แก้วน้ำในมือถูกเขวี้ยงลงถังขยะ เจเดินไปข้างสนามแล้ว เหลือแต่ไอ้เด็กนี่อยู่กับพวกผม ท่าทางจะสนิทกันพอควร ไปสนิทกันตั้งแต่เมื่อไหร่ วันที่ผมตามไปดูมันทำงานไม่เห็นจะเคยเห็นหน้า แถมท่าทางจะยังเรียนไม่จบ แต่งตัวก็ตามเด็กวัยรุ่นทั่วไปแหล่ะครับ เสื้อยืดกางเกงยีนส์สวมเสื้อกันหนาวทับ ร้อนตับจะแตกไม่รู้จะแต่งให้มันเยอะทำไม
“เด็กที่ทำงานพี่ภานุเหรอ”ผมยืนถามมัน
“..ครับ พี่รู้จักเหรอ”อ้นมันตอบผมแบบกลัวๆ ไม่เข้ากับท่าทางเถื่อนๆ เลย
“อืม ก็เคยร่วมงานกันบ่อย แล้วไปสนิทกับเจมันตั้งแต่เมื่อไหร่ล่ะ เพิ่งทำงานเหรอ”ผมยังคงถามต่อ สามคนนั้นก็ดูเหมือนจะรอฟังคำตอบเหมือนกัน
“ก็ไม่นานครับ มาฝึกงานแล้วก็เป็นผู้ช่วยพี่เจด้วย...เลย..สนิทกัน”อ้นห่อไหล่กว้างๆ ของมันลง ผมไม่รู้หรอกว่ามันเป็นอะไร จนตี๋สะกิดผมให้หันกลับไปทางสนาม ที่ลู่วิ่งเห็นเจกำลังจะปล่อยตัววิ่ง 1500 เมตรครับ
“เก็บอาการหน่อยนะมึง หึงอะไรกับเด็กมัน”ตี๋พูดเบาๆ ผมนี้หันขวับเลยครับ
“กูเปล่า ถามเฉยๆ”
“ปากมึงน่ะถาม แต่ตามึงน่ะขู่จนเด็กมันหงอแล้ว”อ้าวเหรอ ผมไม่ยักรู้ตัว แต่ตอนนี้สนใจในสนามครับออกสตาร์ทก็ไล่เลี่ยกัน รายการนี้เจลงคนเดียวครับ กรมันบอกว่าเจมันฉลาด แข่งแบบคนฉลาด ผมก็อยากรู้ว่าฉลาดยังไงเข้าที่สองตลอด แล้วผมก็ได้รู้ครับ ช่วง 100 เมตรสุดท้าย เจมันเร่งสปีดขึ้นนำ ที่แท้มันเก็บแรงไว้ครับ เสียงเชียร์จากพวกผมดังมากขึ้น และในที่สุดมันก็เข้าเป็นที่หนึ่ง เหรียญทองครับ พวกผมกระโดดโลดเต้นกันทั้งสแตนท์ เห็นเจโบกไม้โบกมือให้ด้วย แล้วก็เดินกลับมาทางพวกผมครับ
“เจ๋งว่ะพี่ ตัวเล็กๆ วิ่งเร็วชิปหายเลย”อ้นมันยืนให้เจนั่งแทนครับ นั่งหอบจนตัวโยน กรก็เอาผ้าเย็นเช็ดหน้าเช็ดตาให้ครับ เห็นแล้วหงุดหงิดว่ะ กางเกงก็สั้น ขามันก็ขาว มันนั่งอยู่นี่สแตนท์ข้างๆ มองกันเพียบเลยครับ แต่ทำอะไรไม่ได้ เดี๋ยวโมทย์มันว่าอีก ตี๋มันก็จ้องผมอยู่ด้วย น่ากลัวกว่านั้นคือโก้ครับ นิ่งๆ จนผมไม่รู้ว่าตี๋มันเล่าให้ฟังหรือยัง
“มึงจะชมกูเพราะๆ ก็ไม่ได้นะไอ้อ้น”เจมันเอนไปพิงทางตี๋ เอาผ้าเย็นโปะหน้าไว้ครับ คงเหนื่อยมาก
“เป็นไงบ้างเจ ชิงอีกสองรายการนะ”กรนวดขาไปก็ถามมันไป เจก็พยักหน้าตอบ มันคงอยากเก็บแรง กรนวดขาให้มันเสร็จก็เดินไปด้านหลังดูน้องคนอื่นๆ
“เก่งนี่ครับน้องเจ ได้เหรียญทองแล้วนะ”โมทย์เดินไปหน้าเจ เอามือไปลูบผมชื้นเหงื่อมันด้วย อยากทำแบบมันมั่งครับ
“แหะๆ อย่าชมจิ เจเขินนะครับพี่”เจส่งยิ้มให้โมทย์แล้วเอนหัวมาพิงที่ท้องมันแทน โมทย์เลยได้ทีขยี้ผมมันเล่นอ่ะ โมทย์หันมายักคิ้วโชว์ผมด้วย ผมรู้แล้วครับว่ามันตั้งใจแกล้งผม
“ไอ้ขี้อ้อน”คำนี้มาจากโก้ คงหมั่นไส้เพื่อนมันเหมือนกัน
“โหยยย เพิ่งเคยเห็นพี่เจโหมดอ้อนว่ะ พูดเพราะด้วย ปกติไม่เห็นน่ารักแบบนี้เลย อิจฉาพี่โมทย์จัง”อ้นส่งเสียงแบบดีใจมาเลยครับ เจมันเลยหันขวับไปด่า
“เ.รื่.อ.ง.ข.อ.ง.กู”ชัดถ้อยชัดคำมากเลยครับ อ้นทำจมูกย่นให้มัน เจได้ทีหัวเราะใหญ่เลยครับ มันมีความสุขแต่ผมเนี่ยกำลังทุกข์ ไม่มีส่วนร่วมกับเขาอ่ะ
นั่งคุยกันแป๊ปเดียวกรก็เดินมาบอกให้เจไปรายงานตัวอีกแล้วครับ ส่วนมันก็ยืนดูกับพวกผม คราวนี้เจแข่ง 100 กับ 400 เมตรรอบสุดท้าย ตอนนี้เสียงเชียร์ดังกว่าเดิมอีกครับ ทั้งผู้ชายผู้หญิงจากคณะอื่นด้วยครับ ผมเพิ่งสังเกตข้างๆ ว่าเป็นคณะไอ้เปามันนี่แหล่ะ เสียงเชียร์เจก็มาจากพวกมันด้วย แกนนำคงเป็นไอ้ฟ้ากับไอ้อั้ม
เริ่มปล่อยตัว 100 เมตร ตอนแรกผมก็คิดว่ามันจะเอาเหรียญทองอีกเห็นมันออกตัวนำคนอื่น แต่เปล่าครับ รุ่นน้องอีกคนได้ไป มันได้ที่สองเหมือนเดิม พอรายการต่อมา 200 เมตร เจก็นั่งพักแถวนั้นครับ ดูเพื่อนแข่งก็คนที่ได้เหรียญทองเมื่อกี้แหล่ะครับ แต่รายการนี้ได้ที่สาม
“กูนึกแล้วว่าต้องเป็นแบบนี้”เสียงกรบ่นเบาๆ ข้างตัวผม มันคงหงุดหงิดที่ไม่ได้เหรียญทอง
“ไมวะ ได้ทองแดงก็ไม่เป็นไรหรอก”
“กูบอกให้ไอ้แว่นออมแรงหน่อย มันลงสองรายการติดกลัวไม่ไหว เดี๋ยวมันต้องลงวิ่งผลัดอีก แม่งก็บอกกูว่าผมไหวๆ ไอ้เจมันเลยปล่อยให้แซงไง เดี๋ยวมึงคอยดูรายการนี้เจมันจะได้เหรียญทอง”กรมองไปในสนามที่เจกำลังเตรียมปล่อยตัวอยู่ ตอนแรกผมก็ฟังเฉยๆ สุดท้ายก็เห็นเจมันเข้าที่หนึ่งจริงๆ ด้วย
“มัยมึงรู้วะ”
“ก็เจมันไม่ได้อยากได้เหรียญนี่หว่า มันอยากให้คณะได้เหรียญ ถ้ารายการไหนเราส่งสองคนมันก็จะดูเพื่อน ถ้าเพื่อนนำมันก็จะปล่อยรั้งที่สองให้ แต่ถ้าส่งเดี่ยวมันก็จะพยายามเอาทองให้หมดนั่นแหล่ะ”กรพูดจบก็เดินไปรับพวกรุ่นน้องครับ เห็นมันเดินไปตบบ่าไอ้แว่น ถึงมันบ่นแต่มันก็ไม่ไปว่าหรอก น้องมันก็ทำดีที่สุดแล้ว เพียงแต่เจมันดีกว่าแค่นั้นเอง
เดินกลับมาที่สแตนท์เจไม่ได้มาด้วยครับ ผมเลยตะโกนเรียกมันไว้ก่อน
“กรๆ ไอ้เจล่ะ”
กรไม่ตอบผม มันส่ายหัวแบบเซ็งๆ เดินพยุงไอ้แว่นไป รู้สึกว่าขาจะเจ็บ ผมมองกลับไปที่สนาม เป็นรายการวิ่ง 800 เมตร เห็นเจยืนวอร์มอยู่ รายการนี้คนลงน้อย แข่งรอบเดียว คนจัดโปรแกรมการแข่งคงจัดระยะไกลกับใกล้สลับกันจะได้ไม่เบื่อ 800 เมตรนี่ก็วิ่งสองรอบสนาม รวมๆ กันแล้วเจมันวิ่งไปหกรอบแล้วนะครับเนี่ย ถ้าไม่รู้จากเพื่อนมันว่าเจเคยเป็นนักว่ายน้ำผมก็สงสัยเหมือนกันว่ามันเอาปอดตรงไหนหายใจ
“ไหนเจมันบอกว่าลงสามรายการไงวะ”โมทย์พูดลอยๆ เหมือนถามผม แต่ก็ไม่ได้ตอบ จนได้ยินเสียงปล่อยตัว คณะผมตอนนี้ก็ส่งแรงใจให้มันเต็มที่ครับ ลงหลายรายการติดทำเอามันเด่นไปเลย พวกผมกับไอ้ฟ้าเลยส่งเสียงเชียร์กันมันส์ใหญ่เพราะสแตนท์ติดกัน ถึงดูมันเหนื่อยๆ แต่สองร้อยเมตรสุดท้ายมันก็วิ่งนำเข้าที่หนึ่ง ได้อีกเหรียญแล้วครับ ผมว่ามันเป็นพวกแรงปลายดีนะครับ เห็นมันคอยแต่จะแซงเขาตอนใกล้ถึงเส้นชัยตลอด ได้ยินเสียงพวกไอ้ฟ้ามันเฮด้วย คณะมันแพ้เสือกเฮทำไมเนี่ย รุ่นพี่รุ่นน้องมันเป็นเหมือนกันหมด ท่าทางจะตั้งแฟนคลับเจกันแล้วมั้ง แต่ยังไม่หมดครับ เจที่นั่งพักอยู่แถวนั้นเดินไปยืนรอรายการต่อไปอีก วิ่งผลัด 4 x 100 เมตร ครับ มันไปยืนอยู่ไม้สุดท้าย พวกผมสี่คนหันมองหน้ากันงงๆ ก็เจมันบอกจะไม่ลงวิ่งผลัด ไหงไปยืนตรงนั้นได้ ไอ้อ้นไม่รู้เรื่องอะไรครับ ส่งเสียงเชียร์พี่มันใหญ่
“ไหนมันบอกจะลงแต่เดี่ยวไงวะ”โก้พูดลอยๆ เหมือนไม่ได้เจาะจงถามหรือเอาคำตอบจากใคร
เสียงคณะผมกับไอ้ฟ้าตอนนี้เชียร์เจมันคนเดียวเลย เพียงแต่แข่งกันระหว่างสองคณะว่าใครจะดังกว่า เห็นเจโบกมือให้ด้วย คราวนี้ได้ที่สามครับ ท่าทางมันเหนื่อยมาก รุ่นน้องอีกคนต้องวิ่งเข้าไปพยุงมันไว้ แต่มันก็ยังนั่งอยู่แถวนั้น มันยังจะแข่งรายการไหนอีกเหรอ พอกรเดินมาด้านหน้าเศกปราดเข้ามาหาเลยครับ
“มึงให้เจลงอะไรอีกเนี่ย”ผมเพิ่งได้ยินเศกมันตะคอกใครก็คราวนี้นี่แหล่ะ
“ไอ้แว่นมันเจ็บขา แม่งบอกให้วิ่งออมแรงไว้ 800 เมตรกับวิ่งผลัดก็ไม่ฟังกู คิดแต่อยากได้เหรียญทอง คนวิ่งดีๆ ก็ไม่มีใครลงแล้ว เจมันเลยต้องลงแทน”กรมันดูหงุดหงิดมากเลยครับ อย่างนี้แหล่ะครับ บางทีนักกีฬาก็อยากได้เหรียญเป็นของตัวเอง แต่คนฝึกน่ะต้องคิดเพื่อคณะครับ
“กูไม่ให้มันแข่งแล้วนะ แข่งบ้าอะไรสามสี่รายการติด เกิดปวดขาขึ้นมาลงบอลให้กูไม่ได้จะทำไง มึงไปเอามันกลับมาพักเลย แล้วหาคนอื่นแทน”เศกมันก็ไม่ยอมครับ บอลมันชิงถ้วยนี่ครับ รางวัลใหญ่กว่าสำคัญกว่าครับ กรเลยต้องวิ่งกลับไปขอบสนามเรียกน้องแถวๆ นี้วิ่งตามด้วย เจกำลังรายงานตัวอยู่ เห็นคุยกันสักพักแล้วก็พยุงกันเดินกลับมา มันเดินขาแทบไม่มีแรงเลย มาถึงสแตนท์พวกไอ้ฟ้าไอ้อั้มก็ส่งเสียงเรียก มันก็หันไปยิ้ม โบกไม้โบกมือกลับ เรียกเสียงแซวจากพวกนั้นได้เพียบเลย
‘วิ่งเร็วจังเลยครับ’
‘พี่เจน่ารักจังเลยค่ะ’
‘น้องเจน่ารักจัง’
‘มีแฟนยังคะ/ครับ’
เจมันก็ยิ้มๆ ไม่ได้ตอบอะไร กรก็พยุงมันเข้าไปด้านหลัง พวกผมทั้งกลุ่มวิ่งลงไปดูเลยครับ ไปถึงเห็นพวกรุ่นน้องรุ่นพี่ขยายพื้นที่ให้มันนอน เห็นกรพยายามนวดขาให้เบาๆ หากระดาษมาพัดคลายร้อนให้ ตี๋กับโก้รีบไปนั่งข้างมันเลย เจมันหน้าซีด ปากซีด ขาสั่นๆ นิดหน่อย คงเหนื่อยมาก หายใจหอบหน้าอกขึ้นลงชัดเลยครับ ตี๋หยิบผ้าเย็นมาเช็ดหน้าเช็ดคอให้ มันก็นอนหลับตาให้เช็ดให้นวดนิ่งๆ
“พี่เจโคตรอึดเลย”อ้นพูดข้างผมเบาๆ ผมก็หันไปยิ้มให้มัน มันอดทนน่ะ ใครให้มันทำอะไรมันทำให้หมด เหนื่อยจะตายยังทนอยู่ได้ ไม่เห็นบ่นสักคำ ไอ้แว่นตัวปัญหาแม่งยืนกินน้ำคุยกับสาวหน้าตาเฉย ขามีผ้าพันข้อเท้าไว้แต่ไม่มีทีท่าว่าจะเจ็บเลย เพื่อนนอนเหนื่อยแทบตายเพราะมัน ไม่เห็นมาขอบใจหรือขอโทษสักคำ
“
เฮ้ย!! ไอ้ตี๋จับไอ้โก้ไว้”ผมรีบบอกเมื่อหันไปเห็นไอ้โก้วิ่งไปทางไอ้แว่นแล้วครับ
ผั๊วะ! โครม!!ไม่ทันแล้วครับ โก้วิ่งไปถึงตัวก็ต่อยเข้าที่หน้าเต็มๆ จนล้มใส่กระติกน้ำกระจายหมดเลยครับ
“ไอ้โก้!! หยุด!”ตี๋คว้าตัวโก้ขึ้นมาเมื่อมันจะลงไปต่อยซ้ำ พวกผมก็รีบเข้าไปห้ามไว้ เพราะไอ้แว่นมันลุกขึ้นมาจะเอาคืนเหมือนกัน
“ไอ้โก้พอแล้วมึง”ผมจับแขนอีกข้างมันไว้เพราะเห็นว่าตี๋คงสู้แรงไม่ไหวแน่ๆ
“กูไปทำอะไรให้มึงถึงมาต่อยกูเนี่ย”แว่นมันตะคอกถามโก้เสียงดัง ตอนนี้คนเริ่มมุงแล้วด้วยครับ
“ไอ้เชี่ยแม่งยังไม่สำนึกอีก ไอ้เจมันวิ่งแทนมึงเหนื่อยจะตายห่าอยู่แล้ว ไหนวะไอ้คนเจ็บ วิ่งไม่ได้น่ะ เสือกยืนป้อสาวอยู่ได้นะมึง ไอ้สัตว์!”
“ก็..กูเจ็บขา เจมันไม่ได้เป็นอะไร มันวิ่งเก่งอยู่แล้ว วิ่งแทนกันแค่นี้จะเป็นไรวะ”แว่นมันเถียงสู้ ดูมันไม่สำนึกเลยครับ
“อ๋อออ...มึงเจ็บขาเหรอ กูซ้ำให้ดีซะมั้ยเนี่ย ขอสักทีเหอะ”ตี๋พุ่งเข้าไปหาแว่นเลยครับ ปลายเท้าเฉียดอกไอ้แว่นไปนิดเดียวเพราะได้โมทย์กับอ้นช่วยกันดึงไว้ แต่ไอ้สองตัวนี้ก็ยังไม่หยุด เวลาอารมณ์เดือดๆ เนี่ยแรงมาจากไหนไม่รู้เยอะแยะครับ ดิ้นจนเกือบจะหลุดอยู่แล้ว
“พวกมึงทำเชี่ยไรกันอยู่เนี่ย”เจมาอยู่อยู่ข้างๆ ผมเมื่อไหร่ก็ไม่รู้ครับ พูดน้ำเสียงนิ่งๆ ไอ้ตี๋กับโก้มันหยุดดิ้นแล้วหันมาทางเจ ไม่พูดตอบอะไร เจเอามือเกาะแขนกรไว้พยุงตัวเองครับ มันยังดูเหนื่อยๆ อยู่
“กูถามว่าทำอะไร!!”เจคะตอกเสียงดังเลยครับ
“ก็มันให้มึงวิ่งแทน แต่ตัวมันดันมาป้อสาวแบบนี้ พวกกูก็เลย......”โก้ตอบด้วยน้ำเสียงที่สงบลงบ้างแล้ว มันคงกลัวเจโกรธ
“ทำเชี่ยอะไรไม่คิด เกิดเจ็บตัวแล้วจะลงแข่งบาสได้มั้ย กูถามหน่อยเหอะ”เจพูดมีเหตุผลครับ เหตุผลที่ทุกคนที่นี้ไม่ได้คิด ขนาดผมเป็นกัปตันยังไม่คิดเลย จริงของมันครับ ถ้าเกิดบาดเจ็บก็เรื่องใหญ่เลย
“ช่างแม่งดิ กูไม่เห็นสน”โก้พูดสวนแบบไม่สนใจจริงๆ ครับ ตี๋นิ่งอยู่แต่ผมรู้ว่าคิดเหมือนกัน แต่ไม่อยากพูด คงเกรงใจผม
“....เฮ้ออออ.....พวกมึงนี่นะ ทำอะไรไม่คิด..........คราวหน้าเล่นแม่งตอนพวกรุ่นพี่ไม่อยู่สิวะ จะได้ไม่มีคนห้าม”เจพูดมาทำให้พวกที่ยืนดูเหตุการณ์อยู่หน้าเหวอไปตามๆ กันเลย แม้แต่ผมยังอึ้งเลย
“อ้าว...กูนึกว่ามึงจะห้าม”ตี๋เริ่มกล้าพูดแล้วครับ มันเดินมายืนหน้าเจ
“กูจะห้ามทำไม กูอยากมีส่วนร่วมต่างหาก หมั่นไส้แม่ง..ที่ตอนอยู่ข้างสนามบอกพี่กร ผมเจ็บๆ ผมยืนไม่ไหว ร้องเป็นควายออกลูก ทีตอนนี้มายืนเถียงกับเพื่อนกู ระวังตัวไว้เหอะมึง เจอวันอื่นจะเล่นให้หนักเลยมึง”เจพูดกับตี๋เสร็จก็หันไปชี้หน้าด่าไอ้แว่นจนมันหน้าเสียเลยครับ
“กูหิวข้าว กินข้าวกันเหอะว่ะ”มันเปลี่ยนเรื่องได้เร็วจนคนอื่นงงเลยครับ ปล่อยมือจากแขนกร เดินไปเลือกกล่องข้าวในถุงหน้าตาเฉย คนอื่นๆ ก็เลยต้องสลายตัว ส่วนพวกผมก็ยืนยิ้มแห้งๆ ให้กัน โก้กับตี๋ก็นั่งลงเลือกข้าว ผมโมทย์แล้วก็อ้นเลยต้องนั่งด้วย นั่งกินไปส่งอมยิ้มกันไป ขำไอ้คนชวนกินน่ะครับ เหนื่อยจะตายจะไปกินได้ไง มันก็นั่งดูพวกผมกินไปพิงไอ้อ้นไป พิงไปพิงมาหลับเฉยเลย อ้นเลยต้องจับให้เจนอนหนุนตักดีๆ แต่ผมเนี่ย ชักอยากจะเริ่มมวยคู่สองแล้วสิ เห็นเจนอนหนุนตักอ้นแล้วหงุดหงิดครับ เลยเอามือไปผลักหัวเจให้ตกจากตักอ้นมันเลย หันมาอีกที ไอ้โมทย์ ตี๋ โก้ แทบจะกินหัวผมอยู่แล้ว
“ก็.......เดี๋ยวมันจะเมื่อยคอ หนุนเสื้อดีกว่า อ้น...มึงถอดเสื้อกันหนาวไปหนุนหัวให้เจหน่อยสิ”ผมพูดไปก็ก้มหน้าไป ไม่กล้ามองพวกมันครับ แต่ได้ยินเสียงหัวเราะในลำคอเบาๆ น่าจะเสียงไอ้โมทย์ พอมองหน้ามัน ไม่เห็นใช่ เสียงหัวเราะยังดังอยู่ หันมาอีกทาง.........ไอ้โก้
**********************************************************************
สำหรับคนที่ยังไม่นอน ฝันดีนะคะ