ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ
สรุปข้อสำคัญดังนี้
1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท, หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย, ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้งสร้างความแตกแยก ชวนวิวาท ของสมาชิกเล้าฯ ในเรื่องการเมือง เชื้อชาติ เผ่าพันธุ์ ศาสนา และสถาบันต่าง ๆ รวมถึงการตั้งชื่อเรื่องด้วยคำหยาบ คำไม่สุภาพ ล่อแหลม และชี้เป้าให้เล้าฯ ถูกเพ่งเล็ง จากทางราชการ
3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่นี่หรือที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อขออนุญาตเจ้าของเรื่องก่อนนะครับ
4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าตัวไม่ยินยอม
5.ขอให้นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียว ถ้าเป็นเรื่องจริงก็ให้บอกว่าเรื่องจริง ถ้าเป็นเรื่องแต่งให้บอกว่าเรื่องแต่ง ให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตามเพราะมีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว
6. การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย ทำได้ แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute ได้ ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน
7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
7.1 นิยาย 1 ตอน จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
- 1 Reply ที่เกินมานั้น โมฯทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ
8.เมื่อนิยายจบแล้วให้แก้ไขหัวกระทู้ต่อท้ายว่าจบแล้ว
เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ
การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง
ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม
กรุณาอ่านเพิ่มเติมที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0
________________________________________________________________________________________
Unstoppable
คลาสที่ 1 เริ่มได้ตืดดดดดด ตืดดดด
"ฮัลโหล แกอยู่ไหน นี่คลาสแรกนะเว้ย อย่าสายสิยะ"
"เออ ใกล้ถึงแล้ว"
"รีบมา คลาสนี้มีของดีย่ะ"
ของดี ของมันนี่คงไม่พ้นเรื่องผู้ชายอีกชัวร์
ผมส่ายหัวเบาๆ ก่อนเก็บโทรศัพท์มือถือเข้ากระเป๋ากางเกง
ชีวิตผมก็เป็นแบบนี้แหละครับ..
นอนดึก(มาก) ตื่นสาย(สุดๆ) กว่าจะกินข้าว อาบน้ำ แล้วมาเรียนได้ สิริเวลารวมเป็นชั่วโมง
เพราะว่าเป็นหลีดคณะ เลยซ้อมดึกดื่นเกินเที่ยงคืนทุกวันเพื่อต้อนรับเฟรชชี่เกมส์เดือนหน้า
เพราะว่านอนดึก ก็เลยตื่นสาย
และเพราะว่าตื่นสาย แถมยังทำอะไรชักช้าอีก ผมเลยต้องวิ่งกระหืดกระหอบขึ้นรถบัส ประจำทางของมหา'ลัย แถมยังเข้าคลาสสายเกือบทุกวันอีก
เหมือนตอนนี้ที่กำลังวิ่งลงจากรถ รีบวิ่งเข้าตึกคณะ จุดมุ่งหมายคือชั้น 4
415
ถึงจุดหมายยืนหอบอยู่หน้าประตู ก่อนจะตัดสินใจแง้มประตู เบาๆ
"โอ้ยยย ทำไมมาสายอย่างนี้ล่ะพ่อคุณ อาจารย์เล็คเชอร์จนจะจบอยู่แล้ว"
"พอดี รอรถนานไปหน่อยครับอาจารย์ ขอโทษครับ" ก้มหน้าบวกสายตาน่าสงสารเข้าไป แต่
....เชี่ย ทำไมมองกูด้วยสายตาแบบนั้นล่ะทั้งห้อง...
“วันหลังก็กะเวลาให้เป็นล่ะ วันนี้อาจาร์เช็คคะแนนแบบฝึกหัดให้ แต่ไม่เช็คชื่อเข้าห้องให้ แล้วกัน มันสายมาแล้ว ไปแจ้งชื่อที่พี่ทีเอได้เลย”
ผมพยักหน้าแล้วหันไปหาไอ้ ‘
เบียร์’ หรือที่มัน สถาปนาตัวเองว่าชื่อ ‘ฟองเบียร์’ ตั้งแต่เข้ามหาลัย นั่นแหละ ก็คนเดียวกันกับที่โทรหาผมเมื่อกี้ แหละครับ ไอ้เบียร์มันเป็นเพื่อนผมสมัยม.ปลาย เรามีนิสัยบางอย่างที่คล้ายๆกัน รวมถึงรสนิยม ความชอบด้วย อย่างเช่น…
ชอบผู้ชายเหมือนกัน
ครับ ผมเป็นเกย์
แต่… ไอ้เบียร์มันเป็นตุ๊ด
ผมหันไปหาเพื่อนสนิท แต่มันกลับชี้มือชี้ไม้มาด้านหลังผม ก่อนที่จะมีมือปริศนามาสะกิด ที่หัวไหล่
ทำให้ผมต้องหันหลังไปดูก่อนที่จะพบกับ
“
นภนต์หรือเปล่าครับ”
ตึง! แผล่ะ!
มือไม้อ่อนแรง ของในมือหล่นกระจัดกระจาย
เชี่ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยใครวะ หล่อโคตรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรร
“น้องชื่อ
นภนต์หรือเปล่าครับ” เสียงน้ำถามย้ำอีกรอบ เรียกสติผมกลับมาอีกครั้ง
“ค..ครับ นภนต์ครับ”
“พี่ชื่อปูน เป็นทีเอนะครับ นี่ชีทน้อง แล้วถ้าสงสัยอะไรให้หันมาถามพี่ อย่าคุยกับเพื่อน”
ผมพยักหน้าหงึกหงัก หยิบชีทแล้วก้มหน้าก้มตาเก็บของมันเกลื่อนอยู่บนพื้น ก่อนจะเดินไป นั่งเก้าอี้ข้างๆไอ้เบียร์ที่ว่างอยู่
แล้วเบนสายตาไปหาพี่ปูนอีกครั้ง
สูง ผิวสีแทนแต่ไม่ดำ ตาคม จมูกโด่ง ตัดสกินเฮด ปากไม่หนาไม่บางแต่หยักได้รูป กล้ามแขนตึง อกผาย ไหล่ผึ่ง พร้อมกับ ตาดุที่ส่งมา
ชะอุ่ยรู้ตัวเหรอเนี่ย
ผมรีบก้มหน้าหนีสายตาดุๆคู่นั้นก่อนจะโดนไอ้เบียร์สะกิดพร้อมกับยิ้มแซว
ไอ้บ้า
“อาจารย์จะเบรค 15 นาทีก่อนที่เราจะลงไปสำรวจพื้นที่ข้างล่างนะคะ แล้วเบรคเสร็จเจอกัน ข้างล่างเลยแล้วกัน ตรงเวลาด้วยค่ะ”
ผมมานั่งเรียนได้ไม่ถึง 15 นาทีดี ก็เบรคซะงั้น
แห่ะๆ ก็ผมเข้าสายไปตั้งเกือบชั่วโมงนี่นา
หลังเบรค เบียร์ก็อธิบายให้ผมฟังว่าวิชานี้มี 4 เซค เซคหนึ่งก็มีนิสิตประมาณ 25 คน เรียนเวียนไป คลาสละ 3 ครั้ง พอครบ 3 ครั้งก็ย้ายคลาส
นั่นหมายความว่า ผมจะเจอพี่ปูนอีกแค่ 2 ครั้งน่ะสิ
เสียดายจัง
แล้วหลังจากนั้นผมกับเบียร์ก็คุยสัพเพเหระกันสักพักก่อนที่จะเดินลงไปชั้นล่าง
ลืมบอกไป ผมเรียนสถาปัตย์นะครับ เพิ่งจะเข้าปี 1 มา 3 เดือนนิดๆ วิชาที่เรียนเลยยังเป็น พื้นฐานอยู่ วิชานี้ก็เป็นวิชา Technical Term หรือพวกคำศัพท์เฉพาะของวิชาชีพนั่นแหละครับ
หลังเบรคอาจารย์ก็เลคเชอร์ต่ออีกนิดก่อนที่ให้แยกย้ายกันสำรวจและวิเคราะห์พื้นที่ โดยมีพี่ปูน เดินดูน้องๆอยู่ตลอด คอยถามและตอบคำถามสิ่งที่เด็กปี 1 อย่างพวกผมยังไม่ค่อยเข้าใจ แต่ พี่ปูนไม่เดินมาทางผมเลยสักนิด ไม่หันมามองด้วยซ้ำ เดินวนไปเวียนมาแต่กับกลุ่มผู้หญิง
“พี่ปูนคะ ตรงนี้นี่หมายความว่าไงเหรอ” เสียงดัดแหลมๆของไอ้เบียร์เรียกพี่ปูน แถมหน้าตานี่ก็ดัดจริตสุดๆ ไม่พอยังยักคิ้วหลิ่วตามาให้ผมอีก
“ไหนครับ อ๋อ ตรงนี้ก็คือภูมิประเทศโดยรอบครับ ตรงนี้เป็นที่ราบลุ่ม น้องก็เขียนลงไปเลย”
“แล้วน้องอะ มีอะไรสงสัยไหม เรียกถามพี่ได้ตลอดนะ” พี่ปูนพยักเพยิดหน้ามาทางผม
“ยังไม่มีครับ ขอบคุณครับพี่”
เขินว่ะ จะมาจ้องอะไรล่ะเว้ย
ต้องรีบก้มหน้าทำแบบฝึกหัดในชีทต่อ ไม่กล้าสู้สายตาดุๆคมๆนั่นเลย แต่แล้ว
“นั่งด้วยนะ โต๊ะนั้นมันเต็มแล้ว พี่ไม่อยากเบียดน้องๆ” พูดจาหน้าตายแล้วนั่งลงตรงเก้าอี้ฝั่ง ตรงข้ามผม คือผมกับเบียร์นั่งกันอยู่สองคนน่ะครับ
“นี่สมัครชมรมกันป่ะ ลงอะไรกัน” คนมีอายุมากกว่าถาม
“ลงค่ะพี่ ลงละครเวทีไปค่ะ สวยๆแบบหนูเนี่ยต้องได้เป็นนางเอกแน่ๆ” แล้วเสียงดัดๆของ เบียร์ก็ตอบกลับอย่างรวดเร็ว
“ก็ถ้าเราทำหนังผี น้องได้เป็นนางเอกแน่ๆ นางเอกที่เป็นผีน่ะ”
“อ้ายย ปากคอเราะร้ายจริงๆเลยค่ะพี่เนี่ย” ตอแหล..
“แล้วเราล่ะ ลงอะไรไป”
“ไม่ลงอะพี่ เป็นหลีดก็เหนื่อยมากแล้ว ไม่ไหวแล้วล่ะ” พี่ปูนพยักหน้ารับรู้ แล้วก็นั่งเล่น โทรศัพท์มือถือ มีบางครั้งที่เงยหน้าขึ้นมาตอบคำถามที่เพื่อนๆคนอื่นสงสัยแล้วก็ก้มหน้าเล่นต่อ
จนหมดชั่วโมงพี่ปูนเดินเก็บชีทแล้วรวบรวมให้อาจารย์ แต่ผมกับเบียร์ก็นั่งอยู่ที่เดิมเพราะรอ เข้าห้องเชียร์ตอนเย็น แต่พอพี่ปูนส่งชีทให้อาจารย์เสร็จก็เดินกลับมานั่งกับพวกผมที่เดิม
“เออ แล้วนี่ชื่ออะไรกันบ้างอะ พี่ลืมถาม เออพี่อยู่ปี 3 นะ ลืมบอก”
“หนูชื่อฟองเบียร์ ส่วนอีขี้เหร่นี้ชื่อน้ำค่ะ”
“จ้าาาา แม่นางฟ้า ตกลงมาจากฟ้าหน้าเละหมดเลยสิมึงอะ” ผมว่าไอ้เบียร์ตอบอย่างลืมตัว ว่ามีคนนอกอยู่ด้วย ปกติแล้วเวลาอยู่กับคนไม่สนิท ผมจะค่อนข้างเงียบๆน่ะครับ
“แน่ะ ปากร้ายนะเรา” อ้าว เวรกรรม แล้วผม เบียร์แล้วก็พี่ปูนนั่งคุยสัพเพเหระกันต่อ อีกประมาณครึ่งชั่วโมง ก่อนที่จะมีผู้หญิงเดิน มาหาพี่ปูน สงสัยจะเป็นแฟนล่ะมั้ง
“ปูน เสร็จยังอะ ไปกันเหอะ” ว่าเสร็จก็คล้องแขนพี่ปูนเสร็จสรรพ
“งั้นพี่ไปก่อนนะ” แล้วพี่ปูนก็เดินไปกับพี่ผู้หญิงคนนั้น
“อะไรเนี่ย ตุ๊ดเซง อุตส่าห์นั่งอ่อยอยู่นานสองนาน มีแฟนซะและ” ไอ้เบียร์ก็บ่นตามประสา
นั่นดิ มีแฟนแล้วเหรอ
หลังจากวันนั้น ผมก็ไม่เคยบังเอิญเจอพี่ปูนที่คณะอีกจนเวียนมาครบหนึ่งสัปดาห์ที่ต้องเรียน วิชานี้
คราวนี้ผมไม่สายแล้วครับ มาก่อนเวลาซะอีก
“เอาล่ะคะ ครั้งนี้ก็เป็น analysis เหมือนเดิมนะ แยกกันเป็นกลุ่ม ให้เวลา 1 ชั่วโมงแล้วเรา จะพรีเซ้นท์กันท้ายคาบ แยกย้ายกันทำได้ค่ะ” เสียงอาจารย์อธิบายดังเรื่อยๆก่อนให้แยกทำเป็นกลุ่ม ตั้งแต่เดินเข้าห้องมา ไม่รู้ว่าผมคิดไปเองหรือเปล่าครับ เวลาที่ผมแอบมองพี่ปูน ก็จะเจอสายตาเขา มองมาอยู่ตลอด พอผมหันไปเห็น เขาก็เบือนหน้านี้ วนเป็นลูปๆแบบนี้ไปเรื่อยๆ จนเบียร์เริ่มจับ สังเกตได้แล้วเอ่ยแซวผมกลางกลุ่มที่มีเพื่อนคนอื่นๆอยู่ด้วย
“แหมมมม เห็นเงียบๆนี่อีน้ำเพียบนะยะ” เสียงเบียร์ดังขึ้นที่ข้างหู
“ก็แหงแหละ เพื่อนฉันเป็นถึงหลีดคณะเลยนะเว้ย” ส่วนนี่เสียงแก้ม เพื่อนผู้หญิงที่อยู่กลุ่ม เดียวกัน
“แต่ว่าก็ว่าเถอะ แกมีแฟนยังวะ ฉันเห็นมีแต่คนชอบแกทั้งนั้น ไม่คิดดูบ้างอะ” นุ่นพูด
“จ๊ะ แม่คนสวย แม่หลีดคณะ แม่ว่าที่เกียรตินิยม แม่ลูกเจ้าของอสังหาฯรายใหญ่ของ ประเทศ” ไอ้เบียร์ก็ยังจิกกัดไม่เลิก -_-
“บ้าแล้ว ฉันไปมีใครอะไรตอนไหน พวกแกก็มั่วไป” ผมพูดพลางส่ายหน้าให้กับความคิด ไร้สาระของพวกมัน
“แล้วฉันจะคอยดู!” พวกมันรุมประสานเสียงใส่ผมก็จะก้มหน้าก้มตาทำงานกันต่อ
จนหมดคลาส เพื่อนทยอยกันออกจากห้อง แต่นุ่น แก้ม เบียร์ ก็ยังเดินอ้อยอิ่งรอเบียร์แซว พวกเพื่อนผู้ชายคนอื่นๆ จนออกจากห้องกันหมด มายืนรอลิฟต์ พี่ปูนก็เดินออกมาจากห้อง
“เสียงดังกันเชียวนะสาวๆ”
“อยู่เมืองดัดจริต ชีวิตต้องป๊อปค่ะพี่ พวกหนูสวยก็งี้แหละค่ะ” เบียร์ดัดเสียงตอบ
“แล้วนี่จะไปไหนกันต่อ” พี่ปูนถาม
“พวกหนูจะไปติวกันต่อ แต่น้ำมันไม่ได้ไปด้วยค่ะ มันจะกลับบ้าน” พอดีผมอยู่บ้าน แต่พวกนี้มันอยู่หอกันน่ะครับ
“เอ้า แล้วไม่ติวกับเพื่อนอ่ะ” พี่ปูนหันมาถาม
“ไม่อ่ะพี่ รำคาญไอ้เบียร์”
“แล้วบ้านอยู่ไหน พี่ไปส่..”
ตึ๊งงงงงงงงงง
ลิฟต์มาพอดี พวกผมก็เดินเข้าลิฟต์ก่อนโบกมือลาพี่ปูน ที่เข้าไปทำงานในห้องสตูดิโอ ที่อยู่ชั้นเดียวกันกับห้องเรียนนี้
กลับถึงบ้าน ผมก็นอนอย่างไม่ลืมหูลืมตาก่อนตื่นมาตอนสี่ทุ่ม
เปิดดูโทรศัพท์ เห็นมีข้อความจากแอพลิเคชั่นไลน์ แต่เป็นชื่อที่ผมไม่เคยเห็น
PoonPoon
บ้านน้องอยู่เยาวราชใช่มั้ย พี่หิวว่ะ ไปหาอะไรกินเป็นเพื่อนหน่อยดิ
อ้อ พี่ปูน
ส่งมาตั้งแต่ 2 ทุ่มครึ่งแน่ะ
Nammm
โทษทีครับพี่ปูน ผมเพิ่งตื่น พี่คงกลับแล้วอะดิ
ผมส่งกลับไป ไม่ถึงหนึ่งนาทีก็มีข้อความตอบกลับมา
PoonPoon
นอนหรือตายครับน้อง พี่รอจนไส้จะขาดอยู่แล้ว ยังไม่ได้กินเลย รอน้องตื่น
อ้าว ไรวะ
Nammm
พี่พูดจริงปะเนี่ย อยู่ไหนล่ะ เดี๋ยวไปหา
PoonPoon
อยู่บ้านน้องเนี่ย ลงมาดิ นั่งคุยกับอาม่าจนจะได้ทองฟรีไปใส่กลับบ้านอยู่แล้ว
ครับ นอกจากธุรกิจอสังหาริมทรัพย์ของพ่อแล้ว บ้านผมก็เปิดร้านทองเนี่ยแหละครับ จริงๆเป็นของอากงกับอาม่า แต่ตอนนี้ท่านแก่แล้ว แม่ผมเลยดูแลแทน แต่…..
เชี่ยยยยยยยยยยยยยยย ไอ้พี่ปูน
มัน มา ได้ ไง วะ ครับ !!!!!!!
ผมรีบวิ่งลงบันไดมาอย่างรวดเร็ว เพื่อให้เห็นกับตาว่ามันมาจริงหรือหลอกกันแน่
“อ้าว ตื่นพอดีเลย พี่ปูนเค้ามารอตั้งนานแล้วนะลูก เห็นบอกว่านัดกันไว้ไม่ใช่เหรอ” แม่ผมหันมาถาม แต่สายตานี่แซวกันชัดๆ ผมหันขวับไปหาพี่ปูนทันที แต่สิ่งที่ผมเห็นคืออีกฝ่าย ทำหน้าตายเหมือนที่ทำประจำแถมยังเร่งอีก
“เร็วๆดิน้ำ ไส้จะขาดแล้วเนี่ย” ยักคิ้วให้อีกต่างหาก
ผมเลยเดินออกมากับพี่ปูนอย่างช่วยไม่ได้ ไอ้บ้าเอ้ย
“อยากกินไร เดี๋ยวพี่เลี้ยง”
“ไม่หิว”
“เป็นไร หน้าหรือตูดหา ยิ้มดิ้ ยิ้มมมมม” เอามือมาบีบแก้มผมไม่พอ ยังกดโทรศัพท์ถ่ายรูป อีกต่างหาก
“พี่อ่ะ เอาไลน์ผม เอาที่อยู่ผมมาจากไหน”
“พอดีไปรษณีย์เค้าเอามาหย่อนไว้หน้าห้อง” กวนตีน
“……………..”
“อ่ะๆ ก็เอามาจากเพื่อนน้องนั่นแหละ ชื่อไรนะ น้องฟองเบียร์” อี๋ น้องฟองเบียร์ ไอ้คน หักหลังเพื่อน
“เพื่อออออออออออออออ”
“พอดีพี่หิว พี่อยากกินบะหมี่แต่ไม่มีเพื่อนกิน” ตอแหลอีกละ
“กวนตีนว่ะพี่”
“ลามปามนะน้อง เดี๋ยวก็โดนซ่อมหรอก” ชะอุ่ยย
“ขอโทษคร๊าบบบบบบบ”
“ถามจริง น้องโง่หรือน้องซื่อบื้อ หรืออะไรวะ พี่สืบข้อมูลน้องขนาดนี้ ชวนมากินข้าว พี่คงจีบแม่น้องมั้ง”
“เฮ้ย แม่ผมมีผัวแล้ว”
“……………...” พี่ปูนเงยหน้าขึ้นมาจากบะหมี่ มองด้วยสายตาดุๆก่อนจะคีบบะหมี่เข้าปาก
“แห่ะๆ ขอโทษครับ”
“พูดกับรุ่นพี่ มีสัมมาคารวะหน่อยครับ”
“เอ้อ แล้วที่พี่บอกไม่มีเพื่อนกินบะหมี่ ทำไมไม่ชวนแฟนพี่มาอะ จะได้ไม่เป็นภาระน้องนุ่ง”
“พี่บอกตอนไหนว่าพี่มีแฟน”
“อ้าว แล้วคนที่เห็นวันนั้นอ่ะ ควงแขนซะ”
“เพื่อน” ผมพยักหน้ารับรู้แต่ไม่ตอบอะไรอีก จนพี่ปูนกินบะหมี่หมดแล้วเงยหน้าขึ้นมา
“นี่น้อง พี่อ่ะไม่มีแฟน”
“ครับ รู้แล้วครับ พี่บอกผมแล้ว”
“แล้วพี่รู้มาว่าน้องก็ไม่มีแฟน”
“แต่ผมฮอตนะพี่”
“เออ อันนั้นพี่ก็รู้ แต่…จีบได้ปะ”
หัวข้อ: (เรื่องสั้น) Unstoppable หมดคลาสแต่ไม่หมดรัก (อ่าน 3334 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก