ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ
ติดตามกฏเพิ่มเติมที่กระทู้นี้บ่อยๆ เมื่อมีการแก้ไขกฏจะแก้ไขที่กระทู้นี้นะครับ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0ประกาศทั่วไปติดตามอัพเดทกันที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.0ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่
1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
การสนใจและชื่นชอบนิยายและเรื่องเล่าของคนในเรื่องควรมีขอบเขตที่จะไม่สร้างความเดือดร้อนให้เจ้าของเรื่อง เช่นเดียวกับเป็ดที่ตอนนี้ถูกรังควานตามหาตัวจากคนด้านต่างๆ จนตัดสินใจไม่เล่าเรื่องต่อ.........เนื่องจากบางเรื่องเป็นเรื่องเล่า.....................บางคนไม่ได้เปิดเผยตัวตน เขาพอใจจะมีความสุขในที่เล็กๆแห่งนี้โดยไม่ได้ตั้งใจให้คนภายนอกได้รับรู้เรื่องราวแล้วนำไปพูดต่อ เพราะปฎิเสธไม่ได้ว่าสังคมไม่ได้ยอมรับพวกเราสักเท่าไหร่
2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท,
หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง
หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์
และสถาบันต่าง ๆ รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
การกระทำเช่นนั้นอาจทำให้คุณแบนทันที และถาวร . หมายเลข IP ของทุกโพสต์จะถูกบันทึกเพื่อใช้เป็นหลักฐาน
ในความเป็นจริงเป็นไปได้ยากมากที่จะให้แต่ละคนมีความคิดเห็นตรงกันทั้งหมด คนเรามากมายต่างความคิดต่างความเห็น เติบโตมาภายใต้ภาวะแวดล้อมต่างกันการแสดงความคิดเห็นที่แตกต่าง จึงควรทำเพื่อให้เกิดความเข้าใจกัน แบ่งปันประสบการณ์และมิตรภาพเพื่ออาจเป็นประโยชน์ในการใช้ชีวิต และไม่ว่าจะอย่างไรก็ควรเคารพในความคิดเห็นที่แตกต่างของบุคคลอื่นช่วยกันสร้างให้บอร์ดนี้มีแต่ความรักนะครับ
เรื่องบางเรื่องอาจจะเป็นทั้งเรื่องแต่งหรือเรื่องเล่าใดๆก็ขอให้ระลึกเสมอว่า อ่านเพื่อความบันเทิงและเก็บประสบการณ์ชีวิตที่คุณไม่ต้องไปเจอความเจ็บปวดเล่านั้นเองเพื่อเป็นข้อเตือนใจ สอนใจในการตัดสินใจใช้ชีวิต จึงไม่ต้องพยายามสืบหาว่าเรื่องจริงหรือเรื่องแต่งส่วนการพูดคุยนั้น ก็ประมาณอย่าทำให้กระทุ้กลายพันธุ์ห้ามเอาเรื่องส่วนตัวมาปรึกษาพูดคุยกันโดยที่ไม่เกี่ยวพันกับเรื่องในกระทู้นิยาย ถ้าจะวิจารณ์หรือแสดงความคิดเห็นทุกคนมีสิทธิแต่ขอให้ไปตั้งกระทู้ที่บอร์ดอื่นที่ไม่ใช่ที่นี่นะครับ
3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะครับ เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรักชายเข้ามารับรู้ ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเวปแห่งนี้นะครับ
4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอมให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะปลอดภัยกว่าแล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ดเป็นเรื่องส่วนตัวของแต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ
5.ห้ามจั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียวให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตาม
เพราะแม้จะเป็นเรื่องที่เขียนจากเรื่องจริง เมื่อนำมาพิมพ์เป็นเรื่องผ่านตัวอักษร ย่อมเลี่ยงไม่ได้ที่จะมีการเพิ่มเติมเพื่อให้เกิดสีสันในเนื้อเรื่อง ทางเล้าถือว่านั่นคือการเพิ่มเติมเนื้อเรื่อง จึงไม่อนุญาตให้จั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” แต่สามารถแจ้งว่าเป็น “นิยายที่อ้างอิงมาจากชีวิตจริง” ได้ มีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว
6.การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย ทำได้ แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute ได้ ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน
7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
7.1 นิยาย 1 ตอน จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
- 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ
8.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง).
9.คุณยินยอมให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ
10.ห้ามลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ในเมื่อแนะนำเวปอื่นที่บอร์ดเรา ก็ช่วยแนะนำบอร์ดเราโดยลงลิงค์บอร์ดเรา เวป
http://www.thaiboyslove.com ในบอร์ดที่ท่านแนะนำมาให้เราด้วย เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับจะสะดวกกว่า ส่วนในกรณีอยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนๆได้อ่านจริงๆนั้นพยายามลงให้ห้องซื้อขายซะ หรือถ้าม๊อดเดอเรเตอร์จะพิจารณาเป็นกรณีๆไป ถ้ารู้สึกว่าไม่ได้โปรโมทเวป แต่อยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนด้วยใจจริงจะให้กระทู้นั้นคงอยู่ต่อไป
11.บอร์ดนิยายที่โพสจนจบแล้วมีไว้สำหรับนิยายที่โพสในบอร์ด boy's love จนจบแล้วเท่านั้น จึงจะถูกย้ายมาเก็บไว้ที่นี่ หาอ่านนิยายที่จบแล้ว หรือคนเขียนไม่ได้เขียนต่อ แต่โดยนัยแล้วถือว่าพล็อตเรื่องโดยรวมสมควรแก่การจบแล้ว หากนักเขียนท่านใดได้พิมพ์เล่มกับสำนักพิมพ์ ต้องการลบเรือ่งบางส่วนออก โดยเฉพาะไคลแม๊ก หรือตอนจบที่สำคัญ ให้แจ้ง moderator ย้ายนิยายของท่านสู่ห้องนิยายไม่จบ เพื่อที่หากระยะเวลาเกินหกเดือนแล้ว เราจะได้ทำการลบทิ้ง หรือท่านจะลบนิยายดังกล่าวทิ้งเสียก็ได้ เนื่องจากบอร์ดนี้เก็บเฉพาะนิยายที่จบแล้ว
บอร์ดนิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบไว้สำหรับ
นิยายที่คนเขียนไม่ได้มาต่อนาน หายไปโดยไม่มีเหตุผลสมควร ไม่ได้แจ้งไว้หรือแจ้งแล้วก็ไม่มาต่อ 3 เดือน จะย้ายมาเก็บในนี้เมื่อครบหกเดือนจะทำการลบทิ้ง ส่วนเรื่องไหนที่จะต่อก็ต่อในนี้จนกว่าจะจบ แล้วถึงจะทำการย้ายไปสู่บอร์ดนิยายจบแล้วต่อไป
12.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด
13.ผู้โพสนิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ
14.ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ
15. การนำรูปภาพ บทความ ฯลฯ มาลงในเวปบอร์ด ควรจะให้เครดิตกับ...
(1) ผู้ที่เป็นต้นตอเจ้าของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ
(2) เวปไซต์ต้นตอที่อ้างอิงถึง
....ในกรณีที่เป็นบทความที่ถูกอ้างอิงต่อมาจากเวปไซต์อื่นๆ
- ถ้ามีแหล่งต้นตอของเจ้าของบทความ ให้โพสชื่อเจ้าของต้นตอของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ พร้อมทั้งเวปไซต์ที่อ้างอิง
(กรณีนี้จะโพสอ้างอิงชื่อผู้โพสหรือเวปไซต์ที่เรานำมาหรือไม่ก็ได้ แต่ควรมั่นใจว่าชื่อต้นตอของที่มาถูกต้อง)
- ถ้าไม่สามารถหาชื่อต้นตอของรูปภาพหรือเวปไซต์ที่นำมาได้ ควรอ้างอิงชื่อผู้โพสและเวปไซต์จากแหล่งที่เรานำมาเสมอ
- ควรขออนุญาติเจ้าของภาพหรือเจ้าของบทความก่อนนำมาโพสค่ะ(ถ้าเป็นไปได้) ยกเว้นพวกเวปไซต์สาธารณะ เช่น หนังสือพิมพ์ออนไลน์ ฯลฯ ที่เปิดให้คนทั่วไปได้อ่านเป็นสาธารณะ ก็นำมาโพสได้ แต่ให้อ้างอิงเจ้าของชื่อและแหล่งที่มาค่ะ
- ไม่ควรดัดแปลงหรือแก้ไขเครดิตที่ติดมากับรูปหรือบทความก่อนนำมาโพส
- ถ้าเป็น FW mail ก็บอกไปเลยว่าเอามาจาก FW mail
16.นิยายเรื่องไหนที่คิดว่าเมื่อมีการรวมเล่มขายแล้วจะลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออก กรุณาอย่าเอามาลงที่นี่ หรือสำหรับผู้ที่ขอนิยายจากนักเขียนอื่นมาลง ต้องมั่นใจว่าเรื่องนั้นจะไม่มีการลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออกเมื่อมีการรวมเล่มขาย อนึ่ง เล้าไม่ได้ห้ามให้มีการรวมเล่มแต่อย่างใด สามารถรวมเล่มขายกันได้ แต่อยากให้เคารพกฎของเล้าด้วย เล้าเปิดโอกาสให้ทุกคน จะทำมาหากิน หรืออะไรก็ตามแต่ขอความร่วมมือด้วย เผื่อที่ทุกคนจะได้อยู่อย่างมีความสุข
17.ห้ามแจ้งที่หัวกระทู้เกี่ยวกับการจองหรือจัดพิมพ์หนังสือ แต่อนุโลมให้ขึ้นหัวกระทู้ว่า “แจ้งข่าวหน้า...” และลงลิงค์ที่ได้ตั้งเอาไว้ในแล้วในห้องซื้อขายลงในกระทู้นิยายแทน ถ้านักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้นิยายของตนเอง นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้ (ศึกษากฏการซื้อขายของเล้่าก่อน ด้วยนะคะ)
เอาข้อสำคัญก่อนนะครับเด่วอื่นๆจะทำมาเพิ่มครับเอิ้กๆหุหุ
admin
thaiboyslove.com
.......................................
วันที่ 3 ธ.ค. 2551วันที่ 16 ก.ย. 2554 ได้เพิ่มกฏ ข้อที่ 7
วันที่ 21 ต.ค.2556 ได้ปรับปรุงกฏทั้งหมดเพื่อให้แก้ไข และติดตามได้ง่าย
เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง
ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม
...............................................................
สวัสดีครับ น้องใหม่สมาชิกใหม่ เพิ่งแต่งลงเป็นครั้งแรก เป็นเรื่องสั้นที่เกิดขึ้นได้เพราะคืนนั้นดันฝันเฟื่อง แล้วดันลืมไม่ลงเลยต้องแต่งออกมาเป็นนิยายให้รู้แล้วรู้รอด ผิดพลาดตรงไหนบอกได้นะครับ
...พี่น้อง...
"บ้านเงียบจังวะ?"
ผมเดินอาดเข้ามาในบ้านหลังใหญ่โตของด้วยความเคยชิน
บ้านหลังใหญ่ที่มีแค่คนอาสัยอยู่แค่สี่คน
คือ พ่อเลี้ยง แม่ ผม และ
น้องชายผม ผมชื่อ น้ำ ครับ ตอนนี้เรียนอยู่ชั้น ม ปลายปีสุดท้ายของโรงเรียนมีชื่อแห่งหนึ่ง
ไม่ใช่โรงเรียนที่ดูดีเท่าไหร่ เพราะมีแต่ประหวัดไปทางลบชะมากก่วา ผมเลือกเรียนที่นั่นเพราะ ยังไงชะผมก็ไม่ใช่เด็กที่มองโลกในแง่สวยเท่าไหร่ ก็ผมเป็นผู้ชายนี่ครับ ถึงจะเป็นผู้ชาย ที่มีแต่ผู้ชายส่วนมากมาจีบก็ตามเถอะ น้องชายผมเรียน ม ปลาย ที่เดียวกับผม
อ่อนกว่าผมหนึ่งปี ชื่อ โยที่มีความหมายว่า ลม น้องผมน่ารักครับ หมายถึงขี้อ้อนกับผมบ่อยๆนะ แต่รูปร่างหน้าตานี่ไปคนละทางกับผมเลย เพราะผมจะได้เชื้อทางแม่มามากก่วา ส่วนมันได้ทางพ่อมาเต็มๆเลย ทั้งสูง หล่อ หุ่นดี ผมสีดำขลับ ตาสีน้ำตาลใส ผิวเป็นสีแทน ชึ่งต่างกับผมที่ มีผมเป็นสีน้ำตาล ทั้งที่ไม่ได้ทำสีผม ตาสีดำแวววาว หน้าหวานใสปิ้ง ผิวขาวชีด ปากแดง เอวขอด
พอๆๆ พูดถึงร่างกายตัวเองแล้วมันขยะแขยงยังไงไม่รู้ครับ
บางทีผมก็ด่าน้องผมว่าเป็นลูกซู้ อันนี้ด่าเล่นๆครับ ก็แหม...เพราะมันอะ ต่างจากผมลิบลับเลยนี่นา
เป็นผู้ชายต้องล่ำสิครับ ไม่ใช่บอบบาง
"แม่ แม่คร้าบบบบบบ"
ผมเรียกหาแม่ที่คิดว่าตอนนี้น่าจะถึงบ้านแล้ว
เพราะพ่อเลี้ยงกับแม่มักจะไปฮันนีมูนกันบ่อยๆ เมื่อตอนบ่ายก็โทรมาหาผมว่าจะกลับมาบ้าน
ผมไม่ได้รู้สึกดีใจอะไรเป็นพิเศษหรอกครับ
เพราะตั้งแต่ยังเด็กคุณยายเป็นคนเลี้ยงดูผมกับไอ้โยมาตลอด
หลังจากที่พ่อกับแม่เลิกกันนะ ถึงได้ไม่ค่อยติดแม่เท่าไหร่
แต่แม่ก็รักพวกผมครับ คอยตามใจ คอยด่าเสี้ยมสอน
คือ ในกรนีนี้น่าจะเรียกว่าชินกันทั้งสองฝ่าย แต่ก็ไม่ด่าจริงจังหรอกครับ จะหยอกล้อชะมากก่วา
ผมเดินไปหาแม่ที่ห้องนอน ปากดว่าไม่อยู่ เอ๊ะ? แต่กระเป๋าเดินทางก็อยู่นี่
ได้แต่เก็บความสงสัยไว้ในใจ คง...จะไปหาเพื่อนหาพ้องละมั้ง
แกร๊ก
"ไอ้โย..เชี้ย..กลิ่นอะไรนะ คาวๆ"
พอเปิดประตูห้องนอนน้องผม ผมก็รีบอุดจมูกทันที กลิ่นคาวคระครุ้งไปทั่วห้องนี่มันอะไร คาวเหมือนจะอ้วก
"พะ พี่น้ำหวัดดีครับ"
ไอ้อ๋องเพื่อนสนิทน้องผมยกมือไหว้ผมทันทีที่ผมบ่นเสร็จ
"เออๆ กลิ่นอะไรวะ? ทำไมไม่เปิดหน้าต่าง"
ผมถามมันพรางเดินไปเปิดม่านและหน้าต่างออก
สูตหายใจจนพอใจกับอากาศข้างนอกก่อนจะเดินไปหาเจ้าตัวที่นั่งจุ้มปุอยู่ตรงนั่น
"เออ นี่เห็นแม่บ้างไหม? หรึว่าแม่เขาไปบ้านเพื่อน"
ผมถามอีกครั้งและนั่งลงที่เตียงนอนมัน มันแค่มองหน้าผมแบบเหนื่อยๆ
"แม่กับพ่อเลี้ยงตายแล้ว"
"เฮ้ย โย มึงบอกพี่เขาจะดีเหรอ?"
ไอ้โยพูดออกมาแล้วมองหน้าผม ก่อนจะเดินเข้ามาหาผมที่นั่งอยู่บนเตียง
ร่างกายผมหนักอึ้งขื้นทันที สายตาพร่าเลือน สมองคิดอะไรไม่ออก ได้แต่ทบทวนคำนั้น ไปมาช้ำๆ
"พะ พูดอะไรของมึง.."
เสียงผมสั่นเคลืออย่างห้ามไม่ได้ แม่ตายแล้ว...เป็นไปได้ยังไง กะ ก็เมื่อตอนบ่ายยัง
"จะดูศพไหมละ?"
มันบอกผมพรางจับข้อมือลากผมไปทางห้องน้ำ
ผมสบัดมืออกก่อนจะถอยร่นออกมา แต่ก็ปะทะกับแผ่นอกแกร่งของน้อง
ห้องน้ำที่ปูพื้นเป็นสีขาวสะอาดตา
ตอนนี้กลับกลายเป็นสีแดงสดที่เจ่อนองไปทั่วพื้น ขาทั้งสองคู่ที่เห็นลิบๆนั่น
เป็นเท้าของแม่กับพ่อเลี้ยง ผมจำได้ เพราะรอยสักที่ข้อเท้าทั้งสองคนต่างก็สักชื่อตัวเองใส่
"ผมเป็นคนฆ่าพวกเขา"
ผมหันหน้าไปมองมันตรงๆ เบิกตากว้างอย่างตกใจไม่นึกว่าเด็ก ม ปลายจะทำเรื่องแบบนี้ได้
ทำกับแม่ที่คลอดมันออกมา.............
"จากผลสำรวจแล้ว พบว่าทั้งสองคนเขาลื่นหัวกระแทกพื้น หลังจากเข้าไปหวังจะปรึกษาเรื่องย้ายโรงเรียนของลูกชายคนโต ชึ่งก็คือคุณสินะครับ สรุปได้ว่า นี่เป็นแค่อุบัตติเหตุที่เกิดขึ้นได้"
อุบัตติเหตุ...มันไม่ตายเพราะเพียงแค่หัวฟาดพื้นหรอก ถ้ามีคนหนึ่งตายก็ต้องมีคนหนึ่งที่รอด.....
แต่นี่ทำไมถึงตายทั้งสองคนเลย
ตำรวจและพยาบาลต่างกรูกันมาที่บ้านผมหลังจากไอ้อ๋องโทรไปบอก
มันเป็นไปตามแผน มันเป็นแค่แผนของเด็ก
ม ปลาย แค่แผนง่ายๆ ทำไมไม่มีใครฉุกคิด
ผมนั่งอยู่โชฟาในห้องรับแขกของบ้านเพื่อมาให้ตำรวจสอบปากคำเรื่องรายระเอียด โดยมีไอ้โยโอบกอดผมไว้
ไม่มีใครสงสัยเลยหรึไงนะ
ผมหลับตาลงหลังจากที่ตำรวจบางส่วนกลับไป งานศพถูกจัดขึ้นเงียบๆ ญาติๆต่างพากันโศกเศร้า ที่คนในครอบครัวจากไป
"น้าไม่คิดเลยว่าพี่เขาจะจากไปเร็วขนาดนี้...ถ้าน้ำต้องการอะไร หรึ ขาดเหลืออะไรก็บอกน้านะ น้าให้ได้ทุกอย่าง โยด้วย รู้ไหม? ดูแลพี่ดีๆนะ งั้นน้าไปแล้วนะ มีอะไรก็โทรหาน้าได้"
"ขอบคุณครับ"
น้าแอนที่เป็นน้องสาวของแม่ผมพูดปลอบผมต่างๆนาๆ มันก็ทำให้ผมรู้สึกดีขื้นอยู่บ้าง แต่ก็ไม่ใช่ชะหมด
"ผมจะดูแลพี่น้ำเองครับ จะไม่ให้มีแม้แต่รอยขีดข่วน"
ไอ้โยบอกน้าแอนพร้อมยิ้มบางๆให้ ก่อนน้าแอนจะไป
น้าแอนได้โทรเรียกทะนายความให้มาจัดการเรื่องสับสิน
สับสินทั้งหมด แบ่งเป็นสองส่วน คือ แค่ของผมกับน้องผม
ญาติๆผมเขาไม่คิดจะแย่งสมบัติด้วยหรอกครับ เพราะแต่ละคนมีเพรียบพร้อมหมดแล้ว
และผม ก็คงไม่ต้องการอะไรอีกแล้ว
(มึงจะมั่นใจได้ไงว่า พี่มึงจะไม่พูดออกไป)
"กูรู้จักพี่กูดี...พี่กูไม่มีทางทิ้งกูหรอก"
(เออๆ ถ้ามึงว่าอย่างนั้น กูก็ขอให้มึงสมหวังกับความรักอันวิปริตของมึงละกัน)
"มึงอย่ามาว่าพี่กูนะ"
(อะ เออ ขอโทษๆ แค่มึงก็ได้ งั้นแค่นี้นะ กูจะนอนแล้ว)
เสียงคุยโทรศัพเงียบหายไปแล้ว พร้อมกับเตียงที่ยวบลงมา
มือใหญ่ตวัดลงมาโอบกอดร่างที่เปลือยเปล่าของผมเบาๆ พรางกดจูบไปทั่วทั้งไหล่
ผมน่าจะเอะใจตั้งแต่ตอนนั้น น้องชายที่น่ารักและขี้อ้อนของผมได้ตายจากผมไปนานแล้ว คนๆนี้คือตัวตนที่แท้จริง
หลังจากเรื่องราวต่างๆเกิดขึ้นและจบลงอย่างสมบูญแบบของฝีมือ เด็กม ปลาย
*5ปีที่แล้ว
"ผมรักน้ำนะ อยากได้น้ำ ต้องการน้ำ"
น้ำเสียงใสๆเจื้อยแจ้วบอกผมด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม ปากก็กดจูบหลังมือผม
"ครับๆ กูรู้น่า ฮ่าๆๆ มันจั๊กจี้นะโย"
ผมบอกน้องชายตัวโตของผมที่ตอนนี้กอดผมจากด้านหลังอยู่
"อยากกินน้ำไปทั้งตัวเลย"
ไม่ว่าเปล่าล้วงมือเข้าไปขย้ำส่วนนั้นของผม
"อ่ะ เฮ้ยๆ จับตรงไหนเนี่ย อื้อออ"
มือหนาสำผัสส่วนปลายและขยี้เบาๆ ร่างกายผมสั่นสะท้าน แผ่นหลังปะทะหน้าอกของมันทำให้ผมมีอารมณ์มากขึ้น
"น้ำไม่ค่อยทำแบบนี้สินะ เดี๋ยวผมจะสอนเอง"
ปากหนากดทาบทับลงริมฝีปากผมลิ้นร้อนกวาดต้อนไปมา
ทำให้สมองผมมึนตื้อไปหมด ร่างใหญ่โก่งตัวลงมาทาบทับแผ่นหลังผม
ขณะมือก็สาวเป็นระวิง มืออีกข้างปรดตะขอกางเกงตัวเองและดึงของผมลงต่ำเผยให้เห็นส่วนล่าง
ท่อนใหญ่ร้อนที่แข็งขืนถูไถไปมาเบาตรงจุดลับ
แต่ไม่สอดแทรกเข้ามา เพียงแค่หนีบขาผมแน่นและสอดแทรกตรงหว่างขา ทำให้อารมณ์ผมเตลิดไปไกล
"อ๊ะ ฮ้าา อื้อออ"
เสียงกระแทกกระทั้นอารมณ์ซาบซ่านแบบที่ไม่เคยมีมาก่อนถูกผุ้เป็นน้องชายพร่ำสอนทุกวี่ทุกวัน
จน....เรื่องนี้ถูกแม่เห็น....จึงพยายามกีดกันผมกับน้อง.....
เรื่องมันคง..เริ่มจากตรงนี้...*
หลังเรื่องนั้นมันจบน้องผมมันก็ได้ขายบ้านหลังนั้นทิ้ง
และย้ายมาสร้างหลังใหม่ใกล้ๆ แถวมหาลัย ที่ผมไปเรียน
ถึงมันจะถามความเห็นผม แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าจะทำตามทุกอย่าง
"น้ำ..เกลียดผมไหม?"
น้ำเสียงนุ่มพูดเบาๆ เหมือนกำลังจะร้องไห้ออกมา ถามขื้นในขณะที่ถอดกางเกงในผมออกเสร็จ
"กูเกลียดมึงไม่ลง...ฮื่ก..ทำไม ก็ไม่รู้ ฮือออ มึงอย่าพูดถึงเรื่องวันนั้นอีกเลยนะ..กะ กูอยากลืมมัน"
ผมไม่ได้ผลักไสร่างหนาทาบทับลงมา
มือใหญ่โอบกอดอย่างปลอบละโลม ลิ้นร้อนกวาดเลยน้ำตาที่ไหลออกมาอย่างถนุถนอม
ผมเกลียดมันไม่ลง ถึงแม้ว่ามันจะเป็นคนฆ่าพ่อเลี้ยงและแม่
ถึงแม้มันกำลังจะครอบครองผม เพราะ รัก ผมรักน้องผมคนนี้ ถึงผมห้ามมันก็จะไม่ฟัง มีแต่จะเจ็บตัวเปล่าๆ
"ผมขอโทษ ผมจะไม่พูดอีกแล้ว ไม่พูดแล้ว"
มือใหญ่ลูบไล้แผ่นหลังผมเบาๆก่อนจะวกมาบดขยี้ยอดอกสีชมภูนั่น
"อ๊ะ..อย่า"
ผมพูดพรางปัดมือมันเบาๆ ยังไม่ได้ ตอนนี้ ผมยังไม่อยากได้..
"เป็นของผมนะ น้ำต้องเป็นของผม ของผมคนเดียว"
......☆......
"อ๊ะ อ๊าาา บะ เบาๆ มะ มันเร็วไป"
เสียงครางของผมดังขึ้นสลับกับเสียงหอบหายใจแรงๆ
แรงกระแทกตรงช่องว่างของร่างกายโหมอย่างหนักหน่วง แรงบดขยี้ของริมฝีปากพรมจูบดูดเม้มตามส่วนต่างๆของร่างกาย ปฏิเสธไม่ได้ว่ารู้สึกดี ความเสียวซ่านแผล่ลามไปทั่วร่างกาย
"อืมม ชี้ดด ของน้ำมันแน่น...อ่าา หวานจริงๆด้วย"
เสียงทุ่มแหบพร่าเปรยเบาๆ ชู้ดปากอย่างสุขสม ม่านน้ำตาแห่งความใคร่ไหลเอ่อออกมา
ร่างกำยำสันทัดโอบกอดผมไว้เหมือนกลัวจะหายไป
"ครั้งแรกของน้ำเป็นของผม...อ่า"
ใบหน้าเหเกสถบขึ้นอย่างอารมณ์ดี ส่วนล่างบดเบียดรัวๆไม่มีพัก แรงกระแทกถี่ขึ้นจนผมแอ่นตัวอย่างห้ามไม่อยู่
"อ๊ะ อ๊ะ อื้ออออ"
"อ่าา ออกแล้ว"
น้ำมากมายพ่นฉีดเข้าไปในร่างกายผมมากมายกระตุกสี่ห้าครั้งบ่งบอกถึงความเสร็จสิ้นครั้งนี้
ห้าครั้งแล้ว
ผมนับในใจร่างใหญ่กอดรัดผมไว้เหมือนทุกที
ส่วนที่แข็งขืนอ่อนตัวลงแต่ยังไม่ยอมเอาออก น้ำแห่งราคะไหลย้อมลงมาตามหว่างขา
"เอาออกได้ไหม?"
ผมถามเบาๆอย่างเหนื่อยอ่อน เสียงแหบพร่าสั่นเคลือ หอบหายใจรวยรินจนแทบตาจะปิด ไม่นึกว่ามันจะเหนื่อยขนาดนี้
"ไม่เอา..."
เสียงทุ่มปฏิเสธแบบขัดใจก่อนจะเอื้อมมือมาขยี้ยอดอกอีกครั้ง
ส่วนล่างเคลื่อนเข้าออกเบาๆเน้นๆเป็นจังหวะ ส่วนนั่นครูดเข้ากับผนังอ่อนนิ่มอย่างตั้งอกตั้งใจ
"อ่า...พอแล้ว ง่วง"
ผมบอกพรางถอยห่างออกมา แต่มือใหญ่ก็ยังจะตามมากอดรัดไว้อีก
"ก็นอนไปสิ..."
มันบอกอย่างไม่ใส่ใจ
คิดว่าทำแบบนั้นแล้วจะหลับลงง่ายหรึไง
ผมหลับตาลงหวังว่ามันจะหยุด
แต่แรงกระแทกส่วนล่างรัวๆถี่ยิบโหมกระหน่ำขื้นมาอีกครั้ง
"ฮื้อ...อ๊าาา "
ผมถูกจับหงายท้องขณะที่ยังเชื่อมต่อกัน
อยู่ร่างหนานอนเหยียดอยู่ข้างล่างพรางกระแทกใส่เน้นๆเป็นจังหวะ
"รู้สึกดีใช่ไหมละ? พรุ่งนี้และวันต่อไปปิดเทอมนะ"
มันบอกด้วยน้ำเสียงดีใจมือใหญ่กอบกุมแก่นกายผมก่อนจะรูดขึ้นลงอย่างเอาใจ
มันทำให้ผมร่อนสะโพกตอบสนองอย่างเป็นธรรชาติ
"อ๊ะ อ๊า อื้อออ"
"ชอบจัง...ชี้ดดด รักน้ำนะ รัก รัก รัก รักจนอยากเก็บไว้ดูคนเดียว"
ปากพร่ำพรูออกมาอย่างสุขสม ก่อนจะกระแทกแรงๆเป็นครั้งสุดท้าย
น้ำแห่งกามไหลทะลักเข้ามาในร่างกาย จนไหลย้อยตามต้นขา เพราะข้างในถูกอัดฉีดเต็มไปหมด
ผมถูกวางลงอย่างแผ่วเบา สำผัสชื้นตามร่างกาย
"ฝันดีนะครับ ที่รัก.."
จูบแผ่วเบาที่หน้าผาก นั่นคือสำผัสสุดท้ายก่อนจะหลับไป
............
END
อยากจะบอกว่า...จิตพอๆกัน
มีแต่ฉากนั้นเต็มไปหมด
หัวข้อ: (เรื่องสั้น) @พี่น้อง@ ตอนพิเศษมาใหม่อีกแล้วครับ (อ่าน 7529 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก