ยาวมากๆตาลายหมด ต้องดูให้ดีว่าใครพูดอะไรกี่บรรรทัด เอาเป็นแบบรวมว่าเขาคุยอะไรกันบ้างก็แล้วกัน
พี่สาวคนที่คุยนี่ก็เป็นญาติผู้พี่ไม่ใช่พี่สาวแท้ๆ ก็ถามว่าพ่อแม่รู้เรื่องที่อยู่กับเขาหรือเปล่า ปรากฎว่ารู้แล้ว ปู่กับย่าก็รู้
พี่สาวก็ถามว่าไม่คิดชอบผู้หญิงบ้างหรือไง แล้วรู้ตัวเมื่อไหร่ว่าไม่ชอบผู้หญิง เมื่อก่อนก็รู้สึกแปลกๆแต่ไม่ได้ถาม
ฉวนก็เล่าว่าเริ่มแน่ใจตัวเองตอนปี2 ชอบผู้ชายคนหนึ่งอยู่เซิ่นหยาง ก็เทียวไปเทียวมาระหว่างปักกิ่ง-เซิ่นหยาง
เคยไปอยู่บ้านเขาอยู่หลายเดือน แต่สุดท้ายก็เลิกกันเพราะเขากลับไปคืนดีกับแฟนเก่า ตอนนั้นกลุ้มใจมากสุดท้าย
ก็เลยบอกพ่อกับแม่ พี่สาวก็ถามเคยมีอะไรกับผู้หญิงไหม น่าจะลองดู ฉวนก็ว่าผมอยากถูกปกป้องมากกว่าไปปกป้องใคร
พี่สาวเลยให้หาผู้หญิงอายุมากกว่าสิจะได้มาดูแลเรา แล้วเธอก็พยายามหว่านล้อมให้น้องชายเปลี่ยนความคิด(ยาวมาก)
ซึ่งก็ไม่ได้ผล
ตอนท้ายพี่สาวก็ถามว่าบอกพ่อกับแม่แล้วพวกท่านว่าอย่างไรบ้าง ฉวน:แม่บอกว่าไม่ว่าจะเป็นใครขอให้เขารักฉัน
ก็แล้วกัน ส่วนพ่อก็ฟังเฉยๆไม่พูดอะไร(สงสัยจะแล้วแต่แม่) แต่กับพ่อแม่ของพี่สาวยังไม่ได้บอกเพราะไม่อยากให้เป็นห่วง
พี่สาวก็ถามว่าดู"ต้วนเป่ยซาน"หรือยัง(ไม่รู้ว่าหนังหรือละคร) เธอควรจะดูนะ ฉวน:ได้ยินมาว่าตอนจบไม่ดีไม่เป็นไป
อย่างที่ฉันหวังไว้ ฉันไม่ดู พี่สาว:ฉันว่ามันซึ้งมากเลย แล้วเธอก็เริ่มโน้มน้าวชักจูงฉวนอีกหนเรื่องเดิมๆยืดยาว สุดท้าย
เธอก็ยอมแพ้ "ไม่ว่าเธอจะรักใคร ขอแค่เพียงรักก็มีความสุขแล้ว ใครจะกล่าวโทษความรักได้ล่ะ" ฉวน:ฉันจะเก็บคำจดจำไว้
ในใจตลอดไป "ความรักไม่ต้องการเหตุผลให้ฟุ่มเฟือย"
เอาแค่นี้นะเพราะยาวแต่ไม่มีอะไรให้ซึ้งเท่าไหร่ มีประโยคซํ้าก็เยอะคงก๊อปมาจากเอ็มก็ไม่รู้