*********************************
---------------------------------
psychosis : [18+]
;มีฉาก nc ที่รุนแรง
** [n.] psychosis / โรคทางจิตใจที่มีความผิดปรกติของความรู้สึก ความคิด อารมณ์ หรือพฤติกรรมอย่างแรงถึงขนาดคุมสติไม่อยู่
------------
1; โรคจิตขั้นที่1
ผมชื่อจีน จีนที่เป็นประเทศนั่นแหละครับ
หากถามว่าทำไม? เปล่าครับ ผมไม่ได้เกิดที่จีน
แต่เป็นที่ที่ 'ผม' อสุจิผู้แข็งแกร่งที่สุดได้เข้าทำการปฏิสนธิกับรังไข่ ผมถึงได้เกิดมาเป็นชายหนุ่มผู้หล่อเหลา
แต่ผมมันดันไม่ชอบให้ตัวเองดูหล่อ ผมอยากให้มีคนชมผมว่าสวยมากกว่า
และใช่ครับผมชอบแต่งหญิง ผมรู้สึกหลงใหลในการแต่งตัวสวยๆ ใครจะมองผมแบบไหน ผมก็ไม่สนใจ มีคนรู้จักหลายคนที่ชอบถามว่า ทำไมถึงได้แต่งตัวแบบนี้ ไม่รู้ว่าอายหรือเปล่า ที่คบกับผม แล้วผมมันดันชอบแต่ง ผมเองก็ได้แค่ยิ้ม และตอบกับไปแบบสุภาพๆ
'จริงๆเรื่องนี้คุณไม่ต้องมาใส่ใจกับจีนก็ได้นะคะ ใส่ใจเรื่องตัวเองเยอะๆ ดีกว่าเนอะ' นั้นแหล่ะครับ พอผมพูดแบบนั้นออกไป คำถามเชิงแบบนี้ถึงได้ซาและหายไปเอง
แน่นอนครับ ว่าผมต้องเจอปัญหาหรือแรงกดดันจากคนรอบข้าง สายตารังเกียจ แต่นั่นก็ดีแล้วครับ ถือสะว่าผมได้ตัดคนที่มองคนอื่นแค่ภายนอกให้ตัดออกจากชีวิตผมเอง เป็นข้อดีเลยนะเนี้ย
และตอนนี้ผมก็เจอปัญหาอีกหนึ่ง เขาเกลียดการแออัดบนBTS ถ้าไม่ใช่เพราะรถเขามีปัญหา และไม่มีเพื่อนที่ว่างเลยสักคน เขาจะไม่มีทางเดินขึ้นมาเด็ดขาด ทั้งแออัดทั้งอบอ้าว อีกทั้งชุดสูทสีแดงที่เขาใส่มาวันนี้อีก ยิ่งทำให้ร้อนไปกันใหญ่ คนบนBTS ก็ชอบมองมาทางเขาสะเหลือเกิน ถ้าคนพวกนี้ไม่คิดว่าเขาสวย ก็คงคิดว่าผู้หญิงอะไรตัวสูงชะมัด ผมไม่ได้จะเข้าข้างตัวเองนะ แต่ผมแต่งหญิงบ่อย พัฒนาฝีมือจนหลายๆคนจับไม่ได้ด้วยซ้ำว่าเขาเป็นผู้ชาย
"ชิ่...! " เป็นเพราะที่ที่เขายืนอยู่ตรงประตูพอดี พอถึงสถานี ทำให้คนกรูเข้ามาเบียดเขาให้ไปชิดกับซอกผนังรถไฟ ให้ตายเถอะ ถ้าเขาไม่สูงหรือตัวเล็กกว่านี้คงโดนเหยียบแน่ๆ ริมฝีปากกระจับได้รูปที่เคลือบด้วยลิปสติกสีแดงถอนลมออกมาเบาๆ สถานีต่อไปก็จะถึงทีทำงานแล้ว อดทนอีกนิดก็แล้วกัน!
----------------------------------------------
ร่างสูงโปร่งที่กำลังอยู่ท่ามกลางผู้คนแออัด มองเห็นหญิงสาวสวยในชุดสูทสีแดง มันน่าขย้ำนัก เขามันเป็นพวกคลั่งสีแดงสะด้วยสิ่ เมื่อเจอเหยื่อ ชายหนุ่มร่างโปร่งก็รอจังหวะให้ผู้คนเป็นตัวช่วยผลักตัวเองให้ไปอยู่ใกล้ๆสาวสวยสูทแดง
สำเร็จ! ตอนนี้สาวสูทแดงกำลังอยู่ติดผนังรถไฟ มุมอับแบบนี้ยิ่งเข้าทางเขาเลยละ หนุ่มร่างโปร่งยิ้มเยาะในใจวันนี้เหตุการณ์ต่างๆดูจะเป็นใจชะมัด สายตาคมไล่จ้องมองสาวสูทแดงที่สูงเกือบเท่าเขา เป็นผู้หญิงที่สูงดีจริงๆ แต่ไม่เป็นไร ความสูงไม่เป็นอุปสรรคสักหน่อย
"อ้ะ! " เขาอาศัยจังหวะที่รถไฟกระตุกเบียดตัวเข้าไปหาอีกฝ่ายมากขึ้น เสียงตกใจดังขึ้นเบาๆ แต่นั้นก็ทำให้เลือดในร่างกายเขาร้อนคลั่ง พร้อมขย้ำแม่สาวสูทแดงคนนี้แล้ว.
สายตาคมยังคงไล่มองดูเรือนร่างอีกฝ่ายอย่างจาบจ้วง หากแม่สาวสูทแดงหันหน้ามาทางเขา เจ้าตัวคงได้เห็นสายตาที่หื่นกระหายพร้อมขย้ำตัวเองขนาดไหน
ข้อมือผอมแกล้งปัดป่ายให้โดนบริเวณสะโพกของอีกคน ในหัวตอนนี้กำลังคิดถึงฉากลามกที่ไม่อาจจะมีใครรู้ได้ เมื่อเห็นอีกฝ่ายยังนิ่ง เขาก็ยิ่งได้ใจ ค่อยๆเอื้อมมือไปบีบเฟ้นสะโพกแน่น ปฏิกิริยาของอีกฝ่ายยิ่งทำให้เขาตื่นเต้น การกระตุกเกร็งร่างนั่นเป็นสิ่งที่เขาชอบ อ่าาา เหยื่อรายนี้ถูกใจเขามากเลยละ
"อ้ะ!" เสียงหลุดออกมาเพราะความตกใจเมื่อเขาค่อยๆขยับร่างให้ตัวเองเข้าไปยืนใกล้ๆอีกฝ่าย ประกบหลังให้ทุกส่วนแนบไปด้วยกัน รวมถึงเป้ากางเกงเขาที่ตอนนี้กำลังจ่ออยู่บริเวณสะโพกแน่น
เมื่อร่างโปร่งเห็นอีกคนยังเงียบยิ่งได้ใจกว่าเดิม บดเบียดเป้าตัวเองให้แนบกับสะโพกอีกฝ่ายมากขึ้น ทั้งยังแกล้งถูไถเสียดสีเบาๆผ่านเนื้อผ้า
"อืมม" ครางเสียงต่ำเบาๆ เมื่อเหยื่อของเขาแอ่นสะโพกจนเป้าผมแนบชิดกับสะโพกแน่นมากยิ่งขึ้น สะโพกโคร่งจงใจบดเบียดเป้าตัวเองใส่ก้นแน่นของอีกฝ่ายหนักๆ อารมณ์ยิ่งเพิ่มมากขึ้นเมื่อเหยื่อเองก็ดูจะเล่นด้วย แบบนี้คงจะเรียกเหยื่ออีกไม่ได้แล้วสิ่? เพราะอีกฝ่ายเองก็ดูจะเล่นด้วยกับเขานี่นา
ตึ๊ง~
ประตูรถไฟเปิดออกพร้อมผู้คนที่กรูเข้ามา ในช่วงที่ผู้คนกำลังชุลมุน สาวสูทแดงก็หันหน้ามาทางเขา เจ้าตัวยิ้มมุมปากก่อนข้อมือผอมของผมจะโดนมือแกร่งอีกฝ่ายให้ลากลงจากรถไฟ!
เดี่ยวนะ.... นี่มันอะไร
แล้วทำไมตรงเป้ากางเกงของแม่เสือสาวมันถึงตุงๆขนาดนั้นฟร่ะ!!
------------------------------------
ผมชื่อเรด นั่นเป็นนามแฝงของผม โถถ โรคจิตแบบผมไม่กล้าบอกชื่อจริงหรอกครับ...
ใช่ครับ คุณฟังไม่ผิดหรอก ผมเป็นโรคจิต ผมกล้าที่จะพูดได้เต็มปากเต็มคำว่าผมเป็นโรคจิต
แต่ แต่ แต่!! ผมไม่ใช่พวกที่ชอบขโมยกางเกงลิง หรือเสื้อในใครๆนะครับ ผมเป็นประเภทพวกคลั่งสีแดง คือผมจะรู้สึกมีอารมณ์กับพวกสีแดงเป็นพิเศษน่ะครับ ถ้าถามว่าผมคลั่งขนาดไหน ก็ขนาดที่ห้องนอน ห้องน้ำ ทั้งบ้าน หรือแม้แต่หลังคาผมก็เป็นสีแดง
แล้วยิ่งเวลาขึ้นบีทีเอส มันก็เป็นดั่งสวรรค์ของผม ผมสารภาพผิดก็ได้ว่าทำแบบนี้บ่อยๆ ก็มันตื่นเต้นง่ะ อย่าด่าผมเลยนะครับ TT
วันนี้ก็เช่นกัน ผมเจอแม่สาวสูทแดง ให้ตายเถอะ ผมไม่เคยเจอผู้หญิง ที่สูงได้เท่านี้มาก่อน
แต่นั้นมันก็ยิ่งเพิ่มเสน่ห์ให้เจ้าตัวมากขึ้น ในบรรดาเหยื่อที่ผมเจอมา เธอดูดึงดูดมากที่สุด พูดแล้วขึ้น! นั่นแหละครับ มันควรจะเป็นผมที่ควรขึ้น แต่ทำไมผมถึงเห็นว่าตรงนั้นของเธอมัน มีอะไรที่ตุงๆนูนออกมา.... แต่ความคิดผมก็ถูกขัดเพราะความเจ็บที่หลัง
?? นี่ผมเหม่อ จนโดนเธอผลักใส่กำแพงเลยหรือ โอ้ยย รู้ไปถึงไหน อายไปถึงนั้น สมาคมโรคจิตจะต้องอายแค่ไหน ที่โรคจิตอย่างผมโดนเหยื่อรุกแบบนี้!!
ข้อมือเรียวของคนข้างหน้าเอื้อมมาจับคางผม ก่อนจะดันให้สายตาของผมสบเข้ากับตาเรียว
ตึกตัก~ ตึกตัก~
เชี่ยแอคแท็คมาก ผมรีบก้มหน้างุด จู่ๆก็รู้สึกไม่กล้าสู้หน้าขึ้นมา ฮืออออ มือไม้ผมอ่อนไปหมดแล้วว!
"หน้าตาก็น่ารักดีหนิ่ ทำไมถึงมีนิสัยชอบเอางูเขียวตัวเองไปแนบกับก้นคนอื่นกันนะ?" เสียงทุ้มแหบเอ่ยถามขึ้น อือหืออออ งูเขียว?! นี่มันจะหยามผมเกินไปแล้วนะเว้ย! แต่... ทำไมเสียงเหยื่อของผมมันแมนๆแปร่งๆจังวะ คงไม่ใช่หรอก ฮะๆๆๆ มั้ง......
"ส.. เสียงคุณ..." ไอ้เชี่ยเรดด เสียงจะสั่นทำไมละเฟ้ยย อย่าให้เขารู้ว่าเราอ่อนยวบ เสียชื่อโรคจิตหมด
"หึ ทำไมเสียงผมมันทำไม?" จ้าาา ชัดเลยยยย เรด้าห์ผมพังยับ!! แหะๆ สายตาผมเริ่มมองหาทางหนีทีไล่ เอาจริงผมเองก็พึ่งสังเกตว่าตอนนี้เราอยู่ในตรอกซอกตึกสักที่ นี่มึงไปเจอที่แบบนี้ได้ไงวะ ไม่มีคนเดินผ่านเลยสักคน ทั้งยังสกปรก ทั้งอับอีก สกปรกโคตร
ผมหันมามองอีกทางก็เป็นกำแพงสูงบ่งบอกว่า ถ้ามึงจะวิ่งหนี อย่ามาทางนี้มันตันเฟ้ยย!!
เอาละ แต่อย่างน้อยๆก็ยังมีลังไม้เก่าๆเหมือนเอาไว้ให้พวกเด็กเกเรมานั่งติวเลขกัน เผื่อผมกับมันจะได้นั่งตกลงกันอย่างสันติ หวังว่าจะไม่มีการนองเลือดเกิดขึ้นก็พอ ถึงผมจะคลั่งสีแดง แต่น้องเรดไม่ชอบเลือดนะคร้าบบบ
"ทีแรกมึงจับตูดกู กูก็พอทน แต่พอมึงเอาหนอนน้อยมึงมาแนบตูดกู กูก็เกิดความสงสาร อยากสงเคราะห์ว่าการเป็นโรคจิตจริงๆมันเป็นกันยังไง" มันพูดจบสายตามันก็วิบวับเหมือนเด็กเจอของเล่นถูกใจ ไอ้โง่!! คิดว่าผมจะยอมให้มันเล่นงานกันหรือไง
ตุบบ!
ผมอาศัยจังหวะที่มันเผลอ ยกขาถีบบริเวณท้องมันแรงๆ พร้อมกับร่างควายๆของมันที่กระเด็นไปติดอีกฟากหนึ่งของกำแพง
รออะไรละครับ วิ่งดิ่เอ๋วิ่งงง!!! วิ่งแบบพี่ตูนไปเลยย!!
"โอ้ยย!!" ผมวิ่งยังไม่ถึง5ก้าว หัวผมก็โดนดึงไปข้างหลัง เจ็บหนังหัวจี๊ดๆเลยละครับ ฮืออออ อีพ่ออีแม่ซ้อยข้อยแหน่ TT
"ชอบแบบรุนแรงก็ไม่บอก ดีเพราะกูก็ชอบ หึ" มันตัวลงมากระซิบที่ข้างหูผม ก่อนที่มันจะผลักผมแล้วดันไหล่จนตัวผมแนบไปกับพื้น อี๋ๆๆ สกปรกกกก (มันใช่เวลาไหม = =)
"อื้อออ!! อึก อุ่กก" ไม่ทันให้ผมได้เสนอความคิดมันก็เอาเข็มขัดสีแดงมามัดปากผมเอาไว้แน่น ห้วย!! บ่แม่นงัว บ่แม่นควายเด้นิ่ คือมามัดกันแน่นคักแท้
"รู้อะไรไหม ทำไมวันนี้ผมถึงใส่สีแดง" กูไม่รู้วว ฮือออ มือมันเริ่มปลดเข็มขัดกางเกงผมแล้วครับ อย่านะเว้ยยย พระเอกอยู่ไหน มาช่วยกูทีสิ่เว้ยยย!! ฉากแบบนี้มันต้องออกมาแล้วนะ
"ผมจะบอกความลับที่ไม่มีใครรู้ให้ฟัง ผมน่ะ คลั่งไคล้สีแดงสุดๆเลยล่ะ" ฟึบบ! ผมหันหน้าไปหามันทันที นี่มันคนบ้านเดียวกันน แบบนี้ผมสามารถขายตรงชวนเข้าสมาคมคนโรคจิตคลั่งไคล้สีแดงได้ไหม นี่ผมมีโอกาสแล้ว ขอแค่ให้ผมได้เปิดปากพูด คนบ้านเดียวกันจะไม่ทำร้ายกันใช่ไหม
วิ้ง~ วิ้ง~ ผมพยายามขยิบตาให้มันเป็นสัญญาณ คนบ้านเดียวแค่มองตากันก็ต้องเข้าใจกันสิ่วะะ!!
"แต่สีแดงที่ผมชอบที่สุดน่ะ คืออะไรคุณรู้ไหม" มันยังไม่สนใจผม ยังคงพล่ามถึงสีแดงต่อ
เอออ กูจะคุยกับมึงยันฟ้าเหลืองก็ได้เอ่าา แต่แก้มัดปากกูก่อนเนี้ยย นี้แหละครับ ผมมองเห็นมิตรภาพของเราสองคน ถ้ามันปล่อยผม เราสองคน สองหนุ่มผู้คลั่งไคล้สีแดง จะดีแค่ไหนที่มีเพื่อนคอยหวีด แค่คิดก็มีความหวังแล้วละครับบ!!
"สีแดงที่ผมชอบที่สุด..... คือ.." บักอันนี้แหม่ะ ก่ะยังว่าแก้มั-
"เลือด....."
'........' ไว้อาลัยให้ผมด้วยนะครับบ... บักห่าขั้วว!! ความหวังกู้ววว ตอนนี้ผมเริ่มกลับมากลัวอีกรอบแล้วละครับ
"อ้ะ!" เพี้ยะ! เพี้ยะ! เสียงฝ่ามือหนาของมันตีก้นผมเล่น เดี่ยวว มันถอดออกไปตอนไหน
"อืมมม ก้นแน่นดีนะ" ไม่ตีป่าวครับ มันยังบีบก้นผมด้วย มือหนาข้างขวาของมันประกบเข้ากับก้นผม บีบเล่นจนผมรู้สึกเสียวแปลกๆ ส่วนมืออีกข้างของมันก็จับข้อมือทั้งสองของผมเอาไว้แน่น แรงควายชิบหาย เห็นหุ่นเพรียวๆเหมือนผู้หญิงไปเอาแรงมาจากไหนวะ
"อึ้ก! อ้ะ..." ผมสะดุ้งตัวโยนเมื่อรู้สึกได้ถึงนิ้วเย็นๆที่สอดเข้ามาในร่างกาย เชี่ยย
"ถ้าเตรียมร่างกายคุณ มันก็จะไม่สนุกเอานะสิ่ งั้นมาเริ่มกันเลยดีกว่าเนอะ " เดี่ยว... เดี่--
"อ้ากกกกก!! อื้อออ!! " ผมกรีดร้องออกมาอย่างสุดเสียง หากแต่เสียงที่ผ่านออกมากับเทียบไม่ได้กับความดังที่ผมต้องการ ช่องทางด้านหลังรู้สึกได้ถึงสิ่งที่ใหญ่กว่านิ้ว ที่ดันเข้ามารวดเดียวลึกจนสุดลำ ผมรับรู้ได้ถึงกลิ่นคาวเลือด ช่องทางด้านหลังผมคงฉีกขาดไปหมดแล้ว
หากแต่ยังไม่ทันได้ปรับตัว คนข้างบนก็เอาแต่ใจขยับแกนกายใหญ่ทั้งที่ยังฝืดเคือง อาศัยเลือดให้เป็นน้ำหล่อลื่น คนข้างล่างตัวกระตุกตามจังหวะกระแทกของคนด้านบน ไม่มีแม้แต่เสียงเล็ดลอดออกมา
ริมฝีปากยังขบกัดกันแน่น กลั้นเสียงร้องตัวเองสุดเสียง ถึงแม้ริมฝีปากจะเริ่มมีเลือดซิบออกมาแล้วก็ตาม ช่องทางด้านหลังที่โดนกายใหญ่กระแทกกระทั้นอย่างรุนแรงยังมีเลือดไหลออกมาไม่หยุด หากแต่คนข้างบนก็ไม่คิดจะสนใจ มือหนาคว้ายกสะโพกอีกฝ่ายให้ยกสูงขึ้น มือหนาทั้งสองข้างคว้าหมับข้างเอว โดยไม่กลัวว่าอีกฝ่ายจะดิ้นหนี ต่อให้ดิ้นไปได้ ก็เดินไปได้อยู่ดีนี่น่า หึ
ปั่ก! ปั่ก ปั่กก!! เสียงเนื้อกระทบกันดังอย่างหยาบโลนทั่วทิศ
"ฮื้มม แน่นกว่าคิด" เสียงแหบทุ้มครางต่ำอย่างพอใจกับรสเซ็กส์ในครั้งนี้ จะมีอะไรมีความสุขไปมากกว่านี้อีกละ จริงไหม? เอวหนาจงใจบดสะโพกอย่างช้าๆพร้อมหมุนควงเอวหลายที ตาเรียวยังจ้องมองแผ่นหลังที่ยังมีเสื้อยืดปิดไว้แต่กลับเปียกจากเหงื่อ เส้นไรผมที่เปียกไปพร้อมกับเหงื่อ แต่อีกคนยังดื้อรั้น กัดปากตัวเองจนแตก ดี แบบนี้ค่อยเหมาะสมกับเขาหน่อย
หมับบ
มือหนาคว้าบีบสะโพกนิ่มที่ตอนนี้กำลังเด้งไปตามจังหวะที่เขาควบคุม บีบเล่นอย่างรุนแรงจนเนื้อก้นอีกฝ่ายปริตามซอกนิ้วมือ ก่อนจะเบนสายตาไปยังแกนกายตัวเองที่ยังผลุบโผล่เข้าช่องทางของอีกคน เลือดสีแดงยังโอบแกนกายเขาเอาไว้ บริเวณรอบช่องทางเต็มไปด้วยเลือดไหลย้อยลงมาตามเรียวขา
"เร้าอารมณ์เป็นบ้าเลยวะคุณ ฮื้มมม " จงใจก้มครางเสียบแหบต่ำใส่หูของคนใต้ร่าง หวังเพื่อความสะใจเท่านั้น
ถุ้ยย!!
ตาเรียวหลับลงตามสัญชาตญาณ ก่อนมือหนาจะคว้าจิกผมอีกฝ่ายเต็มแรง จนคนใต้ร่างเงยหน้าขึ้น
"แบบนี้คงต้องเพิ่มสักแผลสินะ หึ" พูดจบก็จับหัวทุยกระแทกกับเพื่อคอนกรีตอย่างแรง
"อึ้กก โอ้ยยย!" คนกระทำยิ่งได้ใจ เมื่อได้ยินเสียงร้องเพราะความเจ็บปวด ก่อนหน้านี้อีกฝ่ายไม่แม้แต่จะร้องอะไรสักอย่าง แต่พอเขาทำแบบนี้ คนตัวบางกลับร้องจะเป็นจะตาย ดี ดี!! อย่าให้ร้องเยอะ
ปั้ก!! ปั้กกๆๆๆๆ มือหนายังจับกลุ่มผมถุยโขกกับพื้นซีเมนต์อย่างไม่ลดละ เสียงร้องที่ดังขึ้นยิ่งทำให้อารมณ์เขาพลุ่งพล่าน ยิ่งเห็นเลือดที่ไหลเพราะหัวแตก เขาก็ยิ่งเกิดอารมณ์มากขึ้น
มือหนากดหัวทุยให้แนบกันกับพื้น ก่อนเอวหนาจะกระทุ้งแกนกายโถมร่างใส่ช่องทางบวมช้ำด้วยความแรง จนร่างอีกคนสั่นคลอนไปกับจังหวะ ตาเรียวเหลือบมองใบหน้าบิดเบี้ยวของอีกฝ่ายเพราะความเจ็บปวด กายใหญ่ก็ยิ่งเร่งแรงกระแทกกระทั้นเหมือนกลั่นแกล้ง
"ฮึ้มมม"
ก่อนร่างคนกระทำจะกระตุกเกร็งพร้อมปล่อยน้ำขุ่น จนทะลักไหลย้อยผสมเลือดออกมาจากช่องทางช้ำ เสียงหอบหายใจดังกลบทั่วบริเวณ พร้อมกับความคิดในหัวอีกคน
'ฉิบหาย เขาลืมใส่ถุง....'
----------------------------------------------------------------------------
รู้สึกกามมากๆ ถ้าใครรู้สึกไม่โอเคกับ NC ต้องขอโทษด้วยนะคะ
แต่ถ้าใครชอบก็ขอบคุณที่ชอบนะคะ เป็นกำลังใจให้น้องเรดเราด้วยนะคะ ตอนต่อไปคงจะได้รู้ชื่อจริงน้องแล้ววว
แต่ถ้าใครอยากด่าคุณจีน เอาเลยค่ะ!!
สุดท้ายช่วยแนะนำเราด้วยนะคะ เม้นติชม หรือโต้แย้งได้เลยนะคะ เราจะเก็บไปปรับปรุงและแก้ไขต่อไปค่ะ