สวัสดีคุณคนเขียน ไม่รู้ว่าคุณจะได้มาอ่านคอมเม้นต์นี้ของเรารึเปล่า
เรื่องนี้เราอ่านตั้งแต่ตอนที่เรื่องออนแอร์ ถ้านับปีก็คง 7 ปีแล้ว เป็นเรื่องที่อ่านแล้วเราพอจะรู้ตอนจบได้ตั้งแต่กลางๆเรื่อง คิดไว้แล้วว่ามันต้องจบเศร้าแน่นอน เราจึงไม่กล้าอ่านมัน เพราะกลัวว่ามันจะเศร้าเกินรับไหว เราจึงหยุดไว้แค่ช่วงที่อักษรกำลังรักษาตัวอยู่ในโรงพยาบาลเท่านั้น เราจะบอกเพื่อนคอเดียวกันเสมอว่า เนี้ย มีนิยายเรื่องหนึ่ง ที่ชอบมากแต่ตอนจบต้องเศร้ามากแน่ๆ คิดว่านายเอกจะต้องตาย แต่ก็ไม่กล้าอ่านจนจบ เลยยังไม่รู้ว่าคนเขียนจะเขียนให้ตายหรือว่ามีปาฏิหาริย์ให้รอด พอมาถึงวันนี้ เรากลับมาอ่านมันอีกครั้งหลังจากผ่านไปเกือบ 7 ปี เราใช้เวลารวบรวมความกล้าเกือบ 7 ปี เพื่อมาอ่านมัน ซึ่งก็ไม่ผิดจากที่คิดไว้ เศร้ามาก เราเสียน้ำตาเป็นลิตร แต่มันมีความสวยงามของความรักชัดเจน เข้าใจความรู้สึกของตัวละคร เรารักอักษร เรารักเทียนไข เป็นตอนจบที่ดีที่สุดของเรื่องราวนี้แล้ว คนเขียนเขียนได้ดีมาก คุณบรรยาสวยงามทุกตัวอักษร ต้องขอบคุณมากจริงๆที่สร้างสรรค์นิยายดีๆแบบนี้มาให้พวกเราได้อ่าน ขอบคุณมากจริงๆค่ะ อยากรู้จริงๆว่าปัจจุบันผ่านมา 7 ปีแล้ว เทียนไขจะเป็นอย่างไร ในความคิดของเราเขาคงเป็นผู้ใหญ่ที่เข้มแข็ง และยังรักอักษรสุดหัวใจ ปักดอกกุหลาบขาวไว้ที่ข้างหัวเตียงทุกวันแน่ๆ ...