หัวข้อ: ร้าย...หรือรัก ตอน จบแล้ว 2-2-55

[som]

รักเค้าถูกใจเค้าแต่ทำไมทำอย่างนี้กับเค้าละคับ

[Dee^daY]

คนนึงกล้าขอ อีกคนกล้วให้หรือป่าว..

[nunee]

อ๊ากกกก อยากอ่านตอนต่อไปแร้วคร้าบบบบบ

เมื่อขอมางี้ เฟคจะทำไงล่ะทีนี้

....//-.-//.....

[win200]

เกลียดไอ้ขิง


ส่วนเพ่เฟค ถ้ารักกันจริงก็แสดงออกหั้ยมันชัดเจนหน่อยเส่  บีมเค้ากลัวหมดแล้วนั่น


แต่ดูท่าแล้วพี่เฟคน่าจะเปนพระเอก เชียร์เพ่เฟคดีก่า เอิ้ก

[hotladyanyavee]

ได้มองผ่านมุมของเฟค เลดี้ก็เริ่มมองเฟคดีขึ้นมามากแล้ว เพราะโดยเนื้อแท้แล้วเฟคไม่ใช่คนเลวอะนะ แต่เป็นคนที่มีปมกับเรื่องของความรัก ที่ตัวเองขาดแคลน และรู้อีกอย่างว่าใจจริงแล้ว เฟคทำไปเพราะใจส่วนหนึ่งที่ชอบน้องบีม และไม่รู้ว่าน้องบีมถูกขายมา แต่ชั่วขิงนี่ร้ายจริงๆๆนะ แต่แล้วตอนนี้ปัญหาก็ยุ่งอะ เหมือนยุงตีกันเลย แต่เอาว่าเดี๋ยวผ่านไปได แต่ยังไงก็เชียร์เฟค ให้ชนะใจบีมให้ได้ แต่อย่างไงเลดี้ว่านต์แค่หลง ไม่ได้รัก เพราะยังทำร้ายบีม แต่กับเฟคต่างกันนะ เรียนรู้ที่จะรักนะเฟค และหวงของด้วย

[PsYchopaThic]

อืออออออออออออออออออออ.... ม่ายอยากเชื่อเฟคจะแคร์บีมขนาดนี้
โหยยยยยยยย ออกจะรักจริงเลยนะเนี่ย
แต่เอ... แล้วขิงพูดแบบนั้นเพื่ออะไร????

แต่ขอกบอกนะเฟค...แกบรรยายตัวเองซะน่าเห็นใจขนาดนี้ แล้วทำมายยยยเวลาอยู่กับบีมต้องใช้อารมณ์กับเขาตลอดเลยหง่ะ
แล้วเมื่อไหร่น้องบีมเขาจะรู้ โด่....

[จุ๊บจิ๊บจ๊ะจ๋า]

เฟคเท่านั้นพระเอกในดวงใจของเค้า

[bakanishi1]

อยากอ่านตอนต่อไปสุด ๆ ๆ

ดูว่าเฟคจะทำไงต่อที่กันย์เค้าขอบีม

[OitJi]

จะเป็นไงต่อเนี่ย  สงสารบีม 

[BeeRY]

ไอ้โง่วววว...คนเต็มใจกะไม่เต็มใจ มันดูไม่ออกเรอะ
เฮ้ออ...สรุปชอบบีมจริงๆใช่มั้ย ถ้าอย่างนั้นก็ดูแลน้องดีเซ่ะ
ฮึ่ยย...อารมณ์เสีย ชิส์

[nevergoodbye]

ค้าง ง 
อยากอ่านต่อม๊ากกกกก
รีบมาอัพนะคะ
พี่เฟคโคตรพระเอก 

[kny]

ไม่ชอบกันต์  ถึงจะดูใจดี แต่น่ากลัว

[kun]

เชียร์เฟต

แต่ที่แน่ๆๆทำอะไรให้มันชัดเจนหน่อยซิ

บีมจะรู้ไหมเนี่ย อ้อ ปรับปรุงนิสัยด่วนเลยน่ะเฟตๆๆๆ

[หนูจะเอ้า]

เข้ามาเชียร์ เฟค  (ถึงแม้...ไม่โหดอย่างที่ชอบก็ตาม)   

[kedtisak]

สงสารบีมมากเลยครับ
แต่ก็เป็นกำลังใจให้พี่เฟคนะครับ

[konjingjai]

เอามาลงให้เต็มๆ  ตอนนะครับสำหรับตอนใหม่  มาครั้งนี้คงได้เห็นมุมน่ารักของเฟคกันบ้างแล้ว  ไม่รู้จะชอบกันหรือเปล่า  ถ้าใครชอบขอเสียงเชียร์หน่อยนะครับ

และครั้งหน้าสำหรับการรอคอยบทพิเศษของนายขิง  ผู้เข้าชิงบทพระเอกของเรื่องอีกคน   ถ้าใครได้อ่านแล้วไปชอบนายขิงแทนสองคนที่เคยเล่ามา   นั้นก็เป็นเรื่องที่ช่วยไม่ได้นะครับ  หรือไม่ก็อาจะเกลียดแบบเข้าใส้ก็ได้


ขอให้สนุกกับการอ่านนะครับ

จากใจ  ต้น-ไผ่   ชีวิตทำไมมันถึงได้มึนขนาดนี้









ตอน   มันจะเอาอย่างไงกับผมกันแน่






ถ้าถามผมว่าผมรู้สึกอย่างไงตอนที่ไอ้เฟคมันเปิดห้องเข้ามาแล้วเจอผมที่นอนให้ไอ้กันต์นอนคล่อมอยู่บนตัว   มือของมันยังคงค้างอยู่ที่หน้าอกเนียนของผม   ผมตอบได้คำเดียวว่าเฉยๆ  มันเหมือนความชินชา   ที่เหมือนว่าทุกสิ่งทุกอย่างเป็นเรื่องธรรมดา   ไอ้กันต์เองก็ตกใจที่อยู่ดีๆ  ก็มีคนเปิดห้องเข้ามาเจอตอนที่ใกล้จะถึงฉากสำคัญ   พอมันตั้งตัวได้มันก็เอามือของมันออกไปแต่กว่ามันจะลุกออกจากตัวของผมได้มันก็ลีลาอยู่นาน   

แถมมันยังหอมแก้มผมด้วย  ต่อหน้าไอ้เฟค   แต่มันคงไม่ว่าอะไรกันหรอกมั้ง  ก็ผมเป็นแค่สิ่งของที่พวกมันซื้อมาแค่บำเลอความใคร่ของมันเท่านั้นเอง

“เอ๊ย....ไอ้กันต์ไอ้เชี๊ยมึงลุกออกมาได้แล้ว”

ไอ้เฟคมันด่าเพื่อนของมันโดยที่ไม่ได้สนใจผม   มันเดินเลี่ยงเข้าไปในครัวแล้วรินน้ำออกมาดื่ม

“กูกำลังทำอยู่นี่ไง....แล้วมึงกลับมาทำไมว่ะไอ้เฟค”

ไอ้กันต์มันลุกขึ้นจัดเสื้อผ้าให้เข้าที่ก่อนที่มันจะเดินตามเพื่อนของมันเข้าไปในครัว     พอไอ้กันต์ลุกไปแล้วผมก็จัดเสื้อผ้าของผมให้เข้าที   ไอ้กันต์มันก็ไวใช้ได้เลยแค่ผมไม่ขัดขืนมันหน่อยเดียวกระดุมเสื้อผมหลุดมาแล้วสามเม็ด  เข็มขัดและซิบกางเกงหลุดออกมาแล้ว

เสียงมันสองคนพูดคุยอะไรเสียงเบาๆ  โดยที่ผมจับใจความไม่ได้ว่ามันคุยอะไรกัน   พอผมจัดการความเรียบร้อยของตัวเองเสร็จ  ผมก็ลุกขึ้นเพื่อจะเดินเลี่ยงออกไปนั่งรับลมที่ระเบียงถึงแม้มันจะร้อนเพียงใด  ผมก็ทนได้ดีกว่าจะต้องมาทนอยู่กับพวกมันสองคนพร้อมๆ  กัน  จะหนีไปในห้องก็ยิ่งไม่ปลอดภัย

“จะไปไหน”

เสียงไอ้เฟคตะโกนถามมาจากในครัว

“ไปนั่งข้างนอกที่ระเบียง  นายกับเพื่อนของนายจะได้คุยกันได้สะดวกไง”

“ไม่ต้องไปหรอกไม่ได้มีความลับอะไร   แล้วไหนข้าวที่สั่งให้เตรียมเอาไว้”

ไอ้เฟคมันกวาดสายตามองไปรอบๆ  ห้องว่ามีอาหารอยู่หรือเปล่า    แต่ใครจะเก็บเอาไว้ให้มันละ  ก็ครึ่งชั่วโมงก่อนมันเป็นคนสั่งมาเองว่ามันจะไม่เข้ามา  แล้วเรื่องอะไรของผมที่จะต้องเก็บเอาไว้ล่ะผมทานกับไอ้กันต์ไปหมดแล้ว

“หมดแล้วล่ะไอ้เฟคเมื่อกี้กูเพิ่งกินไปกับน้องบีม   แล้วกูกำลังจะกินของหวานอยู่เลยมึงไม่น่ารีบกลับมาเลย”

ผมไม่ต้องเสียน้ำลายในการตอบคำถามของไอ้เฟคเลย   เพื่อนของมันก็ชิงตอบเสียก่อน   ไอ้เฟคมันหันไปมองหน้าเพื่อนมันทันที   แม้ผมจะรู้ว่าสิ่งที่ไอ้กันต์มันพูดจะเป็นเรื่องจริงแต่ผมก็ไม่อยากให้มันพูดเท่าไร  มันรู้สึกอย่างไงไม่รู้อธิบายไม่ถูก  แต่รู้อย่างเดียวว่าไม่อยากให้มันเอาไปพูดกับไอ้เฟค  เหมือนมันจะเป็นการอวดกัน   แล้วคนที่ซวยจะต้องกลายเป็นผม

“ไอ้ควาย...มึงกลับห้องไปได้แล้วไอ้เฟค   แล้วครั้งหน้ามึงก็ไม่ต้องมาห้องกูตอนที่กูไม่อยู่เลยนะ    มึงทำตามที่สัญญาเอาไว้ด้วย”

“ได้...ได้...แต่กูไม่ยอมแพ้หรอกนะโว๊ย......พี่ไปก่อนนะครับน้องบีม   แล้วพี่จะมาหาใหม่นะครับ”

ไอ้กันต์มันหันมายิ้มกับผมก่อนที่มันจะหายออกไปจากห้อง   ปล่อยให้ผมรับชะตากรรมที่กำลังจะเกิดขึ้นในไม่ช้านี่    ไอ้เฟคมันเป็นคนที่เดาอารมณ์ได้ยากมากคนนึง  ผมไม่รู้ว่ามันคิดอะไรหรือจะทำอะไร

“ยืนมองอะไรอยู่  ไอ้กันต์มันไปตั้งนานแล้ว   รู้จักหันมาสนใจกูบ้าง   แล้วที่หลังเวลามันจะทำอะไรนะรู้จักขัดขืนบ้างก็ดีไม่ใช้ยอมเขาไปทุกอย่าง”

“ก็นายเป็นคนพาพี่กันต์มานอนกับผมเองไม่ใช่เหรอแล้วคราวนี้จะมาว่ากันทำไม   อันที่จริงผมจะไปนอนกับใครก็ได้ไม่ใช่เหรอ”

สิ้นคำพูดของผมไอ้เฟคหน้าแดงขึ้นมาทันที  ตอนนี้มันคงไม่พอใจกับคำตอบของผมมาก  แต่ผมก็ไม่ได้พูดอะไรผิดไปใช่มั้ย   ก็มันเป็นคนพาเพื่อนของมันมานอนกับผมเองแล้วคราวนี้มันจะมาพูดทำไม    หรือว่ามันเริ่มจะห่วงผม  มันคงตลกนะ

“เออ...กูเป็นคนพามันมาเอง    แล้วทำไมกูบอกอะไรก็ให้ฟังกันมั้ง  อย่าให้กูต้องโมโห   หรือมึงอยากได้ผัวเพิ่มอีกสักโหลสองโหลละกูจัดให้ได้”

“เอามาเลย.....”

ผมประชดมันกลับไป    ครั้งนี้มันเงียบแล้วมันก็เดินไปล้มตัวนั่งบนโซฟา   ผมจึงเดินกลับไปในห้อง

“เดี๋ยวอย่าเพิ่ง...กูหิวแล้วไปกินข้าวเป็นเพื่อนหน่อยซิ”

หูผมคงฝาดไปไอ้เฟคมันขอร้องผมแถมเสียงที่พูดก็ดีเกินเหตุไม่เสียงดังไม่ตะคอก  เห็นมั้ยละผมเดาอารมณ์มันไม่ทัน  ผมนึกว่าผมต้องเจ็บตัวอีกแน่ๆ  แต่มันก็ไม่ทำอะไร

“ไปกินที่ไหน   ผมกินไปแล้วนะ”

“กินแล้วไปนั่งเป็นเพื่อนก็ได้    เบื่อเวลาไปกินคนเดียว”

“ไม่ไปได้มั้ย....งั้นเดี๋ยวผมจะโทรไปสั่งข้างล่างให้เขาขึ้นมาส่ง   จะทำให้กินก็ไม่มีของสด”

เมื่อมันไม่ร้ายใส่ผมมากนัก  ผมก็พร้อมจะดีกับมัน   ถ้ามันไม่มากจนเกินไป   อย่างเช่นการทำอาหารให้กินอย่างน้อยผมทำให้มันกินผมก็ได้กินด้วย   และอีกอย่างอาหารที่อยู่ข้างล่างมันก็แพงเวอร์ถึงมันจะอร่อยก็ตาม

และหลังจากเหตุการณ์ในวันนั้น  ไอ้เฟคก็ดูเปลี่ยนไปในทางที่ดีขึ้น   ไม่เสียงดังใส่ผม   ทำให้ผมอยู่กับมันได้สบายใจขึ้น  ไม่ต้องระวังตัว   ส่วนตอนกลางคืนมันก็จะมานอนกอดผม  พอผมดิ้นหนีมันก็จะรัดแน่นขึ้นจนผมยอมแพ้ไปในที่สุด  ปล่อยมันไป  ตอนดึกๆ  ค่อยเอาออกส่วนไอ้กันต์ก็หายไปจากชีวิตผมอีกครั้งจนผมนึกแปลกใจ

“พรุ่งนี้มีเรียนกี่โมง”

อยู่ดีๆ  มันก็ถามขึ้นมาระหว่างที่นั่งดูหนังด้วยกันอยู่ที่โซฟา

“สามโมงเช้ามีอะไร”

“อืมงั้นจะไปส่ง   แล้วตอนเย็นล่ะเลิกกี่โมงจะได้ไปรับ”

“ไม่ต้องหรอก   เอาเวลาไปทำงานดีกว่ามีมือมีตีน  กลับเองได้    แล้วไม่ต้องกลัวหนีหรอก  ถ้าคิดจะหนีจริงๆ  นายไม่เห็นหน้าผมหรอกวันนี้”

“นี่...กูพูดดีด้วย  กวนตีนอีกแล้ว  กูรู้แล้วว่ามีมือมีตีนแล้วกูก็รู้ด้วยว่ามันนิ่มแค่ไหน   หรือจะให้กูทดลองอีกครั้ง”

“ไม่ต้องเลย”

“แล้วไอ้เรื่องหนีไม่เคยกลัวหรอก   มึงก็รู้ว่าถ้ามึงหนีไปใครจะเดือดร้อนมั้ง    เห็นใช้มั้ยในโทรศัพท์นะมีรูปอะไรอยู่    แล้วถ้ามึงหนีไปรูปของไอ้ขิงที่มันมากกว่ามึงหลายเท่านะมันจะกระจายไปทั่วเนต   แล้วไหนจะเพื่อนๆ  มึงอีก  ครอบครัวมึงจะเดือดร้อนไปหมด    กูจะบอกให้นะพ่อกูนะเป็นตำหรวจตอนนี้ตำแหน่งก็ไม่ใหญ่อะไร  แค่มีเจ้านายอยู่คนสองคนก็จะมีตำแหน่งสูงสุดแล้ว”

“เออ...ผมรู้แล้วไม่ต้องพูดกรอกหูทุกวันหรอก”

หลังจากจบการสนธณากันแล้วผมก็หมดอารมณ์จะดูหนังต่อไปจึงเดินไปนอนดีกว่า   เอาสมองไปคิดเรื่องพรุ่งนี้ดีกว่า  ว่าจะทำอย่างไงกับชีวิตดี   สักพักไอ้เฟคมันก็ตามเข้ามาในห้องผมรีบแกล้งหลับทันที  แต่ก็แอบมองตามมันด้วยว่ามันทำอะไรอยู่  มันก็เดินมาชะโงกหน้ามองผมนิดนึงแล้วมันก็เดินหัวเราะในคอไป   กวนตีนโคตรๆ  แล้วมันก็หายไปในห้องน้ำได้ยินเสียงมันแหกปากร้องเพลงแข่งกับเสียงน้ำ    ไม่นานมันก็อาบน้ำเสร็จมันก็มาแต่งตัวของมันไปส่วนผมก็ต้องแกล้งหลับให้สมบทบาทไม่งั้นเดี๋ยวมันจับได้จะเรื่องยาว

ตอนเช้าผมก็ตื่นขึ้นมาแต่เช้าเพราะนอนไม่ค่อยหลับก็ไอ้เฟคมันกวนผมตลอดคืน   เดี๋ยวก็บ่นว่าร้อน  ผมก็ไปเร่งแอร์ให้ก็โนมันใช้แหละครับ  สักพักมันก็บ่นว่าหนาวอีกผมก็ไปเบาแอร์ให้   เดี๋ยวบอกว่าปวดขาปวดตัวให้นวดให้หน่อย  บอกง่วงนอนมันก็ไม่ฟังมันก็เอาหน้ามาซุกกับซอกคอผมแล้วดูดไปดูดมาอยู่นั้นแหละ  จนผมทนรำคาญไม่ไหวก็ลุกขึ้นมานวดให้มัน 

มันก็หลับตาพริ้มสีหน้ามีควาสุขโคตร   ผมละอดหมั่นใส้มันไม่ได้เลยเผลอดึงขนที่ขาของมันมันสะดุ้งสุดตัวเลย   พอมันตั้งตัวได้มันก็ตบหัวผมทันทีข้อหาทำร้ายร่างกายมัน    ผมไม่นึกว่าผมจะทนมันได้นานไหน

“นาย...แล้วนายจะปล่อยผมเมื่อไหร่”

ผมกลั่นใจถามมันตอนที่มันอารมณ์ดีๆ  นี่แหละผมจะได้ไม่โดนด่า

“เรื่องของกู   กูจะปล่อยมึงเมื่อไรมันอยู่ที่มึงว่าทำตัวดีหรือเปล่า   แล้วครั้งต่อไปให้เรียกพี่เฟคได้มั้ย  ที่ไอ้กันต์ล่ะเรียกมันพี่ทุกคำ”

“ก็ได้...เรียกพี่ก็ได้”

นั้นเป็นแค่ส่วนหนึ่งที่มันเริ่มกวนผม  จนผมไม่ได้นอน  นี่มึงทำร้ายทั้งจิตใจและร่างกายกูเลยหรือไงไอ้เฟค   กูก็คนนะไม่ใช้ควายที่มึงจะจิกหัวใช้ตลอดเวลา    แต่ผมก็ได้แต่บ่นในใจ

“ทำหน้าให้มันดีๆ  หน่อยให้มันยิ้มหน้าระรื่นเหมือนตอนที่ไอ้กันต์มาหน่อยได้มั้ย”

อยู่ดีๆ  มันก็พูดขึ้นมา  นี่มึงเริ่มบังคับกูกระทั้งการแสดงสีหน้าเลยหรือไง

“แล้วพี่เฟคขอร้องหรือบังคับผมล่ะครับ   ถ้าพี่ขอร้องผมก็ไม่ทำตามแต่ถ้าพี่บังคับผมคงต้องทำเพราะไม่มีทางเลือก”

“ไอ้นี่กูพูดดีด้วยหน่อยกวนกูซะนี่    งั้นมึงก็ฟังไว้   กู-บัง-คับ    แล้วย้ายมานวดที่เอวได้แล้วช่วงนี่ยิ่งออกกำลังที่เอวบ่อยเสียด้วย  มันเลยปวดไปหมด”

ไอ้หน้าไม่อายพูดออกมาได้   ผมล่ะอยากกลั่นใจตายเพราะมันจริงๆ ผมนวดไปสักพักมันก็หลับไปผมถึงได้นอนบ้าง




วันนี้ผมมีเรียนตอนสามโมงเช้าไอ้เฟคมันเลยขับรถมาส่งผมที่มหาลัย  พอมาถึงหน้าคณะผมก็จะเปิดประตูเพื่อลงจากรถ  แต่มันลงไม่ได้เพราะติดล็อค

“เปิดซิจะลงไปเรียน”

“อะไรจะรีบไปไหนนี่ยังเช้าอยู่เลย   แล้วไม่คิดจะจ่ายค่ารถหน่อยเหรอไง”

“แล้วไง....พี่จะเอาอะไรอีกล่ะ”

ผมล่ะเซ็งกับมันนึกไว้แล้วว่ามันจะต้องขออะไรจากผมแน่ๆ  เพราะคนอย่างมันคงไม่ใจดีมาส่งผมฟรีๆ  แน่นอน

“งั้นมาฟังใกล้ๆ  จะบอกอะไรให้”

“เออ...เออ”

ผมยื่นหน้าไปใกล้มันเพื่อตัดปัญหาและมันจะได้บอกผมเสียทีว่ามันจะอาอะไรจากผมอีก  นับวันมันจะยิ่งลีลาเหลือเกิน  แล้วก็เด็กลงทุกวัน   แต่พอผมยื่นหน้าไปใกล้มัน  มันก็รีบล็อคคอผมแล้วดึงไปหอมแก้มทันที  ก่อนที่มันจะเลื่อนหน้ามันมาที่ปากของผม    แล้วส่งลิ้นมันเข้ามาควานหาความหวานในปากของผม    ดีนะที่รถมันติดฟิมล์มืดไม่งั้นผมต้องเอาปี๊บคลุมหัวเดินในคณะแน่นอน

“ไปได้แล้วคุมค่าจริงๆ  ที่ต้องตื่นแต่เช้ามาส่ง   แล้วตอนเย็นจะมารับนะเรียนเสร็จก็โทรมาตามด้วย  แล้วห้ามไปไหน  เจอไอ้ขิงก็ไม่ต้องไปทักไปคุยกับมันล่ะ  อย่าให้กูรู้นะว่ามึงขัดคำสั่ง   ถ้ามึงขัดคำสั่งมึงเจ็บแน่”

“รู้แล้วพูดมากอยู่ได้  ปลดล็อคได้แล้ว   ผมจะไปเรียน”

แล้วมันก็ปลดล็อคให้ผม   ผมเดินตรงไปที่โต๊ะประจำของกลุ่ม   แล้วผมก็เจอไอ้ตัวจี๊ดประจำกลุ่มนั่งอยู่ที่โต๊ะครับ  แล้วก็เพื่อนสนิทคิดไม่ซื่อของมันที่กำลังป้อนน้ำมันอยู่   ไอ้อ้นกับไอ้แบงค์นั้นเองครับ

ผมว่าไอ้สองคนนี่มันทำตัวแปลกขึ้นทุกวัน  ตั้งแต่ไอ้อ้นมันไปเที่ยวกับแฟนมันที่เป็นดาราดัง  พอกลับมามันก็เงียบผิดปกติ จนผมต้องหาเรื่องไปกวนมัน  มันจะได้กลับมายิ้มเหมือนเดิม   ส่วนไอ้แบงค์รายนี้ก็เหมือนกัน  เห็นมันเอาใจไอ้อ้นมากกว่าแต่ก่อนหลายเท่า   หรือผมจะคิดมากไปเอง  แค่เรื่องของตัวเองยังเอาไม่รอดเลย

[win200]

มีลางว่าเฟคเป็นพระเอกมาแต่ไกลเรย..

[iforgive]

ไอ่กันต์กับไอ่เฟคมันทำข้อตกลงอะไรกันไว้หว่า  อยากรู้
แอบมีอ้นมานิด ๆ ในตอนท้าย ทำให้อยากอ่านอีกเรื่องเลยอ่ะ

[Phing]

เฟคเป็นพระเอกแน่
รอวันที่บีมจะเอาคืน
 

[silverspoon]

บ้านพี่เฟคไม่ได้สอนแน่เลยว่าอยากให้ใครดีกับเราเราต้องดีกับเค้าก่อน 

[nolirin]

ใครหนอจะมาเปงพระเอก เหมือนจะเปงเฟค(เค้าแอบเชียร์ในใจนะ)
แล้วสองคนนั้นไปทำข้อตกลงอะไรกัน

[bakanishi1]

จะดีแบบนี้ได้กี่วันละนี่

อารมณ์แบบเฟคนี้เดายากจังงง

[O-to]

เฟคน่าจะเป็นพระเอกอ่ะ
ดูน่ารักขึ้นเยอะๆ 

จะรออ่านตอนหน้า
ดูดิ๊ ว่าไอ้ขิง ที่เราเกลี๊ยดเกลียดเนี่ย
มันจะดูดีขึ้นมา หรือว่าเกลียดกว่าเดิม 

ทำไมกันย์ชอบมาๆหายๆอยู่เรื่อยเลย

[ayanae]

เมื่อไหร่บีมจะได้เอาคืนพี่เฟคซะที ชอบบังคับจริงๆ
ส่วนเฟคชอบก็ไม่ยอมบอกว่าชอบปากแข็งอยู่ได้ อย่างนี้เมื่อไหร่บีมจะรักล่ะ ท่ามากนักเดี๋ยวกันต์ก็แย่งไปหรอก

[Muzik]

พี่เฟคขาาาา  
ปลื้มไปแล้วอย่าทำให้เค้าผิดหวังทีหลังล่ะ  

[amito]

เริ่มใช้ชีวิตด้วยกันแบบสันติแล้ว  :เฮ้อ:เดี๋ยวทุกอย่างคงจะดีขึ้นเนอะ

[hotladyanyavee]

ปากแข็งนะเฟค บอกไปซินายนะเริ่มชอบน้องเขาแล้ว และเริ่มหันมาเรียนรู้เรื่องรักได้เเล้วนะ เดี๋ยวจะมีคนแย่งน้องบีมไปกิน
แต่น้องบีมก็ช่วยลดความอนาถในชีวิตลงนิด และลองพิจารณาเฟคใหม่รับร้องดีชัว(แกจะเชียร์ออกหน้าออกตาไปนะ ยัยเลดี้)

[august_may]

สงสัยเฟคพยายามจะเอาใจบีมแน่ๆ เริ่มเปลี่ยนไปแบบนี้ ว่าแต่สองหนุ่มไปตกลงอะไรกันทำไมจำไม่ได้อะ??

[roseen]

 

[EoBen]

ไทรโศกเศร้า แต่เรื่องนี้เครียด

เฟคปากแข็ง บีมใจแข็ง

ไม่รู้เรื่องกันสักที