หัวข้อ: [เรื่องสั้น] สนใจกูบ้างได้ไหม... HBD AIR ของขวัญจากนัด >,.< 12.12.11

[naTerquelA]

ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ

สรุปข้อสำคัญดังนี้

1.ห้ามละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด

2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท, หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง  ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์  และสถาบันต่าง ๆ  รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก  ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด

3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่นี่หรือที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อขออนุญาตเจ้าของเรื่องก่อนนะครับ

4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด
โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอม

5.ขอให้นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียว ถ้าเป็นเรื่องจริงก็ให้บอกว่าเรื่องจริง ถ้าเป็นเรื่องแต่งให้บอกว่าเรื่องแต่ง  ให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตามเพราะมีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว

ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน

ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ

6.อย่าพูดคุย ทักทาย นักเขียน คนอ่่านโดยรีพลายดังกล่าวไม่เกี่ยวพันกับนิยายให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรคอมเม้นต์สักคอมเม้นต์เีดียวก็เพียงพอแล้ว ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และทำลิงค์โยงมายังนิยาย และให้นักเขียนทุกคนทำลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยเกี่ยวกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วย เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน


เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง

ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ  โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม

กรุณาอ่านเพิ่มเติมที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0

*********************************************************************************





สวัสดีค่ะ เพิ่งสมัครได้กี่วันไม่รู้(อ้าว?) 55 ชื่อเฟียสนะค่ะ
อ่านมาเยอะแล้ว
อยากเล่ามั่ง 55 พอดีมีอยู่ใกล้ตัว
เรื่องของเพื่อนเฟียสเอง หึหึ
(ซึ่งนั่งอยู่ข้างหลัง ใกล้ตัวมาก)

เรื่องนี้เขียนไว้แล้วบ้างค่ะ เพราะอยากลง...
จะมีเรทดีมั๊ย?
อันนี้ขึ้นอยู่ว่าเฟียสจะรอดจากเท้า 2 คู่ 4 ข้างรอดหรือไม่
5555
ลงเหอะ ชักคุยเพลิน อิอิ







สนใจกูบ้างได้ไหม... บทที่1

~~ก็รู้ว่าฉันไม่มีความหมาย
ก็รู้ว่าคงเป็นไปไม่ได้
ยิ่งนานเท่าไหร่ยิ่งหมดหวัง
เมื่อเธอไม่เคยจะหันมองที่ฉัน
และไม่มีแม้วันที่เธอจะหันมาสนใจ
และก็รู้ไม่นานเท่าไหร่เธอก็คงต้องไปจากฉัน
 
แต่ตอนนี้ยังมีเวลา ให้ฉันจะหาเหตุผลดีๆ
มาฉุดรั้งเธอตอนนี้แต่ก็รู้ดีไม่มีหวัง 
 
 
ต่อให้ฉันจะรักเธอมากเท่าไหร่
แต่ก็รู้ว่าเธอคงจะไม่สนใจ
ก็ยังฝันไปและยังคงหวังเอาไว้ข้างในจิตใจ
ว่าซักวันเธอจะมีฉัน แต่ก็รู้เป็นไปไม่ได้
เมื่อเธอคิดว่าฉันไม่ใช่ แต่ก็ไม่เป็นไร
ก็อยากจะขอมีเธอเรื่อยไปในใจไปอีกแสนนาน
 
และแม้สิ่งที่ฉันทำวันนี้ อาจไม่ทำให้เธอได้รู้สึกดี
สิ่งที่ใจเธอพอจะมีก็เพียงแต่ความรำคาญ
ก็อยากจะขอให้เธอได้ฟังเอาไว้
บทเพลงสุดท้ายที่ฉันตั้งใจจะมอบให้ไป
ที่กลั่น ออกมาจากใจ และมีให้เธอคนเดียวเท่านั้น~~

               เสียงร้องเพลงดังขึ้น ณ เวทีประกวดร้องเพลงแห่งหนึ่ง และมาพร้อมกับเสียงกรี๊ดที่ดังขึ้นเป็นจังหวะ
 
 


กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดด!!!

“ไม่ต้องกรี๊ดกันคร้าบ” เสียงหวานเอ่ยขึ้นและยิ้มอย่างน่ารัก ดวงตาสีน้ำตาลกลมโต เข้ากันได้ดีกับใบหน้าเรียวหวาน
ปากอมชมพู  ผิวขาวราวกับว่าไม่เคยออกแดดเลย ผมดำยาวถึงกลางหลังที่รวบไว้อย่างรีบๆ
สามารถเรียกเสียงกรี๊ดจาคนดูได้อีกครั้ง
 
“เอาล่ะครับ ผมชื่อนัด ถ้าใครอยากเชียร์ผม โหวตผมขอเสียงหน่อย”
กรี๊ดดดดดด!!!!!!!
“แต่! เสียใจด้วยนะครับเพราะผมไม่มีหมายเลขหรอก ผมเป็นพิธีกรของการประกวดร้องเพลงครั้งนี้เท่านั้นครับ”
 
โห ไรอ่ะ ฉันว่าจะโหวตคนนี้นะแก
ฉันก็เหมือนกันแหล่ะย่ะ เสียดายอ่ะ อยากพากลับบ้าน
พอเลยๆ แค่ได้มองก็สุขใจ
มีเสียงสนทานาอีกมากมายตามมา
 
“คุณนัดครับ” เสียงดังมาจากข้างเวทีพร้อมกับร่างสูงที่เดินขึ้นมาบนเวที นัยน์ตาคมสีดำ ตัดกับผมสีน้ำตาลอ่อน แม่ง จะหล่อไปไหนว่ะ แกล้งใจกูนิดนึง
“ครับ ว่าไงคุณแอร์”
“คุณจะขึ้นมาร้องเพลงเพื่อ???”
“ผมก็แค่อยากร้องเพลงบ้าง อะไรบ้างแค่นี้”

“เออ...พอดีมีสาวๆข้างล่างฝากคำถามมาถามนัดน่ะครับ” มันพูดพร้อมกับชี้นิ้วเรียวไปยังกลุ่มสาวๆที่พากันหลบอย่างอายๆ
“ถ้าหลบผมไม่ถามให้นะ”
สาวๆพร้อมใจกันที่จะยกมือ ว่าตนเองเป็นคนถามเอง
“แล้วเขาถามว่ายังไงครับ แอร์”
ผมส่งสายตาสงสัยไปยังไอ้แอร์หรือไอ้หมี
“เขาถามมาว่า คุณเป็นผู้ชาย หรือผู้หญิงครับ ถ้าคุณเป็นผู้หญิงเขาก็พร้อมที่จะเป็นดี้อย่างเต็มใจ”
คำถามนี้เรียกความสนใจของทุกคนได้เป็นอย่างดี ทำให้เสียงทุกอย่างเงียบลงราวกับว่าต้องการคำตอบสำหรับคำถามนี้อย่างมาก
“ถ้าจิตใจเนี่ย นัดเป็นผู้ชายครับ”
กรี๊ดดดดดดด!!!!
“แต่ถ้าทางกายภาพ..... นัดก็เป็นผู้ชายอยู่ดีแหล่ะครับ”
กรี๊ดดดดดดดดดด!!!!!!
“แล้วมึงจะแยกจิตใจกับกายภาพทำไมว่ะ” แอร์เผลอพูดมึง อย่างลืมตัว
“อ้าว ถ้าพูดเลยมันก็ไม่ลุ้นดิ ฮ่าๆๆๆ”
“ทุกคนอย่าไปยุ่งกับไอ้นัดเลยครับ เรามาฟังผู้เข้าประกวดหมายเลข 1 กับเพลงความรักคร้าบ
 
 
เมื่อการประกวดเสร็จสิ้นก็ปาเข้าไปเกือบตีหนึ่งแล้ว
“แล้วมึงกลับบ้านยังไงเนี่ย รถเมไม่มีแล้ว” ไอ้แอร์ถามผมเมื่อเราเดินออกมาด้วยกัน
“มอไซด์วินมั้ง” ตอบอย่างเซ็งๆ
“ไม่ กูไม่ให้มึงไปมอไซด์วิน พวกนั้นอันตรายจะตายไป”
“...”
“ก็มึงหน้าอย่างกับผู้หญิงขนาดนี้ กูรับรอง ไม่รอดพวกมันหรอก”
“แล้วมึงจะให้กูกลับยังไง???”
“เดี๋ยวกูไปส่ง” มันสูงตอบ
“ไม่ต้องเลย บ้านกูกับมึงคนละโลก  บ้านมึงผลิตน้ำมันหรือไง”
กูไม่เอา ก็มันเป็นความจริงนี้บ้านเขากับไอ้หมีอยู่ไกลกันจะตาย ปั๊มก็ปิดหมดแล้วถ้าน้ำมันหมด โอ๊ย ไม่อยากจะคิด
 
ปึ๊ก!
“โอ๊ย มึงจะหยุดก็บอกกูก่อนได้ไหม หน้ากูจะแบนมั๊ยเนี่ย” ผมบ่นขึ้นเมื่ออยู่ดีๆมันก็หยุดเดิน
“ก็ถึงรถกูแล้ว ขึ้นรถ ไม่ต้องมาปฏิเสธ” ไอ้หมีสั่งผมพร้อมยื่นหน้าเข้ามาใกล้ จนผมสะดุ้ง ไอ้เวรนี่
“เออ!” ผมรีบขึ้นซ้อนท้ายแอร์อย่างรวดเร็ว ด้วยความที่กูอยากลับบ้านเต็มที










******************************


มาแบบงงๆ 555
ถามว่าทำไมต้องเป็นมุมมองของนัด
หึหึ

มันจะได้มีดราม่าไง  :z6:แอ๊ก!!!

ไปนอนก่อนค่ะ โดนไอ้ตัวข้างหลังไล่ มันจะใช้คอม
บ้านก็บ้านเรา คอมก็คอมเรา

ไปเม้าท์กับเพื่อนก็ได้ ชิ! (อ่ามมาเจอกรุณาง้อด้วย ไอ้เตี้ย...)
 

[minimonmon]

 :เฮ้อ:จะเสียน้ำตากี่ลิตรกันน้อ


รอตอนต่อไปนะ

[MimicClub]

    มาต่อให้เข้าใจเนื้อเรื่องเดี๋ยวนี้เลย

[roseen]

 
 หุๆๆๆๆๆหน้าเวปแปลกๆวุ้ยวันนี้

[YELLOWSTAR]

แค่ชื่อเรื่องก็ได้กลิ่นมาม่าหอมชื่นใจมากแต่ไกลๆ

[golove2]

มาม่าอีกแล้วหรออออออ


 

[TeuyHom]

รออ่านนะจ้า

รีบมาต่อนะ
 

[LalaBam]

ขอผัดขี้เมา ไม่เอาต้มยำกุ้ง
 

[naTerquelA]

สนใจกูบ้างได้ไหม... บทที่2
ตอนนี้บรรยายแบบสองคน หึหึ









nat's part

โอ๊ยๆๆๆๆๆๆๆ วันนี้มันวันวิบากกรรมอะไรเนี่ย เลิกงานก็ดึก แถมฝนเจ้ากรรมก็กระหน่ำเทลงมาอีก หนาววุ้ย

“เป็นอะไร หนาวหรอ” ไอ้แอร์พูด นี่มันอ่านใจได้หรือไงว่ะ
“ก็มึงสั่นจนรถกูสั่นไปหมดแล้ว”
“...” กูว่าชัวร์
“กอดกูได้นะ กูไม่ถือ ฮ่าๆ”
แปร๊ดดดด =///=
“มึงจะบ้าหรอ กอดมึงกลางสายฝนเนี่ยนะ แค่นี้กูก็...เฮ้ยยย!!!”
ไอ้ตัวโตข้างหน้าดันเบรกแบบไม่บอกไม่กล่าว ตุ้บ!! คนตัวเล็กเลยไถลไปกระแทกคนข้างหน้าเข้าอย่างจัง
“เบรกไม่บอกไม่กล่าว หน้ากูเสียโฉมกูจะโทษ..เฮ้ยยย!!”
นึกจะเร่งเครื่องก็เร่ง แรงกระตุกทำให้นัดต้องยกแขนกอดคนข้างหน้าอย่างช่วยไม่ได้
“...”


“เป็นอะไรอีกล่ะ เมนส์ไม่มารึไง”
“พ่อมึงสิ กูเป็นผู้ชาย”
“ฮ่าๆๆๆ เอ้าหรอ”
“แม่ง” ขอบ่นหน่อยเถอะ กูเป็นเพื่อนมึงมากี่ปี คิดว่ากูเป็นผู้หญิงเนี่ย
 

 
“เอ้า ถึงและ”
“...”
“กูบอกว่าถึงแล้ว ให้กูอุ้มเข้าไปเลยไหม!!”
“หะ! ไม่ต้องๆ กูเข้าไปเองได้ แล้วมึงจะกลับเลยไหม” มันจะตะโกนทำไมฟ่ะ แล้วที่ถามนี่ไม่ใช่อะไรนะ ตามมารยาท ฮ่าๆ
“ก็กลับเลยสิ ดึกแล้ว”
“เออ นั้นแหล่ะมันดึกแล้วกูเลยจะถามว่า...เออ..ว่า... นอนที่นี่ไหม” เหมือนเชิญผู้ชายเข้าบ้านเลยแหะ
“ก็ดี กูขี้เกียจขี่รถล่ะ” ไอ้หล่อ(มันไม่มีข้อเสียให้ด่านิ) มันพูดแล้วเดินไปหน้าบ้านแล้วหยิบลูกกุญแจในตู้รองเท้าไขเข้าบ้านทันที
“กูหรือมันที่เป็นเจ้าของบ้านเนี่ย” บ่นคนเดียวก็ได้ ชิ
“เอ้า มัวรออะไร จะเข้าไหมเนี่ยบ้านอ่ะ”
“เออ! เข้า มึงเป็นเพื่อนหรือพ่อกูเนี่ย สั่งจัง”
 
 …………………………………….
 
air's part

“เออ! เข้า มึงเป็นเพื่อนหรือพ่อกูเนี่ย สั่งจัง” ไอ้เตี้ยมันตะโกนกลับ
...กูไม่เป็นทั้งสองอย่างเลยได้ไหม มากกว่านั้นได้รึป่าว...
“กูเพื่อนมึงนี่แหล่ะ แต่จะสั่ง” กูเจ็บกับคำว่าเพื่อนว่ะ
“จำไว้เลย” มันทำแก้มป่องแบบน่ารัก แต่มันก็น่ารักจริงนั้นแหล่ะ ตายๆๆๆ ผมเป็นไรมากไหมเนี่ย
“...”
“จ้องหน้ากูทำไม ไปอาบน้ำเลยไป” นี่ผมจ้องหน้ามันหรอ ไม่เห็นรู้สึก
“มึงนั่นแหล่ะ ไปอาบก่อน”
“งั้นมึงอาบข้างล่างกูอาบบนห้อง ผ้าขนหนูมีหน้าห้องน้ำผืนนึง เอาไปใช้ล่ะกัน” ไอ้นัดพูดเสร็จก็เดินขึ้นห้องไป
“เฮ้ออออออ...” กูเครียด มีใครเข้าใจกูบ้างไหม
 
พอผมอาบน้ำเสร็จก็นึกขึ้นได้ ไอ้เตี้ยมันยังไม่ได้เอาเสื้อผ้ามาให้ผมเลยนี่หว่า
“ไอ้นัด!!!”
เงียบ...
“ไอ้เตี้ย!!!”
เงียบอีก...
ผมต้องโชว์ซิกแพคไปข้างนอกหรอเนี่ย หนาวจะตายชัก
 
ผมเดินขึ้นมาบนบ้าน บ้านมันนี้ตกแต่งสวยดีแหะ มีสีน้ำตาลเป็นส่วนใหญ่ ให้อารมอบอุ่น ผมอยากมาอยู่ที่นี่แล้วล่ะ ฮ่าๆ
แอ๊ด...
เปิดประตูเข้าไปก็พบกับศพศพนึงที่นอนตายอยู่บนเตียง ลักษณะจะเตี้ยๆด้วย
“นัดๆ”
“อืมม”
“ไอ้นัด!”
“อือ!” ให้มันได้อย่างงี้สิขี้เซ้าไปไหนว่ะ สงสัยต้องใช้ไม้ตายแล้วมั้ง
“แมงมุมมา!! ตัวโคตรใหญ่เลยโว้ยย”
“เชี่ยๆๆ ไหนว่ะ” ฮ่าๆ หน้าแม่งโคตรตกใจเลยอ่ะ สมอยากขี้เซ้าไมว่ะ
“กูหลอก”
“สัส” เลยได้คำชมมาหนึ่งคำ
 
………………………………………….
 
nat's part

ผมฆ่าคนแล้วผิดไหม ดูไอ้แอร์มันทำดิ ก็รู้ว่ากลัวยังเสือกแกล้ง
“แล้วเข้ามาก็ไม่เปิดไฟ มีอะไรว่ะ”
พรึ่บ!
“แล้วจะนอ..น..” แม่เจ้า ใครให้มันพันแค่ผ้าเช็ดตัวมาเนี่ย โอ้ยๆๆ ซิกแพคที่กูปรารถนาจะมี ดันไปอยู่ที่มันหมดเลย ฮ่วย!!
“มองอะไร”
“ปะ..ป่าว ไม่ใส่เสื้อผ้าล่ะ”
“ก็มึงไม่ได้เอามาให้กู” เออว่ะ ลืมไปเลย กะจะเอาไปให้แล้วนะ แต่กูง่วง
“แฮะๆ กูง่วงไปนิด นี้ไง กูเตรียมให้ล่ะ ของพี่เนมนะ น่าจะใส่ได้” ผมยื่นเสื้อยืดตัวใหญ่กับกางเกงสามส่วนไปให้มัน
“อื้มๆ แล้วกูนอนไหน” เออว่ะ ลืมเรื่องนี้สนิท ห้องพี่เนมก้อยังกะรังหนู ตายพอดี
“ห้องกูเนี่ยแหล่ะ นอนเตียงกับกูได้ป่ะล่ะ เล็กไปหน่อยนะ”
"..."
 
 ……………………………………………….

air's part

“ห้องกูเนี่ยแหล่ะ นอนเตียงกับกูได้ป่ะล่ะ เล็กไปหน่อยนะ”
ชวนนอนด้วยกัน หึหึ
“ก็ได้ๆ มึงนอนก่อนเลยกูแต่งตัวแปบ” แต่มีหรือผมจะพลาด
“โอเค ฝันดี เจอกันตอนเช้า”
 
“เออ แล้วว...”
“...” หลับไปแล้ว ไวไปไหมว่ะ เจอกันพรุ่งนี้ล่ะกัน



******************************************

เค้าไม่ได้ต้มมาม่าเยอะไว้สักหน่อย หุหุ
เรื่องนี้มันรวบยอดไง แบบว่าบทสรุป
หึหึ

เจอกันตอนต่อไป 

[YELLOWSTAR]

คุณนักเขียนบอกว่าไม่ได้ต้มมาม่าไว้เยอะ

ขอให้ไม่อืดด้วยน่ะค่ะ  เดี๋ยวจะชีช้ำกะหล่ำปลีกันไปซะก่อน

[minimonmon]

  จะว่าไปก็ชอบกินนะมาม่าอ่ะ ยิ่งเข้มข้นเนี่ย โอ๊ย 


เพราะฉะนั้น จัดมา 

[tegonata]

สู้ๆ มาต่อเร็วๆนะคะ
แอร์ๆๆๆๆๆๆๆ อยากได้มาไว้ที่บ้านซํก...ใช้อะไรดี คนรึเครื่อง

[naTerquelA]

ตอนที่ 3




ณ ตอนเช้า
“ฮ้าววว กี่โมงแล้วเนี่ย” ผมพูดอย่างงัวเงีย ไม่อยากตื่นเลยแหะ แล้วนี่…. ท่อน(?)อะไรมาพาดเอวผมไว้ฟ่ะ รึว่า
“แว้กก! ผี!!!” ชัวร์ เพิ่งตีห้า ยังไม่สว่างดี ผีต้องมาแน่ๆ
“อืออ… ผีอะไร ขอนอนต่อนะ…” เดี๋ยวนะ เสียงคุ้นๆ

เมื่อคืนผมกลับบ้าน โดยที่ไอ้แอร์มาส่งแล้วชวนมันนอนบ้านนี้หว่า โห้ยยย ไอ้บ้า ตกใจหมดเลย ไหนๆ ก็ไหนๆล่ะ ไปอาบน้ำดีกว่า(ใช่ว่าผมไม่ขี้เกียจนะ แต่เป็นพวกตื่นแล้วนอนไม่หลับ)


สำหรับวันนี้รายการอาหารโดยครับคุณนัดนะครับ ขอนำเสนอข้าวต้มปลากระพง ฮ่าๆๆ พอดีป้าดาวข้างบ้านเอามาฝากเห็นบอกว่าผมชอบทำอาหาร ใช่ที่ไหนล่ะ ไม่อยากไปไหนเลยทำเองต่างหาก ชอบคิดว่าผมเป็นคนดีกันจัง

“แอร์ ไปกินข้าว เออ… ไปอาบน้ำก่อนดีกว่า เน่าแล้ว” เมื่ออาหารเสร็จ ผมจึงจัดการเรียกไอ้เพื่อนตัวดีไปอาบน้ำทันที
“…”
“ไอ้แอร์ ได้ยินไหมเนี่ย”
“อือออ” ยังจะงัวเงียอีก
“ก็บอกว่าลุกได้แล้…. อ่าวเฮ้ย ตัวร้อนนี่หว่า บอบบางไปไหมมึง กูยังไม่เป็นไรเลย”
“ปวดหัว…” ยังจะสาธยายให้กูฟังอีก ไม่ใช่หมอนะเนี่ย
“ก็ลุกไปกินข้าวก่อน จะได้กินยา”
“ลุกไม่ไหวครับ อยากนอนต่อแล้วด้วย” บ๊ะ!! ไม่สบายล่ะพูดเพราะ ทำให้มันไม่สบายยาวเลยดีไหม
“จะได้ไปกินยาไง ไป กินข้าว” ผมพยุงไอ้หมีควายลุก แต่ด้วยแรงของผมแล้ว มันแทบไม่ขยับ
“อืออ” เอาไงกับมึงดีเนี่ย พึ่งม๊าดีกว่า โทรหาม๊า…

“น้องนัดก็เช็ดตัวให้น้องแอร์ก่อนสิลูก แล้วค่อยให้กินข้าวกินยา แล้วก็… สักครู่นะค่ะ รับอะไรดีค่ะ น้องนัดลูก แม่ไปขายของก่อนนะ”
“ครับๆ” เฮ้ออออ ม๊านะม๊า อ่อ… ผมลืมบอกไปแม่ผมอยู่ที่ลาวครับ เป็นลูกครึ่งไทยลาว แต่ผมต้องทำงานเลยมาอยู่ไทยครับ พ่อก็เป็นลูกครึ่งนะ ญี่ปุ่นไทย ผมนี้หลายชาติเกิน

ต้องเช็ดตัวสินะ เวรกรรมอะไรของผมเนี่ย มานอนบ้านคนอื่นแถมยังไม่สบายอีก
“แอร์ ลุกนิดนึงก่อน เช็ดตัว”
“…” เอิ่มม อาการหนัก ไปโรงพยาบาลดีกว่าไหมว่ะ
“แอร์…”
“ครับ อืออ… พยุงหน่อย” จะพูดเพราะทำไม กูไม่ชิน
“มาๆ” แล้วผมก็ต้องพยุงไอ้หมีให้ลุกกึ่งนั่งกึ่งนอนพิงหัวเตียง
“ถอดเสื้อดิ”
“ถอดให้หน่อนนะครับ มันเพลียมากเลยๆ” เฮ้อออ กูตลอด

หงึกๆๆ….
ไอ้มือเวร จะสั่นทำไมเนี่ย ก็แค่ไอ้แอร์ แก้ผ้าอาบน้ำยังเคย(ตอนป.2) กลัวอะไรไม่รู้
อ่า… เรียบร้อน ต่อไปเช็คตัว แม่เจ้า! ผมยังไม่ชินกับซิกแพคจริงๆใช่ไหม ทำไมกันว่ะ ทั้งๆที่ไปไหนมาไหนด้วยกัน ออกกำลังกายก็ไปด้วยกัน ทำไมผมไม่มีมั่งอ่ะ
“เป็นไร เขินหรอ หน้าแดงเชียว หึหึ”
“…” สมองผมประเมินผลช้า เดี๋ยวนะ ทำไมต้องเขินอ่ะ หน้าแดงหรอ อะไรเนี่ยไม่เห็นรู้สึก

“บ้าแล้ว กูเป็นชาย มึงก็ผู้ชาย ทำไมต้องเขิน” ผมตีหน้านิ่ง
“ครับๆ ไม่เขินก็ไม่เขิน หึหึ” อ๊ากก กูเกลียดอี หึหึ ของมึงมาก
“เงียบไป เสร็จแล้ว ไปล่ะ” ผมจะลุกไปถ้าไม่ติดมือใหญ่มาจับไว้ก่อน
“…”
“มีอะไร”
“คือ…”
“อะไรล่ะ อ้ำอึ้งอยู่ได้”
“แบบว่า… ท่อนล่างอ่ะ”


"......"


**********************************************





ตัดฉับ!!!!!
  แอ๊ก!



หุหุ สงสัยจะมาม่าน้อยซะแล้ววววววว

[monoo]

ท่อนล่าง มีไรเหรอออ

[ต่ายน้อย]

ท่อนล่าง
ถ้าน้องนัดมิกล้า เดี๋ยวพี่จัดการให้ (ส้นตีนนะ)

[YELLOWSTAR]

ท่อนล่าง??

อะไรอะ ตัดฉับมากอ่ะ ใจร้ายที่สุด 

แอร์แกล้งป่วยใช่มั๊ย?? จับนัทกดเลย 

[tegonata]

ค้างๆๆๆ
ต่อด่วนๆๆๆ
ท่อนล่าง
เอ้ะจะเช้ดยังไง

[naTerquelA]

สนใจกูบ้างได้ไหม... บทที่4





“มีอะไร”
“คือ…”
“อะไรล่ะ อ้ำอึ้งอยู่ได้”
“แบบว่า… ท่อนล่างอ่ะ”
=///= แปร๊ดด!!
“ฮ่าๆๆ โอเคๆ ไม่แกล้งแล้ว แต่ตอนนี้หิวอ่า” แกล้งเสร็จอ้อนกูอีก
“รอแปบ เดี๋ยวไปเอามาให้”
“แหม่! เพื่อนใครว่ะ น่ารักจริง” กูเกลียดคำว่าเพื่อน…
“อืม” ไม่อยากอยู่ตรงนี้ในตอนนี้ …เจ็บ… คุณเคยเป็นกันไหม



“อ้ามม!” แต่ผมก็ต้องมานั่งป้อนข้าวมัน
“อิ่มยัง?”
“อื้ม พอล่ะ”
“ยา” ผมส่งไปให้มันต่อด้วยน้ำ เรียบร้อย ลำบากกูจริง มึงเนี่ย

“นัด มะรืนมึงว่างป่ะ ไปเที่ยวทะเลกัน” ชวนผมหรอ ได้ข่าวว่ามึงว่ายน้ำไม่เป็น
“ก็ว่างนะ นึกไง”
“ก็แพทเขาชวน ไอ้กัฟกับไอ้ต้นก็ไป” สองคนหลังเนี่ยเพื่อนแก๊งเดียวกันครับ แต่พอได้ยินชื่อคนแรก ผมแทบอยากถีบมันกลับบ้าน

แพทคือเพื่อนตั้งแต่มหาลัย สนิทกับพวกผมมาก ตอนแรกก็ไม่ได้มีอะไร แพทนิสัยดีมากครับ มากจริงๆ ตอนจบ แพทมาสารภาพว่ารักไอ้แอร์ ส่วนไอ้แอร์มันก็ไม่ได้ปฏิเสธอะไร ก็แค่บอกว่า เป็นเพื่อนไปก่อน แล้วค่อยพัฒนา แพทเลยติดต่อกับแอร์บ่อยมากครับ แล้วแอร์มันก็บอกว่าแพท น่ารัก คบดีไหม วันไหนมันไปเที่ยวกัน ก็จะมาเล่าให้ผมฟัง ผมก็แล้วแต่มัน แอร์ตอนนี้มันก็ยังไม่คบกับแพท เพราะว่ามันยังไม่มั่นคง อยากคบกับใคร จะคบแล้วแต่งเลย แสดงว่า… พอมันมั่นคงงแล้ว มันก็จะคบกับแพทใช่ไหม แต่งใช่ไหม แล้วผมล่ะ…

“ว่าไงนัด มึงจะไปไหม”
“มึงไปกันเหอะ อย่าเอากูไปเป็นก้างเลย”
“กัฟกับต้นก็ไป ไปด้วยกันเหอะนะ” ถึงมันจะเป็นเพื่อนสนิทกู แต่กูสนิทกับมึง มันสองคนก็สนิทกัน ถ้ากูไป ก็มี 5 คน กูก็ไม่มีใครอยู่ดี
“…”
“นะครับนะ ไปด้วยกันนานๆที นะๆ”
“เออๆ ไปก็ไป” สุดท้ายผมก็ยอม
“ดีมาก เดี๋ยวกูนอนต่อก่อนนะ ยังเพลียอยู่เลย เย็นๆค่อยกลับ”
“อืม งั้นกูไปเก็บจานล่ะ”
ผมแทบอยากวิ่งออกมาจากตรงนั้น เป็นกูสักครั้งจะได้ไหม ที่มึงจะสนใจ…


แกร๊ก… ผมเปิดเข้าไปในห้องตัวเอง ที่มีไอ้หมีนอนอยู่ เอ๊ะ มันตื่นแล้ว นี่ คุยโทรศัพท์ด้วย ใครว่ะ
“อ่อ แอร์ไม่สบายครับ นอนอยู่บ้านนัด”
“นัดมันไม่ลำบากอะไรหรอก แอร์มานอนบ้านมันบ่อย”
“ตอนนี้โอเคล่ะครับ กำลังจะกลับบ้าน เออ…แพท เดี๋ยวไปรับกินข้าวนะ หิวล่ะ”
“นะๆๆ แอร์หิว”
“โอเคครับ แล้วเดี๋ยวรับนะ แต่งตัวก่อน”

ฮ่าๆๆๆ คุยกับแพทไง คนที่ไม่ต้องไม่สบายก็พูดเพราะด้วยได้ คนที่ขนาดไม่ค่อยสบายยังพาไปกินข้าวได้ คนที่มันอยากดูแล… ก็ถูกแล้วนี่ มึงมันก็แค่เพื่อน ไอ้นัด คิดไรมากว่ะ


“นัด กูไปก่อนนะ เจอกันนะเว้ย”
“อืม โชคดี” กับคนที่มึงเลือก
“ไปล่ะ” ยิ้ม มึงยิ้ม แล้วหน้าที่กู คือ… ยิ้มตอบมึง แล้วแอร์มันก็เดินออกไป
กูเหนื่อยแล้วว่ะ กับการที่กูต้องอยู่กับมึง เป็นเพื่อนมึงมาตลอด
น้ำอะไรหยดใส่แขนผมเนี่ย …น้ำตา… ผมอ่อนแอตั้งแต่เมื่อไหร่กัน จำได้แค่ว่าครั้งสุดท้ายที่ร้องไห้ ตั้งแต่ตอนนั้น



“ป้านวลครับ ป๊าไปไหนครับ ไม่เห็นกลับมาสักที ป๊าบอกว่าจะพานัดไปกินข้าว” เด็นผู้ชายอายุประมาณ 15 เอ่ยถามแม่นมตัวเอง
“ลูกนัดค่ะ อย่าตกใจนะค่ะ คือคุณอิจท่านรถคว่ำค่ะอาการน่าเป็นห่วง คุณแม่ลูกนัดเพิ่งโทรมาเอง”
“อย่าอำนะป้า ผมไม่ขำนะเนี่ย” พยายามทำให้เรื่องนี้เป็นเพียงเรื่องโกหก ทั้งๆที่ตัวเองก็มีลางสังหรณ์ว่าต้องเกิดเรื่องไม่ดี”
“คือป้า…”
“ป๊าครับ ป้านวล ผมไปโรงพยาบาลก่อนนะ”
“ป้าไปด้วยได้ไหมค่ะ”
“ไปสิครับ เกาะแน่นๆนะ”

“ป๊าครับ…ฮึก ป๊าอย่าทิ้งนัดสิ ฮึก”
“นัด นัดอย่าอ่อนแอสิ นัดเป็นลูกป๊านะ ต้องเข้มแข็งดูแลแม่ด้วย ลูกต้องเข้ม…แข็ง” คำสุดท้ายเบาราวกับเสียงกระซิบ แต่มันบาดลึกเข้าไปในหัวใจ ของเด็กหนุ่มอย่างมาก
“ป๊า…”
“ลูกนัด ใจเย็นๆนะลูก”
“ม๊า ป๊าเขาไปสบายแล้วใช่ไหม”
“ใช่จ้ะ ลูกนัดอย่าร้อง…”
“ผมไม่ร้องแล้วครับ ผมจะเข้มแข็ง ตามที่ป๊าบอกครับ”
“จ้ะลูก แม่รักลูกนะ”



10ปีแล้วนะ นานแล้วนะครับป๊า ผมคิดถึงป๊าจัง ป๊าชอบทะเลใช่ไหม ผมจะเอาของฝากมาให้นะครับ







*******************************************************

มันเค็มได้ทีแล้ววว เย้!!! ดองซะนาน
เค้าติดกีฬาสีอ่ะตัวเอง เซ็งมากกกกกก



"ทำไมเรื่องท่อนล่างมันไม่มีอะไรเลยว่ะ!!!"

55555 มันไม่มีอะไรจริงๆค่ะ(รึว่ามันไม่บอกเราว่ะ )



มาได้เป็นช่วงๆ
จะมาบ่อยขึ้นแล้วล่ะค่ะ

 

[LaphaeL]

จริงๆ แอร์ ก็ชอบ นัด นี่นา แล้วทำไมยังไปให้ความหวังกับแพทอีกอ่ะ
แล้วนัด ก็ชอบ แอร์ ด้วยเหมือนกัน...โอ๊ย สับสนวุ่นวาย ต่างคนต่างก็กลัวว่าถ้าพูดออกไปแล้วความสัมพันธ์จะเปลี่ยน
 
ปล.มาต่อไวๆนะครับ....อิ๊ๆ   

[litlittledragon]

เราก็ว่า เรื่องนี้หายไปไหน ถูกดองเค็มไว้นี่เอง แต่ไหแตกแล้ว ก็เขามาต่อด้วยเนอะ

[roseen]

 

[tegonata]

เป็นเราๆก็ไม่ไปหรอก
ไปก็เป็นติ่งอยุ่ดี
มาต่อเร็วๆนะคะ
จะรอค่ะ

[TeuyHom]

ว้าๆๆ

แล้วเมื่อรัยจะรู้ตัวเองกันหละเนี่ย...

ตื่นเต้นดีแฮ่ะ

 

[BENIE]

พึ่งเข้ามาอ่านค่ะ 

อย่าเอามาม่ามาฝากคนอ่านบ่อยนะค่ะ

มาต่อเร็วๆน้า

  

[naTerquelA]

สนใจกูบ้างได้ไหม... บทที่5




วันไปเที่ยวมาถึง เฮ้ออ จำเมื่อวันก่อนได้ไหม ผมเศร้า ใช่ เศร้ามาก แต่ตอนนี้ผมต้องสดใส เดี๋ยวเพื่อนจะดราม่า ฮ่าๆๆ เหมือนคนบ้าเน๊อะ


ปี๊นน!!!
ใครว่ะ กำลังจะไปเที่ยวเลย
… ไอ้ตัวต้นเหตุ กับแพท … ฮึ มึงมาเพื่ออะไร
“ว่าไง ไอ้หมี” สดใสๆ ผมต้องไม่เศร้า
“ไปดิ กูมารับเนี่ย เร็ว ไอ้ต้นมันเอารถมา แต่ที่บ้านกู กูมารับแพทเลยมารับมึงด้วย”
ไม่ได้ตั้งใจมา แต่แค่เลยมา ขอบคุณนะไอ้แอร์ที่ยังนึกถึงกู
“อือ ให้กูนั่งไหนล่ะ มอเตอร์ไซด์นะเนี่ย อัดสาม ตำรวจเรียกพอดี”
“นั่งหลังสิ เฮ้ย! ไม่ได้ๆ เดี๋ยวคนมองไม่ดีถ้าแพทนั่งกลาง มึงมานั่งหน้านี่มา” ห่วงแพทดีเนอะ แล้วกูล่ะ ถ้ากูไปนั่งหน้า หน้ากูก็ตุ๊ด(ยอมรับวันนึง) ชาวบ้านเขาคงสนุกปาก มึงสนใจกูไหม
“เออ!”
“เหวี่ยงไรว่ะ เมนส์ไม่มาหรอ”
“แอร์ก็ ไปว่านัด แล้วสรุปยังไม่มาใช่ไหมนัด ฮ่าๆๆ”
“คงงั้น” ผมตอบไปส่งๆ ไม่ไหวล่ะ กูเหนื่อย
“สงสัยงั้นมั้ง อย่าสนใจเลยแพท ไปได้แล้วววว วู้วว” ไอ้นี่ทำกูนอยด์ แถมย้งซิ่งอีก เวร…


“ถึงแล้ววว! ไอ้กัฟ เป็นไงบ้างว่ะหัวหิน” แล้วไอ้กัฟก็ไปสวีทกับไอ้ต้น ผมว่าคู่นี้มันยังไงๆ
“ก็สวยดี เอ้า นัด นอยด์ล่ะสิ ไอ้แอร์ ไปกับแพทนู่นล่ะสงสัยไปหาห้องพัก”
“กูนอยด์แล้วเกี่ยวอะไนกับไอ้แอร์”
“อย่านึกว่าพวกกูไม่รู้ ว่ามึงคิดกับไอ้แอร์ยังไง”
“คือ…”
“มึงอย่าคิดมากนะ กูไม่รังเกียจมึงหรอก มึงเป็นเพื่อนกู”
“…” ไอ้เชี่ยต้น มึงทำกูซึ้ง
“เอ้าๆๆ ไอ้ต้น มึงทำไรเนี่ย นัดมันเศร้าเลย”
“กูขอโทษ”
“พวกมึงสองคน ตอบกูมาตรงๆ มึงมีอะไรกันใช่ไหม”
“มึงถามตรงๆ กูก็ตอบตรงๆ ว่ายังไม่มีรัยกัน เพราะไอ้กัฟมันไม่ยอม แต่พวกกูก็คบกันแล้ว”
“ไอ้ต้น มึงมากไป เชี่ยนี้ เล่นบอกทุกเรื่อง”
“เอ้า ก็…”
“ดีแล้วแหล่ะ กูไปเดินเล่นก่อนนะ” ผมแยกตัวออกมา ไม่ใช่อะไรหรอก คนรักกัน ผมก็ดีใจด้วย แต่ผมอยากอยู่คนเดียว งี่เง่าคนเดียว…


พระอาทิตย์ตก มันสวยอย่างงี้นี้เอง แต่มันก็ทำให้สบายใจแค่แปบเดียวเท่านั้น
“แอร์ เราคุยกันมานานแล้วนะ คบกับแพทได้ไหม”
เป็นคำถามที่ผมอยากอยากถามมันที่สุด แต่ตอนนี้… กลับมีคนถามแล้ว….
“…” แอร์ยังไม่ตอบอะไร แต่รอยยิ้มนั้น… ผมเข้าใจแล้ว ตอนนี้ผมอยากวิ่ง วิ่งไปให้ไกล ไกลจากที่นี่ ที่ๆมีคนที่ผมรัก มีความสุขแต่กลับเป็นของคนอื่น…


บนโขดหิน ลมเย็น พัดมาอย่างเบาสบาย แต่กลับแฝงความเศร้ามามากมายเหมือนกัน ลม…ฝากเพลงนี้ให้เขาได้ไหม ครั้งสุดท้าย ครั้งเดียวเท่านั้น ผมจะไปจากที่นี่แล้ว
เสียงกีต้าร์ดังลอยไปตามเสียงลม ราวกับลมได้รับฟังและยอมช่วยเหลือ เป็นครั้งสุดท้าย…

ได้ฟังเรื่องราวของเธอ
เรื่องเดิมๆ ที่เธอชื่นชอบใคร เธอแอบรักใคร
มันช่างทรมานเหลือเกิน
ที่ต้องฟังและทำตรงข้ามใจ
อยู่อย่างนี้ต้องฝืน

ต้องยิ้มเหมือนพระจันทร์คืนนั้น
ที่ยิ้มและดูสดใสไปกับเธอ
โดยที่เธอไม่เคยสังเกต
ว่าส่วนใหญ่จริงๆ ของจันทร์
มันช่างแสนจะดูมืดมน

เมื่อไหร่จะมองตรงนี้ คนที่อยู่ข้างเธอ
เขาก็แค่เพิ่งเจอ รักฉันนะเธอได้ไหม
แต่ก็รู้ว่าฉัน คงถามได้แค่ในใจ
เพราะไม่กล้าเสี่ยง และไม่พร้อมที่จะเสี่ยง
กลัวเธอจะเปลี่ยนไป

เมื่อไหร่จะมองตรงนี้ คนที่อยู่ข้างเธอ
“รักเธอมาเสมอ หันมองกันบ้างได้ไหม”
แต่ก็รู้ว่าฉัน คงถามได้แค่ในใจ
เพราะไม่กล้าเสี่ยง คงไม่คุ้มที่จะเสี่ยง
กลัวเธอจะจากไป

“กูเหนื่อยแล้วนะ!!!!!!” ตะโกนอย่างไม่อายใคร ก็ไม่ต้องอายอะไรนี้ ที่นี่...ตรงนี้... มันมีผมคนเดียว มีแค่ผมคนเดียวมาตลอด
“มึงหันมามองกูบ้างได้ไหม” น้ำตา...อีกครั้ง นี่กูร้องให้กี่รอบ ซ้ำแล้วซ้ำเล่าก็เพราะมึง
“สนใจกูบ้าง”
“กูนี่ไงที่รักมึง”
“แต่กูไม่ไหวแล้ว คำว่ารักของกูมันไม่มีค่าขนาดนั้น... ไม่มีค่าพอที่มึงจะใส่ใจ” ผมตะโกนออกไป หลายคำมันพรั่งพรูออกมา กูไม่ไหวแล้วแอร์ กูขอโทษ


“กูสัญญานะ ว่ากูหยุดร้องไห้แล้วลงไปเมื่อไหร่ กูจะกลับไปเป็นเพื่อนมึงเหมือนเดิม” แม้ว่า...จะยากมากแค่ไหนก็ตาม





********************************************************


อยากบ้าตายกับกีฬาสีค่ะ 
วันนี้เหนื่อยจัด เลยโดดเรียนนอนอยู่บ้านเลย 555
ขนาดเสาร์อาทิตย์ ยังไม่ได้พักเลยอ่ะ T^T


มาต่อแล้ววววววว ใกล้จบแล้วค่ะ ตอนหน้า(มั้ง) อิอิ

 

[NY_JK]

เจอมาม่าเต็มๆ เรื่องจะจบยังไงล่ะเนี่ย

[TeuyHom]

รีบมาต่อนะๆๆๆ

 

[Rhythm]

เพิ่งเข้ามาอ่านนะค่ะ
รอค่ะๆ

[tegonata]

รอนะคะ
หายไปนานเศร้าจังเลย
แทบกระอักมาม่า

[naTerquelA]

“กูเหนื่อยแล้วนะ!!!!!!” ตะโกนอย่างไม่อายใคร ก็ไม่ต้องอายอะไรนี้ ที่นี่...ตรงนี้... มันมีผมคนเดียว มีแค่ผมคนเดียวมาตลอด
“มึงหันมามองกูบ้างได้ไหม” น้ำตา...อีกครั้ง นี่กูร้องให้กี่รอบ ซ้ำแล้วซ้ำเล่าก็เพราะมึง
“สนใจกูบ้าง”
“กูนี่ไงที่รักมึง”
“แต่กูไม่ไหวแล้ว คำว่ารักของกูมันไม่มีค่าขนาดนั้น... ไม่มีค่าพอที่มึงจะใส่ใจ” ผมตะโกนออกไป หลายคำมันพรั่งพรูออกมา กูไม่ไหวแล้วแอร์ กูขอโทษ
“กูสัญญานะ ว่ากูหยุดร้องไห้แล้วลงไปเมื่อไหร่ กูจะกลับไปเป็นเพื่อนมึงเหมือนเดิม” แม้ว่า...จะยากมากแค่ไหนก็ตาม
“งั้นมึงก็ไม่ต้องหยุดร้องไห้ แล้วไม่ต้องลงไป กูไม่อยากกลับมาเป็นเพื่อนมึง!” เสียงที่คุ้นเคยตะโกนมาจากข้างหลัง
“แอร์…” น้ำตาที่ไหลมากอยู่แล้ว กลับไหลลงมาอีก















หมับ!
แรงกอดที่โผเข้ามาหาผมอย่างแรง ไอ้แอร์ มึงจะมาทำไม
“มึงไม่อยากเป็นเพื่อนกูแล้ว?” ผมถามทั้งที่น้ำตานองหน้า
“ใช่ แต่กู…”
“…”













“กูรักมึง รักมานาน แต่กูกลัว กลัวที่จะพูดมัน กลัวไปทุกอย่าง กูขอโทษ นัด กูรักมึง”
…….
……………….
……………………….


“กูก็รักมึง”

ริมฝีปากหนา กดจูบลงลิ้มรสความหวานที่ตนโหยหามานาน เนิ่นนาน…ราวกับกลัวว่าคนตรงหน้าจะหายไป
หวาน… รู้สึกถึงความหวานก็ครั้งนี้ ไม่อยากหยุด ต้องการมากกว่านี้ ร่างบางที่เริ่มอ่อนแรงเอนตัวลงไปนอนราบบนโขดหินอย่างไม่รู้ตัว
ที่นี่… ก่อนหน้านี้มันทำให้เจ็บปวด ราวกับไม่อยากหายใจ แต่ตอนนี้ มีความสุขเหลือเกิน…






“เฮ้ย!!! พวกคุณค่ะ นี่มันที่สาธารณะนะ แกล้งใจคนอื่นนิดนึง” เสียงใสจนแสบแก้วหูดังขึ้นจนแทบผลักคนตรงหน้าไม่ทัน
“เฟียส! แล้วก็… ขวัญด้วย แหะๆ มาได้ไงเนี่ย” ผมขอเดาว่าตอนนี้หน้าผมลูกตำลึงยังต้องอายแน่ๆ
“ก็แพทช่วยพวกฉันมาด้วยนิ” เข้าใจว่าตอบแต่หยุดทำหน้าล้อได้ไหม น้องเฟียสครับ
“ใช่ๆ แต่ก็มาเห็นอะไรดีๆจนได้ หึหึ” กูเกลียดการหัวเราะแบบนี้ เพราะมันต้องมีเรื่องร้าย

“อ๋อ นี่แอร์ปฏิเสธแพทเพราะนัดใช่ไหม” แม่เจ้า งานเข้าขั้นรุนแรง
“แพท คือเรา…”
“หยุดเลยนัด นัดรู้ไหมว่าแพทเหนื่อย…” เย็บวาบไปทั่วไขสันหลัง
“….” หง่อยดิครับ ซวย
“เหนื่อยที่จะเชียร์เนี่ย สองคนก็เนอะ กว่าจะเลิกปากแข็ง”
……………………….
……………….
…….
ระบบประมวลผลเกิดการขัดข้อง…
เดี๋ยว! หมายความว่า
“แพท!!!” เสียงผมเองดังมากด้วย ไรกันว่ะ แล้วเนี่ย ไอ้แอร์ไม่ตกใจเลยหรือไงว่ะ ขำหน้าผมอยู่ได้
“จ๋า” ตอบเสียงใส เรามีเรื่องต้องเคลียร์กัน
“อธิบายนัดมาดิ แล้วไม่ได้ชอบแอร์หรือไง”
“ตอนแรกอ่ะชอบ มากด้วย แต่ 3 เดือนมาเนี่ย แพทรู้แล้วว่าแอร์ ‘รัก’ ใคร เลยลองใจคนปากแข็งทั้งสองไง”
“แล้วมึงรู้เรื่องด้วยใช่ไหม ไม่ตกใจเลยนี่” คนแรกเคลียร์ขอบคุณนะแพท แต่ไอ้นี่…
“โอ๋ๆๆ อย่าทำตาเขียวขนาดนั้นดิ เพิ่งรู้เมื่อกี้ก่อนขึ้นมาเอง ตอนแพทถามว่าคบกันไหม กูก็เลยบอกว่ากูมีคนที่ชอบแล้ว แล้วกูก็เลยบอกแพทไปเลยว่ากูชอบ…ไม่สิ รักมึง แพทเลยยอมเล่าเรื่องทั้งหมดแล้วไล่กูมาง้อมึงเนี่ย เพราะแพทเห็นแล้วว่ามึงวิ่งหนีไป” น่าน แม่คุณ ตาดีจริง

“ขวัญ แพท กัฟที่รักของต้นจ๋า” อยู่ดีๆ เฟียสก็เรียกเพื่อนขึ้นมา อ้าว แล้วผมสองคนอ่ะ
“จ๋า” ต้นตอบอย่างรวดเร็วผิดกับอีกคนที่จ้องเฟียสตาถลึง
“กัฟ ล้อเล่นๆ เออ… ไปซื้อของทะเลมาทำกินกัน”
“ไปดิ” แพทตอบ
“แล้วพวกกูอ่ะ” ไอ้หมีข้างๆถามทันที ดีมากกูจะได้ไม่ต้องพูด
“ก็เปิดทางให้ไง จะทำอะไรก็ทำ แต่อย่าให้มากจนออกมากินอะไรไม่ได้ล่ะ อ่อ แล้วก็ไปในบังกะโลนะค่ะ ตรงนี้มากไป” ไอ้ขวัญ ตอบที กูไม่รู้จะเอาหน้าไปไว้ไหน
“จัดไป ไปกันเถอะนัด กูมีเรื่องจะสารภาพ เอาให้หมดเลย” เอากับมันสิ รับมุขกันซะด้วย

“ม่ายยยยย ปล่อยกู” แล้วผมก็โดนมันแบกมาจนได้พร้องเสียงแสดงความยินดี(?)จากเพื่อนๆ


พอเหอะครับ เขินนะเนี่ย แต่ความรักมันก็ไม้ได้ง่ายเสมอไป ใช่ว่าทุกคนจะยอมรับได้ แต่ครั้งนี้ ม๊าผมก็ยอมรับได้ เพราะผมบอกไปตรงๆ ส่วนทางไอ้แอร์ มันไม่มีใครแล้วล่ะครับ นอกจากไนท์ หมามันนั่นแหล่ะ


‘ลองทำตามที่ใจตัวเองรัก แม้ผลที่ออกมาจะดีไหม แต่ยังไง มันก็ดีที่เราได้ลองทำ’ …นัด…







**************************************************************


จบแล้วๆๆๆๆ หายไปนานเลยเน๊อะ แหะๆๆ โดนปัญหารุมค่ะ ทั้งเรื่องเรียน เรื่อที่บ้าน แล้วยังจะโดนน้ำท่วมอีก 

แต่เรื่องนี้มัน
ฮิ้ววววววว~ เขินอ่ะ
มันเป็นเรื่องของที่รัก(?)เฟียสเอง 5555 (โดนหมีโบก)
ต้องไปนั่งถามมันมานะเนี่ยว่าเป็นยังไง มีอะไรมั่ง =,.= แบบว่า เล่ามาให้หมด
ก็ได้ประมาณนี้ ไอ้นัดก็เล่าไปเขินไป อีกคนก็หน้าหนาเกินทน
มันจะมีอะไรพอดีไหม?
แต่เนี่ยแหล่ะจะได้เติมเต็มกัน วิ้ววว!
ชอบมุมมองของนัดมากเลยอ่ะเพราะว่ามันดูซึ้ง แบบว่ามีมือที่สาม (ซึ่งไอ้คนมือที่สามนี่แหล่ะ ตัวดี เชียร์ซะเกือบได้อุ้มหลาน(?))

อยากเห็นหน้าของสองสามีภรรยาไหม?
แต่เฟียสไม่สามารถทำได้ T^T เฟียสยังไม่อยากตายก่อนมีแฟน 55
เรื่องนี้มันผ่านมาปีกว่าๆแล้ว
น้องนัดตัดผมแล้วแหล่ะ จากกลางหลังขึ้นมาเป็นเกาหลีฟีเวอร์(เขียนงี้ป่ะเนี่ย?)สีเทาซะด้วย(ก็สวยเหมือนเดิม อิอิ) อยากทำมั่ง แต่เกรงว่าที่บ้านจะตัดขาดความสัมพันธ์ 55
ส่วนพี่แอร์ มันก็เหมือนเดิม ด้าน กวน เลี่ยน เสี่ยว หล่อ! 5555 (ถ้าเตี้ยเผลอ เสร็จเฟียสแน่ 55)

พอแล้วๆ ยิ่งพิมพ์ยิ่งยาว เอาเป็นว่า...

“อย่ากลัวที่จะมีความรัก...”

นะค่ะ ^ ^