่ะครับ” น้องพอลที่ยืนทำหน้างอทันที ก่อนจะหันไปมองหนุ่มที่ผมยืนตะลึงเหมือนต้องมนต์สะกดอยู่

   “เมียพี่เหรอครับ” น้องเขากันไปมองคนที่มาใหม่และเขาก็หันมามองผมก่อนจะหันหน้าไปทางทางอื่น แต่ผมซิครับยืนตะลึงมองหน้าแบบไม่ละสายตา น้องเขาหันมามองผมอีกครั้ง ผมก็กำลังจะฉีกยิ้มแต่น้องเขาหันไปคุยกับต้าร์น้องชายตุ๊โดยไม่สนใจรอยยิ้มของผมซะงั้นล่ะ

   “ตกลงนั้นเมียพี่หรือเปล่าครับพี่ดิม” น้องเขาถมผมอีกทีและชี้ไปถูกคนมาก ผมอยากจะพยักหน้ารัวๆ แต่ว่า

   “พี่ดูเหมือนจะเป็นเมียพี่เขาเหรอครับ” น้องคนมาใหม่หันไปบอกน้องพอลและหันมาเหล่มองผม

   “พี่ดิม” น้องพอลพยายามเรียกสติผม แต่ผมก็ยังคงมองน้องมาใหม่

   “เพลินเชียวนะพี่ดิม” น้องต้าร์ยืนเอามือล้วงกระเป๋าสองข้างมองผมและอีกคนก็มองและผ่านไป อันนี้เจ็บ ผมหันไปมองหน้าน้องที่ทำหน้างงอีกที

   “เออ... ไม่ต้องดูแลพี่แล้วครับวันนี้ ขอบคุณนะครับ” ผมรีบบอกน้องพอฃ ดันน้องพอลออก ยังอีกผมหันมามองน้องอีกที

   “อะไรอ่ะพี่ดิม เมื่อกี้เรายัง...” ผมก็รีบเอามือปิดปาก

   “นะครับ ...ถ้าเสียเวลา...พี่จ่ายค่าเสียเวลาให้ “ผมพูดและหยิบธนบัตรสีเทาออกมาและยัดใส่มือน้องไปสองพัน น้องก้มลงมองแต่ก็เก็บแบบเนียนๆ ใส่กระเป๋าไป

   “งั้นวันหลังนะครับ ให้ผมดูแล ...ฟ้อด!” น้องกระซิบและหอมแก้มผมด้วยนะ ผมรีบควักมือไปได้แล้ว ผมเงยหน้ามองต้าร์ที่ยืนกอดอกมองผมยิ้มๆ ส่วนอีกคนนะหันไปมองทางอื่นซะงั้นต้าร์มองน้องคนนั้นที่เดินทำท่าอาลัยอาวรณ์ผมอีก น้องเขาก็เดินไปหาเพื่อนที่ยืนทำสีหน้าตกใจกัน เกาะกลุ่มกัน เหมือนเจอแม่เสื่อเลยแต่ผมไม่สนใจ

   “พี่เขามาไงวะ” น้องๆ กระซิบกระซาบกัน ทุกอย่างเริ่มเปลี่ยนตั้งแต่ต้าร์มาถึง ผมเห็นสีหน้าบรรดาเด็กไอ้อ้นแต่ล่ะคนที่มองหน้ากันเลิกลัก แสดงว่าน้องเขาก็ต้องรู้ว่าต้าร์นี้ไม่ธรรมดา ผมรู้แค่ว่าแรงน้องต้าร์น่ะ เขายืนกอดอกมองเด็กไอ้อ้น ทั้งที่สายตาก็มองธรรมดาแต่น้องเขาทำไมไปยืนกระจุกเดียวกันหมดเลยก็ไม่รู้ เฮ้อๆ

   “พี่ดิมสวัสดีครับ” หลังจากที่ล่ะสายตาจากบรรดาเด็กไอ้อ้น ต้าร์ก็หันมายกมือไหว้ผม ผมก็มองอีกคน รอรับไหว้อยู่ ไหว้พี่หน่อยพี่อยากมองหน้าตรงๆ แต่น้องเขากลับหันไปมองรอบๆ แทน

   “ไอ้แพท มึงทำไมไม่ไหว้พี่ดิมล่ะวะ” น้องต้าร์เป็นคนหันไปสะกิดน้องคนนั้นที่ผมเล็งอยู่ น้องเขาชื่อแพท นั้นไง พี่ดิมแอ่นอกรอให้มาไหว้ครับผม มาแนบอกได้เลยครับพี่พร้อมมาก

   “สวัสดีครับพี่ดิม” นั้นไหว้อย่างเสียมิได้ ผมหันไปมองไอ้อ้นที่กำลังนัวกับน้องใหม่ที่ดูแล้วไม่ใหม่แน่นอน นัวเนียกันชนิดที่ว่าควรจะไปเปิดห้องเถอะครับ ผมก็สะกิดให้มันหยุดนัวสักครู่มันเสียมารยาท

   “ไอ้อ้น ไอ้อ้น” ผมเรียกมัน ต้าร์ก็ยิ้มให้ผมและมองไอ้อ้นด้วยสายตาแปลกๆ หรือจะรอจะยกมือไหว้อยู่ ผมก็สะกิดมันอีก อย่าให้น้องไอ้ตุ๊มันรอนานไอ้นี่นิ

   “อะไร...ไอ้เวรกูกำลังได้...ได้...” ไอ้อ้นมันหันมาทำท่าจะเหวี่ยงใส่ผม ผมชี้ไปที่คนที่ยืนกอดอกมองมัน มันถึงกับอึ้ง อึ้ง มันจะอึ้งทำไมผมคิดในใจก็ต้าร์น้องไอ้ตุ๊ไงและเหตุการณ์ไม่คาดคิดก็เกิดขึ้น

   “ผลั่ก..ฟิ้ว...ตุ๊บ!!” มันถีบครับน้องน่ารักกระเด็นไปเลย

   “เฮ้ยยย!!!!” ผมร้องด้วยความตกใจและชะโงกมองน้องน่ารักน้องใหม่ของมันที่ลงไปนั่งก้นจ้ำเบ้าแบบนั้น อะไรมันจะรีแอคชั่นขนาดนั้น ทันทีที่หันมาเจอต้าร์ น้องไอ้ตุ๊ แต่ทว่าไม่ใช่แค่ไอ้อ้นนะแต่มันแปลกรวมทั้งบรรดาเด็กของไอ้อ้นพากันไปยืนเรียงแถวทันที เพื่อ?????หรือว่ารอทำความเคารพพี่ต้าร์เขาพร้อมกัน

   “สวัสดีครับพี่ต้าร์” เรียงแถวยกมือไหว้อย่างสวยงามก่อนจะรีบหันหลังไปคว้าเพื่อนที่ถูกไอ้อ้นถีบไปแต่น้องเขากลับยืนงงในดงลาเวนเดอร์ไม่แพ้ผมเช่นกัน

   “มึงตกใจน้องไอ้ตุ๊มากขนาดลงทุนถีบน้องบิวอะไรนี้กระเด็นไปเลยเหรอวะ” ผมหันไปถามไอ้อ้นและไอ้อ้นมันยืนกลืนน้ำลายและต้าก็ยืนมองจากท่ายืนสองมือล้วงกระเป๋าตอนนี้เปลี่ยนมาเป็นกอดอกแทน ดูแล้วก็น่าจะใช่มาดคุณครูกำลังรอการทำโทษลูกศิษย์ ผมหันมามอง เป็นไงล่ะทำว่าที่ผู้อำนวยการโรงเรียนเขาโกรธ ไอ้คนที่ผมยืนมองมันก็หันมามองหน้าผมทำทีชี้นิ้วประมาณว่าเขามาตอนไหน ผมยักไหล่ไม่รู้ รู้แต่มายืนแล้วผมหันไปมองรอบๆ ตอนนี้บรรยากาศรอบๆ ทุกคนยืนเหมือนกำลังจะไว้อาลัย ไอ้เดฟมันมองผมและทำนิ้วเฉือนคอให้ผมดู ผมก็ชี้ไปที่ไอ้อ้นเหรอ มันก็พยักหน้าใช่ ผมก็รักชีวิตครับ ขยับออกทันที ย้ายข้างเลยครับ มายืนรวมกับไอ้เดฟ ไอ้เอ็กซ์แทน ไอ้อ้นมันมองผมมันทำท่าจะอ้าปากด่าแต่ก็สะดุดที่สายตาน้องไอ้ตุ๊

   “นัวกันมันมากเลยนะพี่อ้น.... นัวกันขนาดนี้เปิดห้องกันเลยดีกว่าไหมครับ” ต้ามันพูดด้วยน้ำเสียงที่นุ่มมากแต่มั้นฟังแล้วสยองมาก

   “ก็แค่กอดกันเฉยๆ” ไอ้อ้นพูด ผมหันไปมอง

   “กูเห็นมึงดูดดื่มชัดๆ มันก้าวข้ามจากคำว่าไซ้ซอกคอไปมากแล้วครับไอ้อ้น เรียกว่าแทบจะรวมร่างกันเลยก็ว่าได้ครับมึงครับ” ผมพูดไอ้เดฟสะบัดหน้ามามองผมตกใจทำไมผมพูดความจริงๆ น้องต้าร์หันมามองผมยิ้มให้ด้วย

   “ไอ้เชี่ย!!” ไอ้อ้นมันด่าให้ผมอ่านปากมันด้วย

   “แสดงว่าไซ้กันนานแล้วใช่ไหมครับพี่ดิม” น้องต้าร์ถามผม

   “ตั้งแต่มาถึงเถอะครับ มาได้มันก็ออกตัวไปเลยแซงหน้าพี่ไปเยอะเลยครับ” ผมรีบตอบแทนเพื่อนคู่หูของผมทันที คุยโชว์ความสามารถให้เพื่อนผม

   (พี่ดิมมึงนี้เกิดมาเพื่อฆ่าพี่อ้นกูชัดๆ นี้ไม่ได้ช่วยให้ไอ้ต้าร์เย็นลงน่ะ กูว่าพี่แกราดน้ำมันลงในกองไฟให้ไอ้ต้าร์ชัดๆ) ผมได้ยินไอ้เอ๊กซ์มันนินทาผงระยะใกล้ๆเลย

   “พอเถอะ!! ไอ้ดิม มึงอยากออกรบคนเดียวใช่ไหม” ไอ้อ้นมันถามผม

   “อ้าวมึงจะไม่ว่างเหรอ”

   “ไม่ใช่จะไม่ว่างแต่ชีวิตกูจะหาไม่เพราะปากมึง!!” ไอ้อ้นพูดก่อนจะหันมามองต้าร์

   “มายังไงล่ะต้าร์” ไอ้อ้นหันมาถามต้าร์ ต้าร์ยิ้มแต่ไม่ได้ตอบ ก่อนจะก้าวเท้าเดินเข้าไปยืนตรงหน้าไอ้อ้น ดูไอ้อ้นมันปาดเหงื่อ แอร์ก็เย็นดีน่ะทำไมไอ้อ้นมันร้อน

   “ไอ้เอ็กซ์มึงไม่ได้บอกพี่อ้นละซิว่ากูจะมา” ต้าหันไปถามไอ้เอ็กซ์ ผมกับไอ้อ้นก็หันไปมองไอ้เอ็กซ์พร้อมกัน แต่ผมนะยังอึ้งกิมกี้กับปฏิกิริยาของไอ้อ้น

   “กะว่าจะเซอไพรส์พี่กูไง” ไอ้เอ็กซ์มันตอบ แต่ไอ้อ้นนี้อยากจะกระโดดสองเท้าคู่ใส่มันมาก

   “พี่อ้นครับพี่อ้นผลักผมทำไมอ่ะ” น้องที่มันถีบเดินกลับมาถามมันอีก

   “พี่อ้นเขาไม่ได้ผลักน้องนะครับ ที่พี่เห็นน่ะมันถีบเลยครับน้อง” ผมพูด ไอ้อ้นมันสะบัดหน้ามามองผมรอบ มันรีบทำนิ้วให้ผมรูดซิปปากเถอะ

   “เออ..วันนี้ ...พากันไปนั่งตรงโน้นก่อนนะ เชื่อพี่ถ้ารักชีวิต” ไอ้อ้นมันกระซิบแต่ผมได้ยินครับ

   “ทำไมอ่ะพี่อ้น” น้องเขาก็พยายามจะยื้อแต่ ผมสังเกตคนอื่นถอยกันหมดแล้วเหลือแต่น้องใหม่ ผมเห็นต้าร์ยืนกอดอกมองไอ้อ้นกับน้องใหม่

   “ไปเถอะ..นะ..” ไอ้อ้นมันพูดและดันน้องเขาออก แต่น้องไม่อยากออก

   “หรือจะอยู่ด้วยกันตรงนี้ก็ได้น่ะ จะได้ประชุมไปพร้อมๆ กัน” ต้าร์พูด

   “แต่ประชุมเพลิง” ต้าร์พูดได้ชัดถ้อยชัดคำมาก

   “ไปเถอะ มึงอยากตายตรงนี้หรือไง “เพื่อนน้องเขาดึงน้องคนนั้นออก

   “เมียพี่อ้นมา ไปซิรอตีนเหรอ!” ผมได้สติเลยน้องเขาคงไม่ได้หมายถึงต้าร์นะ ต้าร์คือเมียไอ้อ้นเหรอ!!! ผมหันไปมองไอ้คู่นี้ที่ยืนสบตากันอย่างไม่ลดล่ะเหมอืนกัน สายที่สื่อความความหมายได้มากมาย ไอ้อ้นนะมันคงกำลังบอกว่ามันผิดไปแล้วแต่อีกคนนี้ท่าจะพยายามระงับความโกรธอยู่ ส่วนผมนี้มองแบบว่ามันทำไปได้ยังไงวะ มันไม่ถูกกับพี่น้องเขาแต่เอาน้องเขามาทำเมีย ไม่เลว ไม่เลวธรรมดา ผมนี้อยากเลิกคบมันเลย ไม่ใช่เพราะมันเลวนะ แต่เพราะว่านี้มันจะหาศึกใหญ่หลวงมาให้ผมด้วย ผมเป็นซี้คู่หูคู่ฮาแต่เรื่องนี้ผมพลาดไปมาก แต่ช่างมันเถอะ มันคงมีเหตุผลของมันแหละ ผมเลยหันมายิ้มให้น้องอีกคนดีกว่า น้องแพท ปล่อยให้ผัวเมียเขาเคลียร์กันเองเป็นเพื่อนซี้แต่เรื่องผัวเมียไม่ยุ่ง หันมามุ่งกับน้องคนนี้ดีกว่า ผมยิ้มให้แต่น้องเขาแค่หันมากอดมองผมและหันกลับไปทันที

   “เดี๋ยวกูมาว่ะ กูไปสารถาาบาปแป๊ปหนึ่งน่ะและขอบใจที่มึงช่วยกูได้มาก ไอ้คู่หู!!” ไอ้อ้นมันหันมาบอกผมและมันก็โอบเอวต้าร์ออกไป ชัดเจนมากแล้วแบบนี้มากกว่าคำพูด แต่ไปไหนกันไม่รู้ ผมเห็นสายตาไอ้อ้นมันเหมือนจะบอกผมว่าอธิบายทีหลัง

   TBC…

พี่ดิมจะจีบน้องแพทติดไหม แล้วพี่อ้นจะเก็บความลับนี้ไปนานแค่ไหนกัน

« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 18-06-2024 19:17:02 โดย PFlove »

ออฟไลน์ PFlove

  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 942
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +43/-1
       “พี่อ้น” ไอ้น้องเด็กเสิร์ฟมันเดินมาหาผมอีกแล้วและเรียกชื่อผมแข่งกับเพลงที่เปิดอยู่ เพลงก็เสียงดังมาก
       “อะไรน่ะ) )) )” เพลงมันเริ่มดังครับผมเลยถามกลับไป เพราะว่ามันเรียกชื่อผม
       “เออ...พี่อ้นครับ) )) ” น้องเขาเรียกผม มันเริ่มเรียกผมดังขึ้น
       “มีไร) )) ) “ผมตะโกนถามไป
       “ผมเห็นเหมือนน้องชายพี่เลยครับ!” มันบอกว่ามันเห็นเหมือนน้องชายผม
       “ที่ไหนวะ) )) ”
       “ที่ขึ้นไปรูดเสาอยู่กับสาวๆ นั้นนะครับ” น้องเด็กเสิร์ฟบอกผม ผมก็มองไปที่น้องเขาชี้ ผมเห็นมีคนกำลังรูดแข่งกับผู้หญิงที่สวมแค่ชุดชั้นใน ไอ้นี่มันกล้าขึ้นไปแย่งอาชีพเขาเลยเหรอวะ ผมก็มองๆ และก็มอง หน้าตาคุ้นๆ อยู่น่ะไอ้คนนั้นน่ะ
       “ไอ้ดิม มึงช่วยกูมองดิ ไอ้นั่นมันใครวะ” ผมเรียกไอ้ดิม มันยังอีกยังจะดูดปากน้องเขาอีก นี่มันจะกลืนกินปากงามๆ น้องเขาหรือไง
       “เด็กที่นี้มันบอกว่าไอ้นั่นเหมือนน้องชายกูเลยวะ แต่กูมองไม่ชัด” ผมพูดแต่ไอ้นี่มันหาได้ฟังผมไม่ ดูมันดูดปากน้องเขาเหมือนหื่นกระหายมาหลายเพลา
       “เพี่ยะ!!! “เสียงฝ่ามือผมลงที่กระบาลมัน
        “อะไรของมึงอ้น ทีเวลามึงนะ กูยังไม่กวนมึงเลยนะไอ้อ้น ไอ้สาด!!” ไอ้ดิมพูด
       “กูบอกให้ช่วยกูมองไอ้คนที่ขึ้นไปแย่งเขารูดเสาอยู่น่ะ ไอ้นั่นมันใครวะ เห็นน้องมันบอกน้องว่าไอ้นั่นน่ะน้องกู” ผมบอกไอ้ดิม มันก็ชะเง้อมองให้ผมและ มองและมองและมันก็หันมาทางผม
       “น้องชายมึงวะ ไอ้เอ็กซ์อะ รูดเสาอยู่น่ะ” ไอ้ดิมันบอกผม
       “f**k “ผมสบถออกมาทันที ไอ้นี่แสดงว่ามันเมาแล้วรั่วใช่ไหมนี่ และนี่มันกลับมาตอนไหนมันก็ไปฝึกเหมือนกัน น้องชายผมชื่อเอ็กซ์ มันเป็นน้องคนที่ 5 และมันก็รุ่นเดียวกับน้องไอ้ดิมที่เดฟ มันก็เลยเป็นคู่หูคู่ฮาเหมือนผมกับไอ้ดิมเช่นกัน
       “เดี๋ยวพี่มานะ...เด็กๆ รู้สึกว่าพี่จะงานเข้า “ผมบอกน้องๆ ที่นั่งโต๊ะ ผมรีบเดินไปมองใกล้ๆ รูดไม่สงสารหน้าตากรูเลย ดูรูดเขา รูดแบบนี้สาวๆ เขาจะตกงานกันนะมึง ผมคิดในใจ
       “พี่อ้น น้องชายพี่สงสัยจัดหนักไปหน่อย” น้องเด็กเสิร์ฟอีกที่ยืนอยู่พูดขำๆ น้องชายผมแต่ผมขำไม่ออกครับ ผมหันมาพยักหน้าให้มัน ผมเห็นไอ้เพื่อนซี้ไอ้เอ็กซ์มันคือไอ้เดฟ น้องชายไอ้ดิม มันพยายามดึงไอ้เอ็กซ์ลงมาแต่มันไม่ลงครับ
       “ไอ้เดฟ!” ผมเรียกไอ้เดฟ มันหันมาทำหน้าตกใจผมอีก
       “พี่อ้นหวัดดีพี่ พี่มากับใครอ่ะ” ไอ้เดฟมันถามผม
       “พี่มึงนั้นดูดดื่มจนจะแดกเด็กเข้าไปทั้งตัวแล้ว ไอ้ดิมพี่คนโตของมึงอ่ะ” ผมบอกมัน มันก็ชะเง้อมองและยิ้มแหยๆ
       “นี้มึงส่งน้องกูขึ้นไปแย่งอาชีพเขาทำไมวะ” ผมถามไอ้เดฟ
       “ผมห้ามมันแล้วพี่ “ไอ้เดฟ
       “มันโดนตัวไหนไปวะ “ผมถามไอ้เดฟ
      “short drink พี่อ้น.... แต่มันดันเล่นไปหลายช๊อร์ทพี่..”
       “สภาพมันเลยเป็นอย่างที่พี่เห็นนี่แหละ “ไอ้เดฟมันพูดผมนี้ส่ายหัวเลย
      “มึงมากันตั้งแต่เมื่อไหร่....หึ?” ผมหันถามไอ้เดฟ
      “เมื่อวานพี่"ไอ้เดฟมันพูด ผมพยักหน้าเพราะว่ามันบอกพ่อเอาไว้ว่า พรุ่งนี้นิ "แต่พวกผมบอกพ่อว่าจะมาพรุ่งนี้พี่ และนี้ก็เลยพามันมา...ปลดปล่อย แต่ผมไม่คิดว่ามันจะหลุดขนาดนี้พี่อ้น” ไอ้เดฟพูด ผมยกมือขึ้นกุมขมับเลย
      “เอาๆ มึงเดินไปหาพี่มึงดิ บอกว่าวันนี้พอแค่นี้ สภาพไอ้เอ็กซ์แบบนี้กูคงอยู่ไม่ถึงตีสองหรอกว่ะ เอามันกลับด่วน ก่อนที่จะมีคนเอาภาพมันไประจาน” ผมพูดและมองหาทางขึ้นไอ้เดฟมันก็วิ่งไปที่พี่มันนั่งอยู่
      “เอ็กซ์ “ผมขึ้นไปก็ส่งยิ้มให้น้องที่ยืนกอดอกมองไอ้คนที่แย่งเสาเขารูดปรี้ด รูดปรึ้ด แต่ว่าท่ามันน่ะถ้าไม่ใช่สายเดียวกับมันคงได้อาเจียนกลับแก้มออกมากันบ้างล่ะ
      “น้องพี่เหรอคะ รบกวนบอกว่าคืนเสาหนูด้วยค่ะ แย่งหนูรูดแบบนี้ หนูไม่ได้ตังค์กันพอดีวันนี้ ลูกผัวรออยู่ค่ะ!!” น้องเขาบอกผมดูท่าจะอารมณ์เสีย
      “จร๊าเดี๋ยวพี่ให้มันคืนให้ ขอเวลาพี่เรียกสติน้องชายพี่แป๊บหนึ่งน่ะ” ผมพูดและสะกิด มีสะบัดมือกูออกด้วยนะ
       “ต้อง..รูด..แบบนี้..ถึงจะเซ็ก...ซี่ รูดแบบนั้นมันไม่เร้าใจ!!!” มีหันไปแนะนำน้องเขาอีกเขาทำมานานกว่ามึงครับ ผมนึกในใจมึงนั่นแหละที่รูดไอ้อุจาดลูกตาประชาชีมาก
      “เอ็กซ์ “ผมเรียกมันดังขึ้น มันหันมามองหน้าผมและขยี่ตาตัวเอง ผมก็จับหน้ามันเพื่อให้ภาพมันชัดเจนมากขึ้น
      “มึงเหมือนพี่กูเลยวะ พี่อ้นอ่ะ” ดูมันถามผม
       “กูนี่แหละครับ พี่มึงครับ! “ผมพูดและโบกกะบาลไปหนึ่งทีดัง “เพี่ยะ!! “นั้นได้สติเลย
       “พี่อ้นเหรอ...มาไงอ่ะ พี่ฝึกอยู่ไม่ใช่เหรอ” จำได้ทันทีแต่ยังมีมึนๆ
       “หรือว่าผมล่องหนไปหาพี่ได้ ...” นึกใจว่าพี่มึงนี่แหละที่อยากจะล่องหนออกไปแทน กว่าจะเดินไปถึงหน้าประตู หมดกันหน้าตาหล่อของพี่มึง อายเขามากเพราะมีแต่คนกระซิบกระซาบนินทากันใหญ่เลย
      “พี่อ้นผมคิดว่าผมกำลังจะ…จะ..” ผมก็รอฟังมันจะสารภาพอะไรวะตอนนี้
      “จะอะไร!!!” ผมถามไอ้เอ็กซ์
      “จะอ้วกพี่…เอิ้ก” นั้นดูมันพูดและทำท่าจะอ้วกด้วย
      “เว้ย! ผมร้องและน้องผู้หญิงเจ้าของเสาก็ทำท่าขยะแขยงพร้อมกับรีบกระโดดหนีไม่ต่างจากผม
      “บอกน้องพี่เลยน่ะ อย่ามาอ้วกตรงเสาหนูนี่ เดี๋ยวเต้นไม่ได้ ไปอ้วกในห้องน้ำโน่น!!” น้องแกรักเสาจริงๆ ผมคิดว่า ผมหันมามองเอ็กซ์น้องชายผม
      “ไอ้เอ็กซ์ลงไปเถอะ มึงจะมาแย่งงานเขาทำไม ไม่มีเงินก็ไปขอพ่อโน้นไม่ต้องมารับจ๊อบพิเศษแบบนี้ พวกกูอายเขา ไปเลย!!!” ผมรีบดึงมันให้มันลง ดูมันทำท่าจะไม่ลงอีก ผมก็ออกแรงดึงมันออกจากเสาจนได้
      “พี่คืนครับ เสาของน้องน่ะครับ ขอบคุณนะครับที่ให้น้องพี่ยืม” ผมบอกน้องเขา มีหันมาค้อนด้วยนะและน้องเขาก็รูดเสาแทนไอ้น้องเอ็กซ์ผมต่อ ผมหันไปมอง เออจริงว่ะ น้องผมรูดได้เร้าใจกว่าอีก จะหันไปบอกน้องเขาว่าว่างๆ มาเรียนกับไอ้น้องชายผมคนนี้ไป แต่คิดอีกทีไม่เอาดีกว่า ส้นรองเท้าน้องแกแหล่มเชียว กลัวจะปักที่หน้าหล่อๆ ของอ้นแทน
       “เฮ้ย!! นั้นมันเสากู” ไอ้เอ็กซ์ พูดและจะหันไปคว้าเสาอีก ผมก็จับมือมันไว้
       “ไอ้เอ็กซ์เสาของเขา....คืนเขาไปเถะอะและมึงก็ควรจะลงไปดีดี...รูดซะไม่เห็นแกหน้าพ่อกูเลยและมึงไปแย่งอาชีพเขาแบบนี้ไม่ได้ มึงมีอาชีพรออยู่แล้ว กลับไปบ้านเลย” ผมพูดกับน้องชายของผมพร้อมกับพยายามลากมันลงแบบทุลักทุเล ไอ้ดิมกับน้องมันยืนมองผมและขำผมอีกนะ
       “ก็น้องมันรูดไม่ถูกพี่อ้นนนน เอิ้ก “ไอ้เอ็กซ์
      “นั้นมันเรื่องของเขานะครับน้องเอ็กซ์ครับและมึงก็ไม่ควรจะไป เสือก!!กับเขาครับ” ผมพูด
       “พี่ว่ามึงควรจะรีบลงไปครับ กูขอร้องกูอายเขา” ผมพูดบอกน้องชายผม
       “จะยืนนิ่งหาสวรรด์วิมารอะไรมาช่วยกูลากมันออกดิว่ะ “ผมบอกพวกไอ้เดฟและไอ้ดิม สองคนนั้นก็ขึ้นมาช่วยผมดึงรั้งให้เอ็กซ์ลงไปทันที ผมก็เห็น มีหน่วยรักษาความปลอดภัยของที่นี้วิ่งมาพอดี
        “ไหนละ เห็นบอกมีคนเมาไม่รู้เรื่องขึ้นไปก่อกวนแย่งสาวๆ เขาทำงานรูดเสา” ผมจะอยู่รออะไรละครับรีบแหวกผู้คนและลากไอ้น้องตัวดีที่ทำให้ผมอดหมดทุกอย่างแอลกอฮอล์ก็ไม่ได้ ปั่ม ปั้มก็ไม่ได้ นี่ผมไปฝึกมาสามเดือน อดอยากปากแห้งแค่ไหน วันกะว่าจะปล่อยสักหกน้ำแต่นี้น้ำเดียวก็ไม่ได้ ไอ้น้องเวร ผมลากมันออกมาจนถึงด้านนอกในสภาพที่ทุรักทุเลมากและผมก็ปล่อยให้มันเดินเป๋ๆ ไป
        “ฉานเดินอยู่ริมตาหลิ่งงงงงง” มันร้องเพลงยุกไหนของมันวะ ผมหันไปเจอน้องที่รับรถผมเขาเดินเข้ามาหาผม
       “พี่อ้น พี่จะกลับแล้วเหรอครับ มันก่อนเวลาอีกน่ะพี่ ผิดปกติน่ะ” น้องเขาถาม คงแปลกใจทำไมผมรีบกลับ
      “น้องพี่มันรีบครับ ขอรถด้วยครับตอนนี้เลย ก่อนที่มันจะขย้อนเอาทุกอย่างที่มันแดกเข้าไปออกมาครับและน้องก็อาจจะต้องโกยมันไปทิ้งถังขยะเอง” ผมพูด น้องเขายิ้มแหยๆ และรีบวิ่งไปทันที
      “อะไรวะ อดเลยกู อุตส่าห์ได้ของเหลือๆ จากมึง” ไอ้ดิมมันพูด ผมหันไปมองไอ้หมอหมาดิม
       “มึงดูสภาพมันดิ กูก็เซ็ง มีเด็กใหม่มาให้เปิด..ซิง” ผมพูดและหันไปดึงไอ้เอ็กซ์มันที่เดินเป่ไปเป่มา มันเลยคิดว่ามันเดินอยู่ริมตลิ่งจริงๆ ซิท่า
      “พรุ่งนี้ค่อยมาใหม่แล้วกัน” ผมบอกไอ้ดิม มันก็พยักหน้าแอบเซ็งซิท่าไอ้หมอหื่น ฮาๆ
       “ผมมาด้วยนะพี่ วันนี้ดูแลน้องพี่ไม่ได้เต้นเลย “ไอ้เดฟพูด ผมกับไอ้หมอดิมหันไปมองหน้า
        “เหรอ!” ผมกับไอ้ดิมพูดออกมาพร้อมกันดูมันยิ้มและเกาหัวแกรกๆ
       “กูนี่หนักกว่ามึงอีกเพราะแค่ได้สั่งเหล้าน้องมันยังไม่ทันเอามาให้กูเลย! “ผมพูดและรถผมก็มาจอด ผมก็บอกให้ไอ้เดฟมันเปิดประตูรถและเอาไอ้น้องชายตัวแสบผมเข้าไปในรถ ผมก็ดันแล้วดันอีกไม่เข้าซะที ผมเลยตัดสินใจ ถีบมันครับเข้าไป
       “ผลัก!” เข้าไปทันทีหน้ามันไปติดกระจกเลย
       “ใครถีบเอ็กซ์) )) )” มีเสียงแอคโคถามกลับออกมา
       “กูนี่แหละที่ถีบมึง เพราะว่ากูพี่มึง!” ผมกรอกเสียเข้าไปละไอ้เดฟมันก็เข้าไปนั่งข้างๆ เอ็กซ์ ไอ้สองคนนี้ไม่ได้เอารถมาเพราะว่ามารถแท็กซี่กะเมาแล้วกลับแท็กซี่เลยและไอ้ดิมก็กระโดดขึ้นไปนั่งข้างคนขับผมก็รีบครับ รีบขับออกอย่างรวดเร็ว ไม่รอช้า ผมขับมาได้สักพัก มีสายเข้าจากเพื่อนรักที่เป็นเจ้าของผับผมเอง
      (ว่าไงวะกฤษณ์)ผมถามคนปลายสาย
      (ดีวะอ้น ทำไมมึงรีบกลับวะ) เพื่อนผมไอ้กฤษณ์
      (โทษทีวะ พอดีน้องกูเมาแล้วรั่ว กูมาใหม่วันหลังวะ)
      (เห็นเด็กบอกมึงสั่งเหล้าไว้)
      (ให้น้องๆ โต๊ะที่กูจะไปนั่งไปเลยแล้วกัน นั้นเด็กพวกกูว่ะกฤษณ์) ผมบอกเพื่อนผม
      (โอเค มาเมื่อไหร่บอกกูด้วย จะได้เจอกันหน่อยไม่เจอนานวะ) ไอ้กฤษณ์พูด
      (สามเดือนเองสาด เออๆ กูจะบอกมึงนะ แต่ไม่รู้ว่าพรุ่งนี้ไปได้ไหม กูรอดูน้องกูก่อน ไอ้ที่เมาแล้วรูดเสาวันนี้น่ะ) ผมบอกไป
      (ได้ๆ ไว้เจอกัน บาย) ไอ้กฤษณ์ก็วางสายไปทันที
        ผมขับมาที่บ้านที่กรุงเทพฯ พ่อผมมีบ้านที่กรุงเทพกัน ปลูกไว้ใกล้ๆ กันจะมีบ้านลุงกฤษณะ แต่ลุงไม่เคยมาอยู่เลยจะมีลูกๆ ลุงถ้าเขามาทำธุระแต่นานๆ ที บ้านลุงภูมิก็เหมือนกันไอ้โจกับน้องมันมากันเดือนละครั้งและบ้านลุงภา ก็คือพ่อของหมอดิมนั้นเอง ตอนนี้ผมคิดว่าไอ้แดนมันอยู่เพราะว่ามันเรียนที่นี้และเหมือนกับว่ามีอะไรบางอย่างไม่ชอบมาพากลไอ้ดิมมันบอกว่าพ่อไม่ค่อยอยากให้มันกลับไปบ้านเลยพยายามหาอะไรให้มันทำจะได้ไม่กลับไป ผมก็ไม่ค่อยจะเผือกเรื่องของมันเท่าไหร่ถ้ามันไม่บอกเอง และบ้านถัดมาก็คือบ้านพ่อผมเอง ตอนนี้ก็มีแอร์อยู่ไอ้นี่มันน้องชายผมที่หน้าตาเหมือนแอ้มาก เหมือนยังกับแฝดแต่แอ้มันแก่กว่าเกือบปี มันรุ่นเดียวกับไอ้ดิ๊บน้องชายไอ้ดิม ไอ้แอร์เป็นน้องที่แปลกมันไม่สนิทกับพวกผมเหมือนไอ้แอ้ และดัดไปอีกครั้ง คือบ้านของลุงภาคญ์พ่อของไอ้ตุ๊ และถัดไปอีกก็เป็นของอาเปรมด์ น้องชายพ่อผมแต่ไม่เล็กสุด มีเล็กสุดก็คืออาเป้ อันนี้ห่างจากพ่อผมรอบหนึ่งเลย
       “พรุ่งนี้ไปไหนไหมวะดิม” ผมถามไอ้ดิม
       “พรุ่งนี้กูต้องพาน้องดิ๊บไปมอบตัว” ผมสะบัดหน้ามองมัน
       “น้องดิ๊บกูจะเข้าไปฝึกแพทย์ทหารไง” ไอ้ดิมมันบอกผมแล้ว
      “โธ่! กูนึกว่าพาไปมอบตัวที่โรงพัก” ผมพูดขำๆ ไอ้ดิมมันยกนิ้วกลางให้ผม

       ผมก็เปิดประตูรถออกมาและมองไอ้เดฟ มันก็เปิดประตูรถออกมาอีกข้างและมองไอ้ตัวดีผมว่ามันจะออกมาได้ไหม ทันใดนั้นเองรถคันหรูไม่ต้องบอกว่าของใคร เพราะมันกำลังจะเลี้ยวไปที่บ้านอาภาคย์และรถคันนั้นคือรถของไอ้ตุ๊ มันจอดครับและเลื่อนกระจกชะโงกหัวมองพวกผมดูจากชุดแสดงว่าไปออกงานมาคงเป็นงานกาล่าดินเนอร์หรือไม่ก็ศิษย์เก่าได้ข่าวว่ามันกำลังจะจบดอกเตอร์แล้ว ผมก็ยิ้มทักทาย ถึงจะไม่ถูกกันแต่ก็ยิ้มครับ ผมมีเรื่องบาดหมางกันก็เพราะว่าแฟนมันที่ชื่อน้องขวัญเป็นเพื่อนรักของครูพัฒน์ดันมาชอบผมและมาโป่ง โป้ง ฉึ้งกับผมอีกแต่น้องเขาเสียไปแล้ว นานแล้วด้วย
       “ไงครับ คุณครูตุ๊” ผมเอ่ยทักมัน ผมยืนอย่างเท่เอาแขนเท้าประตู ไอ้ดิมมันก็พยักหน้าให้ไอ้ตุ๊เช่นกัน แต่ไอ้เอ็กซ์มันดันเปิดประตูหัวทิ่งออกมาจากรถผมซะงั้น ทนอีกหน่อยไม่ได้เหรอให้ไอ้ตุ๊มันผ่านไปก่อน ผมก้มลงมองคนที่หมดสภาพ
       “ที่ไหนวะ...เอิ๊ก..อ้วก..” นั้นออกมาหนึ่งกองแล้วครับและเคราะห์ดีที่ไปไม่ถึงล้อรถหรูของไอ้ตุ๊มัน ไอ้ตุ๊มันมองกองที่น้องผมจัดเอาไว้ให้ก่อนจะหันมามองหน้าผม ผมก็ยกมือขึ้น ก็มันจะอ้วกอ่ะกูจะไปห้ามยังไง
       “แบบนี้เขาเรียกเมาเหมือนหมาวะ...น้องมึงอ่ะ” ไอ้ตุ๊มันพูดชมน้องชายผมและมันก็ปิดกระจกขับรถผ่านพวกผมไป ผมนี้อยากจะเต๊ะน้องตัวเองโชว์ซะจริงๆ ไอ้เอ็กซ์นะไอ้เอ็กซ์ แต่สภาพมันไม่ต่างจากหมาเลยวะ
        “มึงอย่าพามันไปจัด ชอร์ตดริ้งห่าเหวอะไรนี้อีกนะ ขายขี้หน้าเขาไหม...ไอ้เดฟ!! “ผมหันไปต่อว่าไอ้เดฟทันทีและเดินมาหิ้วปีกมันไอ้เดฟมันก็มาช่วยผมหิ้วอีกข้าง
       “เดฟ มึงพาเพื่อนรักมึงไปส่งที่ห้องกับไอ้อ้นนะ จะเข้าบ้านก่อนจะไปดูดิว่าน้องรักน้องแดนของน่ะ ยังอยู่บ้านไหม กลัวมันชิ่งตัดหน้าไปหาพ่อที่ค่ายฯซะก่อน “ไอ้ดิมมันพูด ผมก็หิ้วปีกให้น้องเอ็กซ์และพามันเข้าบ้านกับไอ้เดฟ
         “พี่อ้น “ไอ้แอร์นั้นเอง
       “พี่เดฟหวัดดีครับ” ไอ้แอร์มันทักไอ้เดฟ
       “แล้ว..ทำไม..พี่เอ็กซ์” ดูมันมองพี่ชายมัน
       “มันฉลองให้กับอิสรภาพของมัน หลังจากที่จบหลักสูตรแรกมา มันก็ฉลองเลย มึงเห็นไหม “ผมบอกไอ้แอร์ แอร์ก็เหลือกตาขึ้นบนก่อนจะพยักหน้า
       “แอร์ โทรหาพ่อเลยนะมึง พ่อบอกมึงไม่ค่อยโทรหา โทรมาก็ไม่ค่อยอยู่รับสาย “ผมบอกน้องชายที่หน้าตาเหมือนแอ้มากจนเรียกได้ว่าแฝดกันเลยก็ว่าได้แต่นิสัยต่างกันลิบลับ
       “ทำไมอ่ะพี่อ้น แอร์ก็สบายดี “ไอ้แอร์มันชอบทำเหมือนมันน้อยใจอะไรพ่อนี้แหละ ผมคิดว่ามันเข้าใจว่าพวกผม พ่อรักแอ้มากกว่ามัน
        “กูบอกให้โทรหาพ่อไงแอร์ ไม่ต้องถาม” ผมขึ้นเสียงนั้นคือคำเด็ดขาด ถ้าให้ผมดุ ผมก็ดุ น้องๆ ผมจะรู้ดี ผมหันมามอหน้าแอร์ แอร์คงรู้ว่าผมเอาจริงนะถ้ายังเถียงอยู่
      “ก็ได้...” แอร์มันทำหน้างอและเดินหายขึ้นบ้านไปเลย ผมหันมาเห็นไอ้เดฟมันยิ้มๆ ให้ผม
      “เอาซากไอ้นี่ขึ้นไปไว้ที่ห้องนอนมันโน้น” ผมบอกไอ้เดฟ มันก็พยักหน้าและก็ช่วยกันพามันขึ้นไปที่ห้องนอนมัน
      “พี่อ้น ผมดูแลมันเองก็ได้พี่ ผมนอนห้องเดียวกับมันได้” ไอ้เดฟ ผมหันมาเหล่ตามองมัน
      “ไม่ต้องอ่ะ กูดูเองน้องกู มึงกลับไปนอนพักผ่อนเถอะวะ” ผมบอกมัน ผมกลัวมันจะลัหลับน้องผมนะ ฮาๆ
      “พี่อ้นผมรู้สึกผิดที่ปล่อยมันดื่มเยอะ ผมไม่ลักหลับมันหรอกพี่ “ไอ้เดฟมันพูด ผมหันมามองหน้ามันตอนแรกผมไม่คิดพอมันพูดมานี่เริ่มคิดทันที
      “กูเริ่มคิดแล้วเนี่ยไอ้เดฟ” ผมพูด
      “เฮ้ยพี่อ้น มันไม่เป็กส์ผม แบบนี้น่ะ จริงๆ” ไอ้เดฟมันพูด
      “งั้นก็ตามใจดูมันด้วยแล้วกัน “ผมพูด สักพักมือถือผมสั่น เบอร์ที่ผมคุ้นเคย เขาคือคนที่ผมแอบคบกันอยู่โดยที่ไม่มีใครรู้แม้กระทั่งพี่ชายน้องเขาเอง
      “งั้นฝากด้วยเลยน่ะ ใจมาก” ผมพูดและเดินออกมาพร้อมกับกดรับสาย
      //พี่อ้น...ทำไมนานจังกว่าจะรับสายผม// พอกดรับสาย คนปลายสายก็งอดแงดใส่ผมทันที นี้ก็เอาแต่ใจตัวพ่อจนผมเริ่มจะอ้อนให้ไม่ได้แล้ว
      //ก็แค่ไม่กี่นาทีเองนะต้าร์ และนี่พี่ดูไอ้เอ็กซ์อยู่มันเมามา แล้วว่าไงเราโทรหาพี่//ผมถามต้าร์แฟนที่ผมคบด้วยแต่แอบคบเพราะว่าเปิดเผยไม่ได้
      //อะไรกันพี่อ้น ทำไมถามแบบนี้อะ” นั้นไงเสียงงอนมาเลยทันที
       //ต้าร์ ถ้าจะโทรมาชวนพี่ทะเลาะ พี่วางสายนะพี่ไม่ชอบ ต้าร์ก็รู้// ผมพูดกับต้าร์
      //พี่อ้น...พี่ไม่ได้คุยกับผมเกือบสามเดือนน่ะ ผมโทรหาก็อยากจะพี่ชวนผมคุยแบบคนที่คิดถึงกันหน่อยไม่ใช่ใช้น้ำเสี่ยงแบบนี้ พี่อ้น// ต้าร์พูด
      //ต้าร์ก็พี่ไปฝึกและฝึกหนักมาก พี่เครียด เราไม่เข้าใจเหรอ พอพี่กลับมาก็อยากจะพักสมองบ้าง” ผมพูดด้วยน้ำเสียงเหนื่อยๆ
      //ช่วงนี้เราทะเลาะกันบ่อยไปแล้วนะพี่อ้น //ต้าร์พูด ผมก็ยืนสูดลมหายใจพยายามจะไม่ใจร้อน
      //พี่ขอโทษต้าร์และพี่เองก็ไม่อยากชวนเราทะเลาะน่ะต้าร์ ถ้าต้าร์ไม่เยอะกับพี่ก่อน//ผมพูด
     //ที่พี่ว่าผมเยอะเพราะว่าผมหึงนะเหรอพี่อ้น แล้วถ้าผมมรักผมจะหึงพี่เหรอ เป็นใครจะทนได้ถ้าแฟนตัวเองไปนอนกับคนอื่น เมื่อไหร่พี่จะพอสักทีอ่ะ” ต้าร์พูด
     //พี่ไม่รักผมแล้วเหรอ//โยงเข้ามาสู่โหมดดราม่าจนได้
     //ต้าร์...ไม่เอานะ พี่เหนื่อยมาทั้งวันแล้วและพี่ก็คิดว่าวันนี้จะปลดปล่อย แต่ดันเจอไอ้เอ็กซ์เมา พี่ก็หัวเสียนิดหน่อย//ผมบอกเหตุผล
     //พี่จะไปปล่อยกับเด็กพี่เหรอ เมื่อไหร่พี่จะ…. //
     //ต้าร์!!! อย่าก้าวก่ายเรื่องนี้พี่เคยพูดแล้วหากจะคบกับพี่ เด็กๆ พี่ก็แค่ช่วยพี่บำเรอความสุขและเขาไม่ได้ให้พี่ฟรีๆ //
     //ทุกการศึกษาเหรอแต่//ต้าร์พูด
     //ต้าร์//
     //พี่อ้นอ่ะ ต้าอยากจะ//
     //จะบอกพี่ชายเรางั้นเหรอ ก็ดีนะ เรื่องมันคงถึงตอนจบเร็วขึ้น...//
     //พี่อ้น.... ทำไมพี่ทำเหมือนพี่ไม่แคร์ต้าอ่ะ พี่ทำเหมือนพี่ไม่รักต้า พี่ทำเหมือนพี่รักใครสักคน//
     //ต้าพี่จะไปเข้านอนแล้วแค่นี้น่ะพี่ง่วงพี่งานเช้า กูดไนท์ครับ //
     //พี่อ้นพี่แถตลอด...ตรูดๆๆ // ผมกดวางสายและปิดมือถือทันทีทุกครั้งที่ต้าดึงถึงเรื่องที่ผมแอบชอบใครสักคนอยู่ ใช่ผมมี ผมแอบรักเขาแต่มันยากอ่ะ มันบอกไม่ได้เพราะว่าคนคนนั้นเขาก็มีคนที่เขาชอบอยู่ถึงแม้น้องเขาจะไม่เล่นกันมันเช่นกัน หลายเศร้าเลยรักนี้ ใครจะคาดคิดว่าปลาไหลตัวพ่อก็มีโมเม้นเศร้านะเฮ้ย (แต่ไม่เคยนาน)
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 27-04-2024 15:06:08 โดย PFlove »

ออฟไลน์ PFlove

  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 942
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +43/-1
EP.1พี่ดิมสะดุดรัก
       
                  Part’ s พี่ดิม ผมชื่อพี่หมอดิม ผมเป็นแพทย์ทหารตอนนี้เพิ่งกลับจากการไปฝึกหน่วยซีลกับเพื่อนคู่ฮูของผมไอ้อ้น ผมเป็น พี่คนโตของบ้านดอ. เด็ก สมาชิกนี่เยอะมากเอาไว้หมอดิมจะพามาแนะนำตัวแต่ที่แน่ๆ มีน้องคนเล็กชื่อดิว ว่าที่แพทย์ทหารของบ้านเพราะว่าพ่อคงผมตั้งใจเอาไว้ตั้งแต่ดิวเกิดแล้ว สมาชิกบ้านของผมตีคู่มากับสมาชิก บ้านอ.อ่างเลย แถมพ่อของบ้าน อ.อ่างยังเป็นหวานใจของพ่อผมอีก พวกผมนะ รับรู้เรื่องนี้มานานแล้ว แม้ว่าชีวิตพวกผมจะไม่เหมือนคนอื่น มีแค่พ่อที่ดูแลพวกผม ผมก็ไม่เคยที่จะถามถึงแม่เพราะผมรู้แค่ว่าพ่อตั้งใจมีพวกผมก็พอ แต่มันก็มีที่เจอปัญหาข่าวซุบซิบกันแรกๆก็รู้สึกหลังๆก็ชินแล้ว
       ผมพึ่งไปฝึกสัปดาห์นรกกันมาและรอติดเครื่องหมายว่าผมสองคนผ่านการฝึกมาแล้ว ผมสองคนเป็นคู่หูคู่ฮาบ้าระห่ำแต่คนที่บ้าระห่ำหนักมากคือผู้กองอ้น ใครก็รู้กันหมด จนไปที่หน่วยไหนก็หันมามองแล้ว ว่าจะมาสร้างผลงานอะไรกันอีก งานก็หนักเที่ยวก็หนักผมสองคนน่ะ คืนนี้พึ่งกลับมาถึงก็เลยนัดกันไปปลดปล่อยกันสักหน่อย (เมื่อคืนไปยังไม่ทันได้แอ่มเด็กเลย น้องไอ้อ้นงานเข้า คืนนี้เลยเป็นคืนแก้มือ วันนี้ดิมต้องไอ้สักคนกลับไปนอนกอดเล่น)
   
“ก๊อกๆ” เสียงเคาะประตู โดยน้องชายคนที่ห้าของผม น้องเดฟ เมื่อวานมันพาเพื่อนรักที่ชื่อไอ้เอ็กซ์น้องชายของไอ้อ้นเพื่อนคู่หูคู่ฮาของผม มันสองคนแอบไปกินกันและก็ไปเมาแล้วรั่ว แต่ตอนที่เมาแล้วรั่วนี้ชาวบ้านเขารู้กันทั่วไปเลยครับ เลยเป็นเหตุทำให้ผมต้องอดเสียน้ำเลยเมื่อวาน วันนี้กะว่าจะแก้ตัวใหม่ต้องเสียน้ำให้ได้ เอาใหม่ไอ้อ้นมันบอกว่าเด็กๆ บอกว่าเสียดายเหมือนกัน วันนี้แหละที่ผมกับไอ้อ้นจะต้องจัดการพาเด็กไปทำโทษ ผมหันไปเหลียวมองน้องชายที่เข้ามายืนมองผมจัดแต่งทรงผมอยู่
 “เสร็จหรือยังอ่ะพี่ดิม พี่อ้นเขาให้ผมขึ้นมาตามแล้วเนี่ย” ไอ้เดฟถามผม ผมหันไปมองหน้ามัน ยังแต่งทรงผมอยู่ไม่เห็นหรือไง
    “หล่อแล้วครับพี่ดิม” ไอ้เดฟ ผมหันไปหยักคิ้วและยังจัดผมต่อ กูทราบครับชมอยู่ได้ จะชมอะไรหนักหนา
    “ไปเถอะพี่ดิม” สุดท้ายมันไม่ได้มาแค่ชมมันมาเร่งผมนี่เอง
    “ไอ้ดิม!!!...มึงนี้มันช้าตลอดเลย ...ช้าทุกเรื่อง!! เรื่องอย่างว่ามึงก็ช้า เสร็จช้า!!!!.” เสียงไอ้อ้นพูด อันหลังนี่หูพึ่งมากครับ มันไม่ถูกต้อง ผมใช้เวลาในช่วงที่พอเหมาะครับ ไม่เร็วเกินไปและไม่ช้าจนน้องเขาเซ็งครับมึงและมันก็ทำให้ผมต้องรีบเดินลงมาชั้นล่างของบ้าน มายืนมองไอ้คนที่ว่าผมเสร็จช้า
    “กูน่ะเสร็จตามเวลาครับมึงครับ ไม่ช้าไปและไม่เร็วไปเหมือนมึงอ่ะ แบบนั้นเขาเรียกนกกระจอกยังไม่ทันกินน้ำเลยเสร็จแล้ว เด็กมันเซ็งครับมึง” ผมพูดไอ้อ้นมันสะบัดหน้ามามองหน้าผม
    “พูดแบบนี้ขึ้นเลยมึงครับ” ไอ้อ้นมันยืนครับมึง
    “หยุด!!! พี่อ้นพี่ดิม ผมว่าเราไปขึ้นที่ผับกันดีกว่าไหมพี่ มาขึ้นอะไรตรงนี้ เดี๋ยวก็ไม่ทันหรอก ไม่มีใครได้ขึ้นชกสักคนเพราะว่าคู่ต่อสู้พี่โดนเขาสอยไปเรียบร้อยแล้ว คราวนี้อดทั้งหมดเลยน่ะ” ไอ้เดฟมันเข้ามาห้าม คือว่ามันกลัวไม่ได้ไปเที่ยวผับซิน่ะ ไอ้อ้นหันมาชี้หน้าผมและมันก็เดินออกไปรอผมทันที
        วันนี้ไปรถสองคันไปรถไอ้อ้นหนึ่งคันและรถของผมหนึ่งคัน ผมหันไปเจอไอ้แดนนั่งดูทีวีและอ่านหนังสือไปด้วย มันบอกมันไม่ไปเพราะว่ามันจะเตรียมตัวสอบทำคะแนนให้ได้ท๊อปทำมาเป็นขยันแต่ที่มันทำเพราะว่ามันจะได้กลับบ้านไปหาหมอด้าพี่ชายสุดที่รักของมัน รักมากเกิ้นทั้งที่พ่อเดียวกันและนี้แหละถึงทำให้มันถูกส่งมาอยู่กรุงเทพ เพราะว่ามันดันรักหมอด้าเกินพี่น้องไป
    “พี่ดิม พรุ่งนี้พี่ไปบ้านที่ค่ายไหม.... คือว่า... ผมว่าจะ”
    “อ้าวไอ้แดน พ่อให้มึงกลับไปได้แล้วเหรอ” ผมถามไอ้แดน ไอ้เดฟมันหันมามองหน้าผมเช่นกัน ผมก็มองหน้าไอ้ตัวดีไอ้แดนอีกทีว่ายังไง
   “พ่อบอกไปได้แล้ว ถ้าพี่ไม่กลับผมจะขับรถไปเอง” ไอ้แดนมันเงยหน้ามองผม
    “พี่จะกลับ. ถ้าพ่อบอกให้กลับได้ก็กลับพร้อมกันเลย ไม่ต้องขับไปเองเข้าใจไหม” ผมบอกไอ้แดน สาเหตุที่พวกผมทำหน้าตกใจที่มันขอกลับเพราะว่ามันทำเรื่องไม่ดีไว้กับน้องชายคนที่ 4 ผม ไม่ได้ทำซิ มันเกือบจะปล้ำน้องหมอด้าผมทั้งที่เขาเป็นพี่มันแท้ๆ มันบอกว่ามันรักหมอด้าเกินพี่ชายและนี้มันถึงได้ต้องมาอยู่กรุงเทพ สมน้ำหน้ามัน
    “ไปเถอะพี่เดี๋ยวไม่ทัน” ไอ้เดฟมันบอกผม ผมพยักหน้า
    “พี่จะกลับมานอนบ้านไหมอ่ะ” ไอ้แดนมันถามผม ก่อนที่ผมจะก้าวขาออกจากบ้าน
    “กลับว่ะแต่พี่มีกุญแจ แดนล๊อกบ้านเลยน่ะ “ผมบอกน้องชายผมไอ้แดน ระหว่างที่ผมกำลังเดินออกไปที่รถคันหรูของพ่อผมที่จอดไว้ที่บ้านเพื่อให้พวกผมได้ใช้กันเวลามากรุงเทพฯ
    “ไอ้ดิมช้ามากสาด ช้าตลอด” ไอ้อ้น ผมยกนิ้วกลางส่งให้และเข้าไปทำหน้าที่คนขับรถให้ไอ้เดฟ ไอ้อ้นมันออกรถไปก่อนผมและผมก็เป็นคันต่อไปที่ขับตามหลังมันไปติดๆ ติดมากติดจนเกือบชนท้าย ไอ้อ้นมันก็เปิดกระจกและชูนิ้วกลางให้ผมทันที มันรักรถมันมาก
     “พี่ดิมพี่จะไว้ใจไอ้แดนได้เหรอมันจะไม่ทำแบบนั้นกับพี่ด้าอีกเหรอพี่” ไอ้เดฟมันถามผม ผมหันมามองหน้ามัน ทุกคนแหละที่กังวลเรื่องนี้ ไอ้ดรีมก็จะมากหน่อยมันห่วงหมอด้ามาก ผมก็ถอนหายใจออกมา ผมคิดว่าพ่อคงรับมือกับความเจ้าเล่ห์ของไอ้แดนได้ ถึงให้มันกลับไปที่ค่ายฯ ได้แบบนี้
    “พ่อคงรู้วิธีรับมือกับมันวะเดฟ” ผมหันมาบอกน้องชายผม
    “แต่ตอนนี้พวกเราก็อยู่กันเกือบครบแล้วเหลือไอ้หมอโดม มันคงกลับเร็วๆ นี้” ผมพูดกับไอ้เดฟ
    “กลับมาเป็นหมอซะที ท้อเหมือนกันนะพี่ดิมเวลาไปฝึกอ่ะ โคตรโหด.... โคตรเหนื่อยอ่ะ พอหยุดพักที นอนเหมือนคนไม่ได้หลับได้นอนเลยอ่ะ” ไอ้เดฟมันเริ่มจะบ่นแล้วซิ ผมหันมายิ้มๆ ผมนะผ่านมาเยอะกว่ามันอีกเพราะว่าผมนะหมอทหารโหดเต็มตัว มีเพื่อนที่โหดและบ้าระห่ำมากๆ อย่างไอ้อ้นด้วย
             ผมขับรถเข้ามาจอดที่หน้าผับเหมือนทุกทีแต่รอบนี้มากันคนละคันสี่คนผมลงจากรถและส่งกุญแจให้เด็กรับรถเอารถพวกผมไปจอดในที่ปลอดภัยเพราะว่ารถของผมสองคนหรูและแพงมาก แบบว่ากลัวไม่สมฐานะคาสิโนว่าที่เขามอบให้กัน
    “ตามมาเร็วๆ นะโว้ย!!! พวกกูมาถึงแล้ว เออๆ ก็มาตามโลเคชั่นที่ให้ไปไง แค่นี้น่ะ” ได้ยินไอ้เดฟมันบอกใครก็ไม่รู้ สงสัยมันจะนัดเพื่อนมันมาอีกแน่ๆ แต่ก็ดี หลายๆ คนสนุกดี เวลามีเรื่องก็มีพวกไม่น่ากลัวเท่าไหร่
    “ใครจะมาวะ”
    “เพื่อนผมพี่ เซอไพรส์!!” ไอ้เดฟมันบอกผม ผมก็หยักไหล่ให้จริงเถอะ
    “ไอ้เอ็กซ์ กูห้ามมึงแตะต้อง ช็อร์ตดริ่งเด็ดขาดนะมึงเพราะว่าพี่มึงนี่พร้อมมาก “ไอ้อ้นมันสั่งน้องชายมัน
    “พร้อม...?”
    “พร้อมจะพาเด็กไปเชยชมไง เมื่อวานพลาดวันนี้ต้องไม่พลาดเพราะมึงอีก เข้าใจไหม!!!” ไอ้อ้นมันทำข้อตกลงกับน้องชายมัน
    “รับทราบครับพี่อ้น!! “ไอ้เอ็กซ์มันตะเบะรับคำสั่งพี่มันด้วย
    “ดีมาก!!” และไอ้พี่มันก็ทำยังกับว่ากำลังออกคำสั่งทหารใหม่อย่างนั้นแหละ
    “แหมแต่เมื่อวานนี่มึงนี้รูดปื้ด รูดปื้ดเลยนะ ......รูดซะสาวๆ เขาเกือบตกงาน” ผมแซวไอ้เอ็กซ์
    “ก็ไอ้เดฟนะซิพี่ มันไม่ยอมห้ามผมอ่ะ ดูซิอุตส่าห์ปกปิดพรสวรรด์ที่ผมมีมาตั้งนาน” ไอ้เอ็กซ์พูดแต่ไอ้อ้นหันขวับมามองตรงพรสวรรด์ของมันนี่แหละ
    “มึงอยากได้พรจากพี่มึงไหมล่ะ เดี๋ยวกูก็จัดให้เลยไอ้นี่นิ เดี๋ยวกูก็ด่าชุดใหญ่ไฟกะพริบรัวๆ ยิ่งกว่าไฟเทค” ไอ้อ้นหันมาพูดกับน้องชายมัน
    “พี่อ้นไปด่าไอ้เดฟมันเลย” ไอ้เอ็กซ์มันหันมาบอกให้ไอ้อ้นมันด่าน้องผมครับ ไอ้เดฟมันสะบัดหน้าไปมองทันที
    “ไอ้เวร! มาด่าอะไรกูล่ะ กูนี่ห้ามมึงตั้งแต่ช็อร์ตที่สามแล้วแต่มึงแม่งไม่ฟัง..ซ่าส์ไง ไปกี่ช็อร์ตก็ไม่รู้กูเผลอไปคุยกับโต๊ะข้างๆ แค่ไม่ถึง 10 นาที” ไอ้เดฟมันพูด
    “เฮ้ย! ไงว่ะพวกมึง “เพื่อนของผมสองคนไอ้กฤษณ์ เจ้าของผับและหุ้นส่วนของผมกับไอ้ดิมและไอ้โจอีกคนแต่โจมันแทบจะไม่เคยโผ่หัวมาเลยแต่ทุนน่ะมาสม่ำเสมอ พวกผมรวมทุนกัน แต่จริงๆ ก็ช่วยไอ้กฤษณ์มันด้วยนั่นแหละ ครอบครัวมันโดนโกงล้มละลายและผมก็เลยรวมกันเป็นนักลงทุนให้ไอ้กฤษณ์ดูแลและพวกผมก็จะได้เที่ยวกันอย่างปลอดภัยด้วย
    “ปึก!” ผมมันตรงมาทักทายพวกผมทันทีกระแทกไหล่ชนกันและกำปั้นชนกัน ส่วนน้องๆ พวกผมยกมือไหว้มัน
    “เห็นจองโต๊ะไว้ มีคนมาเพิ่มเหรอวะ” ไอ้กฤษณ์มันถามผม ผมหันไปมองไอ้เดฟ ไอ้เดฟมันก็พยักหน้าว่าใช่
    “ไงครับอ้น” ไอ้กฤษณ์มันถามไอ้อ้น ไอ้อ้นมันเหมือนกำลังโทรหาใครสักคนแต่ดูมันทำหน้าตาหัวเสียมาแสดงว่าแห้วมาแน่ๆ
    “ดีวะ กฤษณ์ “ไอ้อ้นทักทายกันเหมือนที่ทักกับผมเช่นกัน
    “เป็นอะไรของมึงวะ” ผมถามไอ้อ้น
    “ก็กูรู้มาว่าไอ้โจมาแต่โทรไปชวนแล้ว.... มันบอกมาไม่ได้ พ่อมันพามันไปทานอาหารกับลุงณะและมันจะไปหาน้องบีม “ไอ้อ้นมันพูดด้วยท่าทางเหมือนคนหึงหวงยังไงก็ไม่รู้
    “อิจฉามันล่ะซิที่ได้ทานอาหารกับน้องบีม เจ้าชายน้ำแข็ง” ผมถามไอ้อ้น
    “กูนี่น่ะจะอิจฉาน้องเจ้าชายน้ำแข็ง จะโกรธจะเคือง ดูแล้วน่าจะรวมถึงเวลาดีใจและเสียใจด้วย หน้าน้องแกนิ่งราวกับรูปปั้นขนาดนั้น ไม่ต้องถามถึงตอน..จุด จุด จุดนะมึง เซ้งตายเลย” ไอ้อ้นพูด ผมยักไหล่
    “พี่อ้นสวัสดีครับ.... พี่ดิม.....สวัสดีครับ “น้องๆ กลุ่มเมื่อวานผมก็ยิ้มให้พวกผมและตรงปรี่มาหาพวกผมทันที คนที่ผมดูดปากอย่างดูดดื่มอยู่เลย เขาก็รู้งานตรงปรี่มาหาผมทันที สงสัยจะค้างตั้งแต่เมื่อวาน กอดผมและทำท่าจะจูบแต่ผมห้ามไว้ก่อน คนเยอะเกินไป ควรจะไปหามุมที่พวกผมชอบนั่งกัน
    “เออ. กูต้องขึ้นไปดูบัญชีวะ มีอะไรขาดเหลือบอกน้องๆ ได้เลยวะอ้นดิม ตอนนี้ลูกค้าเยอะ งานก็เลยยุ่งว่ะ แต่จะให้จ้างคนเพิ่มก็ไม่ค่อยไว้ใจ “ไอ้กฤษณ์มันบอกพวกผม ผมก็พยักหน้าและโบกมือให้มันกลับไปทำงานมันต่อ ผมเดินที่โต๊ะที่เด็กในผับพาพวกผมไปโต๊ะประจำ
    “เชิญครับพี่ เดี๋ยวพวกผมจะเข้ามารับออเดอร์นะครับ” น้องเขาบอกพวกผม ผมก็พยักหน้าและไม่รอช้า ช้าไม่ได้ดูท่าน้องที่กอดผมจะรีบเช่นกัน เผยอปากรอนานแล้ว ผมก็ประจบปากจูบกันเลย
    “มึงนี่ออกตัวก่อนตลอด ไอ้หมอหมาดิมครับ” ไอ้อ้น ผมก็หยักคิ้วให้ ต่างคนต่างรีบครับกลัวอดเหมือนเมื่อวานไง น้องเด็กใหม่วันก่อนก็เข้ามานั่งกอดไอ้อ้น ตอนนี้เพลงยังเบาๆคลอๆ ไอ้อ้นก็เลยเลือกที่จะนั่งและน้องเขาก็ขึ้นมานั่งตักคลอเคลียไอ้อ้นเช่นกัน เด็กคนอื่นๆ ก็ทำหน้าที่ดูแลไอ้เอ็กซ์กับไอ้เดฟกันวันนี้มากันหกคน ไอ้เดฟและไอ้เอ็กซ์ก็เลยได้กันไปคนละสอง แต่รู้สึกว่าไอ้เอ็กซ์จะเสน่ห์แรงน่ะมีน้องโต๊ะข้างๆ ส่งยิ้มให้ตลอดเลย
    “ไหวไหมวะมึงสองคน คืนนี้จัดไปสี่” ไอ้อ้นมันถาม
    “วิ่งผลัดสี่คูณร้อยแน่คืนนี้ “ผมแอบแซวไอ้สองคนนั้น
    “นั่งกับป๊านี้...คืนนี้ขอแบบให้ห้องข้างๆ ไม่ได้หลับไม่ได้นอนไปด้วยเลยนะจ๊ะ” ไอ้เอ็กซ์พูด ผมสองคนหันไปยกนิ้วกลางข้างห้องที่มันพูดถึงคือห้องพวกมผมแน่ๆ ไอ้ห้องข้างๆ มันเนี่ย
    “พี่ดิมครับ พี่ดิมยังไม่มีแฟนใช่ไหมครับ” น้องเขาถามผม ผมก็ส่ายหัวว่ายัง แต่ผมนะไม่คิดจะเอาเด็กแบบนี้มาเป็นแฟนผมแน่นอน ผมมองเขายิ้มๆ เขิน เอียงอายแต่ก็นะ ถ้าบอกตอนนี้ดิมจะได้ฟันเหรอครับระหว่างที่พวกผมกำลังนั่งโยกฟังเพลงและแก้วเหล้าก็มาเสิร์ฟแล้วด้วย มีคนชงให้พร้อมกับกับแกล้ม น้องๆ ก็ทำหน้าที่เอ็นเตอร์เทรนได้ดี ป้อนทั้งเหล้าและของว่าง ใครเห็นก็อิจฉามองกันใหญ่เลยและทำหน้าเลี่ยนๆ ใส่พวกผม พวกผมก็ยกแก้วเหล้าถือว่ามันอิจฉาครับ ฮาๆ
    “ทางนี้วะ ตรงมาเลย” ไอ้เอ็กซ์มันกดรับสายใครไม่รู้ ผมก็คิดว่าเพื่อนที่มันบอกนั่นแหละ ผมก็นัวเนียน้องเขาต่อจนกระทั่งมีคนมายืนที่โต๊ะผมสองคน ผมก็คุ้นๆ หน้าอยู่นะ อ้อน้องไอ้ตุ๊แต่อีกคนซิ ผมไม่เคยเห็นมาก่อน หน้าหวานแบบนี้มันคุ้นมาก ผมนี้ถึงกับผลักน้องที่กำลังไซ้ด์ผมอยู่ออก ไม่อยากออกก็ต้องออกครับ ยังไม่ยอมอีกผมต้องเอามือผมนี้ดันหน้าน้องเขาเอาไว้
    “พี่ดิมเป็นอะไรอ่ะครับ” น้องพอลที่ยืนทำหน้างอทันที ก่อนจะหันไปมองหนุ่มที่ผมยืนตะลึงเหมือนต้องมนต์สะกดอยู่
    “เมียพี่เหรอครับ” น้องเขากันไปมองคนที่มาใหม่และเขาก็หันมามองผมก่อนจะหันหน้าไปทางทางอื่น แต่ผมซิครับยืนตะลึงมองหน้าแบบไม่ละสายตา น้องเขาหันมามองผมอีกครั้ง ผมก็กำลังจะฉีกยิ้มแต่น้องเขาหันไปคุยกับต้าร์น้องชายตุ๊โดยไม่สนใจรอยยิ้มของผมซะงั้นล่ะ
    “ตกลงนั้นเมียพี่หรือเปล่าครับพี่ดิม” น้องเขาถมผมอีกทีและชี้ไปถูกคนมาก ผมอยากจะพยักหน้ารัวๆ แต่ว่า
    “พี่ดูเหมือนจะเป็นเมียพี่เขาเหรอครับ” น้องคนมาใหม่หันไปบอกน้องพอลและหันมาเหล่มองผม
    “พี่ดิม” น้องพอลพยายามเรียกสติผม แต่ผมก็ยังคงมองน้องมาใหม่
    “เพลินเชียวนะพี่ดิม” น้องต้าร์ยืนเอามือล้วงกระเป๋าสองข้างมองผมและอีกคนก็มองและผ่านไป อันนี้เจ็บ ผมหันไปมองหน้าน้องที่ทำหน้างงอีกที
    “เออ... ไม่ต้องดูแลพี่แล้วครับวันนี้ ขอบคุณนะครับ” ผมรีบบอกน้องพอฃ ดันน้องพอลออก ยังอีกผมหันมามองน้องอีกที
   “อะไรอ่ะพี่ดิม เมื่อกี้เรายัง...” ผมก็รีบเอามือปิดปาก
    “นะครับ ...ถ้าเสียเวลา...พี่จ่ายค่าเสียเวลาให้ “ผมพูดและหยิบธนาบัตรสีเทาออกมาและยัดใส่มือน้องไปสองพัน น้องก้มลงมองแต่ก็เก็บแบบเนียนๆ ใส่กระเป๋าไป
    “งั้นวันหลังนะครับ ให้ผมดูแล ...ฟ๊อด!” น้องกระซิบและหอมแก้มผมด้วยนะ ผมรีบควักมือไปได้แล้ว ผมเงยหน้ามองต้าร์ที่ยืนกอดอกมองผมยิ้มๆ ส่วนอีกคนนะหันไปมองทางอื่นซะงั้นต้าร์มองน้องคนนั้นที่เดินทำท่าอาลัยอาวรผมอีก น้องเขาก็เดินไปหาเพื่อนที่ยืนทำสีหน้าตกใจกัน เกาะกลุ่มกัน เหมือนเจอแม่เสื่อเลยแต่ผมไม่สนใจ
    “พี่เขามาไงวะ” น้องๆ กระซิบกระซาบกัน ทุกอย่างเริ่มเปลี่ยนตั้งแต่ต้าร์มาถึง ผมเห็นสีหน้าบรรดาเด็กไอ้อ้นแต่ล่ะคนที่มองหน้ากันเลิกลัก แสดงว่าน้องเขาก็ต้องรู้ว่าต้าร์นี้ไม่ธรรมดา ผมรู้แค่ว่าแรงน้องต้าร์น่ะ เขายืนกอดอกมองเด็กไอ้อ้น ทั้งที่สายตาก็มองธรรมดาแต่น้องเขาทำไมไปยืนกระจุกเดียวกันหมดเลยก็ไม่รู้ เฮ้อๆ
    “พี่ดิมหวัดดีครับ” หลังจากที่ล่ะสายตาจากบรรดาเด็กไอ้อ้น ต้าร์ก็หันมายกมือไหว้ผม ผมก็มองอีกคน รอรับไหว้อยู่ ไหว้พี่หน่อยพี่อยากมองหน้าตรงๆ แต่น้องเขากลับหันไปมองรอบๆ แทน
    “ไอ้แพท มึงทำไมไม่ไหว้พี่ดิมล่ะวะ” น้องต้าร์เป็นคนหันไปสะกิดน้องคนนั้นที่ผมเล็งอยู่ น้องเขาชื่อแพท นั้นไง พี่ดิมแอ่นอกรอให้มาไหว้ครับผม มาแนบอกได้เลยครับพี่พร้อมมาก
   “หวัดดีครับพี่ดิม” นั้นไหว้อย่างเสียมิได้ ผมหันไปมองไอ้อ้นที่กำลังนัวกับน้องใหม่ที่ดูแล้วไม่ใหม่แน่นอน นัวเนียกันชนิดที่ว่าควรจะไปเปิดห้องเถอะครับ ผมก็สะกิดให้มันหยุดนัวสักครู่มันเสียมารยาท
    “ไอ้อ้น ไอ้อ้น” ผมเรียกมัน ต้าร์ก็ยิ้มให้ผมและมองไอ้อ้นด้วยสายตาแปลกๆ หรือจะรอจะยกมือไหว้อยู่ ผมก็สะกิดมันอีก อย่าให้น้องไอ้ตุ๊มันรอนานไอ้นี่นิ
    “อะไร...ไอ้เวรกูกำลังได้...ได้...” ไอ้อ้นมันหันมาทำท่าจะเหวี่ยงใส่ผม ผมชี้ไปที่คนที่ยืนกอดอกมองมัน มันถึงกับอึ้ง อึ้ง มันจะอึ้งทำไมผมคิดในใจก็ต้าร์น้องไอ้ตุ๊ไงและเหตุการณ์ไม่คาดคิดก็เกิดขึ้น
    “ผลั่ก..ฟิ้ว...ตุ๊บ!!” มันถีบครับน้องน่ารักกระเด็นไปเลย
    “เฮ้ยยย!!!!” ผมร้องด้วยความตกใจและชะโงกมองน้องน่ารักน้องใหม่ของมันที่ลงไปนั่งก้นจ้ำเบ้าแบบนั้น อะไรมันจะรีแอ็คชั่นขนาดนั้นทันทีที่หันมาเจอต้าร์ น้องไอ้ตุ๊ แต่ทว่าไม่ใช่แค่ไอ้อ้นนะแต่มีนแปลกรวมทั้งบรรดาเด็กของไอ้อ้นพากันไปยืนเรียงแถวทันที เพื่อ????? หรือว่ารอทำความเคารพพี่ต้าร์เขาพร้อมกัน
    “สวัสดีครับพี่ต้าร์” เรียงแถวยกมือไหว้อย่างสวยงามก่อนจะรีบหันหลังไปคว้าเพื่อนที่ถูกไอ้อ้นถีบไปแต่น้องเขากลับยืนงงในดงลาเวนเดอร์ไม่แพ้ผมเช่นกัน
    “มึงตกใจน้องไอ้ตุ๊มากขนาดลงทุนถีบน้องบิวอะไรนี้กระเด็นไปเลยเหรอวะ” ผมหันไปถามไอ้อ้นและไอ้อ้นมันยืนกลืนน้ำลายและต้าก็ยืนมองจากท่ายืนสองมือล้วงกระเป๋าตอนนี้เปลี่ยนมาเป็นกอดอกแทน ดูแล้วก็น่าจะใช่มาดคุณครูกำลังรอการทำโทษลูกศิษย์ ผมหันมามอง เป็นไงล่ะทำว่าที่ผู้อำนวยการโรงเรียนเขาโกรธ

ไอ้คนที่ผมยืนมองมันก็หันมามองหน้าผมทำทีชี้นิ้วประมาณว่าเขามาตอนไหน ผมยักไหล่ไม่รู้ รู้แต่มายืนแล้วผมหันไปมองรอบๆ ตอนนี้บรรยากาศรอบๆ ทุกคนยืนเหมือนกำลังจะไว้อาลัย ไอ้เดฟมันมองผมและทำนิ้วเฉือดคอให้ผมดู ผมก็ชี้ไปที่ไอ้อ้นเหรอ มันก็พยักหน้าใช่ ผมก็รักชีวิตครับ ขยับออกทันที ย้ายข้างเลยครับ มายืนรวมกับไอ้เดฟ ไอ้เอ็กซ์แทน ไอ้อ้นมันมองผมมันทำท่าจะอ้าปากด่าแต่ก็สะดุดที่สายตาน้องไอ้ตุ๊
    “นัวกันมันมากเลยนะพี่อ้น.... นัวกันขนาดนี้เปิดห้องกันเลยดีกว่าไหมครับ” ต้ามันพูดด้วยน้ำเสียงที่นุ่มมากแต่มั้นฟังแล้วสยองมาก
    “ก็แค่กอดกันเฉยๆ” ไอ้อ้นพูด ผมหันไปมอง
    “กูเห็นมึงดูดดื่มชัดๆ มันก้าวข้ามจากคำว่าไซ้ซอกคอไปมากแล้วครับไอ้อ้น เรียกว่าแทบจะรวมร่างกันเลยก็ว่าได้ครับมึงครับ” ผมพูดไอ้เดฟสะบัดหน้ามามองผมตกใจทำไมผมพูดความจริงๆ น้องต้าร์หันมามองผมยิ้มให้ด้วย
    “ไอ้เชี่ย!!” ไอ้อ้นมันด่าให้ผมอ่านปากมันด้วย
    “แสดงว่าไซ้กันนานแล้วใช่ไหมครับพี่ดิม” น้องต้าร์ถามผม
    “ตั้งแต่มาถึงเถอะครับ มาได้มันก็ออกตัวไปเลยแซงหน้าพี่ไปเยอะเลยครับ” ผมรีบพูด
    “พอเถอะ!! ไอ้ดิม มึงอยากออกรบคนเดียวใช่ไหม” ไอ้อ้นมันถามผม
    “อ้าวมึงจะไม่ว่างเหรอ”
   “ไม่ใช่จะไม่ว่างแต่ชีวิตกูจะหาไม่เพราะปากมึง!!” ไอ้อ้นพูดก่อนจะหันมามองต้าร์
    “มายังไงล่ะต้าร์” ไอ้อ้นหันมาถามต้าร์ ต้าร์ยิ้มแต่ไม่ได้ตอบ ก่อนจะก้าวเท้าเดินเข้าไปยืนตรงหน้าไอ้อ้น ดูไอ้อ้นมันปาดเหงื่อ แอร์ก็เย็นดีน่ะทำไมไอ้อ้นมันร้อน
    “ไอ้เอ็กซ์มึงไม่ได้บอกพี่อ้นละซิว่ากูจะมา” ต้าหันไปถามไอ้เอ็กซ์ ผมกับไอ้อ้นก็หันไปมองไอ้เอ็กซ์พร้อมกัน แต่ผมนะยังอึ้งกิมกี้กับปฏิกิริยาของไอ้อ้น
    “กะว่าจะเซอไพรส์พี่กูไง” ไอ้เอ็กซ์มันตอบ แต่ไอ้อ้นนี้อยากจะกระโดดสองเท้าคู่ใส่มันมาก
    “พี่อ้นครับพี่อ้นผลักผมทำไมอ่ะ” น้องที่มันถีบเดินกลับมาถามมันอีก
    “พี่อ้นเขาไม่ได้ผลักน้องนะครับ ที่พี่เห็นน่ะมันถีบเลยครับน้อง” ผมพูด ไอ้อ้นมันสะบัดหน้ามามองผมรอบ มันรีบทำนิ้วให้ผมรูดซิปปากเถอะ
    “เออ..วันนี้ ...พากันไปนั่งตรงโน้นก่อนนะ เชื่อพี่ถ้ารักชีวิต” ไอ้อ้นมันกระซิบแต่ผมได้ยินครับ
    “ทำไมอ่ะพี่อ้น” น้องเขาก็พยายามจะยื้อแต่ ผมสังเกตคนอื่นถอยกันหมดแล้วเหลือแต่น้องใหม่ ผมเห็นต้าร์ยืนกอดอกมองไอ้อ้นกับน้องใหม่
     “ไปเถอะ..นะ..” ไอ้อ้นมันพูดและดันน้องเขาออก แต่น้องไม่อยากออก
    “หรือจะอยู่ด้วยกันตรงนี้ก็ได้น่ะ จะได้ประชุมไปพร้อมๆ กัน” ต้าร์พูด
    “แต่ประชุมเพลิง” ต้าร์พูดได้ชัดถ้อยชัดคำมาก
    “ไปเถอะ มึงอยากตายตรงนี้หรือไง “เพื่อนน้องเขาดึงน้องคนนั้นออก
    “เมียพี่อ้นมา ไปซิรอตีนเหรอ!” ผมได้สติเลยน้องเขาคงไม่ได้หมายถึงต้าร์นะ ต้าร์คือเมียไอ้อ้นเหรอ!!! ผมหันไปมองไอ้คู่นี้ที่ยืนสบตากันอย่างไม่ลดล่ะเหมอืนกัน สายที่สื่อความความหมายได้มากมาย ไอ้อ้นนะมันคงกำลังบอกว่ามันผิดไปแล้วแต่อีกคนนี้ถ้าจะพยายามระงับความโกรธอยู่ ส่วนผมนี้มองแบบว่ามันทำไปได้ยังไงว่ะ มันไม่ถูกกับพี่น้องเขาแต่เอาน้องเขามาทำเมีย ไม่เลว ไม่เลวธรรมดา ผมนี้อยากเลิกคบมันเลย ไม่ใช่เพราะมันเลวนะ แต่เพราะว่านี้มันจะหาศึกใหญ่หลวงมาให้ผมด้วย ผมเป็นซี้คู่หูคู่ฮาแต่เรื่องนี้ผมพลาดไปมาก แต่ช่างมันเถอะ มันคงมีเหตุผลของมันแหละ ผมเลยหันมายิ้มให้น้องอีกคนดีกว่า น้องแพท ปล่อยให้ผัวเมียเขาเคลียร์กันเองเป็นเพื่อนซี้แต่เรื่องผัวเมียไม่ยุ่ง หันมามุ่งกับน้องคนนี้ดีกว่า ผมยิ้มให้แต่น้องเขาแค่หันมากอดมองผมและหันกลับไปทันที
    “เดี๋ยวกูมาว่ะ” ไอ้อ้นมันหันมาบอกผมและมันก็โอบเอวต้าร์ออกไป ชัดเจนมากแล้วแบบนี้มากกว่าคำพูด แต่ไปไหนกันไม่รู้ ผมเห็นสายตาไอ้อ้นมันเหมือนจะบอกผมว่าอธิบายทีหลัง
    TBC…
 
พี่ดิมจะจีบน้องแพทติดไหม แล้วพี่อ้นจะเก็บความลับนี้ไปนานแค่ไหนกัน







ออฟไลน์ PFlove

  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 942
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +43/-1
EP.3 ความลับของพี่อ้น
        

                Part's  พี่อ้น ผมรีบขึ้นรถคันหรูของผมทันทีและขับออกมาพร้อมกับเมียจริงๆ ของผม น้องต้าร์น้องชายไอ้ตุ๊ ผมคบกันได้ยังไงไม่มีใครรู้แม้กระทั้งคู่หูผมเองได้คือไอ้ดิม มีแค่ไอ้เอ็กซ์และไอ้เดฟที่รู้ ก็เพราะว่าเอ็กซ์และเดฟเป็นเพื่อนของต้าร์และแพท และวันนั้นมันสองคนดันแวะไปหาต้าร์ที่อังกฤษและมันก็เจอผมนอนอยู่ในห้องนอนต้าร์ในสภาพที่รู้ว่ากับต้าร์ทำอะไรกันถึงจะไม่เห็นว่าผมเปลือยก็เถอะ แต่ไอ้เดฟมันบอกว่ามันจะไม่บอกไอ้ดิมเพราะมันบอกผมว่าคนที่ควรจะบอกพี่ดิมมันนั้นควรจะเป็นผมที่เป็นเพื่อนซี่กัน แต่ผมก็ไม่มีโอกาสจะได้บอกหมอดิมมันสักที จนกระทั้งวันนี้ (ที่มันรู้เอง กาสิกาสิก อ้นรู้สึกผิดจริ้ง จริง)

    “พี่อ้น...นี้ถ้าต้าร์ไม่มา พี่คงเอาไอ้เด็กคนนั้นไปนอนด้วยแล้ว” ต้าร์หันมาค้อนผม

    “ก็พี่บอกแล้วไงว่าแค่บำเรอความสุขเล็กๆ ... ต้าร์!” ผมหันไปบอกต้าร์

    “เด็กพวกนี้ก็ไม่ได้มานอนกับพวกพี่ฟรีๆ สักหน่อย” ผมหันมาบอกต้าร์

    แล้วนี่มาตั้งแต่เมื่อไหร่ ทำไมไม่บอกพี่ล่วงหน้า “ผมถามต้าร์ ผมเอื้อมมือไปจับมือของต้าร์ขึ้นมา

    “ฟ๊อด” ผมหอมมือนิ่มๆ นั้น นิ้วที่เรียวยาวสวย สวยกว่าสาวๆ หลายคนซะอีก

    “มาเมื่อเช้าครับพี่อ้น อันที่จริงจะมาเมื่อวานอ่ะ แต่ไอ้แพทมันรออาเปรมดิ์ ต้าร์ก็เลยมาวันนี้แทนแต่ก็ได้เซอไพร์สพี่อ้นนะ” ต้าร์หันตอบผม ผมก็ยังคงจูบมือต้าร์เบาๆ

    “และผมก็ไม่ได้บอกพี่ตุ๊นะพี่อ้นว่าผมมา” ต้าร์หันมาบอกผม ผมก็ทำท่าตกใจเหมือนกัน มันหนีกลับมาเที่ยวอีกแล้ว หาเรื่องแท้ๆ

    “อ้าว!!!...ทำไมทำอย่างนั้นละต้า ตุ๊มันเป็นห่วงต้าร์นะ “ผมต่อว่าต้าร์ทันที ก็หัวอกคนเป็นพี่ชายเหมือนกัน ถึงผมกับไอ้ตุ๊จะไม่ค่อยลงลอยกันและมาแตกหักกันก็เพราะว่าแฟนมันดันมาแอบขึ้นคอนโดผมและผมก็ตอนนั้น ไม่ชอบปฏิเสธครับ เลยจัดไป แต่ความก็เริ่มมาแตกตอนต้าร์นี้แหละที่วีนขวัญ และต่อมาขวัญก็กระโดดตึกฆ่าตัวตาย แต่ในความเป็นจริงแต่มันมีมากกว่านั้น ที่วันนั้นผมไม่ได้บอกความจริงไอ้ตุ๊ไป เพราะว่าคนที่มันจะเสียใจมากที่สุดคือต้าร์ ผมเลยปิดมันไว้

    “ก็ถ้าบอกจะได้มาเหรอ ...ต้าร์นะคิดถึงพี่อ้นจะแย่อยู่แล้วอ่ะ” ต้าบอกผมและค่อยขยับเข้ามาใกล้ผม ทำปากเผยอจะจูบผม ผมก็พยักหน้าว่าให้ขยับมานั่งบนตักผม ผมจะได้สนองให้ได้ ต้าร์มองหน้าผมว่าโอเคผมก็ดันเบาะไปด้านหลังให้สุดแต่พอที่ผมจะแตะเบรกและคันเร่งได้ ต้าก็ปลดเข็มขัดและเลื่อนตัวจากที่นั่งข้างคนขับและมานั่งที่ตักของผม ต้าร์โอบรอบคอผมไว้และประกบปากจูบผม

          ตอนนี้ผมขับมาที่ถนนใหญ่แล้ว เวลานี้ก็เที่ยงคืนกว่าๆ แล้วถนนก็เริ่มจะว่างๆ ไม่ค่อยมีรถเยอะและผมสองคนก็จูบกันแรกลิ้นกันอย่างเมามัน ในขณะที่ผมก็ทำหน้าที่คนขับรถไปด้วย สกิลนี้ผมฝึกมาบ่อยจนชำนาญการแล้ว ผมขับมาจนถึงคอนโดของผม ไอ้ดิมมันรู้ดีว่าที่ไหน ผมเลี้ยวเข้าไปจอดใต้คอนโดข้างๆ รถไอ้ดิม ผมเห็นเหมือนกับว่ามันกำลังพันผ้าเพื่อห้ามเลือดแพทก่อน ผมกดเปิดประตูรถคันหรูผม ประตูอัตโนมัติ เปิดแบบปีกนก ไอ้ดิมมันหันหลังมาเจอผมที่มีต้านั่งตักอยู่

    “เฮ้ย! อย่าบอกนะว่ามึงขับมาแบบนั้น” ไอ้ดิมมันถามผม ผมหยักคิ้วให้ผมเทพมาก

    “ทำไม่ได้ละซิไอ้หมอครับ” ผมพูดเยอะเย้ยมันและมันก็ส่งนิ้วกลางให้ผมเป็นคำตอบ ผมมองต้าร์ที่ยั่งนั่งอยู่บนตักของผม

    “ห้ามไปทำแบบนี้กับคนอื่นน่ะพี่อ้น มีคนอื่นได้แต่ห้ามทำแบบนี้เด็ดขาด อันนี้ผมไม่ยอมน่ะ” ต้าร์บอกผมตะเบะรับคำสั่งเมียว่าไม่ทำกับคนอื่นแน่นอน ต้าร์พยักหน้าก่อนจะก้าวเท้าลงจากรถไป ผมก็ลงตามลงไปเช่นกัน

    “พี่อ้น พี่ดิม ผมจะไปนอนคอนโดไอ้เดฟนะพี่ เพราะว่ามีน้องมารอให้ระบาย” ไอ้เอ็กซ์มันบอกผมทันทีที่เห็นหน้าผม

    “เมื่อกี้มึงไม่เข็ดเหรอมึงสองคน เอาไม่ดูเลยว่ามากับผัว” ผมเม้งไอ้เอ็กซ์น้องชายผม

    “อันนี้เด็กผมสองคน น้องเขาบอกค่าเทอมไม่พอ ผมสองคนก็เห็นใจเลยให้มารับจ๊อบ” ไอ้เอ็กซ์น้องผม ผมก็โบกมือให้ไป แพทลุกขึ้น ต้าเดินเข้าไปประคองแพท

    “ไปเจอกันที่บ้านตอนเช้าเลยวะ กูเอาพี่มึงไปส่งเอง” ผมบอกไอ้เดฟมันก็ยกนิ้วโป้งให้ว่าดีและพวกนั้นก็รีบขับรถออกไป ผมเห็นไอ้ดิมมันแบกกระเป๋าแพทย์ พวกนี้มันต้องมีติดรถไว้ตลอดเพื่อเกิดเหตุฉุกเฉินบทท้องถนนมันจะรีบเข้าช่วยพวกเขาได้ทันที อันนี้ผมชื้นชมมันเลยจริงๆ ไม่ใช่แค่ดิมนะ ทุกคนและรถทุกคันต้องมี

             พวกผมพากันขึ้นห้องพักทันทีเพื่อไอ้ดิมจะได้รีบทำแผลให้แพท ห้องพักผมเป็นแบบห้องสูทมีสองห้องนอนเป็นห้องที่ตกแต่งแบบทันสมัย ห้องพักเป็นแบบสมาร์ตโฮมไฟในห้องผมสั่งได้จากมือถือและเสียง ไอ้ดิมมันจัดโต๊ะและต้าก็พาแพทไปนั่งลง ดูจากสีหน้าแพทที่อดทน ผมว่าคงเริ่มปวดบ้างแล้ว

    “ขอพี่ดูนะครับ” ไอ้ดิมมันบอกแพท แพทก็ยอมแต่โดยดี ผมก็มองต้าร์และเดินเลี่ยงไปเข้าห้องนอนของผม และตรงไปเข้าห้องน้ำ ต้าร์เดินตามผมเข้าไป ผมจัดการล้างหน้าล้างตาตัวเอง มีคนมากอดผมจากด้านหลัง นั้นก็คือต้าร์ ไม่กอดเปล่า เอามือลูปไล้ไปทั้วซิกแพคของผมและไต่ขึ้นมาถึงหน้าอกผมและลูบคลำแผ่นอกที่เต็มไปด้วยมัดกล้ามเนื้อ ผมเป็นคนชอบบอร์ดี้เวทมากและช่วงที่ไปฝึกผมก็ต้องฟิตร่างกายให้มากขึ้นเพื่อรองรับการฝึกที่โหดแต่ผมไม่ชอบมีกล้ามเนื้อที่ใหญ่จนเกินไปเพราะผมไม่ได้ไปลงประกวดนักล้ามครับ

          ผมก็พลิกต้าให้ขึ้นมานั่งบนอ่างล้าง ผมก็แหวกขาเรียวยาวนั้นให้ถางออกและผมก็แทรกตัวเข้าไปอยู่ระหว่างกึ่งกลางและคู่ขาเรียวยาวก็หนีบเอวผมไว้ทันทีอย่างรู้งาน ผมนี้เลือกอ่างล้างมือแบบแข็งแรงและทนทานก็เพื่อเอาไว้ทำแบบนี้แหละครับ

    “อืมม” ผมก็ประกบปากเรียวบางและสวยของต้าร์ เราสองฟัดกันเหมือนอดอยากปากแห้งมานานแต่สำหรับผมจริงๆ นะไม่อดหรอก มาให้ผมฟันนับไม่ถ้วนแต่มันต่างกันกับฟันเมียจริงๆ อย่างที่เขาบอก อาหารว่างกับอาหารหลักมันต่างกัน ผมจัดการถอดเสื้อสูทต้าออกไปและเหวี่ยงไปไหนก็ไม่รู้ ต้าร์ก็ปลดเข็มขัดกางเกงผมไปด้วยปากก็จูบ ผมก็ถลกเสื้อเชิ้ตตัวบางขึ้นและไซ้ไปที่ยอดประถุมถันนั้นทำเอาต้าร์แอ่นสู้ลิ้นผมและบิดไปมา ต้าร์ปลดกระดุมเสื้อและถอดมันออกไปตอนนี้ช่วงบนไม่มีอะไรมาขัดหูขัดตาอ้นแล้ว มือไม้ผมก็คล้ำไปทั่ว แม้กระทั่งน้องหนูของต้าร์

       “พี่อะ...อ้น...ซี้ด...ต้าร์...” ต้าร์ครางเรียกชื่อผมเสียงขัดๆ ผมทั้งกอดทั้งไซ้ ตั้งแต่ซอกคอขาวนวลนั้นไล่ลงไปตามแผ่นอก ทั้งดูดและเม้มสองจุดบนหน้าอกแบนๆ ของต้าร์

       “อะ…พี่อ้น…โอ้ววว” เสียงครางของต้าร์ดังขึ้นเพราะว่าผมได้เลื่อนริมฝีปากลงไปจัดการกับหน้าท้องขาวนวลนั้น

      “ต้าร์...ทำไม...ครับ...อืมมม...บอกพี่ซิ” ผมแกล้งยั่วและเงยหน้ามองคนที่หน้าตาเหยเกเพราะลิ้นของผม ลิ้นที่หนุ่มๆ ไหนโดนเข้าไปก็อ่อนละทวลไม่พ้นแม้กระทั่งต้าร์

       “อยากได้อ่ะ พี่อ้น…. ต้าร์เสียวอ่ะพี่อ้น….อืม…อ้าห์” เสียงต้าร์ครางออกมาอย่างต่อเนื่อง

       “อยากได้อะไรครับ “ผมถามต้าร์พร้อมรอยยิ้มเจ้าเลห์ของผม ทั้งที่ผมรู้ดีอยู่แล้วแต่แกล้งเมีย

       “ของพี่อ้น. น่ะ..น่ะ.” มีทำเสียงอ้อนผม ผมก็จัดการอุ้มต้าร์แบบท่าอุ้มแตง ต้าร์ก็กอดคอผมด้วยปากผมสองคนก็จูบกันผมพาตร์มาที่เตียงนอนของผมและทิ้งตัวต้าร์ลงผมก็ยืนปลดกางเกงยีนส์ให้หลุดพ้นออกไป ถอดทีเดียวสองชั้นเลยผมทำให้เห็นส่วนกลางอย่างชัดเจน มันตะหง่านพร้อมรบมาก

          “อยากละซิ...ไอ้ติมแท่งนี้เด็ดกว่ายี่ห้อดังๆ อีกน่ะ หวานมันและแซ่บ” ผมบอกต้า ต้าก็ถอดกางเกงตัวเองออกและโยนไปทันที และแน่นอนพอบอกว่าเด็ดกว่าต้าร์ก็เงยหน้ามองผมและจัดการครอบปากลงที่ส่วนนั้นและดูดอย่างเมามัน ทำเอาอ้นเคลิ้มมากหลับตาพริ้มและก็เด้งเข้าออกช่วยเมีย

          “พี่อ้น…'บอกอย่าเด้งไง มันจะทะลุคอต้าร์” ต้าร์รีบดันเจ้าหนอนยักษ์ผมออกมาบ่นผม ผมก็หลุบตาลงมองเมียหลวงผม

          “เดี๋ยวให้ไปทำเองเลยนิ” ต้าร์บ่นผมทันที ผมก็แอบยิ้มและยืนนิ่งๆ ให้ต้าร์จัดการและต้าร์ก็กลับมาหยอกเล่นและดูดน้องสุดที่รักของอ้น รักมากกว่าน้องชายร่วมสายเลือดอ้นน้อยนี่แหละ จนอารมณ์ผมได้ที่ก็ดันต้าให้นอนลงบนที่นอน ผมก็ค่อยๆ คลานขึ้นไปคร่อมร่างรั้นเอาไว้และจัดการใช้ปากผมไล่ขึ้นไปจากหัวหนาวของต้าร์ หน้าท้อง ไปจนถึงแผ่นอก ทำเอาคนที่นอนดิ้นพล้าดไปมาและร้องครวญครางจนต้องร้องขอให้จัดการเขาซะที ผมไม่อยากจะคิดถ้าอีพี่ตุ๊มาได้ยินน้องมันตอนนี้นะ ฮาๆ (แต่คิดอีกที ไอ้อ้นมันคงน่วมไปด้วย ไม่เอาดีกว่าเก็บเอาไว้ก่อนความลับนี่น่ะ)

          “ต้าร์ พี่จะจัดหนักจัดรัวๆ แล้วนะ … “ผมพูดและผมก็ยกขาต้าร์ขึ้นมาตั้งและจัดการสอดแกนกายเข้าไป

          “ปักๆๆๆๆๆ” ไม่ต้องมานั่งนับให้เสียเวลาเพราะว่าพี่บอกผมบอกแล้วว่ารัวยิ่งกว่าเอ็มสิบหกที่ผมใช้ยิ่งคู่ต่อสู้ซะอีก ไม่นานก็ถึงฝั่งฝันทั้งผมและต้าร์ หลังจากที่ได้ฉีดน้ำรักไปหมดตัว ผมก็ทิ้งตัวลงนอนข้างต้าร์

          “หมับ!” ต้าร์พลิกร่างมากอดผมและเอาหัวหนุ่นที่หัวไหล่ผม หลังจากที่สู้รบกับผมจนได้เหงื่อ เหงื่อไหลท่วมกันตัวเลยทีเดียว ถามว่าผมรักต้าร์ไหม ผมรักต้าร์น่ะตอนนี้ ตอนแรกผมก็สันดารผู้ชายให้ก็เอาแต่พอได้แล้วเออต้าร์มันน่ารักน่ะแต่เรื่องเอาแต่ใจนี้แหละผมนี้เป็นคนไม่ชอบให้มาทำตัวเป็นเจ้าของผม ผมชอบอิสระ สุดท้่ายก็แพ้มันหลายความรู้สึก ต้าร์ก็เป็นเหมือนน้องของผมเหมือนกันเลยไม่อยากทำร้ายจิตใจ ถ้าบอกเลิกไปก็เจ็บมากและต้าร์มันอาจจะทนไม่ไหว ส่วนผมเองก็ไม่มีใครเลยคบกันเรื่อยมา ผมเองยังไม่รู้เลยว่าสถานะของผมกับต้าร์จะเป็นยังไงต่อถ้าไอ้ตุ๊มันรู้ความจริงขึ้นมา ถ้าไม่ไม่ยอมผมก็ต้องให้ต้าร์เลือกพี่มากกว่าผม

          “ฟ๊อด” ผมหอมต้าร์ที่หน้าผาก

          “ต้าร์โคตรคิดถึงพี่อ้นเลยอ่ะ ต้าร์ไม่อยากกลับไปเรียนแล้วอยากโอนมาเรียนที่นี้เลยแต่….”

          “ตุ๊มันไม่ยอม ต้าร์ และอีกอย่างต้าร์ก็จะจบแล้วนะ และถ้าจบมาจากที่นั่นดีกรีมันดีกว่าและที่สำคัญช่วงนั้พี่ยุ่งแล้วน่ะต้าร์ พี่ไม่ต้องไปฝึกอะไรแล้ว เป็นครูฝึกอย่างเดียวแล้วและลุยงานตามที่พ่อพี่สั่ง ดังนั้นเรื่องเวลาจะมาสวีตกันหมดสิทธิ์เลย “ผมบอกต้าร์เพราะว่าผมก็ไม่อยากให้ต้าร์มันดื้อกับลุงภาคย์และไอ้ตุ๊เหมือนกัน

          “ถ้าซิวมาก็ต้องมาเริ่มต้นใหม่หลายตัว มันไม่คุ้มเลยนะต้าร์ พี่ไม่เห็นด้วย” ผมพูดให้ต้าร์ฟัง

          “พี่อ้นรักต้าร์ไหม” ต้าร์ถามผมพร้อมกับเอามือลูบใบหน้าผม

          “รักซิ ไม่รักจะเอาทำเมียเหรอ” ผมบอกต้าร์ มีการหันมาค้อนผมอีกน่ะ

          “พี่ก็รู้ว่าต้ารักพี่” ผมพูดกับต้าร์

          “รู้ด้วยเหรอ” ต้าร์ถามผมด้วยน้ำเสียงแปลกใจ

          “ไม่งั้นต้าร์จะยอมเป็นเมียพี่เหรอ” ผมตอบทำเอาคนที่ค้อนผมหัวเราะในลำคอเบาๆ ต้าร์เอานิ้วมาไต่ไปตามล่องซีกแพคของผมวนไปมา ผมก็มองต้าแบบนี้มันยั่วอ้นชัดๆ 

          “แต่ต้าร์รู้สึกเหมือนพี่รักใครอยู่ยังไงก็ไม่รู้” ต้าร์พูดผมก็เอามือลูบใบหน้าของต้าร์ ต้าร์เป็นคนที่หล่อน่ะ หล่อแบบหวานๆ ต้าร์เคยเป็นดารานายแบบแต่ก็ถูกส่งตัวไปเรียนที่อเมริกาซะก่อนเพราะว่าใจร้อน มีเรื่องกับสื่อมวลชนบ่อยจนอาภาคย์ให้งดรับงานและย้่ายไปเรียนอเมริกาแทน บ้านนี้หน้าตาดีกันทั้งบ้านผมยอมรับ ดังนั้นโรงแรมก็ไม่ต้องไปหาพีเซนเตอร์ที่ไหนลูกๆ นี้แหละ

          “แต่พี่รักต้าร์มากขึ้นนะ แต่จะให้มากกว่านี้. เลิกวีนเลิกเหวี่ยงได้ไหม ต้าร์ก็รู้ว่าพี่ไม่ชอบ” ผมบอกกับต้าร์

          “ก็ต้าร์อยากเป็นคนเดียวของพี่นี้ ...ตั้งแต่...พี่ขวัญแล้ว...ต้าร์”

          “ต้าร์...พอเถอะ...ขวัญนะเขาเสียไปแล้วและยังไงขวัญก็เคยเป็นแฟนไอ้ตุ๊มันน่ะ” ผมหันไปพูดกับต้าร์ทำหน้าจริงจัง ต้าร์ก็พยักหน้าไปอย่างนั้นแหละ

          “และขวัญเขาไม่ใช่แฟนพี่ด้วยนะต้า…พี่กับขวัญเราแค่” ผมพูด

          “ต้าร์รู้ว่าพี่ขวัญย่องขึ้นคอนโดพี่อ้นเองเพราะว่าต้าร์ตามไปดูและวันนั้นจริงๆ ต้าร์ก็แอบพี่ตุ๊จะไปหาพี่อ้นเหมือนกัน” ต้าร์พูด ผมหันไปมองต้าร์

          “แต่ถ้าต้าร์บอกพี่ตุ๊ไป พี่ตุ๊ก็จะรู้อ่ะว่าต้าร์….” ผมหันมามองต้าร์

          “พี่ถึงไม่พูดอะไรเกี่ยวกับเรื่องขวัญมากเพราะว่า เราจะโดนไอ้ตุ๊ มากกว่าพี่ ต้าร์ “ผมพูด

          “เอานะต้าร์ ตอนนี้ก็เรียนให้จบซะก่อนนะ แล้วเราค่อยว่ากันอีกที นะครับ ฟ๊อด!” ผมพูดบอกต้าร์ และจับมือต้าร์มาหอม

          “พี่อ้น” ผมดันตัวเองขึ้นกึ่งนั่งกึ่งนอน ต้าร์ก็เรียกผม และเข้ามากอดผมอ้อนผม

          “มีอะไรมาอ้อนพี่” ผมถามต้าร์ ต้าร์ก็เงยหน้ามองผม

          “พี่อ้น...ต้าร์จบแล้วเราแต่งงานกันน่ะ” ผมสะบัดหน้ามามองต้าร์

          “ต้าร์อันนี้ควรจะเป็นพี่บอกเรานะ และพี่ยังไม่พร้อม” ผมพูดและรีบบอกปัดต้าร์ทันที

          “พี่อ้นอีกตั้งหนึ่งปี “ต้าร์พูด

          “พี่ก็ยังไม่พร้อมอยู่ดี” ผมรีบบอกต้าร์ ต้าร์ขมวดคิ้วมองผมทันที

          “พี่ไม่เคยคิดเรื่องนั้นกับผมเลยใช่ไหมพี่อ้น” ต้าร์ถามผม ต้าร์เงยหน้ามองผม

          “ต้าร์มันยังเร็วไปที่จะมาพูดเรื่องนี้ตอนนี้ “ผมพูดกับต้าร์

          “เหมือนพี่ยังรอใครอีกอ่ะ “ต้าร์พูดเสียงสั่นๆ

          “หมับ!!” ผมดึงเขาเข้ามากอด

          “ไม่มีใครหรอกแต่พี่ยังมีภาระเยอะแยะ เอาเป็นว่ารอน้อยๆ พี่เรียนจบแล้วเรามาคุยเรื่องนี้กัน นะต้าร์” ผมพูดกับต้าร์และกอดเด็กน้อยของผม กอดไว้และโยกเบาๆ ต้าร์พยักหน้าเบาๆ ผมรับรู้ได้ว่าผมแคร์เขาอยู่น่ะ

         “พี่อ้น...ครับ” ต้าร์เรียกผม ผมหันไปมองต้าร์

          “ปลอบอีกรอบได้ไหมอ่ะ” ต้าร์เงยหน้ามามองผม ผมเพิ่งจะรู้สึกว่ามือเขากำเจ้าโลกของผมอยู่

          “หื่นจริงๆ เมียใครวะ ...เอา .... ขอมา..ผัวจัดให้” ผมพูดและต้าก็เปลี่ยนท่าเป็นนั่งคร่อมผมแทน ตอนนี้สงครามก็เริ่มต้นขึ้นอีกครั้งผัวเมียตีกันอยู่ในรังนกกระจอก ซี้ดอ้า ซี้ดอ้า...

         TBC...

 

ออฟไลน์ PFlove

  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 942
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +43/-1
       
EP.4 EP.4พี่ดิม ผิดคลาด ครึ่งแรก

                    Part’ s พี่ดิม    Part’ s พี่ดิม   ผมจัดการนั่งทำแผลให้น้องแพท แผลที่โดนไอ้คนใจร้ายมันแอบเอาเศษแก้ว มาบาดมือน้องแพทของผม โชคดีที่มีหมอดิมดูแลอย่างใกล้ชิด ผมน่ะจะมีเครื่องมือแพทย์ เรียกว่ากระเป๋าแพทย์ติดรถเอาไว้ยามฉุกเฉิน อันนี้พ่อผมบอกไว้และทุกคนต้องมีติดไว้ในรถทุกคัน ไหน ไหน เราก็เรียนจบแพทย์มาแล้วเราต้องใช้ความรู้ความสามารถให้เกิดประโยชน์ทุกทีที่เราเดินทางไป เจอใครเจ็บปวดอุบัติเหตุถ้าอาสาเข้าไปช่วยได้ให้รีบทำ เช่นตอนนี้ผมอาสาและเต็มใจมากเลยครับพ่อ ผมยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ให้กับคนไข้ที่น่ารักขอบผม เขาก็ช้อนตามองผมเป็นระยะ ขณะที่ผมกำลังจะพันผ้าพันแผล อยากจะจูบสักทีแต่ก็กลัวน้องจะฟาดผมเหมือนไอ้พวกในผับนั้น น้องเขาอาจจะเป็นคนขี้ตกใจ นั่งนิ่งไม่พูดไม่จาเอาแต่เหลือบตามองผมแบบนี้ ดีใจหรือเสียใจก็ไม่อาจจะเดาน้องเขาได้จริงๆ แต่ดิมก็ดีใจได้จับมือก็ยังดี

    “พี่เย็บแผลให้แล้วนะครับแพทเพราะว่ามันบาดค่อนข้างลึกแต่เย็บแค่สามเข็มนะครับ “ผมบอกแพท แพทก็มองผมแต่ยังไม่ได้พูดอะไร ผมก็มองไม่ขอบคุณพี่สักคำเหรอครับ น้องเขาดึงมือเขากลับก่อนจะหันไปมองหาของใช้ส่วนตัวกระเป๋าสตางค์กับมือถือ

 

   “มันจะรู้สึกช้าสักหนึ่งชั่วโมงนะครับ” ผมบอกแพทแพททำท่าจะลุกขึ้นทันที

    “พี่มียานะ ยาแก้ปวดเดี๋ยวรอแพทอาบน้ำก่อนดีกว่าเพราะว่ายามันแรงอ่ะ แพทจะง่วงนอน” ผมบอกแพท แพทก็แค่มองหน้าผมและพยักหน้าแค่นั้นเหรอ ผมได้แต่นั่งทำหน้าเหวอ

    “ผมขอตัวไปอาบน้ำก่อนนะครับ” แพทหันมาบอกผม

    “แพทครับ อย่าให้แผลโดนน้ำนะครับ... แพทจะให้พี่เข้าไปอาบน้ำด้วยไหมครับ เผื่อว่าพี่จะได้ช่วยถือแขนแพทเอาไว้ให้ จะได้ไม่โดนน้ำ ดีไหมครับ” ผมรีบยื่นข้อเสนอให้แพท แพทหันมามองหน้าผม ผมรีบฉีกยิ้มให้แพททันที หมอคนนี้ดีน่ะเสนอตัวเข้าไปดูแลยั้นในห้องน้ำเลย ยิ้มแอบน้ำลายไหล ยืนมองหมอดิมด้วยท่าทีที่บอกได้ว่าน้องเขาอึ้ง หรือว่าน้องเขานึกไม่ถึงว่าผมจะใจดีได้มากอะไรขนาดนี้

    “ผมว่าผมเขาถุงพลาสติกห่อไว้ก็ได้มั้งครับ ไม่ต้องลำบากพี่เข้าไปอาบน้ำกับผมหรอกครับ ขอบคุณ” แพทปฏิเสธความหวังดีแต่ประสงค์ร้ายของหมอดิมซะงั้น ผมได้แต่มองร่างงามๆ ในสายตาของผมเดินหายเข้าห้องนอนอีกห้องไปทันที ผมก็จัดการเก็บอุปกรณ์ทุกอย่างและเดินกะจะไปนั่งรอนอนรอน้องแพทในห้องนอน แต่พอเก็บทุกอย่างเสร็จก็รีบตามเข้าไปแต่….

    “แกร็กๆ “น้องแพทล๊อกประตูห้องนอน

    “แพท ...ล๊อกประตูทำไมครับ...แล้วพี่ดิมจะเข้ายังไงละคร๊าบบบ” ผมถามแพท แต่ไม่มีการตอบรับออกมาเลย ผมยืนกอดอกอยู่พักหนึ่งแล้ว ผมก็เกิดไอเดีย ใช่ไอ้อ้นมันมีกุญแจสำรอง ได้เล่นแบบนี้กับพี่เดี๋ยวพี่ดิมเล่นด้วยครับ ผมเดินไปห้องนอนอีกห้อง ห้องนอนไอ้อ้นมันและก็เปิดประตูเข้าไปทันที

    “เว้ยยยย!!!!” ไม่ใช่แค่ผมที่ร้องอุทานด้วยความตกใจกับสิ่งที่เห็น ไอ้อ้นมันกระดกหัวมาเห้นผมมันก็ร้องตกใจไม่แพ้กัน เตียงนอนที่ยุบขึ้นยุบลงนั้นมันก็น่าจะบอกได้ว่าเขากำลังเล่นคาวบอยกันสองคนบนเตียงนอน ผมรีบเอามือป้องปิดตาเพราะว่าทนดูไม่ได้ ผมกะจะให้น้องแพททำเหมือนกันคืนนี้ ผมค่อยๆ หรี่ตามองลอดช่องระหว่างนิ้ว ทั้งคู่ดึงผ้ามาปิดบังส่วนที่ไม่ควรจะให้ผู้อื่นมอง

    “ไอ้...ไอ้...เวร.มึง เป็นบ้าอะไรของมึง ไอ้ดิม!!! ปัก!” ไอ้อ้นมันด่าผมและปาหมอนใส่ผมอีก โชคดีที่เป็นแชมรักบี้เก้า รับเอาไว้ได้ทันก่อนที่จะปะทะใบหน้าหล่อๆ ของผมเข้า

    “ทำไมกูต้องเข้ามาเจอมึงสภาพและกิจกรรมแบบนี้ทุกทีเลยฟ่ะ” ผมบ่นไอ้อ้นมัน ไม่ได้มองว่าตัวเองผิดเลยที่ชอบเข้ามาขัดไอ้อ้นมันประจำ

    “กูซิต้องถามว่ามึงมากกว่าว่าคุณมึงชอบเข้ามาในช่วงที่กูเข้าได้เข้าเข็มตลอดวะ” มันกระดกหัวมาต่อว่าผมครับ

    “แล้วกูจะรู้ได้ยังไงว่าช่วงไหนกูไม่ควรจะโผ่หัวมาวะ” ผมถามไอ้อ้น

    “เคาะประตู มึงเคยมีมารยาทไหม”

    “เคยดิ เคยเรียน เราเรียนมาด้วยกันจำไม่ได้เหรอวิชามายาทน่ะ ตกก็ตกด้วยกัน ซ่อมยังซ่อมด้วยกันเลยอ้น” ผมบอกไอ้อ้น มันก็กระดกหัวมามองผมอีกครั้ง อึ้งเลยซิ

    “แหละนี่มึงมีอะไรอีกไอ้ดิม ปัญหาเยอะน่ะมึงนี่” ไอ้อ้นมันถามมันนั่งเอาแขนยันที่นอนมองผมแต่ว่าน้องเขาไม่คิดจะพักให้ผมสนทนากันก่อนบ้างเหรอ ไอ้อ้นมันก็มองน้องต้า

    “นี้ก็ไม่อายเลยโยกไม่หยุด พอก่อนไอ้หมอดิมมันยืนน้ำลายยืดอยู่หน้าห้องน่ะ” ไอ้อ้นพูดผมรีบปาดริมฝีปากตัวเองไม่มีนะครับ ดิมไม่หื่นขนาดนั้น” ไอ้อ้นมันบอกต้าร์ให้หยุดกิจกรรมไว้ก่อนต้าที่หันมายิ้มให้ผม ถึงแม้ว่าจะมีผ้า ปูที่นอนคลุมสองร่างนั้นไว้ครึ่งท่อนก็เถอะ แต่มันก็จินตนาการได้ว่ากำลังเสียบกันอยู่ อยากรู้จริงๆ ถ้าไอ้ตุ๊มาเห็นนี้จะเป็นยังไง

    “ปัก!!” อันนี้ไม่ได้มองเลยโดนไปเต็มๆใบ หมอนครับ ไอ้อ้นมันปามาใส่ผม

    “ตกลงมึงมีอะไรพูดมาดิ กูค้างอยู่มึงเห็นไหม” ไอ้อ้นมันถามผม

    “น้องเขาล๊อกประตูกูเข้าห้องไม่ได้” ผมบอกไอ้อ้นและต้าร์หันมากลั้นหัวเราะผมอีก

    “เขาล๊อกก็แปลว่าเขาไม่อยากให้มึงเข้า มึงก็นอนข้างนอกไปดิว่ะ แค่นี้เองคิดไม่ได้เหรอ ต้องมาถามกู” ไอ้อ้นมันพูด

    “กูไม่ได้มาข้อความคิดเห็นเรื่องนั้น กูมาขอกุญแจสำรองครับไอ้อ้น “ผมบอกมัน

    “พลีสสส!!” ผมพูดและแบมือ ไอ้อ้นมันก็พยักพเยิดให้ต้าร์ค่อยขยับไปหาลิ้นชักข้างเตียงนอน นี้กะจะไม่ยอมหลุดกันเลยใช่ไหมและไอ้อ้นมันก็เปิดลิ้นชักพร้อมกับโยนพวกกุญแจสำรองมาให้ผม สมดังที่ผมร้องขอ

    “รีบออกไปเลยกูกำลังจะ...”

    “จะ...จะ..อะไรอะ” ผมถามมัน

    “โป๊ก!!” หมอนอีกใบลอยมาปะทะใบหน้าผมอีกแล้วเหรอ อยากรู้จริงๆ มึงมีกี่ใบ ปาอยู่นั่นแหละ ผมก็รีบโยนกลับไปทันที

    “ถึงจุดสุดยอด มึงไปได้แล้วเห็นหน้ามึงแล้ว น้ำกูมันไม่มา ออกไปไอ้หมอหมาดิม! ไอ้ไม่มีมารยาท!!” ไอ้อ้นมันไล่ผม ผมก็ปิดประตูลงและรีบไปไขกุญแจห้องทันที ขณะที่กำลังจะไขกุญแจเข้าไป ประตูก็เปิดออกพอดีเช่นกัน น้องแพทแต่งตัวเรียบร้อยแล้ว เสื้อผ้าที่สวมอยู่ไม่รู้ว่าเป็นของใคร ผมเงยหน้าขึ้นไปมองน้องแพท เขาหลุบตาลงมองผม

    “นี่กลัวไม่ได้เข้าห้องเหรอ” แพทเขาถามผม

    “เปล่า!!” ผมตอบ

    “คือแบบว่าเป็นห่วง กลัวจะเป็นอะไรไปแล้วพี่จะช่วยไม่ทัน “ผมพูด น้องเขาก็ยืนมองผมนิ่ง

    “ผมเคยโดนแผลใหญ่กว่านี่อีก แค่นี้ผมไม่รู้สึกหรอกครับพี่ดิม” แพทพูดก่อนจะเดินแทรกตัวผมออกไป เพื่อหลีกให้ผมเข้าไปในห้องแทน ผมก็มองชุดที่น้องเขาสวมอยู่

    “ผมโทรหาไอ้เอ็กซ์มันบอกว่าเสื้อผ้าในตู้ของมันผมใส่ได้” แพทพูด ผมก็ยิ้มๆ ให้

    “มีของพี่ด้วยนะเพราะว่าพี่ก็มาค้างที่นี้และ” ผมรีบบอกน้องแพท

    “นอนกับเด็กที่นี่.... ไม่ต้องบอกหรอกครับผมทราบ เพราะว่าไอ้เอ็กซ์มันบอกผมหมดแล้ว” น้องแพทพูดและเดินผ่านผมไปเฉยเลย ผมก็ยิ้มๆ ไอ้เอ็กซ์น่ะไอ้เอ็กซ์

    “ผมจัดที่นอนไว้แล้ว พี่เลือกเอาแล้วกันว่าจะนอนซ้ายหรือขวา “แพทหันมาบอกผม ผมก็ยิ้มๆ อีกเช่นกัน น่ารักอ่ะ จัดที่นอนไว้ให้ด้วย ว่าที่ภรรยาของดิมเลยแหละสิ่งที่คิดและสิ่งที่ดิมต้องได้ผมคิดในใจ ถ้าจัดที่นอนแสดงว่าให้นอนเตียงเดียวกันได้ผมเดินเข้าไปก็เห็นที่นอนที่มีแค่หมอนข้างกัน แค่นี้เหรอที่จะหยุดพี่หมอดิมได้ ฝันไปเถอะ!!

    ผมก็รีบอาบน้ำแต่งตัวก็จัดเตรียมพวกยาแก้ปวดไว้ให้แพททันที ยาที่ผมมีจะค่อนข้างแรงแต่ระงับปวดได้ทันที ที่ค้อนค้างแรงคือมีฤทธิ์กล่อมประสาททำให้ง่วงนอน เหมือนจะเข้าทางหมอดิม ถ้าหลับขึ้นมาหมอดิมขอน้องแพทเป็นหมอนข้างให้ดิมสักคืนนะครับ แอบขอโทษอาเปรมดิ์เบาๆ ถ้าดิมจะฝากรอยเอาไว้สักสองสามรอย ผมยืนยิ้มกริ่ม ก่อนจะหันมเจอหนุ่มที่เข้ามายืนมองผม แบบไม่รู้เนื้อรู้ตัว

    “มาแล้วเหรอครับน้องแพท พี่ว่าเออ ทานยาแก้ปวดเลยไหมครับ และน้องแพทจะได้หลับ...พักผ่อนนะครับ” ผมพูดเกือบหลุดความคิดจริงๆของผมไปแล้วไหมล่ะ แพทก็มองหน้าผมก่อนจะมองเม็ดยาที่ผมกำลังส่งให้

    “ครับพี่ดิม “แพทพูดอย่างว่าง่าย ง่ายจริงๆ ผมเห็นแพทขึ้นไปนอนที่เตียงริมสุดทางด้านซ้ายมือ

    “นอนริมเลยเหรอครับ พี่กลัวว่าแพทจะตกเตียงเอานะครับ ขยับมานอนตรงกลางใกล้ๆ พี่ดีกว่าไหม” ผมถามแพท แพทเงยหน้ามองผม

    “พี่ดิมก็นอนฝังนั้นนะครับผมเอาหมอนข้างกั้นไว้แล้วคงรู้อาณาเขตตัวเองนะครับ” แพทบอกผม ผมก็เหลือบตาไปมอง ผมพยักหน้าว่าผมรู้และส่งเม็ดยาแพท พร้อมกับขวดน้ำที่เพิ่งเปิดใหม่ๆ ให้แพทรับไป แพทเงยหน้ามองผมและหย่อนเม็ดยาใส่ปากไป

    “ง่วงเนอะ “ผมพูดและขึ้นไปนั่งบนฝั่งของตัวเอง ผมหันไปมองแพทที่อยู่ในท่ากึ่งนั่งกึ่งนอน แพทเหมือนจะพักสายตาหรือว่ายาออกฤทธิ์เร็ว ของเขาดีจริงๆ ผมแอบคิดในใจ

    “แพทไม่นอนราบไปเลยละครับ” ผมถามแพท แพทหันมามองผมก่อนจะยิ้มกริ่ม ผมก็มองหน้าเขา ดูเหมือนจะสะลึมสะลือด้วยฤทธิ์ยาที่ผมให้เขาทานไปและแพทยก็หลับตาลงทันที

    “แพท...แพท” ผมเรียกผมแพท เขาก็หันมามองผม ดูจากอาการน่าจะง่วงมาก ผมขยับเข้าไปใกล้แพทๆ ผมแอบหยิบหมอนข้างออกไป เกะกะครับ

    “นอนราบไหมครับจะได้หลับได้สบาย” ผมถามแพท แพทยเงยหน้ามองผม ผมได้เห็นใบหน้าแพท ภาพอาเปรมดิ์มันปรากฏบนใบหน้าแพท หนุ่มหล่อที่มีความหวานแบบนี้ โอ้ยมันโดนใจหมอดิมมาก

    “ทำไมพี่พึ่งจะเจอแพทนะ คนอะไรนะ น่ารักขนาดนี้ พี่คงจะปล่อยไปไม่ได้นะแพท ขอก่อนแล้วค่อยจีบแล้วกันนะแพทน่ะ” ผมพูดกับคนที่นั่งสะลึมสะลือ ผมทำท่าจะจูบแพท แต่แพทลืมตาขึ้น ผมก็ตกใจ แพทคว้าเสื้อผมเอาไว้พร้อมกับขึ้นมานั่งคร่อมผมเอาไว้ทันที นี้ผมหยิบยาผิดให้หรือเปล่า หรือว่าผมหยิบยาปลุกเซ็กซ์ให้น้องเขาแทนว่ะ แต่งานดีพูดเลย ผมมองแพทที่ยิ้มให้ผม

    “คืนนี้จะขย่มพี่เหรอครับ” ผมถามแพท แพทก็ยิ้มและรวบสองมือของผมขึ้นไปเหนือหัว สงสัยจะชอบฮาร์ดคอซิท่า แพทค่อยๆ ก้มลงมองหน้าผม ริมฝีปากที่เผยอของแพททำให้ผมเผยอรอการจุ๋มพิตของแพทเช่นกัน ไอ้อ้นมึงคงสู้ผมไม่ได้ล่ะคืนนี้

    “แกร็ก!” เสียงเหมือนบางสิ่งกำลังขบเข้าหากัน ผมจำได้ดีมันเหมือนกุญแจมือ แพทไม่ได้ก้มลงจูบผมแค่ก้มลงมองหน้าผม ส่วนมือที่น้องเขารวบเอาไว้ก็ค้างอยู่เหนือหัวผมแบบนั้นเอง มือผมถูกล๊อกไว้ที่หัวเตียงทั้งสองมือเลย ผมเงยหน้ามอง จะดึงก็ดึงไม่ออก

    “พี่นี้มันเจ้าเล่ห์มากจริงๆ นะพี่ดิม เอายาแรงให้ผมกินและกะว่าผมจะตกเป็นของพี่ในคืนนี้เหรอครับ “แพทยืนกอดอกมองผม ถามผมพร้อมกับคิ้วที่เลิกขึ้นสูง ผมก็ได้แต่ยิ้มๆ

    “แพทพี่ไม่ได้. คิดแบบนั้นจริงๆ น่ะ” ผมบอกแพท

    “ก็เห็นอยู่ว่าพี่กำลังจะทำอะไรผม ...คืนนี้นอนแบบนี้แล้วกันนะ ตื่นมาแล้วค่อยไขกุญแจออก...กูดไนท์ครับพี่ดิมจอมหื่น!” แพทพูดและหยิบลูกกุญแจวางไว้บนโต๊ะอีกข้าง นั้นแปลว่าเขาจะไปนอนอีกข้างหนึ่ง ซึ่งผมนี้อยู่แบบหมิ่นเหม่มากอยู่บนเตียงนอน

    “แพททำไมล๊อกพี่ไว้แบบนี้ละครับแล้วพี่จะนอนยังไงละคร๊าบ” ผมถามแพท

    “นั้นมันปัญหาของพี่” แพทบอกผมและแพทก็จัดการทิ้งตัวลงนอน

    “แพทถ้าพี่ปวดฉี่ละพี่จะไปยังไง “ผมถามแพท เขาก็พลิกมามองผมและ

    “นั้นก็ปัญหาของพี่” แพทพูด

    “แพทถ้า....” ผมกำลังจะถามแพทพลิกมามองผมด้วยสายที่เริ่มหงุดหงิด

    “นั้นก็ปัญหาของพี่ใช่ไหมคร๊าบ” ผมถามแพทกลับ แพทยักคิ้วให้ผมว่าใช่

    “ผมจะนอน ผมง่วงแล้วและผมต้องตื่นไปหาพ่อผมแต่เช้า พี่ช่วยเงียบๆ ได้ไหมครับ. ขอบคุณ” แพทพูดและแพทก็ทำการนอนลง ผมหันไปมองนอนอย่างสบายเลยน่ะ แล้วหมอดิมละครับ โธ่! เป็นอย่างที่น้องๆ ผมมันบอกจริงๆ ว่าแพทไม่ธรรมดา แต่พี่ดิมก็อยากได้อยู่ดีนะ นี้แหละหนุ่มในฝันของดิม ศรีภรรยาในอุดมคติ ผมชะเง้อมองตกลงน้องแพทจะใจร้ายปล่อยพี่หลับแบบนี้จริงๆ เหรอครับ ผมสังเกตเห็นว่าคนที่นอนนั้นหลับสนิทแล้วดูจากการหายใจที่เป็นจังหวะสมำเสมอกัน

    “กริ่งๆๆๆๆ” เสียงมือถือผมดังขึ้นมีคนตั้งปลุกให้ผมด้วยใจดีจริงๆ แต่ทว่ามันมาวางอยู่บนเตียงข้างๆ ผมได้ไหง ผมรีบลืมตาขึ้นสิ่งแรกที่ผมมองคือแพท แต่ว่ามันว่างเปล่า แพทไปไหนหรือออกไปข้างนอกห้องแล้ว ผมเหลือบมองเวลาที่มือถือ ถึงแม้จะไกลมือแต่สายตาผมยาวครับ นี้เกือบจะเก้าโมงเช้าแล้วเหรอ ผมต้องรีบขับรถกลับบ้านซะด้วยกลับบ้านที่ค่ายทหารครับ ผมก็จะรีบลุกแต่

    “กึก! กึกๆๆๆ ” ผมลุกไปไม่ได้ครับเพราะว่าผมลืมไปมือผมยังอยู่ที่หัวเตียงอยู่เลย แพทก็ไม่อยู่ซะด้วย ผมเห็นแพทเอาลูกกุญแจใส่ไว้ในลิ้นชักแต่มันไกลเกินที่จะหยิบ ผมหันไปมองมือถือที่อยู่ใกล้ไม่ไกลแต่เอามือไปหยิบไม่ได้แค่นั้นเอง มันไม่ใช่ปัญหาของดิม

    “Hay Google โทรหาเพื่อนซี้หน่อย” ผมใช้คำสั่งกับโทรศัพท์ไอโฟนรุ่นใหม่ล่าสุด แต่ผมลืมไป ปกติใช้Google Home ที่บ้านบ่อย

    “ฉันชื่อซีริค่ะ ไม่ใช่กูเกิล” มือถือผมทักท้วงกลับมาอย่างรวดเร็วว่าผมทักผิดครับ

    “ขอโทษที่ครับคุณซิริ แบบว่ามันเคยปากกะทันหัน โทรหาเพื่อนซี่้หน่อย ผู้กองอ้นน่ะ ได้โปรด” ผมบอกมือถือของผมอีกครั้ง

         “คุณคงคุ้นเคยกับกูเกิลดีอยู่แล้ว ถ้าอย่างนั้นก็กลับไปใช่กูเกิลเหมือนเดิมเถอะ!” อ้าว!เวรแล้วดิม มึงจะมางอนอะไรตอนนี้ครับคุณซิริครับ กลับมาก่อนเฮ้ย ไปเลย มันออกไปโดยอัตโนมัติ จะโทรหาเพื่อนซีดูซิ มือถือยังไม่เข้าใจ!

            “ไอ้อ้นนนนน) )) )) )) )) )” ผมตะโกน มีแต่ความเงียบครับ ผมก็หันซ้ายแลขวา ว่าจะมีอะไรมาเป็นตัวช่วยผมได้บ้าง มองแล้วก็ไม่มี ผมเลยลองขยับสงสัยต้องพังเตียงไอ้อ้นแล้วละ ลองเรียกแพทก่อนดีกว่าไหม

             “แพทททท) )) )) )) )” ผมเรียกแพท แต่ก็ไม่มีการตอบรับใดๆ ผมเลย

             “ปึก!” ที่เดียวเลยหลุดมาเลยครับหัวเตียงไอ้อ้น มึงซื้อใหม่เถอะครับอ้อนครับ ผมลุกขึ้นมาได้ก็เดินไปที่ข้างเตียงฝั่งที่แพทนอน ผมกะจะหากุลแจ ผมเห็นแพทใส่ไว้ในลิ้นชัก จะเปิดก็ไม่ได้มันติดไอ้หัวเตียงนี้ก็เลยเตะมันล้มลง ผมก็มองหาแต่ไม่มีเลย หรือว่าแพทเอาไปด้วย แสบจริงๆ ลูกอาเปรมดิ์

                      ผมเดินลากหัวเตียงออกมาด้านนอกห้อง ก็ไม่เจอใครสักคน แพทก็ไม่อยู่ ไปไหนกันหมดนะ ผมเดินไปที่ห้องนอนไอ้อ้น ผมจะบิดลูกบิดก็ไม่ได้ติดหัวเตียง เลยต้องใช้ความสามารถที่ร่ำเรียนมาใช้ข้อหนีบนี้แหละ น้องแพทจะรู้ไหมว่าพี่ดิมลำบากขนาดไหน จนประตูถูกเปิดออกผมกะว่าจะต่อว่ามันซะหน่อยว่าทำไมไม่ได้ยินที่ผมเรียก

             “เว้ยยย!!” ผมร้องเสียงหลงเลย อีกแล้วเหรอนี่มันใช้น้องไอ้ตุ๊คุ้มเลยจริงๆ เข้ามากีรอบมันก็ฉึกๆกับน้องมัน ถ้าไอ้ตุ๊มันรู้นี้มันไม่เรียกย้อนหลังนี้ไม่ใช่ไอ้ตุ๊แน่ๆ ผมแอบคิดในใจ

              “ไอ้หมอ...หมา..ดิม!!!” ไอ้อ้นมันกัดฟันเรียกชื่อผมเพราะว่ามันกำลังจะเข้าได้เข้าเข็มกับน้องต้าร์แต่เช้าเลย แถมกำลังจะจะจัดกันบนโต๊ะหนังสืออีกต่างหากนี่มันคงลืมอ่านคู่มือตอนซื้อโต๊ะมาใช่ไหม เขาเอาไว้นั่งทำงานไม่ใช่เพื่อกิจกรรม จุด จุด จุด ผมเหลือตามองอีกครั้ง ยังอยู่ท่าเดิมเพิ่มเติมคือหันมามทองผมสองคนเลย

               “ไอ้หมอหมาดิม มึงนี้มันมารกูที่แท้ทรู มีอะไรครับ” ไอ้อ้นหันมาถามผมอย่างหัวเสีย

              “คือว่ากูเรียกแล้วมึงไม่ได้ยินอ่ะ” ผมพูด

             “จะเรียกกูทำไม กูพ่อมึงเหรอ ตื่นมาก็เรียกกูเรียกหาแต่กู วอนทฺอะไรกูหนักหนาครับ” ไอ้อ้นมันถามผม

              “กูไม่ได้วอนทฺมึงแต่กู…” ผมพูดก่อนจะค่อยๆยกสิ่งที่ติดมือผมมาด้วย เอามาฝากมัน หัวเตียงนอนมันน่ะ ยี่ห้อนี้ไม่ค่อยดีน่ะ ดึงปึดเดียวหลุดเลยทั้งหยวงเลย ไอ้อ้นมันมองสิ่งที่ผมชูให้มันดู อ้าปากค้าง อึ้งในความทรงพลังของผมละซิ มันคงแอบคิดซิท่าว่าผมกับแพทฮาร์ดคอกันน่าดู อึ้งจนพูดไม่ออกเลยซิ 

               “พี่อ้นไปดูพี่ดิมก่อนดิ ฮาๆ “ต้าร์หัวเราะผม ไอ้อ้นยังมองผมนิ่งมากก่อนจะหันมามองผมเต็มแต่ว่าผมรีบยกสิ่งนั้นมาปิดตาไว้ก่อน มือมันปิดไม่ได้ มันติดครับ

              “ไอ้ดิมกูไม่ได้โป้สาด มีผ้าขนหนูพันอยู่ “ไอ้อ้นมันพูด ผมก็ค่อยๆ ลืมตาดู จริงด้วย ผมก็ยกหัวเตียงมันที่ผมดึงออกมาให้มันดู

                “ไอ้เวร นี้มึงทำลายข้าวของกูอีกแล้วเหรอครับ เล่นยกมาทั้งหัวเตียงขนาดนี้ กูคงได้ต้องซื้อเตียงใหม่ใช่ไหมครับ ไอ้ดิม!! “ไอ้อ้นมันบนผมชุดใหญ่ไฟกะพริบทันที

                 “ก็กู..โดนน้องแพทใส่กุญแจมือล๊อกไว้ที่หัวเตียงอ่ะ และกูเรียกมึงแล้วนี่หว่าแต่ไม่มีใครขานกูเลยต้องถอดออกมาด้วยกันแบบนี้ กูคิดว่ามันคงประกอบกลับไปไม่เหมือนเดิมว่ะ ซื้อใหม่เถอะ! “ผมพูดไอ้อ้นมันเหลือกตาขึ้นบนทันที

                  “เป็นไงละพี่ดิม ยังจะจีบไอ้ไอแพทอีกป่ะ” ต้าร์ถามผม ผมหยักไหล่ว่ายังอยากได้อยู่น่ะ

                  “แบบนี้พี่ชอบ” ผมพูดกับต้าร์

                  “งั้นมึงก็อยู่แบบนั้นไปแล้วกัน ถ้ามึงชอบ” ไอ้อ้นพูด ผมก็สะดุ้งไม่ใช่อยู่กับหัวเตียงแบบนี้ อันนี้ไม่ใช่สิ่งที่ผมชอบครับ ถ้าชอบผมจะถอดและออกมาหามันเหรอ

                 “ไอ้เวรอ้น...กูต้องกลับไปบ้านที่ค่ายทหารนะโว้ยย เอาลูกกุญแจสำรองมาให้หน่อยเพราะว่ากูหาลูกกุญแจไม่เจอ แม่แพทของกูเขาเอาไปด้วยว่ะ” ผมบอกไอ้อ้น

                  “แหมช่างกล้านะมึงน่ะ แม่แพทของมึง ถุ้ย!!” ไอ้อ้นพูด

                 “แพทไปไหนก็ไม่รู้ หาก็ไม่เจอ” ผมพูด

                 “ไอ้แพทมันออกไปแล้วพี่ดิมเพราะว่าอาเปรมดิ์น่าจะมาถึงตอนเที่ยง ไอ้แพทมันบอกผมไว้และมันคงกลับไปเก็บของที่โรงแรมผมน่ะ “ต้าร์บอกผม ผมก็ทำหน้าเสียดายมากไม่ได้ล่ำลากันเลย เบอร์ก็ไม่ได้

                “พี่อ้น ต้าร์ต้องรีบกลับแล้วพี่ตุ๊จะมารับผมที่โรงแรมอ่ะ พี่แฝดอ่ะบอกพี่ตุ๊ว่าผมมาด้วย” ต้าร์พูดขณะที่ยกมือถือขึ้นมาอ่าน ไอ้อ้นมันก็จัดการจะรีบแต่งตัวทันที ไหนมันบอกไม่กลัวไอ้ตุ๊ไงแต่.... ผมล่ะครับ ไอ้อ้นครับ

               “เดี๋ยว! ช่วยกูก่อนอ้น มึงจะให้กูแบกหัวเตียงมึงไว้แบบนี้ไม่ได้ เห็นแบบนี้หนักนะมึงน่ะ” ผมบอกไอ้อ้น มันหันมามองหน้าผมและมองที่ผมถือเอาไว้อยู่

                “ลูกกุญแจมีแค่ชุดนั้นแหละสาด” ไอ้อ้นพูด ผมถลึงตามอง มันล้อผมเล่นใช่ไหม

                “พี่อ้น” ต้าร์เรียกไอ้อ้น ไอ้อนมันก็เดินไปเปิดตู้นิรภัยและมันก็หยิบ ปืนครับ ผมนี้สะดุ้งเลย

                “พี่อ้น...เอาอย่างนี้เลยเหรอ” ต้าร์เรียกไอ้อ้นเสียงหลง

                “ก็ต้องวิธีนี้แหละครับ “ไอ้อ้นมันพูดและพยักหน้าให้ผมเข้าไปและมันก็ลากโต๊ะมาวางไว้และให้พยักหน้าให้ผมยกเอาหัวเตียงนอนขึ้นไปวางและมันก็ทำท่าจะเล็งครับ

                 “ไอ้อ้นมึงตื่นยังวะ” ผมถามมันก่อนเพื่อว่ามันยังเมาขี้ตาอยู่จะยิ่งมือผมเอา

             “พอได้...” ไอ้อ้นพูดและทำท่าจะเล็ง

                “อันนี้ไหมวะ” อะจ๊ากมันเอามือแตะๆ ที่ข้อมือผม

            “ไอ้สาดนั้นมือกู เลยไปอีกอ้น” ผมบอกไอ้อ้น มันเงยหน้ามองผมทำท่าจะหัวเราะอีก

               “ฮ่าๆ กูล้อเล่น ...เอาน่าไว้ใจกู อ้นนะสไนเปอร์ ยิ่งไกลๆ ยังโดนแล้วแบบนี้มันระยะเผาขนมันจะพลาดได้ไง” ไอ้อ้นมันถามผม และมันก็เล็ง

                 “ปัง!” เสียงไม่ดังมากมันเก็บเสียงแต่กระสุนกระเด็นไปในห้องน้ำ ผมนี้หลับตาปี๋เลยครับ พอสิ้นเสียงปืนก็ค่อยลืมตา กุญแจมือหักไปเป็นสองท่องครับ ผมไม่ได้รับบาดเจ็บอะไร บุญแท้ๆ ยกมือไหว้

                “พี่อ้นอ่ะ ต้าร์โคตรลุ้นเลยอ่ะ แต่พี่อ้นสุดยอดเลยอ่ะ “ต้าร์รีบเข้ามากอดไอ้อ้นเลย ผมนี้แยกเขี้ยวใส่มันเลยไอ้อ้น เพราะมันจะทำเอาผมหัวใจจะวายครับ

              TBC...
 
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 01-05-2024 09:48:17 โดย PFlove »

ออฟไลน์ PFlove

  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 942
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +43/-1
EP. 5พี่ดิม ของแทนใจพี่ดิม

               Part’s ดิม  ผมเดินกลับเข้ามาที่ห้องนอนเพื่อจัดการแต่งตัวจะได้กลับไปบ้านและพาน้องแดนและน้องเดฟ กลับบ้าน ผมจัดการแต่งตัว ผมเหลือบไปเห็นกระเป๋าสตางค์ของน้องแพท น้องเขาลืมไว้ ผมรีบเปิดดู เห็นภาพสมัยวัยเด็กน้องแพทและน้องๆ แน่ๆ เลย ช่างน่ารักทำไมผมถึงจำแพทไม่ได้นะ อ้อแพทใส่แว่นตานั้นเอง ผมก็ดึงเอารูปออก

        “พี่ขอนะแพท...จ๊วบ” ไม่ได้จูบคนจูบรูปถ่ายก็ยังดี

    “พี่ดิม...ไอ้แพทมันบอกมันลืมกระเป๋าตังค์ไว้ผมจะเอาไปให้มันนะครับ”

        “ที่ไหนเหรอครับ” ผมหันไปถาม ต้าร์ทำสีหน้างง

    “ก็ลืมในห้องนี้นะครับพี่ดิม” ตาร์ชี้ในห้องนี้
 
        “อ้อ พี่หมายถึงจะไปให้ที่ไหนครับ” ผมถามเพื่อว่าจะขอขึ้นไปดูหน้าแพทอีกครั้ง

       “อ้อ...ผมคงต้องบินกลับเร็วๆ นี้และมันคงแวะมาเอาเองนะครับพี่ดิม” น้องต้าร์บอกผม แม้น่าเสียดาย ผมก็จำใจส่งกระเป๋าสตางค์ให้น้องต้าร์ไป ผมเดินตามต้าร์ออกมาเห็นว่าไอ้นมันเสร็จเรียบร้อยแล้ว

           “ไปวะรีบไปก่อนที่ไอ้ตุ๊มันจะมาดักรอรับต้าร์ และกรูจะงานเข้า” ไอ้อ้นมันพูดแม้ทีอย่างนี้มารีบ เมื่อคืนยังปากดีว่ามันเทพอยู่ ผมก็พากันเดินลงชั้นล่างและได้อ้นมันก็ขับรถออกอย่างไว ไม่ค่อยกลัวเลยนะ ผมนั่งด้านหลังแอบหลับทันทีที่มีโอกาส ไอ้อ้นกับต้าร์เขาก็คุยกันกะหนุงกะหนิง

          “ฮัลโหล...ไงแพท” ผมลืมตาโพลงเลยที่ได้ยินชื่อนี้ ต้าร์กำลังคุยสายกับแพท ไอ้อ้นมันมองผมยิ้มๆ จากกระจกมองหลัง

           “พี่ดิมเหรอ...เออ...ไม่เป็นไรแล้ว...อะไรนะมึงเอาลูกกุญแจไปด้วย ทำไมวะ อ้อ แกล้งพี่ดิมเหรอวะ ฮาๆ พี่อ้นจัดการให้แล้ว เออ. พี่เขาโอเค ว่าแต่มึงเถอะเป็นไง อาเปรมดิ์ว่าอะไรมึงไหมวะ กรูรู้สึกผิดวะ โอเค งั้นเจอกันวะ ยังไม่รู้ว่ารอคุยกับพี่ตุ๊ แค่นี้นะ บายวะ” น้องต้าร์ ผมก็มองว่ายังไง ไอ้อ้นมันก็เลิกคิ้วสูงมองต้าร์อีกคน

    “ไอ้แพทมันถามว่าพี่ดิมเป็นไง หลุดจากหัวเตียงหรือยัง และมันบอกว่ามันเอาลูกกุญแจไปด้วยเพราะว่ามันอยากรู้พี่จะแก้ปัญหายังไง ฮาๆ” ต้าร์บอกผมและมาขำผมอีกน่ะ

        “ฝากบอกเพื่อนเราด้วยนะ อย่าให้พี่ดิมเจอน่ะ คราวนี้ไม่ให้หลุดมือไปแน่” ผมบอกต้าร์

         “ได้ครับพี่ดิมผมจะบอกมันให้นะ” ต้าร์หันมาพูดกับผม

         “เออ. พี่อ้น ต้าร์ว่าพี่ส่งผมที่หน้าร้านกาแฟก่อนดีกว่าพี่อ้นเพราะว่าถ้าพี่ตุ๊มารอแล้วไม่เจอผม ผมยังมีข้ออ้างว่าทำไมผมไม่อยู่บนห้องพักได้” ต้าร์มับอกไอ้อ้น ไอ้อ้นมันก็พยักหน้าและมันก็เขาหาที่จอดส่งน้องเขาทันที

           “โทรหาผมด้วยนะพี่อ้น “ต้าร์พูด ผมรู้สึกว่าต้าร์นะรักไอ้อ้นมากจริงๆ แต่ดูไอ้อ้น ผมรู้สึกว่ามันยังไม่ได้รักต้าร์เท่าไหร่ เหมือนกับว่าคนนี้ไม่ใช่คนที่กุมหัวใจมันจริงๆ ยังไงก็ไม่รู้

          “ครับผม...ถ้าพี่พักอีกรอบพี่จะบินไปหานะ ต้าร์จะได้ไม่ต้องมา “ไอ้อ้นมันบอกต้าร์ ดูต้าร์ยิ้มมีความสุขที่ได้ยิน

    “พี่ดิมสวัสดีครับ ถ้ายังไงผมจะพยายามช่วยนะให้พี่สมหวัง...แต่พี่ต้องรักแพทมันจริงๆ น่ะ เล่นไม่ได้นะ” ต้าร์บอกผม ผมนี้ยกนิ้วให้เลย และต้าร์ก็เดินออกไปพร้อมกับโบกมือให้ไอ้อ้น ดูสายตายังอาลัยไอ้อ้นมาก

    “ไอ้หมอดิมครับ มึงควรจะย้ายก้นมึงมานั่งข้างกรูครับ เพราะว่าถ้ามึงนั่งหลังแบบนั้นกูนิจะกลายเป็นคนขับรถมึงไปทันที...มาครับมา” ไอ้อ้นมันพูดกับผมผ่านกระจกมองหลัง ผมก็เปิดประตูและลงมานั่งข้างคนขับคือไอ้อ้น

    “โคตรง่วงเลยสาด กูไม่ได้หลับไม่ได้นอน” ผมบ่นให้ไอ้อ้นมันฟัง

    “แล้วมึงคิดว่ากูได้นอนเหรอครับ .... นี้กูไม่เจอมันแค่สามเดือนนะไอ้ต้าร์นะ ดูมันให้กูปรนเปรอมันดิ ทั้งคืนครับมึง น้ำหมดตัวเลยสาด ต้องหาเกลือแร่แล้วกู” ไอ้อ้นมันพูดก่อนจะหันมามองผมแว๊ปหนึ่งและมันก็ออกรถไปทันที

         “แล้วทำไมมึงไม่นอนละครับหมอดิม” ไอ้อ้นถามผม ผมสะบัดหน้ามามองหน้ามัน

          “จะนอนได้ไงครับ กุญแจมือที่น้องแพทใส่ไว้ให้ผมนะครับ รู้สึกเหมือนถูกขึงพืดทั้งคืนเลยกู” ผมบ่นให้มันฟัง มันหันมาทำท่าจะหัวเราะผมอีก

 “กูกับต้าร์แอบไปเปิดประตูดู กูก็คิดว่ามึงเล่นเซ็กส์ฮาร์ดคอร์กันวะ ฮาๆ” ไอ้อ้น อ้อที่แท้มันก็รู้ว่าผมโดนกุญแจมือไว้ที่หัวเตียง

    “กูนี้ฮาร์ดคออยู่คนเดียวเลยสาด แต่น้องนอนหลับสบาย หลับเต็มตื่นเลยมึง” ผมบ่นครับ น่าหนักอย่าให้พี่ดิมเจอนะน้องแพท

         “แพทมันไม่ธรรมดา ถ้าธรรมดาคงไม่ต้องรอตกถึงมรึงหรอกครับไอ้ดิมกูนิจัดไปแล้ว” ไอ้อ้นผมหันมายกนิ้วกลางให้มันแสดงอาการหวงทันที

    “กูว่าเขาไม่ไว้ใจมึงง่ายๆ หรอกไอ้ดิมเพราะลุงสี่ที่เจ้าชูุ้ กูกับมึงนะยังเด็กๆ แต่ลุงสี่ก็คือไอดอลของเราสองคนนะโว้ย!” ไอ้อ้นมันพูด ผมหันมามองหน้ามันว่าไม่สำหรับผมนะ  สำหรับมันคนเดียวต่างหาก
   “นี่มึงเถียงกูด้วยสายเหรอครับ ไอ้หมอหมาดิมครับ มึงน่ะไม่ได้น้อยหน้ากูนะ” ไอ้อ้นมันพูด
   “กูแค่..”ผมพูด
   “ตกมันเหรอ” ไอ้อ้นมันทำให้ผมสะบัดหน้าไปมองหน้ามัน
   “ตกมันบ้านมึงดิ แค่อารมณ์พาไปและมันก็เป็นอดีตไปแล้วอ้น” ผมพูด
   “แหมอดีต มันเกินขึ้นก้อนน้องแพทจะเดินเข้ามาไม่ถึงสิบนาทีนี้น่ะ อดีตทีแสนหวาน เกือบจะพาเด็กกูไปอยู่ล้ว “ไอ้อ้นมันพูด ผมมองหน้าไอ้อ้นมันอีกที
    “ทำไมมึงจะเลิก กูว่ายาก ที่มึงจะเลิกดิม” ไอ้อ้นมันพูด
           ตรืดๆๆ เสียงมือถือมันดัง ไอ้กะทันหันมันหยิบมือถือมันขึ้นมาดูและมันก็จะพิมพ์ครับ ไม่พิมพ์ธรรมดามันพิมพ์สองมือครับ แล้วพวงมาลัยรถมันล่ะครับ ผมก็ตื่นเลยครับจากที่สะลึมสะลืออยู่ ตาสว่างทันที เพราะว่ามันทิ่งพวงมาลัยไปพิมพ์หน้าตาเฉย

    “ไอ้อ้น!!! มึงจะบ้าเหรอมึงขับรถอยู่สาด!” ก็ต้องเป็นผมที่เอื้อมไปประคองพวงมาลัยรถแทน มันก็ตั้งหน้าตั้งตาพิมพ์และหัวเราะอีกด้วย

    “ไอ้อ้น...” ผมเรียกชื่อมันเพราะว่าข้างหน้าเห็นแต่ไกลนั้นมันตำรวจจราจร

    “อะไรวะดิมแค่นี้ทำป๊อด!” ไอ้อ้นมันวางมือถือและหันมาเอาพวงมาลัยรถมันคืน ดิมหัวใจจะวาย จากที่ครึ่งหลับครึ่งตื่นตอนนี้ตื่นเต็มตาเลยครับผม ไม่กล้านอนอีกเลย มันหันมาเหล่ตามองผม นี้มันแกล้งผมเหรอไอ้เพื่อนเวร

   “ต้าร์บอกว่าไอ้ตุ๊มันจอดรอที่ทางเขาเลยกะว่าถ้ารถกูไปจอดส่งนี้ งานเข้าตรงนั้นเลย เห็นไหมดิมกูนี้เทพมาก” ไอ้อ้นมันพูด ผมนี้มองหน้ามัน แม้ทำมาเป็นปากดี

ผมนั่งเพลินให้มันขับมาจนใกล้ถึงทางเลี้ยวเข้าบ้าน จังหวะนั้นไอ้เดฟมันโทรหาผมพอดีเลยผมก็เลยกดรับสายและกดวางสายไปพร้อมๆกัน ด้วยความตกใจ

    “เอี้ยดดด” เสียงเบรกแบบกะทันหันทำเอามือถือผมกระเด็นลอยไปเลยและตกลงที่พื้น ผมจะหันไปด่ามันซะหน่อย ไอ้นี้มันขับรถได้แย่...แต่สิ่งที่ทำให้ตะลึงมากกว่านั้นคือมีรถที่กำลังจะเลี้ยวเข้าเหมือนกัน อยู่ตรงข้ามรถไอ้อ้น ไม่ใช่ใครอื่นไอ้ตุ๊ครับ ไอ้อ้นมันก็มองหน้าไอ้ตุ๊ ผมก็เห็นว่าต้าร์นั่งหน้ามากับมัน

    “ไอ้อ้นไอ้ตุ๊ มันไปรับน้องมันมาวะ มึง...จะทำไงดีว่ะ ไอ้อ้น_!”

    “ทำตัวปกติอย่าให้มันมีพิรุธนะมึงทำได้ไหมไอ้ดิม!” ไอ้อ้นมันบอกผม และไอ้อ้นมันก็ถอยรถออกหน่อยให้รถไอ้ตุ๊เลี้ยวเข้าไปก่อนและถามด้วยรถไอ้อ้น ไอ้ตุ๊มันจอดครับและไอ้อ้นมันก็จอดขนานกัน

    “อ้นมึงจะจอดทำไมวะ” ผมถามไอ้อ้น

    “ก็ต้องทักทายดิว่ะ จะได้ไม่มีพิรุธ “ไอ้อ้นมันพูดและมันก็ลดกระจกลง ไม่ด้านครับผมแอบคิดในใจ ผมนี้นั่งอยู่ไม่กล้ามองไอ้ตุ๊ตรงๆเพราะคนที่นั่งข้างไอ้ตุ๊นี้แหละ นั้นคือต้องต้าร์ที่น่ารัก แถมยังขย่มกับไอ้อ้นอยู่ด้วย ไอ้นี้ก็ฉีกยิ้มแบบไม่รู้สึกอะไรบ้างเลย

    “ไปไหนมาครับครูตุ๊แต่เช้าเลย เอะหรือว่า กลับเช้ากันแน่” ไอ้อ้นมันทักทายไอ้ตุ๊ มันก็ชะโงกมามองหาผมอีก

    “มึงสองคนซิกลับเช้า กูนะไปรับน้องชายกูกลับบ้าน “ไอ้ตุ๊มันพูด

    “ก็น่ะเมื่อคืนคิวเยอะเลยต้องกลับเช้า ว่าแต่ไปรับน้องคนไหนเหรอ “ไอ้อ้นมันถามผมสะบัดหน้าไปมองหน้าไอ้อ้น ทั้งที่มันก็เห็นคนที่นั่งอยู่ข้างๆ ไอ้ตุ๊คือใครและคนนั้นพึ่งจะแยกจากมันไป

    “สวัสดีครับพี่อ้น” ต้าร์ยกมือไหว้ไอ้อ้น ผมแอบคิดในใจเนียนทั้งผัวทั้งเมียเลยน่ะ

    “ต้าร์เหรอ กลับมาตั้งแต่เมื่อไหร่ครับ พี่ไม่เห็นรู้เลย” ไอ้อ้นมันพูด มันหันมายักคิ้วกับผม

    “เพิ่งมาครับพี่อ้น พี่อ้นละครับ หนีเที่ยวอีกแล้ว อย่าหนีเที่ยวบ่อยนะครับ เดี๋ยวแฟนจะ...งอน” ต้าร์พูด อันนี้ผมแอบเห็นไอ้ตุ๊มันหันมามองต้าร์ตรงที่แฟนจะงอนนี่แหละ

    “พี่ดิมสวัสดีครับ สบายดีนะครับ” น้องต้าร์ทักทายผม ผมก็ยิ้มกำลังจะอ้าปากพูดแต่ไอ้อ้นมันเอามือมาปิดปากผม

    “ต้าร์ไปเข้าบ้านเถอะพ่อรออยู่ “ไอ้ตุ๊มันบอกน้องชายมัน

    “ต้าร์กลับหรือยังให้พี่พาไปเที่ยวไหม จะได้คลายเครียดเรียนหนักไม่ใช่เหรอและยิ่งมีพี่ที่เอาแต่เคร่งเครียดด้วย จะเครียดไปกันใหญ่น่ะ!!” ไอ้อ้นมันพูด ต้าร์รีบหันมาทำท่าจะอ้าปากตอบตกลงแต่ว่า

    “ไม่ต้องน้องกูไม่ใช่นักท่องราตรีอย่างพวกมึง พวกมึงไปกันเองนั่นแหละดีแล้ว “ไอ้ตุ๊มันพูด ผมนี้อยากจะบอกว่าน้องมึงน่ะรับงานให้พวกกูตั้งแต่เมื่อคืน แต่ไอ้อ้นมันเอามือปิดปากผมไว้อีกที

    “จริงอะพี่อ้น ต้าร์อยาก.... ตื้ด” ต้าร์ทำท่าดีใจแต่ไอ้ตุ๊มันกดเลื่อนกระจกขึ้นปิดและออกรถไปทันที ไอ้อ้นที่นั่งขำอยู่คนเดียว และหันมามองผม ผมขำไม่ออกครับ นั่งเกร็งอยู่นี้

    “เห็นไหม เรียนไว้แบบนี้และขั้นเทพ มันจับกูไม่ได้หรอกไอ้ดิม” ไอ้อ้นมันพูด

    “แต่โชคดีที่กูไม่ให้มึงขับและเป็นคนคุยกับมันแทนกู ไม่งั้นกูนิโดนเป้งตั้งแต่เห็นสีหน้ามึงแล้วไอ้หมอดิมครับ ...โกหกไม่เนียนไปเรียนมาใหม่ “ไอ้อ้นมันต่อว่าผมด้วย ก่อนจะขับรถเลี้ยวเพื่อจะผ่านหน้าบ้านของผมก่อน

    “เอาละ เชิญครับ “ไอ้อ้นมันบอกผม ผมชี้ตัวเอง เชิญผมเหรอ

    “เชิญครับไอ้คุณหมอดิม ย้ายก้นมึงลงไปได้แล้ว บ้านมึงแล้วเนี่ย มึงจะนั่งทำไมอีก ลงซิครับ” ไอ้อ้นมันบอกผม ผมก็ชะเง้อมอง จริงด้วยว่ะบ้านผมแล้ว ผมก็ทำท่าจะเปิดประตูรถลงไป

    “เจอกันที่ค่ายฯวะ ว่าแต่จะไปทำอะไรวะกว่าจะกลับเข้ากรมก็อาทิตย์หน้า ไปหาอะไรทำกันไหมว่ะ” ไอ้อ้นมันถามผม ผมหันไปมองหน้ามัน ไอ้คนว่างงาน ไอ้คนไม่มีอะไรจะทำผมแอบคิดในใจ

    “ไม่ได้วะกูต้องกลับไปช่วยพ่อเลี้ยงเด็ก” ผมพูด ไอ้อ้นมันสะบัดหน้ามามองผม ฉิบหายแล้วผม โกหกไม่เนียนอีกแล้วไอ้ดิมเอ๊ย!!

    “เดี๋ยวน่ะ เมื่อกี้มึงพูดว่าไงน่ะ กูได้ยินไม่ถนัดแต่รู้ว่ามีเด็ก!” ไอ้อ้นมันมองหน้าผม ผมก็ยิ้มแหยะ เอาแล้วซิดิม

    “เด็กอะไรวะกูได้ยินหลายครั้งแล้วไอ้ดิม พูดมา!!!” ไอ้อ้นถามผม สีหน้ามันมองผมนิ่งมาก กะให้ผมสารภาพบาปกับมันตรงนี้เลย เวรแล้วผม

   “เหล็ก!” ผมพูด

    “ก็กูได้ยินว่าเด็กน่ะไอ้ดิม กูดีครับมึงครับ” ไอ้อ้นมันพูด

   “เหล็ก มึงน่ะได้ยินเพี้ยนไปนิดเดียวเอง เหล็กครับมึง กูจะไปช่วยพ่อกูดูเหล็กจะไปต่อเติมบ้าน มึงหูไม่ดีนะเนี่ยะ ไปตรวจหูมั้ง กูมีโปรโมชั่นนำเสนอให้ไอ้อ้น!” ผมพูดและรีบปิดประตูพร้อมกับเดินจั้มอ้าวเข้าบ้านผมทันที ไอ้อ้นมันยังเปิดประตูลงมายืนมองผม

    “ไอ้หมอหมาดิม กูได้ยินว่าเด็ก มึงกลับออกมาเดี๋ยวนี้เลยยยย!!” มันยังตะโกนตามหลังผมเข้าไปผมรีบเข้าบ้านก่อนเลย เวรเลยผม อย่างที่มันว่าจริงๆ ผมนะโกหกไม่เนียนไปเรียนมาใหม่ ผมเข้ามาถึงก็เจอไอ้น้องแดนที่นั่งรอผมอยู่แล้ว มันพร้อมกลับไปที่โน่นมากเลยน่ะ

    “ไอ้แดนมึงเตรียมพร้อมยังจะได้ไปและนี้ไอ้เดฟละ” ผมเข้ามาก็เจอไอ้แดนมันนั่งรออยู่แล้วพร้อมกระเป๋าเดินทางใบเล็กนี่มันไปอยู่เลยเหรอ

    “พร้อมแล้วแต่ยังไม่เห็นพี่เดฟเลยพี่ดิม” แหมไอ้นิ ผมยิ่งรีบอยู่เพราะว่าผมดันเกือบจะหลุดเรื่องหลานๆผมกับไอ้อ้น ผมเองไม่อยากจะปิดแต่ว่าทุกอย่างมันยังไม่ควรจะเปิดเผยตอนนี้ไง

    “เออ งั้นพี่จะขึ้นไปเก็บของก่อนน่ะ ไอ้เดฟเข้ามาบอกว่าให้รอก่อน” ผมบอกไอ้แดนก่อนจะวิ่งขึ้นไปบนห้องนอนของผมเก็บของใช้ที่จำเป็นลงกระเป๋าใบเล็กเหมือนกัน พอผมลงมาก็เห็นไอ้น้องแดนชะเง้อคอมองอยู่

    “มาแล้วมั้งพี่ดิม เสียงรถนะ “ไอ้แดนพูด ผมหันไปมองคนที่กำลังเดินเข้ามาในบ้านไอ้เดฟนั้นเอง

    “เดฟ ไปเร็ว” ผมหันมามองมันดูสภาพซิ

    “ไปเลยเหรอพี่ดิม ผมแทบจะไม่ได้นอนเลยอ่ะ” ไอ้เดฟพูด

    “ไปนอนในรถกูขับเอง และกูรีบครับ” ผมบอกน้องชายของผมอีกคนสภาพดูก็รู้ว่าไม่ได้นอนและผมน่าจะดีกว่ามันเยอะถึงแม้จะได้นอนแบบไม่ค่อยสบายตัวเท่าไหร่ นั่งหลับครับ

    “ก็ได้ ผมไม่เอาอะไรไปนะเก็บไว้นี้แหละ” ไอ้เดฟพูดผมก็พยักหน้าและมันสองคนก็พากันเดินออก ผมก็ง่วงแต่ไม่มาก ไอ้ครั่นจะให้ไอ้แดนขับ ผมว่าไอ้นี้มันขับเร็วเกินไปผมไม่ไว้ใจมัน มันเคยไปแล้วแข่งรถบนทางด่วนเหตุผลเพราะว่าคู่กรณีเบิ้นเครื่องเหมือนท้าทายมัน พอผมสามคนออกมา ผมไม่เห็นรถได้อ้นแล้วแต่ผมยังคงชะเง้อมองหาอยู่เพื่อมันแอบ

    “พี่มองหาใครอ่ะ” ไอ้เดฟมันถามผม

    “ไอ้อ้นไง “

    “ออกไปแล้ว พอไอ้เอ็กซ์ลงจากรถพี่อ้นก็เร่งมันขึ้นรถไปเลยพี่อ้น แถมผมเพิ่งจะเดินสวนกับพี่ตุ๊ไปอีกมาดๆ เลยอ่ะ” ไอ้เดฟมันบอก งั้นก็รีบเถอะจะรอทำไม เดี๋ยวไอ้ตุ๊มาแล้วมันถามผม ผมนี่แหละจะทำความลับมันรั่วไหล

    “เฮ้ยย!!! .พี่ดิม ...ดูใครมา” ไอ้แดนมันถามผมนี้สะดุ้งหรือว่ามันย้อนกลับมาถามผมอีกไอ้อ้นนะ ผมเงยหน้ามอง มีหนุ่มรูปหล่อ สูงฉลูดสวมเว่นตาเรแบน สวมกางเกงยีนกับเสื้อสูทสวมทับเสื้อยืดอย่างหล่อแถมลากกระเป๋าหลุยส์วิกตองเข้ามายืนที่หน้าบ้านผมเท่มากแต่จะมายืนเท่อะไรตอนนี้

    “พี่โดม!!” ไอ้เดฟมันเรียกพี่ชายของมัน ไอ้โดมค่อยๆ ถอนแว่นตาเรแบนออกอย่างหล่อที่สุด ผมก็รู้ว่าใครแต่ว่าอะไรกันว่ะนี้ ไอ้โดมแพลนว่าจะกลับเดือนหน้าไม่ใช่รึแถมไอ้เดฟที่ไม่มีแพลนแต่ว่ามันก็กลับมาแล้ว ส่วนไอ้แดนอีกคนก็จู่ๆ ก็ขอพ่อกลับไปอยู่บ้านอีก ผมเดินหันหลังจะเข้าบ้านทันที มันจะเซอไพรส์อะไรกันถี่ๆ แบบนี้ว่ะ ผมคิดในใจ

         “พี่ดิมอะไรกันน้องกลับบ้านไม่ดีใจเหรอพี่” ไอ้โดมมันถามผม ผมหันมองหน้ามันและหันไปมามองไอ้สองตัวข้างๆ ผมด้วย แดนและไอ้เดฟ

         “พวกมึงเป็นอะไรกันกลับพร้อมกันเลยแถมยังไม่บอกล่วงหน้าด้วยครับ” ผมถาม

         “ก็ผมเรียนจบเร็วกว่ากำหนดและก็เบื่ออ่ะ เลยกลับบ้านดีกว่า” ไอ้โดมพูดมันเดินเข้ามาและมองรถผมพร้อมกับกระดิกนิ้วเปิดหลังรถให้หน่อย ผมก็ผมพยักหน้ากดเปิดให้และกระเป๋าเดินทางยี่ห้อดังก็ถูกยกใส่รถไปทันทีก่อนเพื่อนเลย
          “งั้นขับรถ” ผมโยนกุญแจรถให้ไอ้โดมน้องชายคนที่สามของผม ไหน ไหนมันก็มาเซอไพรส์แล้ว ไอ้โดมมันรับไปถือและมองหน้าผม
           “แต่...ผมไม่ได้นอนเลยอ่ะพี่ดิม” ไอ้โดมมันบอกผม ผมสะบัดหน้าไปมองหน้ามัน เดินทางมาอย่างหรูมันไม่ได้นอนได้ยังไง

            “ก็เที่ยวบินที่ผมบินมาเด็กน้อยร้องข้างหลังผมตลอดการเดินทางเลยพี่ดิม ยิ่งกว่าตกหลุมอากาศซะอีก เพราะว่าเจอสี่ยอดกุมารร้องเพลง แหง๋ๆ ซ้ายขวาหน้าหลัง ห้อมล้อมไปด้วยเด็กเล็ก “ไอ้โดมมันพูดผมสะบัดหน้ามามองมัน ดูท่าจะหนักกว่าไอ้แดนอีก ส่วนไอ้เดฟนี้หนักสุด ยืนยันต้องเอาแขนยันไว้

            “งั้นเอาคืนมากูขับเอง ไม่ได้เรื่องสักคน “ผมพูดและได้โดมมันก็โยนกุญแจส่งกลับมาให้ผมทันที ผมหันไปมองมันสามคน ว่าใครจะได้สิทธิ์นั้นเดี๋ยวนี้ ถ้าไม่มีจะให้เป่ายิ่งชุบกัน

            “ใครจะนั่งข้าง...” ผมพูดยังไม่ทันจบ ไอ้เดฟและไอ้โดมมันกระโดดขึ้นนั่งหลังครับ นั้นแปลว่ามันจองตั๋วนอน ส่วนไอ้แดนนั้นมัวแต่ยืนเล่นมือถือไงมันเลยช้า “มึงแล้วกันแดนที่นั่งข้างๆ พี่ไป” ผมพูดไอ้แดนมันมองหน้าผมก่อนจะหันไปมองรอบๆ ที่ว่างเปล่าไม่มีสักคน

    “อะไรกันอ่ะ “ดูทำหน้างงอีก

         “มันควรจะมีผลโหวต” ไอ้แดนมันพูด และไอ้สองคนนั้นกดเลื่อนกระจกลง

          “กูสองคนโหวตให้มึงนั่งหน้าไอ้แดน!!” มันพร้อมกันพูด ผมก็มองหน้ามันว่าจะเอายังไง

           “ทำไมไม่อยากนั่งกับพี่มึงหรือไง” ผมถามไอ้แดน

           “พี่ดิมเตรียมเทศสอนผมตลอดทางแน่ๆ” ไอ้แดนพูด

           “ใช่กูบ่นมึงตลอดทางแน่ๆ เข้าไปนั่งเลยเพราะว่ามึงหมดทางเลือกอื่นแล้ว เร็วๆเลย “ผมพูดและบอกให้มันเข้าไปนั่งด้านหน้ากับผม ฮาๆ ระหว่างนั้นมือถือผมก็ดังขึ้น พ่อโทรหาผม ผมบอกว่าจะกลับวันนี้แหละ

          //ฮัลโหลพ่อ //

          //อยู่ไหนแล้วดิม //พ่อถามผม

         //ผมกำลังจะกลับบ้านแล้วพ่อ ผมคงถึงทานอาหารเย็นพอดีเลยพ่อ บอกไอ้เดียร์ขอแซ่บๆ นะวันนี้พ่อ//ผมบอกพ่อ
 
         //เมาแฮงค์มาเหรอดิม// พ่อถามด้วยน้ำเสียงเป็นห่วงเชิงรู้ทันแต่ ไม่ใช่งวดนี้ผมไม่ได้เมาเหล้าแต่เมารัก รักน้องแพท

         //ไม่เชิงอะพ่อ ก็แค่เพราะว่านอนน้อยไปหน่อย// ผมบอก

          //บอกแล้วอย่าซ่ามาก เอา...จะบอกให้และขับรถดีดีนะ ถ้าไม่ไหวพักหาที่นอนเลยนะ// พ่อผมบอก

         //ครับพ่อ เออ ผมไปกับไอ้แดนพ่อ มันคงพอจะช่วยผมขับได้บ้าง//ผมบอกพ่อให้พ่อสบายใจว่าผมไม่ได้ขับคนเดียวแต่ดูแล้วคงได้ขับคนเดียว ไอ้คนตี๋ตั๋วนอนมันก็นอนหลับเรียบร้อยแล้ว ส่วนข้างๆ ผมว่าอย่าดีกว่าทำให้ผมหลับตาไม่เป็นสุข งั้นถ่างตาขับเองดีกว่าผมคิดว่าน่ะ

         //อืมมม...ดี เดินทางปลอดภัยนะดิม //พ่อผมบอกผมและกดวางสาย หลังจากที่พ่อผมให้พรผมจะยกมือไหว้และมือแตะหัวนั้นคือพรที่พ่อผมซึ่งเป็นพระประจำบ้านของพวกผม

            TBC ...

                แล้วพี่ดิมจะจีบแพทได้ไหมนั้นซิ ไม่ง่ายเลยน่ะ เป็นกำลังใจให้พี่ดิมด้วยนะคะ

 

ออฟไลน์ PFlove

  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 942
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +43/-1
     
  EP.6.เมียไอ้บู้มาตาม

                  Part's พี่อ้น ผมนั่งถ่างตาขับรถพาน้องๆ กลับมายังบ้านที่ค่ายทหาร ต้าร์ส่งข้อความมาบอกผมว่าไอ้ตุ๊ บังคับให้กลับไปพรุ่งนี้เลย ผมก็ส่งข้อความบอกกลับไปว่าก็กลับไปก่อน อีกสองอาทิตย์จะบินไปจัดให้ถึงที่หลายยก ไม่ต้องห่วง ถ้าไม่บอกเช่นนี้ นี่ก็ไม่ยอมจะกลับ ลำบากน้องรักในกางกุงกางเกงผมอีก อันที่จริงไอ้ตุ๊มันน่าจะขอบคุณผมซะด้วยซ้ำแต่เสียที่มันยังไม่รู้เรื่องไง ถ้าอ้นไม่เทพก็ทำไม่ได้ เอาน้องครูอริมาทำเมียและอ้นก็ยิ้มด้วยความภูมิใจ ผมหันมามองน้องๆ ที่นั่งหลับกันตลอดทาง จนรถของผมเข้ามาในหมู่บ้านเรียบร้อยแล้ว บ้านผมกับบ้านลุงภาก็ไม่ไกลกันแต่แยกไปคนล่ะเท่านั้นเอง
 
          “ถึงบ้านแล้วครับคุณพวกมึงทั้งหลาย” ผมพูดขณะที่เลี้ยวเข้าเขตบ้านพักนายทหารของพ่อผม บ้านพ่อผมอยู่สุดซอยเลยครับ ผมขับรถมาถึงก็ต้องเห็น แก้งชะนีและเพื่อนชะนีมายืนเกาะรั่วบ้านผมชะเง้อมองไปด้านใน เหมือนกำลังเล็งอะไรอยู่ ผมรีบนำรถเข้าจอดข้างทางก่อนทันที ก่อนจะถึงหน้าประตู กลังกดเปิดแล้วชะนีวิ่งพรวดพราดเข้าไป อาจจะเป็นภัยกับพวกผม เพราะว่าเราเป็นอริกันอยู่ คนฝ่ายกัน อาจจะเห็นไม่ตรงกัน ผมมองอยู่พักหนึ่งก่อนนจะสะน้องชายที่หลับน้ำลายยืดด้วย ไอ้เอ็กซ์มันก็สะดุ้งและปาดน้ำลายนิดๆ หล่อแต่หมดสภาพครับมึงครับ
 
          “แจ็บๆ” ทำเสียงอีกต่างหาก
 
          “ถึงแล้วเหรอพี่อ้น” ไอ้เอ็กซ์มันถามผม ผมพยักหน้าว่าใช่แต่…
 
          “เอ็กซ์ มีชะนีว่ะ อยู่หน้าบ้านเราน่ะ” ผมบอกไอ้เอ็กซ์อเอ็กซ์มันมองหน้าผม ผมพยักพเยอให้เอ็กซ์มันดู
 
          “ใครอ่ะพี่อ้น” ไอ้เอ็กซ์มันถามผม
 
           “กูก็ขับรถมากับมึงครับเอ็กซ์ กูจะรู้ไหม ลงไปถามดิ มาทำอะไร “ผมบอกไอ้เอ็กซ์
 
          “พี่ผมกลัวชะนี” ไอ้เอ็กซ์หันมาบอกผม ผมหันไปมองไอ้แอร์ แล้วมันล่ะ
 
             “ไม่ไปนะพี่อ้น คุยไม่รู้เรื่อง” นั้นดูไอ้แอร์มันรีบออกตัวปฏิเสธทันที ผมก็เลยต้องปลดเข็มขัดออกและเปิดประตูก่อนจะก้าวขาลงไป (กูก็คุยไม่รู้เรื่อง ถ้ารู้เรื่องกูเอาชะนีทำเมียไปแล้วครับพวกมึง ผมคิดในใจ)
 
     “เอ็กซ์ออกไปกับกูดิ กูก็กลัวชะนีว่ะ” ผมเดินมาเปิดประตูฟังไอ้น้องเอ็กซ์มันนั่งและไอ้เอ็กซ์มันก็ปลดเข็มขัดและก้าวเท้าลงมาพร้อมกันและมันก็สวมแว่นตาเรแบนด์ ผมก็เช่นกัน เพราะว่าแดดมันร้อน ผมสองคนเดินไปอย่างเท่มาก และไปยืนมองชะนีเกาะรั่วบ้านผม มีอยู่สามคน นุ่งน้อยห่มน้อย เสื้อผ้าผู้หญิงสมัยนี้ เขาประหยัดผ้ากันเหรอครับ สั้นได้อีก
 
     “สวัสดีครับน้องชะนีที่น่ารักน่าชัง เออพากันมาทำอะไรที่หน้าบ้านของพี่ครับ” ผมเปิดการสนทนา พาเอาทั้งสามคนหันมามองผม
 
     “ใช่พี่อ้นไหมคะ” ผู้หญิงคนหนึ่งน้องถามชื่อผมด้วยแถมยังถามได้ตรงมากเพราะว่าผมชื่ออ้น
 
     “เขามาหาพี่เหรอ นี่พี่เปลี่ยนไปกินชะนีเหรอพี่” ไอ้เอ็กซ์มันกระซิบกับหูผม
 
     “ไม่เคยและกูก็แพ้ชะนี กินไม่ได้ มึงก็รู้ แถมยังเป็นของแสลงอีกต่างหาก ปกติกินแต่หมอนทองแพงหน่อยแต่ปลอดชะนี “ผมพูดกับไอ้เอ็กซ์ก่อนจะหันมามองน้องชะนีที่ยืนกอดอกมองผมสองคนอยู่และอีกสองคนดูท่าจะลูกครึ่ง ครึ่งมนุษย์ครึ่งปีศาจแน่ๆ แต่งหน้ามาจัดจ้านมากราวกับว่าทุกวันคือวันฮาโลวีน
 
     “ที่นี้เขาจัดงานฮาโลวีนกันทุกวันเหรอครับ” ผมหันมาถามอีกสองคน
 
     “ดูจากตรงไหนเหรอคะพี่ที่บอกว่าพวกเราเพิ่งมาจากงานฮาโลวีนนะคะ” น้องเขาถามผม
 
     “จากเครื่องสำอางบนหน้านะครับ แต่งซะเหมือนเลย” ผมพูด
 
     “อ้ายยย!!” ผมกับไอ้เอ็กซ์ก็พากันสะดุ้ง อาการเหมือนผีเข้า
 
     “หยุด!!” น้องชะนีหันไปร้องห้ามเพื่อนของนางก่อนจะหันมามองหน้าผม
 
     “ตกลงนี้น้องมาหาพี่เหรอครับ “ผมเปลี่ยนประเด็นหันมาถามน้องผูหญิงดีกว่า
 
     “หนูไม่ได้มาหาพี่อ้นค่ะ หนูมาตามผัวหนูค่ะ” ผมเอาผมสองคนถึงกับจับแว่นตาเรแบน์และมองลอดน้องชะนีทั้งสามคน
 
     “หนูไม่กินเก้งค่ะ” พูดได้ดี ผมหันไปยกมือไหว้ บุญของอ้นมาก
 
     “มาผิดบ้านหรือเปล่าครับเพราะว่าบ้านนี้ ใครก็รู้ ตั้งแต่ทางเข้ามาแล้วครับว่า ….. “ผมพูดพร้อมเอามือล้วงกระเป๋ากางเกงอย่างเท่และเอี้ยวตัวไปมอง บ้านหลังนี้อยู่ในสุดเลย
 
     “บ้านหลังนี้เหมือนเขตอภัยทาน เขตปลอดชะนี แน่นอน ในบ้านหลังนี้ไม่น่าจะมีคนไหนสามารถพอจะเป็นสามีของน้องแน่ๆ ถึงแม้ว่าบ้านของพี่จะได้ฉายา สามีแห่งชาติก็ตาม เพราะส่วนใหญ่พี่จะสนองแต่ผู้ชายด้วยกันครับ ผู้หญิงพี่ทำกันไม่เป็นครับ” ผมพูดและส่งยิ้มให้น้องชะนีที่ยืนอยู่
 
     “พี่อ้น หนูไม่ได้หมายถึงว่าสามีหนูนะคือคนในบ้านพี่ แม้กระทั้งพี่ก็เถอะ แต่สามีหนูนะมันแอบอยู่ในบ้านพี่นั้น” นั้นทำเอาผมหันมามองหน้ากัน ใครอีกวะ
 
     “ใครอยู่บ้านวะวันนี้” ผมหันไปกระซิบกับไอ้เอ็กซ์
 
     “เท่าที่รู้นะพ่อที่อยู่ในบ้านตอนนี้ พี่อั้มน่ะไปหมู่บ้านโน้น!! ตั้งแต่เมื่อคืนแล้วพี่อ้น กลับหรือยังก็ไม่รู้ ดังนั้นมีแค่พ่อ “ไอ้เอ็กซ์มันกระซิบกับผม
     “อย่าบอกนะว่า ..สามีน้องนะคือพ่อของเราน่ะพี่อ้น” ไอ้เอ็กซ์พูด ทำเอาผมต้องยกมือขึ้นทาบอก ตกใจครับ เห็นพ่อเงียบ ไม่น่าจะฟาดเรียบแบบนี้
 
     “น้องครับ พ่อพี่อยู่ในบ้านครับ ดังนั้นน้องอย่าบอกพี่นะว่า คนนั้นคือพ่อพี่เอง” ผมหันมาถามน้องชะนี นางก็เหลือกตาขึ้นบนก่อนจะมองหน้าผม
 
     “โอ้ยย!! แก่ ไม่เอาหรอก ไม่ชอบกินโคแก่ “น้องรีบบอกผม
 
     “สาธุ บุญของพ่อพี่” ผมยกมือไหว้อีกแล้ว
 
     “แล้วใครละพี่ สามีพี่นะ” ไอ้เอ็กซ์มันถามเขาทันที
 
     “ไอ้โอมหรือเปล่าวะ” ผมหันมาถามไอ้เอ็กซ์ ลืมไอ้โอมไปเลย ไอ้เอ็กซ์มันทำท่าคิด ก่อนจะหันไปมองรอบๆ
 
     “ไม่ใช่หรอกพี่อ้นเพราะพี่โอมนั้นมาแล้วนั้นนะ” ไอ้เอ็กซ์มันพูด ทำให้ผมต้องหันไปมองคนที่ขับรถเก๋งมาจอดต่อจากรถผมและมันก็เดินออกมาพร้อมแว่นตาเรแบนด์ ผมเหลือบมองเวลานี่มันเกือจะบ่ายสามแล้ว มันไปไหนมา
 
     “พี่อ้นหวัดพี่ ยืนทำอะไรกันอะพี่ ไม่เข้าบ้าน” ไอ้โอมมันทำเสียงเก็กหล่อ
 
     “มึงนะไปไหนมา ทำไมพึ่งจะกลับ” ผมถามไอ้โอม
 
     “เมื่อคืนอะดิพี่ ผมไปตั้งด้าน ตรวจเช็คคนที่จะเดินทางข้ามเขตจากชายแดนตามคำสั่งพ่อ ผมเจอผู้ต้องสงสัยสี่รายพี่!” ไอ้โอมมันบอกว่ามันไปตั้งด้านและเจอผู้ต้องสงสัย น้ำเสียงมันนี้พวกผมเข้าใจได้ทันทีว่าผู้ต้องสงสัยของมันคืออะไร
 
     “แล้ว!!” ผมถามไปถามไอ้โอมทันที น้องชะนีจะอ้าปากพูด ผมหันไปยกมือห้ามพักประเด็นหาสามีน้องไว้ก่อน อันนี้เป็นเรื่องที่เราต้องยกขึ้นมาหารือกันก่อน
 
     “เป็นชายไม่ฉกรรจ์ อายุราวๆ สิบห้าหยกๆ สิบหกหย่อนๆ และสิบแปดบริบูรณ์ หลุดมาสี่คนพี่” ไอ้โอมมันเจอเด็ก
 
     “ผมพาไปตรวจสอบมา “ไอ้โอมมันรายผม
 
     “มึงตรวจละเอียดไหม” ผมถามไอ้โอมกลับ
 
     “มาก! ...คนหนึ่งไม่ต่ำจากสองยก ตรวจวนไป พอเห็นว่าไม่มีอะไรค้างคา ก็เลยปล่อยกลับบ้านไปพี่” ไอ้โอมมันพูด
 
     “ไอ้ที่ไม่ค้างคานี้มึงหรือน้องเขาวะ” ผมถามไอ้โอม
 
     “ผมครับพี่อ้น ไม่ค้างคาสักนิด หมดตัวเลยพี่” ไอ้โอมมันบอกผม ผมพยักหน้าแน่ล่ะมึงเล่นไปสี่ขนาดนั้น
 
     “นี่มึงเล่นมาสี่คนเลยเหรอ” ผมถามไอ้โอม
 
 
     “เล่นไม่ชวนน้องเลย” ไอ้เอ็กซ์อีกคน
 
     “แต่ผมมีเบอร์น่ะพี่อ้น เพื่อว่าจะเรียกมาตรวจซ้ำอีกรอบ “ดูมันโชว์เบอร์ ผมก็หยิบมาดู ชื่อผู้ต้องสงสัย น้องโอปอ น้องเค้ก น้องบิว (อีกแล้ว) น้องต้นอ้อ ชื่อนี้น่าส่งตัวเองเข้าไปตรวจให้ละเอียด แต่พอผมเงยหน้าดูไอ้โอม ผมว่าไอ้นี้ก็คงตรวจพวกน้องๆ เขามาอย่างหนักพอกัน เอาว่ะสมบัติผลัดกันชม
 
     “พี่ค่ะ สนใจชะนีหน่อยได้มั้ยคะ” ผมลืมเลย ผมทั้งสามคนหันไปมองน้องชะนี แต่อีกสองคนไม่น่าจะชะนี น่าจะเก้ง กว้างนั่นแหละ
 
     “พี่! เรียกผัวหนูออกมาให้หน่อยได้ไหม หนูรีบจะไปฝากท้อง” ผมก็ลืมชะนีไปเลย ไอ้โอมมันชี้ให้ผมดูสามชะนี
 
     “เขามาตามหาผัว จะให้ผัวพาไปฝากท้องว่ะ “ผมบอกไอ้โอม
 
     “นั้นไง นั้นไง!! ผิดบ้านแล้วพี่เพราะว่าบ้านเรานี้ไม่เคยเข้าประตูหน้า ประตูหลังตลอด ท้องได้ยังไงมั่วแล้วเนี่ยะพี่อ้น” ไอ้โอมมันพูด ผมชี้นิ้วมัน
 
     “ผัวหนูน่ะคือไอ้พี่บู้ค่ะพี่อ้น เรียกให้หน่อยค่ะ!”
 
     “อ้อ!! ไอ้บู้!! “ผมนึกและผมก็ต้องร้องอ้อเพราะว่าไอ้บู้มันคือเพื่อนไอ้อั้ม เพื่อนซี่มันเลย แต่ผมนี้ไม่ค่อยได้เจอมัน เพราะว่าฝึกหนักตลอด ผมรู้แค่ว่ามันเป็นเพื่อนซี่ตั้งแต่มัธยมปลาย พ่อแม่เคยทำงานในค่ายทหารนี้แต่พ่อแม่เพิ่งจะเสียไปจากอุบัติเหตุเมื่อปีแล้วนี่เองนี้
 
     “แน่ใจแล้วเหรอน้อง พี่ไม่เห็นรถไอ้บู้มันจอดที่นี้เลย” ผมหันไปถามก่อนจะกวาดรามองไปรอบอีกครั้ง
 
     “พี่เขาไม่เอารถมาหรอกค่ะเพราะว่าเขากลัวว่าปิ่นจะรู้ค่ะว่าเขาอยู่ที่ไหนและหนูก็คิดว่าทีนี้แหละค่ะ พวกเราตะเวนไปมาหมดแล้วเหลือทีนี้ที่เดียวค่ะ “น่าเห็นใจจริงๆ นี้ตะเวนหาเลยเหรอ เพื่อตามตัวไอ้บู้คนเดียวนี่น่ะ
 
     “เออ น้องปิ่นค่ะ ถ้าเขากลัวว่าปิ่นจะรู้ นั้นแปลว่าเขาไม่อยากให้รู้ใช่ไหมคะ ถ้าอย่างนั้นก็อย่าไปรู้เลยค่ะเพราะว่ามันเสียมารยาทค่ะ” ไอ้โอมพูด ผมกับไอ้เอ็กซ์สะบัดหน้าไปมองหน้ามัน และตามมาด้วยสามคู่ตรงหน้า
 
     “เฮ้ย! พี่โอม เขาผัวเมียกัน เขามีสิทธิ์จะรู้ไม่ใช่เหรอ” ไอ้เอ็กซ์พูดกระซิบที่หูพี่มัน ผมก็พยักหน้าเขาผัวเมียกันไอ้เชี่ยะ อันนี้น่าจะยกเว้นนะมึงน่ะ
 
     “อุ้ย! งั้น เสือกได้ค่ะ” ไอ้โอมมันหันมาบอกเขาอีกว่าให้เสือกได้
 
     “เว้ยยย ไอ้โอม!!” ผมอุทานออกมาทันที ไอ้นี่มันทำให้ทุกอย่างแย่ลงจริงๆ ด้วย ผมเลยบอกว่าให้มันยืนนิ่งๆ ไม่ต้องพูดอะไรทั้งนั้นจะดีมาก
 
     “พี่เรียกให้หน่อยค่ะ หนูรีบค่ะ หนูจะไปฝากท้องค่ะ ลูกคนแรกด้วยค่ะ” น้องปิ่นเขาบอกผม ผมหันมามองน้อมๆ ผมและผมก็เอื้อมมือไปครับ
 
     “พี่อ้น จะทำอะไรนะ” ผมก็ชะงัก ผมจะกดกริ่งบ้านตัวเองทำไมละครับ
 
     “ก็กดเรียกคนในบ้านไงมึง” ผมหันมาบอก
 
     “นี่มันบ้านเราเองนะพี่” ไอ้โอม
 
     “น้องเขาให้เรียกผัวเขาออกมา หรือมึงจะให้ชะนีนี้เข้าไปในบ้านว่ะ “ผมหันมาถามความสมัครใจ แม่งส่ายหน้ากันหมด และผมก็หันมาส่งยิ้มให้พร้อมกับกดกริ่ง สองสามทืได้ผล ไอ้อั้มเดินออกมา มันสวมกางเกงทหารและเสื้อยืดแปลว่าเพิ่งจะมาถึงไม่นานและมันก็เปิดประตูเล็กข้างๆ ประตูเลื่อน
 
     “พี่อ้น กดกริ่งทำไม ทำไมไม่เข้าบ้านเลยอ่ะ” ไอ้อั้มมันถามผม ผมก็ชี้ไปที่น้องชะนี
 
     “ปิ่น” ไอ้อั้มมันรู้จัก
 
     “พี่อั้ม ไอ้พี่บู้ละคะ ปิ่นบอกว่าวันนี้ปิ่นจะไปฝากท้อง พี่บู้หายมาอยู่ที่นี้ได้ยังไง “ น้องเขาถามอั้ม
 
     “มันมา...ทำธุระน่ะ แล้วเธอจะไปฝากหมออะไรวันนี้วันอาทิตย์” ไอ้อั้มพูด ผมยืนกอดอกมองไอ้อั้ม
 
     “ให้ผัวเขาออกมาอั้ม เขาจะไปฝากกันวันไหน ให้เขาไปตกลงกันเองอั้ม ให้ไอ้บู้มันออกมาเดี๋ยวนี้!!” ผมพูดบอกน้องชายของผม ถึงเราจะไม่ห่างกันมาแต่มันก็น้อง เพราะว่าเราหัวปีท้ายปี
 
      “แป๊ปนะ “ไอ้อั้มมันพูดและเดินหายเข้าบ้านมันไป สัพักมันก็เดินออกมาพร้อมกับไอ้บู้ พอไอ้บู้มันออกมายืนมันก็ยกมือไหว้ผม ผมพยักหน้าและหันไปเหล่มองสาวที่ยืนมองไอ้บู้อยู่
 
     “เอาละ ผัวมาแล้วพาไปได้เลยไหมครับ พวกพี่จะได้เข้าบ้านกัน เหนื่อยมากเมื่อคืนเสียน้ำไปเยอะครับแต่เสียให้ผู้ชายน่ะครับ ไม่กล้าเสี่ยงเสียให้ผู้หญิง “ผมพูดกับผู้หญิงคนนี้ที่บอกว่าเป็นเมี่ยไอ้บู้มัน ไอ้บู้มันคงรู้ความหมายดีว่าผมไม่ชอบเรื่องแบบนี้ ผัวเมียมาตีกันแบบนี้และไม่อยากให้น้องผมถูกมองไม่ดีอีกด้วย ไอ้บู้มันก็เดินออกและหันไปพยักหน้ากับไอ้อั้ม ก่อนจะเดินไปขึ้นรถเมียมันและพากันขับออกไป
 
     “ไอ้เอ็กซ์เอารถเข้าบ้าน” ผมหันไปบอกไอ้เอ็กซ์ ผมเดินตามไอ้อั้มมันเข้าบ้าน
 
     “มึงให้ผัวเขามาอยู่นี้ทำไมวะอั้ม” ผมถามไอ้อั้มทันที
 
     “พี่อ้น ก็มันเพื่อนอั้มอ่ะ” อั้มหันมาบอกผม
 
     “และมันก็เบื่อเมียมัน “ไอ้อั้มพูด
 
     “มึงกับไอ้บู้มีอะไรกันหรือเปล่าอั้ม” ผมถามไอ้อั้ม ผมมองหน้าไอ้อั้ม
 
     “ไม่มีพี่ มันเพื่อนผม และมันตามผมมาเพราะว่าผมจะโทรหาไอ้อาร์ม มันก็แค่อยากคุย กับอาร์ม” ไอ้อั้มบอกผม ไอ้อาร์มคือน้องชายคนที่4 ของผม ตอนนี้มันไปเรียนทหารที่ต่างประเทศ มันเป็นคนเดียวของที่บ้านที่สอบติด ตอนนี้มันเรียนจบแล้วแต่ดันยังไม่ยอมบินกลับมา อาร์มมันหน้าหวานกว่าพวกผม
 
     “มึงอย่าบอกนะว่าไอ้บู้นี้มัน” ผมพูด
 
     “อืมม..มันชอบอาร์ม” อั้มบอกผม
 
     “บอกมันเลยว่าอย่ามายุ่งกับไอ้อาร์ม ดูเมียมันนั้น น่ากลัวฉิบหาย นี่มึงยังกล้าแนะนำน้องมึงอีกเหรอไอ้อาร์มนะห๊ะ!! อั้ม “ผมต่อว่าไอ้อั้ม
 
     “พี่อ้น ไอ้บู้มันไมได้แต่งเพราะรักนะ แต่มันแต่งเพราะว่าพ่อแม่เห็นชอบ แต่ปิ่นมัน “
 
     “ยังไงก็เมียมัน และนั้นก็แปลว่ามันมีเมีย กูไม่อยากให้ใครไปยุ่งเรื่องพวกนี้ มันจะกระทบกับงานด้วยอั้ม มึงเองก็ไม่ต้องมาช่วยมันผิดๆ แบบนี้อีก เข้าใจไหม” ผมต่อว่าไอ้อั้ม ถึงผมจะห่างกันแค่ปีเดียวก็ตาม ผมเดินเข้าบ้านทันที เห็นพ่อกำลังนั่งอ่านหนังสือพิมพ์อยู่
 
         “พ่อหวัดดีพ่อ” ผมยกมือไหว้พ่อผม
 
     “ไปซ่าที่ไหนมาละอ้นและนี้มึงอย่าลืมนะพรุ่งนี้งานคุ้มกันนะ คณะแพทย์ที่จะเข้าไปในหมู่บ้านเพื่อไปให้การรักษาคนไข้ที่ในหมู่บ้านนั้น” พ่อผมพูด
 
    “พ่อไม่ให้อั้มไปเหรอพ่อ” ไอ้อั้มมันถามพ่อ งอแงอยากออกไปลุย
 
    “ไม่ต้องอ่ะ งานมึงเสร็จหรือยังที่ให้ไปรวบรวมเอกสารน่ะ” พ่อหันมาทางไอ้อั้ม มันก็หดเลย มันอยากออกไปลุย ผมหันขยิบตา ว่าไว้รอไปกับผม อั้มน้องชายผมก็พยักหน้าตามนั้น
 
    “เอ็กซ์ ไปอบรมด้วยล่ะ “พ่อผมโยนตารางมาให้มัน อาทิตย์ละสองวันเลย ทั้งเดือน ไอ้เอ็กซ์ถึงกับตาโต
 
    “พ่อ อบรมอะไรเยอะแบบนี้อะพ่อ “
 
    “มึงพึ่งจบมา ไปอบรมและจะได้กลับมาลุยงานได้ถูกต้อง เรียนจบหลักสูตรมาแล้วก็จริงแต่ระเบียบข้อบังคับก็ต้องรู้นะเอ็กซ์ ไม่อย่างนั้นจะไปดูแลคนในองค์กรได้ยังไง” พ่อผมพูดและมองหน้ามัน นั้นหดดิไม่กล้ากับผู้บัญชาการสูงสุดในบ้านของผม
   
    “แอร์ เอาเอกสารไปกรอกด้วยน่ะ อันไหนไม่เข้าใจไปถามพี่ๆ เอา พวกนี้มันก็ผ่านมาหมดแล้ว” พ่อผมส่งฟอร์มให้แอร์มัน แอร์มันรับไปอ่านและ
 
    “พ่อ ไหนบอกว่าแอ้ต้องไปไงพ่อทำไมเป็นแอร์ละพ่อ พ่อจะเขี่ยให้แอร์ไปที่อื่นอีกแล้วใช่ไหมพ่อ” ไอ้แอร์มันรีบแย้งพ่อทันที ที่มันเห็นหัวเอกสาร
 
        “ก็ไปก่อนซิ แอ้เขาติดภารกิจสำคัญอยู่” พ่อพูดผมหันไปมองหน้ามัน
 
         “ผมจะลงเรียนที่กรุงเทพพ่อ ผมจะเรียนกับเพื่อนของผม “แอร์พูด พวกผมหันไปมองแอร์ มันมีเพื่อนด้วยเหรอ พี่น้องมันยังไม่เอาเลย
 
         “แอร์!” แต่ผมก็ต้องหันไปเอ็ดมันไว้บ้างเพราะว่านี้พ่อ บ้านผมถือมากเรื่องพวกนี้ และบางเรื่องมันไม่สมควรจะแย้งและพวกผมเคารพการตัดสินใจของพ่อที่สุด
 
          “เอาไปกรอกไว้ก่อน ยังไม่ได้บอกว่าจะให้ไป ดูการทดสอบของร่างกายก่อน “พ่อผมพูดก่อนจะหันมามองหน้าพวกผม
 
         “อ้น ตกลงน้องอาร์มเราจะกลับได้หรือยัง” พ่อถามผม ผมหันมามองไอ้อั้ม
 
           “โทรแล้วมันไม่รับอ่ะพี่อ้น” ไอ้อั้มบอกผม
 
            “มึงส่งอิเมลไปบอกมันเลยนะว่าถ้าไม่รับสาย กูไปลากมันกลับมาพรุ่งนี้มะรื่นนี้แน่” ผมหันไปบอกไอ้อั้ม อั้มมันก็ลุกขึ้นเดินไปที่โน๊ตบุ๊คที่วางอยู่และเปิดออกมาเพื่อส่งข้อความ
 
             “พ่อแอร์ขึ้นห้องก่อนนะ “แอร์พูดและเดินขึ้นไปบนบ้านชั้นสองทันที ไอ้นี่มันชอบปลีกตัวจากพวกผม
 
             “ไอ้นี่มันชอบปลีกวิเวกไปนะพี่อ้น” ไอ้เอ็กซ์มันพูด
 
             “น้องมึงนิ” ผมหันมาบอกไอ้เอ็กซ์
 
              “พ่อผมได้ยินมาว่า ลุงภามีเด็กอะพ่อ” ไอ้โอมมันเดินออกมา มันคงไปหาอะไรกินแก้ฟ้าเหลืองแน่ๆ จัดหนักจัดเต็มมาทั้งคืนขนาดนั้น
 
             “มึงจะใส่เรแบนคุยกับพ่อกูในบ้านทำไมว่ะ โอม” ผมหันมาถามไอ้โอม มันไม่ยอมถอนแว่นดำมันเลยเนี่ย
 
             “แบบว่ามันเหลืองไปทั้งบ้านอ่ะพี่อ้น” นั้นไงพ่อหันมามองหน้ามัน
 
             “มึงไปตั้งด้านหรือพาใครไปนอนที่ห้องพักในค่ายโอม” พ่อหันมาเม้งมันทันที
 
             “พ่อเมื่อคืนวันปลดปล่อย” ไอ้โอมมันพูด
 
             “อย่าพาเด็กไปนอนที่นั่นอีกนะ มันดูไม่ดี “พ่อผมพูดและหันไปนั่งไขว่ห้าง ผมหันไปทำนิ้วเฉือกคอ เป็นไงละ พาผมซวยไปด้วย และพี่พ่อบอกไม่ให้ไปนอนนะ เพราะว่าพวกผมก็มีคอนโด กันทำไมไม่ไปนอนที่นั่น ดูมันยิ้มให้ผม แสดงว่าว่ามันลืมกุญแจ
 
               “พ่อ ตกลงยังไงเรื่องเด็กนะพ่อ “ผมถามพ่อผม
 
                “ก็พี่กูไม่บอกกูนิว่ะอ้น “พ่อผมพูด พี่ของพ่อผมก็คือลุงภาณุเดช พ่อไอ้หมอดิมมันและหวานใจพ่อผมด้วย
 
                “เราเริ่มสืบกันเลยไหมพ่อ เพราะว่ามีคนบอกผมว่า เห็นลุงภาจูงเด็ก หน้าตาเหมือนกันเกือบเป๊ะ! สามคนเลยนะพ่อ
“ไอ้โอมมันพูด ผมพยักหน้า ผมว่าต้องเอาความลับจากไอ้ดิมนี้แหละ
 
                “วันนี้ไปรับน้องมึงเร็วหน่อยนะ เราจะได้ทานอาหารเย็นกันเร็วขึ้นและ พ่อจะไปหาลุงเราสักหน่อย” พ่อผมูพูดและมองหน้าพวกผม พวกผมก็พยักหน้า ปฏิบัติการล้วงของลับไอ้บ้านดอเด็กครับ และพวกผมก็พากันลุกขึ้น คงไปแอบหาที่งีบสักพัก
 
                “อั้ม บอกไอ้น้องเล็กของมึงด้วยนะว่ะ วันนี้ขอแซ่บๆ กูค้างนิดหน่อย” ผมหันไปบอกอั้ม ให้บอกแอมกับอิ้งค์ สองคนนี้มีหน้าที่จัดหาอาหารมาประเคนพี่มัน เพราะตอนนี้มันสองคนยังเป็นเด็กมัธยมกันอยู่ ดังนั้นต้องปรนนิบัติพี่ๆ มัน ผมเปิดมือถืออีกเครื่องที่เอาไว้คุยเด็ก ก่อนนจะเดินขึ้นไปบนห้องพัก
 
               bew// พี่อ้นคิดถึงอ่ะ ยังไม่ได้ อุบอิบกันเลยอ่ะ //
               พี่อ้น//ไม่ต้องหวง พี่ต้องไปจัดให้แน่ๆ อาทิตย์หน้าเลยไหมพี่เข้ากทม//
                ออกัส// พี่อ้นทำไมไม่โทรหากัสบ้างละครับ กัสคิดถึง ตอนนี้กัสว่างแล้วน่ะ ว่างสำหรับพี่อ้น// พอบิวมาออกัสก็ตามมาทันที
                พี่อ้น(พี่ยุ่งมากครับกัส พี่เพิ่งจะกลับมาจากฝึกหนักมาก เอาไว้พี่โทรหานะครับ คิดถึงและพี่จะทำคิว เอ้ย ตารางงานให้ว่างตรงกับกัสน่ะครับ ว่างสักสี่ห้าวันดีไหม และพี่ขอชุดใหญ่ไฟกะพริบให้สมกับที่ยุ่งมาหลายเพลา)
ออกัส จัดให้ครับพี่อ้น!!

                บร้าๆ เป็นสิบๆข้อความในกล่องข้อความมือถือผม อันนี้เอาไว้แอบเมีย อิอิ ฯลฯ มีทั้งน้องมิว น้องมอส ไนท์ น้องกาย สารพัดน้องที่จะส่งข้อความหาอ้น

                TBC...

« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 02-05-2024 07:09:16 โดย PFlove »

ออฟไลน์ PFlove

  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 942
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +43/-1
EP.7.บ้าน ด VS บ้าน อ

         Part’ s พี่หมอดิมพี่บ้านดอเด็ก คุณหมอทหารรูปหล่อสายโหดมากแต่ตอนนี้มาทำหน้าที่พลขับ พาน้องชายทั้งสามคนกลับมาบ้าน มีแดนน้องคนที่หก ชื่อแดน และเดฟ คนท่ห้า และหมอโดมคนที่สาม มันพากันกลับบ้านเพื่อมาเซอไพรส์พ่อผม ผมขับรถตามหลังไอ้อ้นมา และไม่รู้ช่วงนี้มันพยายามหลอกถามผมเกี่ยวกับหลานๆ ผมเหลือเกิน และผมเองก็โกหกไม่ค่อยเนียนเอาซะด้วย



   “ถึงบ้านแล้วครับคุณมึงครับ” ผมเอารถเข้าไปจอดในบ้าน และปลุกพวกไอ้โดม และเดฟ เพราะว่าตีตั๋วนอนยาวถึงบ้านเลย มันลืมตาขึ้นมาและออกไปยืดเส้นยืดสาย ผมหันมามองไอ้แดน ใช่ครับผมบ่นมันไปตลอดทางเรื่องหมอด้า



   “พอแล้ว น้องท้องอืดแล้ว “แดนมันหันมามองบอกผมทันทีที่ผมจะอ้าปากบอกมันเพื่อย้ำว่าอย่าทำอะไรกับหมอด้าอีกเพราะว่านั้นพี่มันแท้ๆ นี้ผมบ่นมันจนท้องอืดเลยเหรอ ฮาๆ และผมก็คิดว่ามันจะเชื่อที่ผมพูดบ้างนะ ขณะที่ผมสามคนกำลังเดินเข้าไปในบ้าน ผมเห็นพ่อนั่งอยู่ในนั่งเล่นตรวจเช็คเอกสารสำคัญอยู่



   “ลุงดิม” น้องมีน อายุได้หนึ่งขวบสิบเอ็ดเดือนพอดีจะสองขวบเดือนหน้านี่แล้ว น้องมีนพูดเก่งและพูดเร็วกว่าเด็กวัยเดียวกันซะอีก น้องมีนกำลังนั่งระบายสีกับน้องชายของผมชื่อเดย์ น้องมีนเงยหน้าขึ้นมองผมที่กำลังนั่งคุกเข่าลงกำลังจะโน้มตัวลงไปหอมที่หน้าผากเด็กน้อย



   “ฟ๊อด!” ผมหอมแก้มน้องมีน มีนเป็นเด็กน่ารัก เรียบร้อย หน้าหวานมากเรียกว่าได้แอ้มาเกือบทั้งหมดคนนี้ ผมรู้ว่าคนนี้ ดิวมันขอแอ้ มีนเป็นเด็กผสมเทียมที่ได้ไข่และสเปิร์มของดิว มาผสมกันและจ้างคนอุ้มบุญ



   “ฟ๊อด! “อันนี้หมอโดม และ ไอ้เดฟ และแดนมันหอมหลานกันคนละที



   “ลุง พ่อดิว พ่อแอ้ ไม่มา” มีนบอกผม ก็ตอนนี้คุณพ่อวัยใสเขาโดนส่งตัวไปทำโทษกลับไปเป็นเด็กนักเรียนอีกครั้ง



   “พี่ดิม มาแล้วเหรอ” เสียงหมอดรีม หมอดรีมเดินลงมาพร้อมกับอุ้มหลานมิ้นหลานคนเล็ก อายุได้แปดเดือน อันนี้ไอ้ดิวมันบอกว่าเอ็กซิเดน ถุงยางแตกและพ่อผมก็ทำให้ทันทีเช่นกัน มีพ่อเก่งเรื่องแบบนี้มันก็ดีไปอีกอย่างแต่ พวกผมกลับไม่เคยคิดอยากจะมีลูกเหมือนไอ้ดิว อาจจะเป็นเพราะว่า ผมเองไม่อยากมีภาระเพราะชีวิตที่แขวนอยู่บนเส้นด้านแบบนี้ มันจะขาดเมื่อไหร่ก็ยังไม่รู้ และตอนนี้พวกผมมีความสุขกับการดูแลหลานๆ ลูกๆ ของแอ้กับดิวก็พอแล้ว พวกผมเงยหน้าขึ้นมองเด็กน้อยที่ยิ้มแฉ่งตาหยีและโชว์ฟันสี่ซี่ได้ ผมหันมามองไอ้พ่อโดมของน้องมิ้น



   “ลูกรักมึงคิดถึงอ่ะไอ้โดม” ผมหันไปพูดและไอ้โดมก็



   “โดม ไม่ต้องหันหนีเลย มาเอาลูกมึงไป!!” พี่ดรีมรีบเรียกไอ้โดมเอาไว้ก่อนจะหันหลังเดินหนี คนนี้พวกผมยกให้เป็นลูกไอ้โดม ห่างหายกันไปพักหนึ่งไปอบรมครอสระยะสั้นมาหายไปตั้งสามเดือนน่าจะวิ่งเข้าหาไม่ใช่หันหลังหนีแบบนี้



   “อะไรอ่ะ เพิ่งกลับมา เริ่มงานพรุ่งนี้” ไอ้โดมหันมาบอกหมอดรีม



   “ไม่ได้…. กลับมารับงานมึงคืนไปเลย กูดูให้ตั้งสามเดือนแล้ว คุณมึงควรจะโผเข้ามาหอมหลานรักมึงทันทีที่ก้าวเท้าเข้ามาในบ้านเลยครับมึงครับ”



   “ดูหน้าหลานรักมึงเลย คิดถึงมาก ก ไก่ ล้านตัว” ไอ้ดรีมพูดและรีบส่งไปให้ไอ้โดมอุ้มไปทันที พอไอ้โดมรับไปอุ้ม



   “อย่ากัดลุงนะมิ้น ถึงฟันจะมีแค่ไม่กี่สี่ซี่ก็เจ็บนะ” ไอ้โดมมันรีบดันหน้ามิ้นออกทันที มันเขี้ยวอยากขย้ำไอ้โดมแย่แล้ว



   “แล้วแฝดไปไหนละดรีม” ผมถามไอ้ดรีมน้องชายคนที่สองของผม



   “วันนี้ป้าหลานเขาพาเข้าคลาสเรียนทำคัพเค้กทานกัน ไม่รู้ว่าสภาพครัวจะเป็นยังไงและคัพเค้กจะพร้อมทานหรือพร้อมทิ้ง” ไอ้ดรีมมันพูดปนหัวเราะ



   “พ่อทำอะไรอยู่วะ” ผมถามน้องชายคนที่สองของผม



   “พ่อก็ยุ่งเรื่องเอกสารเหมือนเดิม” ไอ้ดรีมพูดผมก็พยักหน้าและพากันเดินเข้าไปในห้องครัว ภาพที่ผมเห็นคือเด็กแฝดสามคนที่ยืนอยู่บนเก้าอี้พาสติกสำหรับนั่งซักผ้า และหมอด้าที่กำลังสาละวนกับการทำคัพเค้กตามที่หมอดรีมบอกเมื่อสักครู่



   “ทำอะไรกันป้าหลาน” ผมร้องถาม และพอหันมา



   “ฮาๆ” พวกผมก็ต้องหลุดหัวเราะทันที เพราะว่าทั้งหมอด้าและหลานๆ หน้าตาขาวไปด้วยแป้งทำขนม และดูสภาพครัวหลังจากทำขนมเสร็จก็คงต้องทำความสะอาดกันน่าดู



   “พี่ด้า ผมว่าพี่ขับรถไปปากซอยแล้วซื้อที่ร้านเบเกอรี่ง่ายกว่าไหม ฮาๆ “ไอ้เดฟ มันขำพี่หมอด้ามัน



   “พี่ก็ว่าอย่างนั้นแหละเดฟแต่ใกล้จะได้แล้วน่ะ” หมอด้าพูดและหันมาชูถาดสำหรับอบขนมคัพเค้ก และนำไปใส่เตาอบ



   “ลุงมาแว้ววว” คนนี้มาริโอ้ ที่วิ่งลงมากอดพวกผม แม้จะคละคลุ้งไปด้วยแป้งทำขนมก็ตาม ผมก้มลง “ฟ้อด!!” หอมแก้มหลานแฝด คนนี้ช่างพูดช่างเจรจา เจรจากันจนลิงลับ ลุงก็หลับครับ



   “ลุง…..” หลานแฝดคนที่สองของผม “ฟ๊อด “ผมก็ก้มลงหอมแก้มน้องไอซ์อีกคน ดูแล้วไม่ค่อยเลอะเทอะเท่าไหร่ หลานผมคนนี้เป็นภูมิแพ้ แต่ก็อยากสนุกกับพี่ๆ กิจกรรมบางกิจกรรมก็จะไม่ค่อยให้ทำเพราะว่าน้องแพ้มาก แพ้จนน้ำหูน้ำตาไหล น้ำมูกไหลทันทีที่เจอสิ่งกระตุ้น



   “ลุง” น้ำเสียงที่ฟังดูดุดัน เหมือนดิวไม่มีผิด คนนี้ชื่อไอ ผมหันไปมองหน้าก็ต้องขมวดคิ้วพร้อมกับหันมามองหน้ากัน สิ่งที่พวกผมเห็นคือที่แก้มไอมีรอยช้ำด้วย นี้แสดงว่าไปมีเรื่องที่ศูนย์เด็กเล็กมาแน่ๆ ผมหันไปมองหมอด้าและหมอดรีม เขาทั้งคู่พยักพเยิดลงมาที่ไอและไอซ์ ผมก็ก้มลงมองทั้งสองคน



   “เกิดอะไรขึ้น” ผมถามทั้งคู่ ไอและไอซ์

   

   “มีเด็กล้อน่ะพี่ดิม ล้อไอซ์จนร้องไห้ แล้วพี่ชายหัวร้อนก็เลย ต่อยหน้าเด็กคนนั้นและเด็กคนนั้นก็ต่อยไอกลับ แต่สุดท้ายไอก็ชนะและพ่อแม่เด็กนะโมโหมาก เพราะลูกเขาปากแตกจนปากเจ่อไปเลยยิ่งกว่าฉีดฟิลเลอร์เข้าไปซะอีก ปากนี่เจ่อติดเทรนดาราชอบทำ” ดรีมบอกพวกผม มันใช่เวลาเปรียบเทียบไหมผมคิดในใจ ผมนั่งลงยองๆ มองใบหน้าของไอ ผมรู้ว่าไอเขารู้สึกผิด ทั้งที่พวกผมพยายามพร่ำสอนให้เขาในเย็นๆ อย่าใจร้อน



   “เขาล้อไอซ์ว่ายังไงไอ เราถึงได้ต่อยเขาหนักขนาดนั้น บอกลุงมาซิ” ผมถามไอ แต่ไอไม่ตอบ ไอหันไปมองไอซ์ และผมก็หันหน้ามาหาไอซ์ที่ยืนทำหน้ารู้สึกผิดอยู่ ผมเห็นแล้วก็อยากจะไปจัดการคนที่มันทำหลานผมเสียใจจริงๆ แต่ว่านั้นเด็ก ผมก็ทำไม่ได้อยู่ดี และอีกฝ่ายก็เจ็บเลยว่าให้มันจบไปดีกว่า



   “เข้าล้อไอซ์ว่าไงครับ บอกลุงซิ” ผมถามไอซ์ ไอซ์กอดผมอยู่



   “เขาล้อว่าไอซ์มีพ่อสองคน ไอซ์ไม่มีแม่ แม่ไม่รักไอซ์ แต่พ่อดิวบอกว่าไอซ์มีพ่อแอ้แล้ว ไอซ์ไม่ต้องมีแม่ก็ได้และพ่อแอ้พ่อดิวก็รักไอซ์เหมือนเดิม” ไอซ์พูดตามประสาที่เด็กคิด



   “แต่ไอซ์ก็รักพ่อแอ้พ่อดิวสองคนเลย” ไอซ์พูดก่อนจะเงยหน้าขึ้นมามองหน้าผม



   “ทำไมพอเราบอกว่าเรามีพ่อสองคนแล้วเพื่อนต้องหัวเราะด้วยล่ะลุงดิม ฮึกๆ” พอผมได้ยินแบบนี้ก็เสียใจแทนหลาน ผมกางแขนและหลานๆ ก็เข้ามาให้ผมโอบกอดทั้งสามคน ผมรู้ว่ามันยาก พวกผมก็โดนกันมาแล้ว มีเรื่องชกต่อยกันไม่พ้นที่โดนล้อนี้แหละ แต่ด้วยความที่พวกผมเป็นหมัดมวยกัน เลยไม่ค่อยมีใครกล้ามากหนัก แต่ถามว่าผมอยากสอนให้หลานใช้แต่กำลังไหม ผมไม่อยากสอนแบบนั้นเลยแต่บางที่การยอมอ่อนก็จะโดนซ้ำๆ เขาเรียกว่าการ บลูลี่กัน แถมหลานผมก็ยังเด็กเล็กมาก อีกอย่างยุคนี้สมัยนี่สื่อออกกันมากมายแต่ใช่ว่าทุกคนจะรับได้



   “ครูนุ่นบอกว่าจะพยายามสอนเด็กๆ ให้เข้าใจและพยายามจะดูแลไอ ไอซ์และโอ้ อย่างใกล้ชิดหน่อยนะพี่ดิม” หมอด้าพูด ผมก็พยักหน้า ครูนุ่น ค่อนข้างจะเข้าใจครอบครัวของผมเป็นอย่างดี ครูนุ่นเป็นเพื่อนสมัยเรียนมัธยมของผมและไอ้อ้น ครูนุ่นก็มีพ่อรับราชการทหารและเสียชิวิตและพ่อผมก็ทำเรื่องขอทุนให้ครูนุ่นเรียนจนจบครูและมาดูแลเด็กที่สถานรับเลี้ยงเด็ก แถมครูนุ่นยังเคยแอบชอบไอ้อ้นมาก่อนด้วย



   “เอาอย่างนี้เราไปอาบน้ำกันก่อนดีกว่าแล้วค่อยลงมาทานคัพเค้กกัน เพราะเราสามคนเนื้อตัวเลอะเทอะไปหมดเลย “หมอด้าบอกหลานๆ แต่ละคนก็พยักหน้าและหมอด้าก็เดินออกไปพร้อมหลานๆ ผมหันมามองหน้ากัน



   “ก็คงต้องให้เวลานั่นแหละพี่ พวกเราก็โดนมาจนโต ถึงได้เข้าใจไม่ใช่เหรอ “ไอ้ดรีมหันมาพูดกับผม



   “แต่ไอซ์นะค่อนข้างเซ็นซิทัฟไง กูเป็นห่วงหลาน” ผมพูด ไอ้ดรีมมันก็อุ้มน้องมีนขึ้นมาเพื่อจะพาไปอาบน้ำเช่นกัน ผมก็เดินไปมาหาพ่อผมดีกว่าที่นังอยู่ที่ห้องนั่งเล่นดูเอกสารอยู่ และก่อนจะผ่านไปที่ห้องทำงานพ่อผมก็เจอน้องชายคนเล็กสุดที่อ่อนกว่าไอ้ดิวสามปีแต่ไม่ใช่น้องที่เกิดพ่อผมแต่พวกผมก็รักมันเหมือนน้องชายแท้ๆ คนหนึ่ง



   “ไอ้เดียร์ ทำไมพึ่งลงมา เพิ่งตื่นหรือไงมึง” ผมถามน้องชายคนเล็กของผม



   “การบ้านเยอะอ่ะ พี่ดิมและนี่จะออกไปสั่งข้าวกับพี่เดย์อีก งานเยอะเนอะ” ไอ้น้องคนเล็กลอยหน้าลอยตาพูดทำท่าทีเหมือนเหนื่อยมาก ผมหันมามองหน้าเหนื่อยมากไหมจะได้นวดให้ ผมขยับเท้าให้ดูด้วย



   “ไม่เอาดีกว่าพี่ดิม ไม่ปวดเมื่อย” นั้นเข้าใจขึ้นมาทันที





   “เข้าใจไวเลยน่ะ” ผมถามเดียร์



   “ไปยังเดียร์ เดี๋ยววันนี้คนเยอะรอนาน” ไอ้เดย์มันเดินลงมาจากบนบ้านเช่นกัน ผมพยักหน้าพเยิดให้รีบไปจะได้มาทานข้าวกันและทั้งคู่ก็พาน้องรักมันออกไป ผมเดินเข้าไปในห้องทำงานของพ่อผม ผมนั่งลงตรงข้ามกับพ่อ



   “ไงดิม พรุ่งนี้มีงานใช่ไหม ครับลูกกู” พ่อถามผม ผมพยักหน้าว่าใช่ ผมเห็นไอ้เดิม



   “โดม พรุ่งนี้ลงตรวจแผนกออร์โทพีดิกส์ ด้วยนะ “พ่อผมเงยหน้าขึ้นมาเจอไอ้หมอโดม กำลังจะเดินผ่านไป ผมพยักหน้าเรียกเข้ามาหาพ่อผม ก่อนจะส่งตารางเวรให้หมอโดมไป พอเห็นเข้าเท่านั้นแหละน้ำตาแถบไหลริน



   “อันนี้เขาเรียกตารางเวรลูกรักวะโดม ฮาๆ” ผมพูดแซวหมอโดม มันก็หยิบไปดูทำหน้าราวกับว่าจะร้องไห้เพราะว่ามีทุกวันจันทร์ถึงศุกร์



   “ไปลุยงานกลับมาแล้วมาลงห้องฉุกเฉินให้ด้วยนะดิม แพทย์ขึ้นเวรไม่พอ หมอพาร์ทไทม์น้อยช่วงนี้” พ่อผมบอกผม แถบไถลเหมือนกันผม



   “อันนี้แพทย์พาร์ทไทม์ลูกรักเลย” ไอ้หมอโดมมันรีบแซวผมกลับทันที ผมยกมืออยากจะดบกกะบาลมันสักที



   “ในกรุงเทพด้วยน่ะ วันที่ว่าจะไปประชุมน่ะ ขึ้นเวรให้พ่อก่อนละ กลางคืนและให้อ้นมันขับรถมารับเอา “พ่อเงยหน้ามาบอกผม ผมอุตส่าห์นัดกับไอ้อ้นอย่างดีโดนพ่อดักทางไว้แล้วอดไปเลย ผมก็พยักหน้าว่าได้อยู่แล้ว ยังไงผมก็ต้องช่วยพ่อผมก่อน



   “พ่อหลานๆ โดนเด็กล้ออ่ะพ่อ จะทำยังไงดีพ่อ” ผมถามพ่อ



   “มันก็ต้องมีบ้าง พวกเรายังผ่านมาได้เลย แต่พ่อเชื่อว่าความรักของแอ้กับดิวนะ มันทำให้หลานๆ เราน่ะเห็นภาพความรักของเขาสองคนได้ชัดเจนมากกว่าที่จะเชื่อสิ่งที่พวกเขามองไม่เห็นอย่างที่พวกเขาพูดๆ กันและพ่อก็เชื่อว่าพวกเขาก็ยังรักแอ้กับดิวเหมือนเดิม ต่อให้ต้องโดนอะไรมาหนักหนาเพราะไม่มีอะไรมาแทนทีความรักที่เขามีได้หรอกดิม “พ่อพูดผมก็พยักหน้าว่าพวกผมเชื่อที่พ่อพูด



   “ตอนนี้ที่ทำได้คือประคับประคอง เดี๋ยวพอโตขึ้นมาหน่อยเข้าใจอะไรได้มากขึ้นมันก็จะดีขึ้น ส่วนเราก็อย่าไปทำอะไรคนพวกนั้นเขาล่ะ เพราะว่ามันไม่ได้จะช่วยให้ดีขึ้นมีแต่จะทำให้แย่ลง” พ่อพูด ผมกับหมอโดมหน้าพร้อมกัน



   “พ่อให้ผมช่วยไหมพ่อ” ผมน่ะเคยช่วยพ่อทำเอกสารบ่อย พ่อพยักหน้า หยิบเอกสารมานั่งทำให้พ่อผม ส่วนน้องๆ ผมก็ดูหลานเลี้ยงหลานกัน ผมได้ยินเสียงแฝดสามหัวเราะกันอีกครั้ง ก็อย่างนี้แหละเด็กพอเจอความสุขก็ลืมความเศร้า ผมนั่งช่วยงานพ่อไม่นานก็เสร็จเรียบร้อย



   “พ่อ ทานข้าว” ไอ้เดียร์มันวิ่งมาตาม ผมก็ลุกขึ้นไปที่ห้องอาหาร อาหารสั่งทำพิเศษ จากแม่ครัวในค่ายทหาร ผมเห็นหลานๆ นั่งพร้อมหน้ากัน ไอ้โดมคงทำหน้าที่คุณพ่อป้อนหลานรักของมัน มันต้องเริ่มเข้างานวันนี้เลย สมน้ำหน้ามัน



   ผมนั่งข้างๆ น้องมีน คนนี้น่ารัก ทานอาหารเรียบร้อยมาก ทำไมถึงได้น่ารักจนผมนี้เองยังใจละลาย ตาก็หวาน มองเพลินๆ นี้เหมือนเตุ๊กตาดีดีนี่เอง ส่วนมิ้นคนนี้ คนที่นั่งข้างๆ ต้องคอยหลบอาหารที่พ่อตัวดีตวัดไปรอบๆ



   “พ่อ หาครอสระยะสั้น มารยาทบนโต๊ะอาหารให้หลายมิ้นพ่อหน่อยก็ดีนะ พ่อ” ไอ้ดรีมมันหันไปบอกพ่อผม



   “โอ๊ยย พอแล้ว! ดูจานลุงซิ มีทั้งอาหารเด็กและอาหารคนใหญ่อยู่ในจานแล้วเนี่ยะ! แล้ววันนี้กินอะไรเนี๊ยะ แจ็บๆ “ไอ้เดฟบ่นหลานมันพร้อมกับตักอาหารในจานหลานมาชิม



   “อะไรเนี๊ยะพี่ด้า” ไอ้เดฟมันทำสีหน้าเหยเกขึ้นมาทันที



   “สปินเนช ปลาแซลมอน แครอทด้วย ตุ๋นรวมกันไปเลย อร่อยไหมล่ะ” หมอด้าบอกไอ้เดฟ



   “เปลี่ยนเป็นเบอเกอร์เถอะพี่ด้า รสชาติแย่มาก มิน่าล่ะ หลานถึงได้เหวี่ยงไปรอบโต๊ะขนาดนี้” ไอ้เดฟมันพูดชมว่าพี่หมอด้ามันทำอาหารให้มิ้นแย่มาก ด้าหันไปควานหาของปาใส่น้องชายทันที



       พวกผมก็นั่งทานกัน ผมมองบรรยากาศที่มีหลานๆ ตัวเล็กอยู่ในบ้านแบบนี้ ต้องขอบใจดิวและแอ้ซินะ พ่อผมก็มองหลานๆ ยิ้มไปด้วย พวกผมเองคงไม่มีโอกาสแบบนี้ ทำไมรุ่นพวกผมกลับไม่คิดจะมีลูกเหมือนพ่อผมก็ไม่รู้ อาจจะเป็นเพราะว่ากว่าผมจะโตมาขนาดนี้ ผมผ่านปัญหามาเยอะแล้วไง ผมรู้ว่ามันเป็นยังไงกับการถูกมองว่าแปลกและแตกแยก การมีแต่พ่อเกิดมาไม่มีแม่เหมือนคนอื่นๆ ทั้งที่ชีวิตของพวกผมมันไม่ได้มีปัญหาอะไรเลย ก็พ่อผมเป็นคนเติมเต็มทุกอย่างที่ผมต้องการหมดแล้วและสิ่งที่พ่อบอกพวกผมคือไม่มีอะไรมาแทนที่ความรักได้ มันเป็นเรื่องจริงและสิ่งที่พวกผมเห็นโดยไม่ต้องนึกภาพให้ยุ่งยากนั้นคือความรักของพ่อผมนี่แหละ มันเพียงพอแล้วสำหรับพวกผม



   “เอาละ ทานกันเสร็จแล้ว ใครจะช่วยป้าด้าล้างจาน” ไอ้ดรีมมันถามหลานๆ



   “พี่ดรีมบอกให้เลิกเรียกป้าไง อายเขา” น้องหมอด้าของพวกผม



   “ติ้งต่อง!” เสียงกริ่งหน้าบ้านผมดังขึ้นขัดจังหวะ



   “ไอ้เดียร์ออกไปเปิดประตูดิใครมา” ผมหันไปบอกน้องชายคนเล็กสุด มันก็ลุกและวิ่งไป พวกผมก็จัดการเก็บโต๊ะอาหาร และไอ้เดียร์ก็วิ่งหน้าตาตื่นเข้ามา



   “พี่เรามีแขก “ไอ้เดียร์มันพูด



   “ใครละ อาบังขายโรตีเหรอมึง” ไอ้เดย์มันถามน้องรักของมัน



   “บ้านอ. อ่างพี่ พี่อ้นก็มานะพี่ดิม” ไอ้เดียร์พูด



   “เฮ้ย! '” พวกผมร้องออกมาพร้อมกันและหันไปมองหน้าพ่อผม  มากันตอนนี้ ตอนที่หลานๆอยู่กันครบแบบนี้ ผมหันมามองหน้ากันประมาณว่า เหมือนเดิม

        TBC....
 

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

ประกาศที่สำคัญ


ตั้งบอร์ดเรื่องสั้น ขึ้นมาใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดนี้ ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.msg2894432#msg2894432



รวบรวมปรับปรุงกฏของเล้าและการลงนิยาย กรุณาเข้ามาอ่านก่อนลงนิยายนะครับ
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0



สิ่งที่ "นักเขียน" ควรตรวจสอบเมื่อรวมเล่มกับสำนักพิมพ์
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37631.0






ออฟไลน์ PFlove

  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 942
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +43/-1
EP.7.บ้าน ด VS บ้าน อ 2

          Part’s พี่ดิม พวกผมต้องตกใจกับผู้มาเยื่อนโดยมิได้นัดหมาย นั้นบ้าน อออ่างแถมยกกันมาเกือบหมดบ้านเลยมั้งนั้นน่ะ แต่น่าแปลกที่พ่อผมไม่ได้แสดงอาการตกใจอะไรเลย ที่ข้าศึกมาจ่อประตูหน้าบ้านแล้วน่ะ พ่อแค่มองพวกผมแต่พวกผมซิ กำลังตื่นตนกกันอีกแล้ว แผนการรักษาความลับ
   “อาภีมก็มานะพ่อ” ไอ้เดียร์มันหันไปสปอยด์พ่อผม ด้วยชื่อหวานใจของพ่อเลยแต่พากันมาทำไม????
   “เหมือนเดิม” ผมหันมาบอกไอ้ดรีม
   “หลานๆ ครับ เรามีเกมจะเล่นกันอีกแล้วลูก” ไอ้ดรีมมันบอกหลานๆ ของมัน
   “เกมอาไหร่อะลุง” มาริโอ้เงยหน้าขึ้นมองพวกผม
   “ซ่อนหาและห้ามส่งเสียง” ไอ้ดรีมมันบอกหลานๆ ใช่เวลาบ้านนั้นมาพวกผมจะพากันไปอยู่ห้องลับ แต่ไม่บ่อยหรอก คือแทบจะไม่ได้มาช่วงนี้แต่ทำไมวันนี้ถึงมากันได้ก็ไม่รู้
   “อีกแล้ว ไม่มีเกมอื่นเหรอลุง” ไอ ถามขึ้นทันที ผมหันมามองหน้ากัน
“กูว่าได้ฤกษ์หามุขใหม่แล้วว่ะ “ผมหันมาบอกน้องๆ พวกผม
   “เอานะ วันนี้เล่นเกมนี้ไปก่อนนะ พากันเดินตามลุงด้าและลุงเดย์ไปนะครับ ส่วนไอ้เดียออกไปเชิญเขาเข้ามา” ผมพูดและหันมามองพ่อผม พ่อผมก็คงรู้ว่าทำยังไง บรรดาหลานๆ ก็ถูกพาไปไว้อีกห้องหนึ่งด่านหลังสุด จะมีโอมเทียเตอร์และเป็นห้องเก็บเสียงได้ดี ดังนั้นจะกระโดดโล้ดเต้นก็ไม่เล็ดลอดออกมาได้แน่นอน ผมกันมามองหน้าไอ้โดม ไอ้เดียร์ ไอ้เดฟอีกคน ว่าให้ทำตัวปกติที่สุด
   “ผมว่าพวกเขาต้องระแคะระคายอะไรมาพี่” ไอ้โดมมันพูด ผมพยักหน้าว่าน่าจะใช้ ก็ช่วงหลังมานี้ไอ้อ้นมันพยายามค้นหาความจริงจากผมเรื่องเด็กตลอด ผมเดินออกมาที่ห้องรับแขก พ่อผมนั่งรออยู่แล้ว และพวกผมก็เข้าไปนั่งเหมือนกำลังสนทนากันอยู่ ไม่นานบ้านอออ่างมันก็เดินกันเข้ามา คนแรกไอ้อ้น ไอ้อั้ม ไอ้โอมและไอ้เอ็กซ์ ผมหันไปเหล่มองมัน ดูพวกมันเดินเอามือล้วงกระเป๋าเข้ามาพร้อมกับสอดสายตาไปรอบๆ บ้านผมกัน
   “ดูดิ ส่องขนาดนี้ผมว่ามีคนบอกพวกพี่อ้นแล้วแหละพี่” ไอ้เดฟมันกระซิบ ผมก็กอดอกมอง
   “น้องกูพ่อมึงล่ะ” พ่อผมหันไปถามพวกที่เดินสำรวจบ้านผม
   “กำลังเข้ามาครับลุง” ไอ้อ้นมันตอบ ผมหันไปมองหน้าน้องๆ ยักไหล่ให้พวกมัน
   “มาทำไมกันเนี่ยะ” ผมถาม
   “ก็มาสืบ….” ไอ้โอมมันพูดผมหันไปมองหน้ามัน
   “เพี่ยะ! “โดยไอ้อ้น ที่หัวน้องโอมมัน
   “มาเยี่ยมลุงครับ ลุงสวัสดีครับ ไม่ได้เจอกันน้าน นาน “ไอ้อ้นมันพูด พ่อผมหันไปเหล่มองไอ้อ้น
   “กี่วันที่ไม่ได้เจอ ถึงอาทิตย์ไหมล่ะ “พ่อผมถามมันเพราะว่าเพิ่งกลับจากประชุมมาด้วยกันมาไม่นานเอง
   “พ่อผมมาแล้วลุง ฮาๆ พ่อเชิญนั่งครับ” อาภีมดินตรงเข้ามาพร้อมกับแอร์ ดีน่ะที่หลานๆ ผมไม่เห็นอันนี้คงได้ซับซนเพราะว่าแอร์กับแอ้นะหน้าตาเหมือนกันราวกับฝาแฝดแต่รัศมีความเยือกเย็นแอร์กินขาด
   “สวัสดีครับอาภีม”
   “สวัสดีครับลุง พี่ดิม พี่เดียร์ พี่โอม พี่เดฟ “ไอ้แอร์มันยกมือไหว้พ่อผมและพวกผมกัน
   “ไงละ มาหาพี่ทำไมไม่บอกก่อนจะได้ อยู่รอทานอาหารเย็นด้วยกัน” พ่อผมถาม ผมหันไปมองพ่อถ้าทานอาหารเย็นด้วยกันเขาก็รู้นะซิพ่อ
   “ผมกะว่าแค่จะมาแวะมาดู “อาภีมพูด ผมหันไปเหล่มองไอ้โอม
   “ไอ้โอม มานั่ง เสียมารยาทนะมึงนะ! “ไอ้อ้นมันเรียกน้องชายมันที่เดินสำรวจ เปิดนั้นเปิดนี้ตามตู้โชว์ มันหาจิ้งจกหรือไงกัน ผมหันมาพยักพเยิดกับไอ้อ้น น้องมันเยอะแล้วน่ะ ดูแลด้วย
   “ไอ้โอม มานั่ง สาด!!” ไอ้อ้นมันเรียกน้องมันกลับมานั่ง
   “หาอะไรของมึงโอม” ไอ้โดมมันถามเพื่อนรุ่นเดียวกับมัน
   “พ่อบอกว่าให้ ส่องดูว่าลุงนะ แอบเด็กไว้ตรงไหน “ไอ้โอม พวกผมสะบัดหน้าไปมองมันกันหมด พ่อผมกับอาภีมด้วยเช่นกัน
   “เด็ก เด็กอะไรของมึง” ไอ้โดมหันไปถาม

   “ก็พวกผมได้ยินข่าวมาว่าบ้านลุงมีเด็ก” ไอ้โอมมันพูดขึ้น
   “นี้มึงว่าพ่อกูติดเด็กเหรอ ไอ้โอม! “ผมถามไอ้โอม
   “พ่อมันว่าพ่อน่ะ ว่าช่วงนี้พ่อติดเด็ก” ไอ้ดรีมหันมาบอกพ่อผมอีกคน
   “แก่ป่านนี้แล้วไม่เอาแล้วเด็กน่ะ “พ่อผมพูดปนขำๆก่อนจะหันไปยิ้มกับอาภีม ที่นั่งไขว่ห้างอยู่มองบรรดาลูกๆของอา ส่วนพวกผมก็หัวเราะกันร่วนเลยว่าพ่อผมติดเด็ก
   “เอาละ พ่อจะคุยกับลุงภาสักหน่อย” อาภีมพูด พ่อผมก็หันมามองหน้าพวกผม นั้นแปลว่าพ่อจะจู๋จี๋ กันนั้นเอง อย่าอยู่เป็น กขค มันแปลว่า ก้างขวางคอนั้นเอง ผมก็ต้องพาไอ้พวกบ้านอ อ่างออกมาซะก่อน
   “ไปกี่โมงว่ะพรุ่งนี้" ผมถามไอ้อ้น
   “เจ็ดโมงเช้าวะ มึงไปรับกูด้วยไอ้หมอ” ไอ้อ้นมันสั่งผม
   “แล้วนี่หมอด้าของโอมไปไหนเหรอ” ไอ้โอมมันถามหาหมอด้าแถมยังบอกของผมอีก ผมหันไปพยักหน้าให้ไอ้โดมจัดเพื่อนมึงดิ ไอ้โดมมันกำลังจะเตะแต่ไอ้โอมมันรีบลุกหนีซะก่อน
   “ไอ้เดฟ! “ไอ้เอ็กซ์มันเรียก ไอ้เดฟน้องชายผมซะเสียงหลง
   “อะไรไอ้เอ็กซ์”
   “มึงจำน้องที่อยู่ที่ร้านขายข้าวได้ปะ ร้านวินเทจนะ ฉลองครบรอบ สิบแปดปีวันนี้พอดีเลย ไปไหมวะ มึง น้องชวนไปช่วย!!” นั้นสิบแปดปีวันนี้ด้วยเหรอ พวกผมทั้งหมดหันไปมองว่ามันจะไปช่วยน้องเขาทำอะไรในวันเกิดแบบนี้
   "เป่าเทียนวันเกิด!!"ไอ้เอ็กซ์ตอบ
   "เทียนวันเกิดไม่ใช่เทียนในกางเกงมึงใช่ป่ะแท่งนั้นน่ะ" ไอ้โดมมันพูด ผมหันมาแตะมือกับน้องโดมของผม
   "รวมไปหมดแหละพี่น้องเขาเป่าหลายแท่ง"ไอ้เอ็กซ์พูดก่อนจะหันไปชำเลืองมองพี่อ้นของมัน ไอ้อ้นมันก็ยกนิ้วกลางให้ทันที "ตกลงจะไปไหมเดฟ" ไอ้เอ็กซ์มันยังจะถามไอ้เดฟอีกเหรอ
   “ไปดิ รออะไร” ไอ้เดฟรีบตอบทันทีว่าจะรออะไรด้วย

   “ไปครับ เดี๋ยวเจอกัน” ไอ้เอ็กซ์มันส่งข้อความเสียงไปให้น้องเขาดีใจรอทันที
   “กูไปเอาเสื้อผ้าก่อนไปอาบน้ำบ้านมึงเลยว่ะ” ไอ้เดฟมันพูด ผมหันไปมองหน้ามัน เอาอีกแล้ว 3p กันอีกแล้ว ไอ้สองคนนี้

   "พกถุงด้วยน่ะ ใช้ของกุซะหมดกล่อง เอามาบ้างของมันต้องมี" ไอ้เอ็กซ์พูด ผมหันมามองหน้าน้องชาย ของมันต้องไม่ให้ขาดใช่ไหม ไอ้เดฟมันยิ้มให้ผม สองคนนี้มันใจบุญมากเด็กที่มาให้ความสุขพวกมันก็มีค่าขนมให้

   “ก็ไปพร้อมกันเลยภีม พี่ก็ต้องไปอยู่แล้ว “พ่อผมเดินออกมาพร้อมกับอาภีมพวกผมหันไปมองจะไปสวีตกันที่ไหนอีกน่ะพ่อผมกับอาของผม ผมรู้ว่าอาภีมเพิ่งจะย้ายกลับมาประจำการถาวรเหมือนกัน

   “ไปพากันกลับได้แล้ว” อาภีมบอกพวกบ้านออ อ่างให้กลับบ้านได้แล้ว

   “พ่อไอ้เดฟมันชวนผมไปปั่ม ปั้ม เด็กอ่ะพ่อ ไปค้างที่ห้องพักค่ายทหารนะพ่อนะ “ไอ้เอ็กซ์มันพูด ทำให้ไอ้เดฟสะบัดหน้าไปมอง

   “มึงนิชวนกูสาด!!” ไอ้เดฟมันด่าไอ้เอ็กซ์ทันที

   “ไปได้แต่อย่าพากันเข้าอบรมสายน่ะ กูทำโทษหนักน่ะ ไม่ว่าจะลูกหรือหลานกูก็เถอะ” อาภีมพูดมองหน้ามันสองคน ผมกับไอ้อ้น ทำนิ้วเฉือนคอโชว์มันสองคน เพื่อขู่
   “ครับผม “และมันสองตัวก็รีบพากันออกไปทันที
   “อย่าสายนะมึง “ไอ้อ้นมันหันมาบอกผม ผมยักไหล่ พวกผมออกไปยืนส่งบ้านอออ่างขึ้นรถกลับบ้านกัน ทันทีที่รถแล่นออกไป ผมหันมามองหน้าพ่อผม
   “พ่อเอาไงต่อไปอ่ะ ผมว่าเราปิดได้ไม่นานหรอกพ่อ” ผมถามพ่อผม
   “รอคุยกับดิวและแอ้ก่อนแล้วกัน พ่อว่าทั้งคู่ควรจะบอกเร็วๆ นี้แหละ “พ่อผมพูด
   “อาทิตย์หน้า พากันเข้ากรุงเทพนะ ด้ากับแดนและก็เดย์ อยู่เลี้ยงหลานได้ไหม เพราะว่าพ่อต้องไปค้างที่กรุงเทพกัน” พ่อผมพูด ให้ไอ้แดนนี้นะอยู่ช่วย
   “ได้ครับพ่อ ผมอยู่ช่วยพี่ด้าเอง” ไอ้แดนมันพูด
   “พ่อ” ผมเรียกพ่อ พ่อยกมือห้าม



   “ดูท่าหลานจะหลับกันหมดแล้วมั้ง นานเกิ้น “ผมหันไปบอก น้องๆ ผม อย่าว่าแต่หลานเลย ลุงมันก็จะหลับแล้ว โคตรเหนื่อยมาทั้งวันเลย ผมเดินไปที่ห้องที่เด็กๆ ไปแอบอยู่ ผมเปิดประตูเข้าไป นอนหลับกันเป็นแถว หมอด้าก็หลับอีกคนคงเหนื่อยเหมือนกัน ผมนี้เห็นใจเลย เครสคนไข้ก็เยอะ หลานก็ต้องเลี้ยง
   “ด้า” ผมสะกิดเรียกด้า ส่วนหลานๆ พวกน้องๆ ผมกำลังจะอุ้มขึ้นไปนอนบนบ้านกัน
   “พี่ดิม” ด้าค่อยๆ ลืมตาขึ้นมองผม

     “ขึ้นไปนอนเถอะด้า “ผมกระซิบบอกด้าเบาๆ ด้าพยักหน้าและลุกขึ้น ผมหันไปมองไอ้แดน มันคงรู้ว่าผมมองมันทำไม มันก็เดินออกไปพร้อมน้องๆ คนอื่น ผมรู้ว่ามันรักด้าแต่ว่าด้าควรมีทางเลือกที่จะไปรักคนอื่นที่ไม่ใช่น้องชายแท้ๆ แบบนี้ ผมหันไปมองโดม มันอุ้มมิ้นเข้าห้องนอนมันไปแล้ว ดรีมก็อุ้มไอ เดฟก็อุ้มไอซ์และไอ้เดย์มันอุ้ม มาริโอ้ ตามขั้นบ้านไป พาไปนอนที่ห้องนอนแฝด ผมก็อุ้มน้องมีน คืนนี้จะให้นอนกับผมแทน ผมจัดการวางหนุ่มน้อยหน้าหวานลงอย่างเบามือ น่ารักมาก ก็น่ารักนุ่มนวลขนาดนี้ไม่แปลกที่ไอ้ดิวมันจะหวงลูกมันคนนี้น่าดู ใครเห็นก็ต้องอยากหอม เหมือนทอมๆมากกว่า ผมเห็นผมยังก้มลงหอมแก้มแต่หอมแบบลุงหอมหลาน
   “คิกๆ พ่อดิว “มีนพูดได้คำสั้นๆ แต่ผมก็ฟังได้ว่าเขาเรียกชื่อดิว
   “นอนหลับฝันดีนะครับ “ผมพูดกับน้องมีน และหันไปหยิบหมอนมากั้นไว้ กลัวหลานตก ผมว่าจะอาบน้ำก่อน
   “ตื้ด!!” เสี่ยงมือถือผมมีข้อความเข้า เป็นเบอร์ไม่คุ้นเคย ผมก็เปิดอ่านก่อนเพื่อว่าจะเป็นเบอร์สำคัญ แจ้งว่ามีเรื่องเรียกตัวด่วน แต่ไม่ใช่ครับ เพราะข้อความมันบอกว่าเป็นข้อความจากแพท ผมเลยตัดสินใจโทรไปหาทันที คนปลายสายกดรับสายผมทันควันเช่นกัน
   //พี่ดิม เอารูปผมคืนมาด้วย พี่แอบหยิบรูปผมไปจากกระเป๋าแบบนี้ได้ยังไง มันเสียมารยาทครับ //
   //ปกติพี่เป็นคนมารยาทงามมากครับ แต่ทำยังไงได้น้องแพททำให้พี่เพ้อหนักมาก พี่เลยต้องยอมเสียมายาทละครับแอบเอามาวางไว้ใต้หมอนจะได้นอนฝันทุกคืน//ผมพูด คนปลายสายเงียบ โดนใจแน่ๆ
   // ผมไม่ได้อยากโทรศัพท์มาฟังเรื่องไร้สาระ ผมอยากได้รูปผมคืน ถ้าพี่อยากฝันมากให้ไปหารูปเด็กที่พี่ซั่มมาวางแทนนะครับ ผมแน่ะนำ // มีคำแนะนำให้หมอด้วย
   //พี่ก็แนะนำว่าถ้าน้องแพทอยากได้คืน รบกวนมาเอาคืนที่บ้านพี่ซินะครับ และพี่จะยินดีมากถ้าจะขึ้นมาถึงบนห้องนอนพี่เลย ห้องพี่หาไม่ยากครับ//
   //พี่จะเล่นอย่างนี้ใช่ไหม ได้! ผมจะบอกให้พ่อผมบอกลุงภาเองแล้วกัน น่าจะได้คืนง่ายกว่าบอกพี่//แพทบอกผม
   //ดีเลยครับ พี่ว่าจะคุยกับอาเปรมดิ์ซะหน่อย ทำไมอาพี่มีลูกชายที่น่ารักแต่ดันไม่บอกหลานนะ แต่ไม่เป็นไร ต่อไปหลานจะเดินหน้าจีบลูกชายอา//

   //ฝันไปเถอะ พี่ดิม// แพทบอกให้ผมฝันถึงเขาด้วยเหรอ (คิดเองครับอันนี้ฮาๆ)
   //พี่ยอมรับว่าพี่ก็ฝันอยู่นะ ฝันถึงแพทมาทั้งคืนเลย ฝันว่าพี่ได้…. //
   //……// เงียบไปเลยไม่ตอบกลับดิมเลย สงสัยจะเขินหนักหมากแน่ๆ แต่ว่าผมจะมีโอกาสได้เจอแพทอีกมั้ยนะ สาธุ ถ้าเป็นเนื้อคู่ก็ขอให้ได้เจอกันอีก เพี้ยง! เห็นหน้าน้องแพทในกระเป๋าสตางค์ ยอมรับว่าแว่นหนาของน้องทำเอาผมมองผ่านไปแต่พอน้องไม่ใส่แว่นตานี้ดูหล่อหน้าหวานมากจนหมอดิมอดใจไม่ไหวจริงๆ แต่พอผมก้มลงดูอีกที น้องเขาตัดสายไปแล้ว เขินพี่ดิมหนักมากขนาดนั้นเลยเหรอ อย่าให้พี่เจอน่ะแพทน่ะ รอบนี้พี่ต้องรุกให้หนัก!!

         TBC...

ออฟไลน์ PFlove

  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 942
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +43/-1
       
 
EP.8. คุณย่าที่หล่อที่สุด

                  Part's ผมชื่อภีมปภพ ผมเป็นทหารติดยศระดับท่านนายพลเรียบร้อย ผมเป็นพ่อของบรรดาลูกๆ อ.อ่างและผมยังเป็นที่รักของพ่อบ้านดอ.เด็ก เรารักกันมานานแล้วตั้งแต่ก่อนที่จะตัดสินใจมีลูก (โดยผิดธรรมชาติ) พวกผมเป็นเด็กที่มาจากห้าตะกูลดัง แต่ทว่าพ่อแม่พวกผมถูกสังหารพร้อมกันหมดและคนที่เข้ามาทำหน้าที่ดูแลพวกผมนั้นคือพี่หนึ่ง คือทหารหนุ่มไฟแรงที่เข้ามารับพวกผมไปดูแล ตอนนั้นพวกผมก็อายุประมาณสิบกว่าๆ แต่พวกผมรู้จักกันมาก่อนในฐานะที่พ่อแม่ของพวกผมคือคนก่อตั้งองค์กรขึ้นมา หลังจากที่พ่อแม่พวกผมถูกสังหาร พี่หนึ่งก็เปรียบเสมือนพ่อแม่คนสองของพวกผมทุกคนถึงแม้ว่าในตอนนั้นพี่หนึ่งจะเพิ่งจบใหม่ก็ตาม แต่ท่านดูแลพวกผมและให้การศึกษาจนพวกผมได้ดิบได้ดี

 

            ผมนั้นเลือกที่จะตามพี่หนึ่งก็เลยเข้าเป็นทหารแต่ว่าพี่ภาณุเดช เขาเป็นห่วงผมเลยเข้าเป็นแพทย์ทหารก่อนผม แต่ความรักของผมสองคนไม่ได้โรยด้วยกลีบกุหลาบ เพราะว่าพี่หนึ่งนั้นก็รักผมมากกว่าพี่ดูแลน้อง นั้นทำให้พี่หนึ่งกับพี่ภาจึงต้องฟาดฟันกัน แต่ใจผมนั้นผมรักพี่ภา พี่ภานั้นดูแลผมมาตลอดจนกระทั่งทุกวันนี้ ผมกับพี่ภานะเราเริ่มรู้ใจตัวเองตั้งแต่ผมอยู่มัธยมต้นเองส่วนพี่ภาที่ห่างจากผมสามปีก็อยู่มัธยมปลาย (ดังนั้นถ้าลูกจะไวไฟก็ได้มาจากผมสองคนนี้แหละ)

 

            ผมเองก็ต้องเดินทางไปประจำการช่วยพี่หนึ่งเป็นระยะเวลาทุกๆ สามเดือนจนตอนนี้พี่หนี่งยอมให้ผมได้กลับมาอยู่กับลูกๆ และคนที่ผมรักซะที ผมไม่ต้องเทียวไปเทียวมา ไปหาพี่หนึ่งอีกแล้ว แต่ว่ามีช่วงที่ผมเดินทางไปช่วยพี่หนึ่งบ่อยมากและอยู่นานกว่าสามเดือนช่วงนั้นแอ้เริ่มมีบางสิ่งที่ผิดปกติ มันทำให้ผมนึกขึ้นมาได้ว่าแอ้มีบางสิ่งที่เรียกว่ามดลูกอยู่ในตัวหรือว่ามันจะใช้ได้จริง แต่ถ้าใช่แล้วแอ้จะท้องกับใครเพราะว่าผมได้ยินลูกๆ พูดถึงเด็กๆ เห็นพี่ภาจูงเด็กแฝดสามคน แต่ว่าพี่ชายผมเขามีศูนย์ดูแลเด็กเล็ก อาจจะเป็นลูกหลานเจ้าหน้าที่ก็ได้

 

      “พ่อวันนี้พ่อจะเข้าไปในกรมเลยหรือเปล่าครับ” ไอ้ลูกชายตัวดีของผม อ้นลูกชายคนโต คนนี้เป็นเพื่อนสนิทกับหมอทหารดิมลูกชายคนโตของพี่ภาณุเดชของผมเหมือนกัน ครอบครัวพวกผมมีลูกที่ไล่ๆ กันทุกคนเพราะว่าเราเลือกวางแผนมี่บุตรใกล้ๆ กันมันจะได้ง่ายต่อการหาคนมาทำหน้าที่อุ้มบุญ

 

      “พ่อว่าจะเข้าไปเซ็นเอกสารนิดหน่อยนะอ้นและมีประชุม เราละ” ผมหันไปถามอ้น

 

      “อ้นมีฝึกยิ่งปืนทหารนายสิบนะพ่อ” อ้นบอกผม อ้นเป็นผู้กองแล้วเขาทั้งเก่งและบ้าระห่ำ อันหลังนี้ผมเตือนเขาตลอด ความบ้าระห่ำไม่ได้ทำให้ทุกอย่างจบลงได้ด้วยดี

 

      “โอม...มึงไปไหนวันนี้” อ้นหันไปถามน้องชายคนที่สามของเขาทันที ผมหันไปมองลูกชายผม เดินเข้ามาในสภาพที่บ่งบอกได้ว่าหนักมาทั้งคืน ดูก็รู้ว่าไม่ค่อยได้นอน และคงไม่พ้นเรื่องอย่างว่าแน่ๆ ผมพลิกนาฬิกาข้อมือยี้ห้อดังขึ้นมาดู แถมนี่เพิ่งกลับมาถึงเอาตอนเช้า โอมเป็นทหารติดยศร้อยโทและกำลังจะรับตำแหน่งผู้กองเร็วๆ นี้ด้วย ตอนนี้สวมปลอกแดงเป็นครูฝึกทหารไปพลางๆ และถ้ามีงานด่วนถึงจะไปลุยกับเขา ไม่เหมือนอ้น อ้นนี้อยู่หน่วยรบพิเศษ เพราะว่าอ้นเขาอยู่หน่วย เดลตาฟอร์ซมาก่อน

 

      “วันนี้มีออกหน่วยพี่อ้น…. หาว!” ดูยืนอ้าปากหาวขนาดนี้ จะไปออกหน่วยไหวไหม

 

      “โอมมึงจะรีบสวมแว่นตาทำไมครับ นี้มึงยังอยู่ในบ้านอยู่เลย” อ้นถามโอม คนที่นั่งลงหยิบข้าวต้ม อาหารเช้าที่อั้มลูกชายคนที่สองของผมทำไว้แต่เช้าตรู่ อั้มเป็นลูกชายคนที่สองเรื่องอาหารการกินก็จะได้ลูกคนนี้ และตอนนี้อั้มก็ได้เป็นผู้กองเหมือนอ้นแล้วและขาลุยพอกัน แต่ผมยังปามเอาไว้บ้างเลยให้เขาทำงานเอกสารมากกว่าและมีคุ้มกันกลุ่มแพทย์อาสาที่เขาให้การรักษาชาวบ้านที่อาศัยอยู่ในหมู่บ้าน ที่ต้องข้ามภูเขาสามสี่ลูกกว่าจะเข้าไปถึงและเพื่อเข้าไปผูกมิตรกับลูกบ้านในหมู่บ้านนั้น เพื่อจะสืบข่าวเกี่ยวกับการเคลื่อนไหวของกลุ่มจอมโจรอีกที่ลักลอบนำยาเสพติดมาปล่อยที่ชายแดน แต่ถ้าอ้นไม่อยู่ด้วย ผมจะไม่ค่อยปล่อยให้อั้มไปตามลำพังเท่าไหร่

 

 

      “อ้าวไอ้นี่ ยังอีก!! ยังใส่แว่นตาคุยกับพ่ออีก เดี๋ยวโบกเลย” ไอ้อ้นมันหันมาบอกน้องชาย

 

      “แดดแรงอะพี่อ้น” โอมพูด ผมนี้ส่ายหัวไปมาเลย นี้ขนาดในบ้านยังมาบอกว่าแดดแรงอีก ผมเองก็ไม่รู้ว่าบรรดาลูกๆ ของผมมันได้ความเกรียนมาจากไหนกันหมด

 

      “มึงไปเอาเด็กมาใช่ไหม ฟ้าเหลืองเลยซิท่า ไอ้โอม” อ้นพูดก่อนจะหันขวับไปมองน้องชาย ดูจากที่ยิ้มแบบนี้ใช่เลย

 

      “งั้นพ่อไปก่อนพ่อว่าจะไปทำธุระสักหน่อย อย่าพากันออกสายล่ะ” ผมบอกลูกชายทั้งสองคนที่กำลังทานข้าวต้มกันอยู่ วันนี้อ้นรอให้หมอดิมมารับเพราะว่าอ้นเขาขอซื้อรถคันใหม่ คันเก่าเขาขายต่อให้เพื่อนรักเขาไปแล้ว

 

            ผมก็ลุกขึ้นทันที ผมตั้งใจว่าจะไปแวะหาอะไรทานที่คาเฟ่ก่อนจะเข้าไปในค่ายทหารฯ ผมน่ะได้ยินมาจากอ้นว่าเพื่อนคู่หูของอ้นหรือหมอดิมชอบหลุดปากพูดถึงเด็กและผมก็ได้ยินแม่บ้านในค่ายทหารเขาก็พูดกันว่าพี่ภาณุเดชมีเด็กมาอยู่ด้วยสามคน ผมอยากจะถามก็กลัว กลัวคำตอบว่าเด็กนั้นเกิดจากแอ้จริงๆ ผมรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับแอ้ ตอนนั้นเขาป่วยมากและพี่ภาก็ช่วยเขาไว้แต่ความจริงแอ้มีสิ่งนี้ติดตัวมาตั้งแต่เกิดโดยไม่ได้ตั้งใจเหมือนคนที่ถูกเลือก แต่โชคร้ายมันดันทำพิษจนแอ้เกือบจะไม่รอดและพี่ภาก็ช่วยรักษาแอ้โดยการปลูกถ่ายอวัยวะที่รับมาจากเด็กผู้หญิงคนหนึ่ง เธอกำลังจะเสียชิวตลงและทุกอย่างมันเข้ากันได้ดีกับแอ้ และนั้นก็ทำให้แอ้รอดมาได้ แต่พี่ภาไม่อาจจะการันตีว่าแอ้จะท้องได้หรือเปล่า มันเป็นไปได้ยากเพราะว่ามันไม่ได้เกิดจากธรรมชาติแม้จะถูกตกแต่งโดยการแพทย์ก็ตาม ผมเองก็ไม่เคยบอกเรื่องนี้กับแอ้เลยสักครั้ง แต่ถ้ามันเป็นจริงขึ้นมาล่ะ ผมเองก็ไม่เคยบอกเรื่องนี้กับแอ้มาก่อน ผมเองก็ไม่อยากจะคิดเลย แค่ผมคิดก็เจ็บปวดแทนแล้ว เพราะว่าแอ้ไม่ใช่คนที่ถูกเลือกให้ท้องได้ แถมปัญหาจะตามมามากด้วยและมันก็ผิดกับที่พวกผมได้ทำข้อตกลงกันไว้ ว่าต้องการแค่คนเดียวที่ตั้งครรภ์ได้ในร่างของผู้ชาย และคนนั้นที่ถูกเลือกคือบอยลูกของพี่กฤษณะ

 

               ผมขับรถมาจอดที่คาเฟ่ชื่อดังที่อยู่ไม่ไกลจากค่ายทหาร คาเฟ่นี้มีแต่คนเข้ามาแวะดื่มทานอาหารเช้า อาหารว่างกัน เนื่องจากอยู่ด้านในค่ายฯทหารและมีแหล่งท่องเที่ยวไม่ไกลอีกด้วยและที่นี้เคยเป็นคาเฟ่ประจำของผมกับพี่ภาและผมก็คิดว่าพี่ภาน่าจะแวะมาเวลาประมาณนี้แต่นี้ผมก็ไม่ได้มาเกือบหลายปีแล้วด้วย

 

      “สวัสดีค่ะคุณภีมปภพ แม้ไม่เจอกันนานเลยนะคะ รอบนี้กลับมาประจำที่นี้เลยใช่ไหมคะ “คุณประภัสรา เจ้าของคาเฟ่ และตอนนี้เป็นแม่หม้าย เนื่องจากสามีเสียไปเมื่อสิบปีที่แล้วและผมได้ข่าวว่าเขาพยายามส่งข้าวส่งน้ำให้พี่ภาด้วยเช่นกัน แต่จะให้ผมไปหึงคงไม่ไหวแล้วมันเกินคำว่าหึงไปมากแล้วสำหรับผม เพราะว่าผมรู้ว่าเขาไม่เคยนอกกายและนอกใจผมสักครั้ง ต่อให้ห่างกันก็เถอะ ผมหันไปส่งรอยยิ้มทักทายคุณประภัสราทันที

 

         “ครับ ผมคงไม่ไปลุยกับเด็กรุ่นใหม่แล้วละครับคุณประภัสรา อายุเยอะแล้วให้เด็กรุ่นใหม่เขาลุยกันเองดีกว่าครับ” ผมตอบคุณประภัสรา

 

         “ดีแล้วแหละค่ะ แต่ดูยังไงคุณภีมก็ไม่แก่ลงเลยนะคะ ดูยังหนุ่มหล่อเฟี้ยว เหมือนคุณหมอภาณุเดชที่ดูไม่แก่สักนิดเช่นกันทั้งที่ลูกๆ ก็โตเป็นหนุ่มกันไปหมดแล้วทั้งคู่” คุณประภัสราพูดผมก็ยิ้ม

 

         “ว่าแต่คุณภีมมาคนเดียวเหรอคะรอบนี้ คุณหมอภามาด้วยไหมคะ พักนี้ประภัสราไม่ค่อยเห็นคุณหมอภามาเลยค่ะ มีแต่ลูกๆ มาซื้อให้ สงสัยงานยุ่งค่ะ เป็นคุณหมอคนเก่งคนไข้ติดเยอะก็แบบนี้มั้งค่ะ” คุณประภัสราถามผม

 

         “วันนี้ผมไม่ได้บอกพี่ภานะครับว่าผมจะมาที่นี้ บังเอิญว่าผมจะต้องเข้าประชุมและเห็นว่าเวลามันเหลือผมเลยมาแวะซื้อกาแฟนะครับ” ผมพูดบอกคุณประภัสรา

 

         “งั้นตามสบายเลยนะคะคุณภีม ดิฉันขอตัวก่อนนะคะ เด็กในร้านเรียกนะคะ เดี๋ยวให้น้องๆ เขามาดูแลค่ะ เด็กๆ ที่นี้เอาใจเก่งค่ะ” คุณประภัสราพูดแถมยังทิ้งท้ายให้ผมอีกน่ะ ผมก็ยิ้มเจื่อนๆ รุ่นลูกผมทั้งนั้นแหละมั้งเนี่ย และคุณประภัสราขอตัวเดินกลับไปที่ด้านหน้าเคาน์เตอร์พร้อมกับชี้นิ้วสั่งให้น้องพนักงานมาดูแลเพื่อรับออเดอร์

 

         “รับอะไรดีคะ” พนักงานของคุณประภัสราก็เดินมาสอบถามผม

 

         “ผมเอาเอสเปสโซ่ร้อนครับ นมอัลมอลด์มิลค์นะครับ” ผมบอกกับพนักงานที่มารับออเดอร์ ผมสั่งกาแฟที่ปกติพี่ภาจะเป็นคนสั่งให้ผม พี่ภาบอกว่าผมไม่ควรจะทานนมที่มีไขมันต่ำ เพราะว่าระบบการเผาผลาญของผมมันไม่เหมือนตอนสมัยวัยรุ่นซะแล้ว

 

         “รับอย่างอื่นเพิ่มไหมคะ”

 

         “ไม่ครับขอบคุณครับ” ผมพูดและนั่งรอแอบชะเง้อมอง จะโทรไปถามก็เกรงใจ ผมนะห่างพี่ภามาเกือบสามปี พอมาถึงก็ไปส่งแอ้ที่ไปเรียนมัธยมปลายอีกครั้งทั้งที่พากันจบแล้วด้วย ก็เนื่องมาจากพวกเด็กเกเรกันและพี่หนี่งต้องการให้พวกเขากลับไปใช้ชีวิตที่ลำบาก และยังมอบหมายภารกิจค่อนข้างใหญ่ให้ไปทำซะด้วย ให้ไปแก้ไขปัญหาให้โรงเรียนของพี่ภูมิและนี้จะเป็นการพิสูจน์อะไรอีกหลายๆ อย่างจากพวกเขา แม้ว่ามันจะดูขัดแย้งไปหน่อยก็ลูกๆ ควรจะได้เข้าเรียนตามสายอาชีพแล้ว และแอ้ก็ควรจะได้สอบเข้านักเรียนนายร้อยแต่นี้ต้องพักไปหนึ่งปีอีก

 

         “สวัสดีค่ะคุณหมอภา อุ้ยตายแล้ว! วันนี้พาหลานๆ มาด้วยเหรอคะ เรียกย่าซิลูก” ผมได้ยินคุณประภัสราทักทายลูกค้าเขาเอ่ยชื่อพี่ภาและยังบอกว่ามาพร้อมกับหลานๆ อีก ผมก็ค่อยชะเง้อมอง ผมนั่งอยู่ตรงมุมมีเสาบังอยู่ ผมชะเง้อแอบมองไม่อยากให้พี่ภาเห็น ผมเห็นพี่ภาแบบไม่ชัดเจนมากและเห็นว่ามีเด็กสามคนกำลังยืนเบียดพี่ภาอยู่ ใจผมนี้เต้นแรงมากจนจะทะลุออกมานอกอก อยากจะออกไปและถามพี่ภาเลยว่า เด็กๆ นี้ลูกใครแต่ผมก็คิดว่ามันจะทำให้พี่ภาเสียใจ และผมควรจะรอให้เขาบอกผมเองเมื่อไหร่กัน

 

         “เราซื้อและไปทานกันที่โรงพยาบาลกับลุงดรีมลุงด้านะเพราะว่าปู่รีบ” พี่ภาก้มหน้าลงบอกเด็กๆ ผมชอบภาพนี้พี่ภาดูอบอุ่นเสมอและยิ่งเป็นปู่ที่ดูก็รู้ว่ารักหลานมากแค่ไหน

 

         “แม้ช่วงนี้ยุ่งเหรอคะคุณหมอไม่ค่อยได้มาเลยค่ะ ประภัสราน้อยใจนะคะ” คุณประภัสราเอ่ยถามพี่ภา นี้เขาไม่ค่อยได้มา ทำไมผมแอบยิ้มนะ

 

         “ที่โรงพยาบาลค่อนข้างยุ่งมากนะครับ ยุ่งทั้งคนไข้และสามคนนี้ด้วยครับ พากันป่วยบ่อยเลยต้องดูแลเอง” พี่ภาพูด

 

         “แต่ลูกๆ ผมก็มาซื้อขนมที่นี้ไปให้ทานครับ” ผมแอบเบ้ปากเล็กน้อยขนาดมาไม่ได้น่ะ เอะหรือว่าแอบหึงน่ะ

 

         “มาริโอ้ ...อย่าวิ่งไปไกลจากปู่ลูก กลับมานี้” ผมได้ยินชื่อพี่ภาเรียกชื่อเด็กคนหนึ่ง

 

         “คุณประภัสราครับ เดี๋ยวผมขอรับสายก่อนได้ไหมครับ น่าจะเรื่องด่วน” มีคนโทรเข้ามือถือพี่ภา ผมก็ชะเง้อมองเด็กๆ ที่่คุณประภัสรา เข้าไปจับเพื่อดูแลให้ ผมแอบอิจฉาเหลือเกิน ผมเห็นหนึ่งในนั้นดูท่าจะซนใช่เล่น

 

         “มาลูกมาอยู่กับคุณย่านะคะ “ผมก็ต้องขมวดคิ้ว เขาแทนตัวเองว่าย่าแล้วเหรอ พี่ภานะพี่ภา ห่างไปแค่สามปีเองนะ กลับมาก็คว้าชะนีมีแทนผมซะแล้ว

 

         “ไม่น่าจะใช่คุณย่า...เพราะว่าปู่นะมีคุณย่าที่หล่อมาก แต่คุณป้าไม่ได้หล่อ คุณป้าสวยต่างหาก” ผมแอบยิ้มนี้อย่าบอกนะว่าพี่ภาบอกหลายแต่เอ๊ะคุณย่าที่หล่อมาก เฮ้ย ผมน่าจะเป็นคุณปู่ซิ น่าจริงๆ พี่หมอภา

 

         “คุณประภัสราค่ะ มีสายจากคุณนุชค่ะ”

 

         “จ๊ะ งั้นดูเด็กๆ ให้คุณหมอหน่อยน่ะ” คุณประภัสราก็เดินเข้าไปด้านใน ผมก็เห็นเด็กๆ เขายืนเกาะกลุ่มกัน ผมเสียดายที่ไม่ได้เห็นหน้าว่าเด็กๆ ให้ชัดเจนมากกว่านี้ผมอยากจะว่าหน้าตาเขาเหล่านั้นเป็นยังไง ผมก็ชะเง้อมองเด็กๆ ผมรู้แค่ว่าน่ารักไม่เบาเลย

 

         “อุ๊บ...หว่า ลูกบอลของโอ้” ผมรู้สึกว่ามีบางสิ่งกลิ่งมาที่เท้าผม ผมก็ก้มลงหยิบเป็นลูกบอลลูกเล็กๆ สีแดง ผมก็หยิบขึ้นมาดูและก็มีเด็กผู้ชายคนหนึ่ง มายืนมองหน้าผม ผมมองหน้าเขา มันมีภาพคนสองคนซ้อนเข้ามาแอ้และดิว ผมก็มองจน

 

         “ลูกบอลของน้องโอ้ ใช่อะเปล่าครับ” เด็กน้อยเอียงคอถามผม

 

         “เออ..น่าจะใช่ เราทำตกใช่ไหมล่ะ” ผมถาม ผมมองแววตาคู่นั้น แววตาแบบนี้ มันคือแววตาของแอ้ แต่หน้าเขาก็คมคายจนผมดูไม่ออกว่าเขาจะเหมือนใครกัน

 

         “ครับ มันตก น้องโอ้ขอคืนได้อะเปล่า..ครับ” ผมก็ต้องสะดุ้ง เสียงเล็กๆ นั้นเอ่ยถามผม

 

         “ชื่ออะไรนะเรานะ” ผมถามเด็กน้อยตรงหน้า ผมเพ่งพิจารณา หน้าตาเขามีความคล้ายคลึงกับแอ้และดิวมีความหวานของแอ้มากหน่อยและมีความคมคายเหมือนดิว

 

         “ชื่อมาริโอ้ครับ “

 

         “งั้นนี้ครับมาริโอ้” ผมส่งลูกบอลสีแดงให้และเด็กน้อยก็หยิบลูกบอลจากมือผมไปและยิ้มตาหยี่มาให้ผม

 

      “พ่อแอ้ซื้อให้ ถ้าโอ้ทำหายพ่อจะเสียใจม๊าก มาก” ผมหยุดนิ่งเหมือนจะหยุดหายใจ พ่อแอ้ อย่างนั้นเหรอ ถ้าอย่างนั้นก็น่าจะเป็นลูกของแอ้ อย่าบอกผมนะว่าที่พี่ภาทำให้แอ้แม้จะไม่ได้ตั้งใจ มันใช้งานได้จริง ผมอยากดึงเขาเข้ากอดเหลือเกิน

 

      “แต่ทำไมเหมือนคุณย่าของคุณปู่เลย โอ้เห็นในรูป ที่บ้านคุณปู่ด้วยน่ะ” ผมก็สะดุ้ง เด็กน้อยเข้ามายืนจ้องหน้าผมใกล้มาก ทำตาปริบๆ

 

      “ใช่คุณย่าของคุณปู่จริงๆ ด้วยนะ โอ้ไปบอกคุณปู่ดีกว่า”

 

      “เดี๋ยว..หนู..เออ..ฉัน..ไม่ใช่..คุณย่า” ผมกำลังจะอ้าปากบอก

 

      “มาริโอ้ไปไหนละไอ” เสียงพี่ภาเดินกลับเข้ามาและถามหลานชายเขา คนที่มาเก็บลูกบอลต้องบอกพี่ภาแน่ๆ เลยว่าผมอยู่ที่นี้

 

      “ก็ยัง...เออ ..หายไปอ่ะปู่ “ผมก็ชะเง้อมองเห็นเด็กน้อยวิ่งไปหาพี่ภาแล้วซิ ทำยังไงดีละ ถ้าพี่ภารู้ว่าผมมาแอบดู ทำไงดี ผมเหลือบไปเห็นห้องน้ำ ผมเลยเลยรีบกึ่งเดินกึ่งวิ่งไปทางนั้นทันที ผมวิ่งไปแอบอยู่ตรงมุม

 

      “มาริโอ้ไปไหนมาลูก” พี่ภาถามหลานชายที่พึ่งจะวิ่งไปจากผม

 

      “คุณปู่คุณปู่ โอ้เห็นคุณย่า อยู่ตรงโน้น” เด็กน้อยบอกพี่ภาแล้วซิ ผมแอบมองจากมุมทางเข้าห้องน้ำ ผมเห็นพี่ภาที่มีเด็กที่เรียกผมว่าคุณย่าเดินจูงมือมาที่โต๊ะที่ผมนั่งรอกาแฟอยู่

 

      “คุณย่าอยู่....” เด็กน้อยชี้โต๊ะที่ว่างเปล่าเพราะว่าผมแอบเข้ามาหลบที่มุมตรงทางเข้าห้องน้ำซะก่อน

 

      “คุณย่าไหนลูก” พี่ภาถามมาริโอ้

 

      “ก็คุณย่าของคุณปู่ไง ปู่บอกโอ้ว่าเรามีคุณย่าที่หล่อม๊ากกก”

 

    “เหรอแต่ปู่ไม่เห็นคุณย่าเลยนะโอ้” พี่ภาพูดเพราะว่าผมกำลังแอบอยู่ไงเลยไม่เห็น

 

      “ใช่นายละเม้อหรือเปล่า” ผมมองเด็กอีกคนที่ดูแล้วได้ดิวเต็มๆ เลย ที่จับมืออีกคนไว้ที่ดูนุ่มนวลอ่อนหวาน ใบหน้าเขาละม้ายคล้ายกับ อาร์ม ลูกชายคนที่ 4 ของผม ผมแอบยิ้มที่ได้เห็นแบบนี้แต่ผมก็ยังไม่ฟันธงว่าเด็กนี้เกิดจากแอ้ไหม ต้องให้พี่ภาพูดเองหรือผมควรจะถามแอ้ไปเลยลูกจะได้บอกผมซะที

 

      “แต่โอ้เห็นคุณย่านะคุณปู่ “เด็กน้อยพูดยืนยันและน้ำเสียงฟังดูเหมือนจะร้องไห้เพราะว่าไม่มีใครเชื่อเขา ผมนี้รู้สึกผิดจริงๆ มาริโอ้ปู่ขอโทษ

 

      “ไหนอ่ะ พี่ไม่เห็นคุณย่าเลย พี่ว่านายเห็นคุณย่าจากรูปที่บ้านปู่หรือเปล่า “คนที่พี่ชายผมเรียกว่าไอ นั้นแสดงว่าเขาชื่อไอพูด น้ำเสียงที่ดุดัน มันเลยทำให้ มาริโอ้ ยืนทำตาแดงๆ ผมเห็นแล้วอยากเข้าไปปลอบเหลือเกิน

 

      “โอ้...ฮึก..โอ้..ฮึก..” ผมนี้ใจจะขาดเด็กน้อยร้องไห้คงเสียใจที่ไม่มีใครเชื่อว่าเจอผม

 

      “ปู่ขอโทษนะลูก” ผมพูดกับตัวเอง

 

      “โอ้ไม่ร้องลูก ปู่เชื่อโอ้และไอ ก็ไม่ควรพูดแบบนั้นกับน้อง น้องเสียใจเห็นไหมไอ” พี่ภาบอกมาริโอ้ และคนที่รับออร์เดอร์ผมก็เดินถือแก้วกาแฟมาให้ผม ที่โต๊ะ

 

      “อ้าว ลูกค้าโต๊ะนี้ไปไหนละ” น้องพนักงานถามหาผมกับพนักงานคนอื่นๆ

 

      “อุ้ย! คุณหมอภา รอขนมเหรอคะ นี้ๆ ใครว่างตักขนมให้คุณหมอหน่อยแล้วเธอถือกาแฟใครมาจ๊ะ” คุณประภัสรา อย่าบอกพี่ภานะว่าเจอผมนะ

 

      “โต๊ะนี้นะคะแต่ตอนนี้ไปไหนแล้วไม่รู้ค่ะ” น้องที่ถือกาแฟนของผมอยู่เอ่ยถามคุณประภัสรา

 

      “เอ๊ะ! โต๊ะนี้คุณภีมปภพนี้ค่ะ “คุณประภัสสราพูด พี่ภาหันมามองคุณประภัสรายิ้มกริ่ม นั้นไงรู้จนได้ว่าผมแอบมาที่นี้

 

      “คุณย่าคงรีบนะครับมาริโอ้ เอาไว้...ถ้าปู่…เจอคุณย่านะคุณปู่จะทำโทษ” พี่ภาพูดเหมือนรู้ว่าผมแอบอยู่แถวๆ นี้แน่ๆ

 

      “เออ...มีคุณย่ากันแล้วเหรอคะ” คุณประภัสราถามพี่ภาและหลานๆ

 

      “มีแล้วครับ คุณย่าพวกเราหล่อมากๆ “หลานๆ ตอบพร้อมกันหมด มันทำให้ผมเริ่มจะอดใจรอให้ใครสักคนบอกความจริงกับผมไม่ไหวแล้วเหมือนกัน

 

      “คุณย่าหล่อมากๆ เหรอคะ... “คุณประภัสราถามมพี่ภาและเด็กๆ ผมแอบอมยิ้ม จะยิ้มทำไมนะ ใจก็อยากออกไปแสดงตัวตอนนีแต่ใจผมก็คิดว่าความเชื่อใจนั้นคือผมควรรอให้พี่ภาพร้อมจะบอกผมดีกว่า

 

      “ถ้าอย่างนั้นเราไปกันดีกว่า” พี่ภาพูดเสียงดังเหมือนจะบอกผมเลยนะเนี่ยะว่าจะไปแล้ว

 

      “บอกภัสเหรอคะคุณหมอภา” คุณประภัสราถามพี่ภา

 

      “เออ...ผมบอก...หลานๆ ครับ” พี่ภาพูด

 

      “เหรอคะ...เหมือนจะบอกใครเลยค่ะแต่ไม่มายด์ค่ะ อ่ะขนมได้แล้วค่ะ”

 

      “อันนี้ของแถมนะคะคุณหมอให้เด็กๆ รักเด็กค่ะ ชอบไหมคะลูก “

 

      “ขอบคุณครับ คุณป้า”

 

      “คุณย่าลูก เรียกคุณย่านะลูกนะ” คุณปภัสสราก็พยายามให้เด็กๆ เรียกเขาว่าคุณย่า

 

      “คุณป้าดีกว่า!!!” แต่เด็กๆ ต่างพูดพร้อมกันว่าเรียกคุณป้าดีกว่า ผมยืนกอดอกยิ้มกริ่ม ตอนนี้พี่ภากำลังต้อนเด็กๆ ออกไปจากร้าน ดูท่าพี่ภาผมคงเหนื่อยน่าดูที่ต้องดูเด็กๆ ทั้งสามคนเอง ผมมเองยืนรอตรงนั้นจนแน่ใจว่าพี่ภากลับไปโรงพยาบาลแล้วจริงๆ ผมถึงได้เดินออกมาจากมุมทางเดินไปเข้าห้องน้ำของคาเฟ่

 

      “อ้าวคุณภีม หายไปไหนมาค่ะ เด็กเอากาแฟที่คุณภีมสั่งไว้ไปให้ค่ะแต่หาไม่เจอ ถ้าอย่างนั้นภัสให้เด็กทำให้ใหม่ดีกว่านะคะ เพราะว่ากาแฟเย็นหมดแล้วค่ะ” คุณประภัสราพูดผมพยักหน้

 

      “ผมขอแบบกลับบ้านนะครับเพราะว่าผมต้องเข้าประชุมแล้ว” ผมพูดบอกคุณประภัสรา และกลับมานั่งรอที่โต๊ะ

 

      “คุณภีมค่ะ คุณหมอภาสั่งคุ๊กกี้ธัญาพีชเอาไว้ให้นะคะ “มีเด็กในร้านเดินเอามากล่องคุกกี้มาให้ผม และบอกว่าพี่ชายผมสั่งเอาไว้ให้ทานกับกาแฟแน่ๆ เลย

 

      “ได้แล้วค่ะกาแฟ ที่สั่งเอาไว้ค่ะคาปูชิโน่นมอัลมอลด์ค่ะ  “เด็กในร้านคนเดิมเอากาแฟมาให้ผม ผมก็รับและส่งยิ้มไปให้ พร้อมกับจะหยิบกระเป๋าเงิน

 

      “คุณหมอภาจ่ายให้แล้วค่ะ” ผมก็ต้องพยักหน้า มีแอบจ่ายให้ด้วยนะ น่าจริงๆ ผมเดินออกจากคาเฟ่และเดินตรงไปที่รถเก๋งของผม ผมจอดเอาไว้ เรียกว่าแอบไว้จะดีกว่า ผมเดินไปกดปลดล๊อกรถเก๋งและทำท่าจะเปิดประตูเข้าไปนั่งแต่ว่ามีคนมาจับประตูผมไว้ซะก่อน ผมหันมาก็เจอ หนุ่มหล่อแม้ว่าอายุอานามจะเยอะแล้วก็ตาม แต่หุ่นที่ดูก็รู้ว่าดูแลตัวเองดีแค่ไหน กล้ามที่บ่งบอกว่าเขาก็ออกกำลังกายทุกวัน พี่ภาณุเดช

 

      “ทำไมไม่โทรหาพี่ละ ว่าอยากจะมาทานกาแฟ” พี่ภาถามผม ผมหันไปมองด้านหลังพี่ภา ไม่มีเด็กๆแล้ว

 

      “แล้วพี่มากับใครละครับ” ผมถามพี่ภา พี่ภายิ้มและมองผม

 

      “นี้คิดว่าพี่ติดเด็กอย่างที่โอมพูดเหรอถึงได้มาดักรอพี่ที่นี้นะ” พี่ภาณุเดชถามผม

 

      “ผมไม่ได้มาดักรอพี่ซะหน่อย ผมจะเข้าไปในกองพันแล้ว ผมมีประชุม”

 

      “กึก” พี่ภายังคงจับประตูรถผมเอาไว้

 

      “พี่ก็ประชุมด้วยนะวันนี้นะ อย่าลืมซิว่าพี่นะหมอทหาร และตอนนี้พี่ก็ให้ได้หมอดรีมมันเอารถพี่ไปแล้ว” พี่ภาพูดบอกผม ผมก็มองพี่ภา ร้ายกาจจริงๆ เลย

 

      “หรือจะให้พี่เดินกลับไปที่กองพันเอง ร้อนนะ”

 

      “พี่นี่ เจ้าเลห์ที่สุด” ผมพูดและเดินถอยหลังออก ก็คงต้องไปนั่งเป็นคนนั่งข้างๆคุณหมอเหมือนเดิมและพี่ภาก็เข้ามานั่งในรถตรงที่นั่งคนขับแทนผม ผมก็เข้าไปนั่งข้างๆ เช่นกัน พี่ภาหันมามองหน้าผมและยิ้มกริ่มอีกครั้ง เขามองที่แก้วกาแฟที่ผมถือเอาไว้

 

      “นมอัลมอลด์ ผมรู้ว่าผมต้องดูแลตัวเองยังไงพี่ภา” ผมหันมาบอกพี่ภาณุเดช และพี่ภาก็ขับรถเก๋งผมออกไป พี่ภาหันมาจับมือผมกุมไว้เหมือนเช่นทุกครั้ง

 

      “ภีม ในโลกนี้ไม่มีความลับหรอกนะ แต่มันจะเผยออกมาในเวลาที่เหมาะสม “พี่ภาณุเดชพูดและหันมามองผมแว๊ปหนึ่งก่อนจะหันไปทำหน้าที่คนขับรถ ผมเข้าใจความหมายของมันดีแต่นั่นน่ะเมื่อไหร่กันละที่จะถึงเวลาที่เหมาะสม พี่ภานำรถเข้ามาจอดด้านในสุด ลึกลับไปน่ะ ผมหันมามองพี่ชายเจ้าเลห์ของผม พี่ภาปลดเข็มขัดนิรภัยของตัวเองและของผมก็ถูกปลดไปพร้อมๆ กัน พี่ภาดึงรั้งผมเข้าไปและจูบผมแม้จะไม่ได้ดูดดื่มเพราะว่ารีบกลัวใครผ่านมาเห็น คนแก่จูบกัน

 

      “พี่ภา ไม่เอา เดี๋ยวใครผ่านมาเห็น” ผมพูดห้ามปราม

 

      “ประชุมเสร็จ พี่ไม่ต้องเข้าโรงพยาบาล ไปห้องพักพี่กันนะ พี่คิดถึง” พี่ภาพูด ผมหันมามอง คิดถึงหรือหื่นกามกันแน่

 

      “คิดถึงและหื่นด้วย” รู้ความคิดไปซะหมดเลยนะคุณหมอคนนี้ ยศระดับผมก็มีห้องพักที่สมกับฐานะเอาไว้พักในกองพันเพื่อว่า จะเหตุการณ์ที่ต้องคอยติดตามอย่างใกล้ชิดและนี้ผมสองคนก็ใช้เป็นที่หาความสุขของผมสองคนเช่นกัน ผมยอมรับว่าไม่เคยพาพี่ภาเข้าไปนอนค้างที่บ้านเลยสักครั้ง ผมเกรงใจลูก ถึงลูกจะรู้เรื่องผมกับพี่ภาดีก็ตาม และผมเองก็ไม่เคยไปนอนค้างที่บ้านพี่ภาเช่นกัน ผมเกรงใจลูกๆของพี่ภาเหมืนกัน และความสัมพันธ์ของผมกับพี่ภามันก็อิ่มตัวแล้ว ไม่จำเป็นต้องประกาศให้คนทั้งโลกรับรู้แล้วว่าเราสองคนเป็นอะไรกัน ผมหันไปส่งยิ้มให้พี่ภา ความสุภาพและดูอบอุ่นไม่เคยหายไปจากผู้ชายคนนี้เลย พี่ภาเดินมาเปิดประตูฝั่งของผมเหมือนเช่นทุกครั้ง ผมมองแหวนที่พี่ภาสวมไว้ที่นิ้วนางข้างซ้าย แม้เราจะไม่ได้เข้าพิธีวิวาห์กันแต่แหวนนี้ก็คือสิ่งที่บ่งบอกว่าเขาเป็นของผม เพราะผมเองก็มีหนึ่งวงที่พี่ภาสวมให้ไว้ที่นิ้วนางข้างซ้ายเช่นกัน

      TBC...

 

 

ออฟไลน์ PFlove

  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 942
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +43/-1
EP.9หมอดิมVSแพทและหลานของผม

              Part’ s พี่ดิม ช่วงนี้ผมต้องขึ้นเวรให้พ่อผมที่โรงพยาบาลทหาร ขึ้นแบบถี่เลยก็ว่าได้ โรงพยาบาลของพ่อผม คนไข้เยอะไม่ใช่แค่ทหารนะ ครอบครัวทหารและคนที่ทำงานในค่ายทหาร และหมู่บ้านใกล้ๆ คนไข้เยอะทุกวัน มากันไม่เว้นวันหยุดราชการ และไอ้อ้นก็ฝึกทหารใหม่ทุกวันเช่นกัน มีทั้งนักเรียนรด ก็มาฝึกกับไอ้ผู้กองอ้น แต่ระดับอ้นแล้ว ยืนใส่เรแบนด์คุมอย่างเดียว และผมก็ไม่ค่อยได้เจอมันด้วย โชคดีไป เพราะว่าผมต้องทำหน้าที่ลุงรับส่งหลานแทนหมอดรีม ช่วงนี้หมอดรีมเขายุ่งมากเพราะว่าติดเด็ก ไม่ใช่เด็กไหนคนไข้เด็กทั้งนั้น ก็หมอดรีมน้องชายผมเขาเป็นหมอเด็ก ที่มีผู้ปกครองติดตามมากที่สุดและต่างก็พาเด็กมารักษากับหมอดรีม แถมเยอะขึ้นทุกวันและหมอด้าก็ต้องติดตามพ่อไปกรุงเทพบ่อยๆ เพื่อดูเครสคนไข้โรคเลือดที่โรงพยาบาลสาขาในกรุงเทพ ผมเลยต้องทำหน้าที่ลุงและพ่อจำเป็นไปด้วย

 

      “ยุง ยุง ยุง” ขณะที่ผมกำลังจอดรถติดไฟแดง และเป็นทางแยกเลี้ยวเข้าไปในร้านกาแฟ เบเกอร์รี่ พอผมได้ยินเสียงหลายๆ บอกว่ายุง ตกใจครับ

 

      “ไหน ไหน ลูก ยุง เดี๋ยวลุงตบให้ ช่วงนี้ไข้เลือดออกระบาดเราต้องเฝ้าตบมัน เอ๊ย เฝ้าระวังลูก” ผมพูดและหันไปมองรอบรถมินิแวน รถครอบครัว ครอบครัวไอ้น้องดิวผมคนเดียวเลย เพราะว่าใส่คาร์ซีทก็เต็มแล้ว

 

      “คิกคิกคิก” เสียงหลานแฝดของผมพากันหัวเราะเพราะว่าผมกำลังหลงกลหลาน มองหายุงใหญ่เลย ผมเหลือบมองหลานๆ ผ่านกระจกมองหลัง โดนหลานแกล้ง มันน่าจริงๆ

 

      “แกล้งลุงใช่ไหมครับ “ผมถามบรรดาหลานรักของผม

 

      “ก็โอ้ได้ยินไอ้มิ้นมันเรียกยุงๆ อ่ะ คิกคิกคิก” มาริโอ้พูดแซวน้องชายคนเล็กของเขาทันทีกำลังหัดพูดเลยยังออกเสียงเรียกเพี้ยนๆ ไปหน่อย

 

         Rrrrr เสียงมือถือผมดังขึ้น ผมก็รีบกดรับสายโทรเขาของพ่อผมผ่านระบบบรูทูธในรถมินิแวน

 

         “ว่าไงครับพ่อ “

 

         “ไปรับหลานมาแล้วใช่ไหมดิม” พ่อถามผม

 

         “รับมาแล้วครับพ่อ “ผมพูดและมองหลานๆ ผ่านกระจกมองหลัง และพูดให้อ่านปากว่าคุณปู่

 

         “ปู่ อยากกินเค้กกกก” อันนี้ตะโกนออกมาพร้อมกันหมดเลย

 

         “ไม่ได้ลูก กินไปเมื่อตอนสายแล้วไง พอแล้ว เอาไว้กินพรุ่งนี้แล้วกันน่ะ” พ่อผมบอก ผมแอบยิ้มสมน้ำหน้าหลาน ดูนั้นคอตกกันเป็นแถวเลย ฮาๆ แกล้งหลานคืองานของลุงดิม

 

         “ดิม เข้าไปในร้านคุณประภัสราให้พ่อหน่อย ฝากจ่ายค่าของว่างให้พ่อด้วย พ่อให้คนไปเอามาสำหรับเลี้ยง คนที่เข้ามาประชุมด่วนเมื่อเช้าน่ะ” พ่อผมบอกผม

 

         “ได้ครับพ่อแต่ผมมีหลานอยู่ด้วยนะพ่อ” ผมพูดบอกพ่อผม

 

         “พ่อโทรให้เขาลงมาเก็บเงินาที่รถแล้วกัน ว่าแต่ตอนนี้ถึงไหนแล้วดิม”

 

         “ติดไฟแดงพ่อ นี้ผมกำลังจะออกแล้ว ผมจะได้เลี้ยวเข้าไปเลยพ่อ “

 

         “ถ้าอย่างนั้นพ่อโทรบอกให้เอง จะบอกให้เขาลงมารอตอนนี้เลยน่ะดิม จะได้ไม่ต้องไป งั้นก็แค่นี้ก่อนนะ พ่อมีคนไข้อีกเกือบสิบคนได้ ไปสายแน่เลยกู” พ่อผมพูด และแอบบ่นด้วย

 

         “แหมก็พ่อผมเป็นหมอหล่อบอกต่อด้วยนี้ครับ คนไข้เลยเลือกขอนัดเฉพาะ คุณหมอภาณุเดช” ผมพูดแซวพ่อผมเอง

 

         “น่าอยู่ใกล้ๆ พ่อมึงนะดิม”

 

         “จะให้รางวัลเหรอพ่อ” ผมถามพ่อผม

 

         “จะยันให้สักทีหนี่ง เตะปี๊ปไม่ค่อยดังแต่ลูกนี้เตะกระเด็นว่ะ” พ่อผมพูด บอกแล้วว่าพ่อกับลูกสนิทกันมาก

 

         “งั้นแค่นี้น่ะดิม พ่อมึงรีบ ชวนคุยอยู่ได้ ตรูดๆๆๆ” นั้นพ่อว่าลูกอีก และผมก็ออกตัวทันทีที่ไฟเขียวขึ้นและเลี้ยวเข้าไปด้านในทันที และไปจอดรอตรงที่คนในร้านลงและสามารถเห็นรถผมได้ชัดเจน เพราะว่าเขาลงมาสนุกขนมที่พ่อผมสั่งบ่อยๆ ดังนั้นเขาจะจำรถของพวกผมได้ หลานๆ ก็ทำหน้าละห้อย อยากกินเค้ก

 

         “โอ๊ย!! อย่าทำหน้าตาน่ารักแบบนี้ซิลูก ลุงสงสาร” ผมพูดและเหลียวหลังหันไปมอง แอบยิ้มเล็กน้อย หลานๆ พากันค้อนผมพร้อมกันหมดเพราะว่ารู้กำลังโดนลุงแกล้งอยู่

 

         “ชิส์ “มาริโอ้ ที่กอดอกทันที

 

         “ชิส์ “อันนี้เบามากน้องไอซ์ แม้จะไม่อยากงอนแต่ก็ของอนหน่อยๆ

 

         “ฮืม!” อันนี้เอาแบบแมนๆ เลยนะลูกอัยย์ และน้องผู้หญิงที่ทำงานในคาเฟ่ของคุณประภัสราเดินลงมาหาผมและส่งบิลให้ผมทันที ทั้งหมดหนึ่งพันสองร้อยห้าสิบ ผมก็หยิบออกมาจากกระเป๋าผมและส่งให้แบบพอดี ผมก็กำลังจะคาดเข็มขัดเพื่อจะได้พาหลานๆ กลับบ้าน ก่อนที่หลานๆ จะพากันน้ำตาแตกอยากกินเค้กขึ้นมาอย่างห้ามไม่ได้ แต่จังหวะนั้นผมเหลือบไปเห็นรถเก๋งคันหรูเข้าจอด และคนที่ลงมาจากรถไม่ใช่ใครอื่นใด น้องแพทกับอาเปรมดิ์ มาได้ยังไงกัน ผมหันมามองหลานๆ ผม เอาว่ะยอมขัดคำสั่งพ่อ เพื่อให้หลานได้กินเค้กและต้องหางานให้หลานทำเป็นการแลกเปลี่ยน ไปช่วยลุงจีบผู้ชายครับ

 

         “หลานๆ ครับ อยากกินเค้กกันไหมครับ” ผมถามและหันไปมองสามหนุ่มสามมุม ที่ทำหน้าตกใจแต่ก็ดีใจไปพร้อมๆ กัน

 

         “แต่ลุงมีข้อแลกเปลี่ยนนะครับ “ผมพูด

 

         “อะไรอ่ะ ลุง เราไม่มีตังนะ เรายังเด็กน้อยอยู่เลย” อัยย์พูด ผมก็ไถล ลุงตาดีครับหลาน ว่ายังเด็กกันอยู่นะครับ

 

         “ลุงไม่เอาเงินนะแต่จะให้ช่วยลุงจีบป้าแพทให้ลุงหน่อย” ผมพูดเด็กก็มองผม

 

         “เค้กช๊อกโกแล็ต คนละชิ้น” ผมพูดและยักคิ้วให้หลาย อันนี้หมอดิมกำลังเสนอเหมือนประมูลงานให้ หลานๆก็ หันไปกระซิบกระซาบกัน

 

         “คนละสองชิ้น” ผมก็ต้องสะดุ้ง ตัวแค่นี้มีทำการต่อรองกลับด้วย

 

         “คนละสองชิ้นถ้าไม่ก็ไม่ช่วย” อัยย์พูดและกอดอก หลานมีหน้ามาต่อรองกับลุงหมอสุดหล่ออีกเหรอครับ (คนละสองชิ้น ที่เป็นห่วงไม่ใช่ไม่มีตังค์แต่ปู่จะด่าลุงไหมครับ คนละชิ้นยังพอว่านี้จะกินกันคนละสองชิ้นเลยเหรอครับ) แต่ว่าโอกาสทองแบบนี้ไม่มีบ่อย

 

         “โอเคสองชิ้น แต่ลุงขอผลงานดีดีหน่อยนะครับ “ผมพูดและจัดการลงจากรถ ผมเดินไปปล่อยเข็มขัดหลานๆ ให้ลงมาจากรถมินิแวนของผม

 

         “ขอผลงานดี เช่นได้เบอร์โทรอะไรแบบนี้ ทำได้ไหมลูก” ผมถามเด็กๆ ก่อน

 

         “ได้ซิลุง ขอใจแลกเบอร์โทร โอ๊ะ โอ โอ๊ะ โอ” ทำเอาลุงอึ้งไปหลายนาทีเลย ผมว่าหลานๆ ผมควรจะไปตั้งวงดนตรีน่ะ นักร้องก็มีแดนเซอร์ก็มีพร้อม เต้นขอใจแลกเบอร์โทรโชว์ลุงขนาดนี้

 

         “แต่ถ้าได้เป็นแฟนเลยนะ เลี้ยงทุกวันเลย” ผมพูดบอกเด็ก เด็กก็ทำท่าคิด แต่ผมว่าเราควรจะเข้าไปกันได้แล้วเดี๋ยวหลานเปลี่ยนใจรู้สึกว่าเงื่อนไขลุงจะเยอะไปนะ

 

         “แล้วถ้าเขาไม่ให้ลุงเป็นแฟนล่ะ” อันนี้มาริโอ้เงยหน้าขึ้นมาถามผม ทำไมเหมือนหลานมันแช่งลุงเลยครับ

 

         “ก็อดกินกันทุกวันเลยเช่นกัน” ผมพูด

 

         “ฮู๋!!!!” ร้องออกมาพร้อมกัน งานลุงแกล้งหลานมันต้องมีครับ แต่ผมเชื่อว่าหลานผมทำผลงานดีอยู่แล้ว

 

         “ดังนั้นทำผลงานให้ดีนะครับ ไปครับ พลทหารตัวน้อยของลุงหมอดิม” ผมพูดและพาแฝดเดินเข้าไปในร้านเบเกอรี่ ผมไม่เห็นอาเปรมดิ์แต่เห็นแพทกำลังยืนที่ด้านหน้าเคาน์เตอร์ เหมือนกำลังจะสั่งอะไรมาทานแน่นอน

 

         “หลานๆ ครับ เห็นหนุ่มที่ยืนเท่ๆ ตรงหน้าเคาน์เตอร์นั้นไหมครับ ป้าแพทครับของหลานๆ ว่าที่หวานใจของลุงครับ” ผมพูดเชิงกระซิบกับหลานๆ ทำหน้างงอีก

 

         “ลุง ป้าเขาเอาไว้เรียกผู้หญิงไม่ใช่เหรอแต่นี่มันผู้ชายนะลุงน่ะ ลุงนี้สับสนตลอดเลย” หลานอัยย์พูด ผมชำเลืองตาลงมอง หลานอัยย์ถึงฉีกยิ้ม

 

         “ก็ได้” หลานอัยย์พูด ผมพยักหน้ามันควรจะเป็นอย่างนั้น

 

         “ป้าแพทก็เหมือนป้าด้าพวกเรานั่นแหละครับ เรียกป้าได้” ผมพูด เอาพากันทำหน้างงหนักเข้าไปอีก

 

         “แฟนลุงนะครับลูกก็จะเรียกป้าได้ “ผมบอกหลาน อันนี้น่าจะเก็ตน่ะหลานน่ะ แฟนลุงนุ่ ผมพยักหน้ากันกับอัยย์กับไอซ์ ดูท่าสองนี้จะเข้าใจอะไรง่ายๆ แต่ทำไมมาริโอ้หนูคิดนานไปไหมลูก แค่แฟนลุงน่ะลูก

 

         “แล้วเขาอยากเป็นแฟนลุงอะเปล่าอ่ะ” มาริโอหันมาถามผม ถามแบบนี้ยกเก้าอี้ฟาดลุงเลยไหมลูก ทำเอาลุงดิมเกือบหงายหลัง

 

         “ก็ช่วยลุงหน่อย ลุงอยากได้ป้าของหลานๆ แบบนี้ นะลูกน่ะ เรื่องเขาอยากเป็นไง เอาไว้ทีหลังตอนนี้ช่วยลุงจีบก่อนนะครับหลานๆ ครับ” ผมพูดอ้อนหลานหรือจะให้กราบก็ยอมนะ นาทีนี้ลุงอยากได้ครับ หรือว่าควรจะดิ้นเหมือนตอนหลานอยากได้ของเล่นดี ไม่เอาดีกว่าคนเยอะอายเขา

 

         “ไปครับหลานๆ “ผมพูดและดันหลานเข้าไปยืนด้านหน้าตู้ขนมเค้ก แต่แพทก็ยังไม่ทันสังเกตุว่ามีคุณหมอหล่อบอกต่อด้วยมายืนข้างๆ สนใจผมหน่อยครับ

 

         “อะแฮ้ม” ผมทำเสียงกระแอมในลำคอแต่แพทก็ยังก้มหน้าก้มตากดมือถือ

 

         “อะแฮ้ม!!!! “ดังขึ้นอีกหน่อยก็ยังคงไม่สนใจ

 

         “อะ ...” ผมกำลังจะทำให้ดังกว่าเดิมแต่ผมก็ต้องชะงักเพราะว่าพนักงานยื่นแก้วมีน้ำส่งมาให้ผม

 

         “คุณหมอดิมดื่มน้ำก่อนดีกว่าไหมคะ” พนักงานในร้าน เขาเป็นห่วงขึ้นมาทันที ผมคงกระแอมนานไปหน่อยและนั้นแพทก็หันมาทางผมพอดีเลย แม้ให้กระแอมตั้งนานแต่ผมก็แก้เขินโดยการหยิบแก้วน้ำจากพนักงานมาถือเอาไว้แทน

 

         “ดีเลยครับ ขอบคุณนะครับ แบบว่ากำลังคอแห้งเลยครับ เฮ้อๆ” ผมพูดและรับแก้วน้ำมา ผมหันมามองแพท

 

         “พี่ดิม “แพททักทายผม จำผมได้ด้วย ปลืมเลย “เจอตัวพอดีเลย เอารูปผมคืนมาเดี๋ยวนี้นะพี่ดิม “อ้าวนึกว่าจะทักทายสวัสดีครับคุณหมอรูปหล่อที่ไหนได้ทวงรูปคืน

 

         “รูปมันอยู่ในห้องนอนพี่อ่ะครับ พี่ใส่กรอบไว้แล้ว รูปมันเล็กน่ารัก พี่เลยว่างเอาไว้ให้ตรงกับที่อกด้านซ้ายของพี่ด้วยครับน้องแพท แต่ถ้าแพทอยากได้คืน ไปเอาได้ตลอดเวลาเลยนะครับ พี่ไม่ล๊อคประตูห้องครับ “ผมพูด แพทยืนกอดอกมองผมทันที

 

         “และถ้าแพทจะไปตอนนี้ พี่จะรีบกลับไปนอนรอบนเตียงพี่เลยครับ” ผมพูดและฉีกยิ้มให้แพท ก่อนจะก้มลงมองหลานๆ ที่อ้าปากค้าง คิดไม่ถึงใช่ไหมลูกว่าลูกช่างกล้า ลุงก็คิดว่าอย่างนั้นแหละครับ แต่นาทีนี้ ด้านได้อายอดครับ

 

         “เดี๋ยวผมให้พ่อผมไปทวงกับลุงภาที่เป็นพ่อของพี่ก็แล้วกันนะครับ” แพทพูดและทำท่าจะเดินออก

 

         “น้องแพทอย่าเพิ่งงอนพี่ซิครับ นี้ๆ พี่มีคนอยากจะแนะนำ ให้แพทรู้จัก” ผมพูดและแพทก็มองผม และมองที่ผมชี้ลงไป ก็เจอ สายตาที่แบ้วมาก สามคู่จ้องมองอยู่และเงยหน้ามองผม แต่ทำไมเด็กมันยืนมองกันเงียบเลยหว่า

 

         “เออ เด็กๆ เริ่มงานลูก” ผมก้มลงกระซิบกับเด็กๆ ยังพากันหันมาทำหน้างงอีก เครื่องมาลวนอะไรตอนนี้เนี่ยหลานๆ

 

         “เค้กลูกเค้ก” ผมพูดกระซิบพร้อมกับหันไปมองหน้าแพท ผมยิ้มๆให้แพทด้วย

 

         “อ้อ!” ร้องออกมาพร้อมกันเลย

 

         “ป้าแพท สวัสดีครับ” สามหนุ่มร้องทักแพท ยกมือไหว้อย่างสวยงาม แพทสะบัดหน้ามามองผมทันที และก้มลงมองเด็กแฝดของผม และสายตารอบด้านก็ชะงักพร้อมกับหันมองที่แพทกันหมด ผมสังเกตุจากอาการ ตื้นตันเหรอครับที่ผมยกตำแหน่งคุณป้าให้ น้องแพท กระเทิบมาใกล้ผมทันที ผมหันไปยกนิ้วให้หลานผมผลงานดีลูก กระเทิบเข้ามาเบียดหมอดิมขนาดนี้จะหอมแก้มผมเหรอครับ รีบครับ จอการจุมพิต
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 03-05-2024 07:19:46 โดย PFlove »

ออฟไลน์ PFlove

  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 942
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +43/-1
EP.9หมอดิมVSแพทและหลาน 2

                Part’s พี่ดิม สามหนุ่มน้อยของผมร้องเรียกแพทตามที่ผมได้ทำข้อตกลงกันไว้ แถมยังยกมือไหว้อย่างสวยงาม แพทสะบัดหน้ามามองผมทันที และก้มลงมองเด็กแฝดของผม และสายตารอบด้านก็ชะงักพร้อมกับหันมองที่แพทกันหมด ผมสังเกตุจากอาการ ตื้นตันเหรอครับที่ผมยกตำแหน่งคุณป้าให้ น้องแพท กระเทิบมาใกล้ผมทันที ผมหันไปยกนิ้วให้หลานผมผลงานดีลูก กระเทิบเข้ามาเบียดหมอดิมขนาดนี้จะหอมแก้มผมเหรอครับ รีบครับ จอการจุมพิต
 
          “เด็กพวกนี้ใครครับ” แพทกระซิบถามผม
 
          “หลานๆ พี่ครับ หลานแฝดด้วยนะครับ” ผมบอกแพท แพทหลุบตาลงมองเด็กน้อย
 
          “ผมตาดีครับ มาสามคนหน้าตาคล้ายกันขนาดนี้คงไม่ได้แค่บ้านติดกันหรอกมั้งครับ” แพทพูดและหันมามองผม ผมก็ฉีกยิ้ม
 
          “พี่เลือกจีบไม่ผิดจริงๆ เก่งมาก ต้องเคยอยู่สอดแนมมาก่อนแน่ๆ” ผมพูด แพทหันขวันมามองผมทันที สายตานี้คมกริบจนหมอดิมสะดุ้ง
 
           “ว่าแต่หลานแฝดของพี่น่ารักเหมือนพี่ไหมครับ” ผมกระซิบถามแพทกลับ
 
           “น่ารักครับหลานๆ แต่พี่น่ากระทืบ!” อุ้ย อันนี้ทำให้ผมสะดุ้งและหันมาเจอสายตาพิฆาติของแพท ดูท่าจะข่มอารมณ์ตัวเองอยู่  ผมก้มลงมองหลาน ลุงหลานมักจะเหมือนกันไม่ใช่เหรอ
 
           “พี่คิดได้ยังไงถึงได้ให้หลานพี่เรียกผมว่าป้า ในร้านเบเกอร์รี่แบบนี้พี่ดิม” เสียงลอดไรฟันจากน้องแพท ผมหันไปมองรอบๆ แปลกตรงไหน หลานผมเรียกหมอด้าว่าป้าประจำในร้านเบเกอร์รี่แบบนี้ด้วย ผมหันเลิกคิ้วสูง
 
           “แล้วควรจะเรียกที่ไหนดีละครับน้องแพท ที่บ้านที่เอาไหมครับ” ผมถามแพทกลับและหันไปหยักคิ้วให้หลานๆ ผม ผลงานถือว่าอยู่ในเกณฑ์ดี
 
          “ไม่ควรเรียกผมว่าป้า ไม่ว่าที่ไหน ผมไม่ใช่ป้าเด็กและผมเป็นผู้ชาย พี่ตาไม่ดีหรือไงพี่ดิม” แพทถามผม ผมก็มองแพทอีกครั้ง
 
          “แพทเป็นผู้ชายที่น่ารักที่สุดในโลกไงครับและตำแหน่งป้านี้ไม่ได้เป็นกันง่ายๆ นะครับ มันต้องผ่านการคัดสรรจากหลานแฝดของพี่มาแล้ว” ผมพูดและหันไปมองหลานๆ ที่ยิ้มตาหยีมาให้ผมกับแพท
 
           “ลุงๆ เค้กได้ยังอ่ะ” ไอสะกิดเรียกผม ผมหันไปมอง งานยังไม่เสร็จเลยเอาค่าจ้างแล้ว
 
             “ป้าเขาเป็นแฟนลุงแล้วใช่อ่ะเปล่า” มาริโอ้ก็เข้ามาดึงแขนถามแพท หลานรีบกว่าลุงอีกครับแต่ว่า งานดีลูก มาริโอ้ ของลุงดิม เห็นมึนๆ อึนๆ ใช่ได้เหมือนกันน่ะหลานโอ้ของลุงดิม
 
            “ตกลงลุงดิมเขาสอนให้เรียกใช่ไหมครับ ป้าเนี่ยะ “แพทก้มหน้าลงถามและเงยหน้ามองผมเป็นระยะๆ
 
            “ช่าย!! ลุงบอกว่าถ้าป้ายอมเป็นแฟน เราจะได้กินเค้กทุกวันเลยด้วย ป้าเป็นแฟนลุงได้อ่ะเปล่า พวกเราอยากกินเค้ก” หลานๆ ผมพูดพร้อมกัน ทำหน้าตาให้แพทสงสารและเห็นใจด้วย ผมก็มองแพท อย่าใจร้ายกับเด็กและคนที่ยืนข้างๆ แบบนี้เลยน่ะ
 
             “ดูท่าทางลุงเรานี้อาการหนักน่ะเพราะว่าสอนหลานผิดๆ พี่ไม่ใช่ป้าครับ พี่ไม่ใช่ผุู้หญิงนะครับ ไม่เรียกพี่ ก็เรียกอา ก็ได้ครับ แต่ป้านี่ไม่ใช่นะครับ เรียกผิดแบบนี้คุณครูจะคิดว่าเขาสอนผิดนะครับ” แพทพูดบอกหลานๆ ผมก่อนจะเหลือกตาขึ้นมามองหมอดิม
 
              “อ้าว โอ้งงจังเลย ตกลงเป็นป้าได้อะเปล่าอ่ะ” มาริโอ้ถามแพท
 
              “ไม่ใได้ครับ” แพทรีบตอบ
 
              “หว่า ถ้าอย่างนั้นเราก็อดกินเค้กเลยอะดิ แถมอดกินตลอดไปเลย โอ้ไม่อยากอดกินเค้ก “มาริโอ้พูดและทำหน้าเศร้าแหม้จะแอบเล่าความเท็จนิดหน่อย แต่หลานทำเพื่อลุง ตื้นตันครับ หน้าตาที่ดูน่ารักแม้จะน่ารักแบบมึนๆ หน่อยก็เถอะ แสดงได้เกินค่าตัวจริงๆ หลานผม
 
               “ขอเรียกป้าได้อะเปล่าพวกเราอยากกินเค้ก นะป้าน่ะ” หลานๆ ผมออดอ้อนแพทกันหมดทั้งสามคน
 
               “สงสารหลานน่ะแพท” ผมพูดและยิ้มให้แพท
 
               “ถ้าไม่ให้เรียกป้าลุงดิมไม่ซื้อเค้กให้น้องไอซ์ น้องไอซ์อยากกินเค้ก นะป้าน่ะ” ผมยืนนิ่งลุงขอโทษนะต้องแกล้งใจร้ายไปก่อน แพทก็มองหน้าผมและหลานๆ ผม
 
               “ลุงดิมเขาบอกว่าจะซื้อให้คนละกี่ชิ้นละครับ ถ้าเรียกพี่ว่าป้า” แพทถามเด็กๆ ก่อนจะหันมาปรายตามองผม
 
              “คนละสองชิ้น” หลานตอบพร้อมกัน เป็นไงลุงใจปั๊มดีไหมครับ
 
               “ได้ครับ ถ้าไม่เรียกพี่ว่าป้า พี่ให้ คนละสี่ชิ้น ห้ามเรียกพี่ว่าป้า” เฮ้ย มีคนประมูลตัดหน้าครับผม
 
               “โอ้โห้ คนละสี่ชิ้นเลยนะ พี่ไอ “มาริโอ้ อย่าลูกอย่าทำอย่างน้ั้น
 
               “งั้นพวกเราไม่เรียกป้าก็ได้ครับ พี่รูปหล่อ” นั้นพร้อมใจกันทิ้งลุงทันที ผมก็ไถลไปตามโต๊ะเลย
 
               “ลุงให้ หกชิ้นเลยลูก แต่ต้องเรียกป้าแพท” ผมพูด หลานก็เงยหน้ามองผม
 
              “ลุงดิมให้หกชิ้นเลยมาริโอ้ น้องไอซ์” น้องไอ ผมก็หยักคิ้วให้แพท เป็นไงล่ะ
 
                “งั้นเรียกป้าดีกว่า ป้าแพท!!!” หลานๆ ผมพูดพร้อมกันด้วย ผมก็กอดอกยิ้มกริ่มให้แพททันที คนตรงหน้ากำลังแพ้การประมูล
 
                 “ถ้าอย่างนั้นพี่ให้ แปดชิ้น” หนักเข้าไปอีก ผมว่าเบาหวานหลานผมจะขึ้นก็งานนี้แหละครับ แต่หวานใจลุงสำคัญที่สุดตอนนี้
 
                “ลุง ลุง ลุง” หลานๆ เรียกผม ตอนนี้ลุงสบตาป้าแพทอยู่ลูก ลุงไม่ว่าง
 
                “ลุงให้สิบชิ้นเลยลูก” ผมพูด แพทก็มองหน้าผมผมก็มองหน้าแพท หลานก็ดุงแขนผมกันใหญ่ อย่าเพิ่งลูก สงครามยังไม่จบอย่าเพิ่งนับศพทหาร ตอนนี้หมอทหารกับฟาดฟันกับทอทหาร เหมือนกัน
 
               “ได้แล้วค่ะ เค้กช๊อกโกแลต ทั้งหมดสิบชิ้น พอดีเลยค่ะ “เอ๊ย!!! มันทำให้ผมสะบัดหน้าไปมอง มัวแต่คุยกันเค้กไปหมดเลยครับ
 
               “เค้กไปแว้ววว” มาริโอ้พูดทำปากสั่นๆ
 
               “เว้ยยย! เค้กหลานผม” ผมก็ต้องร้องออกมาดังกว่าหลานอีก
 
               “เค้กไปแล้วอะลุง” น้องอัยย์
 
               “เค้ก น้องไอซ์อยากกินเค้ก” น้องไอซ์ที่น่ารักของลุง
 
                “เค้กนั้นผมว่าจะสั่งนะครับ “ผมบอกพี่พนักงานและมองคนที่มาซื้อเค้กชุดนั้นกำลังจะจ่ายเงิน ผมหันมามองหน้าหลานๆ
 
                 “ขอโทษทีนะคะ คุณหมอ มีแค่นี้และคุณเขาสั่งเหมาหมดแล้วด้วยนะคะ ก็เล่นยืนตกลงกันอยู่นั่นแหละไม่สั่งซะที คนนี้เขามาสั่งก่อนทางร้านก็ต้องให้เขาก่อนนะคะคุณหมอ” ฮะเหมาหมดแล้วด้วย ตายงานนี้ ผมหันมามองเด็กๆ แพทก็มองผมเลิกลักเช่นกันเพราะว่าสีหน้าหลานผมแบบว่าเสียใจสุดๆ
 
                  “แง๊ๆๆๆๆๆ” สามหนุ่มน้อยร้องไห้ออกมาพร้อมกันโดยไม่ได้นัดไหมาแถมยังร้องดังมาก ลั่นไปทั้งร้านเขาแบบนี้ แพทก็ต้องเอามือปิดหู ผมด้วยและคนรอบข้างก็เช่นกัน
 
                  “เค้กของเขาอะ ฮือๆๆ” เด็กๆ ร้องออกมาพร้อมกัน ส่วนคนที่กำลังจ่ายเงินก็มองหน้าผมกับแพทและเด็กๆ สลับกันไปมา
 
                  “ลุูกๆ คุณสองคนหรือเปล่าคะ” คนที่กำลังจ่ายเงินซื้อเค้กหันมาถามผมกับแพท
 
                   “ลูกผมสองคน ใช่เลยครับ” ผมรีบตอบแพทสะบัดหน้ามามองหน้าผม เสียงกัดฟันรอดดังออกมา
 
                   “ลูกๆ ครับไม่ต้องร้อง เดี๋ยวแม่แพทกับพ่อจะพากันไปหาซื้อเค้กร้านอื่นแทนลูกๆ ลูกเราสองคนชอบทานเค้กมากนะครับ” ผมพูดและแพทก็สะบัดหน้ามามองผม
 
                   (ผมไม่ใช่แม่และป้า) แพทพูดกัดฟันให้ผมได้ยิน
 
                    “ฮือๆ ฮือๆ มาริโอ้อยากกินเค้ก ฮือ อยากกินเค้กอันนั้นอ่ะ ฮือๆ” มาริโอ้ลงทุนมากกอดขาแพทแต่แพทมองผมแบบไม่ละสายตาเลย
 
                    “เออ งั้น พี่ไม่เอาเค้กนี้ก็ได้ค่ะ ให้ครอบครัวนี้เขาไปแล้วกันนะคะ เอาอย่างอื่นให้พี่แทนค่ะ พี่สงสารเด็กๆ” ผู้หญิงคนนั้นพูดและพนักงานก็หันไปหยิบอย่างอื่นส่งไปให้แทนและเค้กกล่องนั้นก็ถูกส่งกลับมาให้แพท แพทหันมามองผมแอบกัดฟันกรอดๆ
 
                   “ขอโทษนะคะคุณแม่ ทำลูกๆ ของคุณแม่ร้องไห้เลยนะคะ แฝดซะด้วยน่ารักจริงๆ เลย “ผู้หญิงคนนันหันมาขอโทษแพทแถมเรียกว่าคุณแม่อีกต่างหาก แม้น่ารักจังนะครับคุณพี่
 
                  “พี่ดิม… เค้กพี่!!!” แพทส่งมาให้ผมและกัดฟันพูดกับผมอีกนะ ส่วนหลานๆ ผมก็ยิ้มตาหยีกันทันทีที่ได้เห็นกล่องเค้ก ไม่รู้ว่าใครเทรนมาดีวะเนี๊ยะ และแพทก็กำลังจะหันหลังออกและหันกลับมามองผมกับหลานๆ ใหม่
 
                  “ผมเชื่อแล้วว่านี้หลานพี่ของแท้!!”
 
                  “น่ารักเหมือนพี่เหรอครับ?” ผมถามแพทกลับ
 
                  “เจ้าเล่ห์!!!” อู้ย!!!! ชมแรงมาก สะเทือนไปจนถึงตับไตพี่เลยนะแพทน่ะ
 
                  “ว่าแต่แพท จะไปเอารูปไหมครับ พี่จะได้รีบกลับไปบ้าน ไปอาบน้ำรอ รูปอยู่ในห้องนอนพี่ บ้านคุณหมอภาณุเดชนะครับ มีป้ายอยู่หน้าบ้านตัวเท่าฝาบ้านเลยครับ หาง่ายมากและห้องนอนพี่เดินขึ้นชั้นสอง เขาไปลึกนิดหน่อย ทางด้านซ้ายมือตรงข้ามห้องนอนไอ้เดฟมันเลยครับ ห้องนอนพวกพี่มีป้ายชื่อทุกห้อง รับรองน้องแพทไม่เข้าห้องผิดแน่ๆ ครับ “ผมพูดและแพทก็หันมามองผมอีกที ผมก็ยิ้มรอครับ
 
                   “ผมยกให้ ผมไม่เอาแล้ว” แพทหันมาบอกผม
 
                   “ขอบคุณนะครับแต่พี่อยากได้มากกว่ารูปนะครับน้องแพท จะยกให้พี่ด้วยไหมครับ หัวใจดวงน้อยของแพทนะครับ” ผมพูดและทำนิ้วให้เป็นรูปหัวใจสไตล์ติ่งเกาหลีเขาทำกัน แพทมองนิ้วมือผมก่อนจะมองหน้าผม ใบหน้านี่นิ่งมาก ผมแอบคิดในใจไม่ฟินเหรอ
 
                    “ปรึกษาหลานบ้างก็ดีนะครับพี่ดิมก่อนจะทำท่านี้น่ะ” แพทพูด ผมก้มลงมองหลานๆ หลานก็มองมือผมก่อนจะพากันส่ายหัวเป็นแถวว่ามันไม่เข้ากับผมเลย ก็เข้าใจน่ะว่าหน้าผมมันโหดแต่โหมดแอ๊ปน่ารักผมก็มีผิดเหรอครับ
 
                    “พ่อแป๊บหนึ่งนะพ่อ โทรหาไอ้ดิมแป๊บพ่อ จะชวนมันออกมาแรดนะ่พอ” เสียงที่ทำให้ผมต้องชะงัก เสียงนี้มันไอ้อ้นนิ แล้วถ้ามันมาเห็นหลานผมละ ตายครับ แต่คนที่ตายไม่ใช่หลาน มันจะเป็นผมครับ
 
                     “พี่ต้องพาหลานๆ กลับบ้านอาบน้ำปะแป้งป้อนนมนอนรอ เออ ถ้าแพทไม่รีบไปไหนเดี๋ยวพี่ออกมาใหม่นะตอนนี้พี่ต้องไป ไปแล้วจริงๆ แม้ว่าใจก็ไม่อยากจะไปเลย แต่พี่ต้องไปครับ” ผมตะโกนไปไม่ดังมากมีแต่หลานๆ ได้ยินและผมก็หันมามองหลานๆ ก่อนหันไปคว้าถุงเค้กสิบชิ้นที่ได้มา
 
                    “หลานครับ รีบไปครับ!!! “ผมหันมาบอกหลานๆ ผม ยังยืนทำหน้ามึนกันอีก ทั้งสามคนเลย แค่มาริโอ้ก็แย่แล้ว
 
                   “ไปไหนอ่ะลุง” ไอถามผม
 
                   “ไปกินเค้ก ลูก” ผมบอกหลานๆ เพื่อจะได้ปลุกพลังในตัวหลานๆ
 
                   “รีบไปก่อนจะไม่ได้กินเค้ก” ผมก้มลงบอกหลานและรีบดันหลานผมออกทันที หลานก็หันมามองผมแต่ก็เดินตามที่ผมดันไปข้างหน้า ผมรีบดุนให้หลานเลยไปเร็ว ขณะที่กำลังจะออกไปพ้นประตู แต่ว่า ผมหันมาเจอไอ้อ้น ที่เข้ามายืนในร้านแล้ว มันเข้ามาทางประตูอีกด้าน
 
                   “ไอ้ดิมมมมม” มันเรียกแล้ว ผมจะอยู่รออะไร
 
                    “หลานวิ่งลูก!!!” ผมบอกหลาน ผมหลานก็วิ่งแต่มันวิ่งไม่เร็ว ไอ้อ้นก็กำลังแหวกผู้คนเพราะว่าช่วงนี้คนกำลังมาเข้าร้านเยอะ
 
                      “หลานวิ่งเร็วหน่อยซิลูก เห็นไหมทอ ทหารอดทนคนนั้นนะ ชอบจับเด็กไปทำลูกชิ้นลูก” ผมพูดบอกหลานแฝดผมและชี้ไปที่ไอ้อ้นทีกำลังแหวกผู้คนวิ่งตามผมกับหลานๆ
 
                      “ฮะ จับเด็กทำลูกชิ้น!!” หลานผมร้องออกมาพร้อมกันนั้นไงวิ่งแซงหน้าลุงอีก กลัวถูกไปทำลูกชิ้นครับ ผมก็วิ่ง จนลงมาด้านล่างแล้ว
 
                     “หยุด!!!” ผมบอกหลานๆ ให้หยุดคือมองซ้ายมองขวา ดูรถก่อน พอไม่มี
 
                      “วิ่งลูก” ผมบอกและกดเปิดประตูรถทันที ดีน่ะที่เป็นประตูอัตโนมัติกดปุ๊ปเลื่อนเปิดปั๊ปและหลานๆ ผมก็วิ่งขึ้นไปอย่างรู้งาน พากันขึ้นไปนั่งประจำที่ และผมก็กดปิดประตู ผมหันไปก็เห็นว่าไอ้อ้นมันจอดรถอยู่ด้านหลังรถผมด้วย ไม่ซิ รถลุงภีมปภพ เอาไงดี นั้นวิ่งมาแล้ว ไม่ได้ ไม่ได้ ต้องทำอะไรสักอย่าง ผมหันไปก็เจอ รถจักรยานต์ภูเขาจอดอยู่เกือบสิบคัน ผมวิ่งไปและหยิบมาจอดรอบๆ รถมัน ไม่แค่นั้น วิ่งไปดันรถที่จอดต่อท้ายมันให้เข้ามาติดอีกด้วย รถมอเตอไซด์ก็มี เอามาด้วย อย่างน้อยก็ยี่สิบนาทีได้แหละครับ ผมคงไปถึงไหนแล้ว
 
                       “ไอ้หมอหมาดิมมมม” นั้นเสียงตะโกนมาแล้ว ผมวิ่งขึ้นรถและขับออกทันที ไอ้อ้นมันวิ่งมาถึงได้มันก็คงเม้งแตกแน่ๆ เพราะว่ารถมันออกไม่ได้ แต่ตอนนี้ดิมคงต้องห่างกันสักพักนะกองพัน ผมเดาว่าไอ้อ้นมันคงอยากจะเตะก้นผม ไม่ซิอยากจะฆ่าผมเลยมั้งครับ
 
                “ฮัลโหลพ่อ” ผมโทรศัพท์หาพ่อทันที
 
                “ว่าไงดิม “
 
               “พ่อเห็นตารางเวรแพทย์ยัง”
 
               “เห็นแล้วไง มึงขอลงไปอาทิตย์ละสองวันน้อยไปไหมดิม “พ่อบอกผม
 
              “แก้ใหม่เลยพ่อ ขอเป็นเช้าสายบ่ายดึกไปเลยพ่อ ดิมจะลงให้อาทิตย์ละเจ็ดวันไปเลยพ่อ ดิมรักโรงพยาบาลพ่อมาก จริง!!”
 
                “ทำงานเยอะไปไหมลูกและนี้มึงประชดกูหรือเปล่าไอ้ลูกดิมครับ”
 
                “และลงเยอะมึงก็บ่นไม่ได้ซ่ากับเพื่อนซี้มึงอีก ผู้กองอ้นนะ” พ่อพูด
 
                “ช่วงนี้ผมต้องห่างมันสักพักพ่อ เม้งแตกผมขนาดนี้ พ่อช่วยลูกก่อนเอาชื่อลูกลงไปเลยพ่อ “ผมพูดออกมา
 
                “เออๆ ให้ลงถึงเดือนหน้าเลยไหมลูก” พ่อถามผมขนาดนั้
 
                “ลงถึงปีหน้าไปเลยก็ได้พ่อ” ผมพูด
 
               “ไอ้นี่ แต่ก็ดี จะได้ไม่ต้องหาหมอพาร์ทไทม์มาเพิ่ม ใช้ลูกทำงานแทนประหยัดตังดี” นั้นพ่อผมพูด ลูกดีใจน้ำตาไหลเลยพ่อ
 
               “แค่นี้นะดิม พ่อจะไปร้านคุณประภัสราซะหน่อยน้องชายกูมาหา” พ่อผมพูด
 
                “อาเปรมดิ์เหรอพ่อผมเห็นอยู่”
 
                “อ้าว! มึงเห็นได้ไงดิม”
 
                “ผมพาหลานๆ ขึ้นไปช่วยเลือกเมีย เอ๊ย ช่วยเลือกเค้ก” ผมพูด
 
                “มึงซื้อเค้กให้หลานจนได้ ไอ้ดิม!!!”
 
                “พ่อหลานอ้อนนะพ่อ ผมก็ใจอ้อน”
 
                 “ไม่จริงปู่ ลุงบอกให้ไปช่วยจีบป้าแพท!!!!” หลานผมตะโกนบอกพ่อผมพร้อมๆ กัน
 
                “มึงอย่าบอกนะแพทนั้นลูกอาเปรมดิ์มึงน่ะ” พ่อผมพูด
 
                “ใช่เลยครับพ่อ มีคนเดียวเลยที่ดิมตั้งเป้าเอาไว้พ่อ” ผมบอกพ่อ อันนี้สารภาพ
 
                 “ไอ้ดิมม แพทมันหลานกูเหมือนกัน ถึงแม้จะไม่ใช่หลานสายตรงแต่นั้นก็ลูกน้องชายกู ไปหากินไกลๆ ไป” พ่อผมพูด
 
                   “พ่อผมชอบอ่ะคนนี้ นะพ่อน่ะ ถ้าได้คนนี้ดิมจะเป็นเด็กดี” ผมอ้อนพ่อของผมทันที
 
                    “เหรอ!!!” น้ำเสียงที่บอกได้ว่าไม่ค่อยปักใจเชื่อ
 
                    “ดิมสัญญา” เพิ่มความมั่นใจให้พ่อผมนิดนึง
 
                    “กูเชื่อมึงดีไหมเนี่ยะ เออๆ จีบเองนะมึง”
 
                    “อ้าว! ลูกก็นึกว่าพ่อจะช่วยทาบทามกับอาเปรมดิ์ให้ลูก”
 
                       “อยากมีเมียจีบเองดิมึง แค่นี้นะ กูรีบ ตรูดดด” พ่อว่าลูกเป็นตรู้ดด อีกแล้ว

                       ผมหันมามองหลานๆ และเหลือบมองกระจก ออกมาไกลพอสมควรและไอ้อ้นมันก็ไม่มีทีท่าว่าจะตามมา ผมเลยเอารถเข้าข้างทางเพื่อลงไปจัดที่นั่งให้หลานนั่งดีๆ และขาดเข็มขัดกันทุกคน ผมก็รีบออกรถและพากันกลับบ้านก่อนที่ไอ้ทอทหารโหดมันจะตามมากระทืบผมเอา ผมกลัวว่าหลานๆ อาจจะกำพร้าลุงแถมแพทก็อาจจะเป็นหม้าย (เออ เขายังไม่ได้เป็นแฟนคุณหมอครับ คนเขียนแอบติง)
                       TBC...

ออฟไลน์ PFlove

  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 942
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +43/-1
EP.10เมียน้อย No.1

                  Part's  พี่อ้น บ้านอ.อ่าง    ผมเดินเข้ามาในร้านเบเกอรี่ พ่อภีมบอกให้ผมขับรถมาส่งพ่อหน่อย พ่อจะมาหาอาเปรมดิ์เพราะว่าอาเปรมดิ์แวะมาทำธุระที่นี้ เห็นพ่อบอกว่าอาเปรมดิ์จะส่งแพทมาเรียนรู้งานที่ค่ายนี้ อาเปรมดิ์คือน้องเกือบคนเล็กของพ่อผม อาเปรมด์ก็ห่างจากพ่อผมแค่ไม่กี่ปี และพอผมเข้ามาก็ว่าจะโทรหาไอ้หมอดิมกะว่าจะโทรไปเยอะเย้ยมันซะหน่อย ว่าผมเจอน้องแพท ก็ช่วงนี้ผมกับหมอดิมไม่ได้ลุยงานกันเลย ผมก็ฝึกทหารใหม่ ฝึกนักเรียนนายสิบบ้าง ส่วนไอ้ดิมมันบอกต้องขึ้นเวรโรงพยาบาลให้ลุงผมลุงผู้เป็นเจ้าเข้าเจ้าของหัวใจของพ่อผม

             แต่นี้ผมดันเจอมันอยู่ในเบเกอรี่ และพอผมเรียกมัน มันกับวิ่งหนีผม ผมถามแพท แพทบอกว่าวิ่งออกไปพร้อมกับเด็กสามคน มันแอบเด็กไว้ตั้งสามคนที่ตอนผมมีผมแบ่งมันทุกคน ผมก็เลยวิ่งตามมันแต่ดันมีคนแทรกเข้าออกมากมาย จะมาอยากทานกาแฟขนมปัง เค้กอะไรกันตอนนี้ ผมก็แหวกผู้คนออกมาและพอมาถึงที่จอดรถ ผมเห็นหลังมันไวไว มันกระโดดขึ้นรถมินิแวนไปซะก่อนและรถนั้นก็จอดอยู่หน้ารถพ่อผม ทำไมผมไม่เอะใจตั้งแต่แรก จะเอะใจได้ยังไงใครจะไปคิดว่าหน้าอย่างมันจะขับมินิแวนแบบนี้

             “ไอ้เวร ไอ้ดิม มึงทำรถพ่อกูแบบนี้ได้ยังไง ไอ้หมอ หมา ดิมมมม!!!!!” ผมเม้งแตกทันที ก็มันดันโกยเอาแก้งรถจักรยานยนต์มากองไว้รอบรถพ่อผม และมีรถมอเตอร์ไซด์มาตีคู่ขนานกันแบบนี้และมันก็ยังดันรถที่จอดถัดจากผมมาติดจนเกือบชน แถมดันคันอื่นๆ เข้ามาติดด้วย แล้วกูจะออกยังไง!!!

             “อย่าให้กูเจอมึงกูจะ ฆ่าตัดและตอนแม่งเลย อย่าได้มาซ่ากับเด็กๆกูได้อีก ไอ้หมอดิม!!!” ผมยืนเม้งแตกด่าไอ้หมอหมาดิมแต่มันไปแล้วไปเลย

              “เดี๋ยวน่ะ นี้คุณทำอะไรกับรถจักรยานต์พวกเรานะ เราจอดไว้ตรงโน้นแล้วทำไมมาอยู่ล้อมรถคุณแบบนี้ละคุณ!” นั้นแก้งน่ารักแก้งจักรยานไต่ภูเขา พวกเขาหันมาโทษผมทันที

             “ผมไม่ได้ทำครับ ไอ้คนทำมันไปแล้วครับ” ผมพูดชี้นิ้วตามไปแต่ไม่เห็นอะไรแล้วนอกจากฝุ่นตลบอบอวลแน่นอนใครจะเชื่อ ไอ้หมอดิม!!! ผมแอบด่ามันในใจ

             “อ้าวคุณอ้น นี้ลูกคุณภีมปภพนี่ครับ” หนึ่งในนั้น รู้จักพ่อผมขึ้นมาอีก ผมก็ยิ้มกลับไปทันที ใช่แล้วครับผมลูกท่านครับผม

             “เดี๋ยวพ่อ รถมอเตอร์ไซด์เราหายไปไหนละพ่อ” นั้นพ่อแม่ลูกลงมาหารถมอเตอไซค์ไม่เจออีกเพราะว่ามันอยู่ข้างรถผมนี้แหละ“เดี๋ยวพ่อ รถมอเตอร์ไซด์เราหายไปไหนละพ่อ” นั้นพ่อแม่ลูกลงมาหารถมอเตอไซ์ไม่เจออีกเพราะว่ามันอยู่ข้างรถผมนี้แหละ

             “คันนี้หรือเปล่าครับ” ผมตะโกนถามไปและชี้ให้เขาดู เขาทั้งคู่แสดงอาการตกใจทันที ผมแอบคิดน่าจะดีใจที่รถไม่ได้โดนขโมยไปขายน่ะ

             “ไปยังไงละนั้นน่ะ ผมจอดไว้ตรงนี้” นั้นไง ผมต้องกุมขมับ อ้นอีกแล้วที่เป็นผู้ต้องสงสัย

             “มันคงร้อนมั้งครับ เลยขยับมาหาที่ร่มข้างๆ รถของพ่อผมเองแบบนี้นะครับ ที่หลังหาที่จอดร่มๆ ให้มันหน่อยนะพี่น่ะ ถึงมันเก่าแต่มันก็มีความรู้สึกครับพี่” ผมพูด เจ้าของก็พากันออกมาเข็นรถตัวเองออกไปแถมยังทำหน้างงๆอีก

             “นี่คุณ จอดรถยังไงถึงได้ถอยมาติดรถผมแบบนี้ เป็นรอยไหมเนี๊ยะ!” นั้นไงเก๋งราคาถูกกว่ารถพ่อผมอีก ร้องทักผมทันที ผมเดินถอยหลังไปดู

               “ยังห่างได้อีก ให้ผมถอยหลังเข้ามาอีกหน่อยไหมครับคุณและระหว่างที่รอผมถอยเรียกประกันมาได้เลย เพราะชนแน่ๆ ” ผมถามเจ้าของรถ อีกหน่อยนะได้ชนจริงๆ

             “ไม่ต้องอ่ะ ผมรีบ” นั้นขึ้นรถไปทันที แต่มึงจะออกยังไงครับ คันข้างหลังก็ติดขนาดนั้น

             “คุณเดินหน้าหน่อยซิคุณ ผมออกไม่ได้” นั้นลำบากผมอีก ผมก็หันมามองแก้งจักรยานต์พากันออกไปหรือยัง ออกแล้วและผมก็เข้าไปเดินหน้ารถออกไปจนรถคันหลังมันออกไปได้

             “ไอ้หมอดิม ไอ้เวร!!!” ผมสะบดออกมาดังๆ ในรถตัวเอง และผมก็ออกมาจากรถกำลังจะล๊อกรถ

             “พี่อ้น!!!” เสียงที่ผมไม่ได้ยินนานแล้วและจำได้ดี มายังไงหว่า ผมหันหลังไปมอง หนุ่มน้อยทรงผมเกาหลี หน้าตาเด็กสายโอป้าส่งมาเอง ยืนจับกระเป๋าเดินทางใบใหญ่มาก ส่งยิ้มทักทายมาให้ผมแบบน่ารักแต่แฝงไว้ซึ่งความน่ากลัว จะวิ่งทันไหมกู

             “ไม่ต้องออกตัวไปไหนเลยพี่อ้น!!” รู้ทันความคิดอ้นตลอดเลย

             “พี่ต้าร์บอกว่าให้พี่โทรหา เดี๋ยวนี้!” มาพร้อมกับคำสังเมียอีก คนที่ยืนนี้คือซอล์ เด็กคนเดียวที่ต้าร์ให้ผมมีได้ ซอล์น่าสงสารแต่ร้ายกาจที่สุดในบรรดาเด็กของผม ต้าร์เลยอนุญาตให้เป็นเมียน้อยหมายเลขหนึ่ง ผมหันมามองซอล์และหยิบมือถือขึ้นมากดหาต้าร์ทันที

             //ต้าร์//

             //เซอร์ไพรส์ไหมครับพี่อ้น// ต้าร์ถามผม ผมหันไปดูซอล์ที่ยืนมองผม

             //มากจ๊ะเมีย ให้มาทำไมเนี๊ยะ!// ผมถามต้าร์เพราะว่าซอล์กลับไปช่วยธุรกิจที่บ้านแล้วนี่ ผมส่งเสียให้เขาเรียนจนจบแล้วนี่ เลยไม่อยากจะให้ซอล์มาจมกับผม ให้กลับไปที่บ้าน เพื่อว่าซอล์จะเจอคนที่ดีกว่าผม

             //มาปรนเปรอพี่ไง และต้าร์อนุญาตให้คนเดียวคือซอล์ ดังนั้นพี่ห้ามไปหิวใครมานอนอีก เข้าใจที่ต้าร์พูดไหมพี่อ้น!!!// ผมก็ต้องเกาหัว เมียหลวงดีโทรตามเมียน้อยให้มาปรนเปรอสามี จำเริญครับกู

             //งั้นแค่นี้นะต้าร์พ่อพี่รออยู่ เดี๋ยวพี่พาซอล์ไปคอนโดแล้วพี่โทรหานะครับ รักต้าร์นะ//

             //ครับพี่อ้น ดูแลซอล์ด้วยนะ ซอลมันมีปัญหาทางบ้านมาด้วย ผมเลยให้มา น่ะพี่อ้น// ต้าร์พูด

             //ครับต้าร์ แค่นี้นะ// ผมพูดและกดวางสาย ผมเดินไปหาซอล

             “นี้กะจะให้มาประจำการเป็นเมียพี่ถึงปีหน้าเลยเหรอถึงได้ลากกระเป๋ามาใบใหญ่ขนาดนี้นะ “ผมถามซอล์ ซอล์มองหน้าผมและยิ้ม ผมยอมรับว่าผมหลงเสน่ซอล์ที่รอยยิ้มและซอล์ก็เป็นเมียผมที่ถึงใจผมที่สุดเรื่องบนตียง

             “คำสั่งพี่ต้าร์ แล้วนี่ทำไมพี่อ้นยังซ่าอยู่อีกละ ไม่สงสารพี่ต้าร์บ้างหรือไง” ซอล์บ่นผมทันที

             “ซอล์ ซอล์น่าจะเข้าใจพี่ที่สุดมากกว่าต้าร์นะ ไปครับ พี่พาไปคอนโดพี่ ไหน ไหน ก็มาแล้วเริ่มงานเลยนะ พี่คิดถึง” ผมพูดและหันไปลากกระเป๋าให้ คงต้องพาไปคอนโดผมก่อน และจัดการซะก่อนสักหนึ่งหรือสองยก ส่วนไอ้หมอดิมเอาไว้ก่อน อย่าให้อ้นเจอนะมึงน่ะ โดนดีแน่ๆ ที่วิ่งหนีผมและทำให้ผมต้องลำบากมารอเคลื่อนย้ายรถที่มันเอามาขวางทางอีก

             “ซอล์รอพี่ในรถก่อนนะ พี่ไปบอกพ่อก่อนว่า”

             “ไม่ให้ซอล์ไปไหว้พ่อสามีก่อนเหรอ ถึงจะไม่ใช่เมียหลวงแต่ก็เมียน่ะ” ซอล์พูด

             “แรง!อยู่นี้แหละจ๊ะ เดี๋ยวพ่อพี่หัวใจวาย ค่อยๆเป็น ค่อยๆไปจะดีกว่านะที่รัก “ผมพูดและเดินเข้าไปด้านใน ผมเห็นแพทกำลังคุยโทรศัพท์อยู่ แพทยกมือไหว้ผม เมื่อกี้ไม่ทันได้ไหว้ผมวิ่งไปซะก่อน

             “พี่อ้นไง “ผมหันมามองแพท แพทกำลังเอ่ยชื่อผมกับคนในสายแสดงว่ารู้จักผมแน่ๆ

             “ต้าร์” แพทพูดให้ผมอ่านปาก ทำนิ้วเฉือนคอ

             “กูมากับพ่อ ไม่ต้องถาม กูยังไม่ได้คืนเลย กวนมากด้วย มากับเด็กสามคนเลยมึง ตอนแรกกูก็นึกว่าลูกพี่เขาแถมยังเรียกกูว่าป้าอีก อายฉิบเลยไอ้ต้าร์ “ผมได้ยินแพทคุยกัน

             “พ่อ เดี๋ยวอ้นมารับนะพ่อ พอดีมีเด็กหลงมาผมจะพาไปหาที่นอนก่อน” ผมเดินมาหาพ่อผม บอกพ่อผม จังหวะนั้นอาภาเข้ามาพอดีเลย

             “ใจบุญนะลูกกูนะและนี่ไปเอาเด็กที่ไหนมาอีก กูบอกให้ลดละเลิกบ้างอ้น” พ่อหันมาเม้งผมทันที ผมหันไปยกมือไหว้ลุงภา

             “นะพ่อน่ะ คนเดียว “ผมพูด

             “ไปเลยและมารับกูด้วยนะอ้น” พ่อภีมพูด

             “ไปซ่าที่ไหนละ แล้วมึงงอนอะไรกันกับไอ้หมอดิมละอ้น” ลุงภาผม

             “ผมนะเหรอครับ เรียกว่าต้องตัดญาติขาดอีโต้กันไปเลยลุง มันเล่นวิ่งหนีผมฝุ่นตลบขนาดนั้นแถมยังเอารถจักรยานมากองไว้รอบรถพ่อผม ดีที่ไม่เป็นรอย ลุงไปจัดการเลย รถคันนี้พ่อผมรักมากกว่าลูกอีกนะลุง” นั้นผมรีบฟ้องลุงครับ

             “เหรอ งั้นกูจะไปเตะมันให้ จะให้ดีเตะฝากมึงไปได้ไหม” ผมสะบัดหน้ามามอง

             “เตะลูกลุงตรงๆ ดีกว่าครับ เตะฝากมันนานไม่ค่อยถึง” ผมหันไปพูดกับลุง

             “มันกวนตีนเหมือนใครเนี๊ยะ” อาเปรมดิ์ถามพ่อผม

             “ไม่รู้หลานมึงนี่น่ะ” พ่อผมหันไปบอกอาเปรมดิ์ ผมนะยกมือไหว้อาเปรมดิ์ไปตั้งแต่ก่อนจะวิ่งไปหาไอ้หมอดิมแล้ว

             “พ่อ อ้นไปก่อนนะ จะรีบมารับน่ะพ่อนะ แต่ดูท่าพ่อจะยาวไปยาวไป” ผมพูด พ่อรีบยกเท้าจะเตะผมจริงๆ ผมเดินออก แพทเห็นก็ยกมือไหว้ผม ผมโบกมือให้ว่าไปก่อนนะ ผมเดินกลับมาที่รถเปิดประตูรถเข้าไปนั่งข้างคนนั่งที่กำลังกดมือถือแชทบ๊อกซ์คุยกับใครสักคนอยู่

             “แอบคุยกับหนุ่มเหรอ” ผมถามคนข้างๆ

             “คุยกับเมียพี่ไง” ซอล์เงยหน้าขึ้นบอกผม ต้าร์นั่นเอง

             “แล้วเมียพี่ว่าไงบ้าง”

             “สั่งว่าถ้าเจอเด็กพี่ให้ผมเก็บทิ้งให้หมด” อันนั้นทำเอาอ้นสะดุ้งเฮือกเลยครับ

             “ถ้าจะไม่ให้พี่หิวใครมา ซอล์ก็ต้องทำให้พี่ถึงใจรู้ไหม แต่ซอล์นะเมียรักอันดับหนึ่งที่ตอบสนองพี่ได้ถึงใจพี่สุดอยู่แล้ว” ผมพูดและดึงมือคนข้างๆ ขึ้นมาหอม แต่ซอล์นะหันมาดึงคอเสื้อผมและจูบอย่างดูดดื่ม เออ มันจะโจ้งครึ้มไปไหมซอล์ เพราะว่าตรงที่ผมจอดรถนะ มันโล่งมากนะครับ

             “ซอล์ รีบเหรอ ถ้าอย่างนันพี่จะได้รีบออกรถ ที่มันโล่งแจ้งไปจ๊ะและส่วนใหญ่รู้จักพ่อพี่กันหมด เดี๋ยวพ่อพี่จะต้องหาอะไรคลุมหัวเดินเอานะซอล์ “ผมอบกซอล์ และผมก็รีบออกรถทันที ไม่ให้เป็นการเสียเวลาสปีดเลยครับ ไม่ถึงสิบหน้านาที ก็ถึงคอนโดของผม ไม่ไกลจากค่ายทหารแต่ก็ห่างพอที่จะพ่อจะไม่รู้ว่าผมเอาใครมาอิบ อิบ

       

         TBC...

 

 
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 03-05-2024 22:04:18 โดย PFlove »

ออฟไลน์ PFlove

  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 942
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +43/-1
EP.10.1มียน้อย No.1 NC 

               Part’s พี่อ้น ผมนำรถเข้าไปจอดและลงมาหยิบกระเป๋าเดินทางใบใหญ่ หนักมาก ไม่รู้ใส่อะไรไว้กันหนักหนา ผมรีบลากลงไว้ที่ตรงขอบฟุตบาตร ซอล์ยังไม่ยอมลงมาจากรถ ผมเข้าไปเปิดประตูฝังคนนั่ง ซอล์นั่งรอให้ผมเปิดประตูให้นั้นเอง และผมก็มุดเข้าไปปลดเข็มขัดให้ด้วย แน่นอนจะให้บริการขนาดนี้ต้องมีค่าตอบแทน ปากก็ประกบริมฝีปากซอล์ ผมบดขยี่้อย่างเมามัน มือของซอล์ก็กุมความเป็นชายของอ้นเอาไว้
     “พี่ว่าเรารีบขึ้นห้องเถอะซอล์” ผมกระซิบบอกซอล์
     “พี่อ้นจะรออะไรละครับ แข็งสู้มือซะขนาดนี้” รู้อีกว่าอ้นกำลังต้องการออกรบ ผมก็พากันออกจากรถ และเดินคลอเคลียกันขึ้นไปทีห้องผมคอนโดหรูใจกลางเมืองแต่ห่างจากค่ายทหารเกือบยี่สิบนาทีขับรถ ผมก็รีบเดินเข้าไปในลิฟต์ นี้เป็นจุดที่อ้นต้องเช็ค อินทันทีที่ประตูลิฟต์ปิดลงจะรออะไรครับ ผมจับซอล์นั่งบนกระเป๋าลากและซุกไซ้กันอย่างหืดกระหายจนลิฟต์เปิดออกก็พากันออกจากลิฟต์ไป เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น โชคดีที่เวลานี้ยังไม่เป็นเวลาเลิกงานของหนุ่มสาวออฟฟิศ และที่ผมทราบที่นี้เป็นที่พักของหมอพยาบาลที่ขอมาพักด้านนอกด้วย รถจะมารับส่งเป็นเวลา
     “เขาไปได้นี้พี่ขอแบบซี้ดซาดเหมือนมะขามจี้ดจ้าดเลยนะซอล์” ผมบอกซอล์ ซอล์กัดปาก ว่าได้
     “แป๊ปหนึ่งนะพี่อ้นขอซอล์ดูอะไรในกระเป๋าแป๊บหนึ่ง” ซอล์พูด ผมพยักหน้าและดันกระเป๋าไปให้ ผมก็ไขกุญแจห้องพักผมและพอผมเปิดเข้าไปได้

            สิ่งที่ผมเห็นคือ สี่หนุ่มรูปงาม งามมากจริงๆ นั่งเรียงกันหมือนนางงามตู้กระจก โบกไม้โบกมือให้ผม มีเหล็กดัดฟันสองคน ดูจากหน้าตาอายุราวๆ สิบห้าหยกๆ สิบหกหย่อน แต่น่าจะไม่เกินยี่สิบปีบริบูรณ์อีกด้วย ถ้าเมียน้อยไม่มา อ้นคงวิ่งไปหาแล้วและคนนี้เมียตัวจริงส่งมาฆ่ากิ๊กอ้น ดังนั้นอ้นจะรออะไรปิดประตูลงและทำท่าไขไม่ออกขึ้นมากะทันหัน
       “ ไอ้โอมใช่ไหมนี้”ผมบ่นกับตัวเอง “มันไม่คิดจะปรึกษาพี่มันบ้างเลย ไอ้เวร!!”ด่ามันด่วย  ผมหันมามองมือสังหารเมียน้อยของผม ที่เมียหลวงส่งตรงมาจาก แอลเอ ไม่ใช่ลอสเองเจลลิสแต่มันคือร้อยเอ็ด เอาไงดีวะอ้น ในห้องก็เสียดาย แต่อันนี้น่าจะเสียหายแน่ๆ ถ้าเข้าไป ไม่ใช่ใครเด็กๆ ที่นั่งอยู่ เสียหายทั้งหน้าตาแน่ๆ เละงานนี้เละ
       “ทำไมละพี่อ้นไม่เปิดประตูละครับ พี่ไม่รีบเหรอ “ซอล์ถามผม
       “คือว่าพี่ว่ากุญแจมันผิดพวงนะครับ ซอล์ “
     “ไขไม่ออกเหรอครับ ผมช่วยลองไขให้ไหม ซอล์ไขเก่ง” นั้นพูดและเอื้อมมือมาจะคว้ากุญแจจากมือผม
         “ไม่ดีกว่าซอล์ คือมันไม่ค่อยดี มันแข็ง เดี๋ยวมือซอล์จะเจ็บเอา เล็บสวยๆ ก็จะหัก” ผมพูดและขืนไว้ไม่ให้พวกกุญแจ ผมรีบหยิบมือถือมาจะกดโทรหาไอ้โอม
     “แล้วมันแข็งกว่าของพี่อ้นหรือเปล่าละ” ซอล์เดินมายืนตรงหน้าผมและเอามือจับตรงเป้าพอดีเลย
     “อุ้ยย พี่ว่าอาจจะพอพอกันนะ จับแบบนี้มันแข็งสู้นะ “ผมพูดขณะกดโทรหาไอ้โอมอยู่
     //ไอ้โอม// ผมเรียกไอ้โอมและดันซอล์แป๊บหนึ่ง ทำนิ้วจุปากขอเวลาแป๊ป
     //ว่าไงพี่ อยู่ไหนแล้วอ่ะ ผมลงมาหาเบียร์เย็นๆ พี่อ้น// ไอ้โอมมันบอกผม เอามือป้องมือถือก่อน
     //ไอ้โอมมึงเอาอะไรมาไว้ที่คอนโด// ผมถามไอ้โอม
     //เด็กไงพี่ เด็กที่ผมบอกพี่ว่าผมจะเรียกมาตรวจสองกันอีกรอบไงพี่อ้น น้องเขารออยู่ในห้องเลยพี่ // ไอ้โอมมันพูด
     //กูเห็นแล้วนั่งเรียงกันยังกะนางงามตู้กระจก ทำไมมึงไม่ติดเบอร์ให้น้องเขาด้วยละไอ้โอม// ผมพูดประชดไอ้โอมมันและหันไปยิ้มให้ซอล์
     //ถ้าพี่จะตรวจสอบไปก่อนก็ได้นะ เดี๋ยวโอมขึ้นไปตรวจซ้ำ //ไอ้โอมมันพูด มันบอกมันจะขึ้นมาตรวจซ้ำซะด้วย ไอ้นี่ไม่หื่นธรรมดา หื่นมากเหมือนพี่มึงเลย
     //มึงขึ้นมาพาลงไป ณ บัดนาว! // ผมพูด
     //ทำไมละพี่อ้นน้องไม่ถึงใจเหรอพี่// ไอ้โอมมันถามผม
     //กูยังไม่ได้ลองแต่กูคงลองไม่ได้ ตอนนี้เพราะเมียน้อยกูมา// ผมพูดและหันหนีนิดหน่อย หันไปยิ้มให้ซอล์ที่ยืนกอดอกมองผมอยู่
     “พี่โอมกำลังมานะซอล์ รอแป๊บ” ผมพูดบอกน้องซอล์
     //เมียคนไหนอ่ะพี่อ้น พี่อ้นนะมีเมียตั้งหลายคน ไม่ต้องเรียกว่าเมียน้อยแล้วเขาเรียกเมียมากเถอะพี่ มากจริงๆ // ไอ้โอมมันทำให้ผมอยากจะข่วนหน้ามันจริงๆ ไอ้น้องกวนตีน
     //แล้วเมียคนไหนของพี่มาเนี๊ยะ! // ไอ้โอมมันถามผม
     //เมียน้อยหมายเลขหนึ่ง// ผมพูดสะดุ้งไหมไอ้โอม ผมเองก็สะดุ้งตัวเอง
     //มึงจำตอนที่มึงพาเด็กมึงมาได้ไหมและซวยมากมาเจอน้องซอล์นะ // ผมพูดและหันไปมองซอล์ที่นั่งอยู่บนกระเป๋าเดินทางและดูดนิ้วชี้โชว์ผมอยู่
     //จำได้ซิ น้องเขาโดนรองเท้าส้นหนาเท้ากับอิฐมอญได้และผมก็ต้องพาไปทำเบ้าหน้าใหม่ทั้งหมด โอมหมดไปเกือบแสนได้พี่อ้น// ไอ้โอม
     //และนี้มึงพามาสี่คนมึงคิดว่ามึงจะหมดไปกี่แสนไอ้โอม// ผมถามไอ้โอม
     //มึงรีบขึ้นมาพานายงามตู้กระจกมึงลงไปเดี๋ยวนี้ไอ้โอม พามาได้ไงไม่ปรึกษากูเลยไอ้เวร// ผมแม้งแตกด่าไอ้โอมไป
     //แล้วเบียร์เป็นวุ้นๆ ละพี่เอาไหม//มันยังมีหน้ามาถามหาเบียร์เป็นวุ้นอีกน่ะ ไอ้หัววุ้นเอ๊ย!! ผมนึกด่ามันในใจ
     //ไม่เอา!! ถ้ามึงมาช้าก็ซื้อดอกไม้ธูปเทียนแพมาด้วยเลย//ผมบอกไอ้โอม
     //เอาไว้ขมาเมียน้อยพี่เหรอ//
     //หนักกว่านั้น เอาไว้มัดตราสังน้องๆ มึงอ่ะเพราะว่าตายคาเท้าเมียน้อยกูวันนี้ เมียน้อยกูรับหน้าที่มาฆ่ากิ๊กกู//ผมพูดบอกไอ้โอม
        //แต่น้องเขายังไม่เป็นไม่ใช่เหรอพี่อ้น แค่มายื่นใบสมัคร// ไอ้โอมมันพูด
        //สมัครวันนี้ได้โปรโมชั่นทำหน้าใหม่ฟรีวันนี้มึงเอาไหมล่ะ// ผมถามไอ้โอม
       //งั้นโอมไปเดี๋ยวนี้พี่ // รีบเชียวมึง ผมก็กดวางสายเดินมาหาซอล์
      “ยั่วพี่แบบนี้ สงสัยจะได้ก่อนเข้าห้องแน่เลยพี่นะ” ผมพูดและดันคนที่นั่งอยู่บนกระเป๋าเดินทางให้หลังชิดกำแพง
       “อยากรู้ว่ายี่ห้อนี้ดีไหม รากฐานมั่นคงดีไหม ถ้าไม่ดี พี่ซื้อให้ใหม่” ผมพูดและดันซอล์ลุกขึ้นและผมนั่งแทนให้ซอล์นั่งคร่อมผม ซอล์ก็จูบผมอย่างเร้าร้อนมือก็ปลดหัวเข็มขัดพร้อมกับดึงชายเสื้อออกมาจากกางเกงทหาร อ้นก็ดูดไซ้ไปที่ลำคองามระหงส์นั้น ซอล์ก็โยกเบาๆคลอๆ
       “โว้ยย!” มีคนมาขัดผมหันมามองไอ้โอม มึงไม่เคยเห็นพี่มึงทำแบบนี้หรือไง
       “รีบเหรอพี่” ไอ้โอมมันมีหน้ามาถามอีก
       “รีบไม่รีบกูจะได้กันตรงนี้อยู่แล้ว ส่วนมึงนะรีบไปเคลียร์ในห้องเลย” ผมพูดกัดฟันไปด้วย
       “มันทำห้องรกนะจ๊ะ “ผมพูดกับซอล์
       “สวัสดีครับพี่โอม” ซอล์หันไปทักทายโอม ซอล์อ่อนกว่าไอ้โอมน่าจะรุ่นเดียวกับไอ้อั๋น ซอล์เขาเรียนเร็วกว่าเลยจบก่อน ซอล์เป็นเด็กขยัน ขยันหลายอย่าง ขยันเอาด้วยซอล์เลยเป็นเด็กที่อ้นห่วงห้ามใครแตะ อันนี้สั่งบรรดาน้องๆ เอาไว้
       “ยืนทำซากอะไรเข้าไปเคลียร์ดิมึง” ผมกัดฟันพูด ผมพูดไอ้โอมมันก็เอากุญแจสำรองมาไขและเปิดประตูแง้มๆ
       “ห้องรก พี่เก็บให้น่ะ รกมีแต่พวกแมลง เดี๋ยวพี่โอมเคลียร์ให้ ช่วงนี้พี่ย้ายหน่วย ไปอยู่กำจัดแมลงแทน โดยเฉพาะแมลงสาบ “ไอ้โอมพูดผมก็ยังคงดูดดื่มกันอยู่บนกระเป๋าเดินทาง ไอ้โอมมันเข้าไปสักพัก
       “พี่อ้นโล่งแล้วพี่” ไอ้โอมมันบอกแสดงว่ามันยัดเด็กเข้าไปอีกห้องแล้ว
       “เข้าห้องกันดีกว่านะ เออ พี่ว่าน้องซอล์อาบน้ำก่อนน่ะ เดี๋ยวพี่จะโทรเช็คพ่อพี่ก่อน” ผมพูดและจัดการลากกระเป๋าซอลเข้าห้อง ลากไปด้วยปากก็ดูดกันไปด้วยเทพไหม เทพมาก ไปจนถึงในห้องนอน
        “มีอะไรผิดปกติในห้องหรือเปล่าพี่อ้น” ซอล์ถามผม
        “มี มีซอล์เข้ามาพี่ว่าพี่คงเหนื่อยผิดปกตินะพรุ่งนี้” ผมพูด และดันซอล์ลงไปที่บนที่นอน
        “ไหนบอกจะให้ซอล์อาบน้ำก่อนไงพี่อ้น”
       “ได้จ้ะได้” ผมพูดและซอล์ก็ลุกขึ้นหันมากัดปากยั่วอ้นอีก และเดินเข้าห้องน้ำไป ผมรีบออกไปด้านนอกว่าไอ้โอมมันพาออกไปหรือยัง มันยังอยู่เลย
      “อะไรกันอะพี่โอมพึ่งจะมา ไม่ตรวจสอบแล้วเหรอ” ผมเดินมาหยุดที่อีกห้อง
       “พี่คนนี้หรือ เปล่าที่ว่าอยากตรวจสอบพวกผมนะ” เด็กน้อยน่ารักน่ากินนะเนี๊ยะ แต่ผมหันไปมองในห้อง เด็กน้อยนี้อาจจะโดนยำเละ
       “พี่ก็อยากสำรวจน้องนะแต่วันนี้พี่มี่เครสพิเศษ วันนี้กลับไปก่อนแล้วกัน ค่อยมาให้พี่ตรวจสอบใหม่ “ผมพูดหันไปหยักคิ้วให้ไอ้โอม
       “พี่อ้นพี่คุยกับใครนะ” ฉิบหายแล้วผม
       “ไอ้โอมพาน้องออกก่อนที่เจ้าแม่เมียน้อยหมายเลขหนึ่งกูจะลง น้องมึงจะเละ” ผมพูดและรีบเดินกลับไปที่ห้องทันที
       “น้องครับย้ายก้นเถอะครับ เพราะว่าวันนี้เจ้าแม้มาเพื่อมาฆ่ากิ๊ก รายล่าสุดทำเบ้าหน้าใหม่หมดเลยนะน้องนะ “
       “ไปครับเร็วๆ “ไอ้โอมมันพูดและต้อนครับผมก็เข้าไปในห้องรีบปิดประตู และปลดกระดุมเสื้อรอเลย น้องซอล์ออกมายืนพิงขอบประตูห้องน้ำมองผม น้องซอล์สวมเสื้อคลุมอาบน้ำ และกำลังจะปลดสายขาดเอวออก อ้นก็ถอดเสื้อออกเหลือแต่กางเกงทหารที่ปลดกระดุมและรูดซิปรอแล้วด้วย มังกรยักษ์อยากออกมาผงาดเต็มที
       “วันนี้อยากโดยครูฝึกทำโทษอะ” น้องซอล์พูด
       “จัดมา ให้พี่ทำโทษท่าไหน พี่อ้นจัดให้” ผมพูด และซอล์ดึงสายขาดเอวออก เสื้อคลุมลงไปกองที่พื้น ผมก็เข้าไปอุ้มซอล์คาดเอวผมไว้ที่ด้านหน้า ปากก็ดูดดื่มกัน จุดแรกก็ต้องโต๊ะทำงานก่อนเลย ตั้งแต่ซื้อมาไม่เคยกางสมุดทำงานบนโต๊ะนี้เลย เอาไว้เพื่อจุดจุดตลอด
       “โอ้วว พี่อ้น ซี้ด ซอล์เสียวอ่ะพี่อ้น”
       “ไม่เสียวพี่อ้นจะทำไมละจ๊ะเมีย ซี้ด ทำแล้วก็ต้องทำให้เสียวจ๊า ไม่เสียวธรรมดาด้วยต้องเสียวซ่านถึงใจ” ผมพูดและดูดดุลสองจุดเล็ก เอาเล็กๆ พอ แบนๆ ด้วยไอ้แบบเต้ามหึมา จุกใหญ่เท่ามะนาวไม่เอากลัวอุดจมูกตาย อ้นเลื่อนริมฝีปากไล่ลงมาตามแผ่นอกและไปที่หน้าท้อง ซอล์ดันผมออกและผลักอ้นไปต่อที่โซฟ้ายาว ซอล์ผลักผมให้นอนลงและดึงกางเกงทหารออกไป ไม่เหลืออะไรให้มาขัดขวาง ซอล์ก้มลงจูบและขบกัดที่หน้าท้องซีกแพคของอ้น อ้นซีทอัพทุกวันวันละสองร้อยที วิดพื้นอีกหนึ่งร้อยที กระโดดเชือกอีก กล้ามท้องลอนสวยๆ ที่สาวๆ หลงใหล กำลังโดยซอล์หยอกเย้าเล่นและเลื่อนลงไปเรื่อยๆ จนถึงเสาสัญญาณที่มันโด่เด่รอการกำราบ และซอล์ก็ครอบปากลงไป ไม่ต้องบอกว่าอ้นชอบไหม เด้งสู้ทุกการดูดดุล
       “โอ้ววว เยี่ยม น้องซอล์ พี่อ้นขอเน้นๆ “ผมพูดให้ซอล์ใช้ปากแบบเน้นที่น้องสุดรักของอ้นหน่อยซอล์ก็จัดให้ เล่นเอาอ้นอยู่ไม่สุข บอกแล้วว่าซอล์คือคนที่ถึงใจอ้นที่สุด
       “ตุ๊บ” ผมก็ดันซอลลงไปที่พรมอย่างหนา เอามาปูรองเพื่อกิจกรรมอย่างว่าโดยเฉพาะ ไม่ลืมหยิบหมอนติดมือมารองศีรษะให้ซอล์
        “เปลี่ยนพรมใหม่เหรอพี่อ้น” ซอล์ถามผมทันทีที่แผ่นหลังแตะพื้น
         “อย่างหนาสำหรับไอแล้วไม่เจ็บเข่า” ผมพูดและแยกขาซอล์ออก พร้อมกับสอดแกนกายเข้าไปในกายซอล์
          “โอ้วพี่อ้น “ซอล์ร้องออกมาเบาๆ
         “ปักๆๆๆๆๆๆ” อ้นดันพล้วดเดียวเข้าไปจนมิดและซอยถี่ยิบ ไม่ต้องนับให้เพราะคนซอยมันก็นับไม่ทัน
         “พี่อ้น ซอล์ โอ้ว “
         “อย่าเพิ่ง ยังเช็คอินไม่ครบ เตียงพี่ก็ใหม่นะซอล์” ผมพูดและบอกซอล์ให้กอดคอไว้จะพาไปที่เตียงต่อ
         “พี่ใหม่หมดทั้งห้องเลยใหม่เนี๊ยะพี่อ้น”
         “ยกเว้นเมีย…. เก่า” ผมพูดซอล์มองผมตีที่แผ่นอกผมเบาๆ และผมก็วางซอล์ลงที่บนที่นอนและจัดการพลิกให้มาอยู่ในท่าด็อกกี้ และซอยขอบเตียง
         “โอ้วว ซี้ด โอ้วว “ผมร้องออกมาพร้อมกับน้องซอล์ เสียงร้องไม่รู้ว่าดังแค่ไหน แต่คงได้ปลุกเพื่อนบ้านให้ลุกมาทำกิจกรรมกันบ้างละผมว่า
         “พี่อ้น ซอล์ไม่ไหวแล้ว”
         “ซอล์ไม่แล้วพี่จะไหวเหรอจ๊ะ มาแล้ว อู้ยย โอ้วว” ผมร้องและเกร็งช่างล่างพร้อมการกะตุ๊กและผมก็ปลดปล่อยน้ำรักเข้าไปในกายซอล์ มีแค่สองคนเท่านั้นที่ผมไม่ใส่ถุง นั้นคือต้าร์ และซอล์ มีอีกคนแต่นั้นมันแค่ครั้งเดียวจริงๆ โจ
         “พี่อ้น” หลังจากที่ผมถอดแกนกายออกและนอนแผ่ข้างๆ ซอล์ ซอล์พลิกตัวมาหนุนที่แผ่นอกของผม
         “ซอล์ แต่พี่ค้างกับซอล์ที่นี้ไม่ได้ ซอล์เข้าใจพี่ใช่ไหม พรุ่งนี้พี่มีงาน พี่มารับซอล์ไปทานข้าวแทนแล้วกันนะและพี่จะพาเราไปดูรถใช่สักคัน “ผมบอกซอล์ พรุ่งนี้ผมมีสอนยิ่งปืนทหารใหม่
         “ซอล์เรียนปริญญาโทออนไลน์อยู่พี่อ้น ไม่ต้องห่วง ซอล์รายงานล้นมือเลยแต่ซอล์ก็มีเวลาปรนเปรอให้พี่อ้นได้นะ” ซอล์พูด ผมก็เอามือลูบหัวซอล์เบาๆ
        “อันที่จริงพี่ก็อยากให้ซอล์ไปเจอคนดีดีนะ “ผมพูด
        “ไม่เอาอ่ะ ซอล์ไม่อยากเจอใครแล้ว ซอล์อยู่แบบนี้มีความสุขแล้ว นะพี่อ้น” ซอล์บอกผม และพลิกมานอนคว่ำอยู่บนอกผม เงยหน้ามองผม
        “ไม่มีรอบสองเหรอ” ซอล์ถามอ้น
         “มีเหรอที่พี่จะไม่เบิ้นนะ ไม่มีครับ “ผมพูดและจัดการรีเพล์ใหม่ทั้งม้วน สงครามรักฆ่าล้างผลาญ เช็คอินกันทุกมุมห้องก็เริ่มขึ้น เล่นเอาอ้นเดินเซ่เลย ผมกำลังจะเดินเข้าบ้าน ขณะนี้เป็นเวลา สี่ทุ่มตรง ผมเปิดประตูบ้านเข้ามาก็พบว่าพ่อผมครับกำลังนั่งอยู่กับลุงภา ฉิบหายแล้วอ้นลืมพ่อครับผม
         “ไอ้อ้น มึงลืมกูเหรอ นี้มึงไปเล่นดนตรีไทยที่ไหนมา” พ่อผมถามผมทันที
         “ดนตรีไทยอะไรพ่อ” ผมถามพ่อผมและยกมือไหว้ลุงภา
         “ไอ้โอมมันบอกว่ามึงไปเล่นซออยู่” พ่อผมถามผม ผมหันไปมองไอ้อั้มมันกำลังทำงานเอกสารให้พ่ออยู่ มันหันมาหัวเราะผม
         “เล่นซออะไรมาพี่อ้น ซออู่หรือซอด้วง ฮาๆ “ไอ้อั้ม ผมหันไปหยิบมอนอิงปาใส่มันทันทีและหันไปมองไอ้โอมมันหายไปไหนของมันเจอจะเตะให้ เสือกบอกพ่อได้ว่าไปเล่นซอ แต่ก็เล่นซอล์มา และมันก็คนล่ะซอล์กันเลย
         “ชอบเล่นดนตรีไทยเหรอเรา หึๆ” ลุงภาถามผม
         “ที่หลังจะถ้ามึงจะไปนาน สามชั่วโมงขนาดนี้ทิ้งกุญแจกับรถไว้  กูขับกลับเอง นี้พี่กูต้องมาส่งกูนี่” พ่อผมพูด ผมหันไปยิ้มให้กับลุงภา แอบคิดนี้หายไปเล่นกับซอล์มาสามชั่วโมงเลยเหรอวะอ้น
        “ทำไมเล่นซอนานเหรอเรา” ลุงภาถามผม
        “ตอนแรกผมก็ว่าจะเล่นซอแค่แป๊บเดียว รอบเดียวแต่เล่นไปเล่นมาติดใจเลยเล่นไปสามรอบเพลงครับลุง” ผมตอบไปและสิ่งที่ได้มาคือของสมน้ำหน้าอ้น หมอนอิงจากพ่อสุดที่รัก ปาใส่มาเต็มๆ หน้าอ้นเลย
        “เออ พี่กลับก่อนนะภีม” ลุงภาพูด
        “มันดึกไปไหมพี่ภา ให้อ้นขับไปส่งและพรุ่งนี้ให้ดิมมาเอารถไป ผมไม่อยากให้พี่ภาขับเลยมันมืด” พ่อผมพูด
        “ไม่เป็นไรหรอกพี่ขับช้าๆ ไม่เร็วหรอก “
        “หรือจะค้างที่นี้ละลุง” ผมถามลุงภา
        “ไม่ละ พรุ่งนี้มีลงตรวจคนไข้แต่เช้าและไม่ได้เตรียมอะไรมา เอาไว้วันหน้าอ้น มาแน่” ลุงภาแรง
         “ผมว่า ไอ้พวกนี้มันน่าจะไปเป็นลูกพี่นะพี่ภา เข้าใจกันเหลือเกินนะ” พ่อผมพูด
         “เหมือนกันกับที่บ้านต้องเลี้ยงดูด้วยความเข้าใจอย่างเดียวเลย…. ใช่ไหมอ้น “ลุงภาพูดก่อนจะลุกขึ้นผมก็ยกมือไหว้ และลุงภาก็เดินออกไป
         “มีงานนะอ้นพรุ่งนี้อย่าลืมละ” พ่อหันมากำชับผม ผมก็พยักหน้าเดินมาดูไอ้อั้มมัน แต่ดูท่าจะเสร็จแล้ว ช่วงนี้มันโดนพ่อให้ค้นดูเอกสารเก่าๆ หลายอย่างเลย ดูมันทำหน้า มันไม่อยากทำงานเอกสารไงอยากออกไปซ่าบ้าบิ่นมากกว่า ผมก็แตะที่หัวมันเบาๆ และผมก็เดินแยกขึ้นห้องต้องไปโทรหาเมียรักตาร์ก่อน ทุกคนในบ้านยังไม่มีใครรู้นอกจากไอ้เอ็กซ์ว่าต้าร์น้องไอ้ตุ๊คือเมียผมแถมยังเป็นเมียหลวงด้วยและเป็นคนส่งเมียน้อยมาให้อีก บอกแล้วว่าไม่เทพทำไม่ได้
           TBC...
 



« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 04-05-2024 13:25:59 โดย PFlove »

 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด