ขอบคุณทุกๆคนนะคะ สำหรับคำอวยพรวันเกิด....
ดีใจ..และก้อ ซึ้งใจมากมาย ..มิตรภาพมีอยู่มากมายในเล้าเราจริงๆค่ะ
เพื่อแทนคำขอบคุณ...วันนี้ก้อรีบมาอัพตอนใหม่เพื่อไม่ให้ค้างงงงงงง...
งานนี้จะได้รู้กันซะทีว่าลิปกะต่างหูที่เจอเป็นของใคร....
ไปอ่านกันเลยนะคะ
++++++++++++++++++++++++++
ตอนที่35....ขอโทษ....หายโกรธนะ...
พอจอดรถที่หน้าบ้าน ผมก้อรีบเดินเข้าบ้านไปทันทีครับ
“คุณกร ...เดี๋ยวสิครับ ผมขอโทษ..คุณหายโกรธผมเถอะนะ ....”นายแทนรีบวิ่งตามมาพร้อมกับพูดขอโทษตลอดครับ
แต่ตอนนี้ผมทั้งหงุดหงิดโมโหทั้งรู้สึกระแวงเรื่องลิปกับต่างหูจนไม่อยากฟังอะไรแล้วครับ
“คุณกร ผมขอโทษ....”
“ขอโทษเรื่องอะไร
“เรื่องที่ผมไปรับคุณช้า...ก้อกว่าอาจารย์เค้าจะเลิกสอน กว่าผมจะขี่มอไซด์กลับมาเอารถที่บ้าน..มันก้อเลยช้าไปหน่อย....”
“ยกโทษให้ผมนะครับ....”
“ขอโทษเรื่องนี้เองเหรอ...มีเรื่องอื่นอีกมั้ย....”
“เรื่องอื่น.....ไม่มีนะครับ....”
“แน่ใจนะ...ชั้นให้โอกาสนายแล้วนะ..นายแทนไท....”
“โอกาสอะไร..เรื่องอะไร...คุณกร ผมงง..ผมไม่เข้าใจ....”
“ชั้นก้อไม่เข้าใจเหมือนกัน....”
พูดจบผมก้อเดินเข้าไปหยิบชุดนอนพร้อมกับเสื้อผ้าสำหรับใส่วันพรุ่งนี้แล้วเดินไปที่ห้องนอนเล็กที่จัดไว้เป็นห้องทำงานครับ
“คุณกร..คุณจะไปไหน.. ....”
“ชั้นมีงานต้องทำต่อ.......คืนนี้ชั้นจะนอนห้องนี้....”
พูดจบผมก้อปิดประตูห้องพร้อมกับล็อคประตูทันที
ผมได้ยินเสียงนายแทนเคาะประตุแลเรียกชื่อผมเบาๆจากนั้นก้อเงียบไป
ซักครู่ก้อได้ยินเสียงเดินกลับห้องพร้อมกับเสียงปิดประตูเบาๆครับ
ผมยืนหันหลังพิงประตูเพื่อสงบสติอารมณ์อยู่ซักพัก ตอนนี้ผมไม่รู้ว่าผมจะต้องทำยังงัย ผมทำถูกมั้ย ที่เงียบอยู่แบบนี้
หรือผมควรจะถามออกไปตรงๆดี ตอนนี้ผมนึกอะไรไม่ออกครับ ผมขอนอนคิดอะไรเงียบๆซักคืน
พรุ่งนี้จะต้องทำยังงัยค่อยว่ากันอีกทีครับ
เมื่อคืนกว่าที่ผมจะข่มตาหลับได้ก้อเกือบตีสองทำให้เช้าวันนี้ตื่นสาย ตื่นมาก้อเกือบเก้าโมงแล้ว
ออกมาข้างนอกไม่เจอแทน สงสัยคงไปทำงานแล้ว ผมเดินมาที่ห้องทานข้าวก้อเจออาหารเช้าจัดวางไว้บนโต๊ะ
พร้อมกับมีโน๊ตติดไว้ด้วยครับ
คุณกร....วันนี้ผมทำข้าวต้มกุ้งของโปรดคุณนะครับ..อย่าลืมทานนะครับ
ผมรักคุณนะ.....
.......เมื่อไหร่ที่รักจะหายโกรธผมซะที...สงสารเด็กน้อยตัวดำๆเถอะนะครับ .....นอนคนเดียวมาสองคืนแล้ว....
ผมอ่านโน๊ตแล้วก้ออดยิ้มไม่ได้.....
เฮ้อ...เมื่อคืนผมนอนคิดทั้งคืนแล้วตัดสินใจได้ว่า ยังงัยซะเย็นนี้ก้อคงจะถามกันให้รู้เรื่องครับ
ไม่อยากปล่อยไว้ให้คาใจกันอีกแล้วครับ
ระหว่างที่ผมทานข้าวต้มอยู่นั้นเสียงโทรศัพท์ผมก้อดังขึ้นครับ...
“ครับ..พี่ตา....”
“เป็นงัยจ๊ะคุณหมอ..ไปเที่ยวกรุงเทพสนุกมั้ย....”
“ไปเรื่องเรียนครับ..ไม่ได้ไปเที่ยว แล้วพี่ตารู้ได้งัยครับว่าผมไปกรุงเทพ....”
“พี่ก้อรู้จากน้องชายพี่งัยจ๊ะ....”
“อ๋อ...เหรอครับ..แล้วพี่ตาโทรมามีอะไรรึปล่าวครับ ....”
“อุ๊ยตายเม้าท์เพลิน...เกือบลืมแหนะ...กรเห็นลิปสติคกับต่างหูของพี่ตกอยู่ในรถกรมั้ยจ๊ะ....”
“อะไรนะครับพี่ตา!!! ....”..ผมถามด้วยน้ำเสียงแปลกใจเป็นอย่างมากครับ
“ลิปสติคกับต่างหูจ๊ะ ก้อเมื่อวานพี่พายายเนตรไปชอปปิ้งที่ขอนแก่น เลยเอารถไปเข้าศูนย์ด้วย....”
“ ก้อตั้งใจว่าจะยืมรถกรใช้ซักวัน โทรหากรก้อปิดเครื่อง เลยโทรหาแทน ก้อเลยรู้ว่ากรเข้ากรุงเทพ....”
“พี่ก้อเลยแอบเอารถกรไปใช้วันนึง....”
“จริงๆนะครับ..พี่ตา....! ....” ผมถามด้วยน้ำเสียงแปลกใจและก้อดีใจด้วยครับ
“ก้อจริงสิจ๊ะ แล้วทำไมต้องทำเสียงดีใจ ขนาดนี้ด้วยเนี่ย ....”
“แล้วเจอมั้ยจ๊ะต่างหูกะลิปสติคหนะ พึ่งซื้อด้วยนะถ้าหายเสียดายแย่เลย
“เจอครับ ตกอยู่ที่ซอกเบาะ ....”
“ดีจังเลย แต่ว่ากรยังไม่ตอบพี่เลยนะว่าทำไมต้องทำเสียงดีใจขนาดนั้นด้วย....”
“ก้อผมดีใจที่ต่างหูกับลิปสติคที่เจอในรถเป็นของพี่ตานี่ครับ....”
“อะไรน๊ะ!!!......ฮ่าฮ่าฮ่า...........พี่เข้าใจแล้ว...... ....”
“นี่คงคิดว่าเป็นของผู้หญิงคนอื่นหรือคิดว่านายแทนพาผู้หญิงที่ไหนขึ้นรถหละสิ....”
“ฮ่าฮ่าฮ่า.....ขี้หึงจริ๊ง..น้องชั้น....”
“พี่ตาหนะ...ผมแย้งเบาๆด้วยความอายนิดๆครับ....”
“แล้วนี่ไม่ได้ถามแทนหรอกเหรอว่าของที่เจอเป็นของใคร....”
“ไม่ได้ถามครับ..เมื่อคืนโมโหก้อเลยยังไม่อยากถาม....”
“เฮ้อ....เกือบเป็นเรื่องแล้วเห็นมั๊ย....”
“แล้วนี่ป่านนี้น้องชายพี่ไม่เครียดจนหน้าดำยิ่งกว่าเดิมแล้วเหรอเนี่ย....”
“ฮ่าฮ่าฮ่า.....ก้อคงงั้นแหละครับ..พี่ตา....”
“เฮ้อ..จำเอาไว้นะกร ชีวิตคู่สำคัญที่สุดคือความไว้ใจ..เชื่อใจกัน ..อย่าให้ความระแวง ความไม่เชื่อใจกัน
มาทำลายชีวิตคู่เราได้....”
“ครับ..พี่ตา ผมจะจำไว้ครับ....”
“งั้นก้อแค่นี้แหละ เก็บของไว้ให้พี่ด้วยแล้วกัน เดี๋ยวว่างๆพี่จะไปเอา....”
“ครับพี่...หวัดดีครับ....”
หลังจากวางสายจากพี่ตา..ผมก้อกลับมานั่งนึกอะไรคนเดียว ผมดีใจนะครับที่ต่างหูกับลิปสติคที่เจอในรถเป็นของพี่ตา
ไม่ใช่ของผู้หญิงที่ไหน
แต่ผมก้อยังเสียใจครับ เสียใจที่ผมคิดไปเอง..ระแวงไปเองโดยที่แทนไม่รู้เรื่องอะไรด้วยเลย ..
นี่ผมลืมไปได้ยังงัยนะว่าจริงๆแล้วแทนรักผมแค่ไหน แล้วเค้าจะนอกใจผมได้ยังงัย
แล้วนี่ผมจะขอโทษเค้า..ง้อเค้ายังงัยดีนะ
ตอนเย็นผมขับรถออกไปสั่งอาหารที่ร้านแล้วรีบกลับมาจัดโต๊ะไว้รอแทนครับ
“กลับมาแล้วเหรอ.... ....”ผมจัดโต๊ะยังไม่ทันเรียบร้อยดี..แทนก้อกลับมาถึงแล้วครับ
“กลับมาแล้วครับ....” แทนตอบผมด้วยเสียงเบาๆท่าทางยังกล้าๆกลัว สงสัยยังไม่แน่ใจว่าผมจะหายโกรธหรือยังมั้งครับ
“รีบไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าเร็วจะได้ออกมาทานข้าวกัน ..นี่วันนี้ชั้นสั่งของโปรดแทนทั้งนั้นเลยนะ....”
“เอ่อ..เอ่อ..คุณกร... ....คุณหายโกรธผมแล้วเหรอครับ"
“โกรธอะไร..ใครโกรธใคร..คิดไปเองรึปล่าว....”
“ก้อคุณงัยที่โกรธผม........ไม่งั้นคุณจะหนีไปนอนห้องเล็กทำไม ....”
"ไม่ได้โกรธแล้ว...หายโกรธแล้ว.. ....”
“เฮ้อ...โล่งอก...ดีใจจังที่คุณหายโกรธผมแล้ว...แต่ผมก้อยังไม่รู้เลยนะว่าคุณโกรธผมเรื่องอะไร....”
“ไม่มีอะไร...เรื่องไร้สาระหนะ..ไม่ใช่ความผิดของแทนหรอก....”
“ไร้สาระผมก้ออยากรู้ วันหลังผมจะได้ไม่ทำให้คุณโกรธอีก....”
ผมก้อเลยเล่าเรื่องต่างหูกับลิปสติคให้แทนฟังครับ พอเล่าจบ นายแทนก้อทำหน้าอึ้งอ้าปากค้าง
“คุณโกรธผมเพราะคุณคิดว่าผมไปกับผู้หญิงคนอื่น....”
“ เอาผู้หญิงคนอื่นขึ้นรถคุณ เพียงแค่คุณเจอต่างหูกับลิปสติคตกอยู่ในรถ ..โดยไม่ถามผมซักคำเนี่ยนะ....”
นายแทนถามผมด้วยน้ำเสียงโมโหอย่างมาก
“ชั้นขอโทษ... ....” เงียบครับ..นายแทนยังคงนั่งเงียบไม่พูดไม่จา
“ชั้นขอโทษ...ขอโทษที่ขี้หึงไปหน่อย...ก้อพอเจอแบบนั้นมันก้ออดโมโหไม่ได้นี่....”
“ผมไม่ได้โกรธ...แต่ผมเสียใจ...เสียใจที่คุณไม่เชื่อใจผมเลย ....” พูดจบนายแทนก้อเดินเข้าห้องนอนไปเลยครับ
“เดี๋ยวแทน...ชั้นขอโทษ..ยกโทษให้ชั้นนะ. ....”.ผมรีบเดินตามแทนเข้าไปในห้องแล้วก้อมีมือๆนึงดึงผมเข้าไปกอดทันทีแบบไม่ให้ตั้งตัว พร้อมกับที่อีกมือนึงก้อปิดประตูทันทีเช่นกันครับ
“อื้อ...แทน...ดะ..เดี๋ยวก่อน... ....”
“ไม่เดี๋ยวแล้ว..ถ้าคุณอยากให้ผมหายโกรธคุณจริงๆคุณต้องเหนื่อยหน่อยหละ....”
“หนะ..เหนื่อยยังงัย... ....”
“คุณจะทำยังงัยก้อได้ที่คิดว่าทำแล้วผมจะหายโกรธ....”
“ดะ...ได้... ....”
อืมมม....
อะ..อะ..
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
“แทนนนน...หายโกรธหรือยัง....”
“หายแล้วครับ..ที่รัก ..ก้อคุณน่ารักซะขนาดนี้จะให้ผมโกรธคุณนานๆได้งัย....”
อืมมมมม...
..
.
“แทนนน.. ....”
“อะไรครับ...ที่รัก...หิวข้าวแล้วเหรอ....”..
“ปล่าว... ....”
“งั้นมีอะไรครับ.. ....”
“ชั้น...ชั้น......ชั้นอยากขอโทษแทนอีกรอบได้มั้ย.....”
“ได้เลยครับที่รัก... ....”
“เอ..แต่ผมว่าท่าทางคุณจะหมดแรงแล้ว งั้นรอบนี้ให้ผมเป็นฝ่ายขอโทษคุณเองดีกว่านะ....”
“อืมมมมมมม...... ....”
++++++++++++++++++++
ฮ่า...ฮ่า...ฮ่า...ลิปกะต่างหูเป็นของผู้หญิงจริงๆด้วย....ฮ่า...ฮ่า...ฮ่า...
หัวข้อ: (^_ ^ )เหตุเกิดเพราะรถมอเตอร์ไซด์..(แจ้งข่าว หมอกรกับไอ้ดำมีลูกแล้วววว..UP16/10/53) (อ่าน 686821 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก