วันนี้มาซะ เหอะๆ พอดีกลับมาถึงก็นอนเลยครับ สะดุ้งตื่นตอนตี 2 เลยลุกมาดูบอลซะเลย พอดีเลยมีโอกาสมานั่งต่อนิยายเลยครับ ต่อเลยนะครับผม
-------------------------------------
ตอนนั้นเป็นช่วงบ่ายหนึ่งครับ โรงเรียนประกาศไม่มีการเรียนการสอนช่วงบ่ายครับ เพราะต้องการให้นักเรียนไปช่วยคณะสีเตรียมงานและจัดสถานที่ ซึ่งตอนนั้นเหมือผมอยู่กับไอนุสองคนเช่นเคย ต้นสนกับข้าวปุ้นนี่แฝดสยามครับ ห่างกันไม่ได้เพราะทำงานเดียวกันครับ ส่วนไอต้าก็ยังอยู่กับทีม
“ เมื่อวานมึงโดนไอน้องคนนั้นลวนลามตอนไหน ” อะไร ใครลวนลาม ผมนึกว่ามันแกล้งเล่น ที่ไหนได้
ตามันดุๆ ถ้างี้ของจริงครับ อุอุ
“ ใคร น้องที่ไหนลวนลามกู ”
“ ก็ที่เล่นเล่นแบดกับมึงเมื่อวาน เล่าให้กูฟังดิว่ามันเป็นยังไง ” อ่อ ไอน้องโอ๊ค แต่มันลวนลามผมตอนไหนอะ
“ น้องเขาเป็นนักแบดรุ่นน้องของกู บังเอิญกูหวดไม้ใส่หน้าน้องเขา คุยไปคุยมาน้องเขาเลยชวนไปตีแบด ก็แค่นั้น แล้วไอที่ลวนลามนี่ อะไรวะ ” งงอะครับ ปกติมันจะไม่พูดอะไรไร้สาระหรอกครับ
“ เอ... อืม ๆ แผนสูงนะไอสาดนี่ ”
“ อะไร มึงด่ากูทำไมวะ ” งงกว่าเก่าอีกครับ ด่าผมเฉยเลย
“ ปล่าวๆ กูไม่ได้ว่ามึง ขอโทษๆ ” แล้วมันก็ทำท่าจะหยิบของในกระเป๋าครับ
“ ว่าแต่มึงเถอะ ไปหากูได้ไงตอนเย็น ไหนบอกว่าต้องไปดูน้องๆ ดูเพื่อนๆ ” ผมถามมั่งครับ เพราะผมยังสงสัยไม่หายว่าทำไมมันต้องไปหาผม
“ อ่อ เอาไว้จะบอกทีหลัง ตอนนี้คงบอกไม่ได้ มีธุระต้องสะสาง ถ้ากูแน่ใจเมื่อไรจะบอกให้ ” มันเงยหน้ามาพูดเสียงเย็นๆ แล้วก็หยิบกระดาษออกมาสองสามแผ่น พอดูชัดๆ ถึงรู้ว่าเป็นคิวต่างๆในวันพรุ่งนี้ครับ
ขยันป่าวล่ะครับ เพื่อนผม นั่งเล่นแปบนึงต้นสนกับข้าวปุ้นก็เดินมาครับ แต่ดูข้าวปุ้นสีหน้าไม่ค่อยดีเลยครับ ไอต้นสนก็เหมือนกับพูดอะไรสักอย่างมาตลอดทางเลยครับ
“ เอาน่าไอข้าว ใจเย็นๆ ผู้หญิงเขาก็เป็นของเขางี้แหละ มึงจะไปคิดมากทำไม ” อีกแล้วเหรอเนี่ย ข้าวปุ้นกับแฟนทะเลาะกันอีกแหละ
“ ไม่ใช่เว้ย เมื่อก่อนเขาเข้าใจเราตลอด ทำไมเดี๋ยวนี้ขนาดเราบอกว่าเราทำงานข้าวปลายังแทบไม่ได้กิน เขาก็ไม่เข้าใจ ” จะว่าไปอย่างที่ข้าวปุ้นพูดนั้นแหละครับ แฟนของข้าวปุ้นไม่เชื่อใจข้าวปุ้นเลย นิดหน่อยเป็นไม่ได้ ข้าวปุ้นเป็นคนอดทนครับ ถ้าไม่งั้นผมว่าเลิกกันวันละรอบไปแล้ว
“ แล้วมึงได้คุยกับเขาบ้างหรือป่าว ” ตอนนี้ผมกับไอนุก็นั่งฟังมันสองคนคุยกันอย่างตั้งใจ
“ คุยดิ คุยจนแบตหมดอะ แต่พอกูโทรไปใหม่ เขาว่ากูตัดสายเขา ถ้าไม่อยากคุยเขาก็จะไม่คุย ” โห ผู้หญิงนี่เขาแรงกันขนาดนี้เลย ฟังมันพูดทำเอาผมนึกถึงความหลังเหมือนกันนะครับ
“ เขากำลังโมโหมึงหรือป่าว ไอข้าว เอาไว้เขาเย็นลง มึงค่อยโทรไปใหม่ดีปะ ” ไอสนนี่ก็ทนดีจังวะ ผมไม่เคยเห็นมันนั่งปลอบใครนอนขนาดนี้เลยนะครับ ปกติไอสนมันคนใจร้อน
“ เขาไม่เย็นมานานแล้วมึง นานเท่าไรเขาก็ไม่เย็น กูเริ่มรู้สึกไม่ดีว่ะ ” ผมเข้าใจมันอย่างมากเลยครับ เพราะผมเคยรู้สึกแบบเดียวกับมัน ตอนที่ผู้หญิงคนนั้นเขาเริ่มตีจากผม
“ มึงอย่าเพิ่งคิดไปไกลถึงขั้นนั้นเลย ปะ ไปซื้อไอติมกับกู กูอยาก ” ไอนุครับ พูดได้จังหวะมากๆ ข้าวปุ้นกำลังจิตนาการไปไกลละครับ แล้วไอนุก็ไปซื้อไอติมกับข้าวปุ้นครับ
“ เฮ้ย ไอสนเรื่องมันยังไงวะ ” ด้วยความเป็นห่วงผมเลยถามไปครับ
“ มึงอย่าไปบอกข้าวปุ้นนะมึง ” แน่ะ มีความลับ
“ แฟนข้าวปุ้นอะ มีกิ๊ก ”
“ ตลกแหละ มีแฟนขนาดข้าวปุ้นยังคิดจะมีกิ๊กอีกอะ ” บอกตรงๆครับว่า ข้าวปุ้นถึงจะไม่จัดอยู่ในเกณฑ์หล่อ (ถ้าเทียบกับผม เหอะๆ) แต่ก็ควงได้ไม่อายคนอื่นนะครับ แถมบ้านก็มีเงิน นิสัยก็ดี เย็นๆตลอด
“ กูไม่รู้หรอกเรื่องนั้นอะ รู้แค่ว่า สองสามเดือนนี้ ข้าวปุ้นมันทำงานหนักมาก ไม่ค่อยได้สนใจเขา กูรู้มาว่าคนนี้อะแรงนะมึง ” พอเข้าใจละครับ คนนี้แรง แต่ข้าวปุ้นมันกดไว้ เก่งเหมือนกันนะนี่
“ แล้วจะทำไงวะ เรื่องกิ๊กเนี่ยแน่ป่าว ” ถ้าใช่จริงๆข้าวปุ้นคงแย่ครับ เพราะมันรักของมันมากๆ
“ เรื่องกิ๊กอะ เหมือนตอนที่มึงโดนสวมเขาอะแหละ ” โอเคงั้นไม่ถามละ แม่ง ตอนที่ผมโดนทิ้ง ไอสันมาเล่าให้ฟังว่าเขาควงกันเป็นเดือนๆแต่ผมไม่มีปัญญารู้ครับ ถ้าเป็นแบบนี้ผมก็เข้าใจครับ
“ กิ๊กมันเด็กที่ไหนวะ ”
“ เรียน ..... ” เป็นโรงเรียนเอกชนอีกที่ของจังหวัดผมครับ คนเรียนที่นั้นได้ต้องรวยเลยครับ ค่าเทอมกับค่าชุดแพงโขครับ คนฐานะกลางๆส่งไม่ไหวหรอกครับ
“ ข้าวปุ้นเอ็ย ข้าวปุ้น ” สงสารมันมากเลยครับ ทำไมผู้หญิงสมัยนี้เขาชอบทำแบบนี้กันจัง
“ คุยอะไรกัน ท่าทางสนุกสนาน คุยด้วยดิ ” ไอต้าครับ เดินมาตอนไหนไม่รู้ รู้แต่ว่าเดินมามันก็กอดคอนั่งอยู่ฝั่งผมทันที
“ คุยเรื่องไอข้าว ....... ” แล้วมันก็สาธยายแบบยาวๆให้ไอต้าฟังครับ ไอต้าก็ไม่ออกความเห็นครับ มันบอกว่าเรื่องส่วนตัวของใครของมัน แต่ไม่นานมันก็คงรู้ความจริง พวกเราต้องช่วยๆกันปลอบ เดี๋ยวจะเป็นแบบผม นี่ไม่วายกัดกูอีก
พอไอนุกับข้าวปุ้นมา ก็นั่งคุยเรื่องกีฬาสีกันพักนึงก็ไปกินข้าวเที่ยงกันครับ พอเสร็จแล้วผมก็บอกว่าจะไปคอร์ดเลยครับ เพราะรอบชิงเขาจะเริ่มหลังพักชั่วโมงกว่า ๆ พวกเพื่อนๆก็บอกว่าจะไปช่วยกันเกณฑ์คนมาช่วยเชียร์ ส่วนไอต้าขอตามผมมาครับ
ไปถึงคอร์ดครับ คนมากพอสมควร เพราะคู่ชิง ม.5 มีคนลือกันว่ามีนักกีฬาโนเนมได้เข้าชิง
คงหมายถึงผมเนี่ยแหละ ผมเดินไปโต๊ะลงทะเบียน ก็เจอครูคนที่เคยคัดผมเป็นนักกีฬาครับ
“ เจ้า ....... ใช่ไหม ” แกเรียกชื่อจริงผมครับ
“ ครับ สวัสดีครับ ”
“ หายไปนานมากเลยนะไอนี่ อืม สูงขึ้นๆ แต่ผอมว่ะ ”
“ แหะๆ ครับ ” ไหนๆจะชม ก็ชมให้หมดดิ ครูก็นะ
“ ฉันเห็นชื่อแกก็รู้แล้วว่าต้องได้เข้าชิง คู่แข่งไม่หมูนะ นักแบดโรงเรียน ” นี่จะตัดกำลังใจผมหรือไงเนี่ย
“ เล่นเหมือนเดิมที่เคยเล่น เข้าใจไหม เอาเหมือนที่เคยเล่น ” ไม่รู้เหมือนกันนะครับว่าครูแกพูดแบบนั้นเพื่ออะไร แต่ผมก็จำไว้ครับ เผื่อจะได้เอาไปใช้
พอถึงเวลาแข่ง เป็นสีเหลืองของผมกับสีฟ้าแข่งกันครับ ไอนุแอบมาบอกว่าตอนนี้คะแนน
รวมกีฬา สีผมก็แข่งกับสีฟ้าอยู่ตอนนี้ตามอยู่ ถ้าชนะเลิศจะได้คะแนนนำไปอีก แต่ถ้าแพ้อาจจะปิดประตูที่จะได้ถ้วยคะแนนรวมเลยครับ
คู่แข่งผมท่าทางดีมากเลยครับ ดูจากไม้กับท่าทางการวอร์ม ทำเอาผมหวั่นๆเหมือนกัน
การแข่งต้องแข่ง 3 เกมครับ พอเริ่มเกมแรก ผมตามก่อนพอสมควรเลยครับ ผมเห็นฝั่งนู้นกำลังดีมากๆ เลยพยายามเล่นทิศทางกับหยอด แต่ไม่เป็นผลเลยครับ ผมแพ้ยับเลยในเกมแรก ตอนนั้นผมใจเสียมากๆครับ ไม่นึกว่าผมจะแพ้ง่ายขนาดนี้
“ กี นายใจเย็นๆนะ เราว่ารูปแบบที่นายใช้อะเข้าทางมันนะ ” ไอต้าต้องกลายเป็นเทรนเนอร์จำเป็นครับ
“ คำที่ครูนายบอกอะ นายลองนึกดีๆสิ ” ที่ครูแกบอกให้เล่นเหมือนเดิมที่เคยเล่น
อ่อ ผมนึกออกแล้วครับ
เกมที่สอง ผมไม่สนใจอะไรแล้วครับ ทำตามที่อาจารย์บอก พอฝั่งนู้นสวนมาผมโต้ด้วยการตบ ตบแหลกเลยครับ แทบไม่มีหยอด กลายเป็นฝั่งนู้นต้องพยายามเล่นทิศทางกับผม พอตั้งสติดูดีๆเลยเข้าใจครับว่า คู่แข่งของผมต้องเล่นเกมสั้นๆ ถ้าเริ่มโต้กันนานฝั่งนั้นจะหมดแรง แล้วก็จะจับทิศทางไม่ได้ สุดท้าย ผมชนะรวด 2 เกมท้ายครับ
“ ต้า เว้ย ต้า กูชนะ แล้ววว ” พอกรรมการขานแต้มสุดท้าย ผมก็วิ่งเข้าไปกอดไอต้าเลยครับ
ตอนนี้กองเชียร์ของผมก็เฮกันสั่นหวั่นไหว พี่ๆเพื่อนๆก็วิ่งมาแสดงความยินดี สักพักคู่แข่งของผมก็เดินมาหาครับ
“ กู สอง ยินดีที่ได้แข่งกับมึง ไว้เจอกัน ” จับมือกันพอเป็นพิธีครับ เพราะผมไม่ค่อยชอบคนท่าทางหยิ่งๆ แต่ก็ช่างเถอะ กูทำสำเร็จแล้วโว้ยยย
“ น้านีกับอา... ต้องดีใจมากๆ ที่นายทำได้ ” ไอต้าก็ยังจับมืออยู่ใกล้ๆผมครับ
“ ฉันคิดไว้แล้วไม่มีผิด แกฝีมือดีจริงๆ ” ครูเดินมาเมื่อไรไม่รู้ครับ รู้แต่ว่าผมรีบเดินไปกราบที่อกแกเลยครับ ถ้าแกไม่แนะผม ผมคงแพ้ยับเยินแน่ๆ
“ ไว้หลังเสร็จงาน แกมาคุยกับฉันหน่อย คงไม่มีปัญหาอะไรนะ ” แกก็ลูบหัวผม และผมตอบตกลงครับ
จากนั้นแกก็เดินกลับไปที่โต๊ะรอลงทะเบียนนักกีฬาต่อ คนที่ยิ้มไม่หยุดอีกคนก็คงเป็นไอนุครับ ตอนนี้ครูที่มาเชียร์ก็ชมว่าตาถึง ไปหาคนมาจากไหน ส่วนผมอะตอนนี้ตัวลอยขึ้นไปติดหลังคาละครับ เหอะๆ
“ สุดยอดว่ะมึง... เก่งจังเลยค่ะพี่กี... ......... ” ตอนนี้ผมเหมือนกลายเป็นฮีโร่เลย คงต้องขอบคุณทุกคนครับ ที่ทำให้ผมได้รับคำชมเชยมากมายขนาดนี้
หลังจากคนพากันกลับออกไปก็เหลือผมกับเพื่อนๆ ขณะที่กำลังจะเดินกลับ ไอน้องโอ๊คก็โผล่มาครับ
“ ที่กีครับ ได้ข่าวว่าพี่ชนะพี่สองเหรอครับ ” หน้ามันตื่นๆเหมือนไม่เชื่ออะครับ
“ ก็เออ พี่ชนะ ” ไอน้องโอ๊คยิ้มเลยครับ โอยย ยิ้มอีกแล้วว เหอะๆ
“ เก่งสุดๆอะพี่ งี้ ชายสอง เราก็ร่วงจากเก้าอี้แล้วดิ สะใจ ” ไปเรียกเขาแบบนั้นได้ไงน้องเอ้ยเหอะๆ มันบอกว่าไอสองที่ว่าเนี่ยมันชนะมาหลายคนครับ นักแบดส่วนใหญ่ก็หมั่นไส้เพราะมันขี้คุย แต่ฟังจากที่มันคุยกับผม ดูไม่มีความยะโสอยู่เลยนะ
“ สองคนนั้นอะ ถ้าจะคุยก็ยืนคุยกันไปนะ พวกกูจะไปรอที่ห้องกิจกรรม ” ไอต้ามันเข้าโหมดโหดตั้งแต่เมื่อไรอะ ไอ้น้องโอ๊คหน้าซีดเลยครับ รีบลาผมไปเลย
ตอนเย็นผมกับไอต้ากลับบ้านไวหน่อยครับ หลังจากแข่งเสร็จก็ไปนั่งฟังพี่ๆชี้แจงครั้งสุดท้ายก่อนวันจริง พี่บอลดูทุ่มเทมากครับ พยายามเรียกไอนุไปนั่งคุยด้วยตลอด แต่ท่าทางแกจะเกรงใจไอนุพอสมควรเลยนะครับ ไม่หลุดคำหยาบเลย
พอกลับมาถึงบ้าน ป้าสรก็บอกว่าคุณหญิงแม่ไปทำธุระด่วนที่ต่างจังหวัดกับป้าจีน
ให้ผมอยู่กับไอหนูต้า จะกินอะไรก็บอกป้าสร เย็นวันนั้นก็กินข้าวที่บ้านครับ แต่ตั้งแต่กลับมาเนี่ยไอต้าไม่ค่อยมายุ่งวุ่นวายหรือกวนผมครับ พอกินข้าวเสร็จผมเลยถามมันครับ
“ เป็นไรป่าววะ ไม่สบายเหรอ ”
“ สบายกาย แต่ไม่สบายใจ แฟนอยากมีกิ๊ก กิ๊กหน้าขาว ” งี้ว่าผมชัวครับ เพราะไอหน้าขาวนี่มันเคยใช้ด่าไอน้องโอ๊ค ไม่รู้อารมณ์ไหนนะครับ ผมก็กอดเอวของมันแล้วก็ลากมันไปนั่งตรงเตียง
“ กูทำเป็นแค่เนี่ย ” แหะๆ เขินครับ ผมง้อใครไม่เป็นอะ
“ อืม คืนนี้ก็ให้เรากอด จะได้หายกัน ” หายกันป้ามึงอะ กูเสียเห็นๆ แต่ก็ช่างเหอะครับ ตอนนี้ผมไม่มีกะจิตกะใจจะฝืนทำอะไรแล้ว ปล่อยให้มันค่อยๆเป็นไป
หลังจากนั้น ผมก็นั่งเช็คของทั้งหมดนี่ต้องใช้ในวันพรุ่งนี้ครับ ไอต้าก็ดีครับมานวดๆให้บอกว่าวันนี้ใช้กำลังมาก กลัวพรุ่งนี้ไม่มีแรงเต้น หุหุ คืนนี้ไม่มีอะไรหวาบหวามครับ เหอะๆ เพราะเรามีภารกิจสำคัญกันทั้งสองคน ดูๆก็พอจะเดาออกว่าไอต้ากำลังคิดมากเรื่องบอลนัดชิงได้ยินว่ามันเป็นกัปตันทีม แล้วตอนนี้คะแนนรวมก็ไล่ๆกันอยู่ ผมไม่อยากจะไปรบกวนใจมันตอนนี้ กะไว้ว่าจะให้กำลังใจมันตอนจะแข่งน่าจะดีกว่าครับ สุดท้าย คื่นนี้ผมก็นอนหลับภายใต้อ้อมกอดของมัน ไม่รู้ทำไมคืนนี้ผมไม่รู้สึกอึดอัด แต่กลับมีความรู้สึกแปลกๆเข้ามาแทนที่ ความรู้สึกนั้นมันคืออะไรกันนะ
---------------------------------------------
ตอนหน้ากีฬาสีแน่นอนครับ ผมพยายามนึกถึงภาพเก่าๆ ในอดีตของผมครับ ทำเอาเขียนไม่ออกเลยครับ อุอุ
ยังไงก็ขอให้ช่วยกันติดตามต่อไปด้วยนะครับผม ไว้เสาร์ อาทิตย์ ผมจะไปตระเวนอ่านนิยายของทุกคนนะครับ ^^
ปล.ขอให้มีความสุขในการอ่านนิยายของผม และทุกๆเรื่องในบอร์ดนะคร้าบผม
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
