เป็นเรื่องที่น่ารักดีนะ อ่านแล้วไม่ได้สนุกมากแต่ก็ได้ยิ้มๆไปตลอดเรื่อง ให้อารมณ์อบอุ่น น่ารักๆดี
แต่เรื่องภาษาที่ใช้ น่าจะเขียนให้ถูกหลักดีกว่านะ เพราะว่านี่เป็นงานเขียน
คนอ่านจะได้อ่านได้ไหลลื่น เพราะปกติเค้าไม่ใช้ภาษาแชทมาใช้ในนิยายกัน
คนอ่านคงไม่ชินกับแบบนี้ แม้ว่าจะเป็นคนที่เล่นแชทบ่อยๆก็ตาม เพราะเวลาอ่านมันคนละอารมณ์กัน
แล้วก็ในเนื้อเรื่องหลักตอนแรก สรรพนามที่นายเอก(ตัวดำเนินเรื่อง)ใช้ดูจะสับสนนิดนะ
บางที่ก็ใช้ผม บางทีก็ใช้เรา เวลาอ่านมันเลยรู้สึกขัดๆแปลกๆ
แล้วก็คนเขียนเป็นผู้หญิงเลยมีโอกาสหลุดแบบนี้ให้เห็นได้ด้วย...ตอนแรก บรรทัดที่9
“อะ..อะ..ฮี้ว..........” พร้อมเสียงโห่มาอีกเป็นขบวน ก็จะใครล่ะคะก็ไอ้พวกนอกคอก(ไม่มีใครยอมให้เข้าคอก)ศิษย์ร่วมสำนัก ลูกลิง นั่นเองไอ้คุณเพื่อนที่แสนจะน่ารากไปทิ้งทั้งหลาย ช่างกวนบาทาได้แต่เช้าจริงๆ(จะว่าไปมันกวนได้ตลอดเวลาแหละ) แล้วทุกคนก็มานั่งอยู่ด้วยกัน
น่าจะเป็นครับนะ อันนี้เข้าใจว่ามันพลาดเหมือนเวลาคนเราพิมพ์หรือเขียนหนังสือผิดอ่ะนะ
แต่พอมาถึงตอนพิเศษ ระยะเวลาห่างกันหนึ่งเดือน รุ้สึกว่าการเขียนดีขึ้น
สรรพนามไม่สับสนแล้ว แต่ว่าภาษาที่ใช้ บางคำก็ยังใช้ภาษาแชทอยู่
แต่เรื่องนี้ก็เขียนไว้นานแล้วตั้งปี2008 ตอนนี้ก็2013แล้ว คิดว่าคนเขียนคงเก่งขึ้นเยอะแล้วหล่ะ
ถ้ามีโอกาสน่าจะลองเอาเรื่องนี้มา rewrite ใหม่ดูนะ ลองทำให้เป็นเรื่องยาวก็น่าจะสนุกดี
เพราะการเขียนในช่วงเนื้อเรื่องเป็นการเล่าเรื่องแบบรวมๆ ถ้าเอามาขยายเป็นเรื่องยาวก็ได้
เป็นกำลังใจให้คนเขียนนะ