เดือนของดิน
-----------------------------ตอนจบ-----------------------------------------
...ปฐพีรู้สึกตัวตื่นขึ้นมาตอนเช้าเพราะแสงแดดส่องตา ซึกิยังคงหลับอยู่ในอ้อมกอดของเขา ปฐพีรู้สึกว่าตัวของซึกิร้อนมาก
"ไอ้กิ มึงไม่สบายแน่ๆเลยตัวร้อนชิบ" ปฐพีรู้สึกห่วงและแสดงความกังวล
เขามองไปรอบๆตัว เลยรู้ว่าตัวเองอยู่บริเวณลานกว้างและมีศาลเจ้าที่ที่สร้างจากไม้ตั้งอยู่ไม่ไกล แต่ทำไมเมื่อวานนี้ทั้งตัวเขาเองและซึกิมองไม่เห็นศาลเจ้าที่เลย ปฐพีค่อยๆวางซึกิที่ยังหลับอยู่เพราะพิษไข้เอาไว้ เขาเดินออกมาหาทางออก เพราะตรงนี้เป็นลานกว้างและเป็นบริเวณศาลเจ้าที่ต้องมีเส้นทางที่ชาวบ้านใช้เดินทางมาไหว้สักการะแน่ๆ เขาเดินออกมาได้ไม่กี่ก้าวก็นึกเป็นห่วงซึกิที่นอนอยู่ เลยเดินกลับมาแล้วก็เอาตัวซึกิขึ้นขี่หลังของเขา พาเดินออกมาด้วยกัน แล้วเขาก็เจอทางเดินเล็กๆที่ถ้าไม่สังเกตุจะไม่รู้เลยว่ามีทางเดินอยู่ตรงนี้ ปฐพีแบกซึกิขึ้นหลังแล้วก็พาเดินไปตามทางนั้น เขาสัมผัสได้ถึงไอร้อนจากตัวของซึกิ ไม่นานปฐพีก็พาซึกิออกมาจนถึงเส้นทางหลักที่พวกเขาเดินกันมาเมื่อวานนี้
"เฮ้ย นั้นไงไอ้ดิน" มีเสียงตะโกนเรียกชื่อของปฐพีแล้วก็มีคนวิ่งเข้ามาหาเขากับซึกิ
"ไอ้ดินเป็นไงบ้างว๊ะ แล้วซึกิ ซึกิเป็นอะไรทำไมเป็นแบบนั้น" โอมรีบมารับตัวของซึกิลงจากหลังของปฐพี
"ตัวร้อนจี๋เลย รีบพาซึกิไปโรงพยาบาลดีกว่า ไอ้ดินมึงเป็นไงบ้าง" โอมหันไปถามเพื่อน
"กูไม่เป็นไรหรอก รีบพาไอ้กิไปหาหมอเถอะกูไหว"
"เออๆ ฝากดูแลไอ้ดินด้วยนะ" โอมฝากเพื่อนคนอื่นๆดูแลปฐพี ส่วนตัวเองก็อุ้มซึกิขึ้นรถของคุณครูที่มารออยู่กลับไปยังหมู่บ้าน
ซึกิถูกพาไปยังสถานีอนามัยของหมู่บ้าน เขาไม่ได้เป็นอะไรมากแค่ไข้ขึ้น แต่ก็ยังคงนอนซมอยู่บนเตียง โดยมีแม่ของซึกิกับพี่โอมของเขาคอยเฝ้าอยู่
"แม่ครับผมต้องขอโทษด้วยนะครับกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น" โอมกล่าวขอโทษแม่ของซึกิ
"ไม่เป็นไรหรอกลูก ศาลพ่อปู่ตาคุ้มครองทั้งสองคนแล้ว แล้วอีกคนนึงหล่ะไปไหนเป็นอะไรมากหรือป่าว"
"ไอ้ดินเพื่อนผมไม่เป็นอะไรหรอกครับแม่ เพราะมันนั่นแหล่ะทำให้เกิดเรื่องยุ่งๆขึ้นมา"
"อย่าไปว่าเพื่อนเลยลูก ทั้งสองคนปลอดภัยแม่ก็หายห่วงแล้ว"
"นั่นไงมันมาพอดีเลยครับแม่ ไอ้ดินมึงมานี่เลยมาขอโทษแม่ซึกิเลย" โอมบอกแม่พลางลุกไปกอดคอปฐพีเข้ามาหาแม่
ปฐพีเมื่อมาอยู่ต่อหน้าแม่ของซึกิก็ทำตัวไม่ถูก ยิ่งได้เห็นซึกิยังคงนอนหลับอยู่บนเตียงเพราะพิษไข้ก็ยิ่งรู้สึกผิด
โอมสะกิดเพื่อนให้ขอโทษแม่
ปฐพีย่อตัวลงคุกเข่าต่อหน้าแม่ของซึกิ
"แม่ครับผมขอโทษนะครับที่ทำให้ไอ้กิต้องไม่สบายแบบนี้" ปฐพียกมือไหว้แล้วก็กล่าวขอโทษแม่ของซึกิ
"ไม่เป็นไรหรอกลูก รู้ว่าทั้งสองคนปลอดภัยแม่ก็สบายใจแล้ว ไม่เป็นไรนะ" แม่บอกกับปฐพีพร้อมกับเอามือมาลูบหัวปฐพีอย่างเอ็นดู
"เดี๋ยวผมขอตัวไปดูไอ้กิก่อนนะครับแม่" ปฐพีบอกแม่แล้วก็เดินเข้าไปนั่งข้างๆเตียงคนไข้
ซึกิยังคงนอนหลับอยู่ มีสายน้ำเกลือเจาะอยู่ที่มือ ปฐพีเอื้อมมือไปจับมือของซึกิเอาไว้ มือยังคงอุ่นๆ
"หมอบอกว่าคืนนี้คงต้องนอนให้น้ำเกลืออีกคืนนึง" แม่เดินเข้ามาบอกปฐพี ทำเอาเขาปล่อยมือที่จับมือซึกิอยู่แทบไม่ทัน
"เอ่อ ครับแม่ เดี๋ยวคืนนี้ผมขออยู่ดูแลไอ้กิเองครับ แม่ไม่ต้องเป็นห่วงนะครับ"
"ไม่เป็นไรหรอกลูก เราไปทำกิจกรรมกับเพื่อนๆเถอะ แม่ดูแลได้"
"ผมเป็นคนทำให้มันไม่สบาย ผมขอดูแลเองครับแม่ นะครับ"
"อื้ม..งั้นก็ตามใจ เราเองก็ดูแลตัวเองด้วยนะ เดี๋ยวจะไม่สบายขึ้นมาอีกคน" แม่บอกกับปฐพี
แม่อยู่คุยกับดินแล้วก็โอมอีกซักพัก ก็ขอตัวกลับบ้าน ช่วงเย็นเพื่อนๆของซึกิก็เข้ามาเยี่ยมซึกิ
"พี่ดิน เล่าให้ฟังหน่อยสิว่าเมื่อคืนเจออะไรบ้าง" เพื่อนๆของซึกิรบเร้าให้ดินเล่าเหตุการณ์เมื่อคืนให้ฟัง ดินก็เล่าให้ฟังว่าไปเจออะไรมาบ้าง
"หูยยย โคตรน่ากลัวอ่ะพี่ ไอ้กิมันโคตรจะกลัวเสียงฟ้าร้องฟ้าผ่าเลยนะพี่ ถ้ามันอยู่ใกล้อะไรมันจับกอดหมดแหล่ะ"
ปฐพีได้ยินเพื่อนซึกิบอกเรื่องกอด ก็ยิ่งรู้สึกสะเทือนใจที่ตัวเองผลักซึกิออกมาตอนที่ซึกิเข้ามากอดเขาเพราะตกใจเสียงฟ้าร้อง
"อืม เมื่อคืนมันก็กอดพี่"
"เฮ้ย...จริงอ่ะ..ไม่กลัวฟ้าผ่าหรอพี่ผู้ชายกอดกัน"
"ไม่เห็นจะเป็นไรเลย น่ารักดีออก แล้วพี่ดินกอดซึกิป่าวคะพี่" มะนาวเพื่อนของซึกิถามปฐพี
ปฐพีก็อ้ำๆอึ้งๆไม่รู้จะตอบยังไงให้คนฟังรู้สึกดี
"อือ ก็กอดแหล่ะ"
"ทั้งคืน"
"ไม่ขนาดนั้นหรอก" ปฐพีตอบน้องๆ
"อิอิ แค่นี้ก็ฟินแล้วค่ะ พี่ดินกอดซึกิ"
ปฐพีอมยิ้มแล้วก็หันไปมองไอ้กิของเขาที่ยังนอนนิ่งอยู่บนเตียง ซักพักน้องๆเพื่อนของซึกิก็ขอตัวกลับเพราะเริ่มจะค่ำแล้ว ปฐพีก็นั่งเฝ้าซึกิต่อไป
"พี่โอม พี่โอม" ซึกิเรียกชื่อโอมออกมาเบาๆ แต่ก็พอที่ปฐพีจะได้ยิน
"ขนาดมึงไม่สบายมึงก็ยังนึกถึงไอ้โอมเนอะ" ปฐพีพูดออกมาเหมือนกับว่าน้อยใจ
"พี่โอม พี่ดินแกล้งผม" ซึกิละเมอพูดออกมา
ทำเอาคนฟังอย่างปฐพียิ้มได้
"ที่แท้มึงก็จะฟ้องไอ้โอมนี่เองว่ากูแกล้งมึง ไอ้ขี้ฟ้องเอ๊ย" ปฐพีว่าซึกิเบาๆพร้อมกับเอามือไปลูบหน้าผากของซึกิ
"เฮ้ยๆจะทำไรน้องอ่ะไอ้ดิน" เสียงโอมมาขัดจังหวะ ปฐพีเลยหยุดการกระทำแล้วก็หันไปหาโอม
"อ่ะกูเอาข้าวมาให้กินมากินข้าวก่อน"
"โอมเดินเข้าห้องมาพร้อมกับเพื่อนๆลูกค่ายที่พากันมาเยี่ยมซึกิ"
"มึงไปกินข้าวก่อนไปไอ้ดิน กูจะถามซึกิว่าเมื่อคืนมึงแกล้งอะไรน้องบ้าง"
"แหม่ กูไม่ได้เลวขนาดนั้นนะเว๊ย มึงก็เกินไปไอ้โอม" ปฐพีว่าเพื่อนแล้วก็ไปนั่งหลบกินข้าว แต่เขาก็ยังไม่ละสายตาไปจากซึกิ
....คืนนั้นปฐพีอาสาที่จะเฝ้าซึกิ เขาเผลอหลับไปตอนไหนไม่รู้ มารู้สึกตัวอีกทีตอนได้ยินเสียงซึกิบอกว่าหิวน้ำ ปฐพีเปิดไฟในห้องแล้วก็หาน้ำให้ซึกิกิน เขามองนาฬิกาตอนนี้ก็ตีหนึ่งกว่าๆ ซึกิดูเหมือนจะดีขึ้นมากแล้ว หน้าตาสดใสขึ้นมาก เขาอยากจะเอามือไปแตะหน้าผากว่าตัวหายร้อนหรือยังแต่ก็ไม่กล้า
"พี่ดิน"
"อือ ว่าไง"
"พี่ดินมาเฝ้าผมหรอครับ"
"เออดิ ไม่เฝ้ามึงจะให้เฝ้าหมาที่ไหนว๊ะ" ปฐพีพูดแล้วก็เอามือไปแตะหน้าผากของซึกิ
"ไหนดูดิ๊ตัวหายร้อนยัง"
ปฐพีแตะมือที่หน้าผากของซึกิ ซึกิก็มองหน้าปฐพี คนแตะหน้าผากพอรู้สึกตัวว่ากำลังโดนมองก็รีบเอามือออก
"ตัวไม่ร้อนแล้วนี้ พรุ่งนี้ก็หายแล้ว" ปฐพีแกล้งพูดเฉไฉกลบความเขินที่โดนจ้องมอง
"พี่ไม่รังเกียจผมแล้วหรอครับ" ซึกิถามปฐพี
"อะไร ใครเกลียดมึง คิดมากน่า"
ซึกิเงียบไป
ปฐพี มองหน้าซึกิ
"ไอ้กิ กูขอโทษนะที่ทำให้มึงต้องไม่สบายแบบนี้"
"ไม่เป็นไรครับพี่ ดีกว่าผมปล่อยให้พี่หลงป่าคนเดียว"
"กูดูแลตัวเองได้ มึงแหล่ะตามมาเป็นภาระให้กู"
"ขอโทษครับที่เป็นภาระของพี่" ซึกิพูดเบาๆแล้วก็พลิกตัวหันหลังให้ปฐพี
"เฮ้ย แค่นี้ทำงอน กูพูดเล่น ขอโทษๆ"
"ทำไมพี่ต้องพูดไม่เพราะกับผมด้วย ผมเห็นเวลาพี่พูดกับคนอื่นก็พูดปกติ แต่กับผมทำไมพี่พูดกู-มึงทุกที"
ปฐพีได้ยินก็อึ้งไป เขาก็ไม่รู้จะอธิบายยังไงเหมือนกัน
"เอ่อ..เวลาที่มึงทำอะไรให้คนคนนึงที่ไม่เหมือนกับที่มึงทำให้คนอื่น คนคนนั้นคือคนพิเศษสำหรับมึงใช่ป่าวว๊ะ" ปฐพีถามซึกิ
"ก็ใช่ครับ แล้วมันเกี่ยวอะไรกันกับพูดเพราะหรือไม่เพราะหล่ะ"
"ก็กูไม่เคยพูดหยาบๆกับใคร พูดแต่กับมึงคนเดียวเนี่ย แสดงว่ามึงเป็น..เอ่อ...เป็น..." ปฐพีไม่กล้าที่จะพูดออกไป
"เป็นอะไรหรอครับ"
"เอ่อ..เป็นคนพิเศษไง"
คนตอบถอนหายใจ คนฟังนอนยิ้มมือกำผ้าห่มจนแน่น
"จะหันกลับมาหากูได้ยัง" ปฐพีพูดพร้อมกับเอามือไปดึงไหล่ซึกิให้หันกลับมา
ซึกิหันกลับมาพร้อมกับทำหน้านิ่งๆทั้งๆที่ตอนนี้หัวใจของเขาเต้นแรงมาก
"กูจะปิดไฟละมึงก็นอนเลยพรุ่งนี้จะได้ออกจากที่นี่" ปฐพีพูดแล้วก็เดินไปปิดไฟ
"พี่ดินครับ"
"จะเรียกทำไมอีก"
"ถ้าพวกพี่กลับไปแล้ว ผมจะได้เจอพวกพี่ๆอีกมั๊ยครับ"
"มึงก็ไปเรียนต่อที่เดียวกับกูสิ ยังไงก็เจอ"
"ครับพี่"
..............
สามวันต่อมา ก็เป็นคืนสุดท้ายที่คณะค่ายอาสาจะได้อยู่ที่นี่แล้ว คืนนี้จะมีงานเลี้ยงค่ายแล้วพรุ่งนี้เช้าก็จะเป็นการส่งมอบงานต่างๆแล้วก็จะเดินทางกลับ งานเลี้ยงตอนเย็นทุกๆคนช่วยกันเตรียมงาน ซึกิกับเพื่อนๆก็ช่วยเตรียมสถานที่สำหรับก่อกองไฟ แล้วชาวบ้านก็มาช่วยเตรียมข้าวปลาอาหารสำหรับเลี้ยงค่ายในคืนนี้ เมื่องานเริ่มก็เป็นการบายศรีสู่ขวัญจากคนเฒ่าคนแก่ในหมู่บ้านก็ผูกข้อไม้ข้อมือกันไปตามเรื่อง หลังจากนั้นทุกคนก็กิน ดื่ม ร้องรำทำเพลงกันเต็มที่
ซึกิหลบความสนุกสนาน ออกมานั่งที่ชิงช้าในสนามเด็กเล่นของโรงเรียนเขานั่งมองไปที่กลุ่มคนตรงกองไฟ หนึ่งเดือนที่ผ่านมาที่ได้ช่วยพี่ๆในการทำค่ายอาสาถึงแม้ว่าจะเป็นเวลาที่ไม่นานแต่เขาก็รู้สึกผูกพันกับพี่ๆทุกๆคน ได้เรียนรู้งานต่างๆ ได้ฟังประสบการณ์การเรียนในมหาวิทยาลัย ได้แนวทางในการเลือกคณะเรียนต่อ มันเป็นสิ่งที่คุ้มค่ามากในช่วงเวลาหนึ่งของชีวิต พรุ่งนี้พี่ๆก็ต้องเดินทางกลับกันแล้ว ไม่รู้ว่าจะได้มีโอกาสเจอกันอีกหรือเปล่า
"มานั่งหลบอะไรตรงนี้ว๊ะ" ปฐพีเดินมานั่งข้างๆซึกิบนชิงช้าพร้อมกับยื่นแก้วน้ำในมือให้ซึกิ
"ขอบคุณครับพี่" ซึกิพูดแล้วก็รับแก้วน้ำจากในมือของปฐพีมาถือไว้
"พรุ่งนี้กูกลับแล้วนะ" ปฐพีบอกกับซึกิ
อีกฝ่ายเงียบไป
"เงียบทำไมว๊ะ เดี๋ยวก็ได้เจอกันอีก"
"มันจะมีวันนั้นมั๊ยอ่ะพี่ดิน"
"มีดิว๊ะ มึงก็ทำเศร้าไปได้" ปฐพีพูดปลอบใจพร้อมกับเอาแขนมากอดคอซึกิไว้
"มึงต้องไปเรียนต่อที่เดียวกับกูให้ได้นะไอ้กิ กูจะรอ" ปฐพีบอกซึกิ
ซึกิหันไปมองหน้าปฐพี หน้าตี๋ๆของไอ้พี่ดินตอนนี้ก็จ้องมองเขาอยู่เหมือนกัน
"ครับพี่ผมจะไปเรียนที่เดียวกับพี่"
"มึงสัญญาอะไรกับกูอย่างนึงได้มั๊ย" ปฐพีถามซึกิ
"สัญญาอะไรหรอครับพี่"
"สัญญาว่า...มึงจะเป็นคนพิเศษของกูแค่คนเดียว"
ปฐพีพูดแล้วก็เอาแขนโน้มตัวของซึกิเข้ามาพร้อมกับก้มหน้าลงไปจูบปากบางๆของซึกิ
"สัญญาได้มั๊ย" ปฐพีถอนปากออกมาแล้วถามซึกิอีกครั้ง
"ครับพี่"
รอยยิ้มบนใบหน้าของปฐพีทำให้ซึกิยิ้มออกมาได้เหมือนกัน
"พี่ขโมยจูบแรกของผม" ซึกิว่าไอ้พี่ดินของเขา
"ทำไมอ่ะ ก็มึงเป็นคนของดินแล้วนี่" ปฐพีพูดพร้อมกับดึงตัวซึกิเข้ามากอด
"มึงรู้มั๊ยว่าคืนที่ติดอยู่ในป่ากูก็กอดมึงแบบนี้แหล่ะ"
"ทั้งคืนเลยหรอครับพี่"
"เออดิ"
"ปล่อยได้แล้วพี่เดี๋ยวใครมาเห็น"
"จะกลัวอะไรกูจะบอกคนอื่นไปเลยว่ามึงเป็นคนของดิน"
"อย่านะพี่"
"ฮ่าๆ กูพูดเล่น เอาเป็นว่า กูกับมึงรู้กันแค่สองคนนะ"
"อ่ะกูจองมึงไว้เลยละกัน" ปฐพีพูดแล้วก็ถอดสายสร้อยในคอออกมาคล้องให้ซึกิ
"สร้อยอะไรหรอครับพี่"
"สร้อยคณะของกูเอง เก็บมันไว้ให้ดีนะ นี่แหล่ะคือตัวแทนของกู"
"ครับ ผมจะห้อยติดตัวไว้ตลอดเลย"
"ดีมากครับน้องพี่"
ปฐพีกับซึกินั่งเคียงข้างกันพร้อมกับมองดูดาวที่ระยิบระยับอยู่เต็มท้องฟ้า
เดือน ถึงแม้ว่าจะอยู่บนท้องฟ้า
แต่เพราะความรัก
ทำให้เดือน...ไม่ห่างไกลไปจากดิน
ที่เดือนเปื้อนดินก็เพราะดินโอบเดือน
-----The End------
--------------------------------------------------
ขอบคุณคนอ่านทุกๆคนครับ
หัวข้อ: [เรื่องสั้น] เดือนเปื้อนดิน [จบ] Update [22-05-2016] (อ่าน 3287 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก