ส่วนตัวเห็นด้วยทุกประการครับ ทั้งในฐานะคนเขียนและคนอ่าน ผมเที่ยวเล่นที่พันทิปเป็นแห่งแรก
และก็ยังประจำอยู่ที่นั่น แต่ยังเป็นคนใหม่ที่นี่ ยังไม่ค่อยทราบว่าวัฒนธรรมทางนี้เป็นยังไงมั่ง
เห็นกระทู้นี้ก็รู้สึกอุ่นใจ และดีใจครับ
ในฐานะคนเขียน เสียงของคนอ่านสำคัญต่อผมมากๆ ครับ ทั้งในแง่ที่เป็นกำลังใจ เวลามีคนมาฝากข้อความ
ทักทายพูดคุยกัน มันดีใจนะครับ คนเขียนหลายคนก็คงรู้สึกเหมือนผม เราเขียนได้จนจบ เพราะรู้ว่ามีคนยัง
สนใจอยากอ่านงานของเราอยู่
และในอีกแง่คือเป็นกระจกสะท้อน ผมได้อาศัยเม้นต์จากคนอ่านมากเลย ในการดูว่า สิ่งที่ผมเขียนไปนี่
มันตรงหรือใกล้เคียงอย่างที่ผมต้องการสื่อหรือยัง มือใหม่ ยังเขียนไม่ได้อย่างใจ ก็อาศัยคนอ่านนี่แหละครับ
ช่วยบอกช่วยสะท้อนให้ ผมจะตื่นเต้นมากเวลาคนอ่านบอกว่า เขารู้สึกกับตัวละครของผมยังไง หมั่นไส้
หรือขัดใจ ทำให้เรารู้ว่าควรจะทำยังไงกับเรื่องราวของเราต่อไปครับ
ในฐานะคนอ่าน ผมยังไม่ค่อยได้อ่านที่นี่เท่าไหร่ แต่ถ้าอ่านเรื่องไหน ก็จะพยายามทักทายพูดคุย
มีเหมือนกันที่เม้นต์ไม่ออกจริงๆ อย่างน้อยก็ขอลงชื่อแจ้งความจำนง เอ๊ย แสดงตัวไว้ก็ยังดี
ในฐานะคนอ่านอีกเหมือนกัน อยากบอกว่า เวลาคนเขียนมาคุยด้วย ทักทาย หรือแสดงให้รู้ว่าเขาสนใจ
ความเห็นของเรานะ ก็ยิ่งมีความรู้สึกผูกพัน เหมือนรู้จักกัน และอยากจะอ่าน อยากจะเม้นต์ต่อไปครับ
ที่นี่ผมยังไม่ค่อยได้อ่าน ยังไม่รู้แนวปฏิบัติ ส่วนในพันทิป เคยคุยกับนักอ่านท่านอื่นๆ เวลาเม้นต์ๆ ไป
แล้วถ้าคนเขียนไม่สนใจ ไม่แสดงให้รับรู้ว่าเห็นหรือได้อ่านเม้นต์ คนเม้นต์ก็ท้อเหมือนกันครับ และ
รู้สึกเหมือนว่าเม้นต์ของตัวเองไม่มีค่า ไม่รู้จะเม้นต์ไปทำไม ต่อไปก็เลยไม่เม้นต์อีก ถ้าชอบก็อ่านต่อ
เงียบๆ ถ้าไม่ชอบก็เลิกรากันไป ไม่มีความผูกพันที่อยากจะดูความเป็นไปในฐานะเพื่อน
ก็เลยอยากลงท้ายถึงนักเขียนว่า นักเม้นต์ส่วนหนึ่ง (แม้อาจจะไม่ทุกคน) ก็อยากรู้เหมือนกันนะครับ
ว่านักเขียนคิดเห็นกับเม้นต์ของเขาอย่างไร