เรื่องสั้น [Silence speaks...] จบในตัว
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

ผู้เขียน หัวข้อ: เรื่องสั้น [Silence speaks...] จบในตัว  (อ่าน 9435 ครั้ง)

ออฟไลน์ BaoBao

  • Moderator
  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1509
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +485/-2
**************************************************************************
ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ


ติดตามกฏเพิ่มเติมที่กระทู้นี้บ่อยๆ เมื่อมีการแก้ไขกฏจะแก้ไขที่กระทู้นี้นะครับ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0

ประกาศทั่วไปติดตามอัพเดทกันที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.0

ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่

1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
การสนใจและชื่นชอบนิยายและเรื่องเล่าของคนในเรื่องควรมีขอบเขตที่จะไม่สร้างความเดือดร้อนให้เจ้าของเรื่อง เช่นเดียวกับเป็ดที่ตอนนี้ถูกรังควานตามหาตัวจากคนด้านต่างๆ จนตัดสินใจไม่เล่าเรื่องต่อ.........เนื่องจากบางเรื่องเป็นเรื่องเล่า.....................บางคนไม่ได้เปิดเผยตัวตน  เขาพอใจจะมีความสุขในที่เล็กๆแห่งนี้โดยไม่ได้ตั้งใจให้คนภายนอกได้รับรู้เรื่องราวแล้วนำไปพูดต่อ   เพราะปฎิเสธไม่ได้ว่าสังคมไม่ได้ยอมรับพวกเราสักเท่าไหร่

2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท,
หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง
หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง  ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์
และสถาบันต่าง ๆ  รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก  ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
การกระทำเช่นนั้นอาจทำให้คุณแบนทันที และถาวร . หมายเลข IP ของทุกโพสต์จะถูกบันทึกเพื่อใช้เป็นหลักฐาน
ในความเป็นจริงเป็นไปได้ยากมากที่จะให้แต่ละคนมีความคิดเห็นตรงกันทั้งหมด   คนเรามากมายต่างความคิดต่างความเห็น เติบโตมาภายใต้ภาวะแวดล้อมต่างกันการแสดงความคิดเห็นที่แตกต่าง   จึงควรทำเพื่อให้เกิดความเข้าใจกัน แบ่งปันประสบการณ์และมิตรภาพเพื่ออาจเป็นประโยชน์ในการใช้ชีวิต  และไม่ว่าจะอย่างไรก็ควรเคารพในความคิดเห็นที่แตกต่างของบุคคลอื่นช่วยกันสร้างให้บอร์ดนี้มีแต่ความรักนะครับ   

เรื่องบางเรื่องอาจจะเป็นทั้งเรื่องแต่งหรือเรื่องเล่าใดๆก็ขอให้ระลึกเสมอว่า  อ่านเพื่อความบันเทิงและเก็บประสบการณ์ชีวิตที่คุณไม่ต้องไปเจอความเจ็บปวดเล่านั้นเองเพื่อเป็นข้อเตือนใจ สอนใจในการตัดสินใจใช้ชีวิต   จึงไม่ต้องพยายามสืบหาว่าเรื่องจริงหรือเรื่องแต่งส่วนการพูดคุยนั้น   ก็ประมาณอย่าทำให้กระทุ้กลายพันธุ์ห้ามเอาเรื่องส่วนตัวมาปรึกษาพูดคุยกันโดยที่ไม่เกี่ยวพันกับเรื่องในกระทู้นิยาย  ถ้าจะวิจารณ์หรือแสดงความคิดเห็นทุกคนมีสิทธิแต่ขอให้ไปตั้งกระทู้ที่บอร์ดอื่นที่ไม่ใช่ที่นี่นะครับ

3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะครับ  เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรักชายเข้ามารับรู้  ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเวปแห่งนี้นะครับ

4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอมให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะปลอดภัยกว่าแล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ดเป็นเรื่องส่วนตัวของแต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ

5.ห้ามจั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียวให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตาม
เพราะแม้จะเป็นเรื่องที่เขียนจากเรื่องจริง เมื่อนำมาพิมพ์เป็นเรื่องผ่านตัวอักษร ย่อมเลี่ยงไม่ได้ที่จะมีการเพิ่มเติมเพื่อให้เกิดสีสันในเนื้อเรื่อง ทางเล้าถือว่านั่นคือการเพิ่มเติมเนื้อเรื่อง จึงไม่อนุญาตให้จั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” แต่สามารถแจ้งว่าเป็น “นิยายที่อ้างอิงมาจากชีวิตจริง” ได้  มีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว

6.อย่าพูดคุย ทักทาย นักเขียน คนอ่่านโดยรีพลายดังกล่าวไม่เกี่ยวพันกับนิยายให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรคอมเม้นต์สักคอมเม้นต์เดียวก็เพียงพอแล้ว ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และทำลิงค์โยงมายังนิยาย และให้นักเขียนทุกคนทำลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยเกี่ยวกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วย เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน

7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
      7.1 นิยาย 1 ตอน  จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
      7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
      7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
            - 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ

8.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง).

9.คุณยินยอมให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ

10.ห้ามลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป  โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ในเมื่อแนะนำเวปอื่นที่บอร์ดเรา ก็ช่วยแนะนำบอร์ดเราโดยลงลิงค์บอร์ดเรา เวป http://www.thaiboyslove.com  ในบอร์ดที่ท่านแนะนำมาให้เราด้วย  เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับจะสะดวกกว่า ส่วนในกรณีอยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนๆได้อ่านจริงๆนั้นพยายามลงให้ห้องซื้อขายซะ หรือถ้าม๊อดเดอเรเตอร์จะพิจารณาเป็นกรณีๆไป ถ้ารู้สึกว่าไม่ได้โปรโมทเวป แต่อยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนด้วยใจจริงจะให้กระทู้นั้นคงอยู่ต่อไป

11.บอร์ดนิยายที่โพสจนจบแล้วมีไว้สำหรับนิยายที่โพสในบอร์ด boy's love จนจบแล้วเท่านั้น จึงจะถูกย้ายมาเก็บไว้ที่นี่ หาอ่านนิยายที่จบแล้ว หรือคนเขียนไม่ได้เขียนต่อ แต่โดยนัยแล้วถือว่าพล็อตเรื่องโดยรวมสมควรแก่การจบแล้ว หากนักเขียนท่านใดได้พิมพ์เล่มกับสำนักพิมพ์ ต้องการลบเรือ่งบางส่วนออก โดยเฉพาะไคลแม๊ก หรือตอนจบที่สำคัญ ให้แจ้ง moderator ย้ายนิยายของท่านสู่ห้องนิยายไม่จบ เพื่อที่หากระยะเวลาเกินหกเดือนแล้ว เราจะได้ทำการลบทิ้ง หรือท่านจะลบนิยายดังกล่าวทิ้งเสียก็ได้ เนื่องจากบอร์ดนี้เก็บเฉพาะนิยายที่จบแล้ว

บอร์ดนิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบไว้สำหรับ
นิยายที่คนเขียนไม่ได้มาต่อนาน หายไปโดยไม่มีเหตุผลสมควร ไม่ได้แจ้งไว้หรือแจ้งแล้วก็ไม่มาต่อ 3 เดือน จะย้ายมาเก็บในนี้เมื่อครบหกเดือนจะทำการลบทิ้ง ส่วนเรื่องไหนที่จะต่อก็ต่อในนี้จนกว่าจะจบ แล้วถึงจะทำการย้ายไปสู่บอร์ดนิยายจบแล้วต่อไป

12.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด

13.ผู้โพสนิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ

14.ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน  ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ

15. การนำรูปภาพ บทความ ฯลฯ มาลงในเวปบอร์ด  ควรจะให้เครดิตกับ...
(1) ผู้ที่เป็นต้นตอเจ้าของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ
(2) เวปไซต์ต้นตอที่อ้างอิงถึง
....ในกรณีที่เป็นบทความที่ถูกอ้างอิงต่อมาจากเวปไซต์อื่นๆ
- ถ้ามีแหล่งต้นตอของเจ้าของบทความ  ให้โพสชื่อเจ้าของต้นตอของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ  พร้อมทั้งเวปไซต์ที่อ้างอิง
  (กรณีนี้จะโพสอ้างอิงชื่อผู้โพสหรือเวปไซต์ที่เรานำมาหรือไม่ก็ได้ แต่ควรมั่นใจว่าชื่อต้นตอของที่มาถูกต้อง)
- ถ้าไม่สามารถหาชื่อต้นตอของรูปภาพหรือเวปไซต์ที่นำมาได้ ควรอ้างอิงชื่อผู้โพสและเวปไซต์จากแหล่งที่เรานำมาเสมอ
- ควรขออนุญาติเจ้าของภาพหรือเจ้าของบทความก่อนนำมาโพสค่ะ(ถ้าเป็นไปได้) ยกเว้นพวกเวปไซต์สาธารณะ เช่น  หนังสือพิมพ์ออนไลน์ ฯลฯ ที่เปิดให้คนทั่วไปได้อ่านเป็นสาธารณะ ก็นำมาโพสได้ แต่ให้อ้างอิงเจ้าของชื่อและแหล่งที่มาค่ะ
- ไม่ควรดัดแปลงหรือแก้ไขเครดิตที่ติดมากับรูปหรือบทความก่อนนำมาโพส
- ถ้าเป็น FW mail  ก็บอกไปเลยว่าเอามาจาก FW mail

16.นิยายเรื่องไหนที่คิดว่าเมื่อมีการรวมเล่มขายแล้วจะลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออก กรุณาอย่าเอามาลงที่นี่ หรือสำหรับผู้ที่ขอนิยายจากนักเขียนอื่นมาลง ต้องมั่นใจว่าเรื่องนั้นจะไม่มีการลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออกเมื่อมีการรวมเล่มขาย อนึ่ง เล้าไม่ได้ห้ามให้มีการรวมเล่มแต่อย่างใด สามารถรวมเล่มขายกันได้ แต่อยากให้เคารพกฎของเล้าด้วย เล้าเปิดโอกาสให้ทุกคน จะทำมาหากิน หรืออะไรก็ตามแต่ขอความร่วมมือด้วย เผื่อที่ทุกคนจะได้อยู่อย่างมีความสุข

17.ห้ามแจ้งที่หัวกระทู้เกี่ยวกับการจองหรือจัดพิมพ์หนังสือ แต่อนุโลมให้ขึ้นหัวกระทู้ว่า “แจ้งข่าวหน้า...” และลงลิงค์ที่ได้ตั้งเอาไว้ในแล้วในห้องซื้อขายลงในกระทู้นิยายแทน  ถ้านักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้นิยายของตนเอง  นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้ (ศึกษากฏการซื้อขายของเล้่าก่อน ด้วยนะคะ)

เอาข้อสำคัญก่อนนะครับเด่วอื่นๆจะทำมาเพิ่มครับเอิ้กๆหุหุ
admin
thaiboyslove.com.......................................                                                           

วันที่ 3 ธ.ค. 2551วันที่ 16 ก.ย. 2554 ได้เพิ่มกฏ ข้อที่ 7
วันที่ 21 ต.ค.2556 ได้ปรับปรุงกฏทั้งหมดเพื่อให้แก้ไข และติดตามได้ง่าย

เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรงข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ  โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม

**********************************************************************

รวมงานเขียนของ BaoBao จ้า

อ่านก่อน ชั่งใจ
เรื่องที่เป็นอักษรตัวสีชมพู คือ แนวน่ารักไม่ปวดใจ
เรื่องที่เป็นอักษรตัวสีม่วง คือ แนวเจ็บปวดหน่วงหัวใจ
เรื่องที่เป็นอักษรตัวสีเขียวฟ้า คือ แนวที่จัดอารมณ์ไม่ได้

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

เรื่องสั้น

[หึง & ง้อ]
[ข้างๆ]
[บังเอิญ]… ณ โรงพยาบาล
[อย่าเงียบสิวะ!]
[แค่นี้ได้มั้ย?]
[บังเอิญ]… คำบางคำกับช่อดอกไม้
ซีรีย์สั้นกุด [บังเอิญ]...คน (ไม่) รู้จัก
ซีรีย์สั้นกุด คำ บ า ง คำ [Silence speaks...]

เรื่องกึ่งสั้น-กึ่งยาว
[แอบ]
[สองก้าว]
[เวลา]
[รู้แล้ว]


เรื่องยาว
[กระดาษ]
[กระซิบ]
[บอก]
[บังเอิญ]… สวนทาง


--------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Share This Topic To FaceBook
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 27-02-2017 13:22:34 โดย BaoBao »

ออฟไลน์ BaoBao

  • Moderator
  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1509
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +485/-2
Silence speaks...


ฟังเสียงความเงียบ





















เสียงน้ำก๊อกดังขึ้นครู่หนึ่งก่อนจะเงียบไปแล้วตามมาด้วยเสียงดังแซกซาก

คนที่กำลังแปรงฟันเหลือบตาไปมองทางประตูห้องน้ำ “อัย อื่นแอ้วเอ๋ออึง!”

“ฮึ๊ย! พูดไร….ฟังไม่รู้เรื่อง…”
คนที่เพิ่งเปิดประตูห้องน้ำ บ่นงุ้งงิ๊งก่อนก้าวเข้ามาในห้องน้ำที่ค่อนข้างคับแคบ

“อึงอะอำอาไอ!”

“ไม่รู้ดูก่อน ฉี่ก่อน ถ้าจะปล่อยระเบิดเดี๋ยวผมล่วงหน้า…” คนที่เพิ่งเข้ามาใหม่ เดินตรงเข้าไปหาชักโครก

เขาเลื่อนขอบยางยืดของกางเกงบ๊อกเซอร์ลงไปครึ่งหนึ่ง แล้วจัดการทำธุระเบาของตัวเองไป

ห้องเช่าแคบๆ ของคนจนๆ มีอะไรให้ต้องอายกัน

แก้ผ้าเล่นXXX ก็เคยมาแล้ว แค่เข้าไปใช้ห้องน้ำด้วยกันมันธรรมดามาก

ผู้ชายด้วยกัน ไม่มีอะไรให้ต้องปกปิด  หนำซ้ำต่างคนต่างมีดีให้โชว์ ก็โชว์ไปสิครับ
พี่น้องกัน แคร์อะไร



พอฉี่เสร็จ ยังไม่ทันกดชักโครก เขาก็เริ่มรู้สึกตุ๊ยตุ่ย “พี่สรง ปวดอึอ่ะ…”

“ไอ่เอี้ย!” ให้พรน้องชายตัวเองเสร็จ นายสรงก็รีบกรั้วปาก ล้างคลาบยาสีฟันในปากของตัวเอง

ขณะที่สรงกำลังจะเดินพ้นประตูห้องน้ำไป น้องชายตัวแสบของเขาก็ร้องบอกตามหลังมาว่า

“ต้มน้ำร้อนให้ด้วยนะ! ขอบคุณครับ!”













ปึก---ปิดประตูห้องน้ำ แล้วเดินถอยหายใจไปที่ระเบียงห้อง

เพิ่งจะได้แปรงฟัน กะว่าจะอาบน้ำสระผมให้สบายก่อนเข้านอน...ที่ไหนได้ โดนแย่งห้องน้ำไปแล้ว!

สรงเปิดลิ้นชักบนสุดของตู้พลาสติกราคา 199 ของ BigC แล้วมองหาสายของเครื่องต้นน้ำร้อน

ก่อนนี้เสียบสายคาไว้กับเครื่อง ปรากฏว่าสายทองแดงข้างในขาดก่อนเครื่องต้มน้ำร้อนเสียทุกครั้ง

ซื้อสายใหม่โปเกจากตลาดนัดก็ใช้ได้เดี๋ยวเดียว เขาเลยเปลี่ยนมาใช้กาต้มน้ำร้อนที่ยี่ห้อดีหน่อย
เอารุ่นเล็กๆ ของฟิลลิป ซื้อจากโฮมโปรเลย

เวลาใช้ก็เสียบปลั๊ก ไม่ใช่ก็ถอดปลั๊กโยนเข้าลิ้นชักเลย
หยิบใช้ให้ลำบาก จะได้เปลืองไฟน้อยลง และเสียไม่บ่อยด้วย




จ๊อก~~

สรงเติมน้ำร้อนเข้าไปในกาต้มน้ำอีกประมาณสองแก้ว
ไหนๆ ก็จะมีน้ำร้อนแล้ว เดี๋ยวกินโอวัลตินก่อนนอนก็ดี จะได้หลับสบาย


“พี่สร๊ง!!! หยิบผ้าเช็ดตัวให้หน๊อย~~” เสียงไอ้ตัวแสบใช้พี่ชายดังลั่น

“เออ!” สรงรับคำแค่สั้นๆ ให้มันรู้ จะได้ไม่ต้องแหกปากไม่หยุด รบกวนข้างห้องเค้า

จะว่าไปป่านนี้ข้างห้องเขาคงออกไปทำงานกันหมดแล้ว

คนหาเช้ากินค่ำ ออกไปทำงานแต่ฟ้าเพิ่งสาง
เราต้องโหนรถเมล์ไปให้ถึงที่ทำงาน…มันสะดวกนักหรอก


เขาผิดแผกจากคนอื่นเล็กน้อย....ที่ทำงานเขาอยู่ใกล้ๆ ที่พัก ปั่นจักรยานไปเดี๋ยวเดียวก็ถึง

เขานอนเช้าตื่นช่วงเที่ยง  กินข้าวอาบน้ำเสร็จพร้อมไปทำงาน ใช้เวลาไม่ถึง 30 นาที
มื้อแรกของวันสำหรับเขาแค่แช่ในน้ำร้อน 2 นาทีพอ สัมผัสแข็งนิดๆ ไว้ให้มันเข้าไปอืดในท้อง

เขารับจ้างทำทุกอย่างกับน้าคนหนึ่งซึ่งขายข้าวแกงที่ตลาดนัดตอนเย็น
ล้างผัก หั่นผัก หั่นหมู จับนู่น หยิบนี่ แล้วแต่น้าเค้าจะสั่งให้ทำ…

กับข้าว 6 หม้อทำเสร็จสรงก็ช่วยยกไปใส่รถเข็น เข็นไปวางไว้ที่แผงประจำ
และอยู่ช่วยขายจนสี่โมงครึ่ง ของไหนหมดก็เก็บกลับไป

กลับมาบ้านน้า ก็รีบตะลุยล้างข้าวของทุกอย่างตรงนั้นให้เสร็จ
แล้วรีบปั่นจักรยานไปที่หมู่บ้านหรูแห่งหนึ่ง….ไม่ใกล้ไม่ไกลจากตลาดนัดตอนเย็น

เพื่อมาทำงานอย่างที่สองของวัน











เขาเป็นเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยของหมู่บ้านหรูแห่งที่ว่า

งานที่ไม่รู้จะเรียกว่าสบายดีหรือไม่
แต่หากเรียกว่า “งาน” แล้วล่ะก็ ไม่มีอะไรไม่ลำบากหรอก
.
.
.
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 02-09-2013 00:51:11 โดย BaoBao »

ออฟไลน์ BaoBao

  • Moderator
  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1509
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +485/-2
แกร๊ง แกร๊ง~~
สรงคนโอวัลตินผสมกับน้ำข้มตรามะลิยังไม่ทันเข้ากันดี ไอ้น้องชายตัวดีที่เดิน
ตัวหอมฟุ้งออกมาจากห้องน้ำก็ใช้พี่มันอี๊ก!

“พี่สรง 2/1/1 เอานมข้น ขอบคุณคร๊าบ~”

“มึงมาชงของมึงเลย! แล้วเมื่อคืนทำเหี้ยไรอยู่ ถึงโด๊ปกาแฟแต่เช้า!”
สรงหิ้วแก้วโอวัลตินของตัวเองติดมือมานั่งจิบที่ปลายเตียง

“ทำรายงาน~~~”

“รายงานห่าไร! อย่านึกว่ากูไม่รู้จักสันดานมึงนะ!  กูทำงานส่งมึงไปเรียน ไม่ได้ส่งไปไถนา
อย่าให้กูรู้เองเชียว!” สรงคาดโทษไอ้น้องชายตัวแสบ

“โหย! ง่วงแล้วสิ ปะปะ อาบน้ำนอนเลยไป!”
ไอ้ตัวแสบที่ใส่แต่กางเกงในสีดำแบบกระชับตัว พูดพลางโถมตัวเข้าไปในตู้เสื้อผ้า
…เพื่อค้นหาอะไรสักอย่างที่ตนเองต้องการ

สรงจิบโอวัลตินเข้าปากอึกหนึ่ง ก่อนเอ่ยถามน้องชายตัวเอง
“มึงจะรื้อตู้เสื้อผ้ากูทำไม ไอ้ห่านี่! ต้องให้ตามเก็บตามเช็ดไม่รู้จักโตซะที!”

น้องชายตัวเองสะบันหน้ามาทำตาขึงใส่พี่มัน “บ่นว่ะ!”

“หาอะไร?” สรงไม่สนใจเอาความกับน้องชายตัวเอง

“ยีนส์ตัวเก่งของผมล่ะ? ผมจำได้ว่าซักไว้แล้ว ผมพับไว้ตรงนี้...”
ไอ้น้องชายหน้าบู้ยื่นนิ้วไปชี้ด้านในสุดของตู้เสื้อผ้า

“กระเป๋ามันขาด กูเลยเอาไปเย็บเมื่อวานเย็น พรุ่งนี้เย็นถึงได้...ใส่ยังไง กระเป๋ากี่ด้านรั่วหมด…”

“อ๊ากกกก  :katai1:  พี่สรงอ้า! วันนี้ผมต้องหล่อด้วยนะ! ทำไงดีเนี่ย! ไม่มีตัวดีๆ เหลือแล้ว!”
ไอ้น้องชายตัวแสบแหกปากบ่นไปก็รื้อตู้กระเจิดกระเจิงของจริงๆ

“หยุด! หยุด! ถ้ามึงรื้อตู้เสื้อผ้ากูอีกนะ กูจะเตะมึง ไอ้ห่านี่!”
สรงพูดเสียงเข้มพลางลุกเอาโอวัลตินไปวางที่โต๊ะเครื่องแป้ง
ก่อนจะสาวเท้าไปคว้าหัวของน้องชายตัวเองออกมาให้ห่างตู้เสื้อผ้า

“ผมจะเอากางเกง! กางเกง! กางเกง! กางเกง! กางเกง! กางเกง!”

“เออ! เดี๋ยวกูหยิบให้ หยุดแหกปากสักที กูรำคาญ!”

“พี่อ่ะ ทำไรไม่บอกผมเลย!” 

เสียงต่อว่าต่อขานดังมาจากด้านหลัง  มือไอ้คนที่ว่านายสรงก็เกาะติดหลังเขาเป็นตุ๊กแก

“แล้วมึงทำไรมึงบอกกูมั้ยล่ะ?!” สรงย้อนเข้าให้…ปากพูด แต่มือที่ขยับไปด้วย

“ก็นั่นมันกางเกงผ๊ม!”

“แล้วเงินที่ซื้อกางเกงมึง ไม่ใช่เงินกูรึไง!”

“ชิ๊! ลำเลิกบุญคุณว่ะ!”

“……ตกลงมึงตั้งใจเรียนอยู่จริงมั้ยเนี่ย?…” สรงไม่วายยังกังวล

น้องชายเขาไม่ชอบกินกาแฟ มันเป็นเด็กม้าคึกได้โดยไม่ต้องโด๊ปอะไร
อย่างเก่งก็เป๊บซี่ป๋องนึง มันก็ซู่ซ่าได้ทั้งวันแล้ว

แต่เช้านี้มันจะดื่มกาแฟ แถมเอากาแฟ 2 ช้อนด้วย  นั่นหมายความว่า เมื่อคืนมันแทบไม่ได้เลย

“โหย…ผมไม่ทำให้พี่ผิดหวังหร๊อก ถึงเกรดมันจะห่วย แต่ผมก็จบตามกำหนดแน่!”

“…8 ปีสินะ…อะ ตัวนี้ได้รึเปล่า?...”
สรงพูดพลางขยับตัวสะบัดให้ตุ๊กแกออกไปจากหลังของตัวเอง

“4 ปีก็เหลือแหล่แล้ว!....”
ตุ๊กแกปล่อยมือจากหลังพี่ชายตัวเองแล้วคว้ากางเกงจากมือพี่ชายมาคลี่ดู….ก่อนจะขมวดคิ้ว
“…อะไร…โฮ๊ะ! ป้ายก็ไม่แกะ นี่พี่ซุกเหรอ! ซุกเหรอ!”

สรงยืนทำหน้าหน่ายปล่อยให้น้องชายแตะขาตัวเองเล่น

“เออ กูซุก….” สรงพูดแล้วก็เดินไปหาแก้วโอวัลตินของตัวเอง

“จะใส่ได้มั้ยเนี่ย~”
คนพูดแบบสงสัยพูดพลางจัดการสอดขาข้างซ้ายของตัวเองเข้าไปในขากางเกงตัวใหม่เอี่ยม

สรงจิบโอวัลตินที่เริ่มเย็นแล้วไปพลางมองน้องชายตัวเองที่ทำหน้ายิ้มไม่หุบ…แบบไม่วางตา

“เฮ๊ย! ทำไมพอดีตัวผมเป๊ะล่ะพี่สรง!”

“……ก็ไซด์มึง มึงใส่ไม่ได้แล้วหมาที่ไหนจะใส่ได้วะ…”

“ฮึ๊ย~ ของผมเหรอ~” คนถามเดินปรี่ไปหาพี่ชาย เอียงคอทำหน้าอมยิ้มหมายทวงคำตอบมาให้ได้

“………….” สรงจิบโอวัลตินไปเงียบๆ เจตนาไม่ตอบ

“ฮึ๊ม~”
คนที่ได้กางเกงตัวใหม่กอดรัดตัวคนที่ซื้อกางเกงตัวยีนส์ตัวใหม่ให้ตนเองหอบใหญ่
“ขอบคุณคร๊าบ~~~”




สรงยังคงเงียบ

แต่ความเงียบของเขาใช่ไม่มีความหมาย

น้องชายที่โตมาด้วยกันย่อมรู้ว่ามันหมายถึงอะไร








อีกไม่กี่วันก็เป็นวันเกิดไอ้ตัวแสบแล้ว

Surprise ของสรง ไม่ใช่ Surprise อีกต่อไป

.
.
.


ออฟไลน์ BaoBao

  • Moderator
  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1509
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +485/-2
พวกเขาอยู่ด้วยกันมาตั้งแต่เด็ก
เพราะพ่อกับแม่ต้องทำงานหนัก พวกเขาสองพี่น้องจึงถูกส่งไปให้ญาติทางแม่เลี้ยงดู

ตอนนั้นสรงอายุ 3 ขวบกว่าเกือบสี่ขวบได้ (ล่ะมั้ง?)
สรงจำไม่ได้แน่ใจ รู้แต่ว่า ไปอยู่บ้านยายได้เดือนนึง ก็ได้เข้าโรงเรียนแล้ว

ไอ้น้องชายตัวดีของเขา ยังเดินไม่ได้ และเอาแต่ดูดนมกับร้องไห้จ้าเป็นอย่างเดียว

ตากับยายและพี่สาวของแม่ทำนา กับมีสวนมะม่วงและขนุนกะบริมือหนึ่ง
ลูกผลเพียงพอแค่เอาไปนั่งขายที่ตลาด ไม่พอสำหรับให้พ่อค้าคนกลางมารับไปขาย

แต่พวกเราก็อยู่กันได้ เพราะเราไม่มีค่าใช้จ่ายฟุ่มเฟือยอย่างอื่น

น้ำใช้น้ำอาบเอามาจากน้ำบาดาล  น้ำดื่มก็รองน้ำฝนใส่ตุ่มแล้วต้มดื่มใช้ทำกับข้าวไป

ไฟฟ้าไม่กี่บาท เพราะบ้านโล่งโจ้ง  หากกลางคืนไม่ทำงานการอะไร ปิดไฟนอนแต่สองทุ่ม
...เราก็อยู่กันได้



ผู้ใหญ่ทุกคนมีงานทำ ยุ่งกันทั้งวัน  สรงจึงมีหน้าที่ช่วยดูน้อง และเล่นกับน้อง



...น้องขี้แย

แต่ยายบอกว่า ‘เอ็งยังดีที่แม่เอ็ง อุ้มเอ็งจนโต แต่น้องเอ็งน่ะ มันต้องแยกจากแม่ตั้งแต่ยังจำความไม่ได้
มันไม่ขี้แยร้องหาแม่มัน แล้วมันจะร้องหาใครเล่า!’



เช่นนี้…สรงในวัยสี่ขวบจึงเข้าใจว่าน้องน่าสงสาร  เขาจึงรักน้องทดแทนในส่วนที่ตนเองได้รับมาจากแม่

น้องยังพูดไม่ได้ น้องจึงบอกไม่ได้ว่าต้องการอะไร…ชอบหรือไม่ชอบอะไร

สรงคลำผิดคลำถูกไปเรื่อย จนตัวเองเริ่มเดาทางน้องชายตนเองถูก
เพราะเลี้ยงมากับมือ ตั้งแต่เด็กจนบัดนี้  เขาจึงรู้ไส้รู้พุง น้องชายตัวเองทุกอย่าง




























“หล่อมั้ย!?” ไอ้หน้าละอ่อนในชุดโก้เก๋ ยืนแอ๊คท่าโชว์สรงทันทีที่เขาเดินเช็ดหัวออกมาจากห้องน้ำ

“นี่กูถามจริงเหอะ! มึงไปเรียนหรือไม่ไปเที่ยวเนี่ย?” สรงพูดเสียงธรรมดา เหมือนคุยกันเฉยๆ ไม่ได้ดุว่า

หากต้องการคำตอบจริง เขาทำเสียงเข้มทำท่าดุกับน้องชายไม่ได้  มันจะมึน
แล้วให้ผลที่สรงต้องการไปในทิศทางตรงกันข้าม

“อันที่จริงก็ไปทำสองอย่างเรียนกับทำงาน…” ไอ้หน้าหล่อยืมอมยิ้ม ทำตายั่วบาทาของนายสรงด้วยนิสัยปกติ

“……ทำงานอะไร?...” สรงหน้าตึง

เขาไม่อยากให้น้องเสียเวลาทำงานพิเศษ เรียนรามมันเร่งเวลาจบได้  สรงจึงอยากให้น้องตั้งใจกับการเรียนมากกว่า
มหาลัยเปิดที่ไม่มีอาจารย์มาจ้ำจี้จ้ำไช หากเราไม่จี้ตัวเอง ไม่เข้มงวดตัวเอง...แล้วใครจะช่วยเราได้


หากพลาด…นั่นจงโทษตัวเราเองเถอะ ที่ควบคุมหัวใจตัวเองเอาไว้ไม่ได้


“จำเป็นต้องรู้วันนี้มั้ย?” ไอ้หน้าหล่อเลิกคิ้วถาม

“จำเป็น!”

“จะไปขายรูปกับเพื่อน มันมีงานชุมนุมของพวกที่ทำของแฮนด์เมคอ่ะพี่สรง
ผมจะเอารูปที่ผมวาดไปขายที่งานนั่น  เพื่อนมันจองที่ไว้ หารค่าที่กับมันคนล่ะครึ่ง…”

“โอ้โห~ ภาพแบบที่ช้างในปางช้างวาดยังสวยกว่าเนี่ยนะที่มึงจะเอาไปขายเค้า!”

“พี่สรง! เข้าไม่ถึงศิลปะก็อย่ามาพูด! เพื่อนผมมันชมกันเปราะ  นี่ไอ้ตุ๊กมันไปหานายทุนอยู่
ถ้าได้มานะ ผมจะเพ้นส์เสื้อ เพ้นส์กระเป๋าขายที่สวนจตุจักร….”

“พอ พอ…มึงทำเล่นก็ทำไป ไม่ต้องคิดการใหญ่  ไว้เรียนให้จบก่อน ค่อยทำเป็นงานเป็นการ…”
สรงพูดจบก็ระบายลมหายใจยาว แสดงอาการให้น้องชายรู้ว่าตัวเองไม่เห็นด้วย

“…มันเป็นประสบการณ์ ล้มตอนเรียนก็ถือว่า ทำงานอดิเรกพลาด  แต่หากจบแล้ว งานมันคือชีวิตเลยนะพี่สรง…”

“ใช่ แล้วไอ้เพ้นส์เพิ้นที่มึงพูด มันก็ใช้เลี้ยงตัวมึงไม่รอดหรอก  ใครเค้าจะมีตังค์มาซื้อมึงได้ทุกวัน...ทุกอาทิตย์
มึงต้องมองหาอาชีพที่มันมั่นคง อย่าคิดเท่ากู!”

รู้สึกเหมือนตัวเองของขึ้น สรงเลยเดินเลี่ยงมาจากตรงนั้น แล้วหาเสื้อผ้ามาเปลี่ยน









สรงสวมเสื้อยืดไปพลางฟังเสียงที่เคลื่อนไหวอยู่ภายในห้องเช่าสี่เหลี่ยมแคบๆ

พอสวมเสื้อยืดเสร็จ เขาก็เห็นน้องชายเดินสะพายกระเป๋าก้มหน้างุดไปใส่รองเท้า

“ฮื้อ………”
สรงระบายลมหายใจยาว ก่อนบอกกับคนที่นั่งหันหลังให้ตนเองพลางใส่ร้องเท้าด้วยท่าทางห่อเหี่ยว
“…ถ้ากู…ไม่รักไม่ห่วงมึง กูไม่พูดปากเปียกปากแฉะแบบนี้หรอกนะ ไอ้ขี้แย…”

คนที่ถูกเรียกว่าไอ้ขี้แย ลุกขึ้นยืน

คนที่ถูกเรียกว่าไอ้ขี้แย ยืนนิ่งพักหนึ่ง ก่อนพูดด้วยเสียงที่เบามากว่า “…ผมรู้…”

“รู้แล้วร้องไห้ทำไม?”  สรงถามไอ้ขี้แยที่ยังหันหลังให้ตัวเอง ไม่ยอมหันหน้ามาพูดกับดีๆ สักที

“………….” คนที่ถูกเรียกว่าไอ้ขี้แยเงียบ

สรงมองหลังของน้องชายตัวเอง…นิ่ง

ไม่ต้องพูดออกมาจากปากก็ได้ ถึงไม่พูดสรงก็รู้ว่าน้องชายตัวเองคิดอะไรอยู่

มันเป็นน้องที่น่ารัก
น้องของเขานิสัยดี มีน้ำใจ มีจิตใจชอบเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่ คิดถึงความรู้สึกของคนอื่น
...คิดถึงคนอื่นก่อนคิดถึงตัวเอง


นิสัยของน้องเหมือนนิสัยของพี่


“……โกรธกูเหรอ?...” สรงอ่อนให้ก่อน

ไม่ใช่ว่าเพราะเป็นพี่แล้วต้องยอมน้อง แต่เขาทำเพื่อตัวเอง  เวลานี้ถึงเป็นตอนเช้า แต่มันเป็นเวลานอนของเขา
เขาอยากเข้านอนด้วยความสบายใจ

…ไม่อยากแบกความรู้สึกเป็นกังวลนี้ไปนอน

….ไม่อยากจำภาพน้องที่หันหลังให้ตนเอง กัดปากกลั้นน้ำตา


“ถ้าไม่โกรธก็มานี่ แล้วจะไปทำไรก็ไปซะ….” สรงบอก

เขายืนรออีกไม่นานเท่าไหร่ ไอ้ขี้แยก็หันหน้ากลับมา เดินเข้ามาหาเขาทั้งที่สวมรองเท้าผ้าใบเสร็จแล้ว


“…...กลับมาก็เล่าให้กูฟังด้วย อย่ามาแอบมุบมิบทำอะไรที่กูไม่รู้”
สรงพูดพลางกอดน้องชายตัวเองที่ซุกหน้าทำเสียงซื๊ด~ ซื๊ด~ อยู่กับอกของเขา

“…มึงยังเด็ก มึงเป็นน้องกู เข้าใจมั้ย?...” สรงพูดพร้อมกับเอามือข้างขวาลูบหัวของไอ้น้องชายขี้แย

“…ซื๊ด~ ผมอยากช่วยพี่…นี่ ซื๊ด…..”  เสียงพูดผสมกับเสียงสูดน้ำมูกดังอู้อี้แต่พอฟังเข้าใจ

“...ยังไม่ใช่เวลานี้…” สรงบอกน้องชาย

.

.

.

.

.

.

.


สรงมีความคิด

เขาอยากให้น้องเป็นเด็กไปตลอดกาล

ให้น้องโตตอนที่เขาตายไปแล้ว

.

.

.

.

.

.

.


“………ไปนะ….” 

ถึงยังไม่หายตาแดง และน้ำมูกน้ำตายังไม่หยุดไหล  แต่บางครั้งคนเราก็ไม่มีเวลาที่จะรอให้ มั น หยุดก่อน
...แล้วถึงดำเนินชีวิตต่อไปได้



ถ้าออกสายกว่านี้ ไอ้ขี้แยจะไปเรียนสาย เช้านี้เป็นวิชาเอกที่ต้องเจออาจารย์ประจำคณะ 
ไปเข้าเรียนสาย จะเรียนตามเพื่อนคนอื่นไม่ทัน และดูไม่เคารพอาจารย์ด้วย

“……อือ……” สรงพยักหน้าและรับคำในลำคอ



เขายืนส่งน้องชายขี้แยของตัวเองไปจนประตูห้องปิด

สรงนิ่งอยู่ในความเงียบสักครู่ก่อนเดินไปที่ประตูห้องเพื่อใส่กลอนประตู

สรงเดินไปที่ระเบียงห้อง คลี่ผ้าผ่านออกมากางบังแสงแดดของยามเช้า
…ได้เวลาที่เขาต้องหลับพักผ่อนแล้ว














เขาเดินไปเอนหลังบนเตียงที่มีเพียงหลังเดียวภายในห้องนี้
เตียงนี้ถึงแม้จะเล็ก แต่ไม่เป็นปัญหากับเขาและน้องชายเลย เพราะพวกเขานอนกันคนละเวลา

มันเป็นความตั้งใจของสรง

ความคิดที่ไม่เคยมีใครรู้

ความรู้สึกที่เฝ้าทรมานคนที่คิดในสิ่งที่ไม่ควรให้ใครได้รู้

.

.

.

.

.

.

.

พ่อแม่เสียไปแล้วด้วยอุบัติเหตุรถตู้ในวันหนึ่งที่จะกลับมาหาพวกเขาสองพี่น้อง…เมือ 7 ปีก่อน

พอสรงเรียนจบม.6 เขาเข้ามาหางานรับจ้างทำในเมืองหลวง ตามสเต๊ปทั่วไปของคนบ้านนอก

อยู่ที่นั่น ความรู้ไม่สูง มันทำงานได้เงินน้อยเหลือเกิน
อยู่กรุงเทพ ทำงานเวลาเท่ากัน สรงได้เงินมากกว่าเป็นเท่าตัว ...และหากขยันขึ้นอีก ก็ยิ่งได้มากขึ้น

ประหยัดเยอะๆ ไม่นึกอยากได้อะไร เขาก็มีเงินเก็บมากขึ้นทุกเดือน




หลายปีต่อมา พอน้องเรียนจบม.6 น้องก็ตามมาอยู่ด้วย

ไม่มีใครแปลกใจเลยที่น้องจะตามมาอยู่กับเขา  เพราะที่แยกกันได้ 3 ปีนั่นถือว่ามหัศจรรย์ที่สุดแล้ว

เขาไม่อยากให้น้องมีชีวิตเหมือนตัวเอง เขาอยากให้น้องมีทางเลือก จึงบังคับส่งเสียน้องให้เรียนเอาปริญญาต่อ
แต่ความสามารถของเขาก็ได้แค่ส่งน้องเรียนรามคำแหง

เขาไม่ให้น้องเรียน มสธ. ไม่ใช่ว่าระบบการเรียนของเขาไม่ดี แต่ผิดที่นิสัยน้องชายของสรงเอง
ที่ไม่เหมาะกับการเข้มงวดตัวเอง

ก่อนนี้…เขาไม่ได้ทำงานกลับเวลาแบบนี้หรอก สรงทำงานเช้าเลิกเย็นสองทุ่มนอนเหมือนคนทั่วไป

แต่เพราะอะไรหลายๆ อย่างในสามปีที่ตัวเองได้ห่างจากน้องชายบังคับให้เขาต้อง...เ ลื อ ก…


เขาเลือกที่จะอยู่กับน้อง และทำงานกลับตาลปัตรกับคนทั่วๆ ไป
...อยู่ด้วยกันแบบเหมือนไม่อยู่


.

.

.

.

.

.

.

“ฮื้อ…….” สรงลืมตาอีกครั้ง เมื่อตนเองหลับไม่ลงสักที

สัมผัสบางอย่างยังวนเวียนอ้อยอิ่งอยู่ที่หน้าอกของเขา

มันเป็นความอบอุ่นที่แสนเจ็บปวด

สรงหันหน้าไปด้านข้าง เขามองสิ่งที่อยู่ตรงหน้าตัวเองสักครู่ ก่อนจะยื่นมือข้างซ้ายไปคว้ามันมากอด

เขาหลับตาอีกครั้ง

สูดกลิ่นจางๆ จากหมอนในอ้อมแขนของตัวเอง





ในห้องสี่เหลี่ยมแคบๆ นี้มีแต่ความเงียบ

ผู้เช่าห้องส่วนใหญ่ออกไปทำงานและดำเนินชีวิตกันข้างนอก
จึงเหลือเพียงแค่เขา…กับความเงียบ

.

.

.

.

.

.

.

ความเงียบ…ไม่มีเสียง


หากแต่ถ้าความเงียบของเขาสามารถพูดได้

เขาอยากพูดแค่ประโยคสั้นๆ…เพียงประโยคเดียว





































































พี่ รัก หลง

.

.

.

.

.

.

.


เ อ วั ง  :pig4:
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 02-09-2013 01:31:55 โดย BaoBao »

ออฟไลน์ AGALIGO

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 310
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +47/-4

ชีวิตยังไม่สิ้นก็ดิ้นกันต่อไป

ตลอดชีวิตทำเพื่อน้องมาโดยตลอด---เป็นพี่ที่ดีจริงๆ

+ เป็ดจ้า

ออฟไลน์ sukie_moo

  • ปัจจุบัน คือ อดีตของอนาคต
  • เป็ดEros
  • *
  • กระทู้: 3488
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +457/-15
รักต้องห้ามซินะ

ออฟไลน์ little_munoi

  • ++ singular ++
  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1677
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +37/-3
ความรักของพี่ชายยย เฮ้อออ!! ต้องเก็บไว้สินะ

ออฟไลน์ Rafael

  • เพราะคนเราเกิดมาเพื่อแตกต่าง
  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4377
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +685/-7
พี่ชายยยยที่แอบรักน้องตัวเองสินะ...

ออฟไลน์ sunshine538

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 250
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +13/-0
หน่วงดีแท้ ... :เฮ้อ:

แค่แบ็คกราวน์เป็นชีวิตคนหาเช้ากินค่ำ (จริงๆ ต้องเป็น หากลางวันถึงค่ำและนอนเช้า) ก็ว่าหน่วงแล้ว นี่ยังแบกความรักหนักอึ้งไว้กับตัวเองอีก...

ที่จะรีบๆ ให้น้องเรียนจบอ่ะ คงไม่ใช่เพื่อให้แยกไปไหนหรอกนะ  :z3:

เดินออกจากกระทู้อย่างเศร้าๆ ...

ออฟไลน์ Damon

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 385
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +55/-2
พี่ที่ดีสินะ...

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

ประกาศที่สำคัญ


ตั้งบอร์ดเรื่องสั้น ขึ้นมาใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดนี้ ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.msg2894432#msg2894432



รวบรวมปรับปรุงกฏของเล้าและการลงนิยาย กรุณาเข้ามาอ่านก่อนลงนิยายนะครับ
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0



สิ่งที่ "นักเขียน" ควรตรวจสอบเมื่อรวมเล่มกับสำนักพิมพ์
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37631.0






ออฟไลน์ lizzii

  • เป็ดAthena
  • *
  • กระทู้: 6283
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +271/-2
เห้อออออออ

ออฟไลน์ Thyme103

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 93
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +35/-0
รักน้องมากกว่าความเป็นน้องสินะ

ออฟไลน์ TONG

  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดAres
  • *
  • กระทู้: 2535
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +191/-4
แวะมาลงชื่อ หาอะไรหน่วงๆทำร้ายตัวเอง

HappyItim

  • บุคคลทั่วไป
หน่วงแปป...  :a6:

ออฟไลน์ RinNam

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 178
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +7/-0
ดูมุ้งมิ้งแบบเทาๆ รักแต่บอกไม่ได้ รักต้องห้าม

มีความสุขแต่ก็เป็นสุขขมๆ หน่วงมากก

 :pig4: :L1:

ออฟไลน์ Ra poo

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 588
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +47/-0
Re: เรื่องสั้น [Silence speaks...] จบในตัว
«ตอบ #15 เมื่อ28-03-2014 05:41:07 »

ฮือ รักต้องข้าม :ling2:

ออฟไลน์ FahFon

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 289
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +119/-2
Re: เรื่องสั้น [Silence speaks...] จบในตัว
«ตอบ #16 เมื่อ29-03-2014 23:53:36 »

อ่านแล้วปวดใจเบาเบา

ออฟไลน์ เมษายน

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 38
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +4/-0
Re: เรื่องสั้น [Silence speaks...] จบในตัว
«ตอบ #17 เมื่อ30-03-2014 03:07:11 »

อ่านแล้วจุกเลย..
มันคงอึดอัดสินะ  ..คำพูดที่ไม่สามารถพูดออกไป
.."รัก"

ออฟไลน์ Meen_Emp

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 447
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +22/-2
Re: เรื่องสั้น [Silence speaks...] จบในตัว
«ตอบ #18 เมื่อ30-03-2014 19:26:58 »

โอ๊ย ปวดใจ
เงียบ เงียบจนได้ยินเสียงร้องไห้ของหัวใจ

ออฟไลน์ Aimiya

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 211
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +14/-0
Re: เรื่องสั้น [Silence speaks...] จบในตัว
«ตอบ #19 เมื่อ30-03-2014 20:20:18 »

โอ้ย น้ำตาจะไหลค่ะ คือชอบแนวนี้มาก แนวพี่น้อง ต่อให้เป็นข้างเดียว แต่ชอบที่ทำโดยไม่หวัง ทำให้เต็มที่ ทรมานคนเดียว ฮือออออ

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

Re: เรื่องสั้น [Silence speaks...] จบในตัว
« ตอบ #19 เมื่อ: 30-03-2014 20:20:18 »





ออฟไลน์ MESAAAAA

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 59
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +3/-0
Re: เรื่องสั้น [Silence speaks...] จบในตัว
«ตอบ #20 เมื่อ30-03-2014 23:22:12 »

แล้วหลงหละ รักพี่สรงม๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย ฮืออออออออ T^T

ออฟไลน์ สีหราช

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 320
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +200/-1
Re: เรื่องสั้น [Silence speaks...] จบในตัว
«ตอบ #21 เมื่อ23-03-2019 15:41:36 »

 o13 :really2:

ออฟไลน์ ongard25

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 22
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1/-0
Re: เรื่องสั้น [Silence speaks...] จบในตัว
«ตอบ #22 เมื่อ20-09-2019 09:48:57 »

กะแล้วว่าต้องเป็นแบบนี่แต่ต้องหักห้ามใจตัวเอง  :hao5: :hao5:

ออฟไลน์ sirin_chadada

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4110
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +114/-8
Re: เรื่องสั้น [Silence speaks...] จบในตัว
«ตอบ #23 เมื่อ20-09-2019 12:39:04 »

จะร้องงงง  :o12:

ออฟไลน์ Ginny Jinny

  • ความเป็นจริงมันวุ่นวาย ก็ขอให้ใจมันสบายๆในความฝัน
  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2099
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +51/-4
Re: เรื่องสั้น [Silence speaks...] จบในตัว
«ตอบ #24 เมื่อ20-09-2019 14:26:35 »

พี่ทัพคันเดิมเพิ่มเติมคนหื่น :hao7:

ออฟไลน์ KizzllKizz

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 200
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +40/-1
Re: เรื่องสั้น [Silence speaks...] จบในตัว
«ตอบ #25 เมื่อ21-09-2019 19:07:34 »

อ่านแบคกราวน์ชีวิตคนหาเช้ากินค่ำก็ว่าหน่วงแล้ว มาเจอเซอร์ไพรส์ตอนท้ายนี่สุดๆไปเลยค้าบ
 :hao5:

ออฟไลน์ ืniyataan

  • เป็ดEros
  • *
  • กระทู้: 3324
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +64/-1
Re: เรื่องสั้น [Silence speaks...] จบในตัว
«ตอบ #26 เมื่อ21-09-2019 21:08:52 »

 :mew6: :mew6: :mew6:

ออฟไลน์ blove

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1423
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +124/-0
Re: เรื่องสั้น [Silence speaks...] จบในตัว
«ตอบ #27 เมื่อ11-10-2020 10:25:26 »

โออ~~พี่สรงกับรักต้องห้ามน้องชายเลยต้องเงียบไม่ได้บอกออกไป แค่เฝ้ามอง โทนเรื่องดี สนุก

 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด