ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ
ติดตามกฏเพิ่มเติมที่กระทู้นี้บ่อยๆ เมื่อมีการแก้ไขกฏจะแก้ไขที่กระทู้นี้นะครับ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0ประกาศทั่วไปติดตามอัพเดทกันที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.0ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่
1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท,
หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง
หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์
และสถาบันต่าง ๆ รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะครับ เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรักชายเข้ามารับรู้ ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเวปแห่งนี้นะครับ
4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอมให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะปลอดภัยกว่าแล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ดเป็นเรื่องส่วนตัวของแต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ
5.ห้ามจั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียวให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตาม
6.การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย ทำได้ แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute ได้ ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน
7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
7.1 นิยาย 1 ตอน จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
- 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ
8.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง).
9.คุณยินยอมให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ
10.ห้ามลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ในเมื่อแนะนำเวปอื่นที่บอร์ดเรา ก็ช่วยแนะนำบอร์ดเราโดยลงลิงค์บอร์ดเรา เวป
http://www.thaiboyslove.com ในบอร์ดที่ท่านแนะนำมาให้เราด้วย เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับจะสะดวกกว่า ส่วนในกรณีอยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนๆได้อ่านจริงๆนั้นพยายามลงให้ห้องซื้อขายซะ หรือถ้าม๊อดเดอเรเตอร์จะพิจารณาเป็นกรณีๆไป ถ้ารู้สึกว่าไม่ได้โปรโมทเวป แต่อยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนด้วยใจจริงจะให้กระทู้นั้นคงอยู่ต่อไป
11.บอร์ดนิยายที่โพสจนจบแล้วมีไว้สำหรับนิยายที่โพสในบอร์ด boy's love จนจบแล้วเท่านั้น จึงจะถูกย้ายมาเก็บไว้ที่นี่ หาอ่านนิยายที่จบแล้ว หรือคนเขียนไม่ได้เขียนต่อ แต่โดยนัยแล้วถือว่าพล็อตเรื่องโดยรวมสมควรแก่การจบแล้ว หากนักเขียนท่านใดได้พิมพ์เล่มกับสำนักพิมพ์ ต้องการลบเรือ่งบางส่วนออก โดยเฉพาะไคลแม๊ก หรือตอนจบที่สำคัญ ให้แจ้ง moderator ย้ายนิยายของท่านสู่ห้องนิยายไม่จบ เพื่อที่หากระยะเวลาเกินหกเดือนแล้ว เราจะได้ทำการลบทิ้ง หรือท่านจะลบนิยายดังกล่าวทิ้งเสียก็ได้ เนื่องจากบอร์ดนี้เก็บเฉพาะนิยายที่จบแล้ว
บอร์ดนิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบไว้สำหรับ
นิยายที่คนเขียนไม่ได้มาต่อนาน หายไปโดยไม่มีเหตุผลสมควร ไม่ได้แจ้งไว้หรือแจ้งแล้วก็ไม่มาต่อ 3 เดือน จะย้ายมาเก็บในนี้เมื่อครบหกเดือนจะทำการลบทิ้ง ส่วนเรื่องไหนที่จะต่อก็ต่อในนี้จนกว่าจะจบ แล้วถึงจะทำการย้ายไปสู่บอร์ดนิยายจบแล้วต่อไป
12.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด
13.ผู้โพสนิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ
14.ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ
15. การนำรูปภาพ บทความ ฯลฯ มาลงในเวปบอร์ด ควรจะให้เครดิตกับ...
(1) ผู้ที่เป็นต้นตอเจ้าของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ
(2) เวปไซต์ต้นตอที่อ้างอิงถึง
16.นิยายเรื่องไหนที่คิดว่าเมื่อมีการรวมเล่มขายแล้วจะลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออก กรุณาอย่าเอามาลงที่นี่ หรือสำหรับผู้ที่ขอนิยายจากนักเขียนอื่นมาลง ต้องมั่นใจว่าเรื่องนั้นจะไม่มีการลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออกเมื่อมีการรวมเล่มขาย อนึ่ง เล้าไม่ได้ห้ามให้มีการรวมเล่มแต่อย่างใด สามารถรวมเล่มขายกันได้ แต่อยากให้เคารพกฎของเล้าด้วย เล้าเปิดโอกาสให้ทุกคน จะทำมาหากิน หรืออะไรก็ตามแต่ขอความร่วมมือด้วย เผื่อที่ทุกคนจะได้อยู่อย่างมีความสุข
17.ห้ามแจ้งที่หัวกระทู้เกี่ยวกับการจองหรือจัดพิมพ์หนังสือ แต่อนุโลมให้ขึ้นหัวกระทู้ว่า “แจ้งข่าวหน้า...” และลงลิงค์ที่ได้ตั้งเอาไว้ในแล้วในห้องซื้อขายลงในกระทู้นิยายแทน ถ้านักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้นิยายของตนเอง นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้ (ศึกษากฏการซื้อขายของเล้่าก่อน ด้วยนะคะ)
18.ใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดเรื่องสั้น ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที ส่วนเรื่องสั้นที่จบแล้วให้แก้ไขโพสแรก และต่อท้ายว่าจบแล้วจะได้ไม่ถูกลบทิ้งและจะเก็บไว้ที่บอร์ดเรื่องสั้นไม่ย้ายไปไหน เช่นเดียวกับนิยายทุกเรื่องเมื่อจบให้แก้ไขโพสแรก และต่อท้ายว่าจบแล้ว จะได้ย้ายเข้าสู่บอร์ดนิยายจบแล้ว ไม่เช่นนั้นม๊อดอาจเข้าใจว่าไม่มาต่อนิยายนานเกินจะโดนลบทิ้งครับ
เอาข้อสำคัญก่อนนะครับเด่วอื่นๆจะทำมาเพิ่มครับเอิ้กๆหุหุ
admin
thaiboyslove.com.......................................
วันที่ 3 ธ.ค. 2551วันที่ 16 ก.ย. 2554 ได้เพิ่มกฏ ข้อที่ 7
วันที่ 21 ต.ค.2556 ได้ปรับปรุงกฏทั้งหมดเพื่อให้แก้ไข และติดตามได้ง่าย
วันที่ 11 พ.ย. 2557 เพิ่มเติมการลงเรื่องสั้นและการแจ้งว่านิยายจบแล้ว
วันที่ 4 ธ.ค. 2557 เพิ่มบอร์ดเรื่องสั้นจึงปรับปรุงกฏข้อ 18 เกี่ยวกับเรื่องสั้น และ เพิ่มเติมส่วนขยายของกฏข้อ 17
เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง
ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม
...
A Rumour
噂 (uwaza)
-BlackQueen-
"นี่ๆ เธอได้ยินข่าวลือนั่นไหม"
"อะไรเหรอ"
"ก็นั่นไง ที่มีผู้ชายท่าทางแปลกๆออกมาเดินตามหาอะไรสักอย่างตอนกลางดึก ท่าทางเหมือนคนเมาแล้วก็พึมพำอยู่ตลอดเวลา"
"อ๋อ ใช่ๆ น่ากลัวจังเลยเนอะ"
ข่าวลือบ้าบอกำลังกระจายไปทั่วทั้งโรงเรียน ผมคิดว่ามันไร้สาระชะมัด ก็แค่โรคจิตธรรมดาๆเองไม่ใช่หรือไง พวกผู้หญิงพากันแตกตื่นเกินไปแล้ว
"เฮ้ ยู นายจะไปต่อกับพวกเราไหม"
"ไม่ล่ะ โทษทีนะ วันนี้ฉันมีนัดน่ะ"
"งั้นไว้เจอกันนะ"
"ไว้เจอกัน" ผมโบกมือลาเพื่อนร่วมชั้นที่ค่อนข้างสนิทกันกลุ่มนั้นแล้วเก็บของใส่กระเป๋า
ซองจดหมายสีเขียวอ่อนถูกสอดไว้ระหว่างสมุดในลิ้นชักใต้โต๊ะของผม คงเป็นจดหมายรักหรืออะไรสักอย่างนั่นแหละ ผมจึงไม่ได้สนใจแค่เก็บมันใส่ในกระเป๋าแล้วออกจากห้องไป
บ้านผมห่างจากโรงเรียนไปสามสถานี ผมเลยต้องต้องขึ้นรถไฟในช่วงเย็นที่คนแออัด แล้วเดินเท้าต่อไปอีกประมาณสิบนาที
"ขอโทษครับ" ชายร่างผอมคนหนึ่งเอ่ยขึ้นเมื่อความคับแน่นของผู้โดยสารเบียดเขาให้เซมาชนผมอย่างจัง
"ไม่เป็นไรครับ" ผมตอบกลับพร้อมยิ้มเล็กน้อยเพื่อแสดงความจริงใจ
โทรศัพท์มือถือในกระเป๋ากางเกงผมสั่นแจ้งเตือนข้อความเข้า ผมล้วงมันออกมาเพื่อจะเปิดดู
"อั่ก!" หลังผมกระแทกเข้ากับประตูรถไฟอย่างจังจนจุก
"ขอโทษจริงๆครับ" ผมเงยหน้าขึ้นมองชายคนเดิม สีหน้าของเขาดูตื่นตระหนกจนผมทำตัวไม่ถูก เลยได้แต่พยักหน้าแล้วตอบรับเบาๆในลำคอ
มีเสี้ยววินาทีหนึ่งที่เราได้สบตากัน ขนผมลุกชันไปทั่วด้วยความรู้สึกแปลกประหลาด มันทั้งตื่นกลัวและรู้สึกถึงอันตราย ทั้งที่จริงๆแล้วไม่มีอะไรน่าวิตกเลยสักนิด
เมื่อรถไฟจอดเทียบชานชาลาสถานีปลายทางของผม ผมก้าวออกมาอย่างรวดเร็วด้วยแรงผลักของฝูงชน ชายร่างผอมคนนั้นก็ด้วย แต่เขาแย่กว่าตรงที่สะดุดล้มลงไปกองอยู่บนพื้น
"เป็นไรหรือเปล่าครับ" ผมเสนอตัวยื่นมือเข้าไปช่วย เขามองมือผมที่ค้างเติ่งอยู่บนอากาศ
"ขอบคุณ" เขาเอ่ยออกมาแต่ไม่ยอมจับมือผม เขาพยุงตัวเองขึ้นแล้วก้มหัวให้ผมก่อนจะเดินจากไป
'พิลึกคน'
ผมเดินทอดน่องไปเรื่อยๆอย่างไม่รีบร้อน แวะซื้อน้ำจากตู้ขายอัตโนมัติข้างทาง ตอนนี้ท้องฟ้ามืดแล้ว ผู้คนแถวบ้านผมส่วนใหญ่ก็อาศัยอยู่กันเป็นครอบครัว เวลามื้อค่ำแบบนี้ตามถนนจึงค่อนข้างเงียบวังเวง
"ยูอิจิคุง" ผมชะงักเท้าหันกลับไปมองตามเสียงเรียก รินะที่เคยเป็นเพื่อนสมัยประถมนั่นเอง เธอเขาโรงเรียนมัธยมหญิงล้วนชื่อดังที่ตั้งอยู่เมืองถัดไปได้ ตั้งแต่นั้นมาพวกเราจึงไม่ค่อยได้เจอกันบ่อยนัก
"รินะเองเหรอ ไม่เจอกันนานนะ" ผมหยุดทักทายเธออย่างที่ควรจะทำ ถึงแม้ว่าในใจจะว้าวุ่นไปหมด
ผมรู้สึกว่ามีคนจ้องอยู่ ตั้งแต่ตอนที่ซื้อน้ำจากตู้นั่นแล้ว ผมหวังว่าผมจะแค่คิดไปเอง
"นั่นสิ ตั้งแต่ขึ้นมัธยมมาก็ไม่ได้ติดต่อกันเลย" เธอยิ้ม ก่อนจะก้มหน้าลงมองปลายเท้า "นี่ยูอิจิคุง.. เรามา..เอ่อ มาแลกอีเมลล์กันไว้หน่อยไหม"
"อีเมลล์เหรอ" ผมล้วงเอาโทรศัพท์มือถืออกมาจากกระเป๋ากางเกง
"เอ่อ.. ฉันไม่ได้หมายความแปลกๆอะไรนะ แค่เราน่าจะมีช่องทางไว้ติดต่อกันสักหน่อยเท่านั้นเอง" รินะพูดออกมารัวเร็วจนแทบฟังไม่รู้เรื่อง ผมเห็นเธอหน้าแดงและกำชายเสื้อแน่น
ไม่ต้องสงสัยเลย ...เธอชอบผม จริงๆก็ชอบมาตั้งนานแล้วล่ะ ผมรู้มาตลอดแต่ผมไม่ได้ชอบเธอ เลยไม่ได้พูดอะไรออกไป อย่างน้อยเธอก็เป็นเพื่อนที่ดี
"อ่ะ นี่" ผมยื่นโทรศัพท์ไปตรงหน้าเธอ รินะเงยหน้าขึ้นมาสบตาผม เธอยิ้มกว้างก่อนจะกดบันทึกเมลล์ลงไปในเครื่องของเธอเอง
"ขอบใจนะ ยูคุง" เราพูดคุยกันอีกนิดหน่อยก่อนจะแยกกัน เอาจริงๆแล้วผมอยากกลับบ้านให้เร็วที่สุด ผมยังรู้สึกเหมือนมีใครตามมาอยู่เลย
กรี๊ด!!!
เสียงกรี๊ดร้องแหลมสูงดังมาจากทางที่รินะเพิ่งผ่านไปเมื่อกี้ ผมสังหรณ์ใจไม่ดีเลยรีบวิ่งตามไปหาต้นเสียง
"เธอ! นังสารเลว เธอไม่มีสิทธิ์ไปคุยกับเขา เธอมันไม่สมควรได้รับรอยยิ้มจากเขา อย่ายุ่งกับเขานะ นังบ้าเอ๊ย!"
สิ่งที่ผมเห็นคือรินะที่นอนแผ่หราไปกับพื้น ดวงตาเบิกโพลง และเลือดสดๆที่ไหลออกมาจากอกเธอย้อมให้พื้นที่ตรงชุ่มฉ่ำไปด้วยสีแดง
ส่วนตัวฆาตกรที่กำลังปักมีดลงบนตัวเธอครั้งแล้วครั้งเล่านั้น...
...คือชายที่ผมเจอบนรถไฟ
"ยู..ยูอิจิ..คุง" เสียงที่เรียกชื่อผมไม่ใช่เสียงสดใสของสาววัยแรกแย้ม มันเป็นเสียงแหบพร่าของบุรุษที่สั่นเทา
"ฉัน... ฉันไม่ได้ตั้งใจจะ..จะฆ่า.. ไม่เลยนะ" เขาผละออกจากร่างไร้ลมหายใจของเพื่อนสาววัยเด็กของผม ค่อยๆคลานสี่ขาอย่างอ่อนแรงเข้ามาหาผม ดวงตาสั่นระริก สีหน้าหวาดกลัว "แต่ว่านังนี่.. นังนี่มันเข้าไปยุ่งกับเธอนี่ ฉัน..ฉันทนไม่ไหว"
ผมกลัวจนไม่กล้าขยับ ขาสองข้างแข็งค้าง จะหนีก็ไม่ไหว แต่ถ้าอยู่ตรงนี้ต่อไปผมก็ไม่ปลอดภัยเหมือนกัน
"ยกโทษให้ฉันเถอะนะ" เขาเข้ามาถึงตัวผมแล้ว สองมือเปื้อนเลือดนั่นกำลังเกาะเกี่ยวขาผมไว้ เขากอดขาผมไว้แน่น แนบใบหน้าเข้ากับต้นขาผม แหงนมองสบตาอย่างคาดหวัง "ฉันรักนายนะ ยูอิจิ"
ผมหายใจติดขัดเมื่อเขากำลังปีนขึ้นมาบนตัวผม สองมือนั่นปัดป่ายไปทั่ว ใบหน้าซีดเซียวซุกไซร้ไปตามลำคอ "อ่าห์ ยูอิจิของฉัน"
"ผม..ผมขอโทษ" ผมพูดออกไปเสียงสั่น
"ขอโทษเรื่องอะไรกันยูอิจิ" เขาประคองใบหน้าผมไว้ด้วยสองมืออย่างแผ่วเบา ดวงตาของเขาเอ่อคลอไปด้วยน้ำตา ปากแห้งแตกสั่นระริกขณะขยับพูด "อย่าขอโทษเลยนะ นายไม่ผิดหรอก"
"ผม.. ปล่อย..ปล่อยผมไปเถอะครับ ได้โปรด" ผมวิงวอนเขาอย่างสิ้นไร้หนทาง ความกลัวยังตรึงร่างผมไว้ให้แข็งเป็นหิน
"ไม่!!" เขาตวาดลั่นอย่างเดือดดาลทันทีที่ผมพูดจบ "ไม่! ยูอิจิ นายต้องอยู่กับฉัน"
เขาจ้องมองผมอย่างโกรธเคือง มือขาวซีดที่เคยสัมผัสผมอย่างอ่อนโยนเพิ่มแรงเข้าไปจนผมเริ่มรู้สึกเจ็บ
"นายต้องอยู่กับฉัน..กับฉันคนเดียว" เขาพูดทั้งน้ำตานองหน้า แนบหน้าผากเขามาชิดกับหน้าผากผม "ได้โปรด ยูอิจิ อยู่กับฉันเถอะนะ"
โลกของผมวูบดับลงไป รู้สึกได้เพียงสัมผัสริมฝีปากแห้งผากที่แนบลงบนเปลือกตาทั้งสองข้างผมอย่างแผ่วเบา
"ตลอดไป ฉันกับนาย"
"ได้ยินข่าวลือเรื่องนั้นหรือยัง"
"เรื่องอะไรอีกล่ะทีนี้"
"ก็ที่ว่ามีคนได้ยินเสียงกรีดร้องของผู้หญิง แต่พอไปถึงก็เจอแต่รอยเลือดบนถนนน่ะ"
"อี๋ น่ากลัวจังเลยนะ"
"นั่นสินะ ต้องระวังตัวหน่อยแล้ว"
"ว่าแต่... ฮิมิยะคุงขาดเรียนเหรอ"
"ไม่รู้สิ อาจจะป่วยรึเปล่านะ"
"อ่า นั่นสินะ"
...END...
หัวข้อ: A Rumour (噂) [ตอนเดียวจบ] (อ่าน 1726 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก