15:40 ตกหลุมรัก(Falling in love)
14:50 'ก่อนตกหลุมรัก'
I’m at a payphone trying to call home ~ All of my change I spent on you~~
อืม…เพลงโปรด ยังอยากฟังต่ออยู่เลยทำไงดี แต่ไม่รับก็ไม่ได้สายสำคัญ
เฮ้อ..รับก็ได้
“ฮัลโหลแม่" ยังไงแม่ก็ต้องมาก่อนเพลง
'เลิกเรียนยังลูก'
“เพิ่งเลิกน่ะแม่ มีอะไรเหรอแม่"
'วันนี้แม่เข้าเมืองจะให้แม่ไปรับลูกไหม' เรื่องปกติที่แม่จะมารับเขาแบบนี้ เพราะว่าบ้านอยู่ไกลจากตัวเมืองเวลามาโรงเรียนก็มา
กับรถรับส่ง วันไหนที่แม่เข้าเมืองก็จะมารับ อย่างวันนี้
“ตอนนี้แม่อยู่แถวไหนแล้วอะ”
'อยู่ตลาดใหญ่น่ะ'
“อืม…ตอนนี้กี่โมงแล้วอะแม่" ว่าแล้วก็ยกโทรศัพท์มาดูเวลา อืม…บ่ายสองห้าสิบ อีกตั้งนานกว่าประตูโรงเรียนจะเปิด
“อีกตั้งนานกว่าจะบ่ายสามครึ่ง แล้วแม่ไปทำซื้ออะไรที่ตลาดอะ" ระหว่างคุยกับแม่ก็เดินออกจากห้องช้าๆ ก็ไม่รู้จะรีบทำไม ไปรอ
ที่ประตูตอนนี้ก็ออกไปไม่ได้ แถมอากาศก็ร้อน เพราะงั้นเดินช้าๆแบบนี้แหละ อีกอย่างก็อยู่ตั้งชั้นสี่
'ซื้อของไปทำกับข้าวไงลูก วันนี้อยากกินอะไรล่ะ จะได้ซื้อของถูก'
“อยากกินแกงส้มใส่ผักบุ้งอะแม่…”
'งั้นแม่ไปซื้อของก่อนนะ ยังไงก็มารอแม่หน้าโรงเรียนนะ ถ้าประตูเปิดแล้ว แค่นี้นะ'
“ครับ" พอวางสายจากแม่ก็เดินมาถึงชั้นหนึ่งพอดี เร็วแฮะ..คิดว่าเดินช้าแล้วนะ แต่ก็ยังเร็วอยู่ดีแถมเพิ่งเลิกคนก็เยอะ บางคนก็รีบ
ไปเรียนวิชาต่อไป บางคนก็รีบไปรอที่ประตูเพราะจะไปร้านเกม บางคนก็ไปโรงยิม แต่มีอยู่คนหนึ่งที่เดินเรื่อยๆฟังเพลงอยู่(คิดว่า
นะ เห็นเสียบหูฟังอยู่) เดินอยู่หน้าเรานี้เอง
อยากเห็นหน้าแฮะ คือยังไงดี…เห็นตัวสูงๆ ใส่แว่นด้วย แล้วตัดผมทรงนี้ เหมือนรุ่นพี่ที่ปลื้มอยู่เลย
“โอ๊ะ!!” อะไรวะ คิดจะหยุดก็หยุด ไม่คิดว่ามีคนเดินตามหลังบ้างรึไง ถึงจะเหมือนรุ่นพี่ที่ปลื้มแต่ก็ไม่อภัยให้หรอกนะ
“…” อะไรคือการหันมามองหน้าหัวจรดเท้าแล้วเงียบใส่
“…” เอาสิ เงียบมาเงียบกลับแฟร์ๆ แต่เห็นใจคนที่เดินผ่านตรงนี้จะยอมให้อภัยก็ได้ แต่แค่ครั้งเดียวนะ!!
“คือนายมีปัญหาอะไรรึเปล่า?” สุภาพเข้าไว้ แม่สอนมา
“…”
“เอ่อ…ถ้าไม่มีอะไรงั้นเราขอตัวก่อนนะ ขอโทษด้วยที่ชนหลังนาย ไปล่ะ” ยอมขอโทษก่อนก็ได้เห็นว่ามันเป็นมารยาทหรอกนะ
“อืม…” ก็พูดได้นี่ ไอใบ้สูง แต่ไม่ใช่เรื่องของเรารีบไปหาที่นั่งรอแม่ดีกว่า เดี๋ยวที่เต็ม
15:00 'ใกล้อีกนิด'
เฮ้อ…บ่ายสามอีกตั้งสามสิบนาที รู้งี้ไปห้องศิลปะก่อนดีกว่า เพื่อนก็ไปนั่งเล่นที่นั้นกัน
เบื่อ…หาอะไรทำฆ่าเวลาดีกว่า
'30 นาทีจะว่านานก็นาน' -กำลังรู้สึก รอคอย
พิมพ์เสร็จ ใส่ความรู้สึกเสร็จก็จัดการอัพลงแอปยอดนิยมของสมัยนี้
ห้านาทีผ่านไป
10 ถูกใจ 1 ความคิดเห็น
Riwmy bolly
'รออะไรอยู่ไม่ทราบคะ ไม่ไปเฝ้าพี่แกรึไง'
เพื่อนสนิทสาว(ไม่แท้)ในกลุ่มน่ะ
Toey Toey
'วันนี้แม่มารับน่ะ ไปไม่ได้ ฝากดูด้วย'
หมายถึงรุ่นพี่ที่ปลื้มอยู่ พี่เขาชอบไปเล่นบาสที่โรงยิมตอนเลิกเรียน
Riwmy bolly
'จัดไป จะได้ไปส่องหมอด้วย ฮิฮิ~~'
บ้าผู้ชายจริงๆ พอจะพิมพ์ตอบก็รู้สึกว่ามีคนมายื่นข้างๆ พอเงยหน้าขึ้นไปดู ก้มหน้ากลับแทบไม่ทัน อีกแล้ว…ไอใบ้สูง มายืน
เงียบๆกดดันคนอื่นอยู่ได้ที่ตั้งเยอะ ไม่ไปยืนนะ (พอดียืนอยู่ตรงป้ายบอร์ดวิชาการน่ะ ที่มันตั้งเยอะ)
แต่จะว่าไปพอมองดีๆหมอนี่ก็หน้าตาดีนะ สูง ใส่แว่น ผิวแทน คิ้วเข้ม ดั้งก็โด่งยังกับสันเขื่อน เห็นแล้วอิจฉา แถมยังสูงกว่าเราตั้ง
เยอะแหนะ
“จะมองอีกนานไหม”
“…”
“หูหนวกเหรอ” อะไรน่ะ อยู่ดีๆก็มาว่าคนอื่น มองแค่นี้ก็ไม่ได้
“ไม่ได้หูหนวกซะหน่อย ทำไมต้องว่าเราด้วย”
“เหรอ…เห็นถามแล้วไม่ตอบ” ก็เหมือนนายนั้นแหละ ทำเป็นจำไม่ได้ ชิ!!
“…”
“แล้วมองหน้ากูทำไม” จะให้ตอบว่าไงอะ หน้านายเหมือนรุ่นพี่ที่เราปลื้มงี้เหรอ ตอบไปคงโดนต่อยกลับมาแน่ แมนซะขนาดนี้
(คือเราเป็นเกย์น่ะ)
“…”
“ถามแล้วไม่ตอบ อยากมีเรื่องรึไงวะ” เถื่อนจัง หน้าตาออกจะเด็กเรียน
“กะ…ก็นายหน้าเหมือนรุ่นพี่ที่เราปลื้มอยู่น่ะ เราก็เลยมอง” โอ๊ย…น่ากลัวจัง เมื่อไหร่ประตูจะเปิดนะ ไม่อยากยืนอยู่กับนายคนนี้
แล้ว
“รุ่นพี่ที่ปลื้มเหรอ?”
“ฮะ!? นายว่าอะไร” พึมพำอยู่ในคอแบบนั้น ใครจะไปรู้เรื่องด้วย
“เปล่า…”
“งั้นเหรอ” ว่าเสร็จก็เอาโทรศัพท์มาดูเวลา บ่ายสามสิบห้าแล้วเหรอ...เร็วจัง
“ว่าแต่นายอยู่ม.ไรน่ะ จะได้เรียกถูก” ยืนเงียบๆก็อึดอัด ชวนคุยซะเลย
“ม.5” แล้วก็ก้มหน้าสนใจโทรศัพท์ไปแล้ว
“รุ่นเดียวกันเลยอะ” ยังพยายามชวนคุยต่อไป
“…” เงียบ…เลขหมายที่ท่านเรียกไม่สามารถติดต่อได้ในขณะนี้ โอเค…ยอมแพ้ เล่นโทรศัพท์ก็ได้
15:30 'เลิกเรียน ใกล้รัก'
ออดดดด~~ ออดดดด~~~
เผลอแป็บเดียวเลิกเรียนซะแล้ว หันไปมองคนข้างๆ ยังคงสนใจแต่โทรศัพท์ตัวเอง
“นายๆ จะกลับตอนไหน” ถามด้วยความหวังดีนะ
“อีกสักพัก” ตอบโดยไม่เงยหน้าออกจากโทรศัพท์แม้แต่น้อย
“งั้นเราไปก่อนนะ บาย” บอกลาเสร็จก็เดินออกมาเลย ไม่อยากรบกวนโลกส่วนตัวของคนอื่น
I’m at a payphone trying to call home ~ All of my change I spent on you~~
“ฮัลโหลแม่” สงสัยแม่คงมาถึงแล้วมั้ง
'อยู่ไหนแล้วลูก ตอนนี้แม่อยู่หน้าโรงเรียนแล้ว'
“ฝั่งไหนอะแม่” คือมันมีฝั่งหน้าโรงเรียนกับต้องข้ามถนนไป
'หน้าเซเว่นน่ะ'
“งั้นแค่นี้นะแม่ กำลังเดินออกไป”
'จ้ะ ข้ามถนนดีๆนะลูก รถเยอะ'
เฮ้อ…หน้าเซเว่นงั้นก็ต้องข้ามถนนไปอะดิ ทำไงดีล่ะทีนี้ ปกติไม่เคยข้ามถนนคนเดียวซะด้วย
โอ้ยยย!! กลัวจังแฮะ
ทำไงดี...
โทร.ตามเพื่อนให้มาพาข้ามเหรอ…แต่เกรงใจอะ
โทร.ให้แม่ข้ามฝั่งมารับเหรอ…ไม่เอาหรอก เดี๋ยวแม่เสียเวลา
“มึง!!” อะไร…เรียกใครอะ
“…” อาจจะเรียกคนอื่นก็ได้
“กูเรียกไม่ได้ยินรึไงวะ!!” หือ…เรียกใครน่ะ ทำไมหยาบคายจัง
“…” เงยหน้าขึ้นมองเงียบๆ
“มองหน้าหาเรื่องรึไง” นิสัย!!
“เปล่านะ แค่สงสัยว่านายกำลังพูดกับใครอยู่” ถามซื่อๆพร้อมทำหน้างงใส่
“กับมึงไง ก็ตรงนี้มีมึงคนเดียวจะให้กูคุยกับผีรึไง”
“อ้าว…เหรอ แล้วมีอะไรกับเรารึเปล่าน่ะ ถ้าไม่มีเราขอตัวก่อนนะ แม่รออยู่”
หมับ!!
พอกำลังจะเดินออกก็โดนจับมือเอาไว้พอดี
“หือ?” มีอะไรอีกล่ะ
“เดี๋ยวกูพาไป”
“ทำไม?”
“ก็มึงไม่กล้าข้ามไม่ใช่รึไงวะ!!” ทำไมต้องทำเสียงดุด้วยล่ะ
“รู้ได้ไง” สงสัยจริงๆนะ นอกจากเพื่อนสนิทแล้วก็คนในครอบครัวก็ไม่มีใครรู้
“เรื่องของกู จะไปไหม? แม่รออยู่ไม่ใช่รึไงวะ”
“ไป!”
พอเราว่าจบเขาก็จูงมือพาเราข้ามถนนไปเลย
เดินตามหลังอีกแล้ว
หลังกว้างจัง มือก็ใหญ่ถึงจะสากไปหน่อยก็เถอะ ตัวใหญ่จังเป็นนักกีฬาด้วยรึเปล่านะ
“…” หืมมมม หยุดทำไม?
“ถึงแล้ว” ว่าจบก็เดินออกไปเลย รอก่อนสิ ยังไม่ได้ขอบคุณเลย
“ขอบคุณมากนะ!!” ตะโกนออกไป
“…” หันมองเงียบๆ แล้วจู่ๆก็ยิ้มให้เราจนตั้งตัวไม่ทัน แล้วก็เดินจากไป
ตึกตัก!! ตึกตัก!!
อะไรน่ะ? ทำไมหัวใจเต้นแรงจัง ลองเอามือจับดู…เต้นแรงจริงๆด้วย
เอ๊ะ!? อะไรน่ะ เหลี่ยมๆ ก้มลงไปหยิบขึ้นมาดู
กระเป๋าเงินนี่นา ของใคร?
ลองเปิดดูเห็นบัตรนักเรียนของใบ้สูงนี่นา ทำไงดีอะ?
“เต้ย!! ยืนทำอะไรตรงนั้น มาขึ้นรถได้แล้ว”
“ฮะแม่!!”
พอขึ้นรถมาเหลือบมองนาฬิกา
'15:40'
อาาาา…เราคงตกหลุมรักซะแล้วล่ะ
ย้อนกลับไปก่อนหน้านี้สักนิด
พอเดินออกไปได้สักนิดก็เลี้ยวเข้าข้างทางหาที่แอบรอดูแผนที่วางไว้ แต่ตอนนี้ขอเวลาเขินก่อน
โอ้ยยยย! เขินสัส จะน่ารักเกินไปแล้วนะ ไอเตี้ย
แผนจะสำเร็จไหมวะ อุตส่าห์คิดตั้งนาน
เฮ้ยยยย นั้นไงๆ ก้มเก็บแล้ว หึหึ!!
เยส!! สำเร็จแค่นี้ก็กลับบ้านได้แล้ว เจอกันพรุ่งนี้นะเตี้ย
Fin.
.................................................
