ผม อ่าน ล่าก่อนที่รัก ไดอารี่ ถึง เซ็งเป็ด และ เซ็งเป็ด
จบไป 3 รอบและคับ อ่านกี่ทีๆ ก็มีความสุขอ่า แม้ว่า บางครั้งก็จะมีน้ำตาออกมาบ้าง
ทำให้ผมเข้าใจ พี่เป็ดเรา และ พระอ้อย มากขึ้น
เข้าใจว่าท่านรู้สึกอย่างไร เป็นคนอย่างไร แม้ว่าภายนอกท่านจะดูเข้มแข็ง แต่ว่าภายในท่านคงต้องการใครซักคนที่รักท่าน เข้าใจท่านจิงๆ
เมื่อผมได้มาอ่าน ทำให้มันสะท้อน เข้ามาถึงตัวผม หลายๆอย่างที่ท่านเจอมา ผมก็เคยเจอ
การที่โดนลืมไม่ได้อยู่ในสายตาของคนอื่น
การที่ไม่มีใครสนใจ
การที่เป็นคนขาดความรักในหลายๆด้านจนทำให้เป็นคนที่หยาบกระด้าง แต่จิงๆแล้วท่านเป็นที่ดีมากคนนึง
และอีกหลายๆอย่าง
.
.
.
.
ผมก็เป็นคนนึงที่ก็ไม่ค่อยสำคัญกับใครสักเท่าไหร่ แม้ว่าตัวเองจะให้ความสำคัญกับคนอื่นมากๆ ก็ตาม
แต่ก็จะโดนลืมอยู่ตลอดเวลา
ไปทานข้าวคนเดียว
ดูหนังคนเดียว
เดินเล่นคนเดียว
อยู่ที่ห้องคนเดียว อยู่กับ คอม ทีวี ซีดี ตัวเอง และที่อยู่กับเรามาตลอดคือ "ความเหงา"
ทำให้ผมเข้าใจ พระอ้อยมากขึ้นว่าท่านรู้สึกอย่างไร
จนผมก็เคยคิดเคยพูดแบบเดียวกับท่านว่า "เกิดมาทำไมให้รกโลก มาแย่งอากาศเขาหายใจ" "อยู่กับคนอื่นมีแต่จะทำให้คนอื่นเขาลำบาก" และอะไรอีกหลายๆอย่าง
และผมก็เข้าใจว่า พี่เป็ด ว่าเขารู้สึกอย่างไรอยู่ตอนนั้น
จนตอนนี้ผมพูดได้ว่า ทั้ง 2 คน กลายเป็น idol ในชีวิตผมไปแล้ว
แม้ว่าใครหลายๆคนอาจจะพูดว่า "ก็แค่ชีวิตคนธรรมดา 2 คน ไม่เห็นจะน่าสนใจตรงไหน" แต่ก็เพราะชีวิตของคน 2 คนนี้ที่ได้สอนอะไรหลายๆอย่าง ให้คนหลายๆคน โดยเฉพาะผม
สอนให้ผมมีความหวังในชีวิต
สอนให้ผมรู้ถึงคุณค่าของการมีชีวิตอยู่
สอนถึงเรื่องความรักในแบบต่างๆ
และอะไรอื่นๆอีกมากมาย
ถ้ามีโอกาสเจอตัวจิงสักครั้ง จะกระโดดกอดให้หน้ำใจเลย 55555555555
ผมรักพวกคุณ 2 คน จากใจจิงๆคับ ^^
ปล.ผมกลับไปอ่านหัวข้อใน บอร์ด เก่าๆ ทำให้เสียดายเรื่องงานสัปดาห์หนังสือมาก เพราะผมจะไปงานสัปดาห์หนังสือทุกปี แต่ก็ไม่ได้ไปขอถ่ายรูปกับขอลายเซนต์พี่นัทเลย
ถึงอยากให้มี Metting กันเร็วๆ จะได้เจอพี่นัท และรู้จักถึงคนในบอร์ดในมากขึ้นกว่านี้คับ