ความรัก...ของผม+ซวยฉิบหาย...ได้หมอนี่เป็นแฟน(ภาคต่อ)ตอน6,7 The end (19-11-59)
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

ผู้เขียน หัวข้อ: ความรัก...ของผม+ซวยฉิบหาย...ได้หมอนี่เป็นแฟน(ภาคต่อ)ตอน6,7 The end (19-11-59)  (อ่าน 12966 ครั้ง)

ออฟไลน์ BBChin JungBB

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 549
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +37/-1
ผู้หญิงแบบพราวนี่ไม่ไหวจริงๆ  :angry2:

ออฟไลน์ lovebear

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 70
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +23/-0
BBChin JungBB : ตอนต่อๆไปจะมีเฉลยนะ ว่าพราวคือใคร


---------------------------------------------------------------------

ก่อนอื่นต้องขอโทษด้วยที่มาลงให้ช้า มัวแต่ไปอ่านนิยายเรื่องอื่นอยู่






            หลังจากวันนั้นผมก็ไม่ได้เจอทีอีกเลย ผมยอมให้ความลับที่ผมมีหายไปกับทีเลยก็ว่าได้ ความลับที่ว่าผมชอบทีแต่ที

ดันไปหลงรักยักษ์ ผมไม่เคยบอกทีว่าผมชอบทีเพราะทีดันมาปรึกษากับผมเสียก่อนว่าทีนั้นหลงรักยักษ์เข้าให้แล้ว แต่จนถึงวัน

ลาจากทีก็ไม่เคยเอ่ยความรู้สึกใดใดให้กับยักษ์ได้รู้เลย
 


      สิ่งที่ผมทำคือหายไปจากวงโคจรเพื่อนมหาลัยเลยก็ว่าได้ ผมอยากเริ่มต้นชีวิตใหม่ ผมไม่อยากให้อดีตมาทำร้ายผม

อีกผมเหนื่อยกับการแอบรัก ผมเลือกที่จะทำงานกับบริษัทที่พ่อมีหุ้นส่วนอยู่พ่อผมตำแหน่งหุ้นส่วนของประธานบริษัท แต่ด้วย

ความที่ว่าผมไม่ชอบให้ใครมาว่าผมเป็นเด็กเส้น ผมเลยเข้าทำงานกับตำแหน่งนักบัญชีธรรมดาด้วยวุฒิปริญญาตรี ส่วนพี่เลข

แกไปเรียนต่อโทอีกปีเดียวเห็นพ่อจะดึงตัวให้มาทำงานด้วย


   ผมใช้เวลาปรับตัวกับสิ่งใหม่ๆสังคมทำงานใหม่ๆจนผมเริ่มชินไปกับสังคมของมนุษย์เงินเดือน แต่ที่นี่ดีหน่อยที่ว่าทุก

คนรักกันฉันพี่น้องมีอะไรแบ่งปันกัน ไม่มีใครเอาเรื่องของคนอื่นมานินทาลับหลังมีอะไรเราจะเครียกันตรงๆ


   จนวันนึงท่านผอ.สาขานี้จับได้ว่าหัวหน้าแผนกบัญชีที่พวกผมเคารพนับถือนั้นได้ทำการทุจริตปลอมแปลงเอกสารเลย

ถูกดำเนินคดีตามกฎหมาย ส่วนตำแหน่งหัวหน้าแผนกนั้นตามความเข้าใจของผมผมคิดว่าคงให้รองขึ้นแทนแล้วหาคนขึ้นมา

เป็นรองแทน แต่เปล่าเลย ตำแหน่งหัวหน้าแผนกถูกล็อคเอาไว้เหมือนกับว่าจะมีคนเข้ามารับตำแหน่ง เมื่อเป็นเช่นนี้คนที่ไม่

พอใจเอามากๆก็คงไม่พ้นรองหัวหน้าแผนก แล้วคุณรู้ไหมครับว่าใครมาเป็นหัวหน้าแผนกพี่ชายของผมเองครับ พี่เลขที่กลับมา

หลังเรียนจบด้วยวุฒิปริญญาโทสองใบซ้อน แน่นอนว่าเมื่อพี่เลขมาเป็นหัวหน้าผมเขาก็ต้องทำหน้าที่หัวหน้าเวลาดุแกจะดุ

เหมือนพี่ชายสอนน้อง แรกๆทุกคนก็ไม่ค่อยชอบแกสักเท่าไหร่กันผมก็ไม่รู้ว่าทำไม เพราะงานที่แกสั่งให้ทำมันต้องออกมาดีต้อง

ตรวจทานให้ดีก่อน พี่เลขใช้เวลาเกือบสามเดือนกว่าที่คนทั้งแผนกจะยอมรับในตัวแก วันแรกที่พี่เลขแนะนำตัวทุกคนทำหน้างง

มากว่าผมกับพี่เลขนามสกุลเดียวกันแถมก่อนที่พี่เลขจะเข้ารับตำแหน่ง มีคนปล่อยข่าวว่าตำแหน่งนี้ถูกล็อคไว้ด้วยหุ้นส่วนของ

ท่านประธานก็คือพ่อของผม แถมอีกสองเดือนหลังยังมีเป้เข้ามาทำงานที่นี่ด้วย ทำให้ความรู้สึกของผมไม่เหงาเลยคนนึงก็พี่

คนนึงก็น้อง


   ใครจะรู้ว่าวันนึงโชคชะตาจะเหวี่ยงคนที่เราชอบกลับมาอีกครั้ง ตอนแรกผมก็ไม่อยากจะเชื่อเลยแต่วันนั้นเลิกงานผม

ไม่รู้จะไปไหนเลยเลือกที่จะไปเดินเล่นที่ห้างคนเดียวยังไม่อยากจะกลับบ้านเลยกลับไปพ่อก็ไม่อยู่เพราะพ่อต้องลงไปประจำ

บริษัทที่กรุงเทพทำให้นานๆพ่อจะขึ้นมาทีนึง


   “เฮ้ยนัท ดีใจที่ได้เจอนะ เราถามเพื่อนที่มหาลัยหลายๆคนก็บอกว่าไม่มีใครติดต่อแกได้เลยเป็นไงบ้างสบายดีไหม”

คนที่ผมพยายามตัดใจแต่พอมาเจอหน้ากันวันนี้ความรู้สึกที่ปิดกั้นเอาไว้กลับถูกเปิดออกมาอีกครั้ง


   “ใจเย็นมึง กูไม่หนีมึงไปไหนแล้ว”


   “มึงน่ะจริงๆเลย กูน่ะคิดถึงมึงจะตายรู้บ้างไหมเนี่ย เดี๊ยวตอนนี้มึงว่างไหมไปกินข้าวกับกูไหม”


   ใจนึงก็ไม่อยากจะให้ความรู้สึกเก่าๆกลับมาเลย แต่ไหนๆโชคชะตาก็เล่นตลกแล้วก็ขอเสี่ยงสักหน่อยแล้วกัน


   “ว่างสิ ว่าแต่มึอยากกินอะไรกูมีเรื่องอยากคุยกับมึงเต็มไปหมดเลย”


   “งั้นเดี๊ยวไปกินร้านนี้แล้วกัน”


   ผมกับทีเลือกที่จะมากินข้าวในร้านอาหารแห่งนึงเราเลือกมุมที่สงบ เพราะเราคิดว่าเราคงคุยกันอีกนาน


   “ตอนนี้มึงทำอะไรอยู่ว่ะนัท เปลี่ยนเบอร์ทำไมไม่ยอมบอกพวกกูว่ะ”


   “พอดีโทรศัพท์เครื่องเก่ามันพังน่ะ เลยเปลี่ยนเบอร์ใหม่ไป”ผมเลือกที่จะโกหแทนใครเล่าจะกล้าพูดว่าที่หายไปเพราะ

มึงไงทีที่ทำให้กูต้องหายไปตั้งหลัก


   “มึงนี่นะจริงๆเลย ทำกูเป็นห่วงแทบแย่ นี่พวกกูคิดอยู่ว่าถ้าปีหน้ายังไม่มีใครเจอมึงจะลงขันกันประกาศตามหน้าที่

หน้าหนึ่งแล้วนะเว้ย” ไอ้นี่ก็เวอร์ตลอด


   “กูสบายดี ขอโทษด้วยแล้วกันที่หายไป แล้วมึงกับไอ้ยักษ์เป็นไงบ้าง”นี่หล่ะครับคือเหตุผลหลักที่ผมเลือกจะหายไป

เพราะอะไรรู้ไหมครับ เพราะยักษ์เลือกที่จะไปสมัครงานบริษัทของทีทำให้สองคนสนิทกัน จนทีบอกผมว่ามันสารภาพรักกับไอ้

ยักษ์ไปแล้วมันสองคนคบกันแล้วตั้งแต่วันนั้นผมค่อยๆหายแล้วปลีกตัวออกมาจากชีวิตของมันเลย


   “ก็เรื่อยๆนะมึงทะเลาะกันบ้าง ดีกันบ้างว่าแต่มึงเถอะมีแฟนหรือยัง”



   “............................................”ผมแทบไม่ได้ฟัเลยว่าทีมันพูดอะไรของมัน


   “นี่มึงร้องไห้ทำไมนัท มึงเป้นอะไร ใครทำอะไรมึงมึงบอกกูมาสิ”


   “อ่อเปล่าๆกูไม่ได้เป็นอะไรพอดีช่วงนี้กูเครียดๆน่ะ ไม่มีใครทำอะไรกูได้มึงก็รู้”ใครจะกล้าพูดว่ากูร้องไห้เพราะอิจฉาไอ้

ยักษ์มันไงที่ได้รักมึงที่ได้อยู่ใกล้ชิด ถ้ากูมีความกล้ามากกว่านี้วันนี้กูคงมีความสุขบ้างสินะ


   “มึงนี่น่านัทมีอะไรไม่สบายใจบอกให้กูฟังบ้างก็ได้กูเป็นเพื่อนมึงนะนัท อย่าเก็บมันไว้คนเดียวสิ”


   “มึงเคยแอบชอบใครสักคนแล้วไม่ได้บอกเค้าเปล่าว่ะว่าชอบเขา”


   “เคยสิมึงก็ไอ้ยักษ์ไง”


   “มึงฟังกูให้จบก่อนสิ กูหมายถึงว่าชอบเขาแต่ไม่กล้าที่จะบอกเขาเพราะว่าเขามีคนที่ชอบอยู่แล้ว”


   “นี่มึงแอบรักใคร มึงบอกกูมาซะดีๆ ตั้งแต่เลิกกับพราวกูไม่เห็นมึงจะคบใครหรือไปแอบชอบใครเลย”


   “กูก็พูดไปแบบนั้นเองหล่ะ เพ้อเจ้อเนอะกูน่ะ”


   บนโต๊ะตอนนั้น ทำให้ผมย้อนไปถึงสมัยที่เราคบกันแค่สองคนจนรวมเป็นกลุ่มใหญ่แต่ยังมีเราแค่สองคนที่เวลาไปไหน

เราจะลากกันไปสองคน เรื่องเก่าๆ วีรกรรมเก่าๆก็ถูกขุดมาคุยกัน ทำให้ผมรู้สึกว่ามีคนมาเติมเต็มความรู้สึกที่มันเคยหายไปแล้ว

ก็ตามถึงแม้ว่าเราจะไม่ได้เป็นคนรักกันก็ตาม


   “ฮัลโหลครับ อ่อพี่เต้เดินเข้ามาเลยทีอยู่กับเพื่อนสองคน ใช่ครับ เพิ่งเริ่มทานครับ”


   “มีใครมาเพิ่มหรือมึง”


   “อ่อพี่ชายกูเอง มันจะพาแฟนมาทานข้าวด้วยน่ะ ว่าแต่มึงสะดวกใจเปล่า”


   “ไม่เป็นไรมึง กูไม่มีปัญหาอะไร”


   ผมนั่งกันไม่นานพี่มันที่ชื่อเต้ก็เดินเข้ามา พร้อมกับผู้หญิงคนหนึ่งที่ผมจำเธอได้ขึ้นใจ เธอชื่อแพรครับเป็นลูกสาวของ

คุณลุงกิตติศักดิ์ แถมผู้หญิงคนนี้หล่ะครับที่มีศักดิ์เป็นน้องสาวของพราวเพราะมีแม่คนเดียวกัน แต่เหมือนพราวเลือกที่จะอยู่กับ

พ่อ แม่ของพราวเลยแต่งงานใหม่กับคุณลุงเลยมีแพรออกมา


   “นี่เพื่อนผมครับ ชื่อนัท นี่พี่เต้ส่วนอีกคนใครครับพี่เต้”


   “อีกคนก็คุรแพรไงมึง เป็นลูกสาวของท่านประธานที่กูทำงานอยู่น่ะ”


   “แหมพี่นัทก็แนะนำตัวซะห่างเหินกันเชียวคนกันเองแท้ๆ พอดีพ่อของพี่นัทเป็นหุ้นส่วนของบริษัทที่พ่อแพรเป็น

เจ้าของน่ะค่ะ” ผมล่ะนับถือผู้หญิงคนนี้จริง ผมไม่ค่อยชอบเธอตั้งแต่เด็กๆแล้วหล่ะครับ ผู้หญิงอะไรตามตูดผู้ชายต้อยๆเพราะ

เธอนี่หล่ะชอบตามพี่เลข จนำให้พี่เลขนรำคาญแล้ววีนออกไป ทำให้เราไม่ค่อยได้เจอกันอีกน่ะครับ


   “อ่อนี่คงเป็นลุกชายของคุณ ณัฐกานต์ใช่ไหมครับ ยังไงก็ยินดีที่ได้รู้จักนะครับ ผมชื่อดนัยครับ ส่วนนี่แพรแฟนผม

ครับ”ผมไม่มีท่าทีแปลกใจเลยสักนิด แต่คนที่มีปัญหาคงเป็นไอ้ทีคนเดียวหล่ะที่ทำหน้างงปนสงสัยจะมันทนไม่ไหวเอ่ยปากถาม

ออกไป


   “พี่บอกว่าคุณแพรเป็นแฟนพี่ แล้วพี่น็อตเขาไปอยู่ไหนกัน พี่น็อตที่พี่รักนักรักหนาน่ะเขาหายไปไหนแล้ว”อยู่ๆไอ้ทีก็

ระเบิดอารมณ์ออกมา



   “น็อตน่ะหรอ ก็ยังอยู่ในที่ของเขานั้นหล่ะ อีกไม่นานพี่ก็คงเลิกกับเขาแล้วหล่ะ”


   “พี่พูดได้ยังไงว่าพี่จะเลิกกับเขา พี่ไม่ได้คิดบ้างหรอว่าแปดปีที่ผ่านมามันนานแค่ไหน คงเป็นเพราะผู้หญิงหน้าด้านคน

นี้สินะพี่ถึงเปลี่ยนไปขนาดนี้น่ะ”


   “นี่มันจะมากไปแล้วนะไอ้ที กูเป็นพี่มึงนะ จะพูดอะไรให้เกียรติ์กูด้วย”


   “เหอะมึอยากทำอะไรก็ทำไปนะ กูจะไม่ยุ่งกับมึงอีกต่อไปแล้ว ไปนัทกลับกูกินไม่ลงแล้ว รู้สึกขยะแขยง”ผมไม่รู้ว่าสิ่ง

ที่ไอ้ทีระเบิดออกมาคืออะไรผมเป็นเพื่อนมันผมไม่เคยเห็นมันเป็นแบบนี้มาก่อน


   วันนั้นผมกลับมันก็แยกหลังจากเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นไม่นาน แต่เราไม่ลืมที่จะแลกเบอร์และไลน์เลย ใจจริงอยากแลก

แค่เบอร์แต่ก็เพราะเป็นไอ้ทีมันหาสนใจไม่ พอไม่ให้มันหยิบไปจัดการเองทุกอย่างด้วย รวมถึงเฟสบุ๊คด้วยผมหล่ะปวดหัวกับมัน

จริงๆเลยและก็เป็นไปตามคาดครับไม่นานมันเล่นประกาศว่ามันเจอตัวผมแล้วแถมลงรุปผมคู่กับมันที่ให้พนักงานถ่ายให้ใน

ร้านอาหารแถมมีการแท็กมาหาผมด้วย พอผมเปิดเข้าไปว่าจะเม้นต่อจากเพื่อนหน่อย ผมเจอไอ้ยักษ์มาเม้นว่า “ที่แท้หนีผัวไป

อยู่กับชู้นี่เอง” ด้วยความอยากกวนตีนคน ผมเลยพิมพ์ตอบกลับไปว่า กูน่ะผัวหลวงส่วนมึงไอ้ยักษ์เป็นผัวน้อย กลับเรียกเสียง

หัวเราะจากบรรดาเพื่อนในกลุ่มได้ดีทีเดียว มันทำให้ผมคิดได้ว่าความสุขที่ผมเรียกมันความทุกข์วันนี้มันกลายเป็นความสุข

จริงๆเสียที








................................................TCB



ออฟไลน์ lovebear

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 70
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +23/-0
ก่อนอื่นต้องกราบขออภัยตอนที่ลงจับวางนั้นไม่ได้ดูที่เนื้อเรื่องเลย มาแก้ให้แล้วนะครับ



          “นี่นัทรู้ไหม ว่าจะมีคนมาแทนที่พี่มินแล้วนะ สายฟ้าแลบมากพี่มินเพื่อออกเมื่อวานเอง วันนี้มีคนเสียบอีกจะเป็นเหมือนพี่

เลขไหมอ่ะ”อยู่พี่ฟ้าก็หันมาถามผมที่วันๆไม่ค่อยใส่ใจเรื่องนี้เลย เพราะเอาเวลาไปตอบไลน์ของพวกเพื่อนที่มหาลัยมันเด้งทั้งวัน

แจ้งปิดก็แล้วพวกมันเห็นผมไม่ตอบก็ให้ไอ้ทีโทรมาให้ผมไปตอบผมหล่ะเบื่อพวกนี้จริงเลย

 
          “ใครหรือพี่ที่ย้ายมาใหม่อ่ะ แล้วทำไมย้ายมาแบบเร่งด่วนแบบนี้อ่ะ”


          “เห็นฝ่ายบุคคลบอกมาว่า คนนี้คุณธนากรขอมาเลยนะ ตำแหน่งนี้เลยต้องยกให้เขาไง”


          “เดี๊ยวไม่กี่วันก็รู้เองหล่ะพี่ว่าเขาเป็นใคร”


         
          ถึงเวลาที่ผมเจอไอ้ทีครั้งล่าสุดจะผ่านมาเกือบเดือนแล้วก็ตามแต่ไอ้ทีก็ยังโทรวีดีโอคอลมาคุยบ้าง แรกมันเล่นสไกค์เป็น

หมู่คณะเป็นอะไรที่ลำบากมาก เพราะทุกคนเล่นแย่งกันถามคำถามกับผมคนเดียวนะสิครับ เพราะผมคงห่างหายไปจากเพื่อน   

นานมั้งจนหลังๆทีมันจะวีดีโอคอลมาคุยทุกครั้งก็ไม่พ้น ทะเลาะกับไอ้ยักษ์ ผมจึงกลายเป็นที่ปรึกษาพร้อมทั้งเป็นที่ระบายด้วยวัน

นี้ก็เช่นกันมันโทรมาเล่าว่าเหมือนไอ้ยักษ์ไม่เหมือนเดิมเริ่มอารมณ์เสียกับมันปล่อยๆ ผมก็แนะนำให้ใจเย็นๆค่อยๆคุยกัน ถึงผมจะ

รักมันมากแค่ไหนแต่ก็ไม่อยากเป็นตัวสำรองของใคร


            “เอ่อ ...ขออนุญาตนะค่ะ หนูพาพนักงานใหม่มาส่งค่ะ”พีอาร์ด้านล่างพาพนักงานใหม่มาส่ง พอพี่แกแนะนำตัวว่าน็อตมัน

ทำให้ผมคุ้นหูกับชื่อๆนี้จริงๆแต่ผมก็นึกไม่ออกว่าหน้าและชื่อแบบนี้เคยเห็นมาจากที่ไหน


           “อ่อขอบใจมานะหน่อย เดี๊ยวที่เหลือผมจัดการเองนะครับ”พี่เลขหันไปขอบคุณคนที่พาพนักงานใหม่ขึ้นมาแค่คำขอบคุณ

ธรรมดาสาวคนนั้นก็ถึงกับเคลิ้มเลยทีเดียว


          “เอ่อคุณครับ......................คุณ”อยู่พี่เลขก็ทำท่าโบกไม้โบกมือ


          “หาครับๆๆๆๆ”ผมเชื่อเลยว่ารองหัวหน้าแผนกนี่คือไม่โก๊ะก็เปิ่นแน่นอน


         “ใจลอยไปถึงไหนคุณเห็นยืนจ้องหน้าผม ลืมแนะนำตัวผมธนบัติเป็นหัวหน้าแผนกของคุณนะครับ ส่วนตำแหน่งของคุณ

พอจะรู้ใช่ไหมครับว่ามาทำในตำแหน่งไหน”


         “อ้าวตกลงรู้ไหมครับคุณ”อยู่ๆพี่แกก็นึ่งแล้วทำหน้านึกสุดฤทธิ์


         “เอ่อไม่ทราบครับ งั้นเดี๊ยวผมจะบอกแล้วแนะนำทุกคนให้รู้จักนะครับ นี่ทุกคนนี่คุณกิตติพงษ์เขาจะย้ายมาแทนพิ่มินที่ลา

ออกไปนะ คนนี้ชื่อนัทนะครับ คนนั้นฟ้า คนนี้เป้ คนนั้นนาย ส่วนโก๊ะตรงนั้นก็เชอร์รี่ ส่วนที่ยืนตรงเสาก็นัท ส่วนผมคุณเรียกว่าเลข

แล้วกันครับ”อยู่ๆพี่แกก็หันมามองผมแล้วก็ต้องหันไปเพราะอะไรรู้ไหมครับ เพราะเหมือนพี่ชายของผมจะเจอของเล่นชิ้นใหม่แล้ว



         พักกลางวันนั้นผมเลยเข้าไปตีสนิทกับท่านรองประธานคนใหม่ ขนาดผมแนะนำตัวไปพี่แกยังไม่ค่อยสนใจอะไรเลยว่าผม

เป็นญาติใคร แต่ดูจากสีหน้าของพี่น็อตแล้วเหมือนแกมีปัญหาอะไรบ้างอย่างจนเราได้แลกเบอร์ติดต่อ แลกไลน์ แลกเฟสบุ๊คใคร

จะเชื่อหล่ะครับผมก็คิดว่ารองหัวหน้าแผนกคนใหม่มาต้องเนี๊ยบแบบพี่เลขของผมแต่เปล่าเลยครับพี่แกเป็นกันเองมาแค่อาทิตย์

เดียวก็ทำให้เป็นที่ยอมรับของคนในแผนกได้แล้วผมหล่ะนับถือพี่เขาจริงๆเลย ผมเลยขอถ่ายรูปกับพี่น็อตแล้วอัพลงเฟสบุ๊คว่า

ยินดีต้อนรับสมาชิกใหม่แห่งแผนกบัญชี รักกันน้อยๆแต่อยู่กันนานๆนะพี่น็อต ผมลงได้ไม่ถึงสิบนาทีก็มีสายเรียกเข้ามาจากไอ้ที

เพื่อนสนิทของผม

 
           “ว่าไงครับท่านรองประธาน วันนี้มีอะไรให้ผมรับใช้ครับ”


           “มึงรู้จักพี่น็อตได้ไง”


           “ก็พนักงานใหม่ที่แผนกกูไง ทำไมหรอมึง”


           “มึงจำที่กูเคยทะเลาะกับพี่ชายกูได้ไหมมึง นี่หล่ะแฟนพี่ชายกู”


           “คนนี้จริงๆหรอมึง แสดงว่าข่าวที่มีคนพูดถึงก็จริงๆน่ะสินะ ว่าคนนี้ที่ถูกลูกสาวเจ้าของบริษัทแย่งแฟนไป”


           “ใช่ไงมึงยังไงกูก็ฝากดูแลพี่เขาด้วยนะกูเคยเจอพี่เขาครั้งนึง แต่ก็ไม่สนิทกัน”


           “ได้ๆมึงมีอะไรก็โทรมานะกูขอไปเครียงานต่อก่อนนะ”


           และวันที่เราต้องเลี้ยงฉลองพนักงานใหม่ก็มาถึง ทีแรกเหมือนพี่น็อตจะอิดออดนิดหน่อย แต่อย่างพี่น็อตเป็นคนขี้เกรงใจ

คนแถมใครเล่าอะไรให้ฟังยังเชื่อง่ายอีกใครจะรู้หล่ะครับผมหลอกพี่เขาไปว่าพี่เลขเนี่ยลัวแมลงสาปถึงขั้นไปตาม รปภ.มาจัดการ

แต่ใครจะรู้หล่ะครับว่า รปภ.ที่ว่าคือผมเองนี่หล่ะที่เป็นเพชฌฆาตปลิดชีพแมลงสาปตัวนั้น


   
          “นี่น็อต คุณเมามากแล้วนะครับ หยุดดื่มได้แล้ว”พี่เลขดูเป็นห่วงเป็นใยพี่น้อตจัง


          “อ่อ พี่เลขหัวหน้าแผนกสุดเฮี้ยบของเรานี่เอง อ่ะอย่ามาแย่งงงแก้วผมมม ผมมไม่ได้มาววว ฮือ ฮึ ฮือ”


          “อ้าวหัวหน้าค่ะ ทำอีท่าไหนค่ะเนี่ย น้องน็อตร้องไห้ขนาดนั้น”เชอรืรี่ที่มัวแต่นังเม้ากับพี่ฟ้าและกายหันมางงกับเหตุการณ์

ที่เกิดขึ้น


          “อ้าวแก้วน็อตคืนมานะ น็อตจะกินต่อ ฮือ ฮือ”


          “เฮียผมพอรู้นะว่า พี่น็อตแกเป็นอะไร เพื่อนผมที่ทำงานในสำนักงานใหญ่เล่าให้ฟังว่า พี่น็อตโดนแฟนบอกเลิกแถมยังไป

รักกับคุณแพรลูกของท่านประธานเสียด้วย พี่แกเลยย้ายมากระทันหันแบบนี้ไงครับ”

แล้วงานเลี้ยงก็ดำเนินไปเรื่อยทั้งๆที่คนอื่นๆเขาสนุกสนานเฮฮากัน ดันมีแต่คุณรองหัวหน้าของเราที่พอเพลงรักขึ้นก็ร้องไห้ เพลง

อกหักก็ร้องไห้ ขนาดเพลงแดนซ์ขึ้นยังนั่งร้องไห้เลย


           “เฮ้ย นัททำอะไรน่ะ”พี่ฟ้าตาดีจริงๆผมอุตส่าห์แอบๆแล้วนะ
 

           “ก็กำลังถ่ายวีดีโอให้พี่น็อตเขาดูตอนหายเมาไงเฮีย จะได้รู้ว่าพวกเราพูดจริงๆ”ผมกะจะเอาไว้แบล็คเมลล์นั้นหล่ะครับ ไม่

ได้ทำเพื่อต้องการยืนยันคำตอบเลย

         
            จนผมกับเป้ทนไม่ไหวต้องเอ่ยปากขอร้องแกมบังคับให้พี่เลขพาคุณน็อตกลับบ้านไปก่อนดีกว่า ขืนอยู่นานกว่านี้มีอ้วก

กลางวงแน่นอน ผมไม่รู้ด้วยว่าพี่น็อตพักที่ไหน แต่อยู่กับพี่เลขคงไว้ใจได้หล่ะ


            “สายแล้ว สายแล้ว ดีนะที่พักเบรกอยู่ ฟู่ดีนะไม่มีคนอยู่เลยในแผนกสงสัยไปกินข้าวกันมั้ง”ผมให้พี่อาร์ข้างล่างโทรขึ้น

มาแจ้งก่อนว่าถ้าพี่น็อตมาให้ทุกคนไปแอบ วันนี้เราแอบไปพักกันมาก่อนแล้ว


            “มาแอบทำอะไรอ่ะ พี่น็อต”เป็นไปตามแผนเราให้เชอร์รี่เป็นทัพหน้า


             “แหะ แหะ พี่มาสายนิดหน่อยน่ะ คนอื่นๆไปไหนหรอ เชอร์รี่”


             “อยู่นี่......................”สิ้นเสียงพี่น็อตทุกคนค่อยออกมาจากที่ซ่อนตัว


              “แนะๆ วันนี้เฮียน็อตมาสาย แถมเฮียเลขมาก่อนบ่นปวดหลัง เอ๋เดี๊ยวนะเมื่อคืนกลับด้วยกันนี่ ยังไงยังไงไหนเล่าซิ

ครับ”เป้เอ่ยแซวตามที่เราตกลงกันไว้ จริงๆพี่เลขไม่ได้บ่นหรอกครับ


             “นี่พวกคุณสองคนอย่าไปไล่บี้คุณน็อตเขาสิ ดูทำหน้าเข้า”อยู่พี่เลขก็พูดขึ้นมาผมลืมไปได้ไงว่าเราลืมเตรียมแผนตั้งรับ

กับพี่เลขด้วยมัวแต่คิดแผนแกฃ้งพี่น็อต



            “โถถถถถถถถ มีปกป้องใช่สิ น้องคนนี้ตกกระป๋องแล้วนี่”ผมแกล้งกันไปตัดฟ้อใส่พี่ชายตัวเอง
 

            “คือว่า เมื่อคืนเกิดอะไรขึ้นกันหรือครับทุกคน”ผมเชื่อเลยว่าพี่แกจำไม่ได้ว่าเกิดอะไรขึ้นบ้าง


             “ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า”ผมทนไม่ไหวจริงๆครับ แกถามในสิ่งที่แกไม่รู้คนเดียวเลย
 

             “นี่ๆทุกคนครับ ถึงเวลาเข้างานแล้ว ส่วนคุณน็อตเชิญทางนี้ครับโต๊ะคุณอยุ่นี่ครับผม”อยู่ๆพี่เลขก็เยกทุกคนเตรียมเข้า

งาน และให้ทุกคนไปทำงานของตนเอง ผมเห็นสายตาของพี่แกว่าอยากจะให้ผมลบคลิปออกให้แต่อย่างหวังว่าคนอย่างผมจะ

ทำให้เลยไม่มีทาง


              เหมือนพี่น็อตมาโปรดคนในแผนกมากจากพี่เลขที่ดูเนี๊ยบยิ้มยากแต่พอพี่น็อตมาอยู่พี่เลขก็ยิ้มมากขึ้นแต่พี่แกมักจะไม่

ค่อยรู้ตัวสักเท่าไหร่ ผมเคยเอ่ยแซวพี่เลขก็บอกดูๆไปก่อนไม่อยากจะเข้าไปแทรกในช่วงที่อีกคนกำลังสับสน ผมก็บอกพี่แกไปว่า

พี่น็อตโสดแล้ว


             แล้ววันที่คุณลุงพ่อของแม่ต้องมาเยี่ยมบริษัทสาขาที่ก็มาถึงมันเหมือนเป็นธรรมเนียมทุกปี ที่ผู้บริหารจะเข้ามาให้กำลัง

ใจและขอบคุณที่ทำงานให้กับบริษัท



             พอกลุ่มผู้บริหารเดินเข้ามาในห้องผมจึงแอบไปอยู่ตรงมุมๆห้องหน่อยผมไม่อยากให้คนชื่อเต้ได้เห็นผมว่าผมทำงานที่

นี่ ผมเห็นน็อตอึดอัดแล้วเดินออกจากห้องไป จังหวะนั้นเองผมกำลังจะเดินตามออกไปทำให้พี่เต้หันมามอง แววตาเขามีความ

สงสัยนะแต่ผมก็ไม่ได้สนใจเลือกที่จะเดินตามทั้งคู่อยู่ห่างๆ จนกระทั่งพี่เต้เดินเข้าไปคุย



             “น็อตย้ายมาที่นี่ทำไม น็อตไม่บอกเต้หล่ะ ทำไมน็อตถึงใจร้ายแบบนี้”ผมแอบหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาถ่ายไว้ก่อนผมว่างาน

นี้มีกลิ่นทะแม่งยังไงแปลกๆ



             “ขอโทษนะครับ ผมว่าเราไม่มีอะไรที่เกี่ยวข้องกันกรุณาปล่อยมือผมด้วยครับ”



             “ไม่เกี่ยวข้องหรอ เราเป็นแฟนกันนะน็อต น็อตอย่าทำอย่างนี้”


 
             “เราเคยเป็นแฟนกันครับ ตอนนี้เราเลิกกันไปนานแล้วครับ คุณกำลังจะหมั้น ผมกำลังมีชีวิตใหม่ ขอร้องหล่ะครับอย่า

กลับมาอีกเลย ตอนนี้ผมมีความสุขดี”


             “เต้ อยู่นี่นี่เองแพรตามหาตั้งนาน มาคุยกับเพื่อนเก่าหรือค่ะ ไปค่ะเดี๊ยวต้องไปแผนกอื่นต่อ”แล้วพี่น็อตก็แยกตัวไปเข้า

ห้องน้ำ ผมกะว่าจะเข้าไปปลอบพี่เขาเสียหน่อย แต่แอบได้ยินแพรแอบไปกะซิบกับคนสนิทของเธอตามเฝ้าพี่น็อตถ้าพี่น็อตไป

ไหนให้ตามไปด้วย ผมเลยถ่ายเก็บไว้เป็นหลักฐาน จนพี่น็อตออกมาจากห้องน้ำ พี่น็อตโดนทำร้ายแต่แกก็ไม่สู้ผมเลือกที่จะถ่าย

ไปสักพักจนแพรพูดออกมาว่าพี่เต้ไม่ใช่พ่อของลูกที่แพรตั้งท้อง ผมเลยโทรเรียกพี่เลขให้มาช่วยห้ามทัพ แต่ใครจะรู้หล่ะครับว่า

ปลอบไปปลอบมาดันมีภาพมาอวดในกรุ๊ปไลน์ด้วย ผมก็เลือกที่จะโทรไปปรึกษากับไอ้ทีถึงคลิปที่ผมถ่ายได้ตั้งแต่ต้นว่าผมควรทำ

อย่างไรต่อไปดี


 
              จนวันเลี้ยงฉลองของบริษัทก็มาถึง ผมเลือกที่จะเอาวีดีโอไปให้ฝ่ายจัดสถานที่ไว้เตรียมเปิดเมื่อผมให้สัญญาณถ้าถาม

ผมว่าทำไมผมถึงยอมช่วยพี่น็อตนั้นหรือครับ เราะพี่น็อตก็คือลูกของลุงกิตติศักดิ์ไงหล่ะครับผมเลยเลือกที่จะช่วยโดยไม่มีข้อแม้

เลย และก็เป็นไปตามคาด พอคลิปวีดีโอถูกเผยแพร่พี่เต้ดูช็อคมากกว่าใคร แถมบังเข้าไปขอคืนดีกับพี่น็อตแต่ดันถูกปฏิเสธแถม

แนะนำตัวกลับมาว่าพี่เลขคือแฟนใหม่ ถ้าไอ้ทีไม่ฝากฝังให้ผมช่วยดูแลพี่มันให้ผมจะไม่ตามพี่มันเลยจริงๆ



              “นี่พี่ เลิกกินได้แล้วมั้ง แค่เมียสวมเขาจะคิดอะไรมาก”ผมพูดเพราะเหลืออดจริงๆ ถ้าไม่รับปากไอ้ทีไว้นะผมไม่แลมัน

เลยจริงๆ







..............................................TCB
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 09-11-2016 16:27:30 โดย lovebear »

ออฟไลน์ lovebear

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 70
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +23/-0
         “ขอโทษนะครับน้องเตี้ย ใครให้มึงมาตามกูหล่ะครับ”เอ้าคนมาเตือนดีดีนปากดีเสียได้


         “ถ้าผมไม่รับปากเพื่อนผมไว้ว่าจะดูแลพี่ชายที่แสนเชี่ยของมันไว้นะ ผมไม่แลพี่หรอก อย่าหลงตัวเองหน่อยเลย”

เหมือนคนเมาจะมีอารมณ์โกรธหน่อยๆหล่ะ


         “ไม่อยากดูก็กลับไปสิว่ะ ไม่ได้ขอร้องเสียหน่อย”ยืนจะไม่ไหวยังจะปากดีอีก


          ผมจนปัญญาจริงๆไม่รู้จะทำยังไงต่อล้อต่อเถียงไปก็ไม่มีประโยชน์เลย เพราะพี่แกเมาจนไม่ได้สตินะสิครับ ผมเลย

ตัดสินใจว่าให้น้องๆพนักงานหิ้วปีกพี่มันไปส่งแต่คงต้องเป็นที่บ้านของผมก่อนนี่หล่ะครับเพราะผมไม่รู้ว่าที่พักแกอยู่ไหนและ

แล้วคืนนั้นเองหล่ะครับคือจุดเปลี่ยนของชีวิตผมเลยก็ว่าได้ ผมโดนพี่ชายคนที่ผมรักข่มขืนและทุกเสียงที่เขาพร่ำเพ้อก็คือพี่น็อต

นี่ชีวิตผมทำไมถึงได้เจอแต่คนเลวๆแบบนี้กันนะ


          “อืม เฮ้ยมึงมาอยู่ที่นี่ได้ไงว่ะแล้วมึงๆๆๆๆๆๆ”ผมไม่คิดเลยว่าพอพี่มันตื่นมาก็ฤทธิ์เยอะขนาดนี้จริงๆ


          “ช่างมันเถอะ นี่คือที่บ้านผมพี่อาบน้ำแล้วกลับไปเถอะครับ ผมอยากอยู่คนเดียว”


           พอผมบอกอยากอยู่คนเดียวพี่มันก็ดูงงๆกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น ผมไม่ต้องการจะรับรู้อะไรกับคนๆนี้อีกต่อไปแล้ว


           “เรื่องเมื่อ...............คืน.................”


           “ถือว่าฝันร้ายนะครับ ผมไม่ได้ติดใจอะไรอยู่แล้วผมผู้ชายพี่ก็ผู้ชายแถมพี่ยังมีคู่หมั้นอยู่ด้วย”


           ผมเลือกที่จะไม่ฟังที่พี่มันจะพูดผมเลือกที่จะปิดกั้นทุกอย่างแทน ปีใหม่ก็ใกล้มาถึงเต็มทน


          ผมเพิ่งจะรู้ว่าพี่น็อตไม่รู้ว่าผมกับพี่เลขเป็นพี่น้องกันพี่แกรู้ตอนที่พ่อเรียกไปแนะนำตัวแล้วคืนนั้นพี่น็อตแกก็เมา

เหมือนเดิมผมว่าปกติแกไม่คอยถูกกับของมึนเมามากกว่า


          “นัทโทรศัพท์มึงดังน่ะ”เป้เรียกผมเพราะมีสายเข้า ใครกันโทรมาตอนเวลาจะเคาดาวท์


          “สวัสดีครับน็อตพูดครับ”


          “..................................”


          “ฮัลโหล”


          “..................................”ปลายสายก็ยังเงียบอยู่

 
          จนในจอทีวีเขาเริ่มจะนัทแล้ว ผมเลยเลิกสนใจคนในสายโทรศัพท์ว่าเป็นใคร

           
         
         10



           9



           8



           7



          6



          5



          4
 


          3
 


          2
 


          1



          HAPPY NEW YEAR 2016

 
          ผมอธิฐานว่าขอให้ปีใหม่นี้มีคนดีๆเข้ามาในชีวิตด้วยเถอะ จนปลายสายเรื่มจะมีสัญญาณตอบกลับ


          “สุขสันต์วันปีใหม่นะน้องนัท ขอให้นัทมีความสุขมากๆนะ เรามาเริ่มต้นกันใหม่ได้ไหมครับ”เสียงที่ผมไม่อยากได้ยิน

ที่สุดในชีวิตเลยก็ว่าได้ ผมจำเสียงนี้ได้ขึ้นใจ


           “โทรมาต้องการอะไรครับ”ผมไม่รู้เจตนารมณ์ที่ชัดเจนของคนๆนี้


            “พี่อยากจะขอโทษกับสิ่งที่พี่ทำลงไป พี่รู้ว่ามันอาจจะสายเกินไป แต่พี่ขอโอกาสได้ไหมครับ”


            “พี่จะเอาโอกาสไปทำไมครับพี่เต้ พี่ไม่ได้รักผม เราไม่ได้รักเข้าใจไหมครับ สวนเรื่องคืนนั้นผมจะถือว่าผมฝันร้ายแล้

กันนะครับ ถ้าไม่มีอะไรผมขอตัวนะครับ”ผมไม่รอให้เขาได้พูดต่อผมเลือกที่จะปิดเครื่องหนีเลย


            “นัทโทรศัพท์บ้านดังเว้ย ไปรับหน่อย” มันนั่งอยู่ข้างๆโทรศัพท์แท้ดันบอกผมให้มารับ


            “ฮัลโหลสวัสดีครับ”


            “นัทครับ ฟังพี่ก่อ......”ปลายสายยังพูดไม่ทันจบ ผมเลือกที่จะวางสายทิ้งผมไม่รู้ว่าพี่เขารู้ได้ไงว่าเบอร์บ้านผมเบอรื

อะไร แต่ตอนนี้ผมไม่พร้อมจะเผชิญหน้ากับแก

           ผมเลือกที่หลีกหนีทุกอย่าง เลยเปิดคอมว่าจะออนสไกค์เสียหน่อย อย่างน้องก็ได้คุยกับเพื่อนบ้างก็ยังดี

ที : ทำไมออนได้ว่ะ

นัท : มีปัญหาให้คิดเยอะเลย

ที : เรื่อง..............พี่เต้ใช่ไหม

นัท : มึงรู้.......................................................

ที : ส่งสัญญาณของวีดีโอคอลกับคุณ


         “ว่ายังไงมึงเป็นอะไรไหนบอกพี่ทีมา เดี๊ยวพี่ทีไปจัดการให้”

 
         “ก่อนที่มึงจะถามกูมึงเล่ามาเลยมึงรู้อะไรมาบ้าง”


         “ตามจริงกูก็รู้นิดหน่อยเอง ไม่เยอะหรอกแค่จับสังเกตจากพี่ชายกูได้แค่นั้นเอง พักนี้เห็นมันซึมๆ พอกูเข้าไปคุยด้วยก็

ไม่ยอมพูด จนมันมาขอเบอร์มึงนี่หล่ะกูถึงรู้ว่ามึงกับพี่กูต้องมีซัมติงกันแน่นอน กูเลยมาไล่บี้ถามมึงแทนไงเพื่อนรัก”

 
         “แล้วถ้ากูไม่เล่าหล่ะ มึงก็น่าจะรู้นะว่ากูเป็นคนยังไง”


         “เออใช่สิกุไม่ใช่เพื่อนรักของมึงแล้วนี่ มีอะไรก็ไม่คิดปรึกษากูหรอกใช่สิกูมันเพื่อนเก่าแล้วนี่”


         “มึงอย่ามาดราม่า แล้วไอ้ยักษ์ไปไหนเนี่ยปล่อยมึงเพ้อไรอยู่ได้”


         “มึงอย่าเบี่ยงประเด็นนะไอ้นัท ส่วนยักษ์มันอยู่ข้างๆกูเนี่ย นั่งฟังอยู่”


         “โหยเนียนเลยมึงไอ้ยักษ์ ตัวก็ใหญ่ยังจะแอบอีก”ผมหล่ะยอมใจมันจริงๆเลยถ้าทีไม่แพลนกล้องไปคงไม่เห็นมันกำลัง

ทำตัวให้กลืนกับเก้าอี้ถ้าตัวเล็กทำจะน่ารักมาก แต่นี่มันตัวใหญ่สมชื่อไงครับ


         “ไม่ต้องแขวะกูเลยเอาเรื่องมึงก่อนไหมครับ คุณณัฐกานต์ อุ้ยขอโทษคุณธนวัติ”


         “มาถึงก็เรียกชื่อพ่อกูเลยนะมึง ทำไมมึงสองคนอยากรู้เรื่องกูกันนักว่ะ กูไม่บอกเว้ย”


         “เออใช่สิ กูมันไม่ได้สนิทกับมึงนี่ มีอะไรมึงก็ไม่ค่อยคุยไม่ค่อยกล้าปรึกษากู ใช่ซิกูมันไม่ได้เป็นเพื่อนสนิทนี่”โถหนู

ยักษ์ถ้ามันอยู่ใกล้ๆผมนะจะยันให้ตกเก้าอี้เลย


         “เออเล่าก็ได้ว่ะมึงสองคนนี่แม่ง”



         ผมเล่าถึงเหตุการณ์ที่เคยโทรไปปรึกษากับทีในครั้งนั้นที่ผมถ่ายคลิปไว้ทันว่าแพรทำอะไรลงไปบ้าง ผมยังส่งคลิปนั้น

ให้ทีดูเลย แล้ววันนั้นเองนั้นหล่ะที่ผมโดนพี่เต้ข่มขืน ผมเล่าถึงตอนนี้ มันทั้งสองมีสีหน้าที่เรียกได้ว่าช็อคก็ว่าได้เพราะมันชอบ

พูดกับผมเสมอว่าถึงแม้พี่มันจะเจ้าชู้แต่ก็ไม่เคยฝืนใจใคร พี่มันรักเดียวใจเดียวตอนนั้นคือพี่น็อต ผมถามมันสองคนว่าจะให้ผม

ทำอย่างไร อยู่ๆพี่แกก็เข้ามาขอโอกาสทั้งๆที่เราสองคนไม่ได้เป็นอะไรกัน เรายังไม่เริ่มที่จะเรียนรู้อะไรกันเลย


            “กูตอบมึงแทนไอ้ทีมันนะนัท แล้วแต่มึงเลยกูรู้มึงสับสนมึงกลัวว่าพี่เต้จะทำให้มึงคิดมากใช่ไหม มึงกลัวว่าถ้ามึงรักพี่

เขา พี่เขาจะทำให้มึงเสียใจไหมเหมือนกับที่พี่เขาทำกับพี่น็อตใช่ไหมหล่ะ กูไม่รู้ว่าพี่เขามีเหตุผลอะไรนะแล้วแต่มึงเลยนัท”


            “อืมขอบคุณมึงสองคนมากนะ ตอนนี้กูไม่พร้อมจะมีใครว่ะกูอยากพักกูอาจจะเปลี่ยนเบอร์อีกรอบนะ ถ้ากูเปลี่ยน

เบอร์คราวนี้ขอร้องนะ อย่าบอกพี่เต้ได้ไหมถือว่ากูขอเถอะนะ”


             “อืมๆ มีอะไรก็โทรหากูสองคนได้นะ อย่าคิดมากนะมึง”


             หลังจากที่คุยกับมันสองคนจบผมนอนไม่หลับเลย ผมคิดมากจริงๆ ผมไม่รู้ผมควรจะเดินไปทางไหนต่อดีผมตัดสินใจดี

แล้วผมจะเปลี่ยนเบอร์ ผมจะหายไปจากชีวิตคนชื่อเต้เสียที ผมไม่อยากไปพรากจากความรักของใครอีกแล้ว


            “พี่เลขนัทจะเปลี่ยนเบอร์ใหม่แล้วนะ”


            “มีปัญหาอะไรก็ปรึกษาพี่ได้นะ อย่าคิดว่าพี่ไม่รู้แต่พี่ที่พี่ไม่ยุ่งพี่อยากให้นัทตัดสินใจด้วยตัวนัทเอง นัทโตแล้วนะจะรัก

ใครพี่เคยว่าไม่เคยห้ามนะ”






..............................................................TCB



ลงเบิ้ลให้สามตอนเลยนะ อีกสองสามวันจะมาลงต่อจนจบให้นะครับ


ออฟไลน์ BBChin JungBB

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 549
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +37/-1
โอ้วว ได้อ่านยาวๆ เลย

แต่ว่าตอนที่ 4 ซ้ำอ่ะครับ

เนื้อเรื่องเลยเหมือนข้ามไป รออ่านตอน 4 ใหม่ครับ

ออฟไลน์ Coffeeblack

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 316
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +4/-0
ลงซ้ำ1ตอนฮะ


สงสารนัทจังเลย คนแบบนั้นไม่ควรให้โอกาส

ถ้าเขาจริงใจกับนัทจริงๆ ต้องให้เขาพิสูจน์ตัวเอง

สู้ๆนะนัท  :กอด1:

ออฟไลน์ twinmonkey0311

  • เป็ดArtemis
  • *
  • กระทู้: 5480
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +110/-9
สามีนัท(พี่เต้)คือแฟนเก่าของแฟนพี่ชายแล้วก็ยังเป็นพี่ชายของคนที่นัทแอบรักอีก ใกล้ตัวพัวพันดีแท้ แต่เราก็อยากให้เค้าลงเอยกันด้วยดีนะ นัทก็อย่าพึ่งตัดโอกาสของพี่เต้เลย :hao3:

ออฟไลน์ lovebear

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 70
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +23/-0
BBChin JungBB : คราวนี้ไมพลาดหล่ะครับ


Coffeeblack : วันนี้จะลงให้ถงตอนจบนะ ตอนพิเศษจะมาต่อให้ที่หลังน้า


twinmonkey0311 : ๕๕๕๕ ตอนแรกก็ไม่คิดจะซับซ้อนซ่อนเงื่อนขนาดนี้ เหมือนไม่รู้จะผูกตัวละครยังไงดี กลายเป็นคนใกล้ๆ

ตัวทั้งนั้นเลย






-------------------------------------------------------------------------

          หลังจากนั้นได้สองเดือน ผมลืมไปเลยว่าชีวิตผมครั้งนึงเคยมีผู้ชายชื่อเต้ เรายังไม่ได้เริ่มต้นกันเลยก็ว่าได้ หลังจากวันนั้น

ทีเขาโทรมาล่าสุด ผมก็ไม่เคยเจอเขาอีกเลย เพราะผมเปลี่ยนเบอร์ใหม่ แต่เขารู้ว่าบ้านผมอยู่ไหน แต่เขาเลือกที่จะไม่มาใช่ครับ

ลึกๆในใจของผมนั้น ผมอยากให้เขาออกตามหาผมบ้างคุณคิดบ้างไหมหล่ะครับว่าการที่เราสู้คนเมาที่ข่มขืนเราได้แต่ทำไมเราถึง

ไม่ขัดขืนหล่ะครับ ใช่ครับเพราะเขาหน้าคล้ายไอ้ทีคนที่ผมเคยชอบไงหล่ะครับผมถึงสมยอมเขาในคืนนั้น


          “ฮัลโหลครับ”อยู่ๆโทรศัพท์ผมก็มีเบอร์แปลกๆเข้ามา


          “มึงนี่กูยักษ์นะ วันนี้หยุดใช่ไหมออกมากินข้าวกับพวกกูดีกว่านะ”ไม่มีทางวันหยุดกู


          “ถ้ากูตอบว่าไม่หล่ะมึง”


         “กูก็จะลากมึงออกจากบ้านเอง”


         “ไม่มีทางหรอกไม่มีใครรู้จักบ้านกูเสียหน่อย”


         “งั้นมึงก็คิดผิดแล้วหล่ะ กูอยู่หน้าบ้านมึงเนี่ยเร็วๆเลยพวกกูร้อน”


        “หา.......................”ผมเปิดผ้าม่านออกดูเจอไอ้ยักษ์กับไอ้ทีโบกมือให้หยอยๆ


         สิ่งแรกที่ทำได้เลยคือ ใส่เสื้อผ้าให้มิดชิดหน่อยแล้วลงไปเปิดประตูให้มันสองคนเข้ามา


        “มึงนึกครึกอะไรมาหากูเนี่ย นี่วันหยุดของกูแท้ๆ กูอยากพักผ่อน”


        “กูจะพามึงไปเที่ยว ไปอาบน้ำเลยวันนี้เราจะไปเที่ยวกัน ถ้ามึงช้ากูจะให้ยักษ์ไปช่วยมึงอาบน้ำ”ไอ้ทีพูดจบไอ้ยักษ์หันมา

มองที่ผมเลย


        “เร็วๆสิฮ้าอย่าช้านะ เดี๊ยวน้องยักษ์ยิ้มจะไปขัดให้ทั่วตัวเลย”


         ผมรีบขึ้นห้องมาอาบน้ำเลยก็ว่าได้ ขืนรอนานเดี๊ยวไอ้ยักษ์มันทำตามที่มันพูดขึ้นมาจริงแล้วหล่ะก็ผมสยองตายเลยงานนี้

ถึงจะเป็นผู้ชายเหมือนกันก็เถอะ


         “พวกมึงจะไปไห...........................คุณเข้ามาบ้านผมได้ยังไงครับ”ผมอาบน้ำแต่งตัวเสร็จลงมาว่าจะไปเที่ยวกันได้แล้ว

แต่ก็เจอแขกไม่ได้รับเชิญเข้ามานั่งหน้าโซฟา


         “นี่นัทพูดกับพี่เขาดีๆ เขาเป็นแขกของพี่กับพี่น็อตนะ”ผมไม่รู้หรอกครับว่าคุณเต้ทำไงถึงกลับมาเข้าหน้าพี่เลขกับพี่น็อตได้

แต่ที่ผมรู้คือผมไม่ชอบใจเลย


         “งั้นไปกันพวกมึงกูหิวข้าว”ผมหันไปหาเรงยักษ์กับทีแทนแต่ไม่เห็นมีใครจะตอบรับผมเลย


         “เอ้ามึงลุกซิเร็วๆ”มันยังทำเป็นไม่สนใจผมกันไอ้สองผัวเมียกบฏเนี่ย


         “ไปไหนกันหรอครับ พี่ขอไปด้วยคนได้หรือเปล่า”อยู่ๆพี่เต้ก็เอ่ยถามขึ้นมา


         “ไม่เสือกสิครับ”ผมเหลืออดจริงๆ


         “นี่นัทพี่เคยสอนให้เราพูดกันคนที่แก่กว่าแบบนี้นะ ถ้ามีปัญหาอะไรก็เครียกันตรงๆไปเลยดีกว่าไหมพี่รู้เรื่องทั้งหมดแล้วแต่

พี่อยากให้นัทมีสติ คิดก่อนที่จะพุดและมีมารยาทกับผู้ใหญ่ด้วยนะ”


          “ขอโทษครับ ถ้าไม่มีอะไรแล้วผมขอตัวนะครับ”


          “ฮัลโหลเป้ วันนี้มึงหยุดไหมเราไปเที่ยวเล่นกันกูเบื่อว่ะ”ผมจงใจพูดพูดเสียงดีงให้คนที่แอบหลบอยู่ตรงเสาบ้านได้ยิน

แบบชัดๆ

   
           ผมขับรถออกมาเลย ให้เรื่องนี้จบก่อนผมค่อยไปเครียกับไอ้ผัวเมียกบฏกล้ามากที่หักหลังผม ส่วนพี่เลขกับพี่น็อตวัน   

จันทร์เดี๊ยวแกก็เข้ามาคุยเองละมั่ง หรือไม่ก็ให้ผมตัดสินใจเอาเอง


         “เอ่อร้านนั้นหล่ะมึงไปถึงก็จองไว้ให้กูด้วยนะ สั่งของชอบกูไว้เลย”เป้โทรเข้ามาบอกผมว่าถึงแล้ว


           ผมเข้ามาถึงร้านอาหารเห็นเป้นั่งรอผมอยู่ก่อนแล้ว จนมันจับสังเกตได้มันก็ถามว่าผมเป็นอะไรแต่ผมก็ไม่ได้ตอบอะไรมัน

ไป จนเรานั่งกินข้าคุยเล่นกันสนุกสนานจนเป้มันเอ่ยทักมาคำนึงว่า


           
          “กูว่ามีคนจ้องมาที่กูกับมึงสักพักแล้วนะ แต่กูไม่รู้ว่าจ้องมาทำไม แปดนาฬิกามึง แต่เดี๊ยวค่อยหันไปนะ”ผมรอจังหวะ

ค่อยๆหันไป ผมเจอสายตาของพี่เต้ที่มองมา ผมไม่รู้ว่าเขาจะตามผมมาทำไม



          “ช่างมันเถอะ ว่แต่มึงมีธุระที่ไหนต่อไหม กูอยากไปดูหนังไปดูกันไหม”


          “ได้สิมึงไปๆ แต่ไปบ้านกูก่อนนะ เอารถกูไปเก็บแล้วเอาคันมึงก็พอ”


          ผมกับเต้เรานัดแนะกันเรียบร้อยจนมาจอดรถรอที่หน้าบ้านมัน ผมก้เลยถือโอกาสเข้าไปไหว้อาของผมด้วย นานๆจะมี

โอกาสเจอกันที อาผมคนนี้บินไปต่างประเทศบ่อยน่ะครับ จนเราขึ้นรถมาเป้มันก็ทักนะว่าเหมือนมีคนตามผมมาเลยผมยังบอกมัน

เลยว่าคิดมาก จนเราได้ตั๋วหนังแล้วแน่นอนว่าผมเป็นคนซื้อผมรู้อยู่แล้วว่าพี่เต้แกต้องตามผมเข้ามาแน่นอนเพราะแกเล่นยืนไม่

ห่างมากตอนที่ผมพูดกับไอ้เป้ ผมเลือกที่นั่งสวีททำเหมือนเราเป็นคู่ข้าวใหม่ปลามัน จนหนังจบผมยอมรับเลยว่าดูหนังไม่รู้เรื่อง

เพราะเจอสายตาคู่นึงมองจ้องมา


           “มึงจะไปไหนต่อนัท ไปส่งกูที่บ้านก่อนนะ”


           “อืมๆ เดี๊ยวกูไปส่งมึงก่อนก็ได้ รีบกลับแบบนี้เมียโทรตามหรือจ๊ะ”


          “ทำปากดีเข้าไป ทีผัวมึงขับตามตูดเสือกทำเป็นไม่รู้”เดี๊ยวนะมันรู้เรื่องของผมได้ยังไงกัน


          “มึงไม่ต้องงงหรอกว่ากูรู้ได้ไง ตอนนั้นกูอยู่กับพี่เลขแล้วพี่เต้เขาเข้ามาคุยกับพี่เลขว่าเขาทำผิดไว้กับมึง เขาเข้ามาขอ

โอกาสที่จะได้คบกับมึงแบบสนิทใจ และไม่อยากให้พี่เลขระแวงว่าจะกลับมาแย่งพี่น็อตไป แล้วมึงรู้ไหมวันนั้นพี่เลขต่อยหนี่เต้ไป

ทีนึง แล้วก็อนุญาตให้เชาคบกับมึงได้แต่ต้องห้ามเจอมึงสองเดือน กูรู้แค่นี้หล่ะ กูไม่รู้อะไรแล้ว”


         
          “แล้วทำไมมึงไม่บอกกูบ้าง ว่าพี่เต้รู้จักกับมึงนะไอ้เป้”ผมอยากจะบ้า


          “บอกไปแล้วมึงจะทำไม กูไม่เข้าใจ”


          “กูจะได้ไม่ทำแบบวันนี้ไง ง่าววววว”ผมทำเรื่องหน้าอายอะไรลงไปเนี่ย ผมคิดว่าพี่เต้คงไม่รู้จักกับไอ้เป้มันผมเลยทำ

เหมือนว่าไอ้เป้เป็นแฟนผม


         “กูรู้อยู่แล้วว่ามึงประชดพี่เขา ยังไงก็กลับไปเครียกันที่บ้านดีๆนะ”ไอ้เป้อวยพรเสร็จมันก็เดินเข้าบ้านไปเลย


           ผมขับรถกลับมาบ้าน รถของไอ้ยักษ์กับรถพี่เลขแสดงว่าพี่ๆกับเพื่อนยังอยู่บ้านกันครบเลยก็ว่าได้ ผมเข้ามาไม่รู้จะทำยัง

ไงเลยเดินผ่านทุกคนแล้วเดินขึ้นห้องตัวเองเลยดีกว่า ผมไม่รู้จะทำอะไรตอนนี้มันสับสนหนักกว่าเดิมผมคิดว่าพี่เขากลับไปใช้ชีวิต

อยู่กับแพร เพราะแกเล่นหายไปจากชีวิตผมตั้งสองเดือนแล้ววันนี้แกก็กลับมา คิดไปคิดมาไม่รู้จะทำอย่างไรดีผมหลับจนตื่นขึ้นมา

อีกทีรู้สึกว่ามีคนกอดผมจากด้านหลัง พอผมพลิกตัวไปผมเจอพี่เต้มองหน้าผมอยู่


           “เฮ้ยคุณขึ้นมาห้องผมทำไมครับ ”ผมไม่รู้แกต้องการอะไรกันแน่


           “อย่าพูดจาห่างเหินกับพี่แบบนั้นสิครับ”


          “แล้วจะให้ผมคุยแบบไหนครับ คุณต้องการอะไรกันแน่ นึกจะมาก็มาผมต้องรู้สึกยังไงอีกหรือครับ ฮืออยู่ๆก็หายไป แล้ว

วันนี้กลับมาทำไม”ใช่ครับความอดทนที่ผมเคยมีมันหมดลงแล้วครับ


 
          “ไม่ร้องนะครับคนดีของพี่ วันนั้นเราจำได้ไหมปีใหม่ที่พี่โทรมา”ผมไม่ได้ตอบได้แต่พยักหน้าไปให้


          “ตอนนั้นพี่จะโทรมาเครียปัญหาทั้งหมด แต่พอนัทไม่รับสายพี่ พี่รู้จากทีว่านัทกำลังจะเปลี่ยนเบอร์พี่เลยยิ่งทำอะไรม่ถูก

เลยก็ว่าได้ พี่จึงต้องเข้าหาทางพี่เลขแทน แต่พี่เลขสั่งห้ามไม่ให้พี่เข้าใกล้นัท พี่เลขบอกให้พี่ไปเครียเรื่องแพรให้จบก่อน พี่คิด

ตั้งแต่แรกแล้วหล่ะว่าแพรไม่ได้ท้อกับพี่ เพราะตลอดที่พี่คบกับเธอมาเธอคบกับพี่เพราะผลประโยชน์แพรยังเคยบอกให้พี่กลับไป

ทำงานในบริษัทของพ่อพี่เลย พี่รู้ว่าจริงๆแล้วแพรรักพี่เพราะพี่มีเงิน แต่ตอนนี้เราเลิกกันแล้วพี่เลิกติดต่อแพรอย่างถาวรแล้วหล่ะ

ไม่มีอะไรติดค้างกันอีก”


            “แล้วมาบอกผมทำไม”


            “นัทคิดว่าพี่ไม่รู้หรอว่าวันนั้นนัทก็สมยอม ตามตรงพี่ไม่ได้เมาจนไม่รู้เรื่องหรอก แต่พี่พอจะรู้เหตุผลว่าทำไมนัทถึงยอมพี่

เพราะนัทเคยหลงรักทีมันไงพี่พูดถูกไหมหล่ะ เพราะพี่หน้าพี่ดัยเหมือนกับทีเข้าไปอีก”


       
            “ใช่ผมเคยหลงรักเพื่อนสนิทตัวเอง ผมเคยรักมันแล้วถือว่าเป็นความโชคร้ายของพี่แล้วกันที่เข้ามาในช่วงที่ผมกำลัง

สับสน แต่ตอนนี้พี่ต้องการอะไรจากผม”



            “เป็นแฟนกับพี่ไหมครับนัท ที่ผ่านมาพี่อาจจะยังพิสูจน์ไม่ได้ว่าพี่รักเรามากแค่ไหนแต่ถ้าเราสังเกตดีๆสองเดือนที่ผ่าน

มาพี่ไม่ได้จากเราไปไหนไกลเลย พี่ตามดูการใช้ชีวิตขอเรามีแต่เรานั้นหล่ะที่ไม่รู้อะไรเลย”


           “ผมไม่รู้อะไรทั้งนั้นหล่ะ.........................แต่ผมตกลงนะถ้าจะเป็นแฟนกับพี่ ถ้าคิดจะรักผมอย่าได้คิดนอกใจผมเป็นอัน

ขาดเพราะถ้าพี่ทำแบบเดียวทีเคยทำกับพี่น็อตแล้วหล่ะก็ พี่กับชู้ได้เจอผมแน่ๆ ผมจะตามไปกระทืบชู้พี่และพี่ก็คือคนต่อไปต่อให้

ผมรักมากแค่ไหนถ้าทำผมเสียใจแล้วหล่ะก็ต้องโดน”



             “ครับ พี่ไม่กล้านอกใจแฟนพี่คนนี้หรอก แถมตอนนี้พี่กับน็อตเราเป็นเพื่อนที่ดีต่อกันแล้วครับ งั้นเดี๊ยวเรามาสานต่อใน

สิ่งที่เคยทำค้าไว้เมื่อสองเดือนก่อนดีไหมครับนัท”



             “ดีบ้าอะไรหล่ะ ไอ้แก่หื่นกามเอ่ย”





.................................................TCB

« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 19-11-2016 13:54:06 โดย lovebear »

ออฟไลน์ lovebear

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 70
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +23/-0


           “ฮัลโหลสัวัสดีครับ”


           “แกเองสินะ ที่เป็นคนทำให้พี่เต้ต้องมาบอกเลิกฉันนะไม่มีปัญญาหาผัวเองหรือย่ะ”


           “แล้วคุณทำไมไม่ล่ามโซ่ผัวคุณไว้หล่ะครับ แค่นี่นะครับบายไม่อยากเสวนากับมนุษย์ป้า”
   

          ผมไม่รู้ว่าคนพวกนี้เป็นใครกัน แล้วต้องการอะไรกันแน่ ผมคบกับพี่เต้ได้เดือนกว่าแล้วครับ เราผลักกันขึ้นๆลงๆไปมาหาสู่

กันบ้างจนเมื่อสามวันก่อนผมได้รับเบอร์แปลกๆมาหลายรอบแล้ว แต่ผมก็ไม่ค่อยได้ใส่ใจสักเท่าไหร่ผมคิดว่ามันไร้สาระไปด้วยซ้ำ

ถ้าพี่เต้ทำแบบนั้นจริงๆ เข้าต้องทิ้งหลักฐานไว้บ้างหล่ะ


    “ฮัลโหลครับ”


       “แกใช่ไหมที่ชื่อนัทน่ะ”


       “ไม่ทราบว่ามีธุระอะไรกับผมหรือเปล่าครับ ถ้าไม่มีผมจะได้วาง”


        “มีสิ เลิกกับพี่เต้ของฉันสักทีเขาคบแกแก้เบื่อไปแบบนั้นเอง อย่าคิดว่าเขาจะรักแกจริงๆเลย ฉันอยู่ที่นี่ฉันนอนกับเขาทุกคืน

แถมยังได้นอนแล้วตื่นไปทำงานพร้อมกันยังเช้าด้วยหล่ะ”


       “แล้วยังไงครับ ถ้าไม่มีอะไรผมจะวางแล้วนะ”


       “รับความจริงไม่ได้นะสิใช่ไหมหล่ะ”


         ผมกดตัดสายเลย ไม่รอไม่อยากจะฟังอะไรแล้ว ผมไม่เข้าใจว่าจะโทรมาตามพี่เต้กับผมทำไมทั้งๆที่เขาเป็นคนของผม

แท้ๆ ผมนึกอะไรไม่รู้จองตั๋วลงไปหาพี่เต้ดีกว่า ผมกะว่าจะไปเซอร์ไพร์เขาเสียหน่อย


 
         พอผมนั่งเครื่องลงมาถึงกรุงเทพฯ ผมเลือกที่จะโทรเช็คก่อนว่าพี่เต้อยู่ไหนทำอะไรอยู่ ผมได้ความว่าแกอยู่บริษัทของพ่อ

แก เพราะแกอยากกลับไปช่วยงานที่บ้านมากกว่าจะมาทำงานให้กับคนอื่นอีกต่อไป แกบอกคงถึงจุดอิ่มตัวแล้วมั้ง

ผมเลยโบกแท็กซี่ไปที่คอนโดพี่เต้ทันทีผมเปิดตู้เย็นกะว่าวันนี้จะทำอาหารเซอร์ไพร์เสียหน่อย ผมเลือกทำอาหารที่พี่เต้ชอบทั้ง

นั้น ผมจัดโต๊ะเสร็จก็เดินไปอาบน้ำกะจากเวลาอีกสักแปปพี่เต้คงกับมาถึง


            “แอ๊ด(เสียงเปิดประตู) นี่พี่เต้จะเดินหนีกอล์ฟไปถึงไหน กอล์ฟชอบพี่พี่ได้ยินไหมว่ากอล์ฟชอบพี่”ผมเห็นผู้ชายตัวเล็ก

คนนึงยืนเถียงกับพี่เต้อยู่แถวหน้าประตูห้องเหมือนทั้งสองจะไม่เห็นผม ผมเลยหาที่ซ่อน



           “พี่บอกเราไปตั้งกี่รอบแล้วว่าพี่มีแฟนแล้ว พี่ไม่สามารถรักใครได้อีกแล้วเข้าใจเสียด้วย”พี่เต้ก็หันไปเถียงอย่างเหลืออด

เช่นกัน


       
          “แต่กอล์ฟรักพี่ กอล์ฟไม่สนใจแฟนของพี่หรอกนะ มันอยู่ก็ต้องไกล ป่านนี้มันคงนั่งร้องไห้มีผัวใหม่ไปแล้วมั้ง”


 
          “นี่กอล์ฟรู้ตัวเปล่าว่าพูดอะไรออกมา”


 
         “ก็กอล์ฟให้คนโทรไปปั่นหัวมันไงหล่ะ ป่านนี้มันเข้าใจพี่ผิดไปแล้วมั้ง อย่าไปสนใจคนร่านๆแบบนั้นเลย”


          ผมได้ยินถึงตรงนี้ผมพูดตรงๆว่าผมจะไม่ทนอีกต่อไปแล้ว ผมค่อยๆเดินออกจากที่ซ่อนและสิ่งที่แรกที่ผมเลือกจะทำคือ

ผมถีบคนที่ชื่อกอล์ฟกระเด็นไปนอนลงที่พื้น



         “ทีหลังถ้าไม่รู้อะไรก็อย่าพูดมากเข้าใจไหม คนที่เขาร่านหาวิ่งตามผู้ชายก็มีแต่คุณนี่หล่ะที่หน้าด้านวิ่งตามคนที่ไม่รัก แล้ว

ยังกล้ามากที่โทรไปบอกผมว่าให้เลิกกับพี่เต้ คิดว่าเก่งนักใช่ไหม”

 
 
         และตอนนั้นเรียกได้ว่าผมกระทืบคนที่กล้าเข้ามาทำลายชีวิตคู่ของผมกับพี่เต้ ตอนแรกพี่เต้จะเข้ามาห้ามผมแต่ผมบอกให้

พี่เต้อยู่ห่างๆก่อนจะโดนไปอีกคน ผมบอกแล้วผมอยู่ในที่ของผมอย่ามายุ่งกับผมหรือคนของผมเป็นพอ



        “แกคิดว่าคนอย่างแกจะทำอะไรฉันได้ ไม่มีทางไปซะหรอก”ยังไม่เลิกปากดีเสียอีก



         ผมจัดการทุกอย่างจนพอใจผมโทรตามให้ทีเข้ามาหาที่คอนโดพี่เต้ด่วน ตอนแรกที่ทีมันรับสายมันดูตกใจมากแต่มันก็ตาม

เข้ามากับไอ้ยักษ์ด้วยเวลาไม่ถึงสิบนาทีด้วยซ้ำ


         “เฮ้ยมึงมีอะไรว่ะ ทำไมโทรมาตามกูด่วนขนาดนี้เนี่ย”ผมเลิกที่จะไม่ตอบแต่ชี้ไปที่ตัวต้นเหตุแทนพอมันเห็นว่าทีกับยักษ์

เดินเข้ามาจากคนปากดีกลับเงียบไม่กล้าพูดอะไรอีกเลย


         “เฮ้ย คุณอาทิตย์ ทำไมสภาพคุณถึงเป็นแบบนั้น”เสียงไอ้ยักษ์เอ่ยทักคนที่ชื่อกอล์ฟ


         “ฝีมือกูเองหล่ะ กูสั่งสอนให้หน่อย จะได้รู้จักว่าใครเป็นใครไม่งั้นปากดีไม่เลิก”
 

         “กูไม่เคยขอร้องอะไรมึงเลยใช่ไหมที แต่วันนี้กูขออะไรสักอย่างได้ไหม”


        “ได้สิ ถ้าเป็นมึงขอกูทำให้ได้ทั้งนั้นหล่ะ”


        “เอ่อนัทพี่ว่านัทใจเย็นๆดีกว่านะอย่าเพิ่งด่วนสรุปนะครับ”


       “ผมว่าพี่หุบปากไปก่อนดีกว่านะครับ เดี๊ยวให้ผมจัดการเรื่องนี้ให้เสร็จก่อน พี่คือคนต่อไปที่จะโดน”พอผมพูดผมผมเห็นไอ้ที

กับพี่เต้สะดุ้งพร้อมกัน


       “กูขอให้พนักงานในบริษัทมึงคนนี้หายสาปศูนยไปจากบริษัทมึงและในเครือของบริษัทมึงได้ไหม ถ้าไม่ได้กูจะจัดการเอง กู

มีหลักฐานหมดทั้งคลิปเสียงที่โทรมาข่มขู่ และคลิปวีดีโอที่มันสารภาพออกมาเมื่อกี้ กูให้มึงเลือกนะทีว่าจะจัดการให้กูหรือจะให้กู

จัดการเอง”


       “เดี๊ยวกูจัดการเอง ยักษ์หิ้วคุณอาทิตย์ออกไปส่งด้วย แล้วคุณอาทิตย์พรุ่งนี้รบกวนเข้าไปเก็บของแล้วเซ็นใบลาออกด้วยนะ

ครับ ผมคงช่วยคุณได้เท่านี้ ”


        พอไอ้ทีกับไอ้ยักษ์เดินออกไปแล้ว ผมเดินไปนั่งโต๊ะอาหารโดยที่ไม่มีใครพูดอะไรเลยผมรู้ว่าพี่เต้ไม่กล้าพูดอะไรออกก

มาเพราะแกมีชะงักปลักหลังอยู่ถ้าแกพูดไม่เข้าหูแกโดนหนักแน่จนเรากินข้าวกันเสร็จผมเลือกที่จะไปนอนเล่นที่เตียงแทนจนพี่เต้

เดินเข้ามาทำทีจะคุยด้วย


        “เอ่อนัทพี่............”


        “พี่ไม่ต้องพูดอะไรแล้วฟังที่ผมถาม แล้วก็ตอบคำถามผมให้ได้นะครับ”


       “พี่คิดว่าผมต้องรู้เรื่องนี้เมื่อไหร่ดีครับ ถ้าวันนี้ผมไม่ลงมาพี่คิดจะบอกผมบ้างไหมครับ”


      “.............................................................”


      “ถ้าผมไม่จัดการเองวันนี้ พี่คิดจะจัดการอะไรบ้างไหม เอาแต่ยืนให้กอดอยู่นั้นหล่ะ ถ้าผมไม่ถีบมันออกพี่จะปล่อยมันไหม ที่

ผมถามผมอยากได้คำตอบ เดี๊ยวนี้”


      “เอ่อคือว่าพี่คิดก็จะบอกนัทอยู่เหมือนกัน แต่ที่พี่ไม่อยากบอกไม่ใช่ว่าพี่จงใจจะปิดบัง แต่พี่ไม่อยากให้นัทไม่สบายใจ พี่

อยากจะค่อยๆเครียเอง แต่วันนี้ก็ทำให้พี่ได้รู้นะว่านัทรักพี่มากแค่ไหน”


      “ใครบอกพี่กันว่าผมรักพี่ หึหึ”ผมพูดเสร็จก็จับผู้ร้ายใส่กุญแจมือ อ่านไม่ผิดหรอกครับผมจับพี่น็อตล็อคกับหัวเตียงเท่ากับว่า

แบบนี้แกจะดิ้นหนีไปไหนไม่รอดแน่ๆ


      “แหมนัทก็ทำแบบนี้พี่เขินแย่เลย อยากเปลี่ยนบรรยากาศก็ไม่บอก”พี่เต้พูดตอนที่ผมกำลังเอาเนตไทค์ผู้ตาพี่เต้าน่ะสิครับ

เดี๊ยวพี่ก็รู้


      “นัทหายไปไหนครับเนี่ยทำไมนานจัง”ผมเดินออกมาหยิบจิ้งจกอยู่นะสิครับ ผมรู้ว่าพี่เต้นั้นกลัวจิ้งจกมาก เหมือนกับที่พี่เลข

กลัวแมลงสาปเลยก็ว่าได้


      “มาแล้วครับ จะให้ผมเปิดผ้าออกไหม”


      “เอาสิครับไหนขอดูหน่อยสิว่าคนดีของพี่จะเซ็ก............................เฮ้ยยยยยยยยยยยยยย”ถึงตอนนี้ผมขำนอนคัดท้อง

แข็งเลยก็ว่าได้เพราะอะไรหรือครับก็พี่เต้แกตกใจที่มีกล่องพลาสติกที่ในนั้นบรรจุจิ้งจกอยู่สามตัวเกาะมองหน้าพี่แกอยู่นะสิครับ


      “เอ่อนัทจะเล่นอะไรครับเนี่ย พี่ไม่สนุกไปด้วยเลยนะ”


       “ใครว่าผมเล่นครับพี่ ผมเอาจริงต่างหาก ในเมื่อพี่เลือกให้ผมจัดการเองและให้ผมรู้เรื่องที่หลังนี่ก็คือบทลงโทษของพี่ครับ

ขอให้นอนกับอีหนูให้ฟินไปเลยนะครับ บายส่วนคืนนี้ผมจะนอนที่โซฟา” ผมเลือกที่จะเดินออกมาจากห้องเลยไม่อยากอยู่นาน

เดี๊ยวใจอ่อนอีก ไม่ได้ๆไม่งั้นเดี๊ยวพี่เต้ไม่เข็ดหลาบ


         หลังจากผ่านเหตุการณ์นั้นมาแล้วพี่เต้ก็ไม่เคยมีใครมากล้ายุ่งเกี่ยวด้วยอีกเลยไม่รู้ว่ากลัวผมโกรธหรือกลัวว่าจะเจอบท

ลงโทษที่ผมจะใช้หรือเปล่าก็ไม่รู้


          “ฮัลโหล ว่าไงครับพ่อ”


         “เดี๊ยวนี้ลูกชายพ่อมีแฟนแล้วไม่คิดจะบอกพ่อมั้งเลยหรือไง”ทำไมพ่อพูดจาแปลกๆ


         “พ่อพูดอะไรครับนัทงงไปหมดแล้ว”


         “ไม่ต้องมาทำไขสือ พ่อนั่งอยู่กับแฟนแกเนี่ย ทำไมแกไม่เคยบอกพ่อเลยว่าแกมีแฟนแล้ว”


         “ผมไม่กล้าบอกนี่พ่อ ผมกลัวพ่อรับไม่ได้นี่ครับ ว่าแต่ไอ้พี่เต้ไปหาพ่อทำไมกัน”


         “เขามาขอดูแลเราต่อจากพ่อน่ะสิ เขาบอกว่าเขาเป็นแฟนแก พ่อเลยนั่งซักประวัติคนนี้พ่อให้ผ่านนะ ถ้ารักกันชอบกันก็

ดูแลกันไปดีๆแล้วกัน อ่อแปปนึงนะแฟนแกจะคุยด้วย”

 
         “ฮัลโหลนัท พ่อนัทกับพ่อพี่อนุญาตแล้วนะ นี่พ่อพี่ก็อยู่ข้างๆไว้พี่จะพามาเปิดตัวกะพ่อพี่นะ ”


        “นี่หนูนัทใช่ไหมลูก นี่พ่อเองนะเป็นพ่อของเต้เขา”


       “เอ่อ สวัสดีครับคุณพ่อ”


       “พ่อไม่ห้ามนะถ้ารักกันชอบกัน แต่ถ้าเกิดปัญหาใจเย็นกับลูกพ่อหน่อยนะ แค่นี้มันก็กลัวหนูจะตายไปอยู่แล้ว ตอนนี้มันคง

เลิกซ่าอีกนานแล้วแบบนี้”

 
        แล้วหลังจากที่ผมได้รับข่าวดี เราสองครอบครัวก็ดองกันอย่างสมบรูณ์แบบเลยก็ว่าได้ ยิ่งไอ้ทีเวลาเจอหน้าผมทีไรมักจะ

เรียกผมว่าพี่สะใภ้เสมอ ผมได้ยินทีไรต้องตบหัวมันทันทีเมื่อเดินไปถึงตัวเพราะอะไรรู้ไหมครับ พอผมเปิดประตูเข้าร้านอาหารมัน

มักจะตะโกนจากโต๊ะมาหาผมเสมอ คนอื่นๆก็มองมาผู้ยิ่งไม่ชอบเป็นจุดสนใจเสียเท่าไหร่ แต่อย่างน้อยวันนี้ยังรักกันแบบนี้ผมก็

สบายใจแล้วครับ


...........................................THE  END


ตอนพิเศษจะมาลงต่อให้

ออฟไลน์ Coffeeblack

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 316
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +4/-0

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

ประกาศที่สำคัญ


ตั้งบอร์ดเรื่องสั้น ขึ้นมาใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดนี้ ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.msg2894432#msg2894432



รวบรวมปรับปรุงกฏของเล้าและการลงนิยาย กรุณาเข้ามาอ่านก่อนลงนิยายนะครับ
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0



สิ่งที่ "นักเขียน" ควรตรวจสอบเมื่อรวมเล่มกับสำนักพิมพ์
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37631.0






ออฟไลน์ twinmonkey0311

  • เป็ดArtemis
  • *
  • กระทู้: 5480
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +110/-9

ออฟไลน์ KKKwanGGG

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1364
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +21/-2

ออฟไลน์ Billie

  • "Let come what comes, let go what goes and see what remains. That is what is real"
  • เป็ดEros
  • *
  • กระทู้: 3327
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +78/-6

 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด