หัวข้อ: เรื่องสั้น ตอนจบ ของ ก็เพราะว่า...เรารักนาย... 2 (เจตน์เวอร์ชั่น)

[duckhero]

ถึง พฤกษ์สุดที่รักของเจตน์

ถ้าหากในโลกนี้มีอะไรสักอย่างที่สามารถที่จะสื่อ หรือบอกให้พฤกษ์รู้ว่าเจตน์รักพฤกษ์มากแค่ไหน ก่อนที่เจตน์จะจากพฤกษ์ไป เจตน์ก็จะมอบสิ่ง ๆ นั้นไว้ให้พฤกษ์เพื่อเป็นการยืนยันให้พฤกษ์ได้รับรู้ว่าเจตน์รั กชายที่ชื่อพฤกษ์คนนี้มากแค่ไหน ตลอดเวลาตั้งแต่เราได้พบกันในสถานบันเทิงที่เจตน์ไปกับเพื่อน ๆ ค่อนข้างบ่อย แต่ในวันนึงวันที่สิ่งเดิม ๆ ในสถานบันเทิงแห่งเดิมนั้นทำให้เจตน์เกิดความรู้สึกว่ามีอะไรที ่เปลี่ยนแปลงไป นั่นคือ ชายหนุ่มคนหนึ่งที่ยืนอยู่ในมุมยกขวดเบียร์ขึ้นดื่มอย่างเดียวด าย ไม่มีเพื่อนฝูงหรือวี่แววของคนรักของเคียงข้าง เจตน์รู้สึกว่าในขณะนั้นผู้คนในสถานบันเทิงไม่มีตัวตนอีกต่อไปแ ม้แต่เพื่อน ๆ ของเจตน์เอง ในสายตาของเจตน์มีเพียงชายหนุ่มสุดเท่ห์คนนั้น ที่ในที่สุดเราก็ได้มารู้จักกัน ได้รักกัน และได้ย้ายเข้ามาอยู่ร่วมชายคาเดียวกันอย่างที่คู่รักหลาย ๆ คู่เป็นอยู่ ในวันแรกที่เจตน์เข้ามาอยู่ในห้องนี้ ห้องของพฤกษ์ พฤกษ์จัดห้องสวยมาก เจตน์ยังคงจำภาพเหล่านั้นได้ดี ลองทบทวนดูดี ๆ แล้วจากวันนั้นถึงวันนี้วันที่เจตน์ต้องมานั่งเขียนจดหมายเพื่อ ที่จะบอกอะไรพฤกษ์สักอย่าง มันเป็นเวลาหลายปีแล้วเหมือนกันนะครับ

เจตน์จำได้ดีว่าพฤกษ์ดูแล เทคแคร์เจตน์แค่ไหน พฤกษ์ไม่เคยปล่อยให้เจตน์ต้องเหงา พฤกษ์จะมีคำพูดขำ ๆ หรือท่าทางแปลก ๆ ที่ทำให้เจตน์หัวเราะออกมาได้ในยามที่เจตน์เครียดกับอะไรสักอย่ าง เจตน์เห็นแล้วต้องยอมรับว่าเจตน์รู้สึกดีขึ้นในทันที ไม่ใช่ด้วยท่าทางต่าง ๆ หรือคำพูดขำ ๆ ต่าง ๆ ที่พฤกษ์พูดออกมา แต่เจตน์เห็นถึงความตั้งใจของพฤกษ์ที่ไม่อยากให้เจตน์ต้องเครีย ด ก็เพราะพฤกษ์เป็นแบบนี้ เจตน์ถึงได้รักพฤกษ์มาก มากจนเจตน์ไม่รู้จะบอกพฤกษ์ยังไงดีให้พฤกษ์รับรู้ได้ เราสองคนเคยสัญญากันว่า ถ้าเรามีปัญหาอะไรกัน เราจะไม่ยอมปล่อยให้ปัญหานั้นข้ามคืน เราจะต้องเคลียร์กันให้ได้ เราจะพูดคุย ปรึกษากัน เจตน์จำได้ดีว่าเจตน์เป็นคนเอ่ยขอเรื่องนี้กับพฤกษ์ และพฤกษ์ก็ตอบรับเป็นอย่างดี และที่สำคัญพฤกษ์ทำตามที่พฤกษ์ได้สัญญาไว้กับเจตน์เสมอ แค่นี้เจตน์ก็สามารถรู้ได้แล้วว่าพฤกษ์รักเจตน์มากแค่ไหน โดยที่เจตน์ไม่จำเป็นที่จะต้องเอ่ยบอกเจตน์อย่างที่ทำอยู่ทุกวั นก็ได้ แต่มาถึงวันนี้ วันที่เจตน์ตัดสินใจใช้วิธีเอ่ยบอกเรื่องราวต่าง ๆ ที่เจตน์ไม่คาดฝันว่ามันจะเกิดขึ้นกับเจตน์และกับชีวิตคู่ของเร า เจตน์เป็นคนผิดคำสัญญาเอง เจตน์ไม่ยอมเคลียน์ปัญหาที่เกิดขึ้น เจตน์ปล่อยให้เป็นปัญหาข้ามคืน เจตน์รู้ดีว่าพฤกษ์รู้สึกได้ สัมผัสได้ว่าหลายวันมานี้เจตน์คอยหลบเลี่ยงพฤกษ์อยู่ตลอด เจตน์ไม่ยอมให้พฤกษ์กอดและหอมแก้มอย่างที่ทำอยู่ทุกวัน เจตน์ไม่ยอมนอนพร้อมพฤกษ์ เจตน์ไม่ยอมมอบความสุขให้กับพฤกษ์ ทุกสิ่งทุกอย่างที่เจตน์ทำ ไม่ใช่เพราะเจตน์ไม่ได้รักพฤกษ์นะครับ แต่เป็นเพราะเจตน์รักพฤกษ์มาก เจตน์รู้ดีว่าพฤกษ์แอบเห็นเวลาที่เจตน์แอบร้องไห้ พฤกษ์รู้ไหมว่ามันเจ็บปวดสักแค่ไหนที่เจตน์ต้องมาเจ็บปวดใจกับส ิ่งที่เจตน์รับรู้มาแล้วเจตน์ต้องมาเห็นพฤกษ์มีสีหน้าเป็นห่วง กังวล หรือแม้แต่เห็นพฤกษ์ต้องร้องให้ สิ่งต่าง ๆ เหล่านี้มันทำให้เจตน์เจ็บปวดมากขึ้นอีกหลายเท่าตัว แต่เจตน์ไม่อยากจะบอกให้พฤกษ์ต้องรับรู้ เจตน์อยากจะมีเวลาคิด ตัดสินใจให้ทุกอย่างระหว่างเราสองคนได้มีหนทางที่ดีที่สุดให้แก ่กัน เจตน์ขอโทษ เจตน์อยากจะกราบลงไปบนเท้าของพฤกษ์ชายคนที่เจตน์รักเหนือสิ่งอื ่นใดเพื่อเป็นการขอโทษกับทุกสิ่งทุกอย่างที่เกิดขึ้น แต่เจตน์ไม่มีความกล้าพอที่จะยอมรับความจริง เจตน์จึงจำต้องผิดคำสัญญาที่เจตน์เป็นคนเอ่ยขอจากพฤกษ์เสียเอง เจตน์ขอโทษครับคนดี

เมื่อสองอาทิตย์ที่ผ่านมาที่บริษัทของเจตน์ได้ให้พนักงานทุกคนต รวจร่างกายประจำปีซึ่งเป็นสวัสดิการใหม่ที่ทางบริษัทจัดให้กับพ นักงานทุกคนตั้งแต่ระดับหัวหน้าจนถึงยามหน้าบริษัท พนักงานหลาย ๆ คนรวมทั้งเจตน์เองรู้สึกดี รู้สึกขอบคุณที่บริษัทของเราเป็นห่วงพนักงานจัดบริการด้านสุขภา พให้กับพวกเรา เจตน์และพนักงานคนอื่น ๆ จึงได้ทำการตรวจร่างกายกันอย่างถ้วนหน้า แต่เมื่อผลของการตรวจสุขภาพออกมา เจตน์ได้รับจดหมายที่เปรียบเสมือนเป็นสื่อนำเจตน์ให้ได้ไปพบกับ ความจริงบางอย่างที่เจตน์เองถึงกับล้มทั้งยืน ในจดหมายไม่ได้บอกอะไรมากนัก เพียงแต่มีข้อความที่แตกต่างไปจากของพนักงานคนอื่น ๆ ที่รายงานผลต่าง ๆ ที่ตรวจกันไป แต่ของเจตน์มีเพียงใจความสั้น ๆ ว่าผลเลือดของเจตน์มีปัญหา หมออยากให้เข้าไปพบที่โรงพยาบาลเพื่อตรวจสอบให้แน่ชัดอีกครั้ง ความแตกต่างในข้อนี้ทำให้เจตน์รู้สึกได้ถึงลางไม่ดี เพราะคนอื่น ๆ เขาไม่มีใครได้จดหมายทำนองเดียวกับเจตน์สักคน พฤกษ์จำวันที่เจตน์บอกว่าเจตน์จะออกไปเคลียร์งานที่คั่งค้างให้ เสร็จในวันหยุดของเจตน์ได้ไหมครับ จริง ๆ แล้วเจตน์ไปพบคุณหมอตามที่เจตน์ได้โทรไปนัดเอาไว้ เมื่อเจตน์ได้เข้าไปพบกับคุณหมอ คุณหมอต่างระดมคำพูดต่าง ๆ ยิงคำถามต่าง ๆ ใส่เจตน์ว่าถ้าต่อไปนี้ชีวิตของเจตน์จะต้องมีการเปลี่ยนแปลงอะไ รบ้าง เจตน์จะรู้สึกยังไง ถ้าเจตน์ต้องกินยาทุกวันเจตน์จะรู้สึกยังไง สุดท้ายหมอถามว่าเจตน์เคยเห็นผู้ป่วยติดเชื้อบ้างรึเปล่า แค่นี้คุณหมอคงไม่ต้องบอกอะไรเจตน์แล้ว เจตน์พอจะเดาได้แล้วว่าผลเลือดที่มีปัญหาของเจตน์มันคืออะไร ทุกสิ่งทุกอย่างในตอนนั้นมันดูมืดมนไปหมด ไม่ว่าคุณหมอจะพูดจะถามอะไรเจตน์ เจตน์ตอบไม่ได้ เจตน์น้ำตาไหลนองหน้า เมื่อคุณหมอถามว่าเจตน์มีแฟนรึเปล่า ถ้ามีแนะนำให้เจตน์พาแฟนมาตรวจด้วย ใบหน้าของพฤกษ์ปรากฏขึ้นตรงหน้าของเจตน์ แล้วความหวัง ความฝันต่าง ๆ ที่เราสองคนเคยพูดกันไว้ ไม่ว่าจะอยู่ดูแลกันจนแก่ จะเก็บเงินซื้อบ้านเล็ก ๆ สักหลังเพื่ออยู่ด้วยกันแทนที่จะเช่าอพาร์ทเมนต์อยู่กันอย่างทุ กวันนี้ เลี้ยงหมาสักตัว หรือสองตัวไว้เป็นเพื่อน ทุกสิ่งทุกอย่างเหมือนกับมันล่วงลงมาจากบนฟ้าหล่นลงมาใส่หัวเจต น์ในตอนนั้น เจตน์เหมือนคนหมดสิ้นทุกสิ่งทุกอย่าง แต่สิ่งที่เจตน์เป็นห่วงมากที่สุดคือพฤกษ์จะรับเจ้าเชื้อร้ายนี ้ไปจากเจตน์ด้วยหรือไม่ แต่จากการได้พูดคุย สอบถามกับทางคุณหมอ และเจตน์ได้ลองทบทวนดูแล้วว่าตลอดระยะเวลาที่เราอยู่ด้วยกัน ไม่มีสักครั้งที่เราจะไม่ป้องกัน เจตน์จึงค่อนข้างที่จะมั่นใจว่าพฤกษ์ไม่ได้รับเจ้าสิ่งนี้ไปจาก เจตน์อย่างแน่นอน ทำให้เจตน์รู้สึกสบายใจได้มากขึ้น เจตน์จึงได้มีสติพูดคุย ซักถาม สอบถามอะไร ๆ หลาย ๆ อย่างจากคุณหมอเพื่อทำความเข้าใจเพิ่มขึ้นจากความรู้เดิม ๆ ที่เจตน์มีเกี่ยวกับผู้ติดเชื้อ

คุณหมอช่างแสนดีคนนั้นอธิบายทุกสิ่งทุกอย่างให้เจตน์ได้หายข้อง ใจว่าการที่เราติดเชื้อก็จริงแต่ในสมัยนี้วิวัฒนาการและความพยา ยามของเหล่านักวิทยาศาสตร์ทำให้มียาสำหรับต้านเชื้อไวรัสตัวนี้ ในร่างกายของเราได้ เราเพียงแค่ต้องรับยา ดูแลตัวเองเพิ่มขึ้น ออกกำลังกายอย่างสม่ำเสมอ ทานอาหารที่มีประโยชน์ เราก็จะสามารถอยู่อย่างคนทั่วไปได้ยาวนานโดยที่ไม่มีอาการของโร คแทรกซ้อนใด ๆ เข้ามาทำร้ายเราได้ แต่เราจะต้องมีวินัยในการกินยา การออกกำลังกาย และรู้จักสังเกตการณ์เปลี่ยนแปลงของตัวเองให้มากขึ้น ซึ่งถ้าฟังดูแล้วมันก็เป็นเพียงแค่การใส่ใจในตัวเองให้มากขึ้น ซึ่งสุดท้ายผลดีก็จะตกอยู่กับตัวเรา คุณหมอทำให้เจตน์สบายใจได้มากขึ้นเมื่อคุณหมออธิบายให้เจตน์ได้ รับรู้ว่า การที่คนไม่ได้ติดเชื้อนั้นสามารถอยู่ร่วมกับคนติดเชื้อได้อย่า งปลอดภัย เพราะปัจจัยที่จะเกิดการติดเชื้อหรือแพร่เชื้อต่อกันได้นั้น ที่แน่ ๆ คือเพศสัมพันธ์ ซึ่งถ้ารู้จักป้องกันก็ไม่สามารถที่จะติดต่อได้เช่นกัน ไม่เพียงแค่นั้น การใช้ห้องน้ำ ห้องส้วม ทานอาหาร ใช้เสื้อผ้า หรือของใช้ต่าง ๆ เชื้อไวรัสตัวนี้จะไม่สามารถแพร่ได้เลย วันนั้นคุณหมอบอกให้เจตน์นั่งสมาธิ ฟังคุณหมออธิบายเรื่องราวต่าง ๆ คุณหมอปล่อยให้เจตน์นั่งสมาธิอยู่นานถึงสิบนาที เพื่อให้เจตน์จิตใจสงบ แล้วคุณหมอถึงได้บอกเจตน์ว่า การมีสมาธิและสติเป็นที่ตั้งจะช่วยทำให้เรารู้จักแก้ปัญหาและรั บมือกับทุกสิ่งทุกอย่างที่เกิดขึ้นได้ โดยเฉพาะการที่ต้องเป็นผู้ติดเชื้อ ซึ่งในสังคมบ้านเรานั้นไม่เป็นที่ยอมรับมากนัก มักจะทำให้ผู้ติดเชื้อขาดกำลังใจในการสู้ ในการดำเนินชีวิต จึงทำให้หลายคนต้องพบกับสภาพของผู้ป่วยโรคเอดส์ ซึ่งผู้ติดเชื้อทุกคนไม่จำเป็นที่จะต้องพบกับการป่วยเป็นเอดส์เ สมอไป ดังนั้นคุณหมอจึงบอกว่า กำลังใจเป็นสิ่งที่สำคัญ เราจะต้องรู้จักให้กำลังใจกับตัวเอง ถึงแม้จะไม่ได้จากคนรอบข้างมากนักก็ตาม

เจตน์มั่นใจว่าถ้าพฤกษ์สุดที่รักของเจตน์คนนี้รับรู้ว่าเจตน์มี อะไรมาอยู่ร่วมในเลือด พฤกษ์จะให้กำลังใจและดูแลเจตน์เป็นอย่างดี ซึ่งในวันแรก ๆ เจตน์จึงไม่ได้มีอาการวิตกกังวลอะไรมากนัก ตั้งใจว่าจะปกปิดเรื่องนี้ ไม่บอกให้พฤกษ์ได้รับรู้ เจตน์จะขอเก็บมันเอาไว้เพียงคนเดียว เจตน์ไม่อยากให้คนที่เจตน์รักต้องมารับรู้เรื่องราวอะไรที่ทำให ้ไม่สบายใจ หรือกลัว เจตน์ตัดสินใจจะเก็บมันเอาไว้ในส่วนลึกของหัวใจ หมอบอกว่าเจตน์น่าจะได้รับเชื้อมาหลายปีแล้ว แต่เป็นเพราะเจตน์แข็งแรง จึงทำให้ภูมิคุ้มกันในร่างกายของเจตน์ไม่ได้ลดลงมากนัก ซึ่งพอมานึกดูดี ๆ แล้วเจตน์ก็ต้องขอบคุณพฤกษ์อีกเช่นกัน เพราะตั้งแต่เจตน์ย้ายเข้ามาอยู่กับพฤกษ์ ไม่มีวันใดที่พฤกษ์ไม่ชวนเจตน์ไปออกกำลังกาย มากบ้าง น้อยบ้างแต่ขอให้ได้ออกกำลังกายก็เป็นพอ ถ้าเกิดว่าพฤกษ์ยอมตามใจเจตน์ตามที่เจตน์ไม่ยอมไปออกกำลังกาย ถึงตอนนี้เจตน์อาจจะทรุดหนักด้วยโรคแทรกซ้อนหรือมีอันเป็นไปแล้ วก็ได้ เจตน์ต้องขอบคุณพฤกษ์จริง ๆ ไม่มีอะไรสักอย่างที่พฤกษ์ทำแล้วจะไม่ส่งผลดีมาให้เจตน์ เจตน์รักพฤกษ์มากจริง ๆ นะครับ รักจนสุดจะบรรยาย เจตน์ต้องขอโทษพฤกษ์ที่เจตน์เป็นคนทำลายความฝันของเราสองคน เจตน์อยากจะได้อยู่ดูแลกันไปจนแก่เฒ่ากับพฤกษ์ แต่เจตน์คงจะทำอย่างนั้นไม่ได้แล้ว สักวันนึงเจตน์จะต้องจากพฤกษ์ไปก่อนอย่างแน่นอน แต่เจตน์จะสู้อย่างที่คุณหมอแนะนำ เพื่อให้เจตน์เก็บความลับนี้เอาไว้และได้อยู่ร่วมกับพฤกษ์คนที่ เจตน์รักมากที่สุดคนนี้ไปได้นานแสนนาน

เจตน์ตั้งใจจะปกปิดเรื่องนี้เป็นความลับจริง ๆ แต่เมื่อเจตน์กลับถึงห้องของเราในวันที่เจตน์ไปหาหมอ เจตน์จำได้ว่าเจตน์ต้องแวะพักระหว่างทางกลับอยู่บ่อยครั้ง เจตน์ต้องสร้างกำลังใจ เจตน์ต้องทำใจต่าง ๆ นานา ก่อนที่เจตน์จะกลับมาถึงห้องพักพบหน้ากับพฤษ์ แต่พอเจตน์ก้าวเข้ามาในห้องของเรา พฤกษ์เป็นคนโผเข้ามากอดเจตน์ แล้วบอกเจตน์ว่า พฤกษ์นั่งคอยและหันมองประตูอยู่เป็นร้อยครั้งเพื่อดูว่าเมื่อไห ร่เจตน์จะกลับมาถึงบ้าน พฤกษ์หอมแก้มเจตน์ พฤกษ์โอบกอดเจตน์ แล้วบอกให้เจตน์ไปอาบน้ำก่อนพฤกษ์จะรอทานอาหารเย็น จนวันแรกที่เจตน์กุมความลับของเจ้าเชื้อร้ายเอาไว้ได้ผ่านพ้นไป วันถัดมาพฤกษ์ขอที่จะมีอะไรกับเจตน์ เจตน์ได้ปฏิเสธไปในตอนแรกแต่เมื่อนึกถึงคำพูดของคุณหมอว่าสามาร ถมีได้แต่จะต้องรู้จักป้องกัน ต้องให้มั่นใจว่าปลอดภัยแน่นอนเจตน์จึงได้ยอมตามใจพฤกษ์ เมื่อความสุขของเราจบสิ้นลงในวันนั้น หัวสมองของเจตน์กลับหมุนด้วยอาการสับสน ความคิดต่าง ๆ มันเข้ามาในหัวสมองของเจตน์ เจตน์คิดไปว่าถ้าในขณะที่เราสองคนมีอะไรกันอยู่นั้นแล้วเกิดอุบ ัติเหตุขึ้น ถุงยางที่เราใช้เป็นตัวช่วยในการป้องกันตัวของเราตลอดมาเกิดแตก พฤกษ์จะต้องเป็นฝ่ายที่ต้องรับเชื้อจากเจตน์ไปอย่างแน่นอน หลังจากวันนั้นเจตน์จึงอยู่กับความวิตกกังวลตลอดมา ถ้าเราสองคนยังคงอยู่ด้วยกันอย่างนี้เจตน์รู้ดีว่าพฤกษ์ไม่ทิ้ง เจตน์แน่ต่อให้รู้ว่าเจตน์ติดเชื้อ แต่เจตน์อาจจะทำร้ายพฤกษ์อย่างไม่ได้ตั้งใจเข้าสักวัน ดังนั้น ไม่ว่าพฤกษ์จะหอมแก้ม จูบ หรือโอบกอดเจตน์ เจตน์จึงจำใจที่จะต้องหลบเลี่ยง เพราะเจตน์กลัวจริง ๆ ว่าสักวันพฤกษ์จะหนีเชื้อไวรัสร้ายในตัวเจตน์ไปไม่พ้น เจตน์จึงต้องทำตัวห่างเหินกับพฤกษ์ เจตน์รู้ดีว่าพฤกษ์วิตก กังวล เป็นห่วง และเป็นทุกข์มากแค่ไหน เมื่อพฤติกรรมต่าง ๆ ของเจตน์เปลี่ยนไปจากหน้ามือเป็นหลังมือ มาถึงตรงนี้แล้วขอให้พฤกษ์รับรู้เอาไว้นะครับว่าทุกสิ่งทุกอย่า งที่เจตน์คอยปฏิเสธหรือหลบเลี่ยงพฤกษ์อยู่นั้น ก็เพราะว่าเจตน์รักพฤกษ์นะครับ เจตน์เองก็เจ็บปวดไม่น้อยกับทุกสิ่งที่เกิดขึ้น แต่เจตน์จะเห็นแก่ตัวปกปิดทุกสิ่งทุกอย่างและอยู่กับพฤกษ์อย่าง ที่เป็นอยู่ไม่ได้อีกต่อไป เจตน์จะต้องจากพฤกษ์ไป ไปยังโลกที่ไม่ข้องเกี่ยวกับผู้ใดมากนักเพื่อเป็นการป้องกันคนร อบข้างตัวเจตน์เอง ยิ่งนับวันพฤกษ์ยิ่งเป็นทุกข์ เช้าดื่มเหล้า เย็นดื่มเบียร์ เจตน์ทนเห็นสภาพนี้อีกต่อไปไม่ได้ เจตน์จำจะต้องไปนะครับคนดี เจตน์ขอให้พฤกษ์อยู่ตัวคนเดียวให้ได้ หรือถ้ามีใครเข้ามาก็ขอให้พฤกษ์เปิดใจรับเขา เจตน์ไม่อยากจะห้ามไม่ให้พฤกษ์ตามหาเจตน์ แต่ถ้าพฤกษ์รักเจตน์ พฤกษ์ไม่ต้องตามเจตน์นะครับ เจตน์ตัดสินใจแล้วนะครับ เจตน์จะไม่ขอเห็นแก่ตัว เพื่อให้ความเห็นแก่ตัวของเจตน์กลับมาทำร้ายพฤกษ์คนที่เจตน์รัก คนนี้ได้ เจตน์ขอให้พฤกษ์ดูแลตัวเอง รักตัวเอง อย่าทำร้ายตัวเองนะครับ หยุดเมา กลับไปทำงาน อยู่ต่อไปให้ได้ เจตน์ก็จะอยู่ต่อไปให้ได้ ไม่ใช่เจตน์จะไม่เสียใจนะครับที่ความฝันของเราสองคนไม่สามารถเป ็นจริงขึ้นมาได้ เจตน์เองก็ไม่สบายใจ แต่เจตน์เป็นคนทำลายทุกสิ่งทุกอย่างเพราะฉะนั้นเจตน์ขอให้พฤกษ์ ยกโทษให้กับเจตน์ด้วยนะครับ เจตน์จะได้สบายใจ แต่เจตน์เชื่อครับว่าเจตน์ไม่จำเป็นต้องขอ พฤกษ์ก็จะยกโทษให้เจตน์อย่างแน่นอน

สุดท้ายนี้นะครับ เจตน์อยากจะบอกว่า เจตน์รักพฤกษ์มากนะครับ รักมากที่สุด เจตน์ขอให้พฤกษ์ดูแลตัวเองให้ดี เสื้อผ้าหรืออะไรก็ตามที่เป็นของเจตน์และเจตน์ไม่ได้เอาไป เจตน์ขอให้พฤกษ์บริจาคไปซะ อย่าได้เก็บมันเอาไว้ เพราะมันจะทำให้พฤกษ์เห็นแล้วไม่สบายใจ และไม่ต้องกลัวนะครับว่าคนที่ได้รับไปจะติดเชื้อไปจากเจตน์ด้วย มันเป็นไปไม่ได้เลยครับ เสื้อผ้า แค่ซักเชื้อต่าง ๆ ที่ติดอยู่มันก็ตายหมดแล้วนะครับ เจตน์จำเป็นต้องไปนะครับ เพราะถ้าเจตน์ยังคงอยู่มันเหมือนเจตน์เห็นแก่ตัว เจตน์จะต้องทำร้ายพฤกษ์เข้าสักวัน เจตน์ขอให้พฤกษ์เข้มแข็งนะครับ เจตน์ขอลาก่อนนะครับ ชายหนุ่มแสนดีที่เจตน์รักมากที่สุด รักเหนือสิ่งใด เข้มแข็งนะครับคนดี

ลาก่อน รักพฤกษ์มากนะครับ

เจตน์

นี่คือข้อความในจดหมายที่เจตน์ได้เขียนทิ้งเอาไว้บอกเรื่องราวต ่าง ๆ ให้ผมได้รับรู้ ตอนนี้ผมมีเวลาที่จะนำมันมาบอกกล่าวแล้วครับ เพราะผมได้ไปตามหัวใจของผมที่หนีผมกลับไปหาแม่ที่บ้านเพื่อไปขอ แม่ที่จะบวช เมื่อผมไปถึงบ้านของเจตน์ แม่รีบลากมือผมเข้าไปคุยกันเป็นการส่วนตัว

“แม่ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับเจตน์นะพฤกษ์ แต่แม่รู้ว่าเจตน์ไม่ได้ตั้งใจที่จะบวชตั้งแต่แรก พฤกษ์พอจะรู้ไหมว่าเกิดอะไรขึ้น เขากลับมาเขาก็ไม่ยอมแม้จะพักที่บ้านไปขออาศัยอยู่ที่วัดเลย บอกว่าเพื่อที่จะเตรียมตัวบวช พฤกษ์ไปคุยกับเจตน์หน่อยนะลูก ไม่ใช่แม่ไม่อยากให้ลูกของแม่บวช แต่แม่อยากให้เขาบวชด้วยความศรัทธา ไม่ใช่บวชเพื่อหนีอะไรสักอย่าง” แม่เอ่ยออกมากับผมด้วยน้ำตานองหน้า

“ครับแม่ ผมจะไปพาเจตน์กลับมาและจะพาเขากลับไปทำงาน ไปอยู่ด้วยกันกับผมเหมือนเดิม ผมสัญญากับแม่นะครับไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ผมจะดูแลลูกของแม่เป็นอย่างดี ผมจะไม่ทิ้งลูกของแม่ไปไหน ผมจะไม่ยอมให้เขาต้องต่อสู้อยู่เพียงลำพัง” ผมเอ่ยคำสัญญาออกไปจากใจกับแม่ของเจตน์ก่อนที่ผมจะมุ่งหน้าไปยั งวัดที่เจตน์ไปอาศัยอยู่

เมื่อไปถึงผมไม่เปิดโอกาสให้เขาได้หนีผมอีกต่อไป ผมเจอเจตน์ที่ใต้ต้นไม้ตรงลานวัด สิ่งแรกที่ผมทำก่อนที่จะเอ่ยคำใด ๆ ออกมา ผมเข้าไปโอบกอดเจตน์คนที่ผมรักยิ่งสิ่งใด ผมกอด กอดให้เขาได้รับรู้จากการสัมผัสของผมว่าผมรักเขาเพียงใด แค่เพียงเท่านั้นผมได้ยินเสียงสะอื้นจากเจตน์ ผมเองก็ไม่ต่างจากเขานัก น้ำตาของผมไหลเหมือนกัน เราสองคนกอดกันร้องไห้อย่างไม่อายฟ้าดิน ไม่อายชาวบ้านแถวนั้น เมื่อจิตใจของเราสองคนสงบลง ผมจึงเอ่ยสิ่งที่ผมอยากเอ่ยออกไปมากที่สุดกับคนที่ผมรักที่สุด ผมปล่อยเจตน์จากการกอดที่แสนเนิ่นนาน เปลี่ยนเป็นจับมาจับมือทั้งสองข้างของเขาแล้วจ้องเข้าไปในดวงตา ของเจตน์

“เจตน์ครับ พฤกษ์ขอบอกเจตน์ต่อหน้าพระในวัดนี้เลยนะครับว่าพฤกษ์รักเจตน์ พฤกษ์รักเจตน์มากที่สุด พฤกษ์จะไม่มีวันที่จะทิ้งเจตน์หรือปล่อยเจตน์ให้ต้องเผชิญโชคชะ ตาอันเลวร้ายอยู่คนเดียว ไม่ว่าเจตน์จะสุข หรือจะทุกข์ พฤกษ์จะอยู่ด้วยในทุกช่วงชีวิตของเจตน์ต่อจากนี้ไป พฤกษ์ขอให้สัญญา เจตน์ไม่ต้องกลัวว่าเจตน์จะนำเจ้าเชื้อร้ายมาให้พฤกษ์นะครับ พฤกษ์ไม่กลัวครับ ขอให้พฤกษ์ได้อยู่เคียงข้างเจตน์ตลอดไปก็พอ เราสองคนไม่จำเป็นต้องมีอะไรกัน พฤกษ์ขอเพียงแค่เราได้อยู่ด้วยกัน ได้ดูแลกัน มีบ้านเล็ก ๆ ของเราด้วยกัน เลี้ยงหมา อย่างที่เราฝันไว้ เจตน์ก็รู้นี่ครับว่าถึงแม้จะติดเชื้อถ้าเราดูแลตัวเองดี เราก็จะอยู่ได้นาน แล้วเจตน์จะปล่อยให้พฤกษ์อยู่คนเดียวได้ลงคอเหรอครับ เรากลับไปสานฝันของเราต่อนะครับคนดี” เมื่อผมพูดจบคำตอบที่ได้รับจากเจตน์มันช่างทำให้โลกของผมกลับมา สดใสได้อีกครั้ง เจตน์โผเข้ามาสวมกอดผมพร้อมด้วยการหอมแก้มซ้ายที ขวาที พร้อมกับเอ่ยคำพูดที่ผมอยากฟังมากในเวลานั้นออกมา

“เจตน์จะกลับไปสานฝันของเรากับพฤกษ์ครับ ขอบคุณพฤกษ์ที่ไม่เพียงแค่รักเจตน์แต่พฤกษ์ได้ให้ทั้งโอกาสและก ำลังใจกับเจตน์อย่างไม่มีอะไรที่จะบรรยายได้ เจตน์ขอบคุณพฤกษ์มากครับ” ผมตอบรับคำขอบคุณของเจตน์ด้วยการหอมแก้มซ้ายขวาของเขา

ถ้าวันนั้นผมไม่ตัดสินใจไล่ตามหัวใจของผมไป ผมคงไม่มีวันนี้ที่ได้มาบอกเล่าเรื่องราวต่าง ๆ เหล่านี้ ก่อนที่พวกเราจะกลับ แม่ของเจตน์ได้เอ่ยถามลูกของตนว่าทำไมถึงได้หนีมา ทำไมถึงได้คิดที่จะบวช พวกเราได้ตกลงกันไว้แล้วว่าจะไม่บอกเรื่องการติดเชื้อของเจตน์ใ ห้แม่รู้ เจตน์จึงตอบแม่ไปสั้น ๆ ว่า “ก็ เพราะผมรักเขาครับ”

[lasom]

[RomeO_C_Leng]

ซึ้งงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง


มากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก


ขอบคุณนะครับ

[duckhero]

ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ

สรุปข้อสำคัญดังนี้

1.ห้ามละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด

2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท, หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง  ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์  และสถาบันต่าง ๆ  รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก  ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด

3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่นี่หรือที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อขออนุญาตเจ้าของเรื่องก่อนนะครับ

4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด
โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอม

5.ขอให้นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียว ถ้าเป็นเรื่องจริงก็ให้บอกว่าเรื่องจริง ถ้าเป็นเรื่องแต่งให้บอกว่าเรื่องแต่ง  ให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตามเพราะมีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว

6.อย่าพูดคุย ทักทาย นักเขียน คนอ่่านโดยรีพลายดังกล่าวไม่เกี่ยวพันกับนิยายให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรคอมเม้นต์สักคอมเม้นต์เีดียวก็เพียงพอแล้ว ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และทำลิงค์โยงมายังนิยาย และให้นักเขียนทุกคนทำลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยเกี่ยวกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วย เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน


เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง

ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ  โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม

กรุณาอ่านเพิ่มเติมที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0

[monoo]

ตามมาอ่าน 2 version   

ฮื้อ ฮือ เรื่องมันเศร้า

[Dorumi]

ซึ้งจังเลย เสียน้ำตาอีกแล้วเรา

[dahlia]

ความรักแบบนี้สิ ถึงจะเป็นความรักที่สวยงาม รักและดูแลกันทั้งยามสุขและยามทุกข์ 

[spok1234]

ขอบ คุณ มาก ๆ ครับ

ที่ นำ เรื่อง ดี ๆ มา ให้ ฟัง

สู้ ๆ ต่อ ไป นะ ครับ เจตน์

รัก กัน ๆ มาก ๆ นะ ค้าบ

[nunam]

 

[nunda]

ตามมาอ่านตอนจบ
โฮๆๆๆๆ มันทั้งซึ้ง ทั้งเศร้า T_T
ขอบคุณคนเขียนค่ะ

[KKKwanGGG]

ตามมาอ่านตอน 2 ถึงรู้เหตุผลและบทสรุป

ขอบคุณครับ