[เรื่องสั้น] เดือนเปื้อนดิน [จบ] Update [22-05-2016]
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

ผู้เขียน หัวข้อ: [เรื่องสั้น] เดือนเปื้อนดิน [จบ] Update [22-05-2016]  (อ่าน 3287 ครั้ง)

ออฟไลน์ คามินาริ

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 10
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +2/-0
***************************************************************************************
ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ


ติดตามกฏเพิ่มเติมที่กระทู้นี้บ่อยๆ เมื่อมีการแก้ไขกฏจะแก้ไขที่กระทู้นี้นะครับ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0

ประกาศทั่วไปติดตามอัพเดทกันที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.0

ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่

1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
การสนใจและชื่นชอบนิยายและเรื่องเล่าของคนในเรื่องควรมีขอบเขตที่จะไม่สร้างความเดือดร้อนให้เจ้าของเรื่อง เช่นเดียวกับเป็ดที่ตอนนี้ถูกรังควานตามหาตัวจากคนด้านต่างๆ จนตัดสินใจไม่เล่าเรื่องต่อ.........เนื่องจากบางเรื่องเป็นเรื่องเล่า.....................บางคนไม่ได้เปิดเผยตัวตน  เขาพอใจจะมีความสุขในที่เล็กๆแห่งนี้โดยไม่ได้ตั้งใจให้คนภายนอกได้รับรู้เรื่องราวแล้วนำไปพูดต่อ   เพราะปฎิเสธไม่ได้ว่าสังคมไม่ได้ยอมรับพวกเราสักเท่าไหร่

2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท,
หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง
หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง  ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์
และสถาบันต่าง ๆ  รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก  ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
การกระทำเช่นนั้นอาจทำให้คุณแบนทันที และถาวร . หมายเลข IP ของทุกโพสต์จะถูกบันทึกเพื่อใช้เป็นหลักฐาน
ในความเป็นจริงเป็นไปได้ยากมากที่จะให้แต่ละคนมีความคิดเห็นตรงกันทั้งหมด   คนเรามากมายต่างความคิดต่างความเห็น เติบโตมาภายใต้ภาวะแวดล้อมต่างกันการแสดงความคิดเห็นที่แตกต่าง   จึงควรทำเพื่อให้เกิดความเข้าใจกัน แบ่งปันประสบการณ์และมิตรภาพเพื่ออาจเป็นประโยชน์ในการใช้ชีวิต  และไม่ว่าจะอย่างไรก็ควรเคารพในความคิดเห็นที่แตกต่างของบุคคลอื่นช่วยกันสร้างให้บอร์ดนี้มีแต่ความรักนะครับ   

เรื่องบางเรื่องอาจจะเป็นทั้งเรื่องแต่งหรือเรื่องเล่าใดๆก็ขอให้ระลึกเสมอว่า  อ่านเพื่อความบันเทิงและเก็บประสบการณ์ชีวิตที่คุณไม่ต้องไปเจอความเจ็บปวดเล่านั้นเองเพื่อเป็นข้อเตือนใจ สอนใจในการตัดสินใจใช้ชีวิต   จึงไม่ต้องพยายามสืบหาว่าเรื่องจริงหรือเรื่องแต่งส่วนการพูดคุยนั้น   ก็ประมาณอย่าทำให้กระทุ้กลายพันธุ์ห้ามเอาเรื่องส่วนตัวมาปรึกษาพูดคุยกันโดยที่ไม่เกี่ยวพันกับเรื่องในกระทู้นิยาย  ถ้าจะวิจารณ์หรือแสดงความคิดเห็นทุกคนมีสิทธิแต่ขอให้ไปตั้งกระทู้ที่บอร์ดอื่นที่ไม่ใช่ที่นี่นะครับ

3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะครับ  เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรักชายเข้ามารับรู้  ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเวปแห่งนี้นะครับ

4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอมให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะปลอดภัยกว่าแล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ดเป็นเรื่องส่วนตัวของแต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ

5.ห้ามจั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียวให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตาม
เพราะแม้จะเป็นเรื่องที่เขียนจากเรื่องจริง เมื่อนำมาพิมพ์เป็นเรื่องผ่านตัวอักษร ย่อมเลี่ยงไม่ได้ที่จะมีการเพิ่มเติมเพื่อให้เกิดสีสันในเนื้อเรื่อง ทางเล้าถือว่านั่นคือการเพิ่มเติมเนื้อเรื่อง จึงไม่อนุญาตให้จั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” แต่สามารถแจ้งว่าเป็น “นิยายที่อ้างอิงมาจากชีวิตจริง” ได้  มีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว

6.การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย  ทำได้  แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว  โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute  ได้    ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน

7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
      7.1 นิยาย 1 ตอน  จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
      7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
      7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
            - 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ

8.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง).

9.คุณยินยอมให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ

10.ห้ามลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป  โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ในเมื่อแนะนำเวปอื่นที่บอร์ดเรา ก็ช่วยแนะนำบอร์ดเราโดยลงลิงค์บอร์ดเรา เวป http://www.thaiboyslove.com  ในบอร์ดที่ท่านแนะนำมาให้เราด้วย  เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับจะสะดวกกว่า ส่วนในกรณีอยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนๆได้อ่านจริงๆนั้นพยายามลงให้ห้องซื้อขายซะ หรือถ้าม๊อดเดอเรเตอร์จะพิจารณาเป็นกรณีๆไป ถ้ารู้สึกว่าไม่ได้โปรโมทเวป แต่อยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนด้วยใจจริงจะให้กระทู้นั้นคงอยู่ต่อไป

11.บอร์ดนิยายที่โพสจนจบแล้วมีไว้สำหรับนิยายที่โพสในบอร์ด boy's love จนจบแล้วเท่านั้น จึงจะถูกย้ายมาเก็บไว้ที่นี่ หาอ่านนิยายที่จบแล้ว หรือคนเขียนไม่ได้เขียนต่อ แต่โดยนัยแล้วถือว่าพล็อตเรื่องโดยรวมสมควรแก่การจบแล้ว หากนักเขียนท่านใดได้พิมพ์เล่มกับสำนักพิมพ์ ต้องการลบเรือ่งบางส่วนออก โดยเฉพาะไคลแม๊ก หรือตอนจบที่สำคัญ ให้แจ้ง moderator ย้ายนิยายของท่านสู่ห้องนิยายไม่จบ เพื่อที่หากระยะเวลาเกินหกเดือนแล้ว เราจะได้ทำการลบทิ้ง หรือท่านจะลบนิยายดังกล่าวทิ้งเสียก็ได้ เนื่องจากบอร์ดนี้เก็บเฉพาะนิยายที่จบแล้ว

บอร์ดนิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบไว้สำหรับ
นิยายที่คนเขียนไม่ได้มาต่อนาน หายไปโดยไม่มีเหตุผลสมควร ไม่ได้แจ้งไว้หรือแจ้งแล้วก็ไม่มาต่อ 3 เดือน จะย้ายมาเก็บในนี้เมื่อครบหกเดือนจะทำการลบทิ้ง ส่วนเรื่องไหนที่จะต่อก็ต่อในนี้จนกว่าจะจบ แล้วถึงจะทำการย้ายไปสู่บอร์ดนิยายจบแล้วต่อไป

12.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด

13.ผู้โพสนิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ

14.ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน  ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ

15. การนำรูปภาพ บทความ ฯลฯ มาลงในเวปบอร์ด  ควรจะให้เครดิตกับ... 
(1) ผู้ที่เป็นต้นตอเจ้าของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ
(2) เวปไซต์ต้นตอที่อ้างอิงถึง
....ในกรณีที่เป็นบทความที่ถูกอ้างอิงต่อมาจากเวปไซต์อื่นๆ
- ถ้ามีแหล่งต้นตอของเจ้าของบทความ  ให้โพสชื่อเจ้าของต้นตอของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ  พร้อมทั้งเวปไซต์ที่อ้างอิง 
  (กรณีนี้จะโพสอ้างอิงชื่อผู้โพสหรือเวปไซต์ที่เรานำมาหรือไม่ก็ได้ แต่ควรมั่นใจว่าชื่อต้นตอของที่มาถูกต้อง)
- ถ้าไม่สามารถหาชื่อต้นตอของรูปภาพหรือเวปไซต์ที่นำมาได้ ควรอ้างอิงชื่อผู้โพสและเวปไซต์จากแหล่งที่เรานำมาเสมอ
- ควรขออนุญาติเจ้าของภาพหรือเจ้าของบทความก่อนนำมาโพสค่ะ(ถ้าเป็นไปได้) ยกเว้นพวกเวปไซต์สาธารณะ เช่น  หนังสือพิมพ์ออนไลน์ ฯลฯ ที่เปิดให้คนทั่วไปได้อ่านเป็นสาธารณะ ก็นำมาโพสได้ แต่ให้อ้างอิงเจ้าของชื่อและแหล่งที่มาค่ะ
- ไม่ควรดัดแปลงหรือแก้ไขเครดิตที่ติดมากับรูปหรือบทความก่อนนำมาโพส
- ถ้าเป็น FW mail  ก็บอกไปเลยว่าเอามาจาก FW mail

16.นิยายเรื่องไหนที่คิดว่าเมื่อมีการรวมเล่มขายแล้วจะลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออก กรุณาอย่าเอามาลงที่นี่ หรือสำหรับผู้ที่ขอนิยายจากนักเขียนอื่นมาลง ต้องมั่นใจว่าเรื่องนั้นจะไม่มีการลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออกเมื่อมีการรวมเล่มขาย อนึ่ง เล้าไม่ได้ห้ามให้มีการรวมเล่มแต่อย่างใด สามารถรวมเล่มขายกันได้ แต่อยากให้เคารพกฎของเล้าด้วย เล้าเปิดโอกาสให้ทุกคน จะทำมาหากิน หรืออะไรก็ตามแต่ขอความร่วมมือด้วย เผื่อที่ทุกคนจะได้อยู่อย่างมีความสุข

17.ห้ามแจ้งที่หัวกระทู้เกี่ยวกับการจองหรือจัดพิมพ์หนังสือ แต่อนุโลมให้ขึ้นหัวกระทู้ว่า “แจ้งข่าวหน้า...” และลงลิงค์ที่ได้ตั้งเอาไว้ในแล้วในห้องซื้อขายลงในกระทู้นิยายแทน  ถ้านักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้นิยายของตนเอง  นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้ (ศึกษากฏการซื้อขายของเล้่าก่อน ด้วยนะคะ)
ว่าด้วยเรื่องการจะรวมเล่มนิยายขายในเล้า จะต้องมี ID ซื้อขายก่อน ถึงจะสามารถประกาศ ..แจ้งข่าว.. ที่บนหัวกระทู้ของนิยายได้ ในกรณีที่ รวมเล่มกับ สนพ. ที่มี  ID ซื้อขายของเล้าแล้ว นักเขียนก็สามารถใช้ หมายเลข  ID ของ สนพ. ลงแจ้งในหน้าที่มีเนื้อหารายละเอียดการสั่งจองนิยายได้

18.ใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดเรื่องสั้น ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที  ส่วนเรื่องสั้นที่จบแล้วให้แก้ไขโพสแรก และต่อท้ายว่าจบแล้วจะได้ไม่ถูกลบทิ้งและจะเก็บไว้ที่บอร์ดเรื่องสั้นไม่ย้ายไปไหน   เช่นเดียวกับนิยายทุกเรื่องเมื่อจบให้แก้ไขโพสแรก และต่อท้ายว่าจบแล้ว จะได้ย้ายเข้าสู่บอร์ดนิยายจบแล้ว ไม่เช่นนั้นม๊อดอาจเข้าใจว่าไม่มาต่อนิยายนานเกินจะโดนลบทิ้งครับ

เอาข้อสำคัญก่อนนะครับเด่วอื่นๆจะทำมาเพิ่มครับเอิ้กๆหุหุ
admin
thaiboyslove.com.......................................                                                           

วันที่ 3 ธ.ค. 2551วันที่ 16 ก.ย. 2554 ได้เพิ่มกฏ ข้อที่ 7
วันที่ 21 ต.ค.2556 ได้ปรับปรุงกฏทั้งหมดเพื่อให้แก้ไข และติดตามได้ง่าย
วันที่ 11 พ.ย. 2557 เพิ่มเติมการลงเรื่องสั้นและการแจ้งว่านิยายจบแล้ว
วันที่ 4 ธ.ค. 2557 เพิ่มบอร์ดเรื่องสั้นจึงปรับปรุงกฏข้อ 18 เกี่ยวกับเรื่องสั้น และ เพิ่มเติมส่วนขยายของกฏข้อ 17



เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง

ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ  โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม

*****************************************************************************************


เดือนเปื้อนดิน


--------------------introduction--------------------


"ห๊ะ มึงชื่ออะไรนะ"

"ซึกิ ครับ"

"ซึกิ แปลว่าอะไรว๊ะ ภาษาเหี้ยไรเนี่ย"

"ภาษาญี่ปุ่นครับ ซึกิแปลว่าพระจันทร์ แล้วพี่อ่ะชื่ออะไร"

"กูชื่อปฐพี"

"ปฐพี...ปฐพีที่แปลว่าแผ่นดินอ่ะหรอพี่"

"เออ.."




ซึกิ ภาษาญี่ปุ่นแปลว่า พระจันทร์

ปฐพี แปลว่า แผ่นดิน

ค่ายอาสานี้ทำให้เดือนต้องตกลงมาเปื้อนดิน




------------------------------------------------------------------


สวัสดีครับ...ขอฝากเนื้อฝากตัวแล้วก็ฝากเรื่องสั้นเรื่องแรกเรืื่องนี้ด้วยนะครับ..ติ-ชม กันเยอะๆนะครับ


เรื่องอาจจะมี1-3ตอน แล้วจบนะครับ^^
Share This Topic To FaceBook
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 22-05-2016 17:05:24 โดย คามินาริ »

ออฟไลน์ Snowermyhae

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4014
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +97/-7
ีรอค่ะะะะะ   :katai2-1:

ออฟไลน์ คามินาริ

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 10
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +2/-0
เดือนเปื้อนดิน

----------------------------------------------

ตอนที่1 : เดือนพบดิน


"ซึกิ....ซึกิ ครูอำไพให้มาตามไปพบที่ห้องวิชาการอ่ะ"


"หืม..ตามเราหรอ" หนุ่มซึกิถามเพื่อนด้วยความสงสัย

"ใช่ๆ ซึกินั่นแหล่ะ รีบไปนะเดี๋ยวครูจะรอ ท่าทางจะมีธุระด่วน" คนมาตามบอกแล้วก็เดินจากไป
ปล่อยให้คนถูกตามนั่งอยู่ตรงนั้นด้วยความสงสัย


ซึกิ..เก็บการสมุดการบ้านที่กำลังทำอยู่ใส่กระเป๋าแล้วก็เดินไปหาครูอำไพที่ห้องวิชาการตามที่เพื่อนบอก

"สวัสดีครับคุณครู"

"อ้าว ซึกิ มาๆนั่งก่อน" ครูอำไพเรียกซึกิไปนั่งที่โต๊ะ ก่อนจะเปิดฉากฝากงานอันยิ่งใหญ่ให้กับเขา


"คืองี้นะซึกิ เดี๋ยวช่วงที่เราปิดเทอม เอ่อ ประมาณอาทิตย์หน้าอ่ะจ๊ะ จะมีกลุ่มนักศึกษาจากกรุงเทพฯ
ขึ้นมาทำค่ายอาสาที่โรงเรียนของเรา ครูจะให้ซึกิรวมกลุ่มกับเพื่อนประมาณ5-6คนเพื่อมาอำนวยความสะดวกให้พี่ๆเค้าจะได้มั๊ย"

ครูอำไพถามซึกิ ซึ่งก็มีคำตอบเดียวเท่านั้นที่เขาจะตอบครูอำไพได้

"ได้ครับคุณครู ว่าแต่พวกพี่เค้าจะขึ้นมาวันไหนกันอ่ะครับ"

"อืม ครูก็ไม่แน่ใจอ่ะนะ แต่เดี๋ยววันศุกร์นี้ที่พวกเราสอบกันวันสุดท้าย จะมีตัวแทนจากพี่ๆเค้าเดินทางมาดูสถานที่น่ะยังไงครูฝากเธอด้วยละกันนะ " ครูอำไพบอกกับซึกิ เด็กหนุ่มพยักหน้ารับปากก่อนที่จะออกมาจากห้องวิชาการ


ซึกิ : เด็กหนุ่มวัย18ปี กำลังศึกษาอยู่ชั้นมัธยมศึกษาปีที่6 แห่งโรงเรียนบ้านดงป่าสัก จังหวัดน่าน ชื่อซึกิ เป็นภาษาญี่ปุ่นแปลว่าพระจันทร์ พ่อของเขาเป็นคนตั้งชื่อนี้ให้และที่เป็นภาษาญี่ปุ่นก็เพราะว่าตอนนี้พ่อของเขาทำงานเป็นเชฟอยู่ที่ประเทศญี่ปุ่นนั่นเอง ส่วนซึกิก็อาศัยอยู่กับแม่และญาติๆที่หมู่บ้านเล็กๆบนดอยภูคาจังหวัดน่าน



"ซึกิ เดินเหม่อคิดถึงใครอยู่หรอเนี่ย" มะนาวเพื่อนหญิงคนสนิทของซึกิเดินเข้ามาทัก ทำให้เด็กหนุ่มที่กำลังเหม่อรู้สึกตัวขึ้นมา


"เอ่อ ป่าวๆ ป่ะกลับบ้านกันเถอะ" เขาเอ่ยปากชวนมะนาวกลับบ้าน


ซึกิและมะนาวปั่นจักรยานมาโรงเรียนด้วยกันทุกวัน เพราะบ้านของทั้งสองคนอยู่ห่างจากโรงเรียนไม่มากนัก


"มะนาว อาทิตย์หน้าจะมีกลุ่มนักศึกษามาทำค่ายอาสาที่โรงเรียนเราอ่ะ"

"แล้วไงอ่ะ"

"ก็ครูอำไพให้เราเป็นคนคอยดูแลน่ะสิ"

"ก็ดีสิ เผื่อมีรุ่นพี่หล่อๆมาเป็นอาหารตา" มะนาวพูดด้วยน้ำเสียงมีความหวัง จนอีกฝ่ายต้องหันไปมอง

"ดีเลย มะนาวอยากเจอหนุ่มๆใช่มะ งั้นก็มาช่วยเราดูแลพี่ๆเค้าละกันนะ ครูอำไพให้หาเพื่อนไปช่วยห้าหกคนอ่ะ"

"ได้เลย มะนาวยินดีช่วย เราเพื่อนกันนี่นา ต้องช่วยกันสิ เดี๋ยวไปชวนพวกน้ำตาลด้วย"

"อื้ม ดีๆ"


หลังจากวันที่ได้รับมอบหมายงาน ซึกิก็รวบรวมเพื่อนมาได้ทั้งหมดหกคนที่จะมาช่วยงานนี้ ซึกิ มะนาว น้ำตาล ไผ่ บิ๊ก และป๋อง แต่ก็มีเพื่อนอีกหลายคนที่รู้ข่าวก็รับปากจะมาช่วยด้วย ซึ่งซึกิก็ยินดีทุกคนจะได้มีกิจกรรมทำช่วงปิดเทอม





วันศุกร์หลังจากสอบเสร็จ มีรถตู้คันหนึ่งขับมาจอดที่โรงเรียน แล้วก็มีนักศึกษาผู้ชายสามคนลงมาจากรถคันนั้น ซึกิเดินเข้าไปต้อนรับ


"สวัสดีครับพี่ เอ่อ พี่ที่จะมาทำค่ายใช่ป่าวครับ"

"ใช่ครับ พี่ชื่อโอมนะครับ ส่วนนี่ไอ้อาร์มแล้วก็ไอ้ปาล์ม แล้วน้องชื่ออะไรครับ" พี่โอมที่ยืนตรงหน้าซึกิแนะนำตัวเองและเพื่อนพร้อมกับรอยยิ้ม พี่โอมหล่อจัง

"ผมชื่อซึกิครับ" เด็กหนุ่มตอบกลับพร้อมกับหลบตา เพื่อไม่ให้อีกฝ่ายรู้ว่าตัวเองกำลังเขิน

"ซึกิ ชื่อแปลกดี ภาษาญี่ปุ่นหรอ"

"ใช่ครับ เดี๋ยวเชิญพี่ๆไปพบครูที่ห้องก่อนดีกว่าครับ ตามผมมาเลยครับพี่" ซึกิพูดแล้วก็เดินนำพี่ๆไปที่ห้องวิชาการเพื่อพบครูอำไพ หัวใจของเขาเต้นแรงอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน เลือดสูบฉีดที่ใบหน้าจนเขารู้สึกได้ว่าหน้าเริ่มร้อนผ่าวๆ


หลังจากนั้นครูอำไพก็ให้ซึกิเดินพาพี่ๆทั้งสามคนสำรวจรอบๆบริเวณโรงเรียน แล้วก็พาไปดูอาคารเรียนหลังเล็กที่ต้องการจะปรับปรุง รวมทั้งห้องน้ำและโรงอาหาร

"พี่ๆจะมาทำอะไรบ้างครับ"

"อ๋อ ก็มาปรับปรุงอาคารอ่ะครับ คงจะทาสีใหม่ ห้องน้ำก็ทาสีใหม่แล้วก็ต่อโต๊ะกินข้าวให้อ่ะครับประมาณนี้ที่คุยๆกันไว้"

"มากี่วันหรอครับ"

"ก็เดือนนึงแหล่ะครับ"

"อ่อครับ"


"แล้วเดี๋ยวพี่ๆจะกลับกรุงเทพฯกันเลยหรอครับ"

"ไม่หรอกครับเดี๋ยวคงค้างในเมืองก่อนคืนนึงพรุ่งนี้ค่อยกลับอ่ะ"

"ครับพี่"


หลังจากที่พาพี่ทั้งสามคนเดินสำรวจจนพอใจแล้ว พี่ๆก็ขอตัวกลับ

"ขอบใจเรามากนะซึกิที่พาพี่ๆสำรวจโรงเรียน แล้วเดี๋ยวเจอกันนะครับ" พี่โอมตบไหล่ซึกิเบาๆพร้อมกับพูดขอบคุณ ทำเอาฝ่ายที่โดนตบถึงกับทำตัวไม่ถูก




..หลังจากนั้นก็ถึงเวลาที่พวกพี่ๆจะขึ้นมาทำค่าย ซึกิและเพื่อนๆทีมงานมารอที่โรงเรียนก่อนเวลานัดหมาย เพื่อเตรียมตัวต้อนรับรุ่นพี่ๆ ชาวบ้านในหมู่บ้านที่รู้ข่าวก็มารออยู่ด้วย ไม่นานก็มีรถตู้สองคันเคลื่อนตัวเข้ามาที่โรงเรียน


"สวัสดีครับพี่โอม" ซึกิรีบเข้าไปหาพี่โอม

"สวัสดีครับซึกิ เป็นไงรอพี่นานมั๊ย" พี่โอมถามซึกิพร้อมกับเอามือมาจับหัวของซึกิเขย่าเบาๆ ทำเอาคนถูกกระทำแอบยิ้มนิดๆ

"ไม่นานครับ เดี๋ยวเชิญพี่ๆเข้าไปนั่งพัก แล้วก็ดื่มน้ำกันก่อนนะครับ"


"อ่าว ช่วยกันขนของลงรถ ผู้หญิงเข้าไปนั่งพักเลยครับ ดื่มน้ำพักผ่อนให้หายเหนื่อยเดี๋ยวเราจะเริ่มงานกันเลย" โอมในฐานะประธานกลุ่มตะโกนบอกเพื่อนๆ


"โห่ววว ไฟแรงจังว๊ะไอ้โอม" เสียงเพื่อนๆโห่ประท้วงหนุ่มโอม ทำเอาคนโดนประท้วงยิ้มแบบเขินๆ


"ล้อเล่นครับ เดี๋ยวพักผ่อนให้หายเหนื่อย เก็บของแล้วไปดูที่พักกันครับ"


"ซึกิ จัดที่พักให้พวกพี่ตรงไหนครับ" โอมหันมาถามซึกิ

"อ่อ เป็นบ้านพักครูครับพี่ สองหลังแยกชายหญิง"


...หลังจากเก็บของเรียบร้อยแล้ว ซึกิก็พาพี่ๆเข้าไปที่บ้านพัก แล้วตอนเย็นก็มีกิจกรรมรอบกองไฟกันนิดหน่อย มีการแนะนำตัวของพี่ๆ แล้วก็ทีมงานของซึกิด้วย

"เพื่อนๆครับ ตลอดค่ายนี้ เรามีน้องจากโรงเรียนบ้านดงป่าสักจะคอยมาช่วยอำนวยความสะดวกกับพวกเรา เดี๋ยวให้น้องๆแนะนำตัวกันก่อนดีกว่าครับพวกพี่ๆจะได้รู้จัก" พี่โอมพูดแล้วก็หันมาพยักหน้าให้กับซึกิ


"สวัสดีครับพี่ๆ ผมชื่อซึกิครับ" ทันทีที่ซึกิลุกขึ้นแนะนำตัว ก็มีเสียงฮือฮาจากพี่ๆโดยเฉพาะสาวๆที่ชอบในความน่ารักของซึกิ แล้วก็ชื่อญี่ปุ่นของเขา


...ตลอดระยะเวลาที่ทำค่าย ซึกิก็คอยช่วยพี่ๆอยู่ตลอด สามวันที่ผ่านมานี่เขาค่อนข้างสนิทกับพี่โอมมาก แต่ซึกิก็รู้มาว่าพี่โอมของเขามีแฟนซ๊ะแล้ว ชื่อพี่ขวัญ ซึ่งก็มาทำค่ายด้วย พี่โอมเพิ่งจะอยู่ปีสองคณะวิศวะกรรมศาสตร์แล้วค่ายที่มาทำนี่ก็เป็นกิจกรรมจิตอาสาของชมรมที่พี่โอมอยู่ เพื่อนๆที่มาค่ายกับพี่โอมมีประมาณยี่สิบคน

หนึ่งอาทิตย์ผ่านไป ซึกิค่อนข้างคุ้นเคยกับพี่ๆ แล้วเขาเองก็กลายเป็นขวัญใจของพี่ๆด้วย เพราะความหล่อ น่ารักและสุภาพทำให้พี่ๆชื่นชอบซึกิ

"ซึกิ ข้างบนนี้พอจะมีรถรับจ้างบ้างมั๊ย" พี่โอมเข้ามาถามซึกิที่กำลังช่วยพี่ๆทาสีผนังห้องเรียนอยู่

"ก็มีนะครับ พี่โอมจะไปไหนหรอครับ"

"คือจะมีเพื่อนพี่คนนึงตามมาค่ายอ่ะ พรุ่งนี้มันคงจะถึงตัวอำเภอ ก็เลยจะหารถลงไปรับเพื่อนอ่ะครับ"

"เดี๋ยวผมไปรับให้ก็ได้ครับ พรุ่งนี้ต้องลงไปตัวอำเภอพอดี"

"อ่าวหรอ งั้นก็ดีเลย ไงพี่ฝากรับเพื่อนพี่ด้วยนะ อ่ะนี่เบอร์มือถือของมัน" พี่โอมพูดแล้วก็ส่งกระดาษที่จดเบอร์มือถือเพื่อนให้ซึกิ


ตอนเช้าซึกิขับมอเตอร์ไซค์ไปยังตัวอำเภอ เขาทำธุระเสร็จก็กดโทรศัพย์หาเจ้าของเบอร์นั้น


"โหล ใครว๊ะเนี่ย"

"เอ่อ พี่ที่จะมาทำค่ายใช่ป่าวครับ"

"อะไรนะ พูดดังๆดิ๊"


"พี่ที่จะมาทำค่ายใช่ป่าวครับ"


"กูอยู่บนรถฟังไม่รู้เรื่อง ใครว๊ะเนี่ย"

ปลายสายกระแทกเสียงใส่ซึกิแล้วก็วางสายไป ซึกิโทรไปอีกครั้ง ก็ไม่รับสาย เขาเลยนั่งรออยู่ตรงท่ารถ จนรถโดยสารเข้ามาจอดซึกิกดโทรศัพย์อีกครั้ง


"ฮัลโหล"

"พี่ที่จะมาค่ายใช่ป่าวครับ"

"เออ นี่ใครเนี่ย"

"ผมมารับพี่อ่ะครับไม่ทราบว่าพี่อยู่ตรงไหนครับ"

"กำลังลงรถ"

"พี่ใส่เสื้อสีอะไรครับ"

"น้ำเงิน"

"โอเคครับ ผมเห็นพี่ละ" ซึกิวางสายแล้วก็เดินเข้าไปหาเจ้าของเสื้อสีน้ำเงินที่คุยกับเขาเมื่อสักครู่


"สวัสดีครับพี่"


"มึงที่มารับกูใช่ป่ะ" อีกฝ่ายหันมาถามเขาด้วยหน้าตายียวน


"ใช่ครับ"


"แล้วมึงชื่อไรเนี่ย"

"ซึกิครับ"

"ห๊ะ ชื่ออะไรนะ"

"ซึกิ ครับ"

"ซึกิ แปลว่าอะไรว๊ะ ภาษาเหี้ยไรเนี่ย" คนถามหัวเราะด้วยท่าทางกวนประสาท

"ภาษาญี่ปุ่นครับ ซึกิแปลว่าพระจันทร์ แล้วพี่อ่ะชื่ออะไร"

"กูชื่อปฐพี"

"ปฐพี...ปฐพีที่แปลว่าแผ่นดินอ่ะหรอพี่"

"เออ.."



....มีต่อตอนที่2นะครับ

« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 21-05-2016 15:22:39 โดย คามินาริ »

ออฟไลน์ sirin_chadada

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4102
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +114/-8
พี่ดินพูดไม่เพราะกับน้องเลยนะ เจอกันครั้งแรกแท้ ๆ

ออฟไลน์ คามินาริ

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 10
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +2/-0

ดินทิ้งเดือน
------------------------------------------------------------------

ซึกิเดินนำปฐพีมาที่รถมอเตอร์ไซค์ เขาขึ้นคล่อมรถในตำแหน่งคนขับ พลางหันมาส่งสายตาเชิญให้ปฐพีขึ้นมาซ้อนท้าย
รุ่นพี่หน้าตี๋ตรงหน้ายังคงทำหน้ามุ่ย อาจเป็นเพราะอากาศที่เริ่มจะร้อน

"ขึ้นรถดิครับพี่"

"เออๆ" ปฐพีตอบสั้นๆแล้วก็ขึ้นมาซ้อนท้ายรถมอเตอร์ไซค์

10 กิโลเมตรเป็นระยะทางจากตัวอำเภอถึงหมู่บ้านของซึกิ แรกๆก็ผ่านหมู่บ้าน ทุ่งนาไปเรื่อยๆ แต่พอออกนอกตัวอำเภอก็จะเป็นถนนที่ตัดผ่านภูเขาที่สองข้างทางมีแต่ต้นไม้และไหลเขา อีกด้านหนึ่งก็เป็นหุบเหวลึกสลับกันไป ตั้งแต่เริ่มเดินทางไม่มีบทสนทนาของทั้งสองคนเลย ต่างคนต่างเงียบ คนหนึ่งตั้งใจขับรถ อีกคนหนึ่งก็ตื่นตาตื่นใจกับทิวทัศน์ข้างทาง ใจร้อนๆของคนซ้อนท้ายตอนนี้คงเย็นขึ้นมาเพราะแรงลมที่มาปะทะทำให้สดชื่น


"อีกไกลมั๊ยว๊ะ" คนซ้อนท้ายชะโงกหน้ามาถามคนขับจนจมูกโด่งๆเกือบจะชนแก้มขาวๆ คนข้างหน้าสัมผัสได้ถึงลมหายใจอุ่นๆที่กำลังรดต้นคออยู่ในตอนนี้

"ประมาณสองกิโลครับพี่"


"เออๆ ขับให้มันเร็วกว่านี้ไม่ได้หรอว๊ะ กูหิวข้าวจะแย่ละเนี่ย" คนซ้อนท้ายบ่น


//ทำไมพูดไม่เพราะเลย//...คนขับคิดในใจ


ในขณะที่ทุกอย่างกำลังจะไปได้ด้วยดี รถมอเตอร์ไซค์เจ้ากรรมก็เกิดอาการกระตุกสองสามครั้งแล้วก็ดับไป


"อ่าว เฮ้ย รถเป็นไรว๊ะเนี่ย" คนซ้อนท้ายรีบลงจากรถแล้วยื่นบ่น


"เอ่อ น้ำมันคงหมดอ่ะครับพี่" ซึิกิลงจากรถเปิดเบาะเช็คน้ำมัน แล้วก็พบว่าน้ำมันหมดจริงๆ


"เกลี้ยงถังเลย" ซึกิเงยหน้ามาบอกพี่ปฐพี


"เฮ้อ มึงนี่นะ แล้วเมื่อไหร่จะถึงว๊ะเนี่ย" ปฐพี่บ่นพร้อมกับกดโทรศัพย์หาเพื่อน


"เหี้ยเอ๊ยยย...สัญญาณดันไม่มีอีก ซวยชิบ" ปฐพีบ่นออกมาพร้อมกับมองหน้าซึกิด้วยความโกรธ


"เอ่อ พี่ผมขอโทษครับ ไม่รู้ว่าน้ำมันจะหมด"

"มึงไม่ต้องพูดไรหล่ะ กูโคตรจะหิวข้าว เดินอีกไกลมั๊ยว๊ะ"

"จากตรงนี้น่าจะอีกสองกิโลอ่ะครับพี่"

"เออๆ งั้นก็เดิน"

"ครับ"

ปฐพีเดินนำหน้า ซึกิจูงรถมอเตอร์ไซค์ตามหลัง เขาเองก็รู้สึกผิดที่ไม่เช็คน้ำมันรถให้ดีก่อน เลยต้องทำให้คนที่เพิ่งเจอกันอารมณ์เสีย ปฐพียังคงเดินไปบ่นไปแล้วก็โทษแต่ว่าเป็นความผิดของซึกิที่ทำให้ตนเองต้องมาลำบากแบบนี้

มีรถกระบะของชาวบ้านขับผ่านมา ปฐพีตัดสินใจโบกรถ รถคันนั้นก็หยุด

"โรงเรียนชื่ออะไรว๊ะ"

"บ้านดงป่าสักครับพี่"


"ลุงครับไปส่งที่โรงเรียนบ้านดงป่าสักได้ป่าวครับ" ปฐพีก้มหน้าถามคนในรถ


ซึกิพอจะเดาเหตุการณ์ออก เขาก็เลยเดินไปที่รถ

"ลุงครับ เดี๋ยวช่วยพาพี่คนนี้ไปส่งที่โรงเรียนหน่อยนะครับพอดีพี่เค้ามาทำค่ายอาสาอ่ะครับ"

คนในรถพยักหน้าตกลง ปฐพีเปิดประตูขึ้นรถไป อาจจะดูใจร้ายที่ทิ้งซึกิไว้ แต่เขาก็ยอมรับผิดที่น้ำมันรถหมดแล้วพี่ปฐพีหิวข้าว แต่เพราะกระบะรถเต็มไปด้วยกระสอบข้าวโพดเลยไม่มีที่พอที่จะยกรถมอเตอร์ไซค์ที่น้ำมันหมดของซึกิขึ้นไปด้วยกันได้ ซึกิก็เลยต้องเข็นรถตามไปจนถึงปั๊มน้ำมันในเขตหมู่บ้านเขาจัดการเติมน้ำมันแล้วก็กลับไปที่โรงเรียน

--------------------------------------------------


ดินโทษเดือน
------------------------------------------------------------------


รถกระบะมาส่งปฐพีที่โรงเรียน ปฐพีขอบคุณคุณลุงที่มาส่ง เขาลงจากรถมาก็มองหาเพื่อนๆ

"เฮ้ยไอ้ดินมาแล้ว" เสียงเพื่อนๆตะโกนเรียกชื่อเขา ปฐพียิ้มจนตาตี่ๆของเขาแทบจะกลายเป็นเส้นตรง


"เป็นไงครับไอ้คุณทรพี เดินทางเหนื่อยมั๊ย" โอมประธานค่ายเข้ามาทักทายเพื่อน

"กูชื่อปฐพีครับ ตอนนี้กูหิวมากครับมีข้าวให้กินมั๊ย"

"ลูกค่ายเพิ่งกินข้าวไปเมื่อกี้เอง เดี๋ยวกูพาไปที่ครัวละกัน เออแล้วน้องซึกิที่ไปรับมึงอ่ะอยู่ไหน" โอมถามเพื่อนในขณะที่เขากอดคอพาเพื่อนไปที่ห้องครัว


------ไม่มีคำตอบจากปฐพี-------

"อ่าวเฮ้ย กูถามเนี่ยไม่ได้ยินหรอว๊ะ" โอมกระตุ้นเพื่อนอีกครั้ง

"เดี๋ยวมันก็ตามมานั่นแหล่ะ นี่มึงส่งใครไปรับกูเนี่ย รถแม่งน้ำมันหมดพากูเดินไกลสัด โชคดีมีรถผ่านมากูเลยโบกให้เค้ามาส่ง"

"อ้าว แล้วน้องหล่ะ นี่มึงอย่าบอกนะมึงทิ้งน้องมาอ่ะ"

"เออ ทำไงได้ว๊ะ เดินอีกตั้งไกล แล้วที่รถน้ำมันหมดก็เพราะมัน ให้กูเดินมากูไม่เดินหรอกสัญญาณโทรศัพย์แม่งก็ไม่มีกูโทรหามึงก็ไม่ติด" ปฐพี่บ่นยาวเหยียดแล้วก็เดินไปนั่งในครัว

โอมได้แต่มองตามเพื่อนด้วยความเบื่อหน่ายในความรับผิดชอบของเพื่อน เขานึกเป็นห่วงซิกิที่โดนทิ้งไว้กลางทางขึ้นมาในทันที ซึกิอุตส่าห์มีน้ำใจจะไปรับไอ้เพื่อนคนนี้ให้ แต่ก็ต้องมาโดนอิทฤทธิ์ของไอ้ปฐพีจนได้

"อ้าวดิน มาถึงตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ย มาทีหลังต้องทำงานหนักหน่อยนะ ฮ่าๆ"


"คร๊าบบบ ให้ทำอะไรก็ยอม แต่ตอนนี้ดินหิวมาก มีอะไรให้กินบ้างครับเนี่ย" ปฐพีหยอดคำหวานใส่เพื่อนผู้หญิงในครัวตามสไตล์ของเขา

"ไข่เจียวกับต้มจืด เดี๋ยวเราทอดหมูแดดเดียวให้ด้วย รอก่อนนะ"

โอมเดินเข้ามาในครัวพร้อมกับซึกิ

"ขวัญ เดี๋ยวเอาข้าวให้ซึกิด้วยนะ" โอมบอกกับแฟนสาวของเขา

"อื้มได้สิ เดี๋ยวมากินพร้อมดินเลยละกันจะได้จัดทีเดียวเลย" ขวัญหันมาตอบโอมแล้วก็ยิ้มให้ซึกิ


ซึกินั่งบนเสื่อใกล้ๆกับปฐพี เขาไม่กล้าแม้แต่จะมองหน้าไอ้พี่ปฐพีที่ทิ้งเขามาเมื่อกี้นี้

"อ่ะสองคนดื่มน้ำกันก่อน วันนี้ขวัญต้มน้ำกระเจี๊ยบ อร่อยชื่นใจ" ขวัญยื่นน้ำกระเจี๊ยบใส่ขันให้ซึกิยกมือจะไปรับแต่ก็โดนปฐพีแย่งไปซ๊ะก่อน ไอ้พี่หน้าตี๋มองหน้าซึกิแล้วยิ้มมุมปากแบบกวนๆใส่เขาก่อนที่จะก้มกินน้ำ

"ค่อยๆกินก็ได้ดิน เดี๋ยวก็สำลักหรอก"

"คือตอนนี้ดินหิวมากอ่ะขวัญ หิวจนจะกินควายได้ทั้งตัวละเนี่ย" ปฐพีพูดเน้นคำว่าควายแล้วหันมาทางซึกิ

"พอเลยไอ้ดินมึงอย่าหาเรื่อง" โอมรู้ทันจึงรีบเตือนสติเพื่อน

"ซึกิพี่ขอโทษทนไอ้ดินด้วยนะที่ทิ้งเรามาก่อนอ่ะ" โอมหันมาบอกซึกิ

"เฮ้ย มึงไปขอโทษมันทำไม กูผิดอะไรว๊ะ มันดิผิดรถน้ำมันหมดทำไมไม่ดูให้ดีก่อนจะไปรับกู" ปฐพีแย้งเพื่อน

"นี่มึงหนีน้องเค้ากลับมาก่อนยังไม่รู้สึกผิดอีกหรอว๊ะ กูจะบอกให้นะไอ้ดิน กูหารถลงไปรับมึงไม่ได้ น้องเค้าก็อาสาจะไปรับให้ แล้วเรื่องน้ำมันหมดก็เหตุสุดวิสัยป่าวว๊ะ น้องเค้าทำหน้าที่ดีแล้ว แล้วมึงอ่ะหน้าที่ของพี่ที่ดีคือทิ้งน้องหรอว๊ะ" โอมได้ทีก็ใส่เพื่อนเป็นชุดจนอีกฝ่ายถึงกับเงียบไป

"หน้าที่ของพี่ที่ดี" เพื่อนอีกคนเข้ามาตบไหล่ปฐพีพร้อมกับย้ำคำพูดนี้กับเขา

ข้าวคำนั้นที่กำลังเคี้ยวอยู่ในปาก เขาแทบไม่อยากจะกลืนลงไป ปฐพีเงยหน้ามองซึกิที่นั่งกินข้าวอยู่เงียบๆไม่ไกลจากเขา น้องที่ไม่รู้อิโหน่อิเหน่อะไร น้องที่มีน้ำใจไปรับเขาขึ้นมาบนค่าย น้องที่โดนเขาอารมณ์เสียใส่แล้วก็ทิ้งไว้กลางทาง....พี่อยากจะขอโทษ



--------------------------------------------------



« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 21-05-2016 15:26:55 โดย คามินาริ »

ออฟไลน์ คามินาริ

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 10
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +2/-0
ดินโอบเดือน
------------------------------------------------------------------

...การทำงานในค่ายอาสายังคงดำเนินต่อเรืื่อยๆ ซึกิเองก็เกาะติดพี่โอมไม่ห่างเพราะเขารู้สึกว่าพี่โอมนี่แหล่ะเป็นมิตรกับเขาที่สุดแล้ว ถึงพี่โอมจะมีแฟนแล้วก็เถอะแต่พี่โอมก็ดูแลเอาใจใส่ซึกิเป็นอย่างดี พี่โอมเป็นพี่ชายที่อบอุ่นมาก ซึกิจึงชอบอยู่กับพี่โอมมากกว่าใครๆเพราะซึกิไม่มีพี่สาวหรือพี่ชายเลยซักคน เขาเป็นลูกคนเดียวของพ่อกับแม่ ผิดกับไอ้พี่ดินนั่นที่เขาไม่ค่อยกล้าเข้าไปคุยด้วยซักเท่าไหร่ ซึกิสังเกตุว่าเวลาไอ้พี่ดินคุยกับคนอื่นก็จะคุยกันแบบปกติ ออกจะพูดเพราะด้วยซ้ำแต่เวลาที่คุยกับซึกิทีไรเป็นต้องพูดคำหยาบทุกที


"ซึกิ เดี๋ยวช่วยไปเอาแปรงทาสีอันใหม่มาให้พี่หน่อยนะครับ" พี่โอมที่กำลังทาสีอยู่ที่ผนังห้องน้ำบอกกับซึกิ


"ครับพี่" ซึกิรับคำแล้วก็เดินออกมาเพื่อไปเอาแปรงทาสีมาให้พี่โอม


เขาเดินผ่านตรงที่ไอ้พี่ดินทำงานอยู่ ไอ้พี่ดินกำลังต่อก๊อกน้ำอันใหม่


"เฮ้ย ไอ้กิมานี่หน่อยดิ๊ ช่วยจับก๊อกน้ำหน่อย"

"เอ่อ ผมจะไปเอาแปรงทาสีให้พี่โอมครับ เดี๋ยวเรียกเพื่อนคนอื่นมาให้นะ" ซึกิบอกปฐพี

 อีกฝ่ายถึงกับเงยหน้าขึ้นมามอง ซึกิเห็นสีหน้าก็รู้ว่าไอ้พี่ดินกำลังไม่พอใจ

"ก็ให้มันรอไปก่อน มาช่วยกูจับก๊อกน้ำก่อนเดี๋ยวกาวมันแห้ง เร็วๆ" ปฐพีออกคำสั่ง


ซึกิถอนหายใจเบาๆแล้วก็เดินเข้าไปหาไอ้พี่ดิน

"จับตรงไหนอ่ะครับ"

"นั่งลง" ปฐพีออกคำสั่ง

ซึกินั่งลงตรงหน้าก๊อกน้ำ ปฐพีนั่งลงข้างหลังซึกิอีกทีแล้วเอื้อมสองแขนโอบตัวซึกิ พร้อมกับจับมือซึกิให้จับตรงก๊อกน้ำ


"อ่ะ จับตรงนี้ไว้แน่นๆนะเดี๋ยวกูจะเอาสายยางรัดอีกที" ปฐพีบอกเบาๆใกล้ๆหูซึกิ มือของเขายังคงจับอยู่บนมือของน้อง


พระจันทร์ดวงน้อยกำลังถูกแผ่นดินโอบคลุมไว้


ฝ่ายที่โดนโอบอยู่เริ่มอึดอัดจึงขยับตัวเล็กน้อย

"นั่งนิ่งๆดิว๊ะ จะขยับตัวทำไมเนี่ย" ปฐพีบ่น

"ก็ผมอึดอัดอ่ะครับ พี่ดินกอดซ๊ะขนาดนี้" ซึกิบอกกับปฐพี

"อะไรใครกอดมึง สำคัญตัวเองมากไปป่าวว๊ะ" ปฐพีพูดพร้อมกับรีบเอาสองแขนที่โอบซึกิอยู่ออกไป ซึกิตกใจก็เลยปล่อยมือที่จับก๊อกน้ำอยู่ทำให้ก๊อกน้ำหลุดออกมาแล้วน้ำก็พุ่งเข้าใส่ทั้งสองคน


"เฮ้ยยย มึงจะปล่อยมือทำไมเนี่ย เห็นมะก๊อกหลุดเลย" ปฐพีว่าซึกิแล้วก็เข้ามาเอามืออุดก๊อกน้ำไว้ ทั้งสองคนเปียกน้ำด้วยกัน


"เฮ้ย ใครอยู่ตรงนั้นปิดวาล์วน้ำก่อนดิ๊" ปฐพีตะโกนบอกให้เพื่อนช่วยปิดวาล์วน้ำให้


"เกิดอะไรขึ้นว๊ะ อ่าวแล้วทำไมสองคนเปียกเป็นลูกหมาตกน้ำหล่ะเนี่ย ฮ่าๆ" โอมวิ่งเข้ามาดู พอเห็นว่าเพื่อนและน้องนั่งเปียกน้ำอยู่ก็หัวเราะกับภาพที่เห็น


"มึงไม่ต้องมาขำกูเลยไอ้โอม โทษน้องมึงโน่น แม่งไม่ได้เรื่องซักอย่าง" ปฐพีโยนความผิดให้ซึกิ

"ผมเปล่านะครับ พี่ดินปล่อยมือเอง" ซึกิพูดด้วยสีหน้าสลด


"เอาหล่ะๆไม่ต้องเถียงกัน ไอ้ดินมึงรีบจัดการก๊อกน้ำให้เสร็จเลยไหนๆก็เปียกละ ซึกิจะอยู่ช่วยไอ้ดินต่อมั๊ยหรือจะไปเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อน"


"พอเลยๆไม่ต้องมาช่วยกูละ จะไปไหนก็ไป" ปฐพีออกปากไล่ซึกิ ซึกิก็เลยรีบเดินออกมาจากตรงนั้น


"อ่าวเห้ย มึงไปไล่น้องเค้า เห็นมะโกรธแล้วมั้ง ไอ้ดินมึงนี่นะพูดดีๆไม่เป็นหรอว๊ะ" โอมว่าเพื่อนแล้วก็เดินออกมา


ซึกิเดินออกมาจากตรงนั้น ในใจนึกโมโห อะไรว๊ะ เรียกเราไปช่วยแท้ๆ กลับมาว่าเราซ๊ะงั้น เขากลับไปช่วยงานตรงที่ทาสีต่อ นั่งทาสีจะได้ใจเย็นๆ แต่ตอนนี้อีกความรู้สึกที่แทรกเข้ามาก็คือความอบอุ่นตอนที่โดนไอ้พี่ดินโอบกอดเมื่อกี้นี้



------------------------------------------------------------------


รู้จักดินรู้จักเดือน
------------------------------------------------------------------


"ซึกิไม่ต้องไปสนใจคำพูดไอ้ดินมันนะมันก็ปากดีแบบนี้แหล่ะ" โอมเข้ามาพูดปลอบใจซึกิ

 ซึกิหันไปยิ้มให้พี่โอมของเขา

"ไม่เป็นไรหรอกครับพี่ ผมไม่คิดอะไรหรอก"

"อื้ม ดีมากครับน้องพี่" โอมบอกซึกิพร้อมกับเอามือมาจับหัวซึกิเขย่าเล่นด้วยความเอ็นดู

การกระทำทุกอย่างอยู่ในสายตาของนายปฐพี

เย็นนั้นหลังจากกินข้าวเสร็จก็มีกิจกรรมรอบกองไฟของบรรดาสมาชิกในค่าย ซึกิกับเพื่อนๆเองก็มาร่วมวงกองไฟกับพี่ๆด้วย
คืนนี้อากาศค่อนข้างเย็น ท้องฟ้าเปิดทำให้บนฟ้าพร่างพราวไปด้วยหมู่ดาว เด็กนักศึกษาจากกรุงเทพฯต่างตื่นตาตื่นใจเพราะไม่เคยเห็นดาวเต็มฟ้าเยอะมากมายขนาดนี้ ซึกิแยกตัวออกมาจากกลุ่มรอบกองไฟเขาล้มตัวลงนอนกับพื้นสนามหญ้า มือประสานกันไว้ที่ท้ายทอยแหงนหน้ามองดูดาวด้วยความสบายใจ ซักพักก็รู้สึกว่ามีใครอีกคนเดินมาล้มตัวลงนอนข้างๆเขา แต่ซึกิก็ไม่ได้สนใจคิดว่าอาจจะเป็นเพื่อนหรือพี่คนใดคนหนึ่งที่อยากมานอนดูดาวเหมือนกันกับเขาก็ได้

"เบียร์หน่อยมั๊ย" คนมาใหม่ยื่นเบียร์กระป๋องในมือมาให้ซึกิ เขาถึงได้รู้ว่าคนนั้นคือไอ้พี่ดินนั่นเอง


"ไม่อ่ะครับ ขอบคุณครับ"


หลังจากนั้นก็มีแต่ความเงียบ อยู่ๆซึกิก็นึกถึงเหตุการณ์ที่โดนไอ้พี่ดินโอบกอดขึ้นมา ทำให้เขารู้สึกแปลกๆกับพี่คนนี้


"ซึกิ"

"ครับ"

"มึงคิดยังว่าจะไปเรียนต่อที่ไหน"

"ยังเลยครับพี่ แต่คงไม่ไปกรุงเทพฯอ่ะ"

"ทำไมว๊ะ"

"ก็ไกลบ้านผมอ่ะพี่"

"ไกลตรงไหนว๊ะ รถก็มี เครื่องบินก็มี"

"ผมไม่ชอบเมืองใหญ่ๆอ่ะ อยากอยู่แบบนี้มากกว่า"

"เออ ตามใจมึง"

"แล้วพี่ดินบ้านอยู่ไหนอ่ะครับ"

"แพร่"

"อ้าวคนเหนือเหมือนกันหรอครับเนี่ย"

"เออ"

"พี่เรียนคณะอะไรหรอครับ"

"เกษตร"

"อ่าว นึกว่าเรียนวิศวะเหมือนพี่โอม"

"กูกับไอ้โอมเป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่เด็กๆแล้ว"

"อ่อครับ พี่โอมเค้าดีเนอะพี่"

"ทำไมแล้วกูไม่ดีหรอว๊ะ"

"พี่พูดเพราะๆไม่เป็นหรอครับ เวลาพี่พูดกับคนอื่นทำไมพูดเพราะจัง ทีกับผมพี่พูดไม่เพราะเลย"

"ต้องให้กูพูดเพราะๆแบบไอ้โอมหรอ นี่มึงตุ๊ดป๊ะเนี่ย มึงชอบไอ้โอมหรอ มันมีแฟนอยู่แล้วมึงก็ยังชอบมันอีกเนอะ"


"ทำไมพี่คิดแบบนี้อ่ะครับ พี่โอมเค้าดีกับผม ผมไม่ได้ชอบพี่เค้าแบบที่พี่ดินคิดเลยอ่ะ ถ้าพี่ไม่ชอบที่จะคุยกับผมพี่ไม่ต้องคุยก็ได้ครับต่างคนต่างอยู่" ซึกิพูดแล้วก็ลุกเดินหนีไอ้พี่ดินออกมา

แต่นายปฐพีไม่มีอาการสลดเลยซักนิด เขากลับมีรอยยิ้มเล็กๆที่รู้ว่าซึกิไม่ได้คิดอะไรกับโอมอย่างที่เขาคิดเอาไว้


------------------------------------------------------------------

ออฟไลน์ taltal020441

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 227
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +4/-0
บางทีกะน่าตบไป 555  รออ่านต่อค่ะ

ออฟไลน์ คามินาริ

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 10
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +2/-0
เดือนเปื้อนดิน
------------------------------------------------------------------

...ตั้งแต่วันที่ซึกิโมโหใส่ไอ้พี่ดินวันนั้น เขาก็ไม่ได้คุยกับไอ้พี่ดินอีกเลย และซึกิก็ยังคงตามติดพี่โอมอยู่ตลอดเวลาจนเพื่อนๆ
ของโอมแซวว่า มาค่ายครั้งนี้โอมคงได้น้องชายกลับไปกรุงเทพฯแน่ๆ ซึ่งโอมก็ยินดีแถมยังบอกซึกิว่า ให้ไปเรียนต่อที่มหาวิทยาลัยเดียวกับโอมที่กรุงเทพฯ ส่วนปฐพีนั้นในใจลึกๆก็อยากที่จะเข้าไปคุยกับซึกิ แต่ด้วยความทิฐิและนิสัยที่ไม่เคยยอมใครง่ายๆทำให้เขาไม่สามารถทะลายกำแพงนั้นลงได้ ปฐพีไม่รู้ว่าตอนนี้ตัวเขาเองรู้สึกกับซึกิแบบไหนแล้วทำไมเขาต้องรู้สึกสบายใจที่รู้ว่าซึกิไม่ได้คิดแบบนั้นกับโอมเพื่อนสนิทของเขาเอง

ค่ายอาสาดำเนินมาจนถึงอาทิตย์สุดท้ายแล้ว งานทุกอย่างก็สำเร็จไปได้ด้วยดีเหลือแต่เก็บรายละเอียดเล็กๆน้อยๆ และวันนี้ซึกิกับเพื่อนๆจะพาพี่ๆไปเดินป่ากัน บนภูเขาหลังหมู่บ้านที่ซึกิอยู่มี่เส้นทางเดินป่า ซึ่งเป็นเส้นทางที่ชาวบ้านไว้ใช้สำหรับหาของป่าไปขาย มีธรรมชาติที่สวยงามมากและในป่านั้นก็มีน้ำตกเล็กๆซ่อนตัวอยู่ด้วย ซึกิกับเพื่อนๆจะพาพี่ๆไปเล่นน้ำตกที่นั่น ตอนบ่ายหลังจากกินข้าวกลางวันเสร็จซึกิกับเพื่อนๆและพี่ๆลูกค่ายบางส่วนก็ออกเดินทางเข้าป่ากัน พี่โอมกับไอ้พี่ดินก็มาด้วย ซึกิยังคงเดินข้างๆพี่โอมของเขาตลอดเวลา

"พี่ๆอย่าออกนอกเส้นทางกันนะครับเดี๋ยวหลงป่า" ซึกิพูดเตือนพี่ๆ


"ป่าเล็กแค่นี้ไม่เห็นจะมีอะไรเลย" ปฐพีพูดขึ้นมา ซึกิได้ยินแต่ก็ไม่ตอบโต้อะไรไป


"ไอ้ดิน หุบปากเลยมึง" โอมว่าเพื่อนตัวเอง ปฐพีก็นิ่งๆไป


ในระหว่างเส้นทางที่ทุกคนเดินไป มีกลิ่นหอมอ่อนๆของดอกไม้ป่ามาปะทะจมูก ทำให้บรรยากาศสดชื่นมากๆ บางทีเจอดอกไม้สวยๆแปลกๆก็หยุดถ่ายรูปสนุกสนานกันไป


"เดี๋ยวกูแวะไปฉี่ก่อนนะเดินไปก่อนเลย" ปฐพีบอกกับทุกคนแล้วเขาก็หลบเข้าไปข้างทางเพื่อไปฉี่

คนที่เหลือก็เดินกันต่อไป ซึกิรู้สึกว่าไอ้พี่ดินไม่เดินตามมาซักที เขาก็เลยย้อนกลับไปเพื่อไปตามไอ้พี่ดิน ซึกิมาถึงตรงที่ปฐพีเดินเข้าไปฉี่ก็ไม่เจอ เขาเดินตามเข้าไปเห็นหลังของปฐพีเดินเข้าไปในป่า จึงตะโกนเรียก


"พี่ดินอย่าเข้าไปครับ ออกมาๆ"

แต่ดูเหมือนว่าปฐพีจะไม่ได้ยินที่ซึกิเรียก ซึกิก็บุกป่าตามปฐพีเข้าไป เขาตะโกนเรียกไอ้พี่ดินอีกครั้ง


"พี่ดิน อย่าเข้าไปครับ"


ซึกิตามเข้ามาจนถึงตัวปฐพีเขาจับข้อมือของปฐพีไม่ให้เดินเข้าไป

"อย่าเสียงดังดิว๊ะ เมื่อกี้กูเห็นกวางเดินเข้ามาในนี้เลยตามเข้ามาดู" ปฐพีพูดสายตาก็ยังคงหากวางตัวที่เขาเห็น


"หยุดเถอะพี่ ออกไปกันเถอะ" ซึกิดึงข้อมือปฐพีเอาไว้ อีกฝ่ายหนึ่งก็หยุด

"เออๆกลับก็ได้ มึงนี่จะตามกูมาทำไมเนี่ย" ปฐพีหันมาอารมณ์เสียใส่ซึกิ

ในขณะที่ทั้งสองคนกำลังเดินกลับมาทางเก่าเพื่อจะออกตามกลุ่มใหญ่ไป อยู่ๆท้องฟ้าก็มืดครึ้ม มีลมพัดจนยอดไม้ใหญ่ในป่าโอนเอนไปมา เสียงใบไม้เสียดสีกันตามแรงลมฟังดูน่ากลัว แล้วก็ตามด้วยเสียงฟ้าร้องครึมๆเหมือนกับว่าฝนจะตกยังไงยังงั้น


"พี่ดินเราหาทางออกไม่เจอแล้วทำไงดี ฝนก็จะตก" ซึกิหันไปบอกแกมปรึกษาปฐพีด้วยน้ำเสียงสั่นๆ ตอนนี้เขากังวลใจมาก คนอื่นๆต้องเป็นห่วงแน่ๆ


"เหี้ยละ ฟ้าก็มืดชิบจะหาทางออกได้ยังไงว๊ะเนี่ย" ปฐพีเองก็แสดงความกังวลออกมาเช่นกัน


"วู้ววววว มีใครอยู่บ้างครับ ได้ยินเสียงเรามั๊ย วู้ววววๆๆๆ" ซึกิตะโกนขอความช่วยเหลือ

"ช่วยด้วยครับ มีใครได้ยินมั๊ย วู้วววว" ปฐพีเองก็ตะโกนบ้าง


ทั้งสองคนพากันตะโกนจนแทบจะหมดเสียงแต่ก็ไม่มีเสียงตอบรับ มีแต่เสียงฟ้าร้องที่ยังคงดังเรื่อยๆ ฝนเริ่มลงเม็ดเปาะแปะๆ


"กูว่าหยุดตะโกนเหอะหว่ะ ไม่มีใครได้ยินหรอกเหนื่อยเปล่า ไปหาที่หลบฝนกันเถอะ" ปฐพีบอกกับซึกิ


"แต่เราต้องออกจากที่นี่ให้ได้นะพี่ดิน" ซึกิยังคงมีท่าทีหวาดกลัว


"เออ เดี๋ยวพรุ่งนี้ก็มีคนมาช่วยเองแหล่ะ"


"พรุ่งนี้ หมายความว่า...."

"เออ คืนนี้เราคงต้องนอนในป่านี่แหล่ะ" ปฐพีบอกกับซึกิพลางมองหาต้นไม้ใหญ่ๆเพื่อหลบฝนก่อนที่ฟ้าจะมืดไปมากกว่านี้


"ตามกูมา" ปฐพีหันมาบอกซึกิแล้วก็เดินนำไป แต่ซึกิยังคงยืนนิ่งอยู่ตรงนั้น


"เอ้า ไอ้บื้อนี่ยืนนิ่งอยู่ได้ บอกให้ตามกูมา" ปฐพีหันมาตะคอกใส่ซึกิ ซึกิก็ยอมเดินตามไป

ปฐพีไปนั่งใต้ต้นไม้ใหญ่ต้นนึงเป็นต้นไม้ที่ใหญ่มาก เขาเองก็ไม่เคยเห็นต้นไม้ที่ใหญ่ขนาดนี้มาก่อน ซึกิก็ตามไปนั่งไม่ห่างจากปฐพีมากนัก เขาก็ยังไม่กล้าเข้าใกล้ปฐพีอยู่ดีเพราะเคยพูดไว้ว่าต่างคนต่างอยู่


"เออ มึงเอาโทรศัพย์มาป่ะ โทรให้คนมาช่วยดิ" ปฐพีถามซึกิ  ซึกิส่ายหน้าแทนคำตอบ


"เฮ้อ....ทำไมซวยขนาดนี้ว๊ะ" ปฐพีพูดออกมาแล้วก็เอนตัวเอาหลังพิงต้นไม้


ซึกิได้แต่นั่งกอดเข่าหลบอยู่ในมุมหนึ่งของรากต้นไม้ขนาดใหญ่ ตอนนี้เขากลัวมากๆ ทั้งความมืดและฝนที่เหมือนจะตกแรงขึ้น


เปรี้ยงงงงงงงงงงงงงงงงงงง......!!!!!!!!!!!!!!!!!!

เสียงฟ้าผ่าดังมาก ทำเอาซึกิตกใจเพราะนี่คือสิ่งที่เขากลัวมาก


"พี่ดิน" ซึกิเรียกชื่อปฐพีพร้อมกับโผตัวเข้ามากอดปฐพีจนแน่นด้วยความกลัว


"หึ๊ยยยย ไอ้กิมึงทำไรของมึงเนี่ยมากอดกูทำไม" ปฐพีผลักตัวซึกิออก ร่างบางของซึกิหงายหลังออกไปจากแรงผลักของปฐพี


ซึกิมองไปที่ปฐพี  แสงจากฟ้าแลบทำให้เขาเห็นใบหน้าที่ไม่พอใจของปฐพี ซึกิก็เลยคลานกลับไปยังซอกเก่าของตัวเองเขานั่งกอดตัวเองด้วยความหนาวที่เปียกฝนจนตัวสั่นและความกลัวเสียงฟ้าร้องฟ้าผ่า

ปฐพีเองจากเหตุการณ์เมื่อกี้นี่ที่เขาผลักตัวซึกิออกไป แสงจากฟ้าแลบทำให้เขาเห็นใบหน้าหวาดกลัวของซึกิ


สงสารน้องจับใจ.!!


คือ...ความรู้สึกของปฐพีในตอนนี้ เขานั่งก้มหน้าน้ำตาซึม ที่ต้องมาติดในป่าแบบนี้ก็เพราะตัวเขาเอง นี่เขาทำอะไรลงไปแทนที่จะปกป้องน้อง แต่เขากลับผลักน้องออกไป น้องที่หวังดีเข้ามาตามหาเขา หันไปมองเห็นซึกินอนขดตัวตากฝนด้วยความหนาวและความกลัวก็ยิ่งสะเทือนใจและรู้สึกผิดกับสิ่งที่ตัวเองทำลงไป


ปฐพีขยับตัวไปตรงที่ซึกินอนอยู่เขานั่งมองร่างนั้นพร้อมกับแสงฟ้าที่แลบเป็นระยะๆ ก่อนจะค่อยๆเอาสองแขนช้อนตัวของซึกิขึ้นมาแล้วก็แทรกตัวเองเข้าไปแทนที่ พร้อมกับดึงตัวของซึกิเข้ามากอดไว้ในอ้อมกอดของเขา อย่างน้อยความอบอุ่นจากตัวของเขาที่แข็งแรงกว่าคงจะพอบรรเทาให้ซึกินอนหลับได้อย่างสบายแล้วก็ไม่รู้สึกกลัว

แสงจากฟ้าแลบทำให้ปฐพีมองเห็นหน้าของซึกิชัดๆ หน้าขาวๆ ปากนิด จมูกหน่อย ดูๆไปเขาชักจะหลงรักไอ้ซึกิตัวน้อยนี่ซ๊ะแล้วหล่ะสิ ปฐพียิ้มอยู่กับตัวเองพลางเอานิ้วเรียวยาวเขี่ยเศษดินและใบไม้ที่เปื้อนใบหน้าของซึกิออกไป น้ำตาของเขาเอ่อขึ้นมาจนมันหยดลงไปบนแก้มของซึกิ

"พี่ขอโทษนะที่พามึงมาเปื้อน"

ปฐพีพูดเบาๆก่อนที่จะก้มหน้าเอาหน้าผากของตัวเองแตะกับหน้าผากของซึกิ หวังว่าความอบอุ่นจะทำให้ซึกิในอ้อมกอดของเขานอนหลับสบาย


------------------------------------------------------------

« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 22-05-2016 14:42:53 โดย คามินาริ »

ออฟไลน์ taltal020441

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 227
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +4/-0
ปฐพีอารมณ์ขึ้นๆลงๆนะเนี่ย
ใจร้ายกับน้องตลอดดด

ออฟไลน์ คามินาริ

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 10
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +2/-0
เดือนของดิน
-----------------------------ตอนจบ-----------------------------------------


...ปฐพีรู้สึกตัวตื่นขึ้นมาตอนเช้าเพราะแสงแดดส่องตา ซึกิยังคงหลับอยู่ในอ้อมกอดของเขา ปฐพีรู้สึกว่าตัวของซึกิร้อนมาก


"ไอ้กิ มึงไม่สบายแน่ๆเลยตัวร้อนชิบ" ปฐพีรู้สึกห่วงและแสดงความกังวล

เขามองไปรอบๆตัว เลยรู้ว่าตัวเองอยู่บริเวณลานกว้างและมีศาลเจ้าที่ที่สร้างจากไม้ตั้งอยู่ไม่ไกล แต่ทำไมเมื่อวานนี้ทั้งตัวเขาเองและซึกิมองไม่เห็นศาลเจ้าที่เลย ปฐพีค่อยๆวางซึกิที่ยังหลับอยู่เพราะพิษไข้เอาไว้ เขาเดินออกมาหาทางออก เพราะตรงนี้เป็นลานกว้างและเป็นบริเวณศาลเจ้าที่ต้องมีเส้นทางที่ชาวบ้านใช้เดินทางมาไหว้สักการะแน่ๆ เขาเดินออกมาได้ไม่กี่ก้าวก็นึกเป็นห่วงซึกิที่นอนอยู่ เลยเดินกลับมาแล้วก็เอาตัวซึกิขึ้นขี่หลังของเขา พาเดินออกมาด้วยกัน แล้วเขาก็เจอทางเดินเล็กๆที่ถ้าไม่สังเกตุจะไม่รู้เลยว่ามีทางเดินอยู่ตรงนี้ ปฐพีแบกซึกิขึ้นหลังแล้วก็พาเดินไปตามทางนั้น เขาสัมผัสได้ถึงไอร้อนจากตัวของซึกิ ไม่นานปฐพีก็พาซึกิออกมาจนถึงเส้นทางหลักที่พวกเขาเดินกันมาเมื่อวานนี้


"เฮ้ย นั้นไงไอ้ดิน" มีเสียงตะโกนเรียกชื่อของปฐพีแล้วก็มีคนวิ่งเข้ามาหาเขากับซึกิ


"ไอ้ดินเป็นไงบ้างว๊ะ แล้วซึกิ ซึกิเป็นอะไรทำไมเป็นแบบนั้น" โอมรีบมารับตัวของซึกิลงจากหลังของปฐพี


"ตัวร้อนจี๋เลย รีบพาซึกิไปโรงพยาบาลดีกว่า ไอ้ดินมึงเป็นไงบ้าง" โอมหันไปถามเพื่อน


"กูไม่เป็นไรหรอก รีบพาไอ้กิไปหาหมอเถอะกูไหว"


"เออๆ ฝากดูแลไอ้ดินด้วยนะ" โอมฝากเพื่อนคนอื่นๆดูแลปฐพี ส่วนตัวเองก็อุ้มซึกิขึ้นรถของคุณครูที่มารออยู่กลับไปยังหมู่บ้าน


ซึกิถูกพาไปยังสถานีอนามัยของหมู่บ้าน เขาไม่ได้เป็นอะไรมากแค่ไข้ขึ้น แต่ก็ยังคงนอนซมอยู่บนเตียง โดยมีแม่ของซึกิกับพี่โอมของเขาคอยเฝ้าอยู่

"แม่ครับผมต้องขอโทษด้วยนะครับกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น" โอมกล่าวขอโทษแม่ของซึกิ


"ไม่เป็นไรหรอกลูก ศาลพ่อปู่ตาคุ้มครองทั้งสองคนแล้ว แล้วอีกคนนึงหล่ะไปไหนเป็นอะไรมากหรือป่าว"


"ไอ้ดินเพื่อนผมไม่เป็นอะไรหรอกครับแม่ เพราะมันนั่นแหล่ะทำให้เกิดเรื่องยุ่งๆขึ้นมา"

"อย่าไปว่าเพื่อนเลยลูก ทั้งสองคนปลอดภัยแม่ก็หายห่วงแล้ว"

"นั่นไงมันมาพอดีเลยครับแม่ ไอ้ดินมึงมานี่เลยมาขอโทษแม่ซึกิเลย" โอมบอกแม่พลางลุกไปกอดคอปฐพีเข้ามาหาแม่


ปฐพีเมื่อมาอยู่ต่อหน้าแม่ของซึกิก็ทำตัวไม่ถูก ยิ่งได้เห็นซึกิยังคงนอนหลับอยู่บนเตียงเพราะพิษไข้ก็ยิ่งรู้สึกผิด

โอมสะกิดเพื่อนให้ขอโทษแม่

 ปฐพีย่อตัวลงคุกเข่าต่อหน้าแม่ของซึกิ

"แม่ครับผมขอโทษนะครับที่ทำให้ไอ้กิต้องไม่สบายแบบนี้" ปฐพียกมือไหว้แล้วก็กล่าวขอโทษแม่ของซึกิ


"ไม่เป็นไรหรอกลูก รู้ว่าทั้งสองคนปลอดภัยแม่ก็สบายใจแล้ว ไม่เป็นไรนะ" แม่บอกกับปฐพีพร้อมกับเอามือมาลูบหัวปฐพีอย่างเอ็นดู

"เดี๋ยวผมขอตัวไปดูไอ้กิก่อนนะครับแม่" ปฐพีบอกแม่แล้วก็เดินเข้าไปนั่งข้างๆเตียงคนไข้


ซึกิยังคงนอนหลับอยู่ มีสายน้ำเกลือเจาะอยู่ที่มือ ปฐพีเอื้อมมือไปจับมือของซึกิเอาไว้ มือยังคงอุ่นๆ

"หมอบอกว่าคืนนี้คงต้องนอนให้น้ำเกลืออีกคืนนึง" แม่เดินเข้ามาบอกปฐพี ทำเอาเขาปล่อยมือที่จับมือซึกิอยู่แทบไม่ทัน


"เอ่อ ครับแม่ เดี๋ยวคืนนี้ผมขออยู่ดูแลไอ้กิเองครับ แม่ไม่ต้องเป็นห่วงนะครับ"

"ไม่เป็นไรหรอกลูก เราไปทำกิจกรรมกับเพื่อนๆเถอะ แม่ดูแลได้"

"ผมเป็นคนทำให้มันไม่สบาย ผมขอดูแลเองครับแม่ นะครับ"

"อื้ม..งั้นก็ตามใจ เราเองก็ดูแลตัวเองด้วยนะ เดี๋ยวจะไม่สบายขึ้นมาอีกคน" แม่บอกกับปฐพี


แม่อยู่คุยกับดินแล้วก็โอมอีกซักพัก ก็ขอตัวกลับบ้าน ช่วงเย็นเพื่อนๆของซึกิก็เข้ามาเยี่ยมซึกิ

"พี่ดิน เล่าให้ฟังหน่อยสิว่าเมื่อคืนเจออะไรบ้าง" เพื่อนๆของซึกิรบเร้าให้ดินเล่าเหตุการณ์เมื่อคืนให้ฟัง ดินก็เล่าให้ฟังว่าไปเจออะไรมาบ้าง

"หูยยย โคตรน่ากลัวอ่ะพี่ ไอ้กิมันโคตรจะกลัวเสียงฟ้าร้องฟ้าผ่าเลยนะพี่ ถ้ามันอยู่ใกล้อะไรมันจับกอดหมดแหล่ะ"


ปฐพีได้ยินเพื่อนซึกิบอกเรื่องกอด ก็ยิ่งรู้สึกสะเทือนใจที่ตัวเองผลักซึกิออกมาตอนที่ซึกิเข้ามากอดเขาเพราะตกใจเสียงฟ้าร้อง


"อืม เมื่อคืนมันก็กอดพี่"


"เฮ้ย...จริงอ่ะ..ไม่กลัวฟ้าผ่าหรอพี่ผู้ชายกอดกัน"


"ไม่เห็นจะเป็นไรเลย น่ารักดีออก แล้วพี่ดินกอดซึกิป่าวคะพี่" มะนาวเพื่อนของซึกิถามปฐพี


ปฐพีก็อ้ำๆอึ้งๆไม่รู้จะตอบยังไงให้คนฟังรู้สึกดี


"อือ ก็กอดแหล่ะ"

"ทั้งคืน"

"ไม่ขนาดนั้นหรอก" ปฐพีตอบน้องๆ

"อิอิ แค่นี้ก็ฟินแล้วค่ะ พี่ดินกอดซึกิ"


ปฐพีอมยิ้มแล้วก็หันไปมองไอ้กิของเขาที่ยังนอนนิ่งอยู่บนเตียง ซักพักน้องๆเพื่อนของซึกิก็ขอตัวกลับเพราะเริ่มจะค่ำแล้ว ปฐพีก็นั่งเฝ้าซึกิต่อไป

"พี่โอม พี่โอม" ซึกิเรียกชื่อโอมออกมาเบาๆ แต่ก็พอที่ปฐพีจะได้ยิน


"ขนาดมึงไม่สบายมึงก็ยังนึกถึงไอ้โอมเนอะ" ปฐพีพูดออกมาเหมือนกับว่าน้อยใจ


"พี่โอม พี่ดินแกล้งผม" ซึกิละเมอพูดออกมา


ทำเอาคนฟังอย่างปฐพียิ้มได้


"ที่แท้มึงก็จะฟ้องไอ้โอมนี่เองว่ากูแกล้งมึง ไอ้ขี้ฟ้องเอ๊ย" ปฐพีว่าซึกิเบาๆพร้อมกับเอามือไปลูบหน้าผากของซึกิ


"เฮ้ยๆจะทำไรน้องอ่ะไอ้ดิน" เสียงโอมมาขัดจังหวะ ปฐพีเลยหยุดการกระทำแล้วก็หันไปหาโอม


"อ่ะกูเอาข้าวมาให้กินมากินข้าวก่อน"


"โอมเดินเข้าห้องมาพร้อมกับเพื่อนๆลูกค่ายที่พากันมาเยี่ยมซึกิ"


"มึงไปกินข้าวก่อนไปไอ้ดิน กูจะถามซึกิว่าเมื่อคืนมึงแกล้งอะไรน้องบ้าง"


"แหม่ กูไม่ได้เลวขนาดนั้นนะเว๊ย มึงก็เกินไปไอ้โอม" ปฐพีว่าเพื่อนแล้วก็ไปนั่งหลบกินข้าว แต่เขาก็ยังไม่ละสายตาไปจากซึกิ


....คืนนั้นปฐพีอาสาที่จะเฝ้าซึกิ เขาเผลอหลับไปตอนไหนไม่รู้ มารู้สึกตัวอีกทีตอนได้ยินเสียงซึกิบอกว่าหิวน้ำ ปฐพีเปิดไฟในห้องแล้วก็หาน้ำให้ซึกิกิน เขามองนาฬิกาตอนนี้ก็ตีหนึ่งกว่าๆ ซึกิดูเหมือนจะดีขึ้นมากแล้ว หน้าตาสดใสขึ้นมาก เขาอยากจะเอามือไปแตะหน้าผากว่าตัวหายร้อนหรือยังแต่ก็ไม่กล้า

"พี่ดิน"

"อือ ว่าไง"

"พี่ดินมาเฝ้าผมหรอครับ"


"เออดิ ไม่เฝ้ามึงจะให้เฝ้าหมาที่ไหนว๊ะ" ปฐพีพูดแล้วก็เอามือไปแตะหน้าผากของซึกิ

"ไหนดูดิ๊ตัวหายร้อนยัง"

ปฐพีแตะมือที่หน้าผากของซึกิ ซึกิก็มองหน้าปฐพี คนแตะหน้าผากพอรู้สึกตัวว่ากำลังโดนมองก็รีบเอามือออก


"ตัวไม่ร้อนแล้วนี้ พรุ่งนี้ก็หายแล้ว" ปฐพีแกล้งพูดเฉไฉกลบความเขินที่โดนจ้องมอง


"พี่ไม่รังเกียจผมแล้วหรอครับ" ซึกิถามปฐพี


"อะไร ใครเกลียดมึง คิดมากน่า"


ซึกิเงียบไป

ปฐพี มองหน้าซึกิ


"ไอ้กิ กูขอโทษนะที่ทำให้มึงต้องไม่สบายแบบนี้"

"ไม่เป็นไรครับพี่ ดีกว่าผมปล่อยให้พี่หลงป่าคนเดียว"

"กูดูแลตัวเองได้ มึงแหล่ะตามมาเป็นภาระให้กู"

"ขอโทษครับที่เป็นภาระของพี่" ซึกิพูดเบาๆแล้วก็พลิกตัวหันหลังให้ปฐพี


"เฮ้ย แค่นี้ทำงอน กูพูดเล่น ขอโทษๆ"

"ทำไมพี่ต้องพูดไม่เพราะกับผมด้วย ผมเห็นเวลาพี่พูดกับคนอื่นก็พูดปกติ แต่กับผมทำไมพี่พูดกู-มึงทุกที"


ปฐพีได้ยินก็อึ้งไป เขาก็ไม่รู้จะอธิบายยังไงเหมือนกัน


"เอ่อ..เวลาที่มึงทำอะไรให้คนคนนึงที่ไม่เหมือนกับที่มึงทำให้คนอื่น คนคนนั้นคือคนพิเศษสำหรับมึงใช่ป่าวว๊ะ" ปฐพีถามซึกิ

"ก็ใช่ครับ แล้วมันเกี่ยวอะไรกันกับพูดเพราะหรือไม่เพราะหล่ะ"

"ก็กูไม่เคยพูดหยาบๆกับใคร พูดแต่กับมึงคนเดียวเนี่ย แสดงว่ามึงเป็น..เอ่อ...เป็น..." ปฐพีไม่กล้าที่จะพูดออกไป

"เป็นอะไรหรอครับ"

"เอ่อ..เป็นคนพิเศษไง"



คนตอบถอนหายใจ คนฟังนอนยิ้มมือกำผ้าห่มจนแน่น


"จะหันกลับมาหากูได้ยัง" ปฐพีพูดพร้อมกับเอามือไปดึงไหล่ซึกิให้หันกลับมา


ซึกิหันกลับมาพร้อมกับทำหน้านิ่งๆทั้งๆที่ตอนนี้หัวใจของเขาเต้นแรงมาก


"กูจะปิดไฟละมึงก็นอนเลยพรุ่งนี้จะได้ออกจากที่นี่" ปฐพีพูดแล้วก็เดินไปปิดไฟ


"พี่ดินครับ"

"จะเรียกทำไมอีก"

"ถ้าพวกพี่กลับไปแล้ว ผมจะได้เจอพวกพี่ๆอีกมั๊ยครับ"

"มึงก็ไปเรียนต่อที่เดียวกับกูสิ ยังไงก็เจอ"


"ครับพี่"


..............


สามวันต่อมา ก็เป็นคืนสุดท้ายที่คณะค่ายอาสาจะได้อยู่ที่นี่แล้ว คืนนี้จะมีงานเลี้ยงค่ายแล้วพรุ่งนี้เช้าก็จะเป็นการส่งมอบงานต่างๆแล้วก็จะเดินทางกลับ งานเลี้ยงตอนเย็นทุกๆคนช่วยกันเตรียมงาน ซึกิกับเพื่อนๆก็ช่วยเตรียมสถานที่สำหรับก่อกองไฟ แล้วชาวบ้านก็มาช่วยเตรียมข้าวปลาอาหารสำหรับเลี้ยงค่ายในคืนนี้ เมื่องานเริ่มก็เป็นการบายศรีสู่ขวัญจากคนเฒ่าคนแก่ในหมู่บ้านก็ผูกข้อไม้ข้อมือกันไปตามเรื่อง หลังจากนั้นทุกคนก็กิน ดื่ม ร้องรำทำเพลงกันเต็มที่

ซึกิหลบความสนุกสนาน ออกมานั่งที่ชิงช้าในสนามเด็กเล่นของโรงเรียนเขานั่งมองไปที่กลุ่มคนตรงกองไฟ หนึ่งเดือนที่ผ่านมาที่ได้ช่วยพี่ๆในการทำค่ายอาสาถึงแม้ว่าจะเป็นเวลาที่ไม่นานแต่เขาก็รู้สึกผูกพันกับพี่ๆทุกๆคน ได้เรียนรู้งานต่างๆ ได้ฟังประสบการณ์การเรียนในมหาวิทยาลัย ได้แนวทางในการเลือกคณะเรียนต่อ มันเป็นสิ่งที่คุ้มค่ามากในช่วงเวลาหนึ่งของชีวิต พรุ่งนี้พี่ๆก็ต้องเดินทางกลับกันแล้ว ไม่รู้ว่าจะได้มีโอกาสเจอกันอีกหรือเปล่า



"มานั่งหลบอะไรตรงนี้ว๊ะ"  ปฐพีเดินมานั่งข้างๆซึกิบนชิงช้าพร้อมกับยื่นแก้วน้ำในมือให้ซึกิ

"ขอบคุณครับพี่" ซึกิพูดแล้วก็รับแก้วน้ำจากในมือของปฐพีมาถือไว้

"พรุ่งนี้กูกลับแล้วนะ" ปฐพีบอกกับซึกิ


อีกฝ่ายเงียบไป

"เงียบทำไมว๊ะ เดี๋ยวก็ได้เจอกันอีก"

"มันจะมีวันนั้นมั๊ยอ่ะพี่ดิน"

"มีดิว๊ะ มึงก็ทำเศร้าไปได้" ปฐพีพูดปลอบใจพร้อมกับเอาแขนมากอดคอซึกิไว้


"มึงต้องไปเรียนต่อที่เดียวกับกูให้ได้นะไอ้กิ กูจะรอ" ปฐพีบอกซึกิ


ซึกิหันไปมองหน้าปฐพี หน้าตี๋ๆของไอ้พี่ดินตอนนี้ก็จ้องมองเขาอยู่เหมือนกัน


"ครับพี่ผมจะไปเรียนที่เดียวกับพี่"


"มึงสัญญาอะไรกับกูอย่างนึงได้มั๊ย" ปฐพีถามซึกิ

"สัญญาอะไรหรอครับพี่"


"สัญญาว่า...มึงจะเป็นคนพิเศษของกูแค่คนเดียว"

ปฐพีพูดแล้วก็เอาแขนโน้มตัวของซึกิเข้ามาพร้อมกับก้มหน้าลงไปจูบปากบางๆของซึกิ

"สัญญาได้มั๊ย" ปฐพีถอนปากออกมาแล้วถามซึกิอีกครั้ง

"ครับพี่"

รอยยิ้มบนใบหน้าของปฐพีทำให้ซึกิยิ้มออกมาได้เหมือนกัน


"พี่ขโมยจูบแรกของผม" ซึกิว่าไอ้พี่ดินของเขา


"ทำไมอ่ะ ก็มึงเป็นคนของดินแล้วนี่" ปฐพีพูดพร้อมกับดึงตัวซึกิเข้ามากอด

"มึงรู้มั๊ยว่าคืนที่ติดอยู่ในป่ากูก็กอดมึงแบบนี้แหล่ะ"

"ทั้งคืนเลยหรอครับพี่"

"เออดิ"


"ปล่อยได้แล้วพี่เดี๋ยวใครมาเห็น"

"จะกลัวอะไรกูจะบอกคนอื่นไปเลยว่ามึงเป็นคนของดิน"

"อย่านะพี่"

"ฮ่าๆ กูพูดเล่น เอาเป็นว่า กูกับมึงรู้กันแค่สองคนนะ"

"อ่ะกูจองมึงไว้เลยละกัน" ปฐพีพูดแล้วก็ถอดสายสร้อยในคอออกมาคล้องให้ซึกิ


"สร้อยอะไรหรอครับพี่"

"สร้อยคณะของกูเอง เก็บมันไว้ให้ดีนะ นี่แหล่ะคือตัวแทนของกู"


"ครับ ผมจะห้อยติดตัวไว้ตลอดเลย"

"ดีมากครับน้องพี่"

ปฐพีกับซึกินั่งเคียงข้างกันพร้อมกับมองดูดาวที่ระยิบระยับอยู่เต็มท้องฟ้า


เดือน ถึงแม้ว่าจะอยู่บนท้องฟ้า

แต่เพราะความรัก

ทำให้เดือน...ไม่ห่างไกลไปจากดิน

ที่เดือนเปื้อนดินก็เพราะดินโอบเดือน

-----The End------



--------------------------------------------------

ขอบคุณคนอ่านทุกๆคนครับ


« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 22-05-2016 17:17:09 โดย คามินาริ »

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

ประกาศที่สำคัญ


ตั้งบอร์ดเรื่องสั้น ขึ้นมาใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดนี้ ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.msg2894432#msg2894432



รวบรวมปรับปรุงกฏของเล้าและการลงนิยาย กรุณาเข้ามาอ่านก่อนลงนิยายนะครับ
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0



สิ่งที่ "นักเขียน" ควรตรวจสอบเมื่อรวมเล่มกับสำนักพิมพ์
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37631.0






ออฟไลน์ twinmonkey0311

  • เป็ดArtemis
  • *
  • กระทู้: 5480
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +110/-9

ออฟไลน์ nevergoodbye

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1240
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +51/-2
ชอบมากกก คือดีอะ
อ่านแล้วยิ้มตลอด

ยังไม่อยากให้จบเลย :hao5:

ออฟไลน์ taltal020441

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 227
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +4/-0
จบแล้วหรอออ
น้องกิพี่ดินนน อยากให้มีตอนพิเศษ

ออฟไลน์ arij-iris

  • เป็ดAres
  • *
  • กระทู้: 2904
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +30/-5
ูอยากอ่านต่ออ่ะ อยากรู้ว่าซึกิได้ไปเรียนที่เดียวกับดินอ่ะป่าว อยากรู้ๆๆๆ :katai4:

 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด