ตอนที่43 ไอ้เหี้ยตาร์
“แม่ทำไรกินอะ”ผมส่งเสียงดังลั่นบ้านเมื่อเดินลงมา
“วันนี้ไม่ได้ทำ.แต่มีน้ำเต้าหู้กับปาท๋องโก๋อยู่ในครัวนะลูก”แม่ผมบอก ผมลงไปนั่งกอดแม่ที่นั่งอยู่ตรงโซฟา
“จะไปไหนละเนี้ยวันนี้แต่งตัวซ่ะหล่อเชียว”แม่ผมคงสังเกตเห็นครับ
“ป่าวหรอกแม่..ที่จริงยังไม่รู้เลยอะ.เบื่อๆเซงๆ”ผมบอก
“เป็นอะไรเบื่อๆเซงๆ”แม่ผมพูดซ้ำ
“..เดี๋ยวชวนไอ้ป๊อดออกไปดูหนังดีกว่า”ผมบอกแม่
“อืมๆ..เนี้ยพี่ชายสองคนก็ไม่อยู่สักคน..เจ้าตังเห็นบอกไปทำงาน.เจ้าก็บอกว่าไปกับเพื่อน เดี๋ยวคงกลับมาเห็นบอกไปทำธุระอะไรนั่น”แม่ผมบอก
“อืม..แล้วพ่ออะ”ผมถาม
“พ่อตัดต้นไม้อยู่หน้าบ้านนะ..เห็นเพื่อนพ่อมาด้วย”แม่ผมบอก
“เพื่อนพ่อ..ใครอะ”ผมทำหน้าสงสัย
“ก็ลุงต่อ.. พ่อลูกตาร์ไงลูก”แม่ผมบอก อ่าว งงสิครับ
“ใครอะแม่..ลุงต่อพ่อลูกตาร์”ผมถามด้วยความสงสัย
“อ่าว..ตกลงแม่เป็นเพื่อนตาร์หรือลูกเนี้ย”แม่ผมทำหน้างงๆ
“อ่าว..ก็หนูไม่รู้อะแม่.ใครอะไม่รู้จัก”ผมถามอีก
“ก็ลุงต่อ..เป็นพ่อของตาร์เพื่อนหนูที่เป็นรุ่นพี่ที่มานอนบ้านเราบ่อยๆไงลูก”แม่ผมบอก งงๆครับงง ผมรู้จักพ่อไอ้ตาร์นะครับ เคยเจอกัน บ่อยๆ แต่ไม่ถึงกับสนิทนเท่าที่ไอ้ตาร์มันสนิทกับพ่อผม ไม่รู้ว่าพ่อมันชื่ออะไรแล้วก็ไม่เคยถาม แล้วก็ไม่เคยรู้เลยว่าพ่อมันกับพ่อผมรู้จักกัน
“อ่าว..แล้วเป็นเพื่อนกันได้ไงแม่.. ข้าวไม่เห็นรู้เรื่องเลยอะ”ผมถามอีก
“อ่าว..ตาร์ไม่ได้บอกลูกหรอ”แม่ผมถามอีก
“ป่าวอะแม่..”ผมบอก
“อืมที่จริงแม่ก็ถามตาร์แหละลูกว่าเป็นลูกเต้าเหล่าใคร..แล้วบอกชื่อมาแม่ก็อ่าว..ลูกไอ้ต่อนี่เองเป็นเพื่อนสนิทของพ่อเราแหละ..เรียนม.ต้นกับม.ปลายมาด้วยกัน..จนแยกย้ายกันไปเรียนมหาลัย แล้วก็ทำงานคนละที่เลยทำให้ไม่ได้ไปมาหาสู่กันเหมือนเดิม..”แม่ผมเล่า
“หรอแม่..ตาร์ไม่เคยบอกข้าวเลย”ผมพูดเสียงเรียบ มันไม่ได้เล่าทั้งๆที่มันรู้ แล้วทำไมต้องให้ผมถาม มีแต่มันที่รู้เรื่องผม แต่ผมไม่รู้เรื่องมันเลยใช่มั้ย
“..งั้นเดี๋ยวข้าวมานะแม่..ยืมรถหน่อยนะแม่”ผมบอก พร้อมกับเดินไปหยิบกุญแจรถ ของแม่ที่กระเป๋า รู้ดีนะครับ
“อืม..ขับรถดีๆนะลูก”แม่บอก
“แม่จะเอาไรมั้ยข้าวจะได้ซื้อมาให้”ผมถาม ผมจะถามตลอดแหละครับ เวลาออกจากบ้าน
“ไม่รู้อะ..ยังไม่อยาก..เดี๋ยวแม่โทรไปบอกอีกทีแล้วกัน”แม่บอก แล้วผมก็พยักหน้าเดินออกมา พร้อมกับโทรหาไอ้ป๊อดว่าจะไปรับที่บ้านไปดูหนังกันครับ บอกให้ไอ้ป๊อดโทรหาทุกคนด้วยครับ ต่อๆกันไป
“อ่าว..ไปไหนอีกละ”เสียงพ่อผมดังมาด้านหลัง ผมหันไป
“หวัดดีครับพ่อ..”ผมยกมือไหว้พ่อไอ้ตาร์เหมือนกับไม่ได้สงสัยเรื่องอะไร พ่อไอ้ตาร์รับไหว้
“ไปไหนละลูก.เดี๋ยวนี้ไม่เห็นไปนอนบ้านเลยสิ..ไอ้เจ้าตาร์ไม่ค่อยอยู่ด้วย”พ่อไอ้ตาร์บอก ผมยิ้มครับ
“..อ่าวที่ลูกกรูไปนอนนี่ไปนอนบ้านมึงหรอ”พ่อผมพูด
“เออ..มาบ่อยๆ..”พ่อไอ้ตาร์บอก
“แล้วนี่ยังไง..ทุกทีเห็นไอ้ตาร์กลับมากี่ครั้งก็จะขอมานอนบ้านนี้แล้วทำไมกลับมาคราวนี้มันนอนเป็นศพอยู่บ้านนู้ละ”พ่อไอ้ตาร์บอก
“อ่าว..ตาร์กลับมาหรอครับ”ผมรีบถามอย่างตกใจ
“โอ้ย..กลับมาได้สองสามวันแล้วลูก”พ่อไอ้ตาร์พูดขึ้น ผมของขึ้นเลยครับ งง โมโห สับสน
“แล้วตาร์ไม่ได้ออกไปไหนหรอครับ”ผมถาม ผมจะเรียกไอ้ตาร์ว่าตาร์เฉยๆถ้าอยู่ต่อหน้าพ่อกับแม่มันครับ
“ก็ไม่เห็นมันออกไปไหนนิ..แต่วันนี้ก่อนพ่ออกมามันก็ไม่อยู่แล้วนะลูก”พ่อไอ้ตาร์บอก
“หรอครับ..”ผมตอบแค่นั้นเพราะยังอึ้งอยู่ ไหนมึงบอกว่ามึงทำงานหนักไงไอ้ตาร์
“งั้นเดี๋ยวข้าวไปก่อนนะครับพ่อ..ไปดูหนังกับไอ้ป๊อด”ผมบอกพ่อ แล้วยกมือไหว้พ่อไอ้ตาร์
“ไงไปบ้านพ่อบ่อยๆนะลูก..”พ่อไอ้ตาร์ส่งท้ายอีก ผมยิ้มให้ แล้วเดินออกมาด้วยความงุนงงหลายๆอย่างครับ นี่ไอ้ตาร์เป็นลูกของอาต่อ พ่อไอ้ตาร์ชื่อต่อ กรูเพิ่งรู้หรอ แม่กับพ่อรู้ตั้งนานแล้วว่าไอ้ตาร์เป็นลูกอาต่อแล้วทำไมไอ้ตาร์มันไม่บอกกรูวะ แล้วนี่มึงกลับมาได้สองสามวันแล้ว ทำไมมึงไม่บอกกรูทำไมมึงโกหกกรูว่ามึงทำงานหนัก ไหนมึงบอกว่ามึงทำงานหนักไง แล้วมึงก็ไม่มางานวันเกิดกรูทำไมมึงไม่มา ทำถามพันแปดเข้ามาในหัวผมครับ เซง
ขับรถไปรับไอ้ป๊อด กับไอ้เป้ครับ เพราะไอ้เป้บอกให้ไปรับด้วยครับ แล้วก็นัดกันเจอหน้าโรงหนังกันหมดครับ
พอเจอกันก็จัดการซื้อตั๋วกัน มากันครบหมดแหละครับ
“เฮ้ย..มึงไปซื้อดิ เอาที่เหมาะๆนะโว้ย”ไอ้เป้สั่งไอ้แสบครับ
“สาด..กรูอีกแระ”ไอ้แสบรับคำ แล้วเดินไปซื้อแต่โดยดีครับ
“ป๊อดไปซื้อขนมกัน”ผมบอกไอ้ป๊อดครับ
“เดี๋ยวค่อยไปก็ได้..กว่าหนังจะฉายอีกตั้งชั่วโมงนึง”ไอ้ป๊อดบอก
“อืมก็ได้..ไปนั่งร้าน................อยากกินไอติม”ผมบอกเพื่อนๆ
“อืมก็ดีเหมือนกัน”.ไอ้เข็มรับคำ เมื่อไอ้แสบซื้อตั๋วเสร็จ เราก็พากันไปนั่งร้าน ไอศกรีม ใกล้ๆกับโรงภาพยนตร์ ตรงนี้อยู่ในห้างนะครับ แล้วร้านก็อยู่ใกล้ๆ จะได้ไม่ต้องเดินไกล เห็นคนเยอะๆแล้วจะได้รีบลุกไปนะครับ
เมื่อสั่งไอศกรีมกันเรียบร้อยแล้วก็รับกินกันอย่างสนุกสนานครับ เหอะๆ ไอ้ผมกับไอ้เข็มนี่ผีไอติมเลยครับ เหอะๆ
“เฮ้ย..ไอ้ข้าว..ทำไมพี่ตาร์เค้าไม่มางานวันเกิดมึงวะ”อยู่ๆไอ้ป๊อดก็พูดขึ้น ทำให้ทุกอย่างเงียบกริบครับ ผมเงยหน้ามองหน้ามัน
“ไม่รู้..มันบอกไม่ว่างนะ..กรูก็ไม่รู้เหมือนกัน”ผมบอกเสียงเรียบพร้อมกับกินไอติมต่อ
“..หรอวะ..”ไอ้ป๊อดพูดแค่นั้นมันคงจะรู้ว่าอะไรเป็นอะไรที่ผิดปกตินะครับ ทุกคนก็เงียบครับ
แล้วก็เปลี่ยนเรื่องคุยกันไป
“เฮ้ยๆ....”เสียงไอ้เป้ดังขึ้น แล้วมองหน้ามัน
“เป็นเหี้ยไรของมึง.. เห็นเมียมึงมีชู้รึไงไอ้เป้”เสียงไอ้แมนมันด่าครับ
“เมียกรูพ่อมึงสิ..ดูนั่นดิ”ไอ้เป้ชี้ไปครับ ทุกคนหันไปมอง แล้ว กลับมามองหน้าผม ผมซึ้งมองไปที่คนๆนั้นกับผู้หญิงอีกคน ใครนะ ผมนึกในใจ
.
................... ใครอยู่กับไอ้ตาร์ ..........................
…………………………………………………………………………………………………………..
โปรดติดตามตอนต่อไป
ขอบคุณทุกคำติชมค่ะ
จุ๊บ ๆ
หัวข้อ: [นิยาย]สุดท้ายกรูก็รักมึงจนได้..ไอ้โรคจิต (ไม่อนุญาตให้นำนิยายไปโพสเวปอื่นค่ะ) (อ่าน 2490078 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก