สวัสดีนะเพื่อนที่เข้ามาอ่าน ก่อนอื่นเราขอใช้นามสมมุตินะ ว่ามิกกี้
เราอะเป็นนักเรียนชั้นม.6 เนี่ยเเหละ ตอนเราอยู่ม.ต้นเรามีเพื่อนสนิทแค่คนเดียว พอเราขึ้นม.ปลายเราเลยไม่มีเพื่อนสนิทเลย.
ตอนม.4 เราก็เฉยๆนะไม่มีเพื่อนสนิทไม่เห็นเป็นรัยเลย แต่พอม.5 เราเริ่มมีความรู้สึกว่าเราอยู่คนเดียวไม่ได้หรอกจริงแล้วเราคงคิดไเราเริ่มมีความรู้สึกว่าเราอยู่คนเดียวไม่ได้หรอกจริงแล้วเราคงคิดได้ตั้งแต่ม.4 แล้วละแต่แล้วละแต่ราเป็นคนชอบเก็บความรู้สึก พอเพื่อนในห้องเรียกกันไปกินข้าวน้ำตาเราจะไหลไม่รู้เก็บมากไปรึป่าว เดินไปเรียนกไปเรียนก็เดินคนเดียวคนอื่นเดินกันเป็นกลุ่ม กินข้าวก็ไปกินกับคนอื่นนะเเต่แบบไม่มีใครพูดกับเรา เคยมีครั้งนึ่งเราเคยไปกินคนเดียว เราโครตอยากร้องไห้เลย อยู่กับคนอื่นเราต้องทำเป็นเรายิ้มเรามีความสุข.แต่จริงๆไม่ใช่เลย มันมีอีกหลายเรื่องมากเดี๋ยวเรามาเล่าต่อนะ. พึ่งเขียนครั้งเเรกผิดอะไรแนะนำได้นะคะ