(เรื่องสั้นหลายตอนจบ)-ยังโสดๆอยู่ตรงนี้ยังโสดๆ ตอนที่-10 (01/08/58)
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

ผู้เขียน หัวข้อ: (เรื่องสั้นหลายตอนจบ)-ยังโสดๆอยู่ตรงนี้ยังโสดๆ ตอนที่-10 (01/08/58)  (อ่าน 4160 ครั้ง)

ออฟไลน์ natchapon

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 134
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +45/-1
***************************************************************************************
ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ


ติดตามกฏเพิ่มเติมที่กระทู้นี้บ่อยๆ เมื่อมีการแก้ไขกฏจะแก้ไขที่กระทู้นี้นะครับ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0

ประกาศทั่วไปติดตามอัพเดทกันที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.0

ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่

1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
การสนใจและชื่นชอบนิยายและเรื่องเล่าของคนในเรื่องควรมีขอบเขตที่จะไม่สร้างความเดือดร้อนให้เจ้าของเรื่อง เช่นเดียวกับเป็ดที่ตอนนี้ถูกรังควานตามหาตัวจากคนด้านต่างๆ จนตัดสินใจไม่เล่าเรื่องต่อ.........เนื่องจากบางเรื่องเป็นเรื่องเล่า.....................บางคนไม่ได้เปิดเผยตัวตน  เขาพอใจจะมีความสุขในที่เล็กๆแห่งนี้โดยไม่ได้ตั้งใจให้คนภายนอกได้รับรู้เรื่องราวแล้วนำไปพูดต่อ   เพราะปฎิเสธไม่ได้ว่าสังคมไม่ได้ยอมรับพวกเราสักเท่าไหร่

2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท,
หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง
หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง  ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์
และสถาบันต่าง ๆ  รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก  ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
การกระทำเช่นนั้นอาจทำให้คุณแบนทันที และถาวร . หมายเลข IP ของทุกโพสต์จะถูกบันทึกเพื่อใช้เป็นหลักฐาน
ในความเป็นจริงเป็นไปได้ยากมากที่จะให้แต่ละคนมีความคิดเห็นตรงกันทั้งหมด   คนเรามากมายต่างความคิดต่างความเห็น เติบโตมาภายใต้ภาวะแวดล้อมต่างกันการแสดงความคิดเห็นที่แตกต่าง   จึงควรทำเพื่อให้เกิดความเข้าใจกัน แบ่งปันประสบการณ์และมิตรภาพเพื่ออาจเป็นประโยชน์ในการใช้ชีวิต  และไม่ว่าจะอย่างไรก็ควรเคารพในความคิดเห็นที่แตกต่างของบุคคลอื่นช่วยกันสร้างให้บอร์ดนี้มีแต่ความรักนะครับ   

เรื่องบางเรื่องอาจจะเป็นทั้งเรื่องแต่งหรือเรื่องเล่าใดๆก็ขอให้ระลึกเสมอว่า  อ่านเพื่อความบันเทิงและเก็บประสบการณ์ชีวิตที่คุณไม่ต้องไปเจอความเจ็บปวดเล่านั้นเองเพื่อเป็นข้อเตือนใจ สอนใจในการตัดสินใจใช้ชีวิต   จึงไม่ต้องพยายามสืบหาว่าเรื่องจริงหรือเรื่องแต่งส่วนการพูดคุยนั้น   ก็ประมาณอย่าทำให้กระทุ้กลายพันธุ์ห้ามเอาเรื่องส่วนตัวมาปรึกษาพูดคุยกันโดยที่ไม่เกี่ยวพันกับเรื่องในกระทู้นิยาย  ถ้าจะวิจารณ์หรือแสดงความคิดเห็นทุกคนมีสิทธิแต่ขอให้ไปตั้งกระทู้ที่บอร์ดอื่นที่ไม่ใช่ที่นี่นะครับ

3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะครับ  เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรักชายเข้ามารับรู้  ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเวปแห่งนี้นะครับ

4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอมให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะปลอดภัยกว่าแล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ดเป็นเรื่องส่วนตัวของแต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ

5.ห้ามจั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียวให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตาม
เพราะแม้จะเป็นเรื่องที่เขียนจากเรื่องจริง เมื่อนำมาพิมพ์เป็นเรื่องผ่านตัวอักษร ย่อมเลี่ยงไม่ได้ที่จะมีการเพิ่มเติมเพื่อให้เกิดสีสันในเนื้อเรื่อง ทางเล้าถือว่านั่นคือการเพิ่มเติมเนื้อเรื่อง จึงไม่อนุญาตให้จั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” แต่สามารถแจ้งว่าเป็น “นิยายที่อ้างอิงมาจากชีวิตจริง” ได้  มีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว

6.การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย  ทำได้  แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว  โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute  ได้    ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน

7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
      7.1 นิยาย 1 ตอน  จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
      7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
      7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
            - 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ

8.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง).

9.คุณยินยอมให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ

10.ห้ามลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป  โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ในเมื่อแนะนำเวปอื่นที่บอร์ดเรา ก็ช่วยแนะนำบอร์ดเราโดยลงลิงค์บอร์ดเรา เวป http://www.thaiboyslove.com  ในบอร์ดที่ท่านแนะนำมาให้เราด้วย  เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับจะสะดวกกว่า ส่วนในกรณีอยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนๆได้อ่านจริงๆนั้นพยายามลงให้ห้องซื้อขายซะ หรือถ้าม๊อดเดอเรเตอร์จะพิจารณาเป็นกรณีๆไป ถ้ารู้สึกว่าไม่ได้โปรโมทเวป แต่อยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนด้วยใจจริงจะให้กระทู้นั้นคงอยู่ต่อไป

11.บอร์ดนิยายที่โพสจนจบแล้วมีไว้สำหรับนิยายที่โพสในบอร์ด boy's love จนจบแล้วเท่านั้น จึงจะถูกย้ายมาเก็บไว้ที่นี่ หาอ่านนิยายที่จบแล้ว หรือคนเขียนไม่ได้เขียนต่อ แต่โดยนัยแล้วถือว่าพล็อตเรื่องโดยรวมสมควรแก่การจบแล้ว หากนักเขียนท่านใดได้พิมพ์เล่มกับสำนักพิมพ์ ต้องการลบเรือ่งบางส่วนออก โดยเฉพาะไคลแม๊ก หรือตอนจบที่สำคัญ ให้แจ้ง moderator ย้ายนิยายของท่านสู่ห้องนิยายไม่จบ เพื่อที่หากระยะเวลาเกินหกเดือนแล้ว เราจะได้ทำการลบทิ้ง หรือท่านจะลบนิยายดังกล่าวทิ้งเสียก็ได้ เนื่องจากบอร์ดนี้เก็บเฉพาะนิยายที่จบแล้ว

บอร์ดนิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบไว้สำหรับ
นิยายที่คนเขียนไม่ได้มาต่อนาน หายไปโดยไม่มีเหตุผลสมควร ไม่ได้แจ้งไว้หรือแจ้งแล้วก็ไม่มาต่อ 3 เดือน จะย้ายมาเก็บในนี้เมื่อครบหกเดือนจะทำการลบทิ้ง ส่วนเรื่องไหนที่จะต่อก็ต่อในนี้จนกว่าจะจบ แล้วถึงจะทำการย้ายไปสู่บอร์ดนิยายจบแล้วต่อไป

12.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด

13.ผู้โพสนิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ

14.ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน  ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ

15. การนำรูปภาพ บทความ ฯลฯ มาลงในเวปบอร์ด  ควรจะให้เครดิตกับ... 
(1) ผู้ที่เป็นต้นตอเจ้าของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ
(2) เวปไซต์ต้นตอที่อ้างอิงถึง
....ในกรณีที่เป็นบทความที่ถูกอ้างอิงต่อมาจากเวปไซต์อื่นๆ
- ถ้ามีแหล่งต้นตอของเจ้าของบทความ  ให้โพสชื่อเจ้าของต้นตอของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ  พร้อมทั้งเวปไซต์ที่อ้างอิง 
  (กรณีนี้จะโพสอ้างอิงชื่อผู้โพสหรือเวปไซต์ที่เรานำมาหรือไม่ก็ได้ แต่ควรมั่นใจว่าชื่อต้นตอของที่มาถูกต้อง)
- ถ้าไม่สามารถหาชื่อต้นตอของรูปภาพหรือเวปไซต์ที่นำมาได้ ควรอ้างอิงชื่อผู้โพสและเวปไซต์จากแหล่งที่เรานำมาเสมอ
- ควรขออนุญาติเจ้าของภาพหรือเจ้าของบทความก่อนนำมาโพสค่ะ(ถ้าเป็นไปได้) ยกเว้นพวกเวปไซต์สาธารณะ เช่น  หนังสือพิมพ์ออนไลน์ ฯลฯ ที่เปิดให้คนทั่วไปได้อ่านเป็นสาธารณะ ก็นำมาโพสได้ แต่ให้อ้างอิงเจ้าของชื่อและแหล่งที่มาค่ะ
- ไม่ควรดัดแปลงหรือแก้ไขเครดิตที่ติดมากับรูปหรือบทความก่อนนำมาโพส
- ถ้าเป็น FW mail  ก็บอกไปเลยว่าเอามาจาก FW mail

16.นิยายเรื่องไหนที่คิดว่าเมื่อมีการรวมเล่มขายแล้วจะลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออก กรุณาอย่าเอามาลงที่นี่ หรือสำหรับผู้ที่ขอนิยายจากนักเขียนอื่นมาลง ต้องมั่นใจว่าเรื่องนั้นจะไม่มีการลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออกเมื่อมีการรวมเล่มขาย อนึ่ง เล้าไม่ได้ห้ามให้มีการรวมเล่มแต่อย่างใด สามารถรวมเล่มขายกันได้ แต่อยากให้เคารพกฎของเล้าด้วย เล้าเปิดโอกาสให้ทุกคน จะทำมาหากิน หรืออะไรก็ตามแต่ขอความร่วมมือด้วย เผื่อที่ทุกคนจะได้อยู่อย่างมีความสุข

17.ห้ามแจ้งที่หัวกระทู้เกี่ยวกับการจองหรือจัดพิมพ์หนังสือ แต่อนุโลมให้ขึ้นหัวกระทู้ว่า “แจ้งข่าวหน้า...” และลงลิงค์ที่ได้ตั้งเอาไว้ในแล้วในห้องซื้อขายลงในกระทู้นิยายแทน  ถ้านักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้นิยายของตนเอง  นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้ (ศึกษากฏการซื้อขายของเล้่าก่อน ด้วยนะคะ)
ว่าด้วยเรื่องการจะรวมเล่มนิยายขายในเล้า จะต้องมี ID ซื้อขายก่อน ถึงจะสามารถประกาศ ..แจ้งข่าว.. ที่บนหัวกระทู้ของนิยายได้ ในกรณีที่ รวมเล่มกับ สนพ. ที่มี  ID ซื้อขายของเล้าแล้ว นักเขียนก็สามารถใช้ หมายเลข  ID ของ สนพ. ลงแจ้งในหน้าที่มีเนื้อหารายละเอียดการสั่งจองนิยายได้

18.ใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดเรื่องสั้น ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที  ส่วนเรื่องสั้นที่จบแล้วให้แก้ไขโพสแรก และต่อท้ายว่าจบแล้วจะได้ไม่ถูกลบทิ้งและจะเก็บไว้ที่บอร์ดเรื่องสั้นไม่ย้ายไปไหน   เช่นเดียวกับนิยายทุกเรื่องเมื่อจบให้แก้ไขโพสแรก และต่อท้ายว่าจบแล้ว จะได้ย้ายเข้าสู่บอร์ดนิยายจบแล้ว ไม่เช่นนั้นม๊อดอาจเข้าใจว่าไม่มาต่อนิยายนานเกินจะโดนลบทิ้งครับ

เอาข้อสำคัญก่อนนะครับเด่วอื่นๆจะทำมาเพิ่มครับเอิ้กๆหุหุ
admin
thaiboyslove.com.......................................                                                           

วันที่ 3 ธ.ค. 2551วันที่ 16 ก.ย. 2554 ได้เพิ่มกฏ ข้อที่ 7
วันที่ 21 ต.ค.2556 ได้ปรับปรุงกฏทั้งหมดเพื่อให้แก้ไข และติดตามได้ง่าย
วันที่ 11 พ.ย. 2557 เพิ่มเติมการลงเรื่องสั้นและการแจ้งว่านิยายจบแล้ว
วันที่ 4 ธ.ค. 2557 เพิ่มบอร์ดเรื่องสั้นจึงปรับปรุงกฏข้อ 18 เกี่ยวกับเรื่องสั้น และ เพิ่มเติมส่วนขยายของกฏข้อ 17



เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง

ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ  โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม

*****************************************************************************************


                                                     

 ตอนที่ 1

นาฬิกาดิจิตอลบนผนังบอกเวลา 16.30 น.  คนมองนาฬิกาทำหน้ายิ้มพอใจ ยกกระจกอันเท่าฝาบ้านมาเช็คสภาพหน้า  เพราะว่าเย็นนี้ต้นมีนัดสำคัญมากๆ ทำให้ต้นใจสั่นหวิวแทบทนไม่ได้

 “มีนัดเหรอจ๊ะ ต้น”
กิ๊ก หญิงสาวนั่งทำงานติดอยู่ใกล้ๆต้น เอ่ยปากทักขึ้นมาเมื่อเห็นหนุ่มต้นบรรจงปาดลิปกลอสพอเรื่อๆที่ริมฝีปากบางๆไม่ให้เห็นชัดจนน่าเกลียด จากนั้นโปะรองพื้นผสมเบสบวกครีมกันแดดโบ๊ะไปที่หนังหน้าของเขา

“ต้น”
“หือ”
“อย่าลืมทาคอด้วยนะ”
“อ่อ จ้ะ ขอบคุณกิ๊กมากนะ”
อันนี้เป็นเรื่องที่ต้องขอบคุณจริงๆ เวลาต้นโปะรองพื้นทีไร มักจะละเลยเรื่องสีคอทุกที

ลงจากออฟฟิศมาจนถึงชั้นล่างสุด เป็นเวลา 16.50 น. ต้นสอดส่ายสายตาหาคนที่นัดไว้
“ไง”
เสียงเรียกดังมาจากคนที่ยืนหน้าห้องน้ำของตัวอาคารชั้นหนึ่ง

“เร็วๆเลยอิฐ”
คนหล่อหน้าเข้ม ไรจอนที่ลากยาวสองข้างตั้งแต่กกหูยาวมาถึงใต้คาง ไรหนวดเขียวครึ้มกับเคราดกหนา บวกกับความเย้ายวนของนัยน์ตาฉ่ำ จมูกที่ได้รูปโดยมิได้ผ่านมีดหมอ รูปร่างล่ำสันจากการเล่นฟิตเนส อกบึ้ก กล้ามแขนกล้ามขาเป็นมัด เอวคอด ก้นแน่น ที่อยู่ภายใต้ชุดทำงานตึงเปรี๊ยะ
ถ้าไม่รู้จักอิฐมาก่อน สาวๆคงหลงเสน่ห์อิฐเป็นแน่แท้ แต่…

“หล่อนนั่นแหละช้า ชั้นเข้าไปขี้ตั้งนาน ทั้งขี้ทั้งเยี่ยวหมดไส้หมดพุง ใครกันแน่ที่ช้าจ๊ะเธอ”
“ก็เราต้องเมคอัพหน้าหน่อยสิ มีนัดสำคัญนี่”
“ชั้นว่าหล่อนน่ะเกิดใหม่ง่ายกว่ามั้ย ถ้าจะเอาหนังหน้าดีๆ”
“อิฐ พอๆ ใกล้ถึงเวลานัดแล้ว”
มองดูเวลาจะทันนัดมั้ยล่ะ นัดแรกไม่ควรจะเลท นี่ก็ 17.00 น.แล้ว

“นั่งมอไซค์กัน แท็กซี่รถติด”
“ได้ แต่หล่อนเลี้ยงชั้นตลอดทริป เครป่ะ”
เป็นเพื่อนที่งกมาก ต้นคงคิดคบอิฐไปได้ไง
แต่นั่งมอไซค์ผมต้นที่เซ็ตมาจะเสียรูปมั้ย แถมต้องใส่หมวกกันน็อค ผมบี้แน่ๆ
เอาเรื่องที่สำคัญก่อน ต้องไปถึงที่นัดหมายให้ทันเวลา

“หล่อนเอาตังค์ค่ามอไซค์ให้ชั้นมา เดี๋ยวหล่อนเบี้ยว ร้อยนึงถ้าเหลือชั้นคืน”
“ถ้าไม่คืน คือทิปให้ชั้นละกัน เครป่ะ”

“จ้ะ จ้า จ้าา”
เพื่อนกินหาง่ายเหลือเกิ๊น


ถึงจุดนัดหมายเป็นโรงแรมระดับสี่ดาวย่านใจกลางเมือง ชั้นอาหารบุฟเฟ่ต์ของโรงแรมอยู่ชั้น 5 และตอนนี้คือเวลา 17. 45 น.
มอไซต์สองคันแฉลบเลี้ยวมาจอดด้านหน้าล็อบบี้ เกย์หนุ่ม(?)สองคนเดินกึ่งวิ่งเข้าไปในตัวโรงแรมพร้อมทั้งดูเวลาที่มือถือ

“อีก 15 นาที”
“เดี๋ยวเราขอเข้าห้องน้ำเช็คหน้า”

“ชั้นก็ต้องเข้า อีห่า นั่งมอไซค์แม่งเสือกปวดขี้ ดีนะไม่ขี้ราดเบาะ”
“เครๆ”

ต้นส่งไลน์ไปหาหนุ่มนิรนามที่จะได้เจอหน้าในอีกไม่กี่นาทีนี้ เพื่อบอกว่าตัวเองมาถึงแล้ว
“อิฐ เราตื่นเต้นจัง”

“หล่อนตื่นเต้นไร ทำเป็นไม่เคย”
“นี่หล่อนๆ ชั้นล่ะเซ็ง ชะนีโรงแรมที่นี่มองดูชั้นกันใหญ่ ดูไม่รู้หรอ ว่าชั้นน่ะตุ๊ด!!”

“อิฐหล่อไง”
“แต่ชั้นมีผัวแล้ว จบนะ”
 
“เข้าไปซักทีเหอะ หล่อนอย่าลืมว่าเลี้ยงชั้นตลอดรายการ”
“ได้ๆ”
อิฐก็ย้ำจัง ทะเลต้องเรียกพี่

“ดูหนังหน้า ผช ตัวเป็นๆหล่อนซิ หล่อมั้ย เห็นหล่อนปลื้มเหลือเกิน”
ต้นไม่ยอมตอบอะไร แต่บอกได้เลยว่าต้นตอนนี้ ใจเต้นจริงๆ

ในโซนบุฟเฟ่ต์ ผู้คนไม่เยอะมาก แบ่งโซนที่นั่งไปตามพื้นที่ มีล็อคชิดริมหน้าต่างกระจกซึ่งจะเห็นวิวทิวทัศน์ได้ชัดเจนนับเป็นโซนโรแมนติค 
และมีโซนที่นั่งชิดผนังตียาวไปตามด้านข้างห้อง ตรงนี้จะให้บรรยากาศสลัวทึมดูเหมือนจะเป็นโซนส่วนตัวเล็กๆ
และอีกโซนจะเป็นที่นั่งคล้ายเป็นตรงกลางลานบุฟเฟ่ต์ ข้อดีโซนนี้คือเดินไปหยิบตักอาหารตามไลน์ได้ง่ายสะดวกกว่าบริเวณอื่นๆ จำนวนที่นั่งต่อโต๊ะบาร์มเมื่จำนวนมากเมื่อนับเทียบกับโซนอื่น ให้ชื่อโซนนี้ว่าเป็นโซนครอบครัว เพราะเหมาะกับการเจี๊ยวจ๊าวของลูกเล็กเด็กแดง

“อยู่ไหน แฟนหล่อน”

“เดี๋ยวสิ ตื่นเต้น”
“มียาดมป่ะ”
ชักจะหมั่นไส้กับท่าที่กระบิดกระบวนของเพื่อนสาวต้น ที่ขามาละรีบเป็นลมกรด พอมาถึงจริงๆล่ะอ้อยสร้อยอ่อนเปลี้ยไม่มีเรี่ยวแรง ถึงว่ายังไม่มีผัวซะที
เรื่องของเรื่องคือ อิฐขี้มาสองรอบแล้ว ชักจะหิวขึ้นมาทันใด อยากมีอะไรเข้าปาก

“เดี๋ยวเห็นหน้า ผช หล่อนก็ไม่ต้องใช้ยาดมแล้ว”
“ใช้ดุ้น”

“ทะลึ่ง”
“จ้ะ ยัยคนเรียบร้อย”




“สวัสดีครับ”
เสียงทักจากหนุ่มชุดสูทผูกไทด์สีครีม ใส่แว่นกรอบสีชา รองเท้าหนังสีดำ บุคลิกภายนอกดูสุภาพ ที่อาจขัดสายตาคงเป็นนาฬิกาข้อมือ G Shock สีฟ้าที่ดูไม่เข้ากับการแต่งกายโดยรวมๆของเขา

จากการใส่ชุดสูทไม่สามารถประเมินได้ชัดนักว่าหนุ่มคนนี้อ้วนผอมอย่างไร  รู้แค่ว่าเป็นคนผิวขาวอมเหลือง แต่ดูรวมๆคือเป็นคนสุขภาพดี ไม่ใช่คนหุ่นก๋องแก๋ง

“สวัสดีครับ”
เสียงตอบรับจากต้น เป็นเสียงเบาๆ พร้อมกับจงใจเมินหลบสายตา

“ผมอิฐ มาเป็นเพื่อนต้น”

“สวัสดีครับ ยินดีที่ได้รู้จัก”
“ผมประวิทย์”
ยิ้มทักทายจากนายประวิทย์ที่ส่งให้อิฐ ทำให้รู้สึกว่าตาคนนี้ก็ดูหล่อเหมือนกัน

“เชิญพวกคุณคุยไปนะ ผมหิว ผมไม่ไหวแระ”




“เพื่อนคุณตลกดีนะ”
และนี่คือประโยคทักทายจากนายประวิทย์ประโยคที่ 1 กับต้น

“ครับ”
“คุณกินอะไรมายัง ผมกินรอคุณมาสิบนาทีแล้ว”

“ยังครับ”
ถ้าจะคิดมาก ก็คงคิดได้ว่านายประวิทย์ค่อนขอดว่าต้นสายไม่ตรงเวลา แต่คิดอีกที ต้นก็มาตรงเวลา แต่นายประวิทย์มาเร็วเกินไป

“หิวก็ไปตักได้เลยครับ”
“ครับ”
“รึจะให้ผมไปตักให้”
นายประวิทย์ยิ้มเล็กๆที่มุมปาก พร้อมกับกดเสียงให้เบาต่ำลงเพื่อให้รู้สึกถึงนัยยะของคำพูด

“ไม่ต้องครับ”
 อาการหวิวๆของต้นเป็นอีกรอบ ทีตอนคุยไลน์ไม่ยักเป็น

“ผมรอตรงนี้"
"แล้วอย่าไปนานนะครับต้น”

“ครับ”
โอ่ย ทำไมนายประวิทย์ต้องทำให้ต้นวูบวาบใจสั่นได้ขนาดหนัก ไม่ไหวๆ

“อิฐ”
ต้นเดินตรงมาหาอิฐที่กำลังซ้วบๆอะไรซักอย่างที่ไลน์อาหาร
มองจากสภาพอิฐโดยทั่วไปคือหล่อเป๊ะถ้าไม่มีจริตเกย์ แต่ถ้าดูในสภาพหิวโซของอิฐตอนนี้ บอกได้คำเดียวว่า ทุเรศ ซกมก

“ทำไมไม่ตักไปกินที่โต๊ะกับเราเล่า ไม่อายคนอื่นหรอ”
เศษอาหาร สลัด เนื้อแฮม ชิ้นผลไม้ เกาะระเกะระกะไปทั่วเคราหนวดจมูกอิฐ แถมยังเปื้อนมายองเนส ที่แขนเสื้อมีคราบกระเด็นของชิ้นซูชิตกมาให้เห็น ในปากก็เคี้ยวกร้วมๆด้วยสรรพอาหาร ซึ่งตอนนี้ก็ยังไม่หยุดเคี้ยว

“อายเค้าอ่ะ พอเถอะ”
พอกลืนเอื๊อกหมดสิ้นที่กำลังเคี้ยว อิฐจึงได้หันมาต่อปากต่อกับต้น

“อายไรหล่อน ลูกค้ามีอยู่จึ๋ง ไม่มีใครเห็นชั้น ชั้นจะกินแบบไหนก็เรื่องของชั้น จบนะ”
“ชั้นอุตส่าห์ปลีกตัวมากินตรงนี้ เพื่อให้หล่อนได้จู๋จี๋กับผัวสองต่อสอง หล่อนยังไม่เห็นประโยชน์ชั้นอีก ชั้นน้อยใจหล่อนมาก”
ฟังเหมือนดูดีแต่อย่าเพิ่งไว้ใจ คารมอิฐช่างร้ายลึก

“ผัวที่ไหน เพิ่งจะได้คุยเอง”
“คุยไปคุยมาเดี๋ยวก็ได้กัน เชื่อชั้น”

“เหรอ”
“แต่เราเรียบร้อย อิฐก็ช่างค่อนแคะ”
สายตาอิฐจิกไปที่ลูกกะตาของต้น บอกเป็นนัยๆว่า อย่า –ตอ-แหล

“แล้วมาหาชั้นทำไม คุยกับผัวไปสิ อีกแป๊บชั้นถึงจะเดินเข้าไป”

“มานั่งเป็นเพื่อนเราหน่อยตอนนี้หน่อย เรากลัวใจตัวเองทนไม่ได้”
“ประวิทย์ เขาไม่เหมือนที่คุยในไลน์เลยอ่ะ  หน้าตารูปร่างเหมือนกันในรูปก็จริง แต่ในไลน์คุยเป็นคนขรึมติดเงียบซึ่งจริงๆเราชอบเขาตรงนี้ แต่พอตัวจริงดูก้อร่อก้อติก เจ้าชู้หลบในมากๆ เรารู้สึกหวั่นไหวสิ”
เหรอวะ แล้วตกลงมึงชอบที่มันขรึมติดเงียบ หรือมันก้อร่อก้อติกเจ้าชู้กันแน่ อีต้น อีแรดหลบใน ตอบ!!!
แต่อิฐก็อยากรู้เหมือนกันว่าไอ้ประวิทย์ไปยั่วไปอ่อยต้นอีท่าไหน คนของเราถึงได้แดดิ้นพล่านรัวๆ

“โอเค ไปๆ”




“ผมรอจนเกือบหลับ นานนะครับ”
คำพูดที่กึ่งแซวกึ่งตำหนิ แต่คนพูดทำสีหน้าอมยิ้มทำให้คลายบรยากาศเก้อๆลงไป

“ผมขอโทษครับ คุณประวิทย์”
ด้วยกลัวว่านายประวิทย์จะไม่พอใจ ต้นจึงขอโทษขอโพยไว้ก่อน

“เรียกผมวิทย์ก็ได้ เหมือนที่ต้นคุยกับผมในไลน์”
“คุณอิฐก็ด้วยนะ เรียกผมวิทย์ก็ได้”
การสร้างบรรยากาศความคุ้นเคย ทำให้ช่วยลดระยะห่างของความแปลกหน้า

“ทำไมคุณวิทย์เลือกนั่งตรงนี้ล่ะ”
อิฐเป็นคนยกประเด็นคุยขึ้นมาเมื่ออีกสองคนไม่มีทีท่าว่าจะคุย ต้นก็กินบุฟเฟ่ต์ตรงหน้าไปเรียบร้อยแต่ไม่พูดอะไร ส่วนนายวิทย์ก็เงียบนั่งเฉยมองดูวิวไปเรื่อย

ด้วยถ้าคิดในใจคงเป็นประโยคประมาณ -อีต้นเรียกกูมาเป็นไม้กันหมาเหรอ ทีอยู่กันสองคน แม่งคุยอี๋อ๋อป้อล้อกันนะพวกมึง-

“เห็นวิวทิวทิศน์ดีครับ พอมืดเห็นไฟระยิบระยับ เหมือนได้พักผ่อนสายตา”
-เรอะ พักลูกกะตาตรงไหนวะ ไฟแยงตาชัดๆ ยิ่งหลายๆดวง ยิ่งแสบตาไปใหญ่-

“แล้วจริงๆ คุณอิฐอยากนั่งตรงไหน”
“ผมตรงไหนก็ได้ ใกล้ๆของกิน”

“แล้วต้นล่ะครับ”
-อีต้นมึงอย่าตอบนะ ที่ไหนก็ได้ที่มีไอ้วิทย์ กูจะอ้วกแตกเพิ่งแดกเสร็จ-

“ผม…”
เมื่อต้นเงยหน้ามาปะทะสายตาของคนตรงหน้าทั้งสองที่ทิ้งช่วงเวลาเนิ่นนาน ยิ่งทำให้อิฐหวั่นใจว่าคำตอบที่ตัวเองคิดจะเป็นจริง

-นี่อีต้น มึงจะใจง่ายกับผู้ชายแปลกหน้าเร็วขนาดนี้เชียวรึ -
-ถ้าถามกูว่าหล่อมั้ย ก็พอดูได้-
-และถ้าถามต่ออีกว่าจะเอามั้ยล่ะ คำตอบคือต้องถามผัวที่บ้านดูก่อน-

“ตัวจริงกับในรูป ต้นดูดีกว่าในรูปมาก”
“ผมไม่ได้โกหก”

“ครับ”
มันยิ่งทำให้ต้นบิดเขินม้วนอายเข้าไปใหญ่
-อีต้น มึงชวนกูมาทำไมว้า-

“ผมไม่ชอบเที่ยวกลางคืน”
“เหล้า บุหรี่ ผมไม่กินไม่สูบ ผมไม่ชอบ”
“เผื่อคุณอิฐจะไม่รู้”
“ครับ”
-เรื่องของเอ็งเหอะ-

“ทำไมต้นไม่คุยบ้างครับ”
“ผมกำลังอิ่ม คิดอะไรไม่ออกครับ”
ในใจต้นหมุนติ้วๆ มันดีกว่าที่คิดมาก มากกว่าร้อยละ 50 รู้สึกได้ว่าวิทย์สนใจต้นจริงๆ

“ผมอยากจะคุยกับต้นมากกว่านี้ แต่เรื่องของเราสองคนคุยกันไปหมดแล้ว”
“ใช่มั้ยครับ”
ยื่นหน้าเข้าไปใกล้จงใจขนาดนี้  ถ้าไม่เรียกว่าอ่อยก็ไม่รู้จะเรียกอะไรแล้ว

“ใช่..ครับ”
-ยัยคนนี้ก็ยังกะสาวแรกรุ่น อยากจะได้เขาเป็นผัวสั่นระริกสิบริกเตอร์ แต่ต้องทำเป็นแอ๊บ-
อิฐบอกเลยว่า เบื่อละครฉากข้างหน้าตรงนี้เต็มที
ที่สำคัญอิฐชักง่วง เพราะมันอิ่ม

“ผมขอตัวก่อน พอดีลืมไป มีธุระที่บ้าน”

“อยู่เป็นเพื่อนกันก่อนสิ”
สายตาเวิ่นเว้อจากต้นส่งมาที่อิฐเพื่อระงับการเดินทางกลับ
และสายตาจากอิฐก็ส่งกลับไปเพื่อบอกว่า “ผัวมึงนั่งอยู่นั่น”

“โอเคๆไม่เป็นไร”
“ผมไม่อยากเป็นตัวปัญหา”
“ผมก็จะกลับแล้วล่ะครับ”
นายวิทย์ตัดสินใจแทนทุกคน

“ถึงวันนี้มีเวลาอยู่ด้วยกันน้อย แต่นับจากนี้ผมจะมีเวลาให้อีกนานเท่านาน”
ร่างกายของต้นแทบทรงตัวอยู่ไม่ไหว เมื่อฟังประโยคหลอมละลายใจ ต้องใช้มือสองข้างยึดเกาะเก้าอี้ไว้แน่น
อิฐส่ายหัวเบาๆ คิดในใจว่าตอนเพื่อนกูโดนปี้ อีนี่มันจะมีแรงรองรับการกระแทกกระทั้นพอมั้ย

“โชคดีครับ”
“เดินทางดีๆครับทั้งคู่”

“อืม โอเค”
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Share This Topic To FaceBook
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 31-07-2015 13:33:49 โดย natchapon »

ออฟไลน์ ❣☾月亮☽❣

  • เป็ดApollo
  • *
  • กระทู้: 6773
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +264/-6
 :m20: อิฐร้ายอะ

ต้นจะเอาไงต่อคะจะละลายไปกับพื้นแล้วนั่น. ทำไมตัวจริงกับแชทไม่เหมือนกันล่ะ. แอบระแวง

เอาอีกๆหลายๆตอนค่ะ

ออฟไลน์ natchapon

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 134
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +45/-1
ตอนที่ 2 พ่อครัวหัวป่าก์

“ทำไมกลับเร็วครับ”
เสียงคนในห้องครัวที่กำลังทำเสียงกึกกักปึงปัง ถามคนที่กำลังเดินผ่านประตูชั้นสองเข้ามา

“วันนี้เค้าง่วงไง”
“ต้นมันชวนเค้าไปหาคนที่คุยทางไลน์ มันบอกกลัวโดนหลอกไปข่มขืน”
“เค้าว่าตัวมันนั่นแหละ จะไปข่มขืนเค้า”
คนพูดพลางหัวเราะขำๆไปด้วย

“อิฐไม่ไปฟิตเนส?”
อีกคนทำหน้าเหนื่อย บอกให้รู้ว่าวันนี้ไม่ไปแน่ๆ
คนในห้องครัวเมื่อตะกี้เดินถือมาม่าผัดขี้เมาหอมฉุยเทใส่จานเปลยื่นชวนให้ดมกลิ่น

“หอม น่ากิน”
“งั้นรอแป๊บ ทีหลังอิฐโทรมาบอกผมก่อน จะได้ทำอาหารไว้ให้”
“จริงๆเค้ากินบุฟเฟ่ต์มาแล้ว แต่ได้กลิ่นอาหารก็หิวอีกรอบ”
“ไม่เป็นไร หน้าที่ผม”
 

“อร่อยจัง”
ทั้งที่อิฐก็กินบุฟเฟ่ต์มาแล้วแท้ๆ แต่ก็ยังสวาปามอาหารที่อยู่ตรงหน้าได้อีก อาจเพราะเป็นคนตรงหน้าที่ทำให้กิน

“ฝีมือใครล่ะ”
“ฝีมือผงชูรส”

“ใช่เหรอ”
พูดพลาง พ่อครัวมาม่าจึงเอานิ้วเช็ดปาดคราบเส้นที่อิฐกินเปื้อนมุมปากเอาไว้

“งั้นคราวหน้าเค้าทำให้ปอกินดีกว่า”
“ต้องอร่อยนะครับ”
“เค้าเลือกเอาเมนูไข่เจียวหมูสับ”
“สำคัญนะ ต้องกินได้ อร่อย เนื้อหมูสุก ไข่ไม่ไหม้”
“ระดับเค้าซะอย่าง เชื่อได้ดิ”
“อร่อย ปอกินได้ แล้วจะมีอะไรให้เค้า”
พ่อครัวหัวป่าก์นั่งทำหน้าคิดติ๊กต่อก ก่อนจะบอกออกมา

“ผมซื้อหมีพูห์ให้ 1 ตัว”
“อิฐเหมือนหมีพูห์ ตัวน่ากอด”

“เค้าอ้วนเหมือนหมูเลยเหรอ”
“ไม่ใช่ อิฐน่าฟัดน่ากอดเหมือนหมีพูห์”

“แล้วผมทำกับข้าวอร่อยๆให้อิฐกินทุกวัน มีของขวัญอะไรให้ผมมั่งเอ่ย”
เสียงหยอกล้อหวานแววอารมณ์โรแมนติกยังไม่จางหายกันไปง่ายๆ

“เดี๋ยวเค้าหอมแก้วปอสี่ข้างเป็นของตอบแทน แก้มสองข้าง หน้าผากหนึ่ง ใต้คางอีกหนึ่ง”

“แฟนผมน่ารักที่สุด”
นายปอขยี้หัวคนตัวบึ้กอย่างเอ็นดู

“เค้าอาบน้ำก่อนน้า จะหลับแล้ว”
“กู๊ดไนท์ครับ”
แล้วนายปอก็หอมแก้มอิฐทั้งสองข้างเหมือนที่ทำประจำอยู่ทุกเมื่อเชื่อวัน

“เดี๋ยวผมเก็บบ้าน แล้วตามไป”
“ค้าบ”
ผู้ใดที่ร้างแฟนร้างผัวร้างเมียมาเผชิญกับเหตุการณ์จู๋จี๋เราสองครองคู่ที่อยู่ตรงหน้า อาจจะมีโมเม้นต์อิจฉาเบาๆกันซักแว้บนึงเหมือนกัน




ออฟไลน์ Mouse2U

  • บังเอิญ'โลกกลม'..
  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 3531
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +223/-10
ชอบอิฐจังเลยค่ะ หล่อขนาดทำชะนีเพ้อเลยนะคะ :laugh: ยิ่งตอนที่คิดในใจยิ่งตลกค่ะ แซะต้นสุดฤทธิ์จริงๆ

ออฟไลน์ natchapon

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 134
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +45/-1
ตอนที่ 3 ความสัมพันธ์ที่เริ่มต้น


เมื่อเปิดประตูรั้วเข้าไป มองทางด้านขวาจะเห็นชายหนุ่มตัวหมีหน้ามันเหงื่อเยิ้มๆใส่เสื้อกล้ามไซส์ใหญ่สุดกับกางเกงเลสีตุ่นกำลังหามจอบขุดดินปั้กๆ อยู่ข้างรั้วบ้าน
คนเปิดประตูรั้วเข้ามาเป็นฝ่ายทักก่อน

“ไม่ร้อนเหรอ ปอ”
“อิฐอยู่ไหนอ่ะ”
คนหน้ามันแผล่บปาดเหงื่อติ๋งๆชี้ไม้ชี้มือบุ้ยบอกให้รู้ว่า คนที่ถูกถามอยู่ชั้นสองของตัวบ้าน

“ร้อนจะตาย หิวน้ำป่ะ”
คนเล่นภาษามือชี้นิ้วปาดลงไปด้านข้างตัวบอกให้รู้ว่า กระติกน้ำมีวางใกล้แล้ว

“แล้วทำไมอิฐไม่มาช่วยปอขุดดินมั่งล่ะ”
คราวนี้ไอ้คนตัวหมีเลิกใช้ภาษามือเปลี่ยนเป็นใช้ภาษามนุษย์ถามกลับไปที่คนถาม

“ต้นไม่รีบขึ้นไปหาอิฐเหรอครับ”
“เราไม่รีบ ไมหรอ”

“ไม่รีบ ก็มาช่วยผมขุดก่อนดีมั้ย”
“ไม่เอาอ่ะ”
ทีนี้คนตัวหมี ไม่ใช้ภาษามนุษย์สื่อสารแล้ว เปลี่ยนเป็นใช้ภาษาลูกกะตาจ้องกลับไปที่ลูกกะตาของต้น ซึ่งแปลได้ว่า งั้น-มึง-ก็-รีบ-ไป-ซะ-ที

“ดุจัง แค่นี้ก็ต้องดุ”
เสียงงึมงำๆแผ่วออกมาจากปากของต้นระหว่างเดินขึ้นชั้นสอง
 




“ไงหล่อน”
เสียงทักของนายอิฐในชุดเสื้อคอวีสีขาวกับกางเกงสามส่วนสีครีม ชุดใส่อยู่บ้านดูธรรมดามากๆแต่ไม้แขวนเสื้อดี ภาพรวมเลยดูดีทั้งหมด

“วันหยุดก็ควรหยุดอยู่บ้าน มาเดินร่อนเร่เป็นสัมภเวสีทำไมจ๊ะ”
วันหยุดของนายต้นส่วนใหญ่จะนอนสลบเหมือดอยู่บ้านไม่ออกไปไหน เพราะต้นคิดว่าอยากพักผ่อนให้เต็มที่ แต่วันนี้ต้องมีอะไรที่อยากจะมาพูดอยากมาระบายให้อิฐฟัง

“อิฐๆ  ปอเขาดูหงุดหงิดล่ะ เป็นไรป่ะ ทะเลาะกันเหรอ ”

“เปล่านี่ ทำไมเหรอหล่อน”
อิฐตอบต้นไป และย้อนคิดไปว่าไม่มีอะไรที่ต้องทะเลาะ เมื่อคืนก็ยังสามรอบปกติ

“อ๋อ”
อิฐทำหน้าเชิงระลึกได้ เลยเล่าให้ต้นฟังเพื่อคลายความข้องใจ

“ปอเขาอยากปลูกต้นไม้ตอนนี้แต่อากาศข้างนอกมันร้อน ชั้นบอกให้ทำตอนเย็นก็ได้ ชั้นจะช่วย แต่ฮีไม่เชื่อ ฮีไฮเปอร์”
อิฐเดินไปหยิบน้ำเปล่าในตู้เย็นที่ค้างคืนแต่เมื่อวาน เสิร์ฟให้กับเพื่อนสาว ใครกินเหลือไว้ก็อย่าไปรู้เลย

“เหรอ”
“เราก็ทักๆปอไปตามมารยาทตอนเดินเข้ามา แต่เหมือนปอเขาหงุดหงิดอ่ะ ไม่รู้สิ”
อิฐกระดกน้ำแร่ออรัลที่เปิดค้างไว้แต่เมื่อไรไม่รู้ ไหลลงคอเอื๊อกๆ ก่อนจะต่อบทสนทนา

“ชั้นรู้แระ”
เมื่ออิฐกินน้ำแร่ พุทธิปัญญาจึงเกิดขึ้น

“หล่อนไปพูดอะไรวอนตีนปอเขาล่ะสิ ชั้นรู้หรอก”
ทีนี้แก้วน้ำค้างคืนที่คาปากต้นไว้ถูกสะบัดออก แล้วต้นก็สะบัดหน้ารัวๆ ราวกับแม่นาคถูกข้าวสารเสก

“ไม่เลยๆ เราน่ะพูดจาสุภาพไม่เคยก้าวล่วงใคร จิตใจคิดดี พูดดี ทำดี”
สกิลภาษาลูกกะตาของอิฐถูกยกมาใช้อีกครั้ง เพื่อบอกกับต้นว่าอย่า-สะ-ตอ-อี-ดอก!!



พูดคุยพล่ามลมฟ้าอากาศ จนใกล้ถึงเวลาเข้า topic หลัก

“มีอะไรพูดมา ไม่งั้นหล่อนคงไม่มีเวลายุรยาตรแจ้นมาหาชั้น”
ซึ่งจริงๆถ้ามีเรื่องที่ต้นต้องปรึกษาอิฐ ก็สามารถคุยโทรหากันได้

“เรื่องไอ้วิทย์ แฟนหล่อนใช่มั้ย”
ตรงจุดพอดี สมกับเป็นเพื่อนซี้เพื่อนสาวกัน

“รู้ได้ไงอ่ะ”
“จะมีเรื่องอะไรล่ะจ๊ะนอกจากเรื่องผู้ชาย ที่ทำให้หล่อนวิ่งแร่หน้าตายังกะซอมบี้ถูกหอกทิ่มตูด”
ต้นทำหน้าล่อกแล่ก คงกำลังคิดว่าซอมบี้ถูกหอกทิ่มตูดเหมือนหน้าตัวเองตอนนี้อยู่เหรอ

“เฮ้อ”
เสียงรำพึงดังๆออกมาจากปากของต้น ดูแล้วความสัมพันธ์ของประวิทย์กับต้นเหมือนอยู่ในระยะสับสน ???
“ให้ว่องๆ บ่ายโมงชั้นจะนอน เย็นชั้นต้องไปฟิตเนสอีก”

“ก็คุยมาอาทิตย์นึง ก็ดีนะ แต่เหมือนไม่พัฒนา”
“เจอหน้ากี่ครั้งแล้วจ๊ะ”
“ก็ครั้งนั้นครั้งแรก พรุ่งนี้นัดเจออีกครั้ง”

“อืมม”
ขณะนี้อิฐ กำลังตรึกตรองปัญหาให้กับเพื่อนสาวอยู่

“ทำไมหล่อนถึงยังคิดว่าตัวหล่อนกับเค้าไม่พัฒนา”

“เราว่า…”
“ว่า..”
“ว่า……”
อิฐเหล่ตาไปที่ปากต้น

“หล่อนจะเว้นช่องไฟไว้ทำหอยสังข์อะไรมิทราบ อีหอยกาบ”
“อ๋อ เราคันหน้า ขอเกาหน้าแป๊บ”

อะไรของต้นนะ ณ จุดนี้อิฐบอกเลยว่าเพลีย เดาอย่างเดียวว่าต้นต้องใช้รองพื้นถูกๆเท่อๆตามตลาดนัด สามตลับร้อยที่มักจะโม้ว่าผสมครีมกันแดด ทาแป้งสาลีโบ๊ะขนมเบื้องดีกว่าป่ะ


“ต่อๆอิฐ”
หลังจากเกาหน้าจนปื้นแดง ต้นจึงจัดต่อ

“เออๆ หล่อนพล่ามมา”

“วิทย์เขาไม่เหมือนเดิมน่ะสิ ดูเขาหวานเยิ้มหยดย้อย ดูมันฟรุ้งฟริ้งเกินจริงปรุงแต่งมาก”
“เซ้นท์เราบอกว่า วิทย์น่ะดูเป็นผู้ชายชอบหว่านเสน่ห์”
“ทำให้คนอื่นหลงรัก พอเรารักแล้ววิทย์ก็ทิ้งเรา”
“เราไม่ชอบคนแบบนี้”
พอต้นพูดบทสนทนานี้ปุ๊บ ต้นก็ฟุบหน้าลงกับท่อนแขกระซิกร้องไห้เบาๆด้วยระดับเสียงเพียงสิบเดซิเบล
ต้นต้องไปออดิชั่นบทดราม่าน้ำตาไหลพรากมาชัวร์ เพราะต้นทำได้ดีเป๊ะสมจริงมาก

“อย่าเยอะ หล่อน”
“ทิชชู่บ้านชั้นแพงจ้ะ”
ออดิชั่นบทคนขี้งก อิฐก็ต้องผ่านด้วยชัวร์ !!

“อิฐอ่ะ”
“ช่วยเราหน่อยสิ เราไม่อยากชอบวิทย์ เรากลัวหลงรักเค้ามากกว่านี้”
เมื่อต้นเงยหน้าขึ้นมา คราบน้ำตาก็ไม่มีให้เห็นซักหยดซักนิด มีแต่เสียงสะอื้นจอมปลอม ที่ทำไปทั้งมวลทั้งหมดคือความเฟค…ใช่มั้ย

“ถุ้ยย”
“อีแรด”

“ใครหรอ”
“หมาในบ้านชั้นเอง มันชื่อแรด”

“อิฐนี่ ตั้งชื่อหมาแปลกๆ”
กับสองคนนี้ไม่รู้ว่าใครจะร้ายกว่าใคร พูดเลยย

“เอางี้ในความเห็นชั้น หล่อนอย่าเพิ่งกังวล อะไรที่มีความสุขหล่อนก็ทำไปเถอะ เรื่องอนาคตอย่าไปเครียด มันเปลี่ยนแปลงกันได้”
“เหรออิฐ”

“อะไรจะเกิดมันก็ต้องเกิด”
“การได้เจอใครซักคน พรหมลิขิตนะ”

“เหรออิฐ”

“ใช่สิหล่อน”
“ที่ชั้นพูดเข้าใจมั้ยเนี่ย”

“ก็เข้าใจอยู่นะ”
ทำไมอิฐรู้สึกว่า ต้นวันนี้เหมือนไม่ได้พกสมองใส่หัวมา

“จริงๆชั้นก็สงสัยอย่างนึง”
อิฐทำหน้าครุ่นคิดอะไรบางอย่างหลังจากร่ายยาวเรื่องข้อคิดชีวิตให้ต้นฟัง

“แฟนหล่อนเขาชอบหล่อนตรงไหน ชั้นสงสัย”
“ทั้งที่หล่อนก็ชอบทำตัวเป็นคนเรียบร้อย ทั้งที่จริงก็คันยิกๆ แล้วก็แต่งหน้าหนาเป็นตุ๊ดหน้าเทา นิสัยชอบคิดไปเองเวิ่นเว้อเพ้อมโน แล้วมานิสัยบ่างช่างยุให้ผัวเมียเค้าแตกแยกกัน เพิ่มอีกหนึ่งเลเวล”

“อิฐชมรึด่าเราเนี่ย”
“โอ๊ยหล่อน พูดขนาดนี้ ไม่รู้อีกเหรอ”
อิฐปวดเศียรเวียนเกล้ากับเพื่อนสาวตนนี้มาก ต้องตั้งชื่อเพื่อนสาวใหม่ว่า อีมนุษย์สัตว์เซลล์เดียว

“ที่สำคัญ”
“ตั้งแต่ชั้นเจอไอ้วิทย์ครั้งนั้นที่มันชมหล่อนว่า หล่อนดูดีกว่าในรูปมาก”
“ชั้นบอกเลยว่า หล่อนกับมันสมกันราวกับสัมภเวสีเหม็นฉุกับซอมบี้แว่นอย่างแน่นอน”

“อิฐเนี่ยปากร้าย เราทนไม่ไหว”
ต้นสะบัดหัวรัวๆ ราวกับทนฟังความจริงที่โหดร้ายไม่ได้

“จ้า แม่ใสซื่อสะอาดเป็นผ้าขาวบาง”
“นี่ชั้นง่วงแระ ถ้าหล่อนจะกลับบ้านอย่าเพิ่งไปคุยกับปอ เดี๋ยวจะได้กินตีนแทนกินข้าวจ้ะ ชั้นเป็นห่วง”
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------



« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 05-04-2015 14:56:33 โดย natchapon »

ออฟไลน์ Mouse2U

  • บังเอิญ'โลกกลม'..
  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 3531
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +223/-10
อิฐปากร้ายยย... แต่เราชอบมากค่ะ :mew3:
มาต่อไวๆ นะค้าา~

ออฟไลน์ mukmaoY

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 3956
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +145/-7
555 ต้นอิจฉาผัวเมียรักกันอ่ะดิ  เลยชอบยุ

ออฟไลน์ ❣☾月亮☽❣

  • เป็ดApollo
  • *
  • กระทู้: 6773
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +264/-6

ออฟไลน์ natchapon

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 134
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +45/-1
ตอนที่ 4 การตัดสินใจครั้งสำคัญ

ร้านส้มตำยำแซ่บชื่อดัง ที่ตอนนี้แน่นเอี๊ยดไปลูกค้าที่เต็มทุกเก้าอี้นับจำนวนได้เกือบห้าสิบคน ซึ่งห้าสิบคนนี้ยังไม่รวมลูกค้าที่ยืนรอคิวอีกสิบคน กับอากาศร้อนเปรี้ยงที่ปกคลุมนอกร้าน อาจจะทำให้คนรอคิวกินส้มตำต้องมีกัดจิกคนในร้านกันอยู่บ้าง

“อีกคิวเดียวได้กินแล้วครับ”
นายวิทย์ส่งสายตายิ้ม ที่ยิ้มทั้งตาทั้งใบหน้าปะทะให้กับต้นที่ยืนต่อหลังมาติดๆ
วันนี้นายประวิทย์อยู่ในชุดทำงานกึ่งทำการ โดยการถอดสูทตัวนอกถอดเนคไทออก เหลือเชิ้ตแขนยาวสีครีม พอเหลือยูนิฟอร์มแบบนี้ทำให้นายประวิทย์ดูเด็กลงไปซัก 2-3 ปี

“วันนี้ร้อนจังเลย วิทย์ร้อนมั้ยครับ”
เสียงอุทธรณ์ออกมาจากปากต้นเพราะอากาศร้อน ทำให้ต้นต้องขอบ่น

“ต้นมาอยู่ใกล้ๆผม ผมจะช่วยให้หายร้อนเอง”
พูดเสร็จ นายวิทย์ก็โอบไหล่ต้นเข้ามาอยู่ในระยะประชิดตัวประมาณ ไหล่สีไหล่ แขนสีแขน จนต้นรู้สึกหวิวไหวชาลามไปถึงฝ่ามือ

“มะ.. มะ..ไม่เป็นไรครับ หายร้อนแล้ว”
กับสัมผัสนี้มันแทบทำให้ต้นลุกยืนทรงตัวไม่ไหวอีกครั้งเหมือนที่เคยเป็น จนต้องซวดเซไปซบที่วงแขนนายประวิทย์
แล้วอยากจะถามหน่อยว่า อากาศร้อนๆ มายืนเบียดกันให้มากกว่าเดิม มันจะช่วยลดความร้อนตรงไหนมิทราบ?..ชิ

“ต้นไหวมั้ยครับ”
“ไหวครับ.. ไหว”
พร้อมกับสองมือของต้นที่ค่อยๆเลาะเล็มเกาะเกี่ยวไปที่สีข้างบั้นเอวนายประวิทย์อย่างเชื่องช้า…เชื่องช้า…เชื่องช้า จนโอบรอบตัวนายประวิทย์ได้พอดี

ซึ่งถ้าอิฐได้เห็นเหตุการณ์นี้อยู่ตรงหน้า อิฐคงบอกต้นได้คำเดียวว่า
อี-มารยา-ห้า-ล้าน-เล่ม-เกวียน



ภายในร้านส้มตำยำแซ่บ อากาศร้อนที่คุกคามบรรเทาเบาบางลง เพราะติดเครื่องปรับอากาศเย็นฉ่ำ
วันนี้ต้นเลือกร้านเดทเป็นร้านนี้และวิทย์ก็ไม่ได้ขัดใจอะไร
มุมที่นั่งของต้นกับวิทย์เป็นมุมค่อนข้างส่วนตัว ไม่เกะกะทางเดิน ไม่มีเสียงดังรบกวนจากโต๊ะอื่น

อาหารถูกเสิร์ฟวางเรียงรายบนโต๊ะ 4-5 เมนู หน้าตาอาหารดูน่ากินชวนน้ำลายสอ
กุ้งตัวโตอบวุ้นเส้นหอมกรุ่นจากกลิ่นหม้อดินเผา 2 หม้อ ถูกเลือกมาเปิบมาเป็นอันดับแรก

เมื่อเมนูที่ 1 เข้าปาก ความรู้สึกของต้นคือตัวเองเป็นควาย เพราะในปากต้นประหนึ่งกำลังเคี้ยวหญ้า นั่นคือวุ้นเส้นในหม้อที่แปรเปลี่ยนสภาพกลายเป็นต้นหญ้า
เมื่อลองลิ้มชิมกุ้งอบตัวโตจึงได้ลิ้มรส เนื้อกุ้งแข็งๆเหนียวปะแล่มๆรสชาติชืดๆจืดๆ
เมนูกุ้งอบวุ้นเส้น..มิทราบว่าเจ้าของร้าน มึงเก็บวางค้างคืนทิ้งจนกี่วันคืนชั่วโมงยาม พูดด!!!

“อร่อยมั้ยครับ”
สีหน้านายวิทย์ที่เอ่ยถามต้น เหมือนบ่งบอกว่ากุ้งอบวุ้งเส้นตรงหน้าพวกเขาสองคนช่างเอร็ดอร่อยเหลือเกิน

“แล้ววิทย์ล่ะ อร่อยมั้ย”
“อร่อยมากครับ”
ตอนนี้วิทย์รั้งแขนเสื้อขึ้นถึงระดับข้อศอกเพื่อความถนัดถนี่ในการคีบวุ้นเส้น ก่อนจะส่งสายตาวิบวับมาให้ต้นอีกครั้ง
อยากจะคิดว่ากุ้งอบวุ้นเส้นของต้นกับวิทย์มันผลิตกันคนละ lot ใช่มะ ทำไมอร่อยไม่เท่ากัน
ไอ้ครั้นจะขอชิมจากหม้อดินเผาของวิทย์ มันคงจะดูไม่งาม เพราะต้นกำลังสร้างภาพเป็นนางเอก กินจิบพอเป็นพิธี

“วิทย์หยิบจานนั้นให้ผมหน่อยนะ ผมอยากกินเผ็ดๆ”
ระยะห่างแค่เอื้อมมือถึงก็หยิบได้แต่ต้นไม่ทำ ต้นต้องให้วิทย์หยิบให้

และถ้าอิฐอยู่ร่วมโต๊ะ อิฐคงส่ายหน้าด้วยความระอาใจ
อี-ดัดจริต

เมนูตำไทยปูถูกคลุกเคล้าให้เคล้ากันกับเครื่องปรุง โรยด้วยชิ้นมะเขือเทศฝานบาง

ต้นใช้ส้อมกวาดชิ้นมะละกอเข้าปากให้พอดีคำเพื่อลิ้มรส และรสแรกที่ลิ้นรู้คือ
รสจืดของ ฟักดิบ? มะละกอดิบ? วิ่งวนในปากต้น
อีกแล้วหรือ รสชาติไม่เต็มบาทของตำไทยปูซึ่งมันควรจะเผ็ด แต่ดันเสือกจืด

“ผมตักให้ครับ กินเยอะๆ ต้นจะได้อ้วน”
นายวิทย์จ้วงตักตำไทยปูสามช้อนพูนๆ เทลงจานต้น พร้อมส่งสายตาเชื่อมเยิ้มและนิ่งทิ้งระยะไว้ซักครู่

“ต้นตอนนี้ดูธรรมชาติมาก”
 “อย่าทำแบบนี้ต่อหน้าคนอื่นอีกนะครับ นอกจากผมคนเดียว”
มะละกอดิบในปากต้นแทบจะกลายเป็นฟักเชื่อมเคลือบน้ำตาล ความขวยเขินของต้นได้โผล่มาที่สีหน้าออกมาอย่างเต็มที่ ดูจากใบหน้าแดงระเรื่อๆลามไปคอทะลุรองพื้นเรฟลอน ที่ต้นทดสอบใช้แล้วว่าไม่คัน

“ต้นตักอาหารที่ต้นกินให้ผมบ้าง ท่าทางน่าอร่อย”
“ดะ..ดะ..ได้ครับ”
หยุดช่วงการขวยเขินได้แป๊บ จึงตักตำไทยปูเทวางลงจานวิทย์

“อร่อยมากครับ ถ้าไม่ได้ต้นเสิร์ฟให้ผมกิน คงไม่อร่อยเท่านี้”
ต้นมือเท้าบิดเกร็งด้วยความวูบหวิวๆเวิ้งเหมือนนั่งรถไฟเหาะ

แต่ที่ต้นยังตะขิดตะขวงใจคือทำไมเมนูจานเดียวกัน ถึงอร่อยไม่เท่ากัน

“ไก่ย่างท่าทางอร่อย  เอานะครับ”
วิทย์พยักหน้าตอบรับเองเออเองกลายๆ แล้วตักชิ้นไก่ใส่จานให้ต้นพร้อมราดน้ำจิ้ม

ต้นอาจจะสับสนในใจกับสิ่งที่วิทย์ถาม
เอาอะไร  เอาไก่หรือเอาคน ?
ซึ่งต้นต้องพูดชัดๆบอกวิทย์เลยนะว่า ตัวเองเอาไก่ เพราะต้นเป็นคนเรียบร้อย

แต่ความรู้สึกลึกๆคือ ต้นอยากกินไก่ดิบมากกว่าเพราะเป็นอาหารโปรด บ้านต้นก็อยู่ริมน้ำ วันดีคืนดีต้นก็ลากไก่ลงไปแดกในน้ำ


“อร่อยมั้ยครับ”
จะพูดยังไงให้คงความโรแมนติกอยู่ ในเมื่อรสชาติอาหารเมนูไก่ก็ยังคงความเหี้ยยเหมือนเดิม

“วิทย์ชิมดูสิ เดี๋ยวผมตักให้”
ว่าพลางต้นก็ไม่รีรอตักชิ้นไก่จากจานเปลตรงกลาง แต่คราวนี้ที่พิเศษคือชิ้นไก่ถูกป้อนจากมือต้นเข้าปากวิทย์โดยตรง
เพราะนี่คือมารยาเล่มที่ 5,000,001 ของต้น เห็นต้นเงียบๆ ฟาดเรียบเป็นร้อย!!!

“อื้มม อร่อย”
“น่ากินมากครับต้น”

และการจู่โจมครั้งสำคัญของวิทย์ที่ทำให้ต้นอ่อนยวบนอนกระแด่วๆคือ
การที่อุ้งมือนายวิทย์คืบเข้าไปกุมจับกำมือพร้อมทั้งประสานนิ้วทั้งห้ากับนิ้วของต้น เหมือนจะไม่ได้บีบรัดมือต้นแน่นหนา แต่ก็ไม่ได้ปล่อยมือต้นออกไปได้ง่ายๆ บวกกับพลังสายตาสีเหล็กที่มองทะลุแว่นกรอบสีชาออกมา มันทำให้ต้นตัวสั่นเหมือนเจ้าเข้า

ไม่ไหวแล้วล่ะผู้ชายคนนี้ ทั้งอ่อนโยนโรแมนติกแต่ก็มีพลัง มันทำให้ต้นรู้สึกพ่ายแพ้ราบคาบ ทั้งที่วิทย์ไม่ได้เอ่ยพูดอะไรมามาก

แต่ที่ยังติดใจไม่คลาย ทำไมวิทย์กินอะไรก็อร่อย แล้วต้นล่ะแดกอะไรไม่ได้เรื่องซักอย่างทั้งที่หน้าตาอาหารก็ดูน่ากิน ทำไมเป็นเยี่ยงนี้??

หลังจากกินอาหารมื้อนี้เสร็จ ถ้ามีการกดให้คะแนนรสชาติความอร่อย ต้นจะให้แต้มศูนย์ ประเมินจากหมาอีแรดบ้านอิฐคงจะกินไม่ได้เป็นแน่แท้


“ครั้งถัดไป เจอกันที่ไหนดีครับ”
“วิทย์อยากไปไหน ตามใจวิทย์นะ”
ด้วยต้นคิดว่าคราวนี้วิทย์ตามใจต้น คราวถัดไปก็ให้เป็นการตัดสินใจของวิทย์ดีกว่า

“คอนโดผม ดีมั้ย”
“ไปทำอะไรเหรอ”
เป็นอย่างที่อิฐบอกจริงๆ แอ๊บใสซื่ออินโนเซ้นท์ต้องยกให้เธอ

“แล้วต้นคิดว่าไปทำอะไรล่ะครับ หืม”
ยิ้มกระชากละลายใจ ส่งมาให้ต้นอีกระลอกนึง

ในหัวต้นมีความคิดหมุนวิ้งๆๆ ไปคอนโดวิทย์ ต้องไปทำอะไรกันมั้งนะ จะเหนื่อยมั้ย จะเพลียรึเปล่า เตรียมอะไรไปพิเศษอีกเยอะแค่ไหน แค่คิด ต้นก็ปากคอแห้งแล้วล่ะ

“ต้น เป็นอะไร ยิ้มอยู่คนเดียว”
“ทิชชู่ขาดหมดแล้วครับ”

“ตายแล้ว”
เมื่อต้นรู้สึกตัวได้ จึงรู้สึกว่าตัวเองแสดงออกมากเกินไป

 “วิทย์น่ะแหละ ทำให้ผมกังวล”
ต้นจึงส่งสีหน้าที่บ่งบอกว่าตัวเองยังไม่พร้อมกับเรื่องนี้ และอะไรๆที่มันดูรวดเร็ว


“ครับ ไม่เป็นไร ต้นอยากมาหาผมเมื่อไหร่ บอกมา”
“ผมยินดีต้อนรับเสมอ”
พร้อมกับที่วิทย์เอื้อมมือมาจับที่คางเลื่อนไล้ขึ้นมาถึงริมฝีปากต้นอย่างช้าๆ

“รักนะครับ”
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------


« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 28-03-2015 21:59:10 โดย natchapon »

ออฟไลน์ Mouse2U

  • บังเอิญ'โลกกลม'..
  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 3531
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +223/-10
คุณขาคู้ณณณ…~ ทำเราหัวเราะจนปวดกรามไปหมดแล้วค่าา :m20: สงสัยว่าวิทย์จะลิ้นจระเข้นะคะ 'รับทานอะไรก็ดูอร่อยไปหมดเลย แต่ว่าจะมาหลอกต้นหรือเปล่านี่สิ น่าคิดเหมือนกันนะคะเนี่ย

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

ประกาศที่สำคัญ


ตั้งบอร์ดเรื่องสั้น ขึ้นมาใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดนี้ ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.msg2894432#msg2894432



รวบรวมปรับปรุงกฏของเล้าและการลงนิยาย กรุณาเข้ามาอ่านก่อนลงนิยายนะครับ
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0



สิ่งที่ "นักเขียน" ควรตรวจสอบเมื่อรวมเล่มกับสำนักพิมพ์
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37631.0






ออฟไลน์ B52

  • เป็ดZeus
  • *
  • กระทู้: 13215
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +420/-26

ออฟไลน์ natchapon

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 134
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +45/-1
ตอนที่ 5  คนแปลกหน้า


“เรานอยด์เหมือนกัน แต่เราก็รักวิทย์”
“อย่าเวิ่นมากจ้ะหล่อน หล่อนมีเยื่อพรหมจรรย์เหรอ ทำเป็นมโน”
“อิฐอ่ะ กับวิทย์คือครั้งแรกของเรานะ และจะเป็นคนเดียวตลอดไป”
“ชั้นท้าได้เลยว่าถ้าตอนไหนฝนตก เกิดใครให้หล่อนไปปักตะไคร้ พายุมรสุมดีเปรสชั่นไซโคลนเอเวอรี่ติงทุกสิ่งอย่าง บ้านเรือนพังทลายน้ำท่วม 10 เมตร ชัวร์!!”
“ไม่คุยแล้ว แค่นี้นะ”






ในบริเวณ food center ของห้างสรรพสินค้าชื่อดัง  โดยซูมภาพไปที่ชายหนุ่ม(?)สองคน บริเวณโต๊ะนั่งกินข้าวทรงสี่เหลี่ยม บนโต๊ะมีถุงป๊อปคอร์น ลูกชิ้นปิ้ง สาคูปิ้ง ไส้กรอกอีสาน ไอ้ติมถ้วย ก๋วยเตี๋ยวน้ำตก ส้มตำปูปลาร้า ลอดช่อง สารพัดสารเพของคาวของหวานที่วางเปะปะปนกัน

 อิฐวันนี้อยู่ในชุดกีฬาลำลองเสื้อสีฟ้าแขนสั้นขลิบขาว ส่วนกางเกงเป็นสีดำขาสามส่วนขลิบข้างสีแดง รองเท้าสำหรับเล่นกีฬาสีน้ำตาล ดูทรงแล้วอิฐคงเพิ่งเสร็จจากเล่นฟิตเนส แต่ที่ยังสงสัย ทำไมอิฐไม่เปลี่ยนชุดให้เรียบร้อยก่อนออกมาข้างนอก ??

เมื่อต้นเห็นอาหารที่อิฐกำลังถือเดินเข้ามา ต้นจึงเอ่ยปากถาม

“อิฐซื้อสลัดผักมาจากร้านไหน น่ากินจัง”
“หล่อนๆ บนโต๊ะน่ะ แดกให้หมดก่อนจ้ะ”
“อะไรอ่ะ อิฐชอบบ่นเรา”
เมื่ออิฐหาที่นั่งเป็นที่เรียบร้อย บทสนทนาจึงเริ่มต้น

“แล้วยังไงมิทราบ หล่อนซื้ออะไรมากินเยอะแยะ เพื่อไรจ๊ะ เซ่นสัมภเวสีที่ทางสามแพร่งเหรอ”
เป็นสไตล์เดิมของอิฐ ทักทายเพื่อนสาวในอารมณ์ที่จิกกัดเบาๆ

“ก็นัดเจอวิทย์กินข้าวตอนเมื่อวานไง อาหารมันไม่ถูกปากอ่ะสิ”
“หล่อนเลยต้องมาชดเชย ว่างั้น”
ซึ่งต้องบอกเลยว่าชดเชยด้วยอาหารที่เยอะมาก

“สลัดอร่อยมั้ยอิฐ”
ต้นถามอิฐ เพราะสลัดในปากที่ถูกเคี้ยวกร้วมๆของอิฐ ดูท่าทางน่าเอร็ดอร่อยมากๆ

“โอ๊ย อีนี่ ก๋วยเตี๋ยวในปากหล่อนกลืนให้หมดคำก่อนเถอะ”
“ไม่อร่อย เค็มปี๋”

“งั้นหล่อนเปลี่ยนเป็นกินไอ้ติมถ้วย”
“ชิมแล้ว มันหวานเกิน”

“หล่อนก็กินส้มตำไป”
“เผ็ดอ่ะ”

“ป๊อปคอร์น”
“มันจืด”
ทีนี้อิฐเงยหน้าจากจานสลัด มองหน้าต้นด้วยความตั้งอกตั้งใจแล้ว แล้วสูดลมหายใจเข้าลึกๆ


“เครหล่อน”
“หล่อนลุกจากเก้าอี้ เดินตรงเลี้ยวขวา 50 เมตร แล้วเข้าห้องน้ำเลยจ้ะ”

จังหวะที่อิฐพูดประโยคข้างต้นจบ คือจังหวะการหายใจออกพอดี การออกกำลังกายฟิตเนสคงทำให้ปอดอิฐแข็งแรง จึงสามารถกลั้นเกร็งลมหายใจได้ยาวนาน

“เรายังไม่ปวดท้องเลยนะ”

“ชั้นไม่ได้ให้หล่อนไปขี้ ชั้นให้หล่อนไปกินขี้”
“อีเรื่องมากเรื่องเยอะ มีอะไรก็กินไป กินเสร็จก็ขี้ออกหมด”

กระทั่งอิฐเสร็จจากจานสลัดตรงหน้า

“ชั้นกลับแล้วนะหล่อน ปอรอที่บ้าน”
“อะไรกัน คุยได้แป๊บเดียวเอง”

“โอ๊ย ชั้นมีงานการธุระปะปังต้องเคลียร์สิจ๊ะ”
ว่าพลางอิฐก็รวบกระเป๋าสะพายข้างพร้อมลุกออกจากโต๊ะ

“อ่ะ ไส้กรอก อิฐเอาไปกินที่บ้านสิ”
ด้วยน้ำใจของต้นที่มีให้ อิฐเกือบจะน้ำตาไหลรัวๆแต่สะดุดอารมณ์กลางคันเมื่อ

“ไส้กรอกเปรี๊ยวปี๋ เรากินไม่ลง”
“ขอบใจนะหล่อน”

ทุเรศจริงๆสำหรับเพื่อนสาวคนนี้



“ขอโทษครับ”
เสียงนุ่มทุ้มของชายหนุ่มผิวคล้ำ ตาคม รูปร่างลำสันกำยำ ที่อยู่ในชุดเชิ้ตกางเกงแสล็คในมือถือโน้คบุ๊ค

“ที่นี่มีโรงหนังมั้ยครับผม”
สายตาชายหนุ่มแปลกหน้าคล้ายเจาะจงไปที่อิฐ

“ชั้น 4 เป็นชั้นโรงหนังครับ”
คนตอบคือต้นคนเรียบร้อย

“ขอบคุณครับ”
สายตาชายหนุ่มแปลกหน้าเพื่อบอกขอบคุณกลายกลับไปชี้เฉพาะที่อิฐ

“ตอนนี้ผมหิวข้าว”

“กินที่นี่ได้ครับ อาหารอร่อยหลายร้าน”
คนตอบก็ยังเป็นต้น คนเรียบร้อย

“ถ้าคุณอยู่นั่งเป็นเพื่อนผม ผมจะยินดีมาก”
สายตาของชายหนุ่มที่เพ่งมองไปหาอิฐ บ่งบอกให้รู้ว่าเขาอยากสานต่ออะไรบางอย่าง

“ได้ครับ…ผมยินดี”
และคนตอบก็ยังเป็นต้นคนฟาดเรียบมาเป็นร้อยๆ
 
 “รอซักครู่นะครับ ไปซื้อข้าวไม่นาน ยังไงฝากโน้ตบุ๊คด้วย”
ยิ้มจากชายหนุ่มเหมือนอยากเริ่มต้นความสัมพันธ์ที่ยาวนาน

“ได้ครับ อย่าไปนานล่ะ”
สุดท้ายก็ยังเป็นเสียงต้นที่พูดส่งท้ายไป


“มาสิอิฐ มานั่งเป็นเพื่อนเราก่อน”
เพื่อเคลียร์พื้นที่รองรับผู้ชายคนใหม่ ต้นจึงรวบรวมถุงกล่องอาหารเซ่นวิญญาณเร่ร่อนยัดเข้ากระเป๋าไปก่อน

“นี่หล่อน รู้จักเขาเหรอ ทำหน้าระริกระรี้กระดิ๊กระด๊าต้อนรับขับสู้ พูดให้ท่าผู้ชาย”
“ชั้นน่ะอยากกลับบ้านเร็วๆ แต่ชั้นก็ห่วงหล่อน”

เมื่ออิฐลงนั่งเป็นที่เรียบร้อย ก็ต้องมีเรื่องที่ต้องให้พูดให้บ่นให้จิก

“ก็เรามนุษย์สัมพันธ์ดี อิฐก็รู้”
“เหรอ แน่ใจนะว่าหล่อนไม่จงใจอ่อย ?”

คิดดูอีกที ถึงต้นอ่อยไปก็ไม่เกิดประโยชน์ เพราะคนที่ถูกสนใจคืออิฐ

“บ้า เราน่ะมีวิทย์แล้ว เราแค่มีอยากมีเพื่อนเพิ่ม”
ณ ตอนนี้ พูดได้คำเดียวเลยที่เหมาะสมกับต้น โดยไม่ต้องใช้ทักษะสายตา

“อีแรดที่สุดในสามโลก”



“รอนานมั้ยครับ”
ในมือชายหนุ่ม เป็นก๋วยเตี๋ยวน้ำตก คาดว่าเป็นร้านเดียวกับที่ต้นซื้อกิน

“ไม่นานครับ”
“ผมซื้อก๋วยเตี๋ยวร้านเดียวกับคุณ อร่อยมากเลย”
เสียงพูดชวนคุยเชื้อเชิญก็ยังเป็นต้น

“อ๋อครับ”
สองพยางค์ตอบรับจากหนุ่มตาคมที่มีให้ต้น มีแค่นั้นจริงๆ
ตอแหลได้โล่ห์จริงๆ สำหรับเพื่อนสาวของอิฐ ทีเมื่อกี้บอกว่าก๋วยเตี๋ยวน้ำตกเค็มปี๋ ดอก!!

“เมื่อกี้คุณกินสลัด ผมเห็นจานสลัดวางตรงหน้าคุณ ผมอยากกินบ้าง แต่หมดแล้ว”
ชายหนุ่มแปลกหน้าหันมามองทางอิฐด้วยท่าทางเชิญชวนอะไรบางอย่าง

“คุณรีบๆกินไป อย่ามัวแต่พูด”
“ครับ ผมจะรีบกิน”
ถึงอิฐจะพูดเสียงแข็งกระด้างอย่างไร แต่สายตาของหนุ่มตาคมก็ยังค้างกับใบหน้าอิฐอยู่ บอกได้เลยว่า สิ่งที่เขาอยากกินอาจจะไม่ใช่ก๋วยเตี๋ยว

“คุณมาคนเดียวเหรอครับ คุณชื่ออะไร”
ราวกับว่าตัวเองจะถูกกันออกจากการสนทนา ต้นจึงขอแย่งซีนอีกครั้ง

อิฐเพลียใจเหลือเกินกับเพื่อนสาว อยากจะไล่ไอ้นี่ให้มันไปเร็วๆก็ดันชวนมันคุยอีก บอกเลยว่าเพลียแคม!!!

“คุณกินเสร็จ ถ้าคุณจะดูหนังต่อ เดินขึ้นบันไดหรือลิฟต์ขวามือนะครับ”
อิฐอยากจะตัดบทให้หมดเรื่อง

“ไส้กรอกอีสานอร่อยครับ คุณลองกินสิ เดี๋ยวผมเลี้ยง”

“อ๋อครับ”
สองพยางค์ของชายแปลกหน้าที่มีให้ต้นก็ยังคงเดิม

และความรู้สึกของอิฐตอนนี้คืออยากจะทึ้งหนังหัวอีตุ๊ดต้น ตัดสัมพันธ์ความเป็นเพื่อนก็น่าจะดี

“คุณ…”
ชายหนุ่มแปลกหน้าคงอยากจะถามชื่ออิฐ แต่อิฐทำสีหน้าให้รู้ว่าไม่อยากพูดต่อประเด็น

“มาคนเดียว?”
ก็ได้แต่ค้างไว้แค่นั้น

“ผมเป็นเพื่อนอิฐเค้าครับ ผมชื่อต้น ทำงานกันคนละที่ สนิทกันมานาน”
“อ๋อครับ”
ตอบรับสองพยางค์ไปเบาๆพอเป็นมารยาท ต้นจะรู้สึกตัวรึยังว่าอีกคนไม่สนใจตัวเองแม้แต่กระผีก



และเมื่อก๋วยเตี๋ยวน้ำตกในชามชายหนุ่มแปลกหน้าใกล้หมด ก็ได้เกิดเหตุอันสะเทือนใจ

โดยจังหวะที่เขาพลิกคีบเส้นจากด้านใต้ชาม แมลงสาบ แมลงที่อึดทนต่อทุกสภาพแวดล้อมกำลังเดินไต่คลานโบกมือเดินเล่นยักคิ้วรัวๆ ตีลังกาสามตลบออกมาให้เห็นตัวชัดๆ

ผิดที่ร้านอาหารที่ไม่ได้ป้ายรับประกัน clean food good taste
ผิดที่ตลาดสด เพราะไม่เอาวัตถุดิบคุณภาพชั้นดีมาเสิร์ฟ
ผิดที่แมลงสาบที่มาปรากฏตัว ผิดสถานที่ ผิดเวลา

เสียงอุแหวะดังออกมาจากปากต้นเมื่อเห็นตัวแมลงสาบ
ส่วนลูกกะตาอิฐก็จ้องเขม็งไปที่ชามก๋วยเตี๋ยวโดยไม่กระดุกกระดิกตัว
และสำหรับชายแปลกหน้า เขาจะทำอย่างไร


“ฮี๋ๆๆ”
พร้อมกับอาการเบ้ปากกรี๊ดๆของชายหนุ่มผิวคล้ำ ตาคม กำยำล่ำคนนั้น

คำนี้คำเดียวจริงๆ
และฝันหวานของต้น จึงพังยับไปกับตา…


----------------------------------------------------------------------------------------------------------------


ออฟไลน์ Mouse2U

  • บังเอิญ'โลกกลม'..
  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 3531
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +223/-10
ขอสมัครเป็นแฟนคลับอิฐกับต้นได้ป่ะคะ อยากรู้จักเป็นการส่วนตัวจุงเบย คือแบบคงจะต้องนั่งขำทั้งวันแน่ๆ เลยค่ะ 555~

ออฟไลน์ ❣☾月亮☽❣

  • เป็ดApollo
  • *
  • กระทู้: 6773
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +264/-6
อี๋ๆๆ.   :laugh:

ชอบพวกนางจริงๆ. แซ่บลื้มเลยดิวันนี้

ออฟไลน์ natchapon

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 134
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +45/-1
ตอนที่-6 สุดที่รัก

กว่าอิฐจะถึงบ้านเป็นเวลาเกือบสี่ทุ่มหลังจากเคลียร์ธุระจนเสร็จ

“แฟนผมมาดึกจัง”
เสียงเรียกดังขึ้นจากคนในเงาตะคุ่มที่เกาะอยู่ฝั่งนอกชั้นสองตัวบ้าน จนอิฐต้องมองตามเสียงเรียก
แทบจะไม่เคยเห็นหมีปอได้หยุดพักผ่อนต้องมีกิจกรรมอะไรได้ทำตลอด และสำหรับดึกคืนนี้ของหมีปอคือ เช็ดหน้าต่างบ้านชั้นสอง

“ปอ ไม่กลัวตกไปเหรอ”
 ตัวหนาๆของนายปอโหนไปอยู่อีกฝั่งหนึ่งจากในตัวบ้านออกสู่ด้านนอก โดยยังมีฝ่าเท้าเกี่ยวกับระแนงไม้ที่ยื่นออกมา ดูๆแล้วหวาดเสียวเหลือเกินว่าหมีตัวหนาจะร่วงปุ๊กหล่นพื้นไป

“ไม่ตกหรอกครับ ไม้รองมันแข็ง”
“ปอเข้ามาเดี๋ยวนี้เลย เร็วๆ”
ระอาใจปนขำๆกับความขยันที่ไม่รู้เวล่ำเวลา

“เช็ดใกล้หมดแล้วครับ อีกสามบาน”
สามบานของปอต้องใช้เวลานานแค่ไหน

กระทั่งอิฐเปิดประตูเดินเข้ามาในบ้าน ขึ้นบันไดถึงชั้นสองและออกคำสั่งกับหมีปอ

“เค้าไปอาบน้ำก่อน ออกมาต้องเห็นปออยู่ในบ้านปิดหน้าต่างเรียบร้อย โอเคป่ะ”
“ครับ”

การยิ้มรับของปอ เหมือนทำให้อิฐที่วันนี้ดูเพลียๆ เหมือนมีพลังและสดใสมากขึ้น

หลังจากเสร็จสิ้นภารกิจอาบน้ำแต่งตัว ความคาดหวังของอิฐคือจะได้เจอหมีปอนั่งนิ่งๆดูทีวีสบายๆและคุยกันตามประสา

แต่สิ่งที่ได้เจอตรงหน้าอิฐมันไม่ใช่ เพราะหมีปอกำลังรื้อค้นลิ้นชักตู้สี่ชั้นที่วางอยู่ข้างทีวี
เอิ่ม…

“ทำอะไร-หรา”
หน้าอิฐตอนนี้คงจะละห้อยหมองคล้ำดำปิ๊ดเหลือเกิน ทั้งที่อาบน้ำสดชื่นมาแล้ว

“เคลียร์ลิ้นชักครับอิฐ อะไรใช้ได้ใช้ไม่ได้ ลิ้นชักจะได้ว่างเพิ่มอีกซักอัน”
แล้วมันควรจะเคลียร์กันตอนสี่ทุ่มกว่ารึเปล่า

“ปอบอกเค้านี่ จะเข้ามานั่งพักไม่ทำอะไรแล้ว”
“แต่ผมได้ยินแค่ว่าอิฐ บอกให้ผมเข้ามานั่งในบ้านปิดหน้าต่างให้เรียบร้อย”
ยิ้มคราวนี้ของปอกลายเป็นยิ้มฉายแววซุกซนไปซะนั่น
อยากจะเลี่ยงบาลีก็เชิญ

อิฐเดินดิ่งไปที่โซฟาห้องรับแขก แล้วหยิบรีโมตทีวีเปิดดูเกมส์โชว์พร้อมทำหน้าเหม็นเบื่อกับรายการทีวีที่อยู่ตรงหน้า

“ปอๆ มานั่งดูทีวีด้วยกันนะ”
อยากจะมีคนแชร์ความเบื่อด้วยกัน ก็แฟนกันนี่เนอะ :}

“ครับ”
ปากได้แต่ครับๆไปอย่างงั้น ตัวได้ลุกมาซะที่ไหน เพราะหมีปอมัวแต่สาละวนค้นข้าวของในลิ้นชัก
เฮ้อ…

“ไปกินข้าวกับต้นมา มีคนมาจีบเค้า”
“ก็หล่ออยู่นะ”
พอฟังอิฐพูดเสร็จ หมีปอจึงได้หันมาตั้งใจฟังสิ่งที่อิฐพูดอย่างเต็มที่เสียที

“อืม”
“แล้วอิฐว่าไงครับ”

“แล้วปอคิดว่าไงล่ะ”

อิฐตัดสินใจเดินไปนั่งข้างๆปอพร้อมซบไหล่ แขนสองข้างของอิฐกอดกระชับเอวหมีปออย่างแน่นหนา และเพ่งมองสิ่งที่หมีปอกำลังหมกมุ่นทำอยู่

และสิ่งที่เห็นคือลิ้นชักที่เปิดค้างไว้ สิ่งของข้างในถูกจัดเป็นระเบียบ ทั้งอุปกรณ์เครื่องเขียน ชิ้นส่วนอิเล็กทรอนิกส์ต่างๆ และอุปกรณ์สำนักงานที่ไม่ใช้แล้ว แยกใส่ตามกล่อง

แต่ตอนนี้คนที่เพิ่งกำลังจัดลิ้นชักต่อให้เสร็จ ก็เหมือนถูกตรึงหยุดนิ่งให้อยู่กับที่ เหมือนไม่มีแรงอยากทำอะไรต่อ

“อิฐจะเอาผมไปทิ้งไว้ไหน”
“ถ้ามีใคร..มาชอบ”
ทอดระยะการเว้นวรรคเหมือนคนพูดมีอารมณ์เว้าวอนในใจ ซึ่งมันทำให้อิฐรู้สึกผิดเหลือเกิน

“ปอ”
“ครับ”

“เค้าขอโทษนะ”
หมีล่ำของอิฐใช้มือสากๆลูบผมเปียกหมาดของคนที่กำลังซบไหล่อยู่อย่างแผ่วเบา

“อิฐขอโทษผมเรื่องอะไร”
แก้มของปอที่เหนียวเหนอะด้วยเหงื่อไคลค่อยๆแนบชิดลงมาใกล้กับหน้าผากคนอีกคนที่เงยหน้ารออยู่

“เค้ารักปอนะ”

“อืม”
“ครับ”




ยกอีตุ๊ดกลัวแมลงสาบกรี๊ดแต๋วแตกให้ต้นไปเถอะ นางจะได้มีเพื่อนโบ๊ะหน้ารองพื้นเฉิ่มเบ๊อะเสียที
 #อิฐได้กล่าวไว้
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 05-04-2015 14:45:29 โดย natchapon »

ออฟไลน์ Mouse2U

  • บังเอิญ'โลกกลม'..
  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 3531
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +223/-10
หมีปออย่าได้กลัวไปเลยนะคะ เพราะคนที่มา
จีบน่ะ เขาสปีชีส์เดียวกับอิฐเลยค่าา… :laugh:

ออฟไลน์ natchapon

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 134
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +45/-1
ตอนที่ 7 การเตรียมตัว


“ข้อแรก คืนนี้หล่อนต้องเลิกพอกหน้า เครมั้ย”
คำแนะนำสำคัญที่อิฐบอกต้นและต้นควรจดจำสำหรับคืนดีเดย์คืนนี้

“จำเป็นมากเลยเหรอ”
“คือถ้าเราไม่ได้โบ๊ะหน้า เราขาดความมั่นใจ”
อิฐยื่นหน้ายื่นหัวเข้าไปส่องจ้องมองหน้าต้นแบบใกล้ชิดระดับรูขุมขน หลังจากต้นพูดเผยสาเหตุการโบ๊ะหน้าวอก

“ชั้นเข้าใจหล่อนจ้ะ”
“แต่ชั้นก็เข้าใจแฟนหล่อนนะ บางที”
“ถ้าเกิดไอ้วิทย์มันกำลังปี้หล่อน แล้วอยู่ๆมันจะนึกว่าปี้ศพมัดตราสังข์ตอนหล่อนเกร็งมือน่ะสิ”

“อิฐนี่ พูดไปได้”
“เราก็เปิดไฟไง”

“อย่างงี้ยิ่งน่ากลัวใหญ่จ้ะ เพราะตอนหล่อนเกร็ง หล่อนก็จะตาเหลือกๆถลน ๆ ชั้นว่าผัวหล่อนหัวใจวายเด๊ดสะมอเร่ แล้วหล่อนก็จะกลายเป็นแม่ม่ายผัวตายคาอก”
“อิฐบ้า”
ปากคออิฐช่างเราะร้ายนัก พูดเลย

ระหว่างการเดินฟุตบาทคุยเม้าท์มอยของสองเพื่อนสาวก่อนจะแยกย้ายกลับบ้าน ต้นเหลือบไปเห็นร้านขายน้ำผลไม้จึงหยุดแวะซื้อมาหนึ่งถุงมาช่วยดับกระหาย

“น้ำนางเอกมากหล่อน น้ำส้มคั้น”
“เราว่ามันอร่อยชื่นใจ ดื่มแล้วสดชื่น แบบเรารู้สึกฟรุ้งฟริ้งมุ้งมิ้งหลังกินนะ”
อิฐอยากจะบิดปากเป็นรูประฆังคว่ำใส่หน้าต้น
กระ-แดะ

“อิฐ แล้วเราต้องเตรียมอะไรไปบ้าง”
“เราไม่เคย”
ดูท่าทางต้นเหมือนจะกังวลไปทุกเรื่อง ตั้งแต่ที่ขอคำปรึกษาอิฐจากครั้งที่ผ่านๆมา
“ใจเย็นๆหล่อน”
จากการที่เป็นเพื่อนกันมานาน รู้นิสัยใจคอกันมาดี อิฐจึงอยากให้เพื่อนหายกังวล
“มันไม่มีอะไรต้องเครียดขนาดนั้น หล่อนน่ะขี้มโน”
“เหรออิฐ”
“เราไม่อยากให้สูญเสียมันไปง่ายๆ ถ้าเราจะเสียมันไป เราจะเสียให้คนที่เรารักและรักเราจริงๆ”
“อิฐก็รู้นี่ เราเวอร์จิ้น”
อิฐเหลือบตาขึ้นลงมองตั้งแต่หัวจรดตีนเพื่อนสาว และเหยียดปากเป็นรูปตัววีและสั่นปากรัวๆด้วยความหมั่นไส้

“เวอร์จิ้นเฉพาะรูหูรึเปล่าหล่อน”
“ทุกรูเราเวอร์จิ้นหมด เรามั่นใจ”
ไม่เคยมีครั้งไหนในชีวิตเลย ที่ต้นรู้สึกฮึกเหิมมั่นใจเท่าครั้งนี้อีกแล้ว

“เครหล่อน สิ่งที่ต้องเตรียม”
ระหว่างการเดินฟุตบาท เหมือนอิฐจะต้องใช้สมองเพื่อครุ่นคิดแก้ปัญหาให้เพื่อนสาวจึงขอหยุดพักระหว่างทาง

“ผ้าอนามัยเอาไว้ซับเลือดหล่อนจ้ะ ถ้าหล่อนแน่ใจว่าจะเสียตัวครั้งแรกหล่อนอาจจะเลือดไหล”
“ไหลเยอะมั้ยอิฐ เรากลัวจัง”
“ผัวหล่อนใหญ่มั้ยล่ะ ถ้าใหญ่ก็ไหลเยอะ”

“อะไรใหญ่เหรอ”
“หูล่ะมั้ง ถ้าหูไอ้วิทย์มันใหญ่ เลือดหล่อนก็ไหลมาก โอ๊ยอีบ้า”
อิฐชักจะอารมณ์เสีย ทำมาแอ๊บอินโนเซ้นท์กับเรื่องไม่เป็นเรื่อง

“ถุงยาง สารหล่อลื่น”
“รู้ใช่มั้ยพวกนี้ไว้ทำอะไรหล่อน”
“รู้สิ เราไม่ได้โง่นะอิฐ”
ทีงี้มาฉลาดเชียว อีต้นตำแยตอแหลเรียกพี่

“แต่ของพวกนี้หล่อนอย่านำเสนอผัวหล่อนโจ่งแจ้งนะจ๊ะ เขาจะว่าหล่อนให้ท่าเกินไป”
“หล่อนต้องมีชั้นเชิง หล่อนต้องเล่นตัว หล่อนต้องทำตัวเองให้มีคุณค่าได้มายากๆ”

“เหรออิฐ”
ต้นทำสีหน้าเหมือนต้องคิดอะไรบางอย่าง และลุกขึ้นเดินหมุนไปหมุนมา

“แต่ปกติเราก็เรียบร้อย อิฐไม่บอกเรา เราก็ไม่จำเป็นต้องทำถึงขนาดนั้น”
“อีต้น ชั้นซื้อคำว่าเรียบร้อยจากหล่อนได้มั้ย พฤติกรรมที่หล่อนทำอยู่ทุกวัน มันโคตรจะแรดบวกแอ๊บ ชั้นพูดเลย”
แล้วคำว่า อี ก็หลุดออกจากปากอิฐ อิฐอาจจะทนไม่ไหวแล้วล่ะ

“อิฐอ่ะ หยาบคาย”
ปากอิฐตอนนี้เบ้เป็นอักษรภาษาไทยรูป ช ช้าง อาจจะมาจากคำว่า ช้าง- ลาก-…

“จริงๆเสื้อผ้าหล่อนไม่ต้องเอาไปก็ได้ เพราะเหตุการณ์อะไรอาจจะไม่ใช่อย่างที่หล่อนคิด”
“ชั้นพูดเผื่อไว้ เครมั้ยหล่อน”

“ทำไมล่ะอิฐ ทำไมอิฐ..พูดแบบนี้”
“วิทย์เขา..ไม่รัก..เราแล้วเหรอ”
เสียงต้นแทบจะขาดหายไปจากลำคอ เพราะฟังประโยคสะเทือนใจ

“ใจเย็นๆหล่อน ไม่มีอะไร”
“คืออย่างนี้ ชั้นคิดว่ายังไงซะผัวหล่อนก็ต้องมีเสื้อผ้าให้หล่อนใส่ตอนกลับบ้านอยู่แล้ว  ชั้นก็แซวหล่อนเล่น โถๆๆ”
อยากจะบ้าตายกับเพื่อนสาว นางคงมั่นใจเต็มที่ว่านางต้องสละเวอร์จิ้น (?)เสียความบริสุทธิ์ให้ได้ พอใครพูดขัดมโน นางเลยเสียศูนย์
 จริงๆถามไอ้วิทย์มันชัวร์รึยัง จะปี้นางรึเปล่า

“โชคดีนะหล่อน”
“อย่าลืมยาดม ยาหม่อง เวลาหล่อนจะเป็นลมหน้ามืด”
“และที่สำคัญ ยาคุมฉุกเฉินที่หล่อนต้องเตรียมไปด้วย ปัญหาตั้งครรภ์ไม่พึงประสงค์เป็นปัญหาระดับโลกเลยนะ กรณีถุงยางฉีกขาด”

“ต้องใช้ด้วยเหรออิฐ”
“เผื่อหล่อนท้องนอกมดลูกไงจ๊ะ”
ต้นทำหน้างงๆ ว่าตัวเองจะเป็นแบบที่อิฐพูดบอกเหรอ

“ขอบใจมากอิฐ ทุกๆเรื่องเลย”
ยิ้มที่มีให้เพื่อน คือยิ้มขอบคุณจากใจ
“เครหล่อน”

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------

ออฟไลน์ Mouse2U

  • บังเอิญ'โลกกลม'..
  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 3531
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +223/-10
โอยยๆๆๆ :m20: … ชอบเวลาที่อิฐจิกต้นจังค่ะ จิกได้เป็นธรรมชาติมากเลยย~ ต้นน่ารักนะคะ บางเรื่องเราว่าต้นก็ใสจริงๆ นั่นแหละ อย่างเรื่องยาคุมกำเนิด (?) :laugh:

ออฟไลน์ mukmaoY

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 3956
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +145/-7
 :hao7:  ต้นสู้ๆนะ  ให้เขา  :oo1: เราให้ได้

ออฟไลน์ natchapon

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 134
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +45/-1
คนเขียนขออนุญาตย้ายเรื่องสั้นเรื่องนี้ไปอยู่หมวดนิยายครับ เนื่องจากมันมีหลายตอนจบจริงๆ และหวังว่าคนเขียนควรจะต้องเขียนให้จบ :call:

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE






ออฟไลน์ KKKwanGGG

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1364
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +21/-2
ฮามากครับ อิฐสุดยอดมากเลย อย่าลืมมาต่อนะครับ

ออฟไลน์ natchapon

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 134
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +45/-1
ตอนที่ 8 ความหวั่นไหว


“มาแล้วครับน้ำส้ม”

ชายหนุ่ม“ของ” ต้น เดินถือถาดน้ำมาวางที่โต๊ะตรงหน้าโซฟาขนาดสองที่นั่งคนเบียด เป็นโซฟานุ่มหยุ่นสีน้ำตาลเข้มมีที่รองหลังเป็นหมอนสองใบสีครีมวางกองๆไว้ ด้านเยื้องไปอีกฝั่งมีโซฟาแบบเดียวกันวางประกบเป็นรูปตัวแอล

นายประวิทย์นั่งที่โซฟาอีกด้านแล้ววางถาดน้ำลงที่โต๊ะตรงกลาง

“ต้นชิมก่อนครับ รสชาติมันเป็นยังไง เผื่อผมทำไม่อร่อย”
“ปกติผมกินแต่น้ำเปล่า ไม่ค่อยได้กินน้ำอะไรแปลกๆ”

น้ำแปลกๆของนายประวิทย์มันหมายความถึงกระไร หรือจะหมายรวมถึงคนที่สั่งน้ำให้นายประวิทย์ทำให้ว่าแปลก?

นายประวิทย์หยิบแก้วน้ำแก้วที่สอง ออกมาจากถาด แล้วกระดกดื่มรวดเดียวพร้อมใช้สายตาเพ่งลอดผ่านแว่นมองมาที่ต้น ด้วยสายตายั่วเย้าซุกซนยังไงบอกไม่ถูก

ต้นได้แต่มโนในใจอย่างนั้น

ตายล่ะ ใจต้นเต้นแรงอีกแล้ว อาการเขินอายแสดงชัดเด่นออกมาอีกรอบ มือไม้ต้นอยู่ไม่สุขบิดเร่าร้อนรัวๆ แถมหน้าต้นยังแดงลามจากคอขึ้นถึงหนังหน้าทุกอณู

อะไรกัน แค่ผู้ชายคั้นน้ำส้มให้กินต้นถึงกับทนไม่ไหว ต้นเลยกระชากหมอนพิงออกมาวางบนหน้าตักพร้อมกับเอามือลูบหน้าเบาๆเพื่อลดรอยปื้นแดง

นายประวิทย์คงรู้เท่าทันอากัปกิริยาของต้นแบบนี้มาบ้าง จึงหัวเราะหึๆ

“ต้นครับ”

“อัลไลล่ะวิทย์”
เสียงภาษาไทยเสียงคำควบคล้ำต้นพังพินาศหมด มัวแต่เขินผู้ชาย อาการเขินของต้นเลยลามมาที่เส้นประสาทริมฝีปากและลิ้นไก่

“ต้นหิวน้ำไม่ใช่หรือ รีบๆกินสิครับ”
“เดี๋ยวน้ำผมจืดหมด”
พูดเสร็จโดยที่ต้นไม่ต้องคิดอะไรให้เพ้อไกลกว่านี้ นายประวิทย์จึงดันตัวขึ้นจากโซฟา ถอดแว่นตาวางบนโต๊ะแล้วโน้มตัวลงมาใกล้ๆต้นพร้อมกระซิบพูดข้างหูต้นเบาๆ

“ผมไปอาบน้ำก่อน”
“แต่ถ้าต้นเหงา อยู่คนเดียวในห้องนี้ได้ไม่นาน”

นายประวิทย์ทิ้งระยะการพูดไว้ ก่อนที่จะดันหน้าผากตัวเองชนเข้ากับหน้าผากของต้น จมูกแนบนาบจมูก ระยะห่างจากปากของต้นกับนายประวิทย์ห่างกันเพียงนิดเดียว
แล้วนายประวิทย์ก็พูดด้วยเสียงที่ระดับเดซิเบลที่ต่ำลงไปกว่าเดิมอีก

“ต้นมาหาผมที่ห้องน้ำได้เลย”
----------------------------------------------------------------------------------------------------------



“ไงจ๊ะหล่อน”
เสียงมือถือดังขึ้นสามครั้ง คนรับปลายสายคืออิฐ เพื่อนสาวคู่ใจของต้น

“โอย …อิฐ”
“เราไม่ไหวแล้ว”
“เรากลัวๆ”
“เราไม่เอาๆ”
เสียงคนต้นสายที่ตอนนี้หนีออกมาจากห้องนายประวิทย์ ฟังดูกระสับกระส่ายร้อนรน

“เป็นอะไรหล่อน”
“วิทย์น่ะสิ เขาจะข่มขืนเรา”
“คุณพระ”
“คุณแม่ชี”

“นังต้น ชั้นอุทานด้วยความตกใจ ชั้นไม่ได้ให้หล่อนมาต่อมุก”

“อ้าว เราไม่รู้นี่”

“ตกลงเกิดอะไรขึ้นกับหล่อนจ๊ะ  พูดด!!”
อิฐต้องรีบถามให้ตรงประเด็นเพราะดูเหมือนต้นจะเริ่มมีอาการไม่ปกติ

“ไม่รู้สิอิฐ เรากังวล ตั้งแต่มาหาวิทย์ที่คอนโดนี่แหละ”

ต้นจึงเล่าเหตุการณ์ตั้งแต่จนจบให้อิฐฟัง

หลังจากอิฐฟังเสร็จ ประโยคแรกที่อิฐถามต้นคือ

“ตอนนี้ผัวหล่อนทำไรอยู่”
“ไม่ใช่ผัวสักหน่อย อิฐนิ”

ถ้ามองทะลุไปถึงคนรับสายอีกฝั่งได้ จะเห็นอิฐทำท่ากลอกตาบนรัวๆที่หมั่นไส้กับน้ำเสียงแอ๊บใสของยัยต้นเพื่อนสาว

“เครๆจ้ะหล่อน ไม่ใช่ก็ไม่ใช่ ตามใจหล่อนเถอะ”
“สรุปนะจ๊ะ คือไอ้วิทย์มันแสดงทีท่าคำพูดเหมือนจะปี้หล่อนใช่มั้ย”

“ก็อย่างงั้นนะ”
ต้นตอบอิฐด้วยความอาย กิริยาความอายของต้นเทียบเท่ากับสาวแรกแย้มวัย 16

“แล้วตอนนี้ไอ้วิทย์มันทำไรอยู่ หล่อนถึงมีเวลามาคุยกะชั้นได้”
“ก่อนออกมา วิทย์นอนดูทีวีอยู่อ่ะ”

“อิฐ”
“เรากลัววิทย์จะข่มขืนเรา”

“เราคิดทบทวนแล้วนะ  เราไม่พร้อมในหลายๆอย่าง ถ้าเรามีอะไรกับวิทย์ เรากลัวเกิดปัญหาท้องก่อนแต่ง กลัววิทย์ได้เราแล้วทิ้ง แล้วถ้าวิทย์ไปมีคนอื่นเราจะทำยังไง เราต้องเสียใจร้องไห้แค่ไหน”

“ที่สำคัญ เราไม่เคยนะอิฐ เรานั่งหุบขาทุกวันเพราะเราเรียบร้อย เราไม่เคยอ่อยใคร ถ้าวิทย์มาแยกขาเรา เราเครียดแน่ๆ เราขี้กังวล”

อิฐฟังเหตุผลของต้นที่ทำให้เกิดอาการร้อนรนตอนนี้แล้วอยากนิยามสั้นๆให้กับต้นว่า

“อีมโนเวิ่นแอ๊บแรด!!!”


 

หลังจากรอต้นสงบสติอารมณ์ได้สักพัก ก็ถึงเวลาที่อิฐต้องให้คำแนะนำต้นได้เสียที

“หล่อนจ๊ะ”
“ฟังชั้นนะ”
การสูดลมหายใจเข้าออกนานๆก่อนพูดประโยคยาวๆเป็นสิ่งที่อิฐถนัด แม้จะพูดผ่านมือถือก็ตาม

“สิ่งที่หล่อนกังวลน่ะ หล่อนไม่ต้องคิดอะไรมาก”
“ในมุมมองของชั้น ไอ้วิทย์มันยังไม่ปี้หล่อนหรอก ถ้าหล่อนไม่ยอมให้ปี้”
“หรือเผลอๆถึงหล่อนยอมให้มันปี้ มันก็ไม่เอา”

“อิฐอ่ะ พูดยังงี้เราเสียใจ”
เสียงกระซิกๆร้องไห้ของต้นดังขึ้นมาเบาๆ
ต้นจะร้องไห้ดังไม่ได้ เพราะต้นคิดว่าตัวเองเป็นนางเอก จึงร้องไห้เสียงดังไม่ได้


“อ้าวอีนี่ ก็หล่อนบอกชั้น กลัวไอ้วิทย์จะข่มขืน”
“ไม่รู้ๆ ฟังอิฐพูดแล้วเรานอยด์”

ตกลงต้นอยากโดนหรือไม่อยากโดนไอ้วิทย์มันเอา
ณ จุดนี้ไม่มีใครทราบ

“หล่อนจ๊ะ”
“ฟังชั้นอีกรอบ ชั้นขอพูดยาวและครั้งเดียวจบ  เพราะค่าโทรศัพท์ชั้นเปลืองมาก”
อิฐก็ขี้งกเกินจริง ต้นเป็นฝ่ายโทรหา อิฐจะมากลัวค่าโทรศัพท์เปลืองตรงไหน?

“จากที่หล่อนเล่ามา”
“ชั้นว่ามันเป็นธรรมชาติของไอ้วิทย์มันมากกว่า กิริยาอะไรก็แสดงออกแบบนี้ก็คือตัวตนมัน”

“เหรออิฐ”

“ที่ทำเหมือนจะอ่อยหล่อนเพราะมันจะเช็คพฤติกรรมการตอบสนองของหล่อนว่าเป็นยังไง”

“เหรออิฐ”

“ที่ทำท่าถึงเนื้อถึงตัวหล่อนก็คงอยากจะเช็คกำพืดหนังหน้าของหล่อน”

“เหรออิฐ”

“และที่ไคลแมกซ์เรื่องชวนหล่อนไปห้องน้ำ มันจะเช็คดูว่าหล่อนจะขโมยทรัพย์สินมันไปรึเปล่า ตอนมันไม่อยู่ในห้อง เคมั้ย”

“เหรออิฐ”

“หล่อนคิดดูนะ ถ้ามันจะข่มขืน ป่านนี้หล่อนก็เสร็จมันไปแล้ว ไม่มีเวลามาคุยกับฉันได้นานสองนานขนาดนี้”

“เหรออิฐ”

แล้วลมหายใจยาวเฮือกสุดท้ายของอิฐก็สิ้นสุดลง


“เออเซ่ะ  อีต้น แหม…อีดอก ทีกูพูดให้คำแนะนำเรื่องที่มึงต้องการ มึงตอบกูมาแค่สองพยางค์ ทีเรื่องไร้สาระเวิ่นเว้อมึงมโนพูดยาวมาเป็นกิโล”
“อีแรดต้น”
“กูวางหูแล้ว จบจ้ะ”

และนี่คือการให้คำปรึกษาของอิฐที่มีให้กับต้นอย่างจริงใจ…จริงๆ

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------

ออฟไลน์ Mouse2U

  • บังเอิญ'โลกกลม'..
  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 3531
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +223/-10
อ้างถึง
“ที่สำคัญ เราไม่เคยนะอิฐ เรานั่งหุบขาทุกวันเพราะเราเรียบร้อย เราไม่เคยอ่อยใคร ถ้าวิทย์มาแยกขาเรา เราเครียดแน่ๆ เราขี้กังวล”

ต้นขี้มโนขั้นสุดยอดเลยค่าาา :m20:
อิฐบอก..บางทีอิฐก็เครียดนะต้น~~~

ออฟไลน์ natchapon

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 134
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +45/-1
ตอนที่ 9  มารผจญ

“อิฐครับ”
เสียงเรียกจากคนตัวหนาที่เดินหมุนไปหมุนมาอยู่ชานหน้าบ้านชั้นสอง
สีหน้าของคนตัวหนาเหมือนกำลังครุ่นคิดอะไรบางอย่าง

“ปอเรียกเค้าทำมายย อืมๆ อืออ”
เสียงคนตอบรับดูช่างง่วงงุนเหลือเกิน เป็นช่วงเวลาตอนเย็นใกล้หนึ่งทุ่มอากาศเย็นสบายลมพัดเรื่อยๆ อาจทำให้อิฐเผลอหลับไปไม่รู้ตัว

“ผมหาไฟฉายไม่เจอ”
“ผมวางไว้ลิ้นชักข้างทีวีเมื่อเที่ยง ตอนนี้ไม่เห็น”
ระหว่างพูดอธิบาย ตาหมีปอก็เดินพลุ่นพล่านจากลานหน้าบ้านเข้ามาค้นคุ้ยข้าวของเสียงดังกุกกักๆในทุกๆจุดที่มีกล่อง ที่มีชั้นที่สามารถยัดข้าวของได้

“ตรงลิ้นชักขวามือชั้นล่างสุดไงตัวเอง เค้าเก็บไว้ให้แล้ว”
เมื่อหมีปอลุกไปยังที่อิฐบอกจนได้เห็นไฟฉาย ก็ยิ้มด้วยความดีใจ

“ขอบคุณครับ”

“อิฐครับ”


“ไขควงอยู่ลิ้นชักสอง พวงกุญแจลิ้นชักสาม สว่านอยู่ในกล่องอุปกรณ์ชั้นล่าง ส่วนจอบ ตัวเองเอาไปแช่น้ำไว้”
“เคมั้ย”

คราวนี้ตาปอชักยิ้มแหยๆ
“อิฐแฟนผมน่ารัก”

“ จ้ะ พ่อไฮเปอร์แมน”



ตาปอเดินดุ่มๆมาหาอิฐตรงริมหน้าต่างรับลมใกล้กับเปลนอนของอิฐที่นอนยืดตัวเหยียดยาวอยู่

“วันนี้อิฐไม่ออกไปข้างนอกเหรอครับ”
ตาปอนั่งขัดสมาธิราบลงกับพื้นเพื่อมองดูวิวผ่านหน้าต่างเห็นสีแดงแสงเรื่อๆบนฟ้ายามตะวันตกดิน

“ไม่ไป เค้าง่วงนอน”
หน้าตาท่าทางสะลึมสะลือของอิฐทำให้ตาปอชักหมั่นเขี้ยวเอื้อมมือไปบีบจมูกอิฐซักหน่อย

“ทำอะไรๆ”
ทีนี้อิฐเปิดตามาข้างนึง เอื้อมมือมาหยิกแก้มตาปอแวบนึง

ยิ้มๆหัวเราะกันคิกคักๆได้ซักครู่

“วันนี้เวรเค้าทำกับข้าวให้ตัวเองกิน ป่ะๆๆ”
“ตัวเองถอยหน่อยๆสิ”

บรรยากาศดีๆลมพัดผ่านเอื่อยๆ โรแมนติกเหลือเกิน

“อิฐมีแรงทำกับข้าวเหรอครับ ให้ผมทำแทนดีกว่า ดูอิฐง่วงๆ”
“ไม่เป็นไรตัวเอง หายง่วงแล้ว”
“ตัวเองถอยหน่อยๆเถอะ”
อิฐยกตัวขึ้นจะลุกจากเปลนอน ก็ยังจะถูกตาปอขวางทางอีกรอบ

“ผมจะช่วยเสริมพลังให้อิฐซะหน่อยน่ะครับ”
“อิฐจะได้มีแรงทำกับข้าวให้ผมกิน”
ตาปอหอมแก้มซ้ายขวาอิฐอย่างช้าๆและนุ่มนวล

“อ่อๆ”
นี่เป็นอิฐ ไม่ใช่ต้น ที่จะไม่ได้รู้ว่าอะไรเป็นอะไร

“เค้าอาบน้ำแป๊บ”

“ไม่ทันล่ะ”
“ผมรอไม่ไหวแล้ว”
เหมือนตาปออยู่ๆก็มีแรงฮึกเหิมมาจากไหนไม่รู้ รีบดึงลากตัวอิฐเข้ามาในอ้อมแขนตัวเอง

“ไปๆครับอิฐ ผมรีบมาก”
สงสัยจะเว้นไปหลายวันกับตาปอ

“กอดๆนะตัวเอง ไม่เป็นไรนะ เดี๋ยวเค้าช่วยเต็มที่”
อยากจะบอกอิฐเหลือเกินว่า คนที่ควรจะถูกปลอบน่ะเป็นตัวอิฐเองมากกว่ามั้ย ผัวเธอน่ะไม่ได้เอาเธอมาหลายวันแล้ว






“อิฐๆๆ”
“ช่วยเราด้วย”
“อิฐๆๆ เราไม่ไหวแล้ว”
“อิฐๆๆเราเสียใจ”
“อิฐๆๆเราน้ำตาไหลอ่าา”
“อิฐๆๆๆ”

แล้วเสียงสัมภเวสีตุ๊ดตื่นไฟดังโหวกเหวกจากถนนหน้าบ้านดังใกล้เข้ามาเรื่อยๆ

“อิฐๆฮือๆ”
“วิทย์ทำเราเสียใจ ฮือๆ”
“ฮือๆวี๊ดดดๆๆๆ”

เสียงวี๊ดแสบแก้วหูราวกับสัมภเวสีถูกฝังหม้อดิน ดังโดดเด้งจากตรงหน้าประตูบ้านสองคู่ชู้ชื่น
ซึ่งแน่นอนมันมีผลกระทบถึงกิจกรรมบันเทิงอะไรๆให้หยุดชะงักหมดของคนบนบ้านชั้นสอง

“อิฐ…ต้นใช่มั้ย”

“เอ่อ”
“อืม”

“เดี๋ยวอิฐไปรับต้นเข้าบ้านมานะ ผมจะไปทำกับข้าวไว้ให้”

“อืม”
เสียง”หด”หู่เซื่องซึมของตาปอ ฟังแล้วน่าสงสาร พร้อมกับเจ้าตัวที่เดินดุ๊บๆออกไปทางห้องครัว



โอ๊ยอีต้น อีนรกส่งมาเกิด!! คนเค้าจะเอากัน มึงมาขวาง ชาตินี้มึงจะได้มีผัวมั้ย

อีต้น!!!!!

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------


ออฟไลน์ Mouse2U

  • บังเอิญ'โลกกลม'..
  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 3531
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +223/-10
นี่สินะคะ คือสาเหตุที่ทำให้ต้นเป็นโสดมาจนถึงทุกวันนี้.. :amen: ว่าแต่นายวิทย์ทำอะไรน้องต้นล่ะเนี่ย?

ปล. อิฐน่าสงสารจังนะคะ อุตส่าห์ได้ฤกษ์งามยามดีแล้วแท้ๆ :m20: หมีปออดทนไว้น้าา คืนนี้ก็ยังมีเวลา ><

ออฟไลน์ natchapon

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 134
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +45/-1
ตอนที่ 10 สามวันที่คิดถึง


“หล่อนเอาดีๆหล่อนเป็นอะไร”
ประโยคแรกของอิฐเริ่มต้นขึ้น เมื่อต้นได้เข้ามานั่งพักในบ้านเป็นที่เรียบร้อย

“เหรอ…”
และนี่คือประโยคตอบรับของต้นประโยคแรก

“หล่อนดูแห้งผากมากจ้ะ”
“เหรอ…”

“หล่อนๆ”
“ปกติดีมั้ยหล่อน”

“เหรอ…”

อิฐน่าจะรู้ได้แล้วนะ ว่าต้นเคยมีภาวะปกติสมประดีกับเขาด้วยหรือ??!!!

แต่ค่ำคืนนี้ต้นซูบซีดอิดโรยผิดจากที่เคยเป็นมาจริงๆ แววตาของหญิงต้นดูเหม่อลอยหรี่สลัวมัวเคว้งคว้าง
อิฐจึงขอเสียสละครั้งใหญ่ใช้น้ำแร่ธรรมชาติที่ได้มาจากแอ่งน้ำบนยอดเขาแอลป์และผสมสารสกัดจากบัวหิมะที่มีต้นกำเนิดจากเทือกเขาเหลียงซาน เสิร์ฟน้ำให้กับต้นถึงปาก

แต่ต้นก็ยังนิ่งเฉยไม่รับรู้ไม่เผยอตาอ้าปากอะไรใดๆ

“หล่อนไม่กินน้ำกินข้าวซูบผอมเป็นผีตายซาก ไอ้วิทย์มาเห็นหล่อนสภาพนี้มันทิ้งหล่อนแน่ๆจ้ะ”
พออิฐพูดประโยคนี้เสร็จ เหมือนเป็นตัวจุดชนวนหญิงต้นให้เกิดการตอบสนอง

“กรี๊ดดๆๆวี๊ดดๆๆๆ”

“นังต้น หล่อนจะบ้าเหรอ แหกปากเพื่อ??”
ตั้งแต่ต้นวี๊ดกรีดเสียงตอนถนนหน้าบ้านอิฐ อิฐก็เกรงใจคนข้างบ้านจะแย่อยู่แล้ว แล้วนี่ตัวต้นเหตุยังจะมาแผดเสียงสนั่นในตัวบ้านอีก

“กรี๊ดดดๆๆวี๊ดดๆๆๆ”

“อีต้น”
“มึงเป็นเชี่ยอะร๊าย”
ต้นสายปลายเหตุคือสิ่งใด อยู่ๆมีอีบ้ามาร้องแหกปาก คนแถวนี้จะได้มาขว้างปากข้าวของใส่บ้าน

อิฐอยากจะทึ้งหนังหัวตัวเองมาก แต่ไม่สิ ทำไมอิฐต้องทำร้ายตัวเอง

อิฐอยากจะบีบคอนังหญิงต้นจิตวิปลาสตนนี้ เป็นบ้าบออะไรนัก



แล้วก็มีเสียงเดินตุบๆเดินมาหาจากด้านข้างตัวอิฐ

“เพื่อนอิฐเป็นอะไรนักหนาครับ ผมปวดหัว”
“ผมทำกับข้าวอยู่ข้างใน ผมไม่มีสมาธิ”
สีหน้าหมีปอดูไม่ใคร่สบายใจนัก มีอาการหน้านิ่วคิ้วตก แถมยังใช้มือนวดขมับไปพลางๆ

“ตัวเองๆเค้าขอโทษนะ”
อิฐเห็นตาปออาการหงุดหงิด จึงขอแก้ไขสถานการณ์

“กอดๆหอมแก้มๆ”
“อิฐรักปอนะ”
ทั้งจุ๊บแก้มจุ๊บหน้าผากจุ๊บปากเคลียจมูกกอดรัดฟัดเหวี่ยง ทั้งภาษากายภาษาคำพูดจัดกันนัวๆ

“อิฐครับ”
“อืมม…อิฐ”

เสียงอึมๆครึมๆในลำคอของหมีปอบอกนัยยะอะไรบางอย่าง

“จ๋า”
เสียงตอบของอิฐฟังมุ้งมิ้งปริ่มน้ำเชื่อม

“ผมอยาก…เอา”
แล้วหมีปอก็จูบปากลงลิ้นอย่างหนักหน่วงไปซะ 1 ดอก

สงสัยกับข้าวกับปลาคงไม่ได้ทำกินกันซะแล้ว
มีหรืออิฐจะปฎิเสธ ข้าวเมื่อไหร่ก็กินได้ แต่ผัวจะเอา อิฐต้องพร้อมเสมอ

“เครๆจ้ะตัวเอง”
สงสัยหมีปอต้องไปชิมน้ำพริกนรกก่อนทำกับข้าวมาแน่ๆ อิฐถึงได้แสบปากพองร้อนเยื่อบุในช่องปากขนาด
ก็ไม่เป็นไร ได้อารมณ์ไปอีกแบบ

“ฮึกๆๆฮือๆๆ”
“วี๊ดดดๆๆ”
เสียงนรกกระชากวิญญาณดังขึ้นอีกครั้ง
สองคนนี้ต้องลืมไปแน่ๆว่า มีอีตุ๊ดมฤตยูนั่งหัวโด่เป็น กขค. อยู่ตรงนั้น

----------------------------------------------------------------------------------------------------------


“หล่อนมีอะไรจะบอกจะเล่าก็แถลงออกมา”
“ชั้นชักหงุดหงิดกับหล่อนแล้วนะจ๊ะ มานั่งพิรี้พิไรไขสือ”
สาเหตุหลักๆคืออิฐนั่งน้ำเยิ้มไปจนถึงนิ้วโป้งตีน ผัวก็อยากเอาอิฐจะแย่ แต่มีอีตัวต้นเรื่องมาขัดขวางการเอากันถึงสองครั้งสองครา    

แต่อิฐถามอะไรไป ต้นก็ยังนั่งนิ่งแถมมีเสียงร้องกระซิกเป็นพักๆ

“ถ้าหล่อนยังจะร้องไห้ไร้สาระไม่รู้เรื่องแบบนี้ ชั้นก็ขอลาล่ะจ้ะ”
อิฐอยากประนีประนอมกับเพื่อนสาวซักนิด เพราะดูๆไปก็สงสารนางเหมือนกัน


“ตัวเองๆมานี่หน่อย”
เมื่อเห็นว่ายังขลุกๆกะอาหารการกินในครัว ไม่ได้ไปไฮเปอร์ที่ไหน อิฐจึงร้องเรียกขอแรงหมีปอ

เมื่อหมีปอเดินมาถึงที่นั่งริมหน้าต่างลานพักใจ จึงบอกกล่าวแฟนสุดที่รัก

“อีกสิบนาทีเสร็จครับผม อิฐรอหน่อยนะ”

“เปล่าๆ ตัวเอง ไม่ใช่เรื่องกิน”
“มาช่วยเค้าหน่อยสิ วันนี้ต้นแย่มากเลย”

“ทำไม”
“ต้นเป็นอะไรครับ”
อิฐเล่าสถานการณ์คร่าวๆให้หมีปอฟังและคาดเดาสาเหตุที่ทำให้ต้นมีอาการในวันนี้

หมีปอเขยิบตัวมานั่งเบียดๆกับอิฐ แล้วกดไหล่กับหัวอิฐให้แนบไว้กับซอกคอตัวเอง

“เค้าเดาว่าไอ้วิทย์มันคงทิ้งต้น”
“ต้นเลยเสียใจหนักน่ะสิ ตัวเอง”

“ตัวเองๆ”
“ครับผม”

“ตัวเองรักเค้ามั้ย”
“รักสิครับ ผมรักอิฐคนเดียว”

“อือๆ”
จุ๊บแก้มจุ๊บใต้ซอกคางกันซะนิดกันซะหน่อย


ก่อนจะโรแมนติกหวานและเหนี่ยวนำไปสู่การได้กันของสองคน ก็มีเสียงขัดจังหวะของหญิงต้น

“ฮือๆๆฮึกๆๆ”
“วิทย์ไปทำงานต่างจังหวัดอ่ะอิฐ เราคิดถึง”
“วิทย์บอกเราว่าอีกสามวันจะกลับมา”
“ฮือๆๆฮึกๆๆๆฮือๆๆ”
“แต่เราคิดถึงวิทย์มากนะ เราไลน์ไปหาวิทย์ วิทย์ก็ไม่ค่อยตอบไลน์”
“เราโทรไปหา วิทย์ก็บอกว่าเดี๋ยวค่อยคุยตอนกลับมาแล้ว”
“ฮึกๆๆฮือๆๆ”

“อิฐสงสารเรามั้ยๆ”
“ฮือๆๆๆ”

อิฐคิดในใจว่า กูต้องสงสารมึงตรงไหน ผัวมึงหายไปแค่สามวันแต่มึงร้องครวญครางแหกปาก ราวกับญาติเสีย ให้รบกวนชาวบ้านชาวช่อง
ทีเมื่อก่อนมึงอยู่มาได้ตั้งนาน แหม่


“อิฐอ่ะ ปลอบๆเราหน่อย”
อิฐอยากจะเบี้ยวปากเป็นรูปตัวเอส

แล้วพุทธิปัญญาก็แวบขึ้นทันใด
เพราะอิฐประเมินจากคำพร่ำเพ้อที่ต้นพูดมา วินิจฉัยฟันธงได้คำเดียวคือ หญิงต้นโดนไอ้วิทย์ฟันมาเรียบร้อย และนางอยากจะโดนจัดซ้ำอีกซักดอก ถึงได้กระเหี้ยนกระหือรือปรี๊ดวี๊ดๆมาก

คอนเฟิร์ม!!!

“หล่อนๆ”
“อีกสามวันไอ้วิทย์มันก็มา”
ตอนนี้อิฐรู้สึกผิดเล็กๆที่ทำให้ต้นมีอาการคัน เพราะตัวเองกับหมีปอดันไปพลอดรักต่อหน้านาง เสริมฤทธิ์คันยิกๆของต้นไปอีก

“ทนๆหน่อยนะหล่อน ถ้ามีอาการมากหล่อนไปซื้อมะเขือยาว แตงกวา บวบเหลี่ยม มาใช้ก่อนจ้ะ”

“อิฐพูดอะไร เราฟังไม่รู้เรื่อง เราไม่เข้าใจ”
“หรา”

“เราเมื่อยจัง มัวแต่นั่งพับเพียบร้องไห้”
อิฐกลอกตาลงดูอิริยาบถการนั่งของแม่หญิงต้นในตอนนี้

“ชั้นต้องขอเอามือทาบอกจริงๆ”

อิฐใจสั่นวูบหวิวไปกับต้นด้วย ไม่ใช่อะไร เพราะรู้ดีมากกว่านั้น ว่าต้นต้องมีแผลฉีกขาดหนักหน่วง จึงต้องนั่งทับพับแผลเอาไว้

“ตายๆยัยต้น”
“ใหญ่เว่อร์”
--------------------------------------------------------------------------------------





“ผมไปทำกับข้าวต่อละกัน เพื่อนอิฐเริ่มคุยได้คงอารมณ์ดีขึ้น”
“เครๆตัวเอง”

“เรามีนัดกันนะครับอิฐ คืนนี้”
หมีปอยิ้ม ยักคิ้วหลิ่วตาให้อิฐ เป็นความหมายที่รู้กันแค่สองคน

“จ้า”
ชักจะได้ยินเสียงกระซิกๆและเริ่มมีเสียงร้องไห้จากหญิงต้น คนนั่งพับเพียบ

“อีต้น”
“ชั้นกับปอนัดกันไปเที่ยวเดินซื้อของ หล่อนเข้าใจมั้ย”

“ชั้นจะซื้อปลัดขิกไซส์ใหญ่สุดมาให้หล่อน ชั้นให้ฟรีๆ”
“หล่อนจะได้หายงุ่นง่านซะที”
“อีเวรี่คัน”

“อิฐบ้า อัลไลก็ไม่รู้”
อาการเขินหน้าแดงแป๊ดของต้นเกิดขึ้นอีกรอบ จากสาเหตุอะไร
#ก็ไม่รู้สินะ

และนับจากนั้นก็ไม่มีเสียงร้องไห้ครวญครางจากต้นมาอีกเลย

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 31-07-2015 13:43:56 โดย natchapon »

ออฟไลน์ Mouse2U

  • บังเอิญ'โลกกลม'..
  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 3531
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +223/-10
ถ้าไม่เป็นการรบกวนมากจนเกินไป อิฐช่วยเข้ามารับทำหน้าที่ตรงนี้แทนคุณวิทย์ให้กับต้นไปก่อนก็แล้วกันนะค้าา :laugh:

 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด