หัวข้อ: [ เรื่องสั้นตอนเดียวจบ ]| รักร้อนๆ ของเราสองคน ( 28/10/57) จบแล้ว

[`ลoงสิจ๊ะ™]

ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่

1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
การสนใจและชื่นชอบนิยายและเรื่องเล่าของคนในเรื่องควรมีขอบเขตที่จะไม่สร้างความเดือดร้อนให้เจ้าของเรื่อง เช่นเดียวกับเป็ดที่ตอนนี้ถูกรังควานตามหาตัวจากคนด้านต่างๆ จนตัดสินใจไม่เล่าเรื่องต่อ.........เนื่องจากบางเรื่องเป็นเรื่องเล่า.....................บางคนไม่ได้เปิดเผยตัวตน  เขาพอใจจะมีความสุขในที่เล็กๆแห่งนี้โดยไม่ได้ตั้งใจให้คนภายนอกได้รับรู้เรื่องราวแล้วนำไปพูดต่อ   เพราะปฎิเสธไม่ได้ว่าสังคมไม่ได้ยอมรับพวกเราสักเท่าไหร่

2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท,
หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง
หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง  ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์
และสถาบันต่าง ๆ  รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก  ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
การกระทำเช่นนั้นอาจทำให้คุณแบนทันที และถาวร . หมายเลข IP ของทุกโพสต์จะถูกบันทึกเพื่อใช้เป็นหลักฐาน
ในความเป็นจริงเป็นไปได้ยากมากที่จะให้แต่ละคนมีความคิดเห็นตรงกันทั้งหมด   คนเรามากมายต่างความคิดต่างความเห็น เติบโตมาภายใต้ภาวะแวดล้อมต่างกันการแสดงความคิดเห็นที่แตกต่าง   จึงควรทำเพื่อให้เกิดความเข้าใจกัน แบ่งปันประสบการณ์และมิตรภาพเพื่ออาจเป็นประโยชน์ในการใช้ชีวิต  และไม่ว่าจะอย่างไรก็ควรเคารพในความคิดเห็นที่แตกต่างของบุคคลอื่นช่วยกันสร้างให้บอร์ดนี้มีแต่ความรักนะครับ   

เรื่องบางเรื่องอาจจะเป็นทั้งเรื่องแต่งหรือเรื่องเล่าใดๆก็ขอให้ระลึกเสมอว่า  อ่านเพื่อความบันเทิงและเก็บประสบการณ์ชีวิตที่คุณไม่ต้องไปเจอความเจ็บปวดเล่านั้นเองเพื่อเป็นข้อเตือนใจ สอนใจในการตัดสินใจใช้ชีวิต   จึงไม่ต้องพยายามสืบหาว่าเรื่องจริงหรือเรื่องแต่งส่วนการพูดคุยนั้น   ก็ประมาณอย่าทำให้กระทุ้กลายพันธุ์ห้ามเอาเรื่องส่วนตัวมาปรึกษาพูดคุยกันโดยที่ไม่เกี่ยวพันกับเรื่องในกระทู้นิยาย  ถ้าจะวิจารณ์หรือแสดงความคิดเห็นทุกคนมีสิทธิแต่ขอให้ไปตั้งกระทู้ที่บอร์ดอื่นที่ไม่ใช่ที่นี่นะครับ

3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะครับ  เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรักชายเข้ามารับรู้  ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเวปแห่งนี้นะครับ

4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอมให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะปลอดภัยกว่าแล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ดเป็นเรื่องส่วนตัวของแต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ

5.ห้ามจั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียวให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตาม
เพราะแม้จะเป็นเรื่องที่เขียนจากเรื่องจริง เมื่อนำมาพิมพ์เป็นเรื่องผ่านตัวอักษร ย่อมเลี่ยงไม่ได้ที่จะมีการเพิ่มเติมเพื่อให้เกิดสีสันในเนื้อเรื่อง ทางเล้าถือว่านั่นคือการเพิ่มเติมเนื้อเรื่อง จึงไม่อนุญาตให้จั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” แต่สามารถแจ้งว่าเป็น “นิยายที่อ้างอิงมาจากชีวิตจริง” ได้  มีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว

6.การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย  ทำได้  แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว  โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute  ได้    ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน

7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
      7.1 นิยาย 1 ตอน  จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
      7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
      7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
            - 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ

8.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง).

9.คุณยินยอมให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ

10.ห้ามลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป  โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ในเมื่อแนะนำเวปอื่นที่บอร์ดเรา ก็ช่วยแนะนำบอร์ดเราโดยลงลิงค์บอร์ดเรา เวป http://www.thaiboyslove.com  ในบอร์ดที่ท่านแนะนำมาให้เราด้วย  เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับจะสะดวกกว่า ส่วนในกรณีอยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนๆได้อ่านจริงๆนั้นพยายามลงให้ห้องซื้อขายซะ หรือถ้าม๊อดเดอเรเตอร์จะพิจารณาเป็นกรณีๆไป ถ้ารู้สึกว่าไม่ได้โปรโมทเวป แต่อยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนด้วยใจจริงจะให้กระทู้นั้นคงอยู่ต่อไป

11.บอร์ดนิยายที่โพสจนจบแล้วมีไว้สำหรับนิยายที่โพสในบอร์ด boy's love จนจบแล้วเท่านั้น จึงจะถูกย้ายมาเก็บไว้ที่นี่ หาอ่านนิยายที่จบแล้ว หรือคนเขียนไม่ได้เขียนต่อ แต่โดยนัยแล้วถือว่าพล็อตเรื่องโดยรวมสมควรแก่การจบแล้ว หากนักเขียนท่านใดได้พิมพ์เล่มกับสำนักพิมพ์ ต้องการลบเรือ่งบางส่วนออก โดยเฉพาะไคลแม๊ก หรือตอนจบที่สำคัญ ให้แจ้ง moderator ย้ายนิยายของท่านสู่ห้องนิยายไม่จบ เพื่อที่หากระยะเวลาเกินหกเดือนแล้ว เราจะได้ทำการลบทิ้ง หรือท่านจะลบนิยายดังกล่าวทิ้งเสียก็ได้ เนื่องจากบอร์ดนี้เก็บเฉพาะนิยายที่จบแล้ว

บอร์ดนิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบไว้สำหรับ
นิยายที่คนเขียนไม่ได้มาต่อนาน หายไปโดยไม่มีเหตุผลสมควร ไม่ได้แจ้งไว้หรือแจ้งแล้วก็ไม่มาต่อ 3 เดือน จะย้ายมาเก็บในนี้เมื่อครบหกเดือนจะทำการลบทิ้ง ส่วนเรื่องไหนที่จะต่อก็ต่อในนี้จนกว่าจะจบ แล้วถึงจะทำการย้ายไปสู่บอร์ดนิยายจบแล้วต่อไป

12.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด

13.ผู้โพสนิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ

14.ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน  ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ

15. การนำรูปภาพ บทความ ฯลฯ มาลงในเวปบอร์ด  ควรจะให้เครดิตกับ... 
(1) ผู้ที่เป็นต้นตอเจ้าของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ
(2) เวปไซต์ต้นตอที่อ้างอิงถึง
....ในกรณีที่เป็นบทความที่ถูกอ้างอิงต่อมาจากเวปไซต์อื่นๆ
- ถ้ามีแหล่งต้นตอของเจ้าของบทความ  ให้โพสชื่อเจ้าของต้นตอของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ  พร้อมทั้งเวปไซต์ที่อ้างอิง 
  (กรณีนี้จะโพสอ้างอิงชื่อผู้โพสหรือเวปไซต์ที่เรานำมาหรือไม่ก็ได้ แต่ควรมั่นใจว่าชื่อต้นตอของที่มาถูกต้อง)
- ถ้าไม่สามารถหาชื่อต้นตอของรูปภาพหรือเวปไซต์ที่นำมาได้ ควรอ้างอิงชื่อผู้โพสและเวปไซต์จากแหล่งที่เรานำมาเสมอ
- ควรขออนุญาติเจ้าของภาพหรือเจ้าของบทความก่อนนำมาโพสค่ะ(ถ้าเป็นไปได้) ยกเว้นพวกเวปไซต์สาธารณะ เช่น  หนังสือพิมพ์ออนไลน์ ฯลฯ ที่เปิดให้คนทั่วไปได้อ่านเป็นสาธารณะ ก็นำมาโพสได้ แต่ให้อ้างอิงเจ้าของชื่อและแหล่งที่มาค่ะ
- ไม่ควรดัดแปลงหรือแก้ไขเครดิตที่ติดมากับรูปหรือบทความก่อนนำมาโพส
- ถ้าเป็น FW mail  ก็บอกไปเลยว่าเอามาจาก FW mail

16.นิยายเรื่องไหนที่คิดว่าเมื่อมีการรวมเล่มขายแล้วจะลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออก กรุณาอย่าเอามาลงที่นี่ หรือสำหรับผู้ที่ขอนิยายจากนักเขียนอื่นมาลง ต้องมั่นใจว่าเรื่องนั้นจะไม่มีการลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออกเมื่อมีการรวมเล่มขาย อนึ่ง เล้าไม่ได้ห้ามให้มีการรวมเล่มแต่อย่างใด สามารถรวมเล่มขายกันได้ แต่อยากให้เคารพกฎของเล้าด้วย เล้าเปิดโอกาสให้ทุกคน จะทำมาหากิน หรืออะไรก็ตามแต่ขอความร่วมมือด้วย เผื่อที่ทุกคนจะได้อยู่อย่างมีความสุข

17.ห้ามแจ้งที่หัวกระทู้เกี่ยวกับการจองหรือจัดพิมพ์หนังสือ แต่อนุโลมให้ขึ้นหัวกระทู้ว่า “แจ้งข่าวหน้า...” และลงลิงค์ที่ได้ตั้งเอาไว้ในแล้วในห้องซื้อขายลงในกระทู้นิยายแทน  ถ้านักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้นิยายของตนเอง  นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้ (ศึกษากฏการซื้อขายของเล้่าก่อน ด้วยนะคะ






คุยกันนิดนะคะ

ก่อนอื่นต้องของบอกว่าเรื่องนี้เกิดขึ้นจาก การจิตนาการของผู้เขียน
เนื้อเรื่องไม่ได้เกิดขึ้นจริง  และ เรื่องนี้ผู้เขียนแต่งขึ้นเพื่อจิ้น ไวท์และกัปตัน เลิฟซิกเท่านั้น
ผู้เขียนไม่ได้เจตนาจะทำให้เสียชื่อเสียงแต่อย่างใด
ถ้ามีความผิดพลาด หรือ ไม่พอใจของหลายๆ จะให้ผู้เขียนลบเรื่องนี้ก็บอกได้
ผู้เขียนขอบคุณทุกการติดตามคะ

[`ลoงสิจ๊ะ™]

รักร้อนๆ...ของเราสองคน






เหนื่อยไหม? ที่ต้องวิ่งตาม เหนื่อยไหม? ที่ต้องรอคอยคนที่ได้ชื่อว่า " พี่ชาย " แต่ที่ผมทำไปเพราะรัก รักเขาหมดหัวใจ แต่เขาก็ยังคงเห็นผมแค่ " น้องชาย " ที่ต้องอยู่บ้านเดี๋ยวกัน ที่ต้องดูแลตามหน้าที่ก็เท่านั้น !! หน้าที่ของพี่ชาย




" กัปตัน ยืนอยู่ทำไม ลงมากินอะไรก่อนไปโรงเรียนสิ"



" ครับ "






การสนทนาของผมกับพี่ไวท์ก็จบลงเพียงแค่นี้ แต่ผมยังมีเรื่องที่จะคุยกับพี่เขาเยอะไปหมด






ทำไม?พี่ไวท์ต้องทำเหมือนไม่สนใจผมด้วย ทำไม?ต้องเมินผม ทำไม? ไม่เป็นอย่างเมื่อก่อนที่พี่ คอยถามผม คอยใส่ใจผม แค่ทำไมตอนนี้มันเปลี่ยนไป เย็นชา เมินผม 






ผมนั่งคิดโน้นคิดนี้ทั้งวัน จนเรียนไม่รู้เรื่องเลย เฮ้อ~ พี่ไวท์ต้องว่าผมแน่ๆ ถ้ารู้ว่าผม ไม่ตั้งใจเรียน เฮัอ~







แปะ แปะ ซ่า ~






อ้าวฝนตกซะแล้ว เฮัอต้องติดอยู่นี้นานเท่าไหร่เนี่ย ถึงกลับบ้านไปมันก็เงียบอยู่ดี ถึงจะอยู่กับพี่ไวท์ก็เถอะ แต่พี่เขาห็ไม่สนใตผมอยู่ดี คิดแล้วน้อยใจชะมัด






ผมต้องทำอย่างไรให้พี่ไวท์หันมาสนใจผมบ้างนะ หรือต้องให้ผมตาย พี่ไวท์ถึงจะสนใจผม






ผมยกนาฬิกามาดู 3 ทุ่มแล้วเหรอ ฝนก็ยังตก แล้วจะกลับย้านยังไง ต้องฝ่าฝนออกไปแล้วละมั้ง ไม่อย่างนั้นคงดึกกว่านี้แน่นอน ผมเริ่มจะครั้นเนื้อครั้นตัวแล้ว






ผมมาถึงบ้านในสภาพที่เรียกว่าลูกหมาตกน้ำก็เป็นได้ ผมมองขึ้นไปทางหน้าต่างห้องของพี่ไวท์ เห็นไฟเปิดอยู่ก็แอบคิดเข้าข้างตัวเองนิดๆ ว่าพี่ไวท์คอยผม






" ทำไมพึ่งกลับ "



" ติดฝนครับ"






ผมพูดแค่นั้นก็พยายามจะเดินหลีกพี่ไวท์ขึ้นห้อง ไปอาบน้ำนอน เพราะตอนนี้ผมรู้สึว่าแบตขอฃร่างกายของผมกำลังจะหมดลง






" แล้วทำไม? ไม่โทรมาบอก "

" แบตหมดครับ "

" ดีเนอะ แบตหมด แต่ไม่มีปัญญาหาทางติดต่อมาบอกคนที่บ้าน ไม่รู้เหรอ ว่าคนอื่นเขาคอย " คอย? พี่ไวท์นี่นะ คอยผม เป็นห่วงผม ผมคงฝันไปแหละ


" แล้วพี่จะคอยผมทำไม ในเมื่อพี่ไม่สนใจผมอยู่แล้ว ว่าผมจะเป็นอะไรยังไง ผมไม่ตายใส่พี่หรอก ไม่ต้องห่วง  ตอนนึ้พี่จะว่าอะไรผมอีกก็เชิญ ในเมื่อพี่ไม่ได้รักใคร่อะไรผม พี่ก็ไม่ต้องใส่ใจผมหนักหรอก หึ "






ผมพูดจบก็เตรียมหันหลังกลับขึ้นห้อง แต่รู้สึกทุกอย่างดับวูบ ไม่รับรู้สิ่งใดๆอีก






" กัปตัน !! " ผมรีบรับร่างสูงโปร่งของกับตัน ที่กำลังร่วงลงกับพื้น ผมรู้สึกผิดเหลือเกินที่ไปต่อว่าน้อง ตอนนี้ที่น้องพูดเรื่อง ตายทำเอาผมปวดร้าวไปทั้งหัวใจ ผมไม่ยอมให้ คนที่ผม " รัก " ต้องจากผมไปอีกแล้ว ตอนที่น้องยังไม่กลับบ้าน จิตใจของผมวุ่นวายไปหมด เป็นห่วงเขาสารพัด กลัวเขาจะได้รับอันตรายแต่พอน้องกลับมา
ผมก็ทำให้ทุกอย่างมันแย่ลง จากที่มันแย่อยู่แล้ว






" กัปตัน " ผมเรียกน้องเบาๆ ให้เขารู้สึกตัว น้องขานรับด้วยน้ำเสียงแหบแห้ง แต่มันก็ทำให้ผมใจชื่นขึ้นมานิดที่น้องยังรู้สึกตัว ผมจัดการถอดเสื้อผ้าของน้อง แล้วเช็ดตัวให้น้องเบาๆ






" หนาว ~ "



" แป๊บหนึ่งนะครับคนเก่ง พี่เช็ดตัวให้ก่อนนะครับ "



" พี่ไวท์ "


" ครับ "

" กอดผมหน่อย นะครับนะ " เฮ้อ~ น้องอ้อนผมขนาดนี้ มีหรือผมจะไม่ใจอ่อน  ถ้าน้องตื่นมา ผมจะลองคุยกับน้อง ผมจะสารภาพกับน้องทุกอย่าง ยอมถ้าน้องเกลียดผม ผมก็จะยอมน้องแต่โดยดี






สองวันต่อมา ~






" กัปตัน ตื่นมากินยาก่อนครับคนดี "




 ผมได้ยินเสียงเรียกอย่างโอนโยนจากพี่ไวท์ ทำเอาน้ำตาของผมพาลจะไหลออกมา แต่ผมคงห้ามน้ำตาไม่ได้แล้วครับ มันไหลมาฟ้องความอ่อนแอของผมซะแล้ว





" กัปตัน !!! "





 พี่ไวท์เรียกผมอย่างตกใจเมื่อเห็นน้ำตาของผมไหล จะว่าอะไร? ผมอีกละ ตอนนี้ผมน้อยใจไปหมดแล้ว น้ำตาบ้ามันก็ยิ่งไหล






พี่ไวท์นั่งตรงหน้าผม พร้อมช้อนคางของผมให้สบตากับเขา ความรู้สึกอ่อนหวานอ่อนโยนจากดวงตาของพี่ไวท์ ทำให้ผมโผเข้ากอดพี่ไวท์ทั้งตัว แล้วสะอื้น จนน้ำหูน้ำตาผม เปื้อนเสื้อพี่ไวท์ แต่พี่ไวท์ก็ยังกอดผมแน่น เพราะอะไรทำไม? พี่ไวท์อีอนโยนเหลือเกิน







พี่ไวท์รอผมซ่าสะอื้น ค่อยๆดันตัวผมออกตากอก ทำเอาผมใจแป้วเลย







" เป็นอะไรไปฮึ ร้องไห้ซะมากมาย "






 พี่ถามผมอย่างอ่อนโยน ผมอยากจะยอกพี่มากมายหลายเรื่อง ตอนนี้ยิ่งพี่ไวท์อ่อนโยนกับผมมากเท่าไหร่ ผมยิ่งกลัว กลัวว่าความอ่อนโยนนี้จะหายไป






" ทะทำไม พี่ไวท์ต้องทำดีกับผมด้วย ในเมื่อพี่เกลียดผม ทำไมละ ทำไมพี่ไวท์ต้องทำว่าเป็นห่วงผมด้วย ทำไม ! หน้าตะปล่อยให้ผมตายๆไป "






" บ้า พูดอะไรบ้าๆ "  พี่ไวท์พูดพร้อมเขย่าตัวของผม เล่นเอาผม มึนไปหมด






" ฟังนะกัปตัน พี่ไม่เคยรังเกลียดเรา พี่ไม่เคยไม่สนใจเรา เจ็บปวดทุกครั้งเวลาเราเศร้า ไม่สบายใจทุกครั้งเวลาเราร้องไห้ พี่ขอโทษที่งี่เง่า ขอโทษ พี่ขอโทษ "






 ขอโทษเหรอ ขอโทษทำไม พี่ไวท์ไม่ได้ทำอะไรผิดสักหน่อย






" พี่ไวท์ ไม่ได้ทำอะไรผิดนี่ครับ ขอโทษผมทำไม "


" ไม่ใช่ กัปตันฟังนะ พี่จะพูดแค่ครั้งเดียวและจะไม่พูดอีก " เอ๊ะผมสังเกต หน้าพี่ไวท์ทำไมหน้าแดงกล่ำขนาดนั้น เขินเหรอ เขินอะไรผมอะ




" พะพี่รักกัปตัน "




" หะ อะไรนะพี่ไวท์ " ผมได้ยินสิ่งที่พี่ไวท์พูด เพียงแค่ผมไม่แน่ใจ แต่หน้าพี่ไวท์ยิ่งแดงเข้าไปใหญ่


" พี่รักกัปตัน รักมานานแล้วด้วย แล้วละคิดกับพี่ยัง "


" ผมก็รักพี่ "  พี่ไวท์ก็ดึงผมเข้าไปกอดพร้อมกดจูบริมฝีปากผมเบาๆ ก่อนจะ ค่อยกดแรงๆขึ้นทำเอาผมถึงกับหายใจไม่ออก



" พี่ไวท์พอแล้วครับ "  พี่ไวท์ยังคงจูบผมอย่างอ่อนโยน ก่อนที่มันจะกลายเป็นร้อนแรงตามลำดับอารมณ์ของเราสองคน

พี่ไวท์ค่อยๆใช่มือล้วงเขาไปในเสื้อของผม ลูบเบาๆที่หน้าท้อง ก่อนจะเลื่อนจะเลื่อนมือ มายังเม็ดเล็กๆของผม บีบคลึงอยู่หลายนาที ทำเอาผมเสียวไปทั้งร่าง 




"อ่าห์ ~  "






มือของพี่ไวท์ยังคงทำหน้าที่ของคัวเองอย่างไม้หยุดนิ่งหยุดนิ่ง ก้มหน้าลงไปซุกไซร้ซอกคอผมเบาๆ ..  ก่อนจะวกขึ้นมาเลียตามใบหู … มือหนึ่งเข้าลูบไล้ไปทั่วแผ่นท้องและหน้าอก … ก่อนจะขึ้นมาไล้วนรอบยอดอกแล้วสะกิดบี้ลงไปแรงๆ อีกครั้ง จนผมเสียวสะทานไปทั่วร่าง




" อ่าห์ พะ พี่ไวท์  อะ อะ "





“ครับ…”




ผมเริ่มเบียดสะโพกกับร่างกายของพี่ไวท์มากขึ้นเหมือนจะเรียกร้องอยู่ในที ผมเรียกร้องสัมผัสจากพี่ไวท์มากขึ้น ผมอยากให้พี่ไวท์สัมผัสผม  แม้จะมีผ้ากันอยู่หลายชั้น
แต่ผมกับร้อนรุ่มจนปวดหน่วง  ผมอยากให้พี่ไวท์
ช่วยจัดการกับมัน หลายๆคนอาจเห็นว่าผมแรงแต่ผมก็เป็นแรงกับพี่ไวท์คนเดียวนะ




“พี่ไวท์ผะ  ผม  .. เสียว .. อ่า ..”




ผมผวาแอ่นอกขึ้น เมื่อมือข้างหนึ่งของพี่ไวท์บี้ยอดอก พร้อมมือหนึ่งที่ล้วงเข้าไปบี้ลง 'หัว' ใต้ขอบกางเกงพร้อมกัน ทำให้ผมเสร็จตั้งแต่กางเกงยังไม่ได้ถอด โอยยย อายมาเลย


" พี่ไวท์อย่าแกล้งผมสิ " ผมเอ็ดพี่ไวท์อย่าเขินๆ


แต่ดูเหมือนพี่ไวท์ไม่ให้ผมได้อายนานๆ พี่ไวท์ก็ใช้ปากดึงกางเกงผมให้เลื่อนลงช้าๆ ลมหายใจร้อนๆของพี่ค่อยๆพ่นไปตามทางการลากกางของการดึง ทำเอาผมขนลุกซู่ทันที 




" อ่าห์ ~ "




 ก่อนจะใช้นิ้วชี้เกี่ยวกางเกงในผมออก  ผมรู้สึกหน้าตัวเองร้อนเหอขึ้นมาทันที ีทึ่น้องกัปน้อยเสนอหน้าให้พี่ไวท์ได้เชยชม ผมค่อยเอื้อมมือมาปิด น้องกัปน้อย โอยก็มันหน้าอายอะ ดูพี่ไวท์จ้องสิ เหมือนมันเป็นขนมที่อยากกินมานาน พี่ไวท์ก็ทำเอาผมอายอีกครั้งจนได้ ผมแก้มจะแตกเพราะพี่แล้วนะ





“น่ารักจัง อย่าปิดมันเลย พี่อยากดู นะ นะครับ …”





“ อื้ม ” ผมตอบออกไปอย่างเขินๆ





ว่าแล้วชั้นในผมก็ถูกรั้งลงไปพ้นปลายเท้า ก่อนที่พี่ไวท์จะใช้ปากแทะเล็ม กัปน้อยราวกับเป็นไอติม จากนั้นก็ครอบไปทั้งอุ้งปาก ดูด เลีย ชิม จนปวดหน่วงไปหมดมันจะแตกใส่ปากพี่ไวท์แน่ๆ





“อ่าห์ …. พะพี่ไวท์ ... ผะ  …ผม อ่าห์ ”





ในที่สุดความอดทนผมก็สิ้นสุดลง  ผมฉีดน้ำร้อนๆเข้าไปเต็มปากพี่ไวท์อย่างเต็มพิกัดเลยทีเดียว แต่พี่ไวท์กินมันจนหมด


" หวานจัง " ยังมีหน้ามาล้อผมอีก ผมเลยถีบพี่ไวท์เบาๆ
เป็นการแก้เขิน คนบ้ารู้ว่าเขินยังล้ออีก



พี่ไวท์ไม่ปล่อยให้ผมเขินนานๆ ก็เข้ามาประกบ จูบผมอึกครั้ง ก่อนจะใช้สองมือบีบสะโพกของผมเบาๆ
ก่อนจะจัดการปลดกระดุมเสื้อตัวเอง สลัดกางเกงที่กรอมเท้าและกางเกงชั้นในออก ทำให้ผมเห็นไวท์น้อยเต็มตา ทำเอาผมต้องกลืนน้ำลายตัวเองทันที ที่จะต้องรับมันงานหนักนะเนี่ย


พี่ไวท์ค่อยแทรกตัวมาอยู่ระหว่างขา ก่อนจะอ้าขากว้างเข้าประชิดและจับขาผมพาดเอวตัวเองไว้ และค่อยๆสอดของตัวเองใส่เข้าในช่องทางสีสดของผม โดยไม่ได้ใช่มือเปิดทางให้ผม โอ๋ตายแน่ไอ้กัปเอ้ย  ผมค่อยๆรับท่อนเอ็นร้อนของพี่ไวท์ที่กำลังสอดใส่เข้ามา โชคดีอยู่บ้างที่พี่ไวท์ใช่น้ำรักล็อตแรกของผมชโลมช่องทางหลังให้ผมบ้าง แต่อยากบอกพี่ไวท์เหลือว่า ' เจ็บบรรลัยเลย '

" ชูวส์ ~ ใจเย็นนะ ถ้าเจ็บให้หายใจเข้าลึกๆ อย่าเกร็งนะครับ อ่าห์ อย่างนั้นแหละคนดี " ผมทำตามที่พี่ไวท์บอกแม้ผมจะรู้สึก ทั้งเจ็บและจุก
ผมรับจนกระทั้งพี่ไวท์เข้ามาหมด พี่รอจนกว่าผมปรับตัวได้ ค่อยๆเข้าๆออกๆ ถูเบาๆ จนผมรู้สึกร่อนฉ่าไปทั้งร่าง ความอัดอั้นกำลังถึงขีดสุด


“พี่ไวท์  … อะ … อ่าห์ …”





“ว่าไงครับ …”




" ผะผมไม่ไหว ละ แล้ว "



“คนดี … อา .. อีกนิดเดียว … อีกนิด …”




พี่ไวท์รีบขยับแรงๆ ตามอามรณ์ ที่กำลังประทุแรง เหมือนจะดันผมให้ขึ้นไปแตะขอบฟ้า แล้วประทุออกมาเป็นดอกไม้ไฟ


น้ำร้อนๆของพี่ไวท์สาดเข้ามา ทำให้ผมอุ่นวาบไปทั่วท้อง ก็เหมือนกับของผมประทุออกมาเปื้อนหน้าท้องของพี่ไวท ์

ผมรู้สึกความสุขแผ่กระจายอยู่รอบๆตัวผม มีความสุขจังครับ สุขที่ได้อยู่กับคนที่รัก

" ขอบคุณครับคนดี " พี่จูบหน้าผากผม ก่อนจะพาผมไปแตะขอบฟ้าอีกหลายๆครั้ง ผมไข้ขึ้นอีกแน่ๆ






ผมเป็นไข้ต่ออีก หลังจากที่กำลังจะหาย เพราะพี่ไวท์คนเดียวเลย หึ ที่ทำเอาเป็นไข้ ปวดสะโพกอีก มันหน้างอนจริงๆ

" กัปตันออกมานั่ฃตากลมทำไมครับ เดี๋ยวไข้กลับนะครับ "

"โหย พี่ไวท์อะ ผมหายดีแล้วเถอะ "

" หือ ... จริงเหรอ งั้นเดี๋ยวคืนนี้พี่ลองพิสูจน์ดู ว่าหายจริงป่าว "

" โหยพี่ ลามกอะ "

" กับเราคนเดี๋ยวแหละ " พูดพร้อมกับก้มลงหอมแก้มผมเบาๆ

" พี่ขอโทษที่พี่งี่เง่า กลัวไปสาระพัด กลัวคนจะมองไม่ดี แต่ตอนนี้พี่รู้แล้ว ว่าเรื่องบ้างเรื่องเราไม่จำเป็นต้องไปแค่คนที่เราไม่รู้จัก แต่เราควรตะแคร์คนที่รักต่างหาก "

" ขอบคุณครับที่พี่ไวท์รักผม ผมก็ไม่รู้หรอกครับว่าเราสองคนจะอยู่ด้วยกันนานแค่ไหน แต่ผมจะอยู่กับพี่ไวท์แบบนี้ไปนานๆเท่าที่ผมทำได้ครับ "

พี่ไวท์ก้มลงมาจูบผมอย่างอ่อนโยน ท่ามกลางแสงอาทิตย์ที่กำลังยอแสงอย่างสวยงาม ที่เหมือนกับหัวใจผมกับพี่ไวท์ที่กำลังสวยงาม




End





ขอบคุณที่ติดตามคะ
เจอกันใหม่โอกาศหน้านะคะ













้

[เก้าแต้ม]

 

[hibarihao]

 

[mammam]

    สั้น ๆ แต่มีความหมาย

[mek_it]

สั้นๆ แต่ก็ทำให้ยิ้มได้ ^^

[KKKwanGGG]

สั้น ๆ น่ารัก .....

[Bear Company]

 

[twinmonkey0311]

 

[MSeraph]

ไวท์กัปตัน นี่มันเลิฟซิคคคค!! 55555
จิ้นเหมือนเราเลยย

[arij-iris]

มาสั้นๆแต่น่ารักดีอ่ะ